장음표시 사용
71쪽
DE EI LII VITA AET CARYINT. LXVII Natus homo in terris Animantia cuncta quiescunt:
In requietus homo perque omnes anxius annos
Ad mortem festinat iter Mors, optima rerum, Tu retegis sola errores, et somnia vitae Discutis exactae ideo nunc quanta paravi, sAh miser incassum subii quot sponte labores hios licuit transire mihi moriturus ad astra Scandere quaerit homo; sed mors docet omnia quo sint Nostra loco. - Latio, quid profuit, arma orenti Et tectis inferre faces quid foedera mundo soTurbare, atque urbes tristi miscere tumultu 3 Aurea marmoreis quidve alta palatia muris
Erexisse iuvat, postquam si sidere laevo Sic diro periturus eram carissime frater, Quanta paras animis heu fati ignarus acerbi, ps Ignarusque mei Dixit tum liber in auras Spiritus egreditur, spatiis unde altior aequis Despiceret Romam simul et Carthaginis urbem: Ante diem felix abiens, ne summa videret Excidia, et claris quod restat dedecus annis, o Fraternosque suosque simul atriaeque dolores.
NOTAE EDITORIM: v. 28. Fraudulenter Fr Petrarcha Hi postquam, et frustra Poenus pro pronas. - 2. Male Petr alte est, secutus vitiosam lectionem altee. - s. ale Petr et finis. - 38. Incauta. In codice et petr incerta sed e sequenti versu, a Librario, ut saepe errarunt. 89 incerta Sic codex Male Petr heu erta. - O. Sat. In cod. et Petr. Stat. Quae saepe alternant, uti. XII, 689. occurrunt saut in . . Stat in . 2. c. T. pro sat et t. VHI, 493. not. - b. Heu sortis. Nota elegantein ellenismum, ignotum in toto poemate Petrarchae. - I. Animaritia. In cod. aiatia Petr animalia. - 44 somnia. Absurde Petr Iumina. - 47. Quos In cod. quot a Librario suos recte in Petr ibid. transire. o Ciceroniana pro omittere. - 48. quo Ioco. Vide l. I, s98. Virgil. IX. 723. - 49. potenti. Sic recte Petr. In cod. peteritis quod falsum. Bellum ipse Hannibal intulit. - so mundo. Recte codeX. νι are foedera mundo, ut in Virgil totis turbata agνis, et terraque mari εκ mouebunt l. lII, 863. Vide not. ad I 37. Male Petr mundi. - 3.
se diro. Vide l. VI, 3oa Haec obscure in codice, ubi ouasi sub in vel
72쪽
dulo. Male Pere in pelago, mutauit. - s. Orant paras animis. In cod. quantas parare ais. Sic aio pro animos in . . l. IV, 36. Conset Sil. XII, 6s s. l. III, 69. l. I, I 36. Antea frater similem prosphonesim habest. XVII, 26o. - T. aequis. Sic recte Petr. In c. aquis. - 8. Despi-eeret. Recte Petr. In c. dispiceret: sed vide l. XII, 88. - 9. Ante diem. Nempe violenta morte, non fato concedens, ut loquitur Tacitus. Vide insignem locum Virgilii, V. 62o. - ω. Excidia C. Absurde in Petr excitata. Ibid. annis. Si c. ln petr armis. quod placebat. Haec enim saepissime alternant i scriptis. - l. suosque simul. Omittitur gae in cod. ut saepe in scriptis. Sic t. XIV. v. vltimo legitur in c. . terras fetum requiritur terrasque r. Errorem hi emendauit petr in quo recte
Ηος versus Silianos esse, quum Petrarchae potius latinitatem et temporis quo is vixerit philosophiam redoleant, magnopere dubitat Vir summus in ephemerid literar Goetta. I 782. Additam scid. xvri pag. 6a in qua doetissima eiusdem libri censura pag. 37 - 66ypleraque eorum, quae Lotavimus, iam occupata Videmus.
Biponti, ectypographia Societatis. Caii Sisi Italici
Punicorum libri fptemdecim ad optimas editisne ιι Praemittitur notitii iteraria sudiis Societatis Bisontinae. Editio accuraJa. Silii vita auctore Crinito praemittitur notitiae literariae Fabricii Bibl. lat. a Jo Aug. Ernesti auctius edita T. II. lib.
U. C. I 2 P. I 2-IT . Eam index editionum Silii Drahen bor-chiano et Fabricio Ernestino auctior, pag. M XVIII. in quatuor aetates digestus; quae sunt: I. Aetas natali I TI-I; I . II. Aetas Itintino AIdina Is I; I6oo. III. Aemi omo clampana I 6oo- 1693. U. Aetas Cellario-Drahen borchiana I 69; IT 8 I. Pag. NIX-XXVII. repetita sunt Herm. Buschii argumenta, et pag. I - 426. poeta ipse ex Drahenborchi recensione expressus eii in sine autem adiectae variae lectiones editio
nicortιm libri septemdecim. Varietate lectionis et commentario perpetuo illustrauit o Chr. Theoph. Ernesi, Pros L sens cedit index berrimus. Volumen L quod decem priores
poetae libros complectatur Breui praefationi subiuncta disquisitio
73쪽
quisitio de carmine Siliano pag. X-XXXII. praefatio Drahenb. p. XXXIII LIII. Silii vir auctore Crinit p. LIV. LV. Otitialiteraria de Silio ex Fabricii Biblioth lat. p. LVI LVIII. indeX editionum Silii, ex edit Bi pontina repetitu p. LIX- LXV. et testimonia veterum de Silio . LxvI-LXVIII. Textus editionis Drahenb praelis adcommodatus, neque, ut ipsis V. Cl. verbis utar praeter aliquot loca, quorum emendatio et necessaria esset et nouis editoris Francogallici curis, hoc est, codicum et librorum nondum collatorum auctoritate vel co sensu firmaretur, quidquam in illo mutatum est. Substrata autem sunt ei breuissimae notae criticae, a commentario seiuncta .
Quemadmodum Drahenborch adparatu critico optima de Silio eiusque textu promeruit ita, si interpretationem respicias, plurimum poeta debet Ill Ernestio, qui primus eum commentariis perpetuis illustrauit, Omniumque ipsius interpretum haud dubie princeps est censendus Vir Cel id consilii
secutus est, si de explicatione potius obscurorum laboraret, quam de emendatione corruptorum. Ipse enim vix tribus vel quatuor locis, stupore et incuria librariorum deprauatis, mederi conatus est, et ex omni copia tam variarum lectionum, quam coniecturarum emendationumque, ab ingeniis virorum doctorum, etiam . Heisii prosectarum, non nisi pauca easque grauiores eXcerpsit, quoniam in hac quidem re nimia pauca quam nimis multa dicendo peccare maluit, nec utilem
operam esse putat, quae in coniecturis siue faciendis siue diiudicandis collocari Tolet In commentario autem Omnia loca, in quibus lectores haerere possent, interpretari studuit,
et non modo totam poetae doctrinam et artem, singularumque partium venustatem et ornatum, magna iudicii acie rectoque elegantiae sensu explicauit, sed etiam ingenii luxuriem vel verborum ubertatem, et quae alia in Silio vituperanda videntur, diligenter, sed nimis forsan acerbe, notauit. Quamobrem ipse profecto ad Silianum carmen edendum numquam animum adiecissem. si nouam eius editionem a tanto Viro parari ante comperissem, quam priores peris mei plagulas iam typis exprimendas curassem. Dimidiam autem libri pa tem iam eius redemtori tradideram. quum haec Lipsiensis editio ad me mitteretur quae causa est, quare eius in nedemum quarti Punicorum libri aut initio quinti mentionem in notis facere, me nisi raptim illam perlustrare potuerim. Quod etsi magnopere doleo, tamen quae in ea, et quidem in prioribus potissimum libris, melius sorte exposita aut Obseruata deprehendero, olim Addendis et Corrigendis inserere a constitui,
74쪽
humaniter dederit. Vt contra, quantum equidem possim, ad summam huius editionis perseditionem conferam, et auctor
eius, quos ego reperisse mihi videor, ipse egregio tu persos
deprenda corpore aer OS: praeter ea loca, quae iam in nΟ-tis piscinde a Lib. V. passim excitaui, plura aliquando sorte
indicabo, in quibus Virum Summum vel non satis acute via disse, vel etiam errasse arbitror. Quis enim est ita lynceus, ut quavis hora et in rebus tam multis, tam variis et saepe tam minutis semper vera cernat et in tot tantisque tenebris nihil obfendat, nusquam incurraty
De huius editionis ratisne et consilio.
Superest, ut de opera mea totaquo ratione, quam in Silio edendo sequendam duxerim, nonnulla adiiciam. Prima uti que et perpetua clara fuit haec, ut, quicumque mea editione uteretur, aliam non magnopere desid raret, sed in ea reperiaret, quidquid boni et praeclari ad poetam emendandum illustrandumque docti homines contulissent. Semper enim mihi displicuit mos et consuetudo eorum, qui ubiuis lectores, etiam obscuris in rebus ac locis, ad alias editiones remittunt, adeoque hanc iis necessitatem inponunt, ut, quot sunt unius scriptoris editiones a viris doctis curatae, tot habeant et coemant, si, quaecumque ad eum explicandum adlata sint, cognoscere cupiant. Quod prosecto non minus fere incom8 modi habet, quam si superiorum temporum vitio, Variorum notas, vel Xcerptas vel integras, tuis adiungas quo rit, ut praeter recta bona et tilia, etiam permulta, siue falsa aposterioribus interpp. confutata, siue vulgaria et aliena non semel sed saepius legenda sint, et ipse auctor in notarum mole, tamquam cymba in Oceano natare videatur. Ego mediam ingressus viam, quae bona alii habent, non omnia quidem compilanda, sed cum delectu tamen excerpenda, et, laudatis ubique eorum nominibus, quaecumque ad poetae Vellectionem vel interprotationes adiuuandam contulerunt, iurem meam conuertenda censui, in refellendis vero et notandis
75쪽
dis eorum erroribus plerumque abstinui, et, quae dubia videri poterant, vel modeste examinaui, o lectorum iudicio submisi, quibus suas ubiuis sententias, tamquam unice veras, obtrudere velle, magnae prosecto arrogantiae est. Ad alios editores eos tantum ablegaui, qui plura alicuius verbi, vel dictionis, vel etiam aberrationis librariorum exempla, quae passim a Drahenb inprimis, congeruntur, sed e vulgaribus etiam lex icis peti poliunt, et passim occurrunti desiderarent. Praeterea operam dedi, ut non modo editio mea iuuenibus, unamim literarum studiosis, quibus eam potissimum destinaui, plus, quam ulla alia, ad poetam legendum intelligendumque prothceret, nec quidquam in ea omitteretur, quod crucem iis figere posset; sed doctiores etiam, in locis certe obscurioribus illam consuluiss haud omnino poeniteret,
iique opera mea quodammodo subleuarentur, nivprsa lectionis varietate adiecta. Duobus itaque animaduersionum generibus hanc editionem adornandam putaui quorum alterum ad veram Siliani carminis lectionem inuestigandam, alterum vero ad rerum verborumque dissicultates remouendas spectaret. Etenim neque eorum ratio institutumque probandum videtur, qui non nisi in textu auctoris corrigendo laborant, et variarum lectionum farraginem undique in unum locum Congerunt; neque eorum, qui res tantum ci verba scriptorum illustrare instituunt. Illud per se quidem bonum, non lassicit tamen ad librum cum fructu legendum hoc autem, nisi lagitimam crisin adlii beas qua se vera lectione Constet, saepisti me ne locum quidem habet; nam frustra interpretari
Conaberi ante, quam corrupta emendaueris. Neque vero criticae notae ab hac editi Oue alienae propterea censendae
sunt, quod iuuentuti ea inprimis consultum volui. Primum enim ad Silium cuni fructu legendum ii domum admittuntur, qui mentem iam aliquantum literarum latinarum studiis X coluerunt, adeoque criticam rationem et subtilitatem nimis adsequi possunt. Tum adolescentcs quoque generosioris saltem indolis, criticae alicuius facultatis copiam, qua nemo quidem,
qui ad ingenua doctrinae gloriam solidamque eruditionem adspirat, in insigni et suo et cuiuscumque disciplinae, cui
operam dat, damno carpbit sibi comparare et ad hanc iudicandi rationem sensim institui formari et acui debent. Deinde id egi, ut non solis iura num, scd doctorum quoque virorum usibus qualicumque Opera mea inseruii ε m. Denique Silianum carmen nondum neque librorum subsidiis, neque doctorum ingeniorum studiis ita X polituri est, ut critica in
76쪽
co per supersedere possimus. Si vero quis ad au rorem aliquem edendum adcedit, id primum contendat necesse est. vi contextum eius quam emendatissime exhibeat, et labes maculasque librariorum vel stupore vel socordia ei adspersas, una cum laciniis et pannis ab inepto interpolatore illi ad I iis, deleat. Fortasse tamen viri docti iure meritoque nimiam meam in ea re vituperandam iudicabunt industriam: nam quouis propemodum pignore posito contendere et profiteri possum,
meam editionem continere omnes lectiones variantes, a Dra-konb. o Viliebriani notatas, si paucissimas forte prorsus inutiles exceperis Quum vero varietas illa lectionis magnam, ne dicam maiorem, partem ad inanes quisquilias et librariorum vel stuporem vel negligentiam redeat, quem inde fru-cetum vel Silius, vel lector percipere potest Nonne consideratius egisse viderer, si harum lectionum aliquem delectiam fecissem, o ita summum quod in iis excerpendis mihi deuorandum fuit taedium levassem Id quidsm ab initio mihi propositum suisse et constitutum non distiteor. Sed varias consilii mutandi rationes habui, quae si ad causam meam defendendam non sufficiunt, veniae tamen spem, aliquam cert2,
mihi ostendunt. Nam primum Musmodi delectum cum iudicio subtili adhibero omnino plurimum difficultatis habet, et
sacilius est, ut in omni re ita et in hac utiles egregiasque leges serre quam seruar et ad sum transferre. Deinde, tuo iam supra professus sum, id curare et volui et debui, ut qui hanc sibi pararet editionem, reliquis omnibus carere posset. Praeterea non deerunt certe viri docti, qui omnem adparatum criticum Θsiderent oppido pauci autem erunt, qui ipsam Drahenb editionem quae et rara est, et carissime constat, consul ore possint et ad manum habeant. Atqui non adolescentibus tantum sed eorum etiam magistris aut Omnino eruditioribus longiusque in his literis prouectis siue prodesse, siue gratum facere et operam meam diligentiamque probare cupiebam. Quin iuuenum quoque eomam inprimi S, qui iam aliquantum in literis profecere et ad animum potius poliendum quam ad victiim quaerendum, studia referunt, Omnino interest, aliquam de variarum lectionum ratione Origine, usu et dignitate, iudicandi facultatem consequi, et me- cicinae corruptis locis adhibendae sagacitatem, riseosque
faciendae gustum 14bi pararo. Huc adcedit, quod manifesta Operarum vitia notaui quam breuissime potui. o nisi unam aut duas ad summum plagulas iis compleri crediderim nisi viligatam lectionem, quia saepe inde orta est, eodem retule
77쪽
ris, quam tamen silentio praetermittere non potui sed eadem breuitate indicaui, et quidem Voce vulgo, vel vulg. vel non; v. c. oculis est vulgaris lectio lib. VIII, 3 ubi haec pauca notaui: oculos non oculis, scripti' scit exhibent libri Donique ipsae librariorum corruptelae multum valent ad veram lectionem, cuius vestigia in iis latent vel eruendam vel confirmandam. Confarnesti Praes Taciti pag. V sqq.
Praeter varia locetiones etiam Coniecturas et emendationes, ab interpretum et editorum Silii ingeniis profectas, memoraui Omnes, sed plerumque vel nullo, vel breuissimo tantum iudicio interposito, ut virorum doctorum veniam, si non diligentia et studio, tamen breuitate redimerem, et editio mea cunctas quidem aliarum pes contineret, nec tamen eius moles et pretium nimis augeretur. De textu Silii, ut aliarum poetarum, optime meritu est Nic. Heinsius, cuius
omendationes omnium haud dubie doctissimae sunt atque ingeniosissimae saepius etiam, si ad rectas criticae artis leges exigantur, pro unice veris lectionibus habendae et amplectendae. Permulta quidem loca vel frustra sollisitauit, vel nimia, etsi non ea, qua elabure, correxit audacia. Sed ingenii doctrinaeque magnitudo etiam ubi errat, digna est quam admiremur, et in eum transferri potest, quod Clarii admo- merum de BeMileto dixit, meliorem esse eius elegantem audaciam, quam aliorum vel timidam in eo genere modestiam vel inscitiam. In codd. mss. et editionum, quem supra egi, recensum viris eruditis reique criticae peritis minime satisfecisse. facile praeuideo. Nondum enim quisquam editorum hoc sibi laboris sumsit, ut in librorum vel scriptorum vel typis expressorum auctoritatem diligenter inquireret, ut, accurata omnium, Certe antiquarum, editionum comparatione instituta, earum ordines et classes, cognationes et stemmata,
stirpes et familias, origines et propagines describeret, quodque adeo pretium cuiuis statuendum, quidve ex ea vel ad crisin vel ad interpretationem praesidii exspectandum sit et petendum dispiceret ut ita totam textus Siliani rationem, Ortum a propagationem, Omniaque eius sata et vicissitudines cognosceret, Vtque, ex quo Onte lectio quaeque nata et ducta, quousque progressa flet, quandoque cursum mutasset, indagaret. Sed opera eorum in eo sere substitit ut editionum titulos memorarent toramque lectionum varietatem eX-cerperent: Vnde vere dixit Ernesti, qui cin Praef. Taciti pag.
XLII. homines plerii quo nescire dixit, quid sibi velint,
78쪽
quum de vulgata siue recepta lectione loquantur. Recentiores tamen Silii editores tum fere intelligeres videntur sectiones
edit. Juntinae, qua per Omnia paene reliqua aec. XVI. et xvo praelis excusa Siliani carminis exemplaria temere propagatas fuisse constat. Neque etiam initendum os et dissimulandum, Drahenb Orchum saepissime textus lectionumque originem et propagationem indicasse. Ego vero omnia, a superioribus editoribus notata, quae ad hanc rem spectant, quam fieri potuit studiosissime conquisiui, et Q copia atque indole lectionum, ab aliis excerptarum, de iis quoque editionibus, quas mihi videre non contigit, iudicium vel ipse iaci, vel aliis faciendum reliqui nec plura a me desiderabuntas qui harum rerum iudices. Quod ad codd. mss. adtinet, pauci quidem adhuc collati sunt a Drahenb in Praef. et a me in notis ad eam laudati pluresque haud dubie patii in bibliothecis latent, ex quibus nouam variarum lectionum farraginem congeri posse non est quod dubitemus. Sed multum inde ad potitam nostrum fructus rediturum esse vix crediderim. Ipsum carmen Silianum ex emendatissima Drahenborchi recensione typis exscribendum Curaui nec praeter interpunctionem, quae passu purum apta videbatur, i. c. in solo libro quinto v. I 26. IST IS9. 67. I76. et t. quidquam fere mutare sustinui, nisi ubi critica ratione id omnino suadere, vel potius iubere videbantur. In quo quidem ita versatus sum, ut omne lectiones, in quibus varietas esset, ad
vera artis et linguae praecepta diligenter excuterem, et salvis modestiae criticae regulis, certas et exploratas correctiones in locum deprauationum reponerem. Illam enim aus-quei morositatem et quasi superietitionem, quae religioni sibi
ducit, verba manifesto Corrupta et idoneo sensu carentia cum sanis, aptis et Oeta dignis permutare, non minus probandum puto, quam Nicandri et Uiliebriani in hoc conatu temeritatem. Qui ver in Sili recensendo et castigando elaboruuerunt viri docti, nondum Omnia sanasse et recte constituisse censendi sunt Drahenb Orch permultas Hetrali coniecturas, etiam ea S, quae nulla librorum auctoritate nituntur, in contextum recepit, ubi vel vulgata lectio quasi iure postliminii reuocanda, vel alia potius, quam unus alterque liber exhibet, aptior rectiorque videtur multa post eum Lesebure melius vel sanauit et coniecit, vel restituit et firmauit ipse etiam non modo centies siue vulgatas siue optimorum librorum lectiones defendere conatus sum, sed etiam passim vitiosa si non recte correxiste, saltem sensisse et indicasse arbitror, ubi nemo ea animaduertit Quotusquisque enim est tam
79쪽
DE GILII NITA AET GARΜINE. LXXV lynceus, ut omnia vitia ipse sua sponte depreh0ndat, omnibusque horis satis incute videat, meque pro veris it sanis nonnumquam probet, quae salsa sint et corrupta, aut tamquam perspicua et a cilia praetermittat quas vel alii non satis intelligant, vel ipse dissici ia explicatu esse tum demum sentiat, quum aliis ea accurate et perspicue interpretari conetur Nullus itaque dubito, si quis criticae artis peritus, et tam ingenio poetico, quam ii dicio, adsidua Silii aliorumque poetarum lectione formato atque subacto, ornatus carmen nostrum nouis curis castigandum suscipiat, meque, Ut ego, operas tantum subsecivas et tumultuarias huic rei inpendere cogatur, sed quantum satis est otii habeat, quin larga adhuc laudis comparandae messis ei proposita sit. Non desunt etiam loca, quae, quoniam librorum ope sanari non poterant, qualicumque ingenio meo emendandi periculum
feci In quo tamen conatu eam, uti fas erat, moderationem adhibui, ut coniecturas mea nota in textum reciperem,
nisi vel ltichio, quae in vulgatis libris circumferretur plane inepta et absurda esset, et recenti oros iam editores aliam in eius locum si non substituissent, certe substituendam docuissent, vel etiam euidentia esset tanta, , Cuiuis an correctionem probatum iri considerem, qui sum rei criticae haberet, et non linguam modo latinam probo nosset, sed poeticam quoque, et potissimum Silianam orati senem sibi familiarem reddidisset Quo magis autem virium mearum tenuitatem sentio. eo magis Vereor, me vix quidquam eorum
omnium. quae ad criticam carminis nostri tractationem spectant, recte praestiterim. . Ut itaque do iis, quae corrigenda, et de ratione, qua ea emendanda censuerim facilius ii, quorum est sententiam dicere de his rebus, iudicare meque, si Iapsus sucro, meliora docere possint; oro et obsecro ut ad haec potissimum loca animum intendant lib. I, 33 s. aς. 43.
284. 499. VI, So7. 13. 3I9 363. I 3. 6o . 6o sqq. 689. VII. 148 sqq. 34. 299 SSI. IlI, O. Ia I. I sqq. 388. O 2 Sol. 18. 33 sqq. 39. 4o. S6 . 6IS Emendationes meas et criticas animaduersiones ad haec loca non tam moa, quam Silii causa, quamuis timide, lectorum iudicio submitto: quod si aequum suerit et beneuolum, gaudio mihi erit et incitamento ad maiora olim audenda et maturiora melioraque sorte danda. si iniquum et nimis seueriam neque huius me poenitebit, dummodo in veritatem ipsumque poetam meum aliqua inde utilitas redundet.
80쪽
Quum in eo sere adquieuerint editores Silii, aressti
V. C. excipiatur, qui tamen et ipse permulta loca, sententias
et verba, iis, quae explicuit, multo obscuriora, silentio praetermisit, et saepius corrupta utcumque interpretari, quam corrigere conatus est ut vel textum eius emendarent, veInotulas passim adspergerent, quae plerumque in iis ipsis locis, quae alieni auxilii desiderium nobis faciunt, nos eo destituunt et spem penitus fallunt. in aliis vero, in quibus nemo earum opem desideret, ad fastidium copiosae sunt et doctae, his finibus qualemcumque operam meam circumscribi
haud pastus . sed perpetuis poetam commentariis illustraro conatus sum. Unicuique libro satis amplum praemisi Argumentum, non solum, quae summa eius esset, quae series rerum narratarum confestim in oculos incurreret, neque opus haberem, quoties Silius ad alia progrederetur, in notis id indicare unde tot obseruationes Ernesti ortae sunt sed etiam magnum historicae et poeticae narrationis iiscrimen planissime cognosceretur ipso autem commentario hoc poti imum egi, ut, quaecumque nondum ab aliis aut recte, aut satis perspicue exposita et illustrata essent, pro
facultate mea accuratius enuclearem, ne quidquam Omnino
inexplicatum relinquerem, in quo haerere possent ii, qui ad Silium legendum admitterentur, hoc est, iam aliquantum in hoc literarum genere versati et prouecti, eque tamen eruditi. Atque in obscurioribus locis eam sere rationem secutus sum, , unde dissicultas intelligendi nata sit, it quomodo nodus expediri Osiit, ostenderem. In uniuersum vero id operam dedi, ut non modo poetam e historia, muthologia, antiquitatis scientia, et geographia illustrarem, sed etiam in ea, quae siue pulcra, praeclara et sublimia, siue praua, tenuia et languida essent, in Silii artem et doctrinam. in orationis poeticae ornatum, in verborum ubertatem, quam tamen, quod supra iam monui non omnibus, quibus poteram, locis notavi, me magistris commodissimam ingenii iudiciiques iuuenilis acuendi Occasionem praeriperem in sententiarum et phantasmatum suauitatem ac dignitatem. in rerum verborumque ornamenta, ex Liuio, Virgilio, Momero aliisque poetis vel egregia, vel peruersa et ieiuna imitatione adumbrata. lactorum mentem densumque intenderem In quo
eum seruaui modum, ut poeticum sermonem ad vulgarem pedestremque reuocarem, loca vero aliorum auctorum, a Silio expressa, plerumque nullo iudicio interposito, iudicarem ipsamque comparationem legentium ciudicio Isermitterem. Ceterum in omni labore me hae ratione usus sum, ut aliquam