장음표시 사용
51쪽
scripturas, o Manuscripto depromtas, in Novantiquis Lemonibus proposuit, yy et uberiores earum adsertiones Commentario, quem meditabatur, seruauit; qui magno reipublicaeliterariae damno, siue eius morte, siue quoquo ali casa interceptus, aeternum latebit Anno deinde cis in Silium ad fidem eiusdem libri Agrippinatis ac mentem Modii mendatum didit Daniel Heiu sus, tum pene adhuc puer, iique eruditissimas notas addidit, quas ob teneram aetatem, qua eas conscripsit, Crepundia Siliana vocavit sed quarum ipsum nec senem umquam poenituit Post Danielem einsium memorandus est Claudius DausquetuS Sanctomarius, Canonicus ornacensis, qui anno praeteriti seculi quinto et d cimo, non octauo et decimo, ut quaedam Xemplaria exhibent solita typographis fraude, Silii Punica non contemnendo comis mentario illustrauit. ' Optimam hic peram Silio nauare potuisset, misi insano Modium traeinlium carpendi studio ut plurimum in peiora abreptus ubique se typothetarum mancipium praestare, et non Xcusandos eorum errores patienter ferre ac patrocinio su probare maluisset, quam verissimas lectiones ex codice Coloniensi erutas, cuius ipse etiam excerpta ab Heriberto Rosweydo accepisse videtur, agnoscere: in quem glauius dicere abstinebo, quod postumam Modii ac Parentis ut famam et nomen iustissima indignatione inflammatus, passim vindicauerit icolaus Heinsius Eodem om-pore, quo labor ille Dausquei prodiit, Silio etiam medicas manus admouit vir infinitae lectionis Caspar Barthius, qui
per anum Gruterum excerpta veterum membranarum, quae
Oesonii in Collegii Reginensis bibliotheca seruantur, adeptus,
eum omnem varii Aduersariorum Libris issecensuit. yy micautem CodeX, licet non ubique tantam, quantam Coloniensis, si dem mereatur, minime amen negligendus est tum quod innumeris locis verissimas Agrippinatium membranarum lectiones a Modio laudatas egregie firmet, tum inprimis quod integrum nobis Silium exhibeat, cum manuscriptum Coloniense, a barbara manu truncatum, dimidio libri sexti decimi et toto ultimo careat. Barthius vero, qui ceteroquin lumine
mentis quam acerrim praeditus erat, dum Dausqueio, quem poetis enarrandis longe praecellere censebat, in plures seriptores illustrasse optabat, contra Odium et Heinsium plus aequo fauet, non raro, ut alter IXion, Pro Iunone nubem amplexus
77 Editis Francos. 84. . .et 7 Qui prelo excusi sunt Fran- in rutari Lampacie artium T. U. cos. 62ι fol. Cf. Crenti Aniinadversi . philol. I. p.ras.
52쪽
XLVIII coΜΜENTATIO amplexus est. Haud longe post Barthium Silii emendationi etiam animum intendere coepit Ioannes Fredericus Gronosius, qui in Obseruationibus et aliis scriptis egregiam lucem difficilioribus ac prae reliquis depositis et conclamatis locis ingenio et Ope vetustissimarum editionum adfudit. - Vltimus denique nostra memoria Silium anno elapsi seculi quinto supra nonagesimum Lipsiae in publicum emisit Ollarius quio prioribus criticis, Modio, Barthio Gronouio, Nic. Hein-sio, aliisque, quae praecipue ad poetae nostri ornatum ac decus facere videbantur, conquirens, iiSque notas suas addens, accuratam satis atque concinnam editionem dedit. Maxime
vero in praelatione ad Lectorem laudat et praedicat Frideri- cum Benedictum CarpZOuium, quod editionem Dan Heinsit, cui filius Nicolaus e sius manu sua plures coniecturas et
emendationes adscripserit, communicare voluerit, ut eas, tamquam pretiosissimas gemmas, unotationibus suis inmisceret. Verum et CarpZOuium et Cellarium opinionis huius falsos fuisse haud ita pridem casu quodam didici. Adornanda enim huic editioni subsidia circumspiciens incidi in Colo- messi catalogum manuscriptorum Isaac Uomi, in quo inter
libros Latinos cum manuscriptis collatos num CXXIX. me
moratum inueni Saliutu Italicum Helia si cum manuscriptis cotilatum. Cum autem ingenti desiderio tenere huius libri videndi ac versandi, quem cum aliis omnibus eius generis
Vossianis Academiae Lugduno-Batava Curatores Amplissimi maximis inpensis ac sumtibus bibliothecae publicae vindicaverant, humanitate tandem ac beneficio Wolferdi Senguerdit et Jacobi Gronoui voti compos factus in capite eius haec manu ossi adnotata reperi, Multa in Silio e ligata, a se-rifcoque notata, et exceryta ex LEAsrisimi Maligeri exemplari, manu illius a mendis urgato. Cum autem haec omnia
descripsissem, domum redux statim deprehendi, ea, quae Cellarius a Carpet oui adceperat, os caligero tribuenda esse, non vero . Heinsio, qui, quod etiam ossius secit, quae Scaliger ad oram sui exemplaris adscripserat, sua manu excerpserat quare passim in notis vero auctori reddidi. Atque haec serme sunt, quae ad hunc diem virorum doctorum labore et industria in Silio acta sunt ut vero, quae restant absoluamus, videndum nunc superest, quid ipse in hac editione praestiti. Cum Petrus Burmannus munere statris Caroli Crucii, Consulis Lugduno-Bataui, ineditas Nicola Heinsit in poetam nostrum notas possideret, quas detestatus eorum exempla, qui illaudando acinore his thesauris
53쪽
sol incubare consueuerant, dudum cum Orbe erudito communicare gestiebat, quod ut ipse exsequi posset, varia negotia semper inpediuerant auctor mihi fuit ac suasor, ut Silio
manus admouere, et diutius, quam par erat, latentem hunc Optimarum Obseruationum thesaurum in lucem protrahere eblem Auctoritate igitur et inpulsu tanti viri qui, quod disciplina eius ictus ac formatus eram. quid humeri mei ferres poterant, Optime intelligebat, inductus et permotus Nicolai Heliasii primo adnotationes, quas margini editionis Dausqueianae varii temporibus ut quaeque in meΠtem Onerant allevit, quanta id potui, descripsi, et cum alio exemplar editionis Colinaei, cuius orae, praeter quamplurimas coniecturas, manuscriptorum varias lectiones commiserat, diligenter contuli. adhibuit autem Vir Illustris . et studiosius, quam priores fecerant, consuluit excerpta codicis Coloniensis, quo olim Carrion et Modius, membranarum Xoniensium, quibus Barthius si fuerunt , deinde illis quidem non visum manuscriptum Puteaneum, reliquis tamen, quod fatendum est, intcgritate ac side inmensum quantum concedens, quod nunc in bibliotheca Regis Christianissimi seruatur, τ' vethistam tua super editionem Parmensem annici 48 I. quam ab Edmundo Flagretio quondam Historiarum in Regia Academia Ubi aliensi Prola re ex bibliotheca Regis Sueciae utendam adcepit, nonnumquam denique Romanam editionem rantiquissimam, Aldinam, aliasque unde multam obseruptionum siluam nactiis Ost, in quam plurimas et egregias lectiones ab ipsius Silii manu profectas quas posteriorum temporum librarii et literatores insigni scelere deprauarant ac corrup rant, felicissime auctori restituit Quamuis autem magnam satis bonae frugis copiam obseruationes Heinsanae contineatit, et solae insigne decus prae aliis huic editioni additurae sint: dubitandum tamen non est quin multis partibus meliores ac politiores prodiissent, si auctor vltimam manum, quod acerba et luctuosa studiis nostris morte abreptus facere nequiit, inponere et ipse earum editioni praeesse potuisset Hoc labore perfunctus alia mea conquisiui, quibu noua quam moliebar, editio placeret, et lectorem adliceret O dii itaque ouantiquas L cliones et Barthii Aduersaria perlegere et Omnia, quae ad Silium
ornandum faciebant, inde excerpere Coepi, ut, quod numquam, nisi in hac tinc editione, praestitum erat, quae ad
emendaia τ' Codex in Puteanus, an benda Leseb. qui se accuratius eum
te Venetras, recentissimus et imi excussisse gloriatur.
N. Heinlio collatus, ii dea ha
54쪽
empndationem aut illustrationem auctoris nostri passim ac variis locis adnotauerant, quorumque multiplex in notis Hein-sianis mentio fiebat in Ordinem digererem, et contextu subiicerem. In quo quantum molestiae mihi deuorandum fuerit, nemo ex aequo aestimare potest, nisi qui in simile quondam pistrinum detrusus eumdem quem ego laborem exanclauit.
Doinde cum Danielis Helias Crepundia Siliana, quae paucis
paginis ingentem reconditae ac non protritae eruditionis copiam continent, rarius non in his terris modo,' sed ubique etiam, inueniri O11ent, aut, si casu inuenirentur, quam animose, si molem libelli spectas, et insano preti compararentur, non committendum censui, ut bonarum artium studiositam sexquisitis bellariis praesertim data hac occasione, ulterius carerent, aut saepe aliquo census detrimento sibi comparare necesse haberent. Vt itaque recensita, et, quantum fieri potuit a sordidis typographorum vitiis et erroribus eae purgata, vi editionem Lugdunin Batavam et Cantabrigiensem cum hac nostra comparanti patebit, hic denuo eXprim serentur, curaui. N quis autem miretur vel culpet, nullam me rationem in hac oditione habuisse adnotationum, quali poetam nostrum On- scripsit avsqueius, aequum Lectorem monendum duxi, me
iustissimas caulas habui 11e cur hic repetitae non sint. Nam cum solae modici voluminis instar esie possent, studiosorum sumtibus parcere debui, ne, si eas aliis, quas nunc dedi, adiecisi in mole libri, unde etiam pretium augeretur, emtorem deterrerem magi M. quam allicerem: praeterquam quod
etiam longo plurima illis insint, quae elegantiorum studiorum
cultoribus non magnam utilitatem Praestarent, quoniam Daus-queius multa iis admiscuerit, quae, misi infenso odio quo, nescio quam ob caulam, modium ac Dan. Ηeinsium prosequebatur occoeCatu atque in Peiorem plerumque partem ab-rseptus fuisset, ipse mittenda atque inducenda putasset.
Cum autem non aliorum modo curas in auctorem nostrum
edere sed ipse etiam aliquid conari et in Silio studiorum tirocinium deponere contrituissem, Burmannus, cui quantum haec editio debeat, iam superius praedicaui, non contentus ea, quae Vidimu . praebuit gratiam etiam, qua valebat,
apud Ezechielem Spanhemium interponere non dubitauit, ut excerpta codicis Xoniensis, qui in bibliotheca Collegii Reginens seruatur et quo Barthius et Nic. Heinsius si fuerant, sed cuius variae scripturae Colinae editioni Hesinsis nae adscriptae non sunt transmitti curaret Cuius beneficio etiam, facit id concedente Richardo Lenticio, Academia OXOniensis Cancellarii vices agente, collationem eius manuscripti ad
55쪽
DE SILII VITA AET CARΜINE LICellarii editionem institutam adcepi. Deinde Franciscus Hes-
selius, Olim in Athenaeo Rotterodamensimistorturum et Eloquentiae rofessor, nunc vero apud Traiectinos ostros in Collegium Canonicorum ad D. Mariae adscriptus, medio ac parario Davide oogstratano , ludo iterario Amstplaeda mi praesecto eiusdem codicis Xoniensis excerpta editioni Raphelengii CIDIOC XI. manu viri docti addita, ab eruditissimo viro Petro lamin impetrauit quod, si coniecturis indulgere liberet, idem expmplar fuisse quod olim Barthi Silium
recensenti ad uanus fuit, grauissimas ob causas suspicarer. Cum vero quibusdam in locis duo haec diemplaria, quae tamen e ii Sdem membranis propagata sunt inter se distentire deprehenderem, et ipsum codicem inspiciendi facultatem non haberem aut quis fidelius manuscripti Anglicani lectionem expresserit satis prospicere nequirem, bona fide tecum agere malui Lechor, eoque in Casu utramque lectionem Θmorare; ut, quibus ipsas membranas consulere datur, nihil me in his incertis coniecturis dedisse intθlligere queant. Insuper Jacobus ronouius editionem Mediolanensem G. Claramontius, in ecclesia Walonica apud Amstolaedamenses diuinorum oraculorum interpres editionem Martini Herbipotensis et Marsi Parisinam egregius Causarum patronus Gulielmus est editionem Juntinam cuius margini pauca adscripserat Ger. Vos S, liberaliter sui me concesserunt. Deinde cum procedente tempore Silius aliquamdiu typographos exercere coepisset, conii lii mei certior factus Jacobus PeriZOnius primam omnium
editionem, quae Romae anno IDCCCCLXXI excusa est. Et
nunc cum aliis nonnullis libris ac scriptis legato ius in bibliothecam Lugduno-Batavam commigrauit ad me transmisit; quemadmodum etiam an de X locat Mars Venetam primam: quae causa est, ut earum ante septimum aut octauum Punicorum librum in notis meminisse non potuerim. o. Herm.
Schminckius Historiarum atque Eloquentiae Marpurgi Hassorum Proseo ordinarius, cum ex solio, S. Theologiae apud Basileenses Professore, audiuisse se meminisset, eum ante
quatuordecim admodum annos per eluetiam peregrinantem
Tiguri in manuscriptum Silii sorte fortuna incidisse, nihil apud
amicum Praetermisit, ut eius Onera codicis illius Oxcerpta mihi impetrare posiet. Cum vero lsellus ea de re cum Hottingero, Theologo Tigurino egisset, isque non modo librum conserendi, verum insuper quod raro concedi solet, ad solium mittendi potesttatem a bibliothecae curatoribus Cpraefectis inpetrasset excussis omnibus angulis tandem praeter spem codex Silii, quam diligentissime quaesitus, Tiguri a nou
56쪽
non reperitur. Ut adeo persuadeat sibi Iselius, vel membranas illas interea temporis scelestis manibus ex bibliotheca Tigurina subreptas, aut in latebrps infortunio quodam amotas fuisse vel, cum id ob singularem eorum, quorum curae haec bibliotheca commissa est, diligentiam nullo modo verisimile videretur, Silium quem se manuscriptum Tiguri vidisse, et manibus tractasse credebat in quodam Helvetiae
monasterio, cuia nunc memoria non Occurrebat, plura
enim libris vetustis haudquaquam destituta eodem in itinere perlustrauerat adhucdum latere; sed cuius, si quam maxime meminisset ob nuperos per Helvetiam motus et animorum diffidia videndi aut conferendi nulla spes supererat. Interim idem Schminckius, qui non minus meis quam sui ipsius commodis inseruire cupiebat, cum etiam in bibliotheca Guellar-bviana Silii codicem seruari intelligeret, non ante conquievit, quam Eccardus, Professor Helmaestadiensis . recepisset, se varias eius lectiones excerpturum, et ad me missurum, qui tamen, cum e illo tempore variis negotiis inpeditus suerit, tum inprimis quoniam ei prouincia historiam ac res gestas Georgii I. Regis Magnae Britanniae et Electoris Brunsvicens conscribendi inposita sit, id indatam adhuc soluere prohibitus est. Eo vero molestius tuli utrumque hoc negotium in fumum abiisie, quod simul Omnem spem codices aliis, qui Silio Opem tulerunt, non visos nanciscendi penitus mihi praecisam cernerem. Nam praeter man fiscripta volumina, UO-rum modo memini, et ea, quae Heinsius aliique Silii interpretes consuluerunt atque excusserunt, quorum integerrimum etiam atque optimae notae Coloniense dudum periisse est quod sulpicemur, rari per Europam poetae nostri Codices reperiuntur et Oscio, an plures, quam recentiistimus ille, quem ante
hoc biennium. Cum Lutetiae versarer, in bibliotheca Regis Christianissima vid fre contigit, sed ob temporis breuitatem Crim tittis Committere non potui, et se alii in Italia, pariter nuper scripti, quorum quinque in bibliotheca IIagni Ducis Etruriae unum in bibliotheca Eminentissimi Caruinalis Otto
boni sex star coram mihi adfirmauit testis oculatus vir eruditissimus et non modo LenΡdiconorum sed totius etiam Galliae lumen ac singulare decus Lernardus de Monifaucon. 9 Codiis
Q A Leseb. etiam collitus est praeterea in Biblioth. lat. Fabricio-
Codex Ella ianus siue Tellieri, in rneliina Tom. II. p. 74. laudatur Italia incnoatus a. I l3. absolutus alius codex antiquus, de quo phi- R. IT. bonae notae, non integer, lippus ossius in libro, cui titulus: varia an anu scriptus, chartaceus Ritratio di Roma antica pag. 33 ubi
57쪽
DE SILII NIT A mr c ARMINE LIII Codicem enim. quem testimonio Golgi in descriptione Bibliothecae Senatus Lipsiensis Lipsiae exstare credebam, dum in eum perquirerem, nullum esse, sed calami vitio pro Statio Silium positum audiui Auxiliis igitur atquρ opibus, et quae ipse habebam et quae amicorum benignitate consecutus sum, instructus Silii recensionem adorsus sum, illud inprimis
adtendens, ut auctoris contextus, quantum fieri potuit, restant enim etiamnum plurimi nodi dissicillimi, qui sine aliorum Codicum auxilio vix solui posse videntur ex manu scriptorum ac vetustarum editionum praescripto quam emendatissimus ederetur in quo passim secutus sum, nisi ubi genius linguae Latinae vel poetae aliud mihi flagitare videbatur, quod tamen Iaucissimis in locis accidit. Illustrisiimum Holnsium,
qui orae editionis Dausqueianae, qua uti solitus fuit, non modo nota suas alleuerat sed etiam ipsum poema, quemadmodum a manu Silii profectum coniiciebat, antiquorum librorum fides diligenter atque accurate correXit Deinde, quoniam codicibus manu exaratis destitutus Orsem sine quibus parcissime coniecturis indulgendum censeo, illud praecipue in notis egi, tum ut a viris eruditis ex membranis reuocatas lectiones aut ab ingenio prosecras coniecturas vel optimorum auctorum testimoni probarem ac stabilirem, vel receptam lecti Ο-nem, si ea praestare videretur, sine Cuiusquam offensione vindicarem tum ut e priscis editionibus si fieri posset, ostenderem ac palam Omnibus facerem, quibus gradibus veterum librariorum typographorum aut criticorum ignorantia atque audacia Silii manus deprauata, et ea, quae vulgo obtinebant, vorba substituta fuerint: tum ut decantatam et omnibus notissimam Silii imitationem Maronianam accuratius demonstrarem tum denique, ut loca obscuriora quae tirones lacile
morari possent, aeque enim eorum, quam principum in his literis virorum rationem habendam esse arbitratus sum clariori
Possem nunc, mi Lector, ad ipsum poetam euoluendum te dimittere, nisi data hac occasione, publici iuris salienda censerem, quae nuper ad dissicilem Silii locum lib. III. v. 39ς. praesente Newton O, Anna Magnae Britanniae Reginae Legato, pubsice praelegit Antonius Maria Saluinius, Graecarum
literarum Florentiae Prosessor, mecum vero communicauit Henricus reni mannus, ex re illius excepta, quibus, quae
58쪽
LIV coΜΜENTATIO Illustrisi melnsus ad eumdem totum notauit, egregie confimmantur Verba Silii haec sunt,
At Nebrissa Diou eis conscia thyrss,
Vitam Satyri coluere leves, redimitaque sacra Nebride et Hortauo Maena usau a Lyaeo ad quae ita Saluinius Nebrissae Hispanicae urbis etymon ostentatione quadam eruditionis ingeniosa ac poetica Silius arcessit a Graecia. quali, sicut Omnium doctrinarum, illa quoque omnium linguarum parens atque altrix fuerit. Ne- bris Iae igitur nomen a Nebride h. e. hinuli aut damae macu losa pelle, derivat, qua Maenades seu Bacchae, tamquam animalis pelle Baccho dilecti. dorsum ac caput operiebant. Sacra Bacchi nocturna quis nescit an sis, quae Orgia, cre- sed a numinis vi Lacchantiumque ira ac furore adpellabantur
, .multa arcana atque infanda perpetrabantur. iam pZacenum illum obscoenum Deum, quem tamquam Omnis geniturae praesidem venerata Priapum adpellauit antiquitas, eum dem cum Baccho esse putabant. Nec nouum est, plura numina in unum Conferri, ut videre est apud Macrobium, veterum
superstitionis indagatorem sagacissimum Priapum nouitium esse Deum, Strabo ait, argumento eius, quod apud Hesio dum qui Theogoniam conscripsit, it de Deorum stirpe accurate verba fecit, de Priapo altum silentium est: quam Obrem eo graphus Orthanae, Conissalo Tychon aliisque similibus apud Atticos Diis similem esse pronunciat, ut ali quid, quod illum quoquo modo repraesentaret, in antiqui tale reperiat Verba Geographi sunt e libro XIII. Aπεο -
neque enim Hesiodus nouit Priapum, vi ruina milis es Atti cis Orthanae. Covis Io Tychoni, milibusque numinibuS. Qui indicem Latinum Strabonis confecit Orthana , inquit, ,,De Attica dmo ego Orthana, inquam, Deus AtticisS. Non Ost enim 'Oρθα dandi casus apud Strabonem a recto feminino 'Ορθάν , verum a recto masculino 'Oρθάνης La- tine Orthana Nam quod nomen vere masculiun Deum significat, non femininum, re ipsa Cnstare videtur. Quippe procul dubio 'Oρθανης ab erecta virilitate, qua ille Deus in signis est, adpellabatur quid hoc ad Deam Ergo Lyaeo Cognomentum Orthanae quum Baccho Venus incalescat, aequissime tribuit Silius, et nihil mutandum. nisi quod va- rianda scriptura, et adspiratio. quae cinitio obrepserat in Hortana, ab illo loco remouenda, et posta ponenda ut sitis Orthana,
59쪽
,. Orthana δεο κορ 'oe, rectus, erectus, et retinendum, ut habetur in editione Geneuensi, et Orthano a nas nocturna Lyaeo. quod male editores Amsteloda menses mutarunt in Hortano. Vt concordarent ut ita dicam, cum Lyaeo. Nihil adiuueislocum Daniel Heinsius in Crepundiis suis ad Silium Italieum.
Eoinae per Conradum Suveynheym et Arnoldum annarm. in Folio, ua mn C. Calpurnii et Heso . In sine libri haec addita Auno Uici Natalis CCCCLXXL die V menses Aprilis, summo Pont Paullo I L. Veneto, anno Pont VH. O. Au Epus Ierien in injula Cyrno recognitionem absolvit cliebus circiter XV. Lector Benivole ale perpetuo. Aspicis, illus ris Lector, quicumque libellos, Si cupis artiscum nomina obe, fge. A per ridebis cognomina Teutona solsau figet ars Mus inscia verba viri m. Conradus ut Sirheym Arnoldus auarizque magis riRomae impre sere talia multa sinu
Petrus cum fratre Francisco Maximus ambo mi operi aptatam contribuere domAm. Principis huius editionis volumina dueenta septuaginta quinque prelo extura, patet e Catalogo antiqnis limo librorum, duobus Germanis, S einhemio et Pannargo, qui primi typographicam artem in Italiam intulere, primum in monasterio Subtaco usi et deinde Romae excusorum abis. I 467. quem Joannes Andreas, Episcopus Aleriensis, exhibuit in nota illa Epistola ad Xystum Sixtum IV. o. Mart. a cripta, et quinto tomo Bibliorum cum glosiis Nicola des Lyra in edit Rom. I 72. sol praemissa quae in epitomen redacta reperitur in Maittarii Annal. typogr. . . p. 8. εἰ in Fabrici O-Εrne si in Biblioth. lat. T. III. p. 36 sqq. Memorauit hanc editio nem Maillair l. c. p. os sed accuratius de ea egit Card. Quirinus de opti scripti edd. ad Paulli II. Gesta p. 17 . TXem'
60쪽
plar eius, a Perigonio commodatum, et ab eodem deinde bibliothecae Lugduno-Batavae legatum, Drahenborci inde ab initio Lib. II contulit. A principio carminis Siliani hunc librum excussit Le bure, qui tamen non, quoties a vulgatis abhorret, varietatem lectionis adnotasse videtur, et pauca in eo bona inesse, multisque in locis unum et alterum versum desiderari moneti. I 7 I. Romana altera edita a Pomponi Laeto, sine nomine typographi. Hanc cum vulgatis comparauit Lesebur de Viliebriane, qui eam his verbis laudat Minus elegans, quam PraecedenSI Jed eodem tempore, e multo meliori codice excusa. Viginti
sex di bus post editionem Andreae prodiit. In ne legitur:
Opus iam neglectum Pomponius recognouit anno Domini m. CCC LXXI. VI Kal. Maii Rome Editio princeps es tostera Nullum exemplar tam saepe adcedit ad optimum textum codicis Agrippinatis. Suas in tribus aut quatuor ocis iacunas habet. In Fol minori forma auro contra cara nec cuiquam Editori nota. Eam tamen memorarunt Marsus in
Hanc editionem, cuius meminit Hamberge l. l. primam osse putabat Cellar in Praef. Nemo editorum eam vel vidit, vel contulit, excepto sorte Nic. Heinsio. Nam editionem Romanam, ex qua varietatem lectionis exhibuit, non Romanam principem vel secundam, sed hanc tertiam, vel, quae mox recensebitur, quartam suisse suspicor, quoniam a superioribus illis, quarum lectiones rakenb. et Leiab. Otarunt, quamplurimis in locis discedit. Hinc etiam in Varr. Lecti. enm editionem, qua Nic. Heinsius usus est, Rom. 3. Je R. 3. vocavi. Vtrum vero tertiam, an quartam Romanam inspexe .rit, non habeo dicere. Explorent hoc ii, quibus libri ad manus sunt. Ceterum miror, hanc suspicionem meam nemini ante me incidisse, omnesque editionem, quam Heinsius manibus versaverit, pro Romana principe habuisse, quam propterea ab eo male collatam esse passim obseruat Lesebure, qui alias in ea lectiones deprehenderat. L. 8o.