장음표시 사용
441쪽
qui iures ionem continuatam non babent.
II retici ct Pseudopro ela. Damascenus de fide lib. I. ca. rL. Latini sui ibidem Theophyla.
At haec Doctores Catholici, custodes murorum Ecclesiae. tatum apparebat in omnibus in sus Orael: Ait selmus in lib. de sermentato & a mo. Ce tum est , quia Chri Ius armum bened is, semel ursacrificatur de azymo. ut antiquos Ecclesiae Doctores praetermi ta in t Basili ut ii in fine lib. s.contra Eunomiu,& Epiphanis in Ancorato Beda de elementis Philosophiae li. i. Spiritus sanctus qui di Patre es Filo procedit. Leo nonus in epist. ad Petrum Antiochenum Episcopia, fidem , qua ad sedem Apostolicam miserat, approbans, suamq: simul explicani, ita profitetur, Spirissitur. Denique Anselmus doctissimum libellu De procellione Spiritus canem aduersus hunc Graecorum errorem conscripsit. Rupertus in Ioannem cap. 2o. Sicut non β-lum i Patre. sed etiam a Filio Spiritur sanctus procedit: sic non μme sed , pro δαμ- esse Iibi dari istam oportari. A Filio namg. In remissionempeccatorum procedit, sicut Eu elisa nisi i hoc et erbo expresiis, disendo: Insufflauit. - dicit ccipite Spiritum sanctum: Nam
scilicet peccati. Purgatorium ianem reiecersit, contendentes , illa verba Pauli ipse saluus erit, sic tamen quasi per ignem de igne quidem, qui post mortem secuturus esset, verum de perpetuo igne inferni, ac non de temporali & purgatorio
quopiam igne intelligi posita. Ex
Vt omittam Latinos Doctores, Ambrosium qui in I. Cor.ca. 3. eius meminit, qui per ignem indiet Domini fit saluus: Sc Augustinum,qui in Psal. 37. meminit ignis em datorij, qui grauior, quam quicquid potest homo
pati in nac vita, Grcgortu Magnis, qui manifestissime probat,lib. q. Dialogorum ca. 3 .dc zy viqi ad Gr. xcos de quibus iam agitur, accedam:aperte Ioannes Damasic. in oratione de dormientibus, ait. postolos eixissem moriam eorum θ tu si liter obdormierut, in tre- mendis or vitalibus sacramentis has nae
At a: idipsum docuisse Dionysium Areopagi tam , Athanasiii. Gregoriu Narianetemim in oratione funebri ad Caesarium, Chrysisllo-mu in Commetarijs Epistolarum ad Philipp.&Galat. ac deniq: Gregorium Nysenu qui certe in oratione de dormientibus, ignis Purgatorij saepius meminit. 6. Ac sane quorsum oblationes pro mortuis ab Apostolis institutae fiunt: nisi quia nonnulli post mortem in eo loco sint, ubi orationes de sacrificia viventia prodesse illis queant
442쪽
18 PONTI pic. ROMAN. SEMPER FVIssE TOT Ivs ECCL. PRIMATEM. post Imperi, translationem ad Francos dc Germanos, eum nuQuam habitum esse imperato eiri Augustum qui non fuisset a Pontifice Romano coronatus: orbi Christiano abunde testatu est, Deum qui Occidentalis imperi; conditor atque author fuit, in eo constitvcndo conseruandoq; singulari ministerio Romani Pontificis usum esse. Quod utiq: no secisset, si Romanus Ponti sex aut Antichristus esset,aut Antichristi signifer dc mira ster. Nam ut peccat in Spiritum sanctum, qui boni operis gloriam Deo auferunt. dc satanae tribuunt: sic in ciusdem bla Iphemiae periculuincidunt,qui eum, per cuius Opcram Deus tam admirabile Imperium constixum, non Dei, sed Satanae ira mi strum appellant. Blondus Decad. 2.hb.3. Nuggus Scriptorum Q rmare dubitas,Silas; secundum Deru morsi'
ornat imums se Blondus Decad. r. lib. 3. Post Ioannem i7. Sc is. Essectus est Sergius quartus honestae se inregnet itae vir. QIa tempestate & Saraceni de Sicilia, dc raeci de magna parte Apuliae pulsi sunt. LN post ) Henraciti optimus, , Cortulant imus Princeps, ct caseitaris laude, Pras, a Stephano Octano Pontifice Romano: Imperator mi piatatus e , ct diademare ornatus. f. Puto aut ea voluisse Blondum dicere a senedicto ocDuo. Nec enim stephanum aliquem legitimum saltem Episcopum his diebus fuisse inuenio. Platina vero in vita Benedicti octaui rescri, Henricum K cdis mam venientem accepi se coronam Imper, , ditque, Benedictum, mortuo Hemio quod ensorem omnibus et tebatur urbe pulsum, sed it crum postea in Sedem esse restitutum. Illud animaduerto,
ut quisq: Imperator ali)s melior de sanctior fuit, eo promptius illum de alacrius Pontificem l . manum, ac Sedem Apostolicam defendisse. Quod idem etiam de Regibus omnium quae Christo nomen dederunt, nationum, audacter assirmauerim. Nec enim alius quisquam se unquam
opposuit Vicatio Clitisti praeter illos qui crant hostes Christi. Burchardus VVOrmati ensis Episcopus decretorum libros viginti hac aetate conscripsit, in quibus quantum decretalibus Epistolis Pontificum Romanorum tribuerit, dc quid de illius Sedis authoritate sensierit,ium ex alias multis rebus, tum ex eo in primis perspicias, qu od lib. i. cap. 699 q2. dicit, authoritalcm congregandarum Synodorum SM, Aponita priuata hoc est, speciali Mena-
Antonius Bons ni us qui res Hungaricas literis mandauit Decadis r. lib. i. Stephanus cumbe . contra Cupa pro fide Christiana inuo,victore amet, risum virum sanctitate con picuum, Roma ad summum Pontificem mittendum esse censuit mandata dat,vi a Chri Vicario in heturos, qui eiusA-dem nup r inruerint, Aristolica benedictione Imploret, ct inter oues Perri adnumeret.Pinhaec vi Striagoniensim Ba ticam Metropolitanam es iubeat:item caeteros Episcoparus nuter in Vngaria erecto ,μ-crosincta aut boritate confirmet: Demum qua Notestas omnis a Deo in, Cr maxima coepta sine tu
rot na ope confirmari nequeunt, Regalia insignia cum Pontificia benedictione assequatur. Et posti) Cumissatus omnia non F - ὸ βntentia, sed praeter Pem ct opinionem impetra sis: magno refertus gaudio, M. Pannoniam si recepit. Strigonis appropinquanti Rex cum singulari facer ta Pontis mi pompa curaro, prost. Asiricum Pontificia munera deferente, se coronam ct crucem os remantem honorasseentis μὴ, Deo gratias agens, excepit, Apolioli a in ignia praereuerenter accepta : quando adet numquam'
ni Ponti cis mentionem Stephantu, feri ante populo, inclinaso cap rest in eniculatat, ut exemplo suo ad Romam Poisti cis Apo uiti Senatus obsequi; se obseruantia omnes hortaretur. 3. Certe clim hic sanctus Rex Stephanus tacharias Deo fuerit, ut per eius opera Sc Vngaria fide Christi primu receperit de Christianae fidei hostes bello domiti sint: no est paruit hoc primatus Romam testimo-mu, quod latus Rex agnouit, Romanu Episcopii Iesu Christi Vicariu esse. Quid quod eode ipsi,
os tepore ut Martitius Cromerus rcfert lib. 3. de rebus Polonoria Princeps Polonoru Miscessaus, se
late Senatu, Lamberia Cracoulcnsim Archiepsopa mittit ad Eenedici ἄρ ma Pontifice Romanuo, vi Regia diadema sili mitteret, Regemi Polonorsi oe es Beras sitos esse iuberet. Sed cum Potisex corona regiam Micccilao donare in animo haberet authore Bonfinio Dec. a. li. i. Dcus reuelauit Pontifici Romano, ut eam corona in Stephanti potius Ungaroru duce trafferret. quod Jc fecit. o. Polydorus Angi. histor. lib. 7 Canutus postquam tertiodecimo anno, postquam in Angliare
gnari coeperat, voti causa Romam liuit,ibi a Ioanne a o. melius dixisset iv.) benigne acceptus GL os Polrdorus Angi. instor. lib. 8. Robertus Normannorum Dux enitens,quoatratrem veneno necasset, cium Hierosolymam voti causa cilci iturus, primum Romam pro sic tur. τι Lenedic umnonum melius octauum Pontificem Romanum abeundi facultatem,et D mos est, rogaret. Berno Augiensis in lib. de rebus ad missam spectantibus: Cum Romanorum Presbyterias uenm Imperatore interrogarentur, curpost Euangelium ut in alidis Ecclesiis fiebat Dmbolum non caneret:
σοι me inquit Berno a stente, audiui eos huiusmodi restosum reddere, videticet quod Romana Ecclesiano is stati uando an hae emisere infe Ia, si secundum S . Petri doctrinam, ins Uitate Curtii di permaneret inconcusa : ct ideo magis his necessarium esse, is dombolum saepius cantan
quemare,qui aliquando Psia haeresi tuerunt maculari. At Imperator Domino Beliedicto Apostolico persuasit, ut ad publicam missam illud decantarent. Ex Ottonz
443쪽
Ciuitas Des seu Ciuitas diaboli, seu
continuata Ecclesiae Schismatici postatae, succegio. quisiucclionem conti
Harnici se Pseudopropheta. Ex altera vero parte, quidam ex Graecis putabant, etiam ignor tionem ipsius fidei, per cognitionem in alio sieculo reuelatam, in nonnullis purgari posse. id quod Damascen. in Oratione de dorimientibus videtur opinari. Tandem vero negabant primatum Romanae Ecclesiae , de Constantinopolitanam ei praetulerunt. sigebertus anno Vomini io' Sanctorum animas non put
hant in caelum, atq: ad alpectum Dei ante resiurrectionem admittenda s. licet beate eos agere, &pro nobis orare, nostrasque preces exaudire fatebantur: quanquam ipsa opinio nec propria Graecorum suit, nec ab illis pertinaciter defensa est in Concilio Florentino. Graeci multa alia de in Latinisi detestabantur ut connubia eorti' ubi cognati cognatis copulaban- tur,de quare meminit Anstamus in lib. Doctores Catholici, se custo is
murorum Ecclesiae. Beda in Psalm. 3 . Domine purgatum me bieredi,ut non corripias me tunc Da HI, pou hanc vitam in ira tua. Corripi utur in ira Dei, quis per ChriEam aedificates, intermiscent ligna, senum, stipulas, id est, commitisit quaedam venialia . peccata, grauiora es leutara: ct ideo necesse HI, vi hi tales in ira corripiantur,ia B, in purgatorio igne nunc interim ante diem iudicν ponantur. Ut quae in eis immundaseunt, per reum exurantur,
o sic tantam linei esse cum his qui in dextera coronandi sunt, inueniatur. Et post: Sunt sin
quit quidam ex sanctis,quorum leuia peccara iranis tribulationis, quem patiuntur,vel αna momtis penitus exurit. tales arim transiui ad vitam aeternam, sicut de contra quidam malorum statim
Leo Papa nonus in epist. ad Michacile Epi
scopum Constantinop. & Acridanum : Pomquam enumeraset quindecim, aut eo amplius Co- stantinopesitanas Episcopos, quorum aliqui se runt Amans, alis Macedoniani, Nes fortant, uant, Monothetiυὲ tandsm onedit omnes qui Ioannem quendam pecuti siunt, tunc per quadringentos annos se amplius, nomen uniuersalis E-
sic pi sibi Ampsisse, nec oblatum a quoquam,nec
concessum , imo sub anathematis interpositione ab A Eolica se prima sede, ct a sanctis se ONthodoxis Patribus interdιctum. De Romana vero Ecclesia in epit ad Petrum Antiochenum Episc. sic ait: Venerabitas ct es Pax Chrastior tro qua rogauit, ut fides Petri non deficeret)obtinuis, quod Des Petri bactenus non defecit. nec defectura creditur in throno Isssius et et , ins cotum secuit hed confirmabit corda ratrum et a-r,s concutiet ei periclitationibus, si cui usque
In Synodo Francosordiae ad 1sqnum habita Episcopi Germaniae.Galliae, ic Aquitaniae, praelidentibus eidem Romanae Ecclesiae Legatis , ad Episcopos Hispaniarum scripserunt in haec verba: Suffcit vobis sanctorum Patrum et Iistia sequi, ct Usorum dicZa firma tenere fide,
quorum animae apud Deum Dei Filium Dominum naarum Iehum Chrissum pro magno pietatis labore re naut in caelis . Hos ergo i equimini, τι horum doctrinis inconcussa veratrue inhaerentes,consortiu aeterna beario is, donanie GH- sto, cum istas habere mereamini in caelis.
Rupertus Tuitie sis de diuinis ossicijs, lib. r. c. 22. Romana Ecclega per Apostob fidei peirr
444쪽
Jo PONTI Pi C. R o M A M. SEMPER FVIs SE TOTIVS ECCL. PRIMATEM.
Ex Ottone Frisingciali lib. s.cap. 32. Cti in tres simul inuasit sent Ecdlesiae Romanae Pontifica-707 tum ,religiosius quidem Presbyter Gratianus, Zelo pietatis matri suae com II eri,illi, pccurria per suasit, ut a Sede sanc a cederem, redditibus Angliae relictis Benedicto, qui maioris videbatur cfleaia thori tatis. Vnde ciues Romani Gratianum velut Ecclesiae liberatorem in si immum Pontificcna eligentes,Gregorium vocaverunt. Cui postea velut de simonia notato cum Henricus lin- Dcrator Pontificatu cedere persitatis t. Clcmens in eius locum suilectu scit. At Hildcbrandus nominem admiratus, trans Alpes usque ob amorem insccutus Cit. .. iBlondus Decad. 1.lib. s. Damaso mortuo, Romam ab Henrico Imperatori Ponti icim de mala coμ rq epetunI. DMur Bur uno, qui ab Ilabrando is nitus, Pa aha a P fuit ornamenta, τι vo Iasaepe
Otto Erilingeniis lib. V.cap. 33. Briano qui de Leo, aut horitate Regalis excellent iae ad Sedem Q B. Petri delimatus fuit. Cumq; ali unipta purpura Pontificali per Gallias it c gerct, contigit
C in lacum venire, ubi forte tunc Hddebradus Prioratus, ut dicitur,obcdintia administrabat. . Is Leonem adens, aemulaItone Dei plenus longanter eum is incepto redarguit Arctiun esse M. quies, e manum Dicam summum Pontificem ad gubernassonem tot us Ecclesiae violenter introire. Verum poss. se credere et e t c ε' Δ', utrums, o quod mare fas Im erratas m ipso no exacerbetur, quo IU IM E clesiae in electione Cauovica renouetu', seposcetur efecturum. inclinatus ille ad monitum eius pu puram deponit peregrimq; habitum assumens ducens secum Hildebrandum,iter carpit. Igitur ad urbem usq; venientes, consilio Hildi rasa clero se populo Pruno in summum Pontis in eligitur. 7ψ' Et iterum: Ps haec D nodus meuntiae celebratur in prae entia summi Ponti sic is Leonis, ct Imrera toriis. I. Id c eit ille Pontifex qui hortatu Hildebrandi a s fit minam praetcciuia assumptus, chri- ibi hospitio suscepit Sic enim tradit Sigebertus an Dona. i . . fruno, quI et Leo,cum a capessendam Sedem Apo Iolicam Romam tenderet, aufuit voces Ang Arum canentium: Dicit Dommus, ego
cogito coetitationes statas, o non asy cI onti . mcd. multis fanc u cantus uit, es moui fecit Ohra sit Ecclesiae imita Hic cum in ea aru pau 'erem cereinum ante fores obsevisset, eum Iotum dil/ζω- ter in te Io tuo concauis, quem cum re era o odio non inuen si, inpaupere ite Ctroum t u cepisse obsi 'rit. Et aia. D. m. io 9. I co Papa in Gaditas Denteo, Go se iridum Impcratorι reconciliatiit, O in Gemmanra es Galgia Sν i, habitis utum Fcc a m ho a it. . io Vrspergensis in Chron. an. Dona io 13 Cum Papa Hunibertum Episcopi V Vormatiensis Diaconum ob inobedientiam si ibit' O in iis ae tempore degra laisci, Eprico Pu contestat, itur, nec se. nec alium quempiam completurum illud Ois v. nisi rcciperet minii tau siqna. .euoa DL AP- . Iuti uinte exit, 'induta v mm Idrum continuo rem f. ua in re se Ponti cu Vormatiensis a ira iras. O A , Diui conside an est i. d. m cse I ui irritatem defendere conID EGbat. isse licet toru imitatu. Metro uel Iaho taAsm m sua Hurcis cedendum perpendebat. 7ii Si bertus an. D. iosi. Francia turba ir per Berengarium Turonensem qui ast crisat,Euch risitam quam stimimus in altari lac ii csse reuara corpus & sanguinem Christi inter caeteros autem Lanfra acus Archiepi scopus Cantuarientis contra errorem illius per Dialogum di putauit. 7 - Itaque teste Guillelmo Malmesbi riensi lib. de peltis Anglorum in soliditati Cariaticae timens sn θι unae memori.e Leo Pa a, Vercedis, contra Beregarium insituto contabo, tenebras m bulosi erroris Euangelicorum texti uniorum fulgore depulis. Lani rancus in lib. de Sacramento altaris: Humlerius cum esti diis relicioso de Christiana ct 7 funeri o eribus Geueranti ime decorat es, cientia ditimarum se sicularium oterarum a primὸ erud Ius, eum de Lot ringia sancZus Leo Romam traduxit, se a praetacandam Siculia vertam Dei
7 3 S. Eduardus Rex Anglorum a Leone Papa svr in vita eius narrat Alredus) voti, quo Romam
ire proanderat,rcdemptionem Apostolica aut lac ritate Obtinuit.
7 1 Leo Papa nonus in epist ad uerius praesumptiones Michaelis Constantinop. Patriarchae,& Acridani Bulgarorum Episcopi cap. 31. Romanae Ecclesiae fides per Petrum super 'iram adficata, nee hacunus deserit, nec de ciet in secula, Christo eius Domino rogante pro ea, ccti testatur ab inadis onesua: Ego roetaui pro te. Petre,ut non deficiat fides tua: ct tu aliquando conuersus, confirmas tres tuos. Quo ricto demo rauu sidem 'atrum vario dis erubia/dam. ed inconcussa es indiferente fide Petri, velut firmae ubsidiosigendam se infrendamento uniuer alis Ecclestae conormadam. 3. E ce quanta cum fidei constantia praedicit, Romanam fidem aliquando iii posterum non defectu-
r. am. rana quingenti Scco amplius anni sunt, in quibus rerum euentus huic praedictioni testimonium dicit.
Idem Papa Leo in epist. ad duos Episcopos Africae: Solus Carthaginiensis Episcopus passumas stolica Sede habere silet. 7 7 idem Papa Leo in epist ad Permina Patriarcham Antiochenum: Promotionem tuam adT 2 patefastigium,electione iacti O populi cui aseris, factam, auuesidem tua secundum antiIuae consuet dimis
445쪽
ciuitas Dei, seu Ciuitas diaboli, seu
tatim ara Ecclestae Sobi fimatici Apostatae, sex io. qui juccessionem conti
l in lib. de a mo) & multa in suis Ecclesia male administrabat, duvel rebaptizabant a Latinis bapti.
Zatos, vel neophytos,vcl cunuchos ad sacerdotiu promouc bar, vel paruulos ante diem octauum morientes, & mulieres adultas in partu periclitantes non bapti Zabant . quarum rerum author est
Sigebertus in Chron. Verum quia nec Omnes Graeci haec passim fa ciebant , nec pertinaciter ca Pr pugnabant , in haeresibus numeranda non videntur. 136. De Ioanne Scoto.' Libellum quendam impium de
Eucharistia scripsit Ioannes Scottis,a quo Berengarius hausisse videtur doctrinam suam, non super tecta, instar Apostolicae doctrinae in multis gentibus per testes multos pr.edicata in , sed in penetrali bus Sc deserto a paucis nomiaci
nibus, sicuti Christus de Pseudo prophetis praedixerat s Mati. 1 . obscure ab initio traditam dedisseminatam.
137. De Berengarianasus cramentam haere Bercgarius Archidiaconus An degauensis au B. Lan francum literas quasdam scripsit, in quibus Ioannem Scotum extollebat, Paschalium damnabat, & communi de Eucliaristia fidei aduersa sen- - Ucbat. Per hanc occasionem pro- dita est Berengarii haeresis, quae diccbat, superesse in altari ni consecrationem subnantiam οὐ et vini. Haec enim sunt ipsius Bercga-Pj verba, quae apud Lansrancum sub persina eius extant. Quo e rore semel posito, quod necessatio sequi videbatur,adiunxit, non
esse in altari veram corporis o languinis Dominisiuisantiam po i co-
Doctores Catholici, o cubmurorum Eccle ae alvu fundata firmiter stetis,et ta Graecia quam torius orbis haereticos se er confutauit, ortae e
reis des tribunati dura sementia iudicauit. Liber Ioannis scoli de Eucharistia in Synodo Vercellensi palam lectus est, NI omnium sententia damnatus, ut Lans acus i cstatur in libro de veritate corporis de sanguinis Domini in Eucharistia. Fulbertus Episcopus Carnotensis in epist. ad Ade atiim: Christus non inanu mor jombolum, sedet erum corpus sua nobis reliquit, quod quotidiana et eneratione tus visibili crearu forma inuisibiliter virtus lacreta in aeris solennibus operatur. Vnde in nobis manet, nonsolum per concordiam voluntatis , sed etiam per natu
unitae veritatem. Pauloque post:ὶ Et quae seu sanita nis es vini Uparebat exterius am ω
μου Chrim o sangu sit interius.
Lanseancus in lib. aduersus Berengarium: Cum Heriei qu/dam liter. Berengary legisent, contra usitat ima Ecclesiae fidem sicriptas animaduerterunt. Ecclesia enim Chrasti panem in ca nem, vinum creduconuerti in sanζuinem. Et
post: in Confitetur Ecclesia toto terrarum orbe diffusa , panem se vinum a sacra tim proponi in altari, sed inter sacrandum incomprehensibititerct inefabiliter ω siub tantiam carnis orsanguinis commutari Haec Lan francus. Hoc igitur cum caeteris haereticis comune
habet Berenearius, quod fidem Ecclesiae cona unem & visitatis limam oppugnauit, ut nemo excusari pollet, qui postea profanas voca nouitates contra consilium Apostoli amplectens, doctrinis varys& peregrinis abduceretur. Deinde illa fides Ecclesiae usitatissimano modo Zuinglis tui vulgo putaturi sed etiat ut heri haeresim destruit. Haeresis enim Berengari3 non ea solum habita est que veritate carnis Christi in Sacramento Euc naristiae negauit, sed caetiam , quae panis de vini mat riam post consecrationem superesse asseruit.
446쪽
dinis religiosum se et Me necessirium studium, Apo Zolicae se primae Sei,cui Deo ausi re quamuis in is digni prae ranus, annuntiare ct exponere curasti. Elmsi j Cunctis in toto orbe terrarum Ecclesisssancta Romana or 'o Eotica Sedes caput praeponitur, ad quam maiores O di citiores causae omnium
Ecclesiarum definiendae referantur.
Thomas Carthaginiensis Episcopus ad Leonem Papam scribens, declarauit, quinque vis Ei - i' si os tunc supersesse in iora Astica, ac S. Romanae Eccle a matris se seni etiam requisiuit Aper quosl ni Musiu .
Schainaburgensis,anno D. ios . Victori rim nominis secundo Subdiaconm toxicsi in calice misit, que cum i e st consecratione leuare et est,necyset, a Domino causam facti loquisiturus,cum populo
ad oratione pro Iernitur atims toxicator a daemone arripitur. Ita igitur causa manifestata, Domini Pasta calicem csi sanguine Dominico curn altari iusiit includi, or pro re us m perpetuum conserui io ri. Deinde iterum cum populo tam diu ad orationem prosternitur, quousque Subdiaconus a daemonio I beraretur. Certe Papa quem Deus orantem exaudit, Antichristus non est. 1i Schas naburgensis anno D. Io 17. Principes cse plebs Romoa Fridericum monaEerio extra super candelatrum extulerunt Seris AyLioticae,qui Stephanus Papa Ictus est. Et an . D. io 18. Utilia,
mortui hepulchrum Vis se prodigi se et que hodie diuinitiis ista Eratur.
- ii Alredus in vita b. Eduardi Regis: Summo vn uersalis Eccles Patri Nicolao, uaria gratia Dei Anglorum Rex ribitum orsi Lectione, or obedientiam. Gloriscamus Deu, quia ora habet electae
Ecclesiae, quoniam in loco boni praericessoris vos optimum successor constituit. α propter iusta m-
1 3 dicamus, apud os velut adsolidam Petram acuere se probare omnes bonas actiones nostras, or vestram noritiam atque societatem in bono habere: quatenus eaσ Gnationes ct triuilegia, quae obtinuimus apud praedecessorem ventrum renoueus se augeatis nobis . videlicet, ut quia Age iniunxerat nobis sub nomine 1 obedientia se poenitentiae propter votum , quod voveram ire Romam es in rem ioncm omnium peccatorum meorum, construere carnobium mouachorum in honore Apostoli Petra, ratum faciatis, priuilegia pose ionum se dignitatum eiu dem loci confirmetis .renovetis Cr decernatis. Ego quoq, pro modulo meois eo, or consirmo donationes se consuetu es tecuniarum, quas habet S. Petrus in Aritia: or ipsa, pecunii co Duas cum regalibus donis mitto et obas,ut oretis pro me, o 'opace regni mei, continuam acholennem memoriam instituatis totius gentis Anglia coram corporibus Sancurum Apostolorum. E
scripsit autem ei Papa, in omnia quae Eexpostulauit, Det, Apolaolorum, O Romana a M., authoritate
21 Latafrancus in lib.aduersus Berengarium de condemnatione Berengarij agens: Et caetera sinquit a Nicolas totius ChrotiaAt nominiis summo Pontifice, se a centum tredecim Episcopis Romae exa-7λο minata ars damnata hunt. Et post: l Beatι Doctoressi non eisdem verbis eisdem tamen sententidis μί-tis in locis concorditer astruxerunt, haereticum ese omnem hominem qui a Romana or uniuersali Ecelesia in fidei doctrina discordat.
r7 Guit mundus de Sacramento altaris: Berengarius defunctum s Leone Papam maledicis vera bis de scriptis lacessebat, Sanctis mom iEudae reuerendisiimu Ecclesiae Dei speculumsummum, non Pontificem, sita miscem arq, pulpificem et Mas, eum . infatuatione Lan no infatuatum, Concilium vanitatis adunase clathema s: Turons, item generali aggregato concilio, 'raesiensi venerabiti Gregorio Romano tune Archidiaconoeane or vinum in sacrificio Domini non umbratice, sed vere Christica γα nem se sanguine fieri, dato propriae manus Sacramento, confirmauit. Inde postmodsi desiliscens, itidem Romae in generati Concilio cosau rationis reuictus,tilesios seu propria manu se praeflentiastici , --
moriae Pape Nicolai,cora omni Synodo cremauit,errore anathemasi 4 auit, confesson g. bonam, quam 19 Turonis fecerat irae Ilio itidepropriae manus Sacramento renouauit his versu : Ego Berengaria a
rhemati o omne haeresim, consentio autem sanctae Romanae Ecclesiae ct Apostolicae Stat, or ore se corde profiteor, de Sacramentu Dominicae mensae ea fidem me tenere qua Dominus cst et enerabita, Papa Ancolaus, ct haec sancta S Mus authoritate Eua et a se Ap Aica tenenda tradidit, mihi, sirmauit: scilicet panem se vina, qua in altari ponuntur, Hi consic rationem non hium Sacramentum, sed etiam et erum corpus se santuinem Domini MLiri Iesu Christi esse. Et post: Eos qui contra han demet nerint,cum dogmatilus cir siectatoribus si in aeterno anathemate dignos ese pronuncio. Eneas Silvius in E itome Σ. Decia. Blondi,ti. 3. Otho Coloniciis Archiepiscopus Alexandruincrepavit,qui Pontificatu Romanum iniussu Caesaris praeter consuetudine accepi isset. IGebrandusArchidiaconus, consuetudine Ham mala esse, cin iuste reuocata. Vis audito Otho sebi sati facta duxit: petri tamen, ut pro pace populora concilium Mantuae feret. Annuit Pont ex, ct cum aenalibus eo sie transuliti et i omnes eum venerati sunt, ct A Politam Sedem magistra recor uere. di, o Marianus Scotus Chron. lib.3. Vira Cathotici multa nefanda es inaudita Regis Henrara flagitia et identes directis Romam nunci' ad Alexandrum Apostolicae Seris Antistite haec ei tam lueras, quam visa voce conquesti sunt. 7si Otto Frisin gentis lib.6. cap. 3 . flexoririn Summum Ponti rem promotus, Ecclesiam in isti
nam reduxit libertatem. Et post: Multa me de Principe Henrico quarto ad aures seu irini cis
447쪽
DE vis Illi LI MONARCHIA ECCLESIAE, LIBER v IL
Ciuitas Dei, u Ciuitas diaboli,sta
continuata Ecclesiae Schisimatici satae, successo.
quisuccessionem continuatam non habent.
Romanam Ecclesia, cum adhuc palinodiam non cecinisset, vocavit Ecclesia malignantiu .
Doctores Catholici, ct eu odes murorum Ecclesiae. Magdeburgens es igitur licet id non animad
uerterint, seipsos insigniter condemnatos confessi sunt, cum ita scripserui in Centuria unde- crina, cap. io. pag. y27. Leo nonus meo m retur laudem non exigv.i prae multis se , antecesseribus,
quod sub initium statim Berengariana haereseos, in Dnodo Romana eam cum authorc damnauit. f. Berengarianς vero haerescos pars illa fuit quς panis & vini sub hantiam post consecrationem in altari supercisse docuit. Ergo Magdcbirrgestum iudiciis, Leo meretur non exiguam laudem, quod ipsorum Lutheranorum atque adeo Magdeburgensium haeresim statim sub initiueius in Synodo condemnauit. Berengarius vcro primum a Leone Papa nono Roma: cxcOmunicatus est: deinde in Synodo vercellensi , ad quam Berengarius vocatus non venit, fides Ecclesiae sub Papa Victore concordi omnium assensu confirmata est. Tum autem inconcilio Turonenii Berengarius, data potestate partem suam defendendi, cum eam non auderet sta scipere,confessus est coram omnibus communem si clesia sidem, eam stab ista hora Veruaturum iurato promisit. Denique palinodia suam in con-eilio Romano sub Nicolao secundo repetij t. Aduersus Berengarium scriptit Adet manus Episcopus Brixiensis Guilmundus Archiepiscopus Auer anus , Algerus primum Canonicus Leodiensis, deinde Monachus Benedic mus , Ilio Carnotetis Episcopus, Mante omnes Lan-francus Cantuariensis Archiepiscopus. - Lanfrancus de Sacramento Eucliaristiae aduersus Berengarium: Traditus in reprobum sensium Ecclesiam Romana vocas Ecclesiam malignatium, Concilium vanitatis, Sedem Satan. e. 1 t hoc tio ore garripit,quo arrisse nemo te itur, non haereticus, no sita maricus et o falsas ali u es Christianus. a Votquot enim a primores o Chri ha Ecclesiae , Christiani nominis dignitare gloriati sunt,et si aliqui in overitatis tramite, per deuia erroris incedere malacrunt; Sedem ramen S. Petri Apostoli magnifice honorauerunt, nullam s. a uessus eam huiusmodi blasphemiam vel dicere , vel scriberepraesumserunt. o Gre
448쪽
Pontificis referuntur. Dcinde missis a Lege, annone Coloniensi Drananno Glen regensi, o iustitiai gni Romam Episcopis Heractu legatione reuertentes iter somnii Povii seu reponam, Regem a satisfa-ictionem 3 ro timonia, alfit multM,quae ei obiectafuerant . his antes. 73ι Petrus Damianus Ostiensis Episcopus in vita sancti Bam,tian Roma asse 'e Ahio cupat ea cr principatas Sedes totius sancIae Ecclesiae. Et in vita S. vitalix Marturis: Eo per duossi mos Apostolos Prerum o Potum totius orbis ibi vinicat Principatum. Et in vita S. Odilonis Abbatis:
Aomanorum Pontifex omnium Christianorum captu est. . .
Saxo Grammaticus historiae Danicae li .iΣ. Forte II purgensis Antistes ob manes se falsu
3 3 se protones Ericum execratione mulctandum censuerar. a uod eratus Rex, a 'Autrones Hentiais praecincurrat, Romamque λ vestigio petiuit: ubi causesuae examine diligentius habito, tunt cu cc tionem rer repulit, cun risIdefensem paralbus actore superior reae t. Nec contentu es cacissimum cause ii Lo-nu suae propugnatorem egi se aduersaria partis odo enetralium sacrorum decus exterri sacer Atio fusi Lum haberetasM non est. quamobrem Romam regre pus tu se, tum etiam patria M ac domi Eicu sacra Saxonicapralatione Iiberaripetivisme religionὼ ratione, exter se admodum os elui cog etur: aut eius ἀθλ nam ab alienigenis petere necesse haberet. Nec tali cicim curiae consensum habuit. .s ea ne clara si. viriam repti a Iosceret, tum dignitatis,tum etiam fatigations eius intuitu motaetiit ni annuit, fila re
gnam i lassummi Sacerdoti, insignibus adornaturam o nael. Et Oc eum manae promi si nil fides fefellit. Profectus enim a curia Legatus, qui sacri insignis Haroseti nostrage tu sacadornaretncian celeberrimis Danorum urbi in estis,cundia curto sime collustrant , non mi Aor erisonarum quam tauitatum respectum egisti,Lundiae ob egregios incera mores, ium quia ad eum Uri imia regiam us terra maristrarium aἴunde pateat,hunc potissimum honorem deserenaiam existimauit, nee solum ea Saxonita ditione eruisse etia Suecta, Noraegras religisnu titulo magiBra e scis . Nec parοῦ Da ma Romana benignitati debet, quo nosolii libertatis ius sed etiam exicram rerum domvitam a siccata est. 31 Schai naburgensis an. D. io 60. Rex Henricus Disiopum Moguntinum, abo que Regni Principerrogat, ut patramur jsum uxorem retulare. Cunctis ergo, licet aegre, peri decernenissus,s nodum confe en onerotis induit UMCuntis. Ut Petrus Damianuι vir aetate is innocentia vitae reuerendm, cfarindiues sis obcae occurrens, mandata exposuit Romani fontificis,qui es dissidium feri prohibebat, or φρt odio Motuntino Apodolica anima uersionis sintentiam mini latur, quod tam nefariasi parationisse aut rempumserit. Adbae suis manibus nunquam Imperatorem consecrandum fore, at tam pest lenti
exemplo quantum in si esset, Dem Chrissi perdidisset. P rincipes arebant qua censere Romanum Pon FAIta fractus magis, quam inflexus Rex,ab incepto abstinuit. 737 Idem Schasnaburgensias post,an. D. io7i. Rex Henricus Conssant ensim Episi parata erat, ab eodem arcetur οὐ crimen simoniae o furti in quo incti se conuicrus est, Episcopo Moguntino ex delegatione Sedis Apostolicae sementiam in eum serente, cum cisam Rex in iudicio allideret, causamque caraa quo posset, cretur.
Hildebrandam qui Gregorius si timus vocatus est,ct sancti simum 'virum fuisse, se sanctissima
decreta edidisse contra Presbyteros concubinarios , se simoniacos, quorum ante P nus Henricus quarius, ct communione, ct regno iustissime priuatus est. sex crearetur,summa cum laude imo insigni cum admiratione vixit. Nam sub Leone Papa nono quem ex omnium historicorum constensiu Romam comitarus est itemque si b I eZore secundo, Stephan, ecimo, otia sicundo, Or Alexandro sicundo ita Romae egit,ut maximae res tam domi quam fi ris ipsius auspicias fauste feliciterque 'erentur. Itaque dc in Germaniam Pontificis nomine prosectus est, Sc in Galliis Turonensi concilio interfuit, & in clericorum improbos mores sumina cum authoritate&i ruini saepius inquisiuit. Porro cum in cathedra Petri collocaretur, ita &Episcopis, de clericis,&ciuibus uniuersis integritas cius probata est, ut insignicum et gio, suae electionis verba memoriae posterorum apud Platinam de Sabellicum commendata extent, quae nos etiam suo loco proferemus. Iam vero dum rexit Ecclesiam. optimis quibusque viris maiorem in modum placuit, ut Guillelmo Abbati es Monachis Hirsa te bas , ut m m Abbati Clumasensi , ut Ansielmis duobus, Cantuariensi se Lucensi Epi 'is , ut Mariano Scoro ,-Lamberio Sohas surgensi grauissimis omnino historicis. quod idem constat etiam de
449쪽
Doctores catholici, se custodum rarum Ecclesiae. Gregori contestata integrisus se
. . p v ' Apud Brixiam Noricam certi ' Ioannes Trithem. in Chron. In SVodo apud si ι-- 7 Episcopi, mandato Regis Henrici Brixia Noricorum habita, S. Pontificem maia iquarti conuenientes, accusabant iis criminibus falso accusarat. Et alibi de illius Gresorium septimu, primo vel ' modi Synodo agens: Adhoc inquit) conci- ut limoniacum. Marianus Sco' hum malignantium Vmlhelmus Abbas Hirsa tus in Chron. giensis vocatus, ire cγte sit: qui Ne qui Vicaria christi sanctum se innocentem noueras. Itemque Lambertus Schamaburgesis inhistoria rerum Germanicarum alta uita rania conpiam cse inuictus aduersus auaritia animus. omnia excludebat argumenta humana fallacia. Martinus Polonus in Chron. Gregorius Septimus propter laudabilem vitam est in Papa eis.
Denique Platina & Sabellicus commemorant electionis verba in hanc formam : Nos sanctae Romanae Ecclesiae Cariaqales , Clerici, Acol ti, bdiaconi, Presbyterie sentibus Episcopis, Abbatibus, multisi tum Ecclesiatici tuis laici ordinis , eligimus hode decimo Calendas Mair m Bostica S. Petri ad Vinculis,anno salutis Io 72. in verum Christi Vicarium Ilibrandum Archidiaconum virum multae doctrina, meta napietatis erudentiae,is titiae, constantia, religionis, modestum sobrium, continentem, domum sitam gubernamem, operibus hospitalem , in gremio. ris natras Ecclesia libere a teneras isnnia et que ad hanc aetatem educatum, doctum. uem quidem cum ea potestate praeesse volumus Ecclesiae Dei,qua Petrus Dei mandato quonda praefuit.
450쪽
;s PONTI prc. χαM AN. fg sprn ruissE TOT IV rcci. p RIMATEM. etiam de Bernari Corbiensi Monacho , deque Paulo Benraeiens , O Grocho Ricber egens Anii Ilite,quorum libros Apologeticos pro Gregorio septimo scriptos, Aventinus Annu,ti Boiorum tib. s. se legisse confitetur,ubi adiunῆit eosdem Antistites ob studium quo erga Gregorium assiciebantur Boia: ij cum essentὶ sedibus pullos, in exilium actos fuiste, idemque Giselberto 5 Diemoni sancti illinis Archimandritis euenisse Trithemius narrat. ud de Anglia, Italia, Polonia, Hispania, Gallia, Graecia. Dania Saxonia, caeterisque orbis Claratiani regionibus dicam: lxias Grei orio semper parui ste, Se grauissimae historiae conteilan tur, & nos ex ipsius rebus geliis paulo pollea declarabimus. Porro cium idem Greetorius septimus vita excessiiset,lao
solum Omnes Romani Ponti fices, AZor, b.inus, Pasi talis, Eugenius. Innocentius, Alcxander. caeterique causam cius tutati sunt, scd etiam omnes ali) praestantes Theologi Ne hominem laudarunt, & decreta eius magnopere si is bexcrunt. Fidem verbis meis faciunt Gratiani Decreta is. q.6. cap. Nos s. Durorum. de Diui Tlaomae Aquinatis doctillima scripta, 1. 2. q. 12. art. 2. qui ambo illud ipsium Gregori; septimi decretum, quo Henrici quarti subditos a ruramenti religione absoluit, velut aequillimum commemorant. Horum vero aut horitatem caeteri sere omnes Theologi sequuntur. Quid quod miraculis etiam claruit Gregorius, ut sigillatina laocmlolo docemus,ubi cum &Catii obcum,& optimum virum fuisse contra paucorum, qui Henrico adulabantur,calumnias, scd ita opera defendimus.
Nam quod Sigebertus in Chronicis sivis Gregorium notat,velut negasset,Presbyterum concubinarium si forte sacrum faceret corpus Christi conficere nihil eiusmodi aut dixit unquam Gregorius aut sensit. Hi librandus Papa linquit Schasnaburgensis in Chronici si cum EpiscopuItali e conueniens amfrerum: ibas Synodo decreuerat ut secundum instituta antiquorum Cavonum, Presb cri Dores non babeant, halentes aut dimittant,aut deponantur. Sed cum plures clerici ut ait
Marianus Scotus an . Domini io7 s. ubi mentia interdicIι Apostolici libentius esse sient, quam
feminis 2 uxoribus carere; ut saltem per Eros castigarentur, decreust Papa etiam Synodica se atione, τι num s Chri ianus audiret Missam coniugati Pressereri. Cuius decreti sententiam Trahemius his verbis in Chronicis referi .Laitis interdixit ne Missis Sacerdotum concubinas habentium, aud res a umerent. Non utique negat Gregorius, Presbyteriam qui cocubinam habet, si temere ad altare Dei accedat, Vere corpus Domini conficere; sed tantum vetat, ne vel is id facere praesium at vel ali cius oblationi adunt ut nimirum qui sententiam excommunicationis lao timcbat,
saltem populi fidelis abalienationem Sc odium pertimescerent. Sed ne hoc sine graui testimonio asseruisse videar. Anici mi Cantuariensis Episcopi verba proferam ex Epistola qua ad V Vil-738 helinu Abb.ue Hirs augiensem alit hore Trit hemio in Chron. exarauit. In Enius inquitTri themi us sit pro defensione iuria Ecclesiae suae af Sede A Bolita perrexisti. VIMI Gu Abbate Vir-sauriensi quem pro confirmatione instituta libertatis Romam sub Gregorio Papa si limo tu e iam
diximus reperit,ad quem postea scribens, ocque illa ipsa Henrici quarti excommunicatione agens quam nunc iuste factam defendimus: Cones inquit) vester, qui excommunicarus vobis aeui na celebrantibus se immiser nihl videtur humiliter admonendus, ne contemnendo sententiam eorum a
quibus se in quibus Deus se conormat audisi ctim audiuntor, se sperni cum sternuntur hue ligare, cumligant, soluere cum soluunt , grauet versi Dei iudicium, a quofugere nusquam homo potest. 'uare σόν issi melius es t vi per i larem tam litatem abstineat ab hu a quibm eum sententia i stolica si Cat, quam perpraesum unu contemplum se ingerat in Endicia nusquam nil ex humilitare quaesita probur,
at semper inordinalepraesumpta si unt: nec deberet cum nullo suo commodo, O orauissimo vestro malo co-7 sere vos,vi cum eum ossendere noluis, Deum se Apostolici authoritatem grauiter irriretis, a quospacan- s illum adiutorem habere non nositu secutio quoque aclenstrius Apostolica eius rationes Iuρ tu rus suam illi sententiam csi uerit reueritum. Puod si Comes Hem hac admonitione re puerit, scito quia et i Deus plus timendu est, quam homo. V propter aut secundum iam prolatam Apostolicam bententiam ergat uis agendam, ut ' - i postolicum bu aliquem vices eius gerentem, de hoc ipse consulendum aestit . De Presbyteris vero qui se apertὶ reprobos libidinis c inureio Deo execrabiles exhibent, omnino tenen et i d mest, Vod Apostolicaprouidentia Ecclesiastico tu togrigore constituit. Nempe Latenus conueuit. tibi re .erenter agetur, v upertinaciter aperta oe impudenti tibi lae sustentes , Dei es Sanctorum prolabitionem contemnendo, sacras altaribus desieruiunt:imis non deseruiunt, sie quantum ad ipsos pertinet tu piter commaculant: non quo quis ea quae tractant ontemnenda sita ipsos portus tractan es execrandos exii Zimet, qui mi se Aurebrum praesentiam non reuerentur, vel hominum dere fatione repulpi, sacra
contaminare desissunt. 3. Habemus in ijs Anselmi verbis & siententiam eius de iuste lata in Rege
H nricum excommunicatione cui omnes parcre optat, Ac interpretationem legis quain Gregorius constituerat de non audiendo Presbyteri coniugati sacro. Non inquit ea quae tractant,
cotemnenda, Hed i potius qui tractant,execrandi siunt. Et persona igitur Gregoria septimi, & decreta magnam merentur laudem,sed nullam plane vituperationem.