Disputatio critica de carminibus Horatii sex quae dicuntur odae romanae

91쪽

intendisset. Etenim quasi mera transennam dolummodo in

coelo eum aspicimus lSed pergamus. Mira enim SequUntur. - Ferner Vird es

sic nichi est reite lassen das die Gotilichlieit de Bacchus und Quirinus en docti inerrandere Art is ais die des

Pollux und Hercules. - Hi enim sin ersi durch de Tod Z einer Ottali illichen Stellun eingegangen. v Al diese Erwagungen Otigen Eu de Annali me, dasCwir in denVersen s-I nichi ei ne fortiaufende Rethe, sonder gweieinander parallele Gegenuberstellunge haben: V Pollux Hercules und Augustus a Bacchus und Quirinus. Pollucem porro cum Hercule unum aliquid esse contendit(opinionis suae causa j et sic opponi Augusto iSidem aber o, o enthali ossentiarrit die ritte Stropheein geNolites Emporstet en vo Pollu X derda docti nuriun-

Mulier ebore ne Bacchus. V - Ludere mihi visus est vir doctus Pollucem enim tanquam aliis dis minorem hic repre-Sentari a poeta quis credat cum,reppellos Atqui in hociundamento tota innititur argumentatio hactenus Prolata. Iam vero hic iterum valent prorsus, mutatis utique mutandis quae supra laudavimus verba doctissimi viri Rosenbergii: nes geliore fur geruisse Urteile geruisse Rethen vo Gedanken

92쪽

gusammen ' apud antiquos saltem scriptores dum tractant fabulas. De industria antea pressimus locum illum Ciceronis ubi eadem nomina alio ordine leguntur' neque erit dissicile apud ipsum Horatium, opinionis illius refutationem clarissimam invenire. Nam in epistula quam decem dumtaxat annis post carmen hoc conscripsit '), eadem in eodem orationis contextu celebrantur nomina.5Romulus et Liber pater et cum Castore Pollux.Post ingentia facta deorum in templa recepti' e. q. S.

Inverso igitur ordine ii etiam nunc enumerantur, UOS En Umerare Solebant veteres, obscure tecte significatur Pollucis .SOrS minor a). Reiciamus ergo totum hoc inventum. Redeundum enimiam est eo unde digressi sumus. Postquam Priorum Stropharum tradidit interpretationem sic pergit nolin Zwei lwurde es dieser gangen Entwicklun im hochsten Masson innerer inhelta hien, Nennisi annelimen muSSten, ASSHora be de ersten Strophe noch gar nichi an Augustus gedachi habe.' Nos vero quia integram illam Entwichiung

ut a reppelio labricatam negamus, hac concluSione Ontenemur. Ecce autem quomodo confirmatur deinde haec

93쪽

ardor prava iubentium ipsis igitur iis, quae aliis Socraterar, aliis Catonem, aliis Regulum clarissime significare videntur, Κreppello persuadetur, hic agi de Augusto Idem valet de voltus instantis tyranni quibus Antonius describitur non Solum sed continetur insuper eine, hellicli versiecktea Hinweisung, das Eretheitssin nichi vo de Unterstiligungder neue Regierun abhalte durse. Sic Suo ut opinatur iure versus S-8 qui valde molesti ei sunt hac ratione explicavit: Das sie keine directe Anspiei agmus

is Inhali demersion Perses ist a die Begieliun des gangenersten Thetis au de Princeps oratori gestelli, das sicli Hora Noli eine nichri au diesen personiich und ausul esstic sielenis non constat sibi vir doctust , weitere Ausmalunt de Iustitia unx constantia eriauben konnte. Audacter, hercle, haec sunt scripta. Quasi primis illis

versibus, qui tot tantaSque OUerunt controVerSias, qui ipsi,reppello modo erant obscurissimi, luce subito clarius Augustus fuerit depictus. Ipsa res ni fallor satis contra se ipsam loquitur. Talibus qui utitur argumentis, firmiora non invenit Severe admodum condemnauit,reppelius clarissimum virum Juren-kam, quod singulorum ferme Horatii versuum exempla quaerit apud Pindarum Tandem autem exclamat si Mandragi

i Litteris inclinatis imprimenda haec ego curavi.2 Cf. l.l pag. a in annotatione.

94쪽

Haec verba retorqueri posse existimo et in ipsum rep- Pelium et in nonnullos alios interpretes Quid enim Horatius in his odis scribere tandem potuit, quo eum tecte vel tectissime Augusti virtutem significasse non dicerent Quid, interrogare velim DomasZewSkium, quod Onumentum Ancyranum quomodocunque non narraret emere enim hic absque ulla explanatione inscribit poema Iustitia' Nimirum in Monumento desideratur Constantiae commemoratio. Clupeusque aureus iniuria Iulia POSitus, quem mihi Senatum populumque Romanum dare virtutis clementiae iustitiae pietatis causa testatum est per eius clupei inscriptionem. Neque notandum esse duxit vir doctissimus, de ir/stitia non multum utique dixisse poetam, de constantia autem egisse praesertim ipsi scilicet cum esset suo Pulcherrimo invento penitus Captus, Suffcere est UiSum, Primam Carmini vocem ad confirmandam sententiam aptum praebere argumentum APparet autem unicuique hac ratione non carmini expositionem, expositioni vero iPSum Carmen accommodari Ansam aliquam praebuit quidem Horatius his interpretationibus nominando novo eius glorio-Soque nomine principem, sed quid mirum hoc loco Nonne Augustus recte, absque omni adulatione dici potuit propositi sui egregie tena. Qua virtute Si ornatus non fuisset minime hercle ad summam dignitatem pervenisset inter tot tantaSque temporum aerumnaS. Adeo Praeterea inter aequales magni aestimabatur, divinisque honoribus tum temporis ut ita dicam cumulabatur, ut iam referretur in numerum heroum illorum, qui in coelum aScendere meruerant non Olum sed

dii caelo cum dis agere aevum .

At cum P. Corssenos in dubium voco: wil de Dicliter

95쪽

das EngSte ZuSammenhangen, und aus dem Geisi des gangen Odencyclus erklaren. Excipiunt enim hi versus continuo atque ut annotavit

olim illenburgerus ij subita quadam ratione ' illos de virtute in Oda II, et inde ab antiquis temporibus nexum

artum agnouerunt interpretes. Qui eo sunt progressi ut versibus his alteram dam continuari opinati sint. Hoc vehementer impugnat eligeru ' . Primum enim, nescio qua re motus, bonum illum ScholiaStam Porphyrionem, quem hoc loco apud singulos ferme commentatores laudatum invenies, ignorantiae coarguit. Notavit enim ille ): si non est alia haec chδη quam superior, sed illi adhaeret. Quare falluntur qui eas separant, quippe cum manifeSte operi adhaereat hoc modo hac Quirinus Martis equis Acheronta fugit, gratum elocuta Consiliantibus Iunone divis. 'Ad quae eligerus sima brauchi sicli nur die orte des Dicliter angusehen quae prorsus eadem mihi videnturium Cerhennen, das hier in offentiares Versehen Por-Phyrio vortiege musZ uns si est,enigstens unbegreiflichwie semand einem ablatisus absolutus at Haupisat hal

i In editione sua Horatiana. a Cf. l.l. Ag. 3I3.3 Ad versum II huius carminiS.

96쪽

lasse honnen Und wen in ei nige Hss die eidenoden ais in geschrieben sind, o honnt man eine Unausemerksamhei de Schreiber annelimen. 'Misso illo ablativo absoluto ' qui si sine ira et studio(l aspicitur, optime potest intellegi, ad ipsam coniecturam describae neglegentia notare velim, rem ea minime Solvi. Quaeritur enim qua ratione motus ipse Porphyrio animadvertendum esse duxerit id quod animadvertit. Nam concludimus illa aetate et antea dubitationem exstitisse de illare. Cum igitur in sine commentationis suae addit haec Seligerus: Ferner ericlitet Cruquius vom Blandinius

antiquissimus, das in lim de Dund III line egliche

Trennun au einander folgen aber aucti dies Anordnungist nverstandiich un es si nichi ausgeschlossen, ASE si au einen Misverstandnis de Bemerhun Porphyrios berulit , inuect difficultatem vir doctissimus ij. Nam ii quitertiam dam . II incipere perhibebant primam utique

partem alterius carminis finem esse censui SSE PlanUm St. Secus enim non de tertia' sed de quarta iam da fuisset Ermo.

h. Spectaυeritne rem Reguli laudes. Quid est autem cur vir doctissimus tanto opere conetur nexum illum solveres Supra verbo iam innuimus eum docuisse Retuli laudes contineri in prioribus versibus. Demonstrare voluit et, id ingenue fateor, veri simile reddidit valde primo aspectu, ordinem darum Romanarum inverti, mutari debere. Post carmen alterum posuit Sextum, sita ut tertium extremum tandem obtineat locum.

I In his ne quis quaeso Cruquii videat defensionem qualemcumque lNeque eligero neque mihi argumento sunt quae ille vir perhibuit. Vide Beckium Horarstudien pag. S, et Elchium Horaethritik ieit 188 pag. 3S- 8.

97쪽

Legetur itaque statim post Reguli longam laudationem in Carmine quinto a poeta prolatam. Ergo nil miremur quod extremas adhibeat vires ad eludendum Porphyrionem lNeque magis miremur das die AnsangSworte ausgegeiclinet aus Regulus assen urden' i . Ex o Oso quod inte rates cunuari omneS Suo quique heroi erba illa mire conυenire duxeriteti, robabiliter

FOSSumti eruere Orgumentum nullum certum trum iis esignori. Ea enim quam alio Sermone VocamuS PASSE Artout vix vere dicitur unius ianuae clavis. Audiamus virum doctum. Man atra Socrates gedachi(quod adhuc facere videtur vir supra laudatus Doerwaldius iun in de That wen i nur en ortlaut de Stelle

prava iubentium' usammenstellen o durste sich ohlkeine passendere Vergielchstelle finde lassen. At quominus admittat hanc sententiam prohibetur voceolia arte ' Quae est die practische Tuchtigheit fur,elche Socrates nur Seli uneigentliclitat Vertreter gelienionnte. Retulum vero si spectas dissicultate omni liberaberis liQuid enim significaverit poeta per civium ardor' interpretatione non indiget, sed quid de tyranno 3 o Eben-sogut te in Barbarentioni han aucti as,arthagische Volli in seine Gesammthei Tyrann enatant erdenda es hier nichi aus en egrin des Alleinherrscher an-kommi. ' Iam attende ad ea quae Sequuntur, nam OSt- quam aliquos VersuS quomodocumque, Regulo SUO ACCOmmodavit, in eandem dissicultatem incidit vir doctus in quam Supra Ereppeliusta odie orte neque Auster' etc. teten

98쪽

stimmen raucliten. V Mirum tamen esset, quod Poeta virum quendam describere volens, sui carminis non nisi minimam Partem eius tribueret laudi idque qua tandem Perspicuitates c. Spectatieritne foeta laudes Cctuaris. Maiore sane probabilitate ii opinionem suam confirmant qui Catonem hic spectari censent. A Catone enim exemplum iustitiae ac tenacitatis saepissime petitur apud Tullium. Atque Petrus Corssenus qui huic sententiae est addictus, locos nonnullos attulit et Ciceronis ' et Senecae j qui satis conveniunt cum iis quae hic sunt enuntiata. At tametsi ego aliud praeterea repperi exemplum Ciceronis, quod magis fortasse Persuadeat nonnullis quam loci a Corsseno

allati, nihilominus cum eo non facio. Locus est: I, 2 - ubi de naturarum differentia agens, ut hanc veram ESSE OStendat: Num enim alia, inquit, in causa M. Cato fuit, ali a ceteri qui se in Africa Caesari tradiderunti Atqui ceteris sorsitan vitio datum esset, si se interemiSSent, Propterea quod lenior eorum vita et mores fuerant faciliores Catoni autem cum incredibilem tribuisset natura gravitatem, eamque PS Perpetua co=ἷStantia roboraSSet, semperque in rososito SuSceptoque ConSilio Armstnsisset, moriendum potius, quam branni ultus aspiciendus fuit. 'I Quantum mutatus ab illo, qui supra alia prorsus requirebat ab

adversario suo la Tusc. V O . I, II a. - De Provid. II, I, 3.3 De prov. I, 2 O. - P. ad 6.

99쪽

Quis non videt quam mire haec cum versibus Horatianis convenianti Neque negabo id ipsum, quod in exponenda altera da libenter concessis Horatium talium Tullii locorum non immemorem Saltem fuisse, cum Carmina Sua componeret Minime vero necessario ex eo emcitur, Catonem

quem ita egisse probe sciebat poeta, diserte quoque ab eo laudari. d. Sententia cristoris. Laudavit quemcumque vere sapientem qui iustitiam ConiUngeret Cum Constantia, Secundum celeberrimam Stoicorum doctrinam in eodem libro Ciceronis j expositam.

Amabant porro philosophi illi sapientes uos depingere ut viros intrepidos, qui in mediis periculis tum ab hominibustum a natura sibi imminentibus nil commovebantur. Ouae si non omittimus priorum stropharum expositio facillima erit. Omnis prorsus evanescit dissicultas. Et quae Rosen- bergius Contra Monamsenumsi si te vie schone erscheint die Schilderun de Hel denideat heim TrummerSturZ, Ennman es eben ais Idea lassi, ais en man de vorsiclitigenAugustus sicli mi seinen urgige Schitan una die Herr-schas ringen denkt ' non tantum valent de Augusto sed de Catone et de quovis alio, Si muta quae mutanda Vnt. Universe igitur intellegenda est descriptio constantiae ac iustitiae Leni tum revera cursu, ut ait NarStentUs l. l. Progreditur da a duplici illa virtute ad eos qui hac arte enisi arces attigerint igneas. PSiSque pueriS, quo non minusquam antea hac da vult docere Poeta, vivide ante oculos ponitur imago animi amplitudinis, quae PSi comparanda est.

i Vide supra pag. SI Sqq. a De Off. I, Ista, nihil enim honestum esse potest quod iustitia vacat . 3 CL .l pag. I in m. p.

100쪽

S IUNONIS ORATIO. INTERPRETES DIVIDUNTUR IN TRES CLASSES. Quae postquam absolvimus ad longiorem carminis partem est transeundum, qua Continetur Iunonis oratio Diversissimae et hic cumulantur sententiae, quare eas ut facilius rem perspiciamus in genera quaedam dividemus, quorum singula brevius quam uberi u pertractare malo. Itaque reppelium' ferme secuti tripartito Sic tractabimus scriptores arioS, Ut alios dicamus historicom tradere interpretationem, alios morialem, alios denique docere diserbum esse intellegen

a. D iis qui historicom tradunt interpretationem. Historica interpretatio, quae minime est nova originem suam duxit ex loco notissimo Suetoniis ubi et alia et haec narrantur: Quin etiam varia fama percrebruit migraturum Alexandriam vel Ilium, translatis simul opibus imperii e. q. S.' Varie tamen opinio haec mutata est. Primum enim credebant nonnulli Augustum Principem dein consillium migrandi habuisse, quod Pater eius olim habuit. Quam opinionem hodie nemo tuetur. Alii autem contendunt ipsi Augusto persuadere nonnullos voluisse ut Troiam

transmigraret, alii Antonium hic Spectari, quippe qui in Orientem iam transtulerit imperii sedem p .

I CL I.l pag. O, Sqq. IpSe tamen quattuor genera propoSuit, quae vocat: Politi Sche, historiSch - wortliche, moralistische Au

a In vitare Iulii c. s. 3 Horum generum nulli non adversatur Corssenus. Neque inutile mihi videtur statim doctissimi viri disputationem audire. Hae enim docet: Un docti scheint mir, Schon aus rein geschichilichen Griinden, die Annatim das irgen Jeman de August et solchen Planen gedrangi mder sar dies eligenosse ili Selbs Solcher Erwagungen