장음표시 사용
61쪽
snomen Principis hoc loco, nec in altera Stropha, ubi agitur de immortalitate, respondet vir doctus Sane lepidissime omisit hoc Horatius mi minem alite vermeidet, den
Quae quamquam acute inventa sunt, mihi non satisfaciunt. Imprimis enim reiciendam puto omnem Sententiam
quae odis his turpem inurit notam: Hofische Gedictite '. Cuius rei infra reddam rationem. Deinde oda prima nequit tali proposito accomodari, nec tamen dici potest non ad cyclum pertinere. Sed de hac
quoque re dicendum erit infra. Denique vero, quod nunc Potius quaeritur, quare, quare tandem aliquando Semper redeundum ad Augustum est Angustam amice pauperiem pati et ea quae Sequuntur, Ut luculenter Stendimus supra, non intelleguntur nisi spectare iuventutem
versus illos nobis persuasum est. Numquid opponi debet Princeps, imbelli iuventae poplitibus timidoque tergo VSanae mentis compos interpres nullus talia dicet. Sed ecce subito introducitur Augustus, idque splendido quidem APParatu, velata tamen acie. At enim aut voluit Principem celebrare quod apertis verbis certo fecisset, ut in da tertia fecit alit instituere pueros quod utique magis videtur esse probabile. Si autem puero vult docere, quidni id eis proponit quod eorum musquiSque dummodo velit, parare sibi poterit Atqui vix inter eos fuerit unus vel alter qui tam magna foveret consilia, ut Octavianum imitari in mente haberet Virtus autem ab omnibus et Singulis parari Potest.
62쪽
Praeter Domasgewskium ), cui assentitur Prorsu d. v. Hiemerus, nomino R. Blesium, qui alteram dam cum
tertia coniungendam esse ducit, ut facile possit explicari. Ipsa virtute inquit, Augustus ascendit Olympum ut vagus Hercules . Quae virtus nisi nichi die Mannesiugendschlechtwe sonder die besondere de Caesar Augustus. Dies is unabhangi vo de Guns des obeis, erstrahitim Rulimes lang, decer ei Actium sicli erwarbU. Postea quae dicta iam sunt separatam refutationem haec non
c. De iis qui irtutem n ersam intellegi creduali.
Dicendum demum est paucis de tertio genere, eorum quorum nonnullo passim iam audivimus. Licet inter sede singulis ferme differant opinione, in eo Conueniunt omnES, quod voci virtus latiorem et ampliorem attribuunt significationem quam Scriptores modo laudati. Is qui extremam Commentationem, nobis tractandam scripsit, Petrusi Longius fortasse dicendum erat de altero huius sententiae defensor d. v. Hiemero. Die Romeroden de Horag, Progr. de Non Gymn.in Ellwangen Iso -Isos. Is anno quidem post DomaygeWSkium ignoran vero huius v. d. commentarium eadem fere protulit. Eadem igitur mihi respondenda essent quare hic brevitatis cauSa omisi, infra plura dicturus de . v. miris admodum inventis Ouam audacter ipSe procedat in ponenda sua sententia ex paucis hisce intellegatur:
Gluchlicheriseis lassi sicli die elegenheli die dies Aulaabe
Stellie, nichi nur eans gena cta Eben, Solidern etia=m lian Guch cum bestinim teste nachmecten, i das die Romeroden eben diesen honkreten Zwec erfullten. Quisquis perpenderit tu argumenta . . . . mirabitur.
63쪽
Corssenus lucide enuntiat suam sententiam i): wo vo der
Iam rudi cetera mittamus aestat ut notemus pauca de
ipsis laudibus quibus Moratius virtutem hic ornavit. Ac primum
Scriptores quos in primo et altero genere nominavimus qua ratione haec interpretentur dubium esse non PoteSt. Primi enim dicunt cum omnisemo miles degens in campo prorsus ignorat ambitum fortitudine sola ad summos Pervenit honores. Atque haec explicatio sat simplex videtur. Qui Sunt secundi generis pro sua doctrina iure optimo dicunt AuguStum virtute sua dignum fuisse qui ambitu nullo indigeret Ii denique qui neque faciunt cum MommSenoneque cum Domasgewski, etiam inter se dissentiunt. Ne
64쪽
longus sim in hac re, de qua iam sustus disputavimus, brevissime omnia complectar. Nonnulli enim hic Catonis
memoreS, Pinionem proferunt veri non nimis dissimilem: poetam ante oculos habuisse exemplum Catonis, qui repulsam quidem novit, ea tamen nullo modo honore est Privatus, quia talem, populi contemptum Sive etiam favorem infra se prorsus habebat i). Hanc opinionem antea multi defenderunt ), nec ego eam infitior, dummodo ne vis argumenti nimis prematur. Etenim si eo usque sententiam hanc UrgemuS, ut Poetam virtutes cuiusdam viri cantare voluisse credamus, eo ipso, quod memor fuit illius viri, Cum virtutem in universum cantaret, negare equidem velim id recte fieri. Ex permultis omnino aliorum Scriptorum locis, quos interpretes solent afferre sine dubio probabile deducitur argumentum, Catonem hic SpectaSSe Oetam neque temere credidisse, Uirgines uerOSque eiu quoque memore ESSe futuros, cum audirent hos versus j. Unde vero non essicitur Horatium in animo habuisse ut de industria, ut data opera Catonem celebraret. Aliud enim eSt honorare aliquem, landando eius virtutes, aliud laudare Dirtutem nominando vel commemorando aliquem qui ipsa virtute excelluit. Quamquam Si carmen ipsum spectamus traque reSeodem fere redit, inquirendum nobis est quantum Saltem
fieri potest quid voluerit Oeta.
I Ut est apud Plinium . . praef. Sis: Cato erat ambitus
hostis et repulsis tanquam honoribus inemptis gaudebat. Sive ut monet Seneca Dial. XII. 3 S: Ouis usque eo ad Conspiciendam veritatem excaecatus est, ut ignominiam putet M. Catonis fuisse duplicem in petitione praeturae et consulatus repulsam Ignominia illa praeturae et consulatus fuit, quibus ex Catone honor habebatur. 2 Inter recentiores Corssenu praeSertim. 3 Eadem fere ratione doctissimus Pluessius HoraetStudien pag. 2OZAugusti memorem fuisse poetam exiStimat.
65쪽
Accedit quod ad Catonem quidem pertinere potest strophagutam, sexta ero quare tantum Catoni
,Virtus recludens immeritis mori Coelum negata temptat iter via Coetusque volgares et udam Spernit humum fugiente penna.
Nonne in aperto est, aliquid intellectum tantum, potiusquam determinatum quendam virum significasse Horatium Itaque idem dicendum mihi videtur de stropha praecedente. Laudat igitur virtutem qualem antea descripsimus, Uirtutem viri vere Romani propriam, quae, quamui honoreS, i. e. magiStratu minime recuset, utpote quibus Re Publicae Servire egregie possit, etiam sub principatu tamen in iis non unicam, non propriam suam quaerit gloriam. Quae Porro etiamsi a populo non agnoscitur nihilominus intaminatis splendebit semper honoribus, ac jam Similitudine hic utitur poeta, quemadmodum consul lictoribus praeeuntibus omnibus civibus in altissimo dignitatis gradu Collocatus apparet, ita vera virtu semper ac non tantum
Per Unum annum 5Consulque non unius anni 'viris egregiis notam nobilitatis quasi infigit, ut saltem Optimo cuique prae ceteris excessere videatur, em Per et Ubique.
xne Sumit aut ponit secures arbitrio popularis aurae.
Sentimus Horatium in his versibus et in stropha quae sequitur grandiore paulum genere dicendi esse usum, ideoque ipsius rationem dicendi, singulaque verba non minus diligenter esse investiganda Si unquam, tria est animadvertendum eius consilium non fuisse, ut philologis doctissimis materiem
I, Illud fugiente penna simul ac tribueretur alicui homini quisquis est, aliquid habet quod risum movet.
66쪽
praeberet disputandi Cuius rei non meminisse mihi videtur Fr. Κreppelius, qui plurimas de hac re movit quaeStioneS,
qua longum est enucleare neque tamen operae Pretium ij. Notatu autem dignum est quod monet vir d. de sexta Stropha. Dies Tuchtigkeit, quae secundum scriptoris
opinionem in fugiendis honoribus consistit j bir thren Loli haben de Loli de Unsterblichlieit Wir erinnernun hiebei, dasCuns beretis in de ersten de ausdrucklicli versicher is aucti er
honne der Urna capax des odes nicht entrinnen Hiernu haben wi das Gegenstuck . Quis non videt reppelium
nostrum enitus Sententiam pervertisses Contenditne unquam Horatius hominem virtute ornatum non Sse moriturum ea ratione, ut leti necessitate ' esset exemptu i Nemo
sane id dicet j. Addit vero, quasi ipse perspexiSSet Uum
Amstelodamensem, iudicis cuiusdam manu et alia et hoc notatum inveni: De vraa diende liter of etder onde de ogen gegien wat Horatius achi van die Leti necessitas, hoever id de aeternitas vanode a viisluit . Cui ut pro viribus satisfaciam haec in medium velim proferre: Horatius nemini unquam mortalium eo sensu aeternitatem tribuit, ut moriendi necessitate exemptus vel vivere pergeret in terra vel Continuo vivus in caelum tolleretur. Ubi igitur loquitur poeta de .immeritis mori non vult nisi unum vel alterum vel id quod supra indicavi meruisse quidem homines illos aeternitatem nec tamen eiuS fore participeS , γαρ πεπρωται vel dignos eos aestumat qui ostmortem aeterna vita fruantur in caelo. Eum vero nullam prorsus exceptionem agnovisse luce clarius apparet ex hisce locis Carm. I, 28 , Omnes una manet nox et calcanda Semel via leti . . . . nullum saeva caput Proserpina fugit . - Carm II, 3T , Omnes eodem cogimur, omnium verSatur urna
67쪽
παραdo oν. Ner au riclitige eis draussen im Getum mel de Schlach seine Virtus erweist, dem innere Leben des Staathgegenuber aber die vorneli me uruckhaltvnglewaliri, die dor heu gu age noti isti der enigelit menn uchnichi de Lod, o doces Detem Schrechear Haec autem qua ratione pugnent cum iis quae in da prima sunt dicta ego non PerSpicio. Hic enim Super impia' tantum cervice gladius destrictus pendet, ab aliis vero licet aequa lege morti sint subiecti, mortis terrores abesse dicuntur ij. Nihilominus perhibet reppelius DAE salit schwer u glauben dasEdiese irkungsvolle egenuberstellun nichi beabsiclitigi sein solite. Ipse scriptor sibi non constat; est enim in ipsius Commentatione ): Es werde diri enigen, denen Adestrictus ensis super impia cervice pendet 'bon de homine ge-sonderi Auch diesen roli das geEuclite Schwert, aber eskann line Ruli und Seelenhieden nichi rauben. 'At restat ut exponam quam nam intellexerit Horatius immortalitatem, quid sibi velit, nuda illa humus . Varias iam attigimus opiniones Luculenter ostendit Corrsenus poetam sicut in reliquis odis Romanis hoc loco Stoicam tradere doctrinam Plures attulit et Ciceronis et aliorum dicta, quibus
Serius ocius Sor exitura et nos in aeternum exilium impositura cumbae' '. - Carm. II, Io: Scilicet omnibuS, quicumque terrae munere veSCimur, naviganda unda Plutonis), sive reges sive inose erimus coloni . - Carm. I, : Pallida mors aequo pulSat pede fausterum tabernas regumque turreSU. Epist. II, I, II sq. Metit Orcus erandi cum iarbis, non exorabilis auro . Et ne credas eum virtutem Solam immunem esse docuisse: Carm. II, I : nec foras moram rugis et instanti Senectae adferet in omitaeque morti .
68쪽
demonstrat inter Stoicos alios animi immortalitatem docuisse, alio negasse, alios Sapientes solos immortales esse credidisse ij. Locus qui dirimere quaestionem mihi videtur est apud Tullium TuSC. Disp. I. Ia ubi postquam antiquitatis laudavitaUctoritatem quia quo propius aberat ab ortu et divina
progenie hoc melius ea fortaSSe, quae erant vera, Cernebat 'docuiSSE eum narrat: mortem non interitum Sse omnia
tollentem atque delentem, sed quandam quasi migrationem Commutationemque vitae, quae in claris viris et feminis dux in caelum soleret esse, in ceteris humi retineretur et Permanerent tamen . ' Eadem significasse Horatium idque apertissime prorsus dicendum est. Vir immeritu mori, i .e. qui virtute sua mortem effugere meruisset nisi necessitas
omne OUeret Urna nomen, tamen morti oblivionem nunquam Patietur, in Caelum vero receptus divinis fruetur honoribus, ceteri vero, qui virtutem colere noluerunt: coetuSUOlgareS, Prope humum relinquentur. Etenim ne ulla nobis dubitatio remaneat sic pergit Tullius: Ex hoc et noStrOrUm opinione:
Romulus in coelo cum dis agit aevum,
ut famae assentiens dixit Ennius 'et apud Graecos, indeque perlapsus ad nos et usque ad Oceanum, Hercules tantus et tam praesens habetur deus hinc Liber Semele natus, eademque famae celebritate Tyndaridae frates ' etc. Adverte eadem nomina ab Horatio laudari inoda sequenti ubi cantavit:
di Hac arte Pollux et vagus Hercules Enixus arces attigit igneas Huc te merentem Bacche pater tuae Vexere tigres, hac uirinus Martis equis Acheronta fugit.
1 Ut habet Diogenes Laertius in Libri II capite primo a
69쪽
et rogare velim possitne quis iure negare inesse in stropha sententiam supra a nobis expositam, debeatne qui quaerere abstrusam admodum significationem qualem excogitaverunt Mommsenus et alii Denique si quis forte mihi obiciat, Horatium talia non credidisse, id neque concedo neque refuto, tuto quia potest in medio relinqui.
Inspiciamus tandem aliquando ultimam carminis partem Negari vix potest stropha sexta absoluta, Carmini aptissime finem potuisse imponere poetam Etenim ad Summum quasi culmen virtutem perduxerat. At res postulat ut exponamus quae nobis Sunt tradita, non ut ea immutemuS. Atque nobis ea quae sequuntur non tam inepte videntur addita quam multis commentatoribus sunt visa. Nam quod ad ipsam carmini formam, non raro eodem modo egerunt aguntque Oetae. - Segniter, languide ferme finiunt carmen vitae ardorisque plenum. Deinde quod attinet ad interpretationem, iam saepius indicavimus, et denuo demonstrabimus unum inveniri argumentum in toto
poemate, ibique data opera constare Poetam a Capite Carminis ad calcem. Primum autem examinandae Sunt nonnullorum virorum doctorum a mea diverSae opinioneS, antequam meam Pro tribus demonStrem. a. Sententiarum cognitio.
Primus ut fieri solet honoris causa laudandus est omm- Senu qui de extrema poematis parte haec censuit ij. o Unvermitteti, nicht eben poetisch oh angeknupst undmit urgem ori ird de Preis ines gweiten tandes angeschlosse dessen Ehre de Fleis und de Geliorsamisi es sinx die neue kaiserlichen Verwaltvngsbeambien,
70쪽
denen gleich de Soldaten die eigentliche politische Lausebalin de Reichsdiens verschlosse ist, die aberrim Diensides aisors, vor allem ei de Steuerhebung, aber aucti sons in administrative Geschasten ede Art manni facti
verwendet Nerden. ' Quo tandem obsecro, artificio haec Omnia eruuntur ex duabus hisce Strophis, ubi nil reperimus nisi deos et poenam et mercedem
Merces vetabo qui Cereris Sacrum Volgarit arcanae, sub isdem
Sit trabibus fragilemve messum Solvat phaselon; saepe Diespiter Neglectus incesto addidit integrum
Raro antecedentem Scelestum Deseruit pede Poena claudo.
Pythiane olim Delphis tam densis unquam tenebris Sententiam suam abscondidit i Horatius si laudare voluisset, quae Promulgavit MonimSenia eam utique superasset lQuam obscuritatem excusare vult vir doctissimus, obiciens nobis rei cantandae dissicultatem. - Dem Dicliter ind
un Vertrauensbruch sicli hestet. ' Raro antecedentem scelestum, deseruit pede Poena claudo. Sat libera sane est ultima versiol Diligentissime, pluribusque allatis Scriptorum exemplis Narstentus hunc locum pertractavit. Ostendit Augustum non eum fuiSSe qui nuperrime rerum Potitus, Statim voluerit aut potuerit a quibuscumque magistratibuS, miniStris, Senatoribus tacitam observantiam flagitare V. Quippe qui aliter prorsus siniti, sub regni praesertim de gesSit, rut