장음표시 사용
91쪽
X LIX. Primum omni motu animi, assemque deposito infatuendis
a rati ne omittendisve quibusque rebus, Neutra propendebat in partem, βδίς - sed timma aequitate animi totum se in Dei manus potestatem-
si turibai- scebat Cim, Opemq; dispicient veri se ex Aposci prio tuo, potiora probandi. Tum dissutabat iraesecum in utramque partem,cῖm constituendum quippiam aut non constituendum Hererum collectaque utrinque rationes conferebar inter sese,se suo quamque pondere, momento uepcndebat. Denique quod constitutum , se designatum anima iam habebat, id ad Deum referebat O in ei velut oculis, conspectu ueponent, supplex orans, atque obsecrans, ut lumen aliquod praeferret menti ut quod ei placeret maxime id potis simum ipse
decerneret. Post accuratam hanc, quisitamque deliberationem , quo cuiusque rei constitutio , electioque tot rationum expressa momentis tutior, G aptiomesset , omninoqAe cum Dei sensu , voluntateque congrueret, non continuo ut ratumae rem flatuebat illas, quo bene assectus animus , ct perturbatione iam vacans ratiouum ferebatur impulsu , sed id pius in consilium se deliberationem adducebat, modo nouis excogitandis, asserendisque rationibus , modo altatis, ct inuentis denuo ad trutinam reuocandis. Ad extremum quasi nihil egisset, id quod erat ei familiare , in arduis praesertim rebus atque negotiis, tot m se precationi omni alio soluto opere, curaque tradebat , cst rem diuinam quam accuratissime faciebat, ut mentem suam Deus pleniore quodam lumine Lustrare o motum cieret interiorem, quo magis omnia e re L. diuina, Societatisque decerneret. I m ς Atque υt Sanctismetus Pontifex Leo, cum ad Episcopum is ' u. Flauianum aduersus impiam, o dere bilemEuuchetisserrique, exem sent haeresim, priusquam aliquo desin ret epistolam eas ρ ρ muηi in eius epistolarum molumine ad Flauianum decima, mirifico
ἡ , '. . , deinde plausu a Chalcedonensi probata Conciliοὶ seripiam
a Domi , iam, o exaratam altari A. Petri Apostoli, cuius miro dio Pontifex illa tenebatur, imposuit; tacos quadraginta dies
92쪽
precationi ieiuniorue continenter intentus , ut chiragra
phum tanti ponderis, quodue grauissimam Ecclesiae causam continebat, si quid in re casigandum,incorrigendum esset, Apostolus ira sua manu corrigeret. Sic unatius cum scribendis Consitutionibus operam daret ,pri quam de quaquere deliberaret, omninorue decerneret , id quod uper eam
orando , deliberandoque commentatus esset, calamo exceptum, atque exaratum, imponebat altari , etbi quotidiana
sacriscia rite fictitabat quemadmodum es nos a senioribis audiuimus , ctis, qui sacrificanti minister aderat Ioannes Paulus Zore in exposuit) ut scribenti, deliberantique istace feret Chrisius et serius: ct multiplicato lumine de re quaque
secκηdum maximam Dei gloriam, honoremque lueret. uadraginta dies i os continuos , mi coniectura de rei, 'quis fiat, in ardenti precatione, deliberationeque consumsit, radi , is imit unum i ad tuto, es sine errore decerneret, liceretne P - ecclB.uu
fessorum domibus, quae tota liberali hominum misericordia si Ut mctitaui, sacras aedes , vel modicis cum prouentibus possidere, sis is et i haberent saltem unde necessarios sumptus in instrumen- tor reddi istμm templi , caeter que sacros et in suppeditarent. si si e ex . Extant etiamnum commentari, quidam , in arcula Pos ieius mortem reperti, in quibus per hos quadinaginta dies M' , ἡ bitum animae suae , variosque sensus manu sua perscri t di' bile, Eo his uino sane iusinctu; it incredibilium propὸ donorum , quae et μή ma Iargissime ex immenso Diuinitatis fonte hauriebat, ct dili gentissime recondebat, species ad pseros aliqua emanaret. In dis elucet ad viuum expressa viri sanctitas, admirabilitasque diuinae liberalitatis in seruum suum, o quanti apud nos ponderis esse oporteat relictas ab eo Constitutiones, ae leges;
in ys sese nobis squamuisid non ageret) βο quasi penniculo
depinxit, ut qualis inprecatione e matutina siue et esse tina , qualis in comparando animo ad rem diuinam, qualia in ipsa re diuina, ct secundum rem diuinam esset in actione gratiar , nsrum ad exemptam , ac disciplinam Diuer
93쪽
1 6 De Ineptiis , ω Malignita e
mur. H e luce claretus apparet quanta ei esset cum Luina mente conivnectio, quanta communicatio tu expendendis , ne pertra Iando singulo ferme Constitutionum locis , quanta vis lacrymarum , quantus imber , quam acus , quam heredundans diuinarum suauitatum copia e quam cum humani pectori, angustiae nou satis caperent, crumpebat f equenter iucorpus, magno eius sepe languore, masenoque lalore : et i iui ascrificatioue nonnumquam inter uo voce , cum t. v Dbere respirandi non esset , proloqui omnico verbum, ac pronunciare non poset, quoad tanta illa diuinae dulcedinis eo pia ubertasque remitteret. Interdum sic At, ut preces inter, o sacrificia tantis ardoribus aestuaret i ut omnes partes corporis exardescerent, venaeque omnes mani e a cordis palpitatione micarent: interdum vero cisam pilus capitis inhorresceret. In dis in Iam, commentarijs cerni licet quod dudum dicebamus ὶ quam crebris, quamque perpetuis a Deos 'enj ribus mens eius i ustraretur, dum eius peritori mens diuina, cum eose se admirabili quadam ratione, es increu,
biti iucunditate communicat. Cuius il 'su , communication queplurimae in eius animo , maximael e notitiae de Dei natu ra , cst Personarum Trinitate febant; ut intram earum processiones , proprietates ope attones , ct ea , quae percipi ab
homine siue doctrinae prasi io, o disciplina non possunt, eisne magistro , vel radio , siue impressis earum rerum in eius mente notionibus , e etiam visis obiectis extrinsecus pate- ferent. uae tot tantaeque notitiae cum incredibili iucunditate comun Iae , non ad exigui temporis fruorum, sed ad dies saepe complures haerere eius peorori consueuerant; ut quocumque ingrederetur, eae comitessequerentur: cum eoque e iucubiculo ,siue in cimnatione , e Vu suos, siue apud alienos semper habitarent , is quodammodo pcrnocta= ent: quarum aestu, magnitudineque se absorbebatur , ct a se ipse ρ regrinabatur interdum, et i similis esset homini, qui corpore
94쪽
Et quidem ut piis aliquorum diis satisfaciam, quos non L I II.
bito quis aulitas ceperit eorum commentariorum Decimen Ese lar
ego 'andi quamquam perdis icile es coperuare spiritum eo- s rum latina lingua inter seram quam Idelissime, quid alie ra, ct vigesimo die notarat. Sabbato, inquit , quintum
crum de Trinitate. In precatione consueta , cum initis non
multum adesset, post dimidium sat mustum praesti fuit pietatis , iucunditati que animae cum aliquo obiectu, ct specie lu
cidae claritatis. Dum altare componitur occurrente menti
I ES V, motus ad eum sequendum e cum penitu, exi marem L J V quod ipsesit Dux , Caputque Suietaris i id esse omnium largumentum maximum, cur paupertas, ct nuditas summa esset F. p u sumendae quamquam aliae quoque rationes, quas in He λο-
nibus adhibueram, eodem spectabant. Atque haec cogitatio commouebat me ad pietatem, O Ocr mas , atrue etiam ad dererat constantiam, ut quamuis in Sacro huius diei , vel in aliis non ους .
Naerent lacrymae , videretur hic sensus fore satis tentat unum , cr molesiarum tempore ad constantiam obtinendam. Inter has cogitationes cum progrederer , ct ocras vestes induerem, crescebat pius sensus, es videbatur hac plane esse confirmatio decreti, quamuis aliae consolationes abessent: ovidebatur confirmatio esse ρπodammodo a sanctissima Trinitate Hoc enim T. Pater cupiebat : adesse s i potissimum ab augustissima initates um aliquem vise intelligeret accepta illa esse, quae ipse de paupertate decreuerat ) cum ita se communicaret filius: quia recordabar eius temporis, quo Pater me ad suum collicauit. Post induta acras vestes, cum se mihi magis, magisque nomen IESU imprimeret, ct
ita ego essem corroboratus, ct confirmatus in omnem mcn - . tum, erumpebat noua vis lacrymarum , atque singultuum. Sacrum tam ingresso multum comitabatur gratiae, ac pij sen fus cum quieta , longaque lacrymatione. In processu var, adfuere motus in decreti confirmationem. Cumque diurnum Sacramentum sustineram manitus, subise internum col - 'quium Ur commotis vehemens numquam Dominum deseren-
95쪽
Mntia, Deus Felis num fundatoribus ululat gra
ues De Ineptiis, oe Malignitate
di quicruid se obj cerei , superfundente se noua dulcedin
hiritus, ac nouis motibus. Permansitque sensim illa ingens cum impulsu ad lacrymas etiam post Sacrum i totoque die , quoties subiret IE S V memoria recurrebat menti deuotio, o confirmatio. Huius potissimum diei placuit sensus ad cribere, quamuis in alijs admirabiliora legantur dona luminum caris-smm , atque Dauitatum , quod hic clarius explicatur, quid maxime ad perfectam paupertatem beatis imum virum impulerit. Nec fraudabo piorum mentes cogitatione pulcherrima , quam die quinto , o trigesimo adnotauit, . t Venerat isti in mentem certo die em sacrificiis imponere, quae ver hac de paupertate deliberatione faciebat: deinde considerans, non ita definitὸ agendum cum Deo. Cum me abjcerem , inquis, nec aequum exi marem praescribi a me certum tempus ; sed ut me penitus , omninoque subiicerem,c ibi desinerem , ubi placeret summa bonitati se mihi indicare : Subiit cogitatio quius Deus me ipsa in gehenna cosi
caret 8 Hic vero , inquit, duo mihi osserebantur, ex unapar te cruciatus, quos eo loco perferrem, ex altera maledicta in Deum , quae audirem. In priore non poteram mihi dolorem repraesentare, neque iis cruciatilud commoueri: atque ita vi-ἀebatur mihi multo acerbius fore inorum simum Dei nomeis nurire blasphemias. Sic B. Pater assectus Constituitones fias edolabat, atque his maxime studiis , atque praesidiis,
eum c.u scriberet, utebatur. Nusim enim apud eum tum ti Dorum apparatus, nultas codex praeter arum volumen. Studium eius precatio erat: bibliotheca perennis cum diuina , mente constressus.
Et qui em in suis Con iturioniIus ea saepe tradit, vi non ab ipso inuenta ,sed a Deo videantur pene dictata. Rogauitis Ininium cum Constitutiones scriberet a quo non ignor bat Sauctorum vitas , se eorum , qui Religiosas aliquando' familias, di e linosque undarunt, pudiose peruolutatas censerre ne diuinitus earum authoribu omnia, quae ad instituta cui lue familia pertivent , indicata , an praecipua po
96쪽
tius aliqua, ct grauiora Iumtaxat rectoris cateris non tam timis , nec tam grauibus Patriarcharum, Eandatorum prudentiae, cui Lainius sibi videri dixit, Deum Optim ra, Maximum, mi primum Familia)um omnium procrcatorem, atque parentem , quos od eas excitandas tamquam administros , o famulos delegisset: ijs grauissima quaeque , C cuique disciplinae intima praemonstrasse. Nam cum Keligiosorum ordinum in stitutioncn hominum sit inuenthm ,sed Dei, qui
quidem proprium quendam ab unoquoque ordine, cultum ac famulatum exigit, relinquitur, ut se etiam homini sprae gnificet, atque praemonstret, quae ab quoque obseruari, cura rique velit: ut quo sua homines conte rura, ac uspicione non possunt, i ue Dei admonitu , significationeque perueniant.
Caetera vero, quae non tam vim, naturamque cuiusque ordinis , quom adtuucra quaedam , Cr quasi circum antias attingunt , eademque pro varietate temporum, ac locorum variari, mutarique posunt, ea putabat Fundatorum permitti iudicio, atque prudentiae , quemadmodum in Ecclesia Catho- ω animaduerti licet, in qua regenda, ac temperanda multo hujusmodi Deus suorum mini, rorum Vicariorumque prudentiae libera , atque integra esse voluit: cum tamen ea .
quae sunt praecipua, iam tum ab initioseis Apostolis es primis
i os Ecclesiae Poloribus indicarit. Haec censuit Lainius, cui os obscribens Ignatitur sic,iu-quit , ct ego sentio. tauo quidem ex responso non obscura conte Iura dicitur ἰ ei quoque indicata fuisse de Caris , quae ad intimam huius iussitati rationem naturamque pertinent, o quae sunt quodammodo nerui, ac fundamenta huius , quami sequimur disciplinae. Atque hinc superiorem s. Patris intex- rogationem ortam, quasi dubitantis, o ambigentis, liceretne sibi quippiam aliud, quod tum forsitan in mentem venerat, ba9d ita tamen suae disciplinae, intimum, ac praecipuum, Deo non iudicante , decernere. Euod. sum eiusdem ex ore planius cum uua cum Ludovico Consaluto euius alias facta es mentiοὶ de Societate dissereret, intesiectum est. Nam H 1 cum
97쪽
co De Ineptiis, oe Malignitate
cum multa es varia inrer sese de huius vitae rationiIus , --
git uiisque consi rent, prasertim illa , cur Societas comm nem eum cateris Clencis , aut non admodum disimilem cultum corporis adhiberet ; cur publice in templis choris a ternantibus , ut caeteri ordines , ipsa quoque non uangeret, cur ad exploranda, ad periclitanda ingenia , moresque υ-ronum pedestria imperaret itinera nulla adiuncto viatico,
sed prece humili corrogato; cur praeter Professorum , T ro- numque domicilia, Co egia insuper , cs sudiorumsedes haberet , cum haec , inquam, or alia huiusmodi inter sese ιι
munacarent , eorumquesin, atim 1 tiones Ignatius redderet , ad extremum rationum omnium summam ad unum ib.
Iam retulit Gamnres secessum; in quoperspicuas horum om- nitim, cr aliorum a Deo impressu , or quasi consignatas imanimo suo notiones, ct inte lentias acceperat. His igitur testatas indie,s Constitutiones nostras habemus , ut plane
appareat quί sentiendum sit de eo, si quis exsat, qui tot diuinis significationibus er admonitionibus editas leges , tot
sacrificiorum procurationibus,precationibus, lacrymis corastia tutas, tam diuturni temporis apparatu consectas , tot vigitiis elucubratas, tot grauissimorum Patrum iudiciis,consili, Adeliberationibus agitatas , tanto denique Societatis et niue se consensu, approbatione, periclitotione, usuque receptas ,-ut parvipendat, aut negligar. Prauis mentiὴus nihil quam rectum, obliqua sum omnia , dum ad rectam normam
regulamque se ipsae non dirigunt. G tufionum in uato, ritum , ct sanctitatem oporter , qui de earuo judicare prae antia, Hr sanctitate velit. I. VIIL Hactenus inlandinum audiendo operae pretium facturri
.h i κε arbitror; nam aut illum fabulatorem nugacissimum fuisse μ*0ρ - opportet squod ne ipse quidem dicere ausit calumnia in qui tot, & tanta de conditione Constitutionum commentus fuerit, quum illas sibi a tribus Monachis dictatas annox XX VII. secum ex Albaneta digrediens detulerit Ignatius;aut tota illa Albanetana institutio in spongiam incumbat, ne sic est
98쪽
Id vero si nondum Pseudo-Constantino persuasimus, cui LIX.
fortasse nulla est Oolandini auctoritas , tibi certe, boni quc s. uuii .re omnibus luculenter probatum esse non abnues, Constan- stiribvium. tine. Cancrum ad profligandam caussam, inuidique fabulatoris audaciam infringendam, testem unum adhuc dare non grauabor, quem mendaci j non ipsa acuset impietas. Quis enim nisi planillime perditus, ignatium in ipso Constitutionum prooemio mentitum este suspicetur λ At si Albanetana illa dictatura quidquam habet probabilitatis foede praeuaricatur Ignatius. Quid λ Nonne, si Pseudo Constantino credimus, ex Monte Casinati, acceptis a Monachorum triumuiratu legibus, alter veluti Moyses descendit Ignatius 3 Non id anno XXXVII. superioris seculi, nondum condita Societate factum doceturὶ At Ignatius longe
si aliter praefatur , seque iubente Pontifice Constitutiones . scripsiue testatu quem de condenda familia eo certe anno . non appellauerat cum ex omnium annalium fide anno demum XXXVIII. exunte fecerit; sed audiendus Ignatius quem te venerari, Constantine , certissimum est anam Pseudo-Constantini impietati non ego magnopere sidendum censeo. Sic igitur Constitutionum Prooemium orditur Ignatius.
Mamuis summo sapientia, o bonitas Dei Creatoris nο- L Asriac Dominis, quae conseruatura es, gubernatura , at P amo que promotura in suo sancto ferisitio hanc minimam Societatem Iesu , ut ea dignata es inchoare, ex parte vero nostra 'interna charitatis, ct amoris illius lex, quam nam Sprimitus scribere, o tu cordibus comprimere solet potius quam et Ea externae Constitutiones ad iil adiutura sit; quia tamen Dauis diposito diuina Prouidentiae uarum creaturarum cooperationem exigit, o quia Christi D. N. Vicarius ita fla. ruit, ct Sanctorum exempla, ct ratio i a nos ita docesi tu . Domino, necessarium esse arbitramur Constitutiones conseribi, quae iuuent ad melius in via incaepta diuini ob egui pr cedendum, iuxta institutin ri rationem, LXI Haeccine scriberet Ignatius, si constitutiones in Alba' au,.....
neta Sangriniano ab oraculo duos minimum ante annos
cepisset ξ Si lcgiuator ex Casinati Romam reuenidet i libam 14-- hJ 3 Si duis euertiti.
99쪽
Si de scriptis antequam Pontificio oraculo condita fuisset Societas, praefaretur ξ quam proiectu mentitus cset 3 Tane , Ignati, dicet Pleudo-Constantinus, quasi de nouis legibus a te ferendis loqueris, cum eas a Monachis biennio ante dictatas ex Albaneta detulerist Certe magnificus hic legum tuarum ingrestus a mea illa Sangriniana narratione longinime abit diuersus, ut propterea, aut illo palpum legentibus obtrudi, aut ine impudenter mcntiri, sit conic-quens. Si haec Pseudo Conllan tinus vere dicat, tu, Con-ilantine, cui me credere iubeas 3 Contraria Ignatium, αPistudo Constantinum scribere manifesta res cst ; neque enim vitius 'ue dicta componi possunt, & ambigendum adhuc cst, istum mentiri ξ Isnatius, se dubente Pontifice ad scribendum aggredi pro tuetur; Pseudo-Constantinus biennio antequam id iubere posset Pontifex , scripsisse tradit, neque enim leges ab eo homine pro noua familia con- .iὰ ,ςr' poterat, qua nihil adhuc audierat Pontifex, cui fides habenda 3 Ignatius progressionum incoepta iam via meminit; Pleiado-Constantinus scriptas asserit, ant quam devia illa incunda cum sociis deliberasset Ianatius, nam anno XXXVIII. deliberauit, XXXVII. in Albaneta ruit, quis falli, aut i stere dicendus est Z Prosecto mi irrct
me hominis adeo oscitanter mentientis, doleoque vchementer, haec tuo nomine legi, quem , ut veritatis vindicem in conferendis veterum monumentis diligentissimum esse oporteat, ne dum antiquitatis vindex audit, antiquatae Veritatis reus fias.
100쪽
L ibost, Pseud Consantiniani. 63
R ED A s N p,Constantine,hominem, qui nomen suum inter cruditos profiteri non crubescat, devotis quae Simplicia dicimus, scholasticorum Societatis adeo inepte disputare, ut insanabilem nomini tuo ineruditionis, atque inscitiae plagam imposuerit 3 Mitto liuorem , indiligentiamque Riba denerianae accusationis, de qua in loco videbimus quanta fuit oscitatio, corum votorum imitationem a Donatis B nedictinis velle repetere, quum ea vel noua, & Domi nostrae nata in Rempublicam, inuecta sit vovendi ratio, vel, si altius repetenda videatur, ad antiquissimam Augustini, atque adeo primi Monachorum Legislatoris Basilii aetatem , consuetudinemque sit reuocanda 3 Lege si otium est, Constantine, disputationem illam cap. VII. Pseudo- Constantini, stomachum non tenebis. Quid Z an Donati illi, de quibus Congregationes Hispanicae etiam agunt, religiosum dicebant Sacramentiam 3 Incgo enimuero iacgo ,& mecum pernegat vir bene doctus Bartholomaeus a fancto Fausto in iis libris,quos Thesaurum Religionum appellauit, excrtissime docens Donatos, Oblatos, Commissosque illos ut vocare lubet, huiusmodi votis tantum adigi ut inscrutant verὸ , ac proprie religiosi, sed Religiosos ipsos non es:
Sed quid ego aliorum auctoritate ago 3 suamet inscientia Pseudo-Constantinum , teneri aio. Quid Z Nonne propteri orum stabilitatem a Zumsisse cum Pontifice, docet,ut solemni sacramento adigerentur 3 plantissime. Atque unquam sine stabilitate religio fuit 3 quod unquam votum religiosum hominem sui nunc loquimur ὶ fecit , quod siue eius haec sit natura, siue donationi, quam siccum trahit, debeatur , stabilitatem voventi non afferat immutabilem 3 solemni