장음표시 사용
191쪽
s. I ., & citiae ad eum adnotavi T. III. Bibl. Ritust. ρ I. EUCHARISTIA non solum sacrosanctum Domini Corpus signifieat, sed etiam apud BASILIUM in regulis fuse di putatis e. 17. vesperas, quod ad agetidas pro bene fietis a Deo per diem aeceptis gratias institutae potissimum fuerint . EUCHARISTIA LEGITIMA. Modus hie loquendi non modo in Missis Morarabum p. rsa., sed etiam in Missali Gallo-Gothieo non semel reeurrit, ut n. XXXVI. , ubi post Sanctus Vigiliis Paschatis oratur Deus, uti hae saerimetum sua benedictioηe benedicat, O Spiritus fui rore perfundar, ut sit omηibariegitima Euebarissia . Porro legitima Euebaristia ea est, quam S. CYPRIANUS ep. 63. sacrificium verum & plenum appellat, ea nimirum , quae Omnibus rite peractis Deo offertur , & populo distribuitur, atque adeo quae non modo legitimam eonsecrationem sulceperat, qua verbis Domini elementa ici Corpus, 3e sanguinem Christi transformantur, sed etiam quae larga Dei benedictione repleta communieantibus medietna animae, & eorporis, & pignus
vitae aeternae foret. Sunt qui putant, eam communionem, quae poeniteatibus, peracta legitima , hoc est publica & λIemni poenitentia, concedebatur, denominatam esse Euebaristiam legitimam et neque id negaverim, inquit LES- LAEUS pag. 3α 6. in Aliis Morarab. Sed hoc loco legitima Euebarcita ea nuncupatur, quae non solis poenitentibus, sed omni eoetui siderium distribuitur.
EUCHARISTIAE ADMINISTRATIO. Λliqua ad Eucharistiae administrationem spectantia occupavimus V. COMMDNio. Addendum I. Olim S cerdotem, quum Eucharistiam porrigeret populo, dixisse e corpus Dominit Diaconum e Sanguis christra populum autem respondisse r Amen. Extant hac de re luculenta Veterum testimonia, cositationum ., postolicarum lib. p. 2o., CYRILLI Hierosolymitani careeb. V., S. AMBROSII de Saeram. I. Dccap. 3. , S. LEONIS M. Serm. XcI. Baeteri . edit. , aliaque apud BONAM Rer. Litvrg. lib. I. e. 11. S. 4. Deinde ad)ecta alia sunt: corpus Domini nostri Iesu christi eu diat eorpus tuum, O aηimam tuam in vitam aeternam ἱ vel
alia id genus, de quibus GRANCOLASIUS P. I. p. 32S. seqq.,& GEORGIUs lib. IV. e. t s. n. I. seqq. Erat & alius ritus, αἱ Eucharistia Lateis etiam in manus traderetur eonfer CYRILLUM I. e. & antiquiorem TERTULLIANUM lib. de spectaeulis a etiam domum deferenda: qua de re praeter BONAM I. II. e. 17. S. q. eonsule MAL DONATUM T. III. meae Biblioth. Risua p. I 81. Cautum tamen a Concilio Anti odorensi eaη. 3σ., ne mulieres nuda manu Eucharistiam sumerent, sed linteolo cui de hic V. Doui Naca Lx adceptam ori admoverent. Deinceps tamen mos noster obtinuit, ut Eucharistia in os Lateorum immitteretur; immo id Romae ante S.
GREGORII M. tempora vigebat, ut ad MAL NATUM notavi p. 28s. Neque eadem ubique, & semper, quod ad loeum porrigendae Eucharistiae adtinet, servata fuit disciplina. Confer quae ibidem p. 18 . congessi. Utrum autem stantes, an genibus flexis Christiani olim communicarint,
nondum explorata res estia plerique tamen eos stantes communicasse doceat.
Vide ANTON ELLIUM in S. Paeobi Nisibeni Sermonem XIV. p. 3 7. EUCHARISTIAE OSTENSIO. Graeeis una Hostiae elevatio, nee nisi pullo ante Communionem usitata est , ut ex Liturgiis BASILII, GREGO . II, aliisque monumentis cona t. Hostiam autem dUm ab iis elevari aio ,
192쪽
majorem lites ligo Hostiae partem. Optita. Ooqhe. Orἰ, aliique crisatales
Christiani , de quibus RE NAUDOTIUS Liturg. Orient. T. I. p. 16y. , Ee T.
1I. p. II . praecipuam Hostiae consecratae partem ad ea verba: Sancta Sa ictis. Id ipsum apud occidentales obtinuit. Morytrabes antiquitus elevabant Corpus Domini ad ea verba: fidem, quam corde eredimus , stre ausem dieamus, quae symboli recitationem praecedunt. Romae autem olim ad ea Canonis
verbal per trium, σ cum ipso, Diaconus calicem elevabat, & Sacerdos duas oblatas , quibus latera calicis tangebat. In Gallia tamen post medium saeiaeulum XI. Oeeasione BERINGARIANAE haeresis eoeperunt statim post eon. erationem panis adtollere Corpus Domini, illudque adorare, Ae pariter
post consecrationem calicis Sanguinem altius adtollere , & adorare . Quae consuetudo e GaIIta in alias Latinae Ecclesiae regiones paullatim penetravit. saeculo autem XIII. hic ritus passim in usu erat, retento quoque vetere vel ante eonfractionem, vel quum Symbolum apud Moraraber recitabatur phiaeque duplex illa elevatio emersit, major altera post eonsecrationem, minor altera , quam nos servamus ad dicta verba eum ipso &e. Dum vero post
consecrationem Hostia, Calixque adtollebantur, acclamare consueverat P pulus, ut diximus V. CAMPANuLA, CANTIONE s.
EUCHARISTIAE RELIQUIAE . Quae ex Saeriseio supererant olini
reliquiae, eas vel in pastophoria Sacerdotes, & Diaconi reserebant, ae illi estereto sumebant f vel pueris di lactentibus tradere consumendas mos fuit Ivel demum si tam leves, & minutae essent, ut sumi non possent, igne cremabant in saerario , & cineres juxta altare reponebant, ut etiam hodie fit. EUCHOLOGIUM , Rituale Graecorum, quod GΟΑRPUS egregiis adnotationibus illustratum edidit, A. vero MDCCLVIII. jussu BENEDICTI XIV. a S. C. diligentissime emendatum Romae prodiit. Confer nostram Bibliothe gam Ritualem T. I. p. 137. Dq. EULOGIAE, Graeeis Oeat Horon, quum instar communionis, Eucla arisiae vice distribuerentur, a jejunis adcipiebantur, & reverenter consume bantur; Iis Fidelibus dabantur, non Paganis, non Cathecumenis, neque Christianis excommunieatis , publice poenitenti bus, aut haereticis, schi iamaticisve . Petenti Eulogias negasse injuria erat e is enim pro ex communieato habebatur, eui negatae fuerant Eulogiae . GREG. Turoη. mst. Lb. s. cap. 24. Eulogias a Iudaeis, ab Haereticis, aut Sehismaticis adcipere nefas r erat enim eum istis communieasse. Plura de Eulogiis vide apud Em. BONAM Rerum lit. lib. I. eap. 13. lib. a. eap. Is., & Franciscum viant ollium XI TALEM in diff. de communione. Monaehis olim in Resectorio a Sacerdotibus distribuebantur. Confer Heterem disciplinam Monanisum p. 2ο. Eulogias sunt etiam benedictiones, seu Reliquiae Sanctorum . V. supra V. BENEDr-CTIO . Porro Eulogiae voeabantur a Christianis Panes benedicti, qui minuistatim Fidelibus distribuebantur: videt ieet, ut qui Sacramento Eueharistiae minime eum muηicassent, hoe saltem alio commvηioxis signo ceUerentur esse fideles, ut ait BARONIUS ad ann. 33 s. n. 11. Easdem c n. 36. duplicis generis docet esses nimirum publieas, eas, quas diximus communionis eat holi eae signa 3 alias vero privatas, quas amici inter se ultro citroque dare, atquς
193쪽
EXARCHUS, idem reapse quod Latinir Primas s nempe qui nec unam tegit civitatem, ut Episcopus, nec unam tantum Provinciam, ut Metropo lita; sed multas simul , non civiles modo, sed ecclesiasticas, sive integra esset dioecesis , sive secus. Primum quidem apud Graecor tres tantummodo fuerunt Exarchi, quorum singuli .propriam administrabant dioecesim , eam inque integram; caesariensis Ponticam, Asianam Epbesinat, ct Heraeiseesis Thraeieam. Patriarchae postmodum ipsi Exarebi dicti sunt, ut domnus Araioebraue in Antiochena Synodo . Ubi vero omnia sere Exarchorum jura, ut formata. rum, ut ordinandi Metropolitas, ut Synodi ex multis Provinciis convoeandae, di alia id genus ad cooantinopolitanum Episcopum translata sunt, vix nudum illis Exareborum nomen relictum est; quod, licet antiquo splendore destituti, ad ultima usque .tempora retinuerunt . Inclinata deinde vetere disciplina , factum est , ut pro Principum arbitrio plures in singulis Provinetia instituti fine Metropolitae; inde Exarebi nomen honoris causa uni praecipue tributum, qui veterum Exarchorum exemplo, reliquorum in eadem Provincia veluti princeps & caput esset. Dum vero & Imperii, & Ecclesiae majestas in Graeeia sensim dilabitur, inanis Exarebi titulus non iis tantum datus est , qui veri,& antiqui fuerant 'Metropolitae, ut Ancyrano, ut Synnadensis sed iis etiam, qui aut nullis praeerant Episcopis, ut calaedonensi, de aliis permultis ι
aut meri antea erant Episcopi, ut L reaedemonis, & Monembasiae , quorum illo Patraram fuerat, hic Corinthi Suffraganeus: uterque tamen & Aletropolita factus est , di Exarebus. I inmo de Exarchi nomea eoneessum etiam invenias iis, qui ne Episcopi quidem erant, ut & Chorepiscopis, qui multis oppidis praeerant, 'HERMEN POLO teste, & Monachis, qui multis Monasteriis, ut auctor est BALSAMON. Posterioribus denique ne eulis Exar-ehi etiam dicti sunt ii, qui in Provincias a Patriareha mitti solent, adeolligendam eam peeuniae vim, qua tributum annuum , vocant, Turcharum Imperatori persolvatur .
EXCEPTORES, qui acta exeipiebant, & iurgantibus eadem restituebant. Custodiebant etiam Acta , & in secretario Judicum illa recitabant.
Romae celebres erant, Martyrum acta exscribebant, privilegia scribebaot, aliaque munera, quae Notariorum sunst, exercebant. Clero autem adseri pii erant. Hue illud spectat GELASII ep. I. e. s. , ubi recensens Eccἰe in ii asticos gradus, quos obire oporteret: si, inquit, assequutur est litteras . . . . eontιηuo Lector , aut notarius , aut certe defensor essectus post tres menses exi.
sat Acolytur. DAMASI quoque patrem suisse Exceptorem docet antiquullapis apud GRUTERUM p. Iiσ .Hlae Pater Exceptor , Lector , Levita , Saeerdor
Etiam hi Exceptores suum habebant prim ieerium , quemadmodum cui vicdere est apud GOTHO FREDUM ad i. a. e. Theod. , Ee GUTHERIUM Dosse. dom. Aug. lib. xx. e. 34. & t. s. e. q. Laici Notarii. Eorum Cololegium Sehola exceptorum dicebatur. Vide NOTARIus.
EXCOMMUNICATIO. Privatio communionis Ecelesiasticae. inem . admodum autem communionis Ecclesiasticae multiplex fructus erat, ita qui illa privabantus, non ab omnium commodis arcebantur; neque qui reconcilia tione
194쪽
t Ione ae pree restituebantur Ecelesiae , amissa semper iura omnia reeupera- lbant. Communionis haec praemia suere praecipuas immunitas a peccat s . rum gravium labe I publicarum precum partecipatio ς interesse synaxibus , sjus habere oblationis, sive προσφορας. Item ut eo mostuo publicae pro ipso fierent oblationes, ac preces cum illius mentione nominis 3 ae demum, quod icaput omnium ει finis fuit, uti saeramentorum, di in primis Eueharistiae partieipes essent. Iam qui ob delicta sua ab communione praecidebantur eo
genere excommunicationis, qusd maximum habebatur, cujusmodi erat ana in thema, omnibus illis earebant f immo vero non aditu solum Ecclesiae. sed etiam eonvictu fidelium ae colloquio ει salutatione, ceterisque vitae comis munis offetis exeludebantur . cuippe et o αναθφ- παν-- απροοπτειν τοῦ
voeat BALSAMO ad can. 7o. . eps. Quibus autem communio repraesentis intur, ii gradatim ad summum, persectumque veniebant. Siquidem in primo gradu, & προ - τώ, limen Eeclesiae terere, ae se fidelium pedibus advola . .
vere permittebantur. Ia seeundo paullo interius admissi sunt, ae nonnulla. rum pre in erant participes. Itidemque in tertio. In quarto omnium erant so otes, praeterquam Eucharistiae. Candelas ad pronunciatam Excommuinnieationis sententiam solemniter extinguere Laiixae E etae antiq.rus mos est,
cuius tamen prima oceurrit mentio in Act s Lemovicensis Synodi sub BENE- iDICTO IX. Ad majorem incutiendum terrorem adjuncta postmodum fuit isolemnis eam panarum pulsatio. Vide Matthaeam PARISIUM ad a. MCCLIII. Alia de excommunicationum , praesertim Pontificiarum , litibus invenies aripud CATALANUM in caerem. S. R. E. T. II. p. 17 I. EXEDRA ,, si voeabuli originem attendimus, inqait BALUZIUS ad I. LM Regin. cap. 113 ., erat locus circum Ecclesiam, an quo sedere ae requie ,, stere licebat. In templo Tyrio exedrae erant constitutae extra illam paris i ,, tem Ecclesiae, in qua nos majus altare collocamus, in circuitu chori, ,, sic ut conjungerentur deinde cum portis, quibus in medium templum in is trabatur. Existimo autem, exedras constituisse partem murorum Ecele-
siae, idest factas in muro sedes in circuitu Ecclesiae, ut etiamnum vi , , demus in aliquibus Ecclesiis. In muro dei a illo prominenti quum non- is nulli eupiissent sepeliri, cameras quasdam ac fornices construebant in ex ,, dra, in quibus eorum corpora condebantur, atque istiusmodi cameraeri plures etiamnum videntur in ei reuitu Ecclesiae Tutelensis. Recte ergo ad is notatum est a BARTHOLOMAEO Brisiensi a s. q. a. eap. Praecipiendum, , , exedras diei quasdam voltas, quae exterius adhaerent parietibus Ecclesiae. is Vide SEpuLTu RA. Exedrarum usus desiit, quum gliseente abuta palam aepublice omnes in Eeel a sedere coepissent , etiam laici ac feminae.
EXEQUIAE ab exequendo dictae sunt , quia exequutioni mandanda est defuncti voluntas et initio enim sui testamenti, ante alia ipse sibi prospieiens
mandat, quomodo velit sepelieit post alia narrat exequenda, Sic exein. quiae, quasi per antonomasiam dicuntur primarium Testatoris mandatum , quod ante omnia heredes exequi debent. V. OasEQuIυM, ET SEPULTu A.
EXEQ IlΑLIs liber, quo Exequiarum ritus, precesque continentur. Vide Bibliotheeam nostram ritualem T. I. pag. 138.
195쪽
EXOMOLOGESIs. Huius nomine primo venit steren & aurieularis eriminum enunciatio, illique addita poenas quo sensu CYPRIANUS loquutus est, dum ajebat Ii,. de lapsis r me ipsam apud Sacerdotes Dei dolenter, o simplieiter eointentes EXOMOM MESIN eonseieatiae faciunt, animi fui pondus cogitatu solo admissum , adeoque censuris Ecelesiasticis invium exponunt, salar
rem medelam parvis licet O modicis viaaeribur exquiruntra nam antea in errorem
eorum graviter invectus suerat, qui ante expiata delicta, ante Exomologesin factam trimisis, ante purgatam eoaseientiam sacrificio est' Sacerdotis , pacem putaηeesse. Altera Exomosegesis significatio denotat aliquando simplicem illam, audiente Deo, peccatorum professionem , ut ex TERTULLIANO Dominicam orationem explicante intelligimus: ad illa quippe verba dimitte nobis debitanastra , ait lib. de orat. cap. 7. Exomologesis en petitio veniae, quia qui petis veniam, delictum eo tetuν . Hane solam ad veram peceatorum expiationem sufficere frustra contendunt Protestantes. Per Exomologesia frequentius a pud Patres exponitur tertio ritus poenitentiae publieae a ita enim TERTULLIANUS lib. de poenis. e. s. Exomologesis proeernendi σ humilificandi hominir disciplina en, eonversationem injungens, misericordiae silicem de ipso quoque habitu, atque victa mandat .... haec omnia Exomologesis, ut poenirentiam commendet, ut de periculi timore Dominum honores .... Quum igitur provolvit hominem , inagis relevat s quum squallidum facit, maris mundatum reddit 3 quum accusat, excusat i quum condemnat, absolvit. Hue spectat Exomologesis , de qua CYPRIANUS ep. is. ita Ieribit. Quoniam tamen video, facultatem v nieadi ad vos nondum esse , o' jam aestatem eoepisse , quod tempus infirmitatibur adsiduir , er gravibar infestat, oceanendum pato fratribus nostris, at qui ιibellos a Martyribus adceperant, O praerogativa eorum apud Deum adjuvari possunt ss ineommodo aliquo, or infirmitatis periculo occupati fuerint, nση exspectata praesentia nostra, apud Presbterum quemcumque praesentem 3 vel β Presbyter r erra1 ηοη fuerit, er vetere exitus eoeperit, apud Dialotum quoque Exomologesia facere delicti sui posnt I ut maηu eis is meaitentiam imposita venialli ad Domi xxm cum pace , quam dari Mar res literis ad nor factis desideraverkal. Pcr Exo.
mologesin quae apud Diaeonum fit non intelligitur heie confessio sacramentalis ι ted absolutio ab excommunieatione, aut a publicae poenitentiae legibus. Prior enim Sacramentalis, quaeque est sori laterni, solis Episcopisti Sacerdotibus data erat, quando PETRO Saeerdotum Prineipi a Christo dictum est : Quodcumque ligaveris super terram e re. Matth. 26. Ita docent
AMBROSIUS lib. I. de poenit. e. 1. Itaque Diaconis solum ritus ille exterior committebatur, quo lapsos Martyrum libellis munitos, periculo urgente, communioni orationum , & Sacramentorum restituebant. Aetate S. ISIDORI Hispalewr, qui obiit A. , Exomologesis nomen translatum fuit ad Litanias significandas, quae sunt supplex deprecatio cum summae demissionis testifieatione conjuncta. Inter Litanias , inquit ille lib. H. Elymοι. c. I9., O Exomologeses boe d ert, quod Exomologeses pro sola necatorum confessione aguntur ; Litaniae vero Ddicuntur propter rogandum Deum ,σ im detrandum in aliquo misericordiam ejus. Sed auηe jam ntrumque voeabulum
196쪽
rieantur. Idem erat hujus voeis usus tempore Concilii Moguntinia. 8t f., ut constat ex ejus Canone 31., qui totus ex ISIDORI verbis expressus est. ExoRCIDIA RE saepius in Missali Galliea o vetere pro exorci are . EXORCISMUS, Ariuratio. Fiunt exoret mi a Sacerdote , antequam baptizet per illa verbat Exoreιo te emis immuηde spiritus dee. In benediti ione aquae & salis r Exoret o te ereatura aquae, creatura salis oee. Hiμpaxi & Galli benedictionem aquae adspersionis ab exoreismo talis inchoa bant, uti ex Bobierasi Sacramentario p. 386. apparet I in quo titulus exorciμmum ad salis sparsum faciendum, eui primum subj citur exorcismus & benedictio salis , tum exorcismus & benedictio aquae, ac demum benedictio salis & aquae, postea quam fuerunt commixtae r quem ordinem Missale XIMEN II retinuit. At ritu Romaηo primum aqua, atque deinde sal benedicitur. Praeterea in sanctificatione fontis adhibitum esse exoreismum, liturgiae vetustissimae , tam Orientalir , quam Oceidentalis Ecclesiae probant . Praeter Missale Horarabum, de Euchologium Graeeorum , Missalia Gallo-Gothia eum, de Gallieanum, & Sacramentarium Bobianum , Missale Ambrosianum P. AMELII, Sacramentaria Gelasianum, Ze Gregoriana in fonte benedieendo exoreismos habent. Nos idem in Africa viguit teste S. CYPRIANO N. 7. ad IANUARIUM: Oportet ergo priui mani ri , utique exoreismis , σ sanctia Mari aquam a sacerdote, ut poJfit baptismo suo peccata bominis , qui bapti atur
abluere: & S. AMBROSIUS, aut certe auctor libri de Satrumentis lib. I. eap. 8. scribit i Ubi primam iureditur Saeerdos, exoressimam facit secandum ereaturam aquae, pinea invoeationem , σ precem defert, ut sanctificetur fons is Porro formulae exoreizandi , & ritus diversi sunt . Gotho-Hispani primum insufflabant, & faciebant signum Crucis, tum aquam adloquebantur: exorci . te ereatura aquae m. Aquam quoque Galli in Sacramentario B sbiano: eo orcidio te ereatura aquae Oe., de in Missali Gallieaao adloquuntur : exorerno te fons aquae pereηηis σe. At in Missali Gallo Gothieo aquam simul , & potestates tenebrarum adloquuntur r Exoret o te ereatura aquae . Exorci o te omnis exercitus diaboIi , omnis potestas adversaria , omnis umbra daemonum m. , dc absoluto exoreismo, aquam ter insumant. In Sacramentario Gelasiano de. preeatoria est sermula exoreismi r Procul ergo hine, te jubente , Domine , om-ms spiritur immundus abscedat, proeul tota nequitia diabolicae fraudis absit at σα Apud Graeeos etiam in oseis baptismatis Euchol. GΟΑRII par. sorma exoreizandi est depreeatoriar primo insufflando in aquam signum Crucis faciunt a tum orant r eonterantur sub signo figurae crueis tuae adversariae eun sae potestates s ter dicunt; tumo discedot a nobis aerea euncta oe inuisibilia uola. Gotb Hispanos benedictionem sontis Baptismalis ab exorcismo inchoasse innuit S. GREGORIUS Taronensis de Ilor. Martyr. ιι b. t eap. 24 , quod rubriea Missalis Monarabum aperte docet, & S. HILDEFONSils Iιώ. ad M.
de coga. Bapti cap. I . eonfirmat: Adcedit Saeerdor ad sentem Baaeuis ligni crucis contietit aquas . . . . exorcismum apponit, nequid illic lateat ex conta
rione mirerae partis admixtum oleum insuadit benedictionem profere. Neque Gotho Hispaηis singulare erat ab exorcismo ordiri lantis sanct .ficati nem; sic enim in Gallia fiebat, ut ex Saeramentario Bobiano, Be ex Missali
197쪽
ctifieationem sontis stricte non pertinet. In Italia quoqis ex libro primo
de Saevamentis eas. inter Ο-ra S. AMBROSII, & in inrisa ex S. CYPRIANO ep. 7. fontis coniserationem ab exorcismis incipiebaneo Sed hae ipsa in re diversa erat Ecclesiarum disciplina a in quibusdam Galliae loeis, ut ex MissaIi Gali Gothisσ eolligere licet N. XXXVI. , sons primum benedicebatur, deinde exorcismi fiebant, post exorcismos ehrisma sonti infundebatur. At Romae, ut est in Sacramentariis Gelasiano & Gregorianir , Beconstantinopoli, ut est in incis Sancti Baptismatis Euch. pag. 3ys., exorcismos faeiebant circa medium consecrationis fontis , quod etiam in Ambrosiaηο P. AMELII observare licet. EXORCISTA, Cleriens ex minoribus ordinibus, eui ex commissione spectat exorcismos super energumenos legere, & daemones ab obsessis eorporibus expellere.
EXPECTATIO PARTUS die ig. Deeembris ex deerem Concilii Tota
Ictaηi X. apud Gotho. Hispanos sub nomine Ad netati is celebris festivitas . Ex quo tamen Hispani Romanae Eeelesiae moribus se se eonformantes Ad- nunciationem Dominicam 1 s. Martii celebrare coeperunt, veterem illam festivitatem sub Expectationis Partur nomine retinuerunt, id probante anu.
MDLXXIII. GREGORIO XIII. in Apostolicis litteris de Mele e Toletanae inciis Ordisandis. Ab Hispanis primum ad ditiones Venetae Reipublieae o noxias ex S. R. C. decreto a. MDCXCV., deinde ad universa Pontifieiae ditionis loea, BENEDICTO XIII. adnuente xx. Aug. MDCCXv., ossietum Expectationis partus propagatum fuit. Hispani quod non praetereundum vulgo hane solemnitatem Sancta MARIA de Ia O appellant ν quam denominationem , inquir LES LAEUS in Miss. Morarab. p. 4gs., non ideo sortita est, quia a I s. Kal. Ianuarii solemnes Antiphonae ab o littera incipientes in Vespertinis preeibus deeantentur c ue SARNELLIO, & BERE DICTO XIV. visum fuit ἐν harum enim Antiphonarum nullum apparet vestigrum in Breviario Morarabum; sed caussa nominis petenda est ex peculiari usu Ecclesiae Toletanae, quem ex P. RIBA DE NE IRA FIor Sanctorum refert I hannes TAM MUS Martyrol. Hiis. T. n. p. os . Absolutis namque Vesperis festivitatis Expectationis Partus, omnes quotquoe adsunt in choro cleis rici, sine ordine, voce et ara O longum proferunt, ad sagrans illud desiderium significandum, quo sancti omnes in Limbo, in Coelo Angeli, t tusque orbis tenebatur Nativitatis Redemptoris.
EX SUFFLATIO Daemonum. De ea haec Iego in Vitas. PACHOMII
cap. 27. Qui sigηo erueis froηtem suam muniens eri pavit in eum , momque fugatus es. Antiquior IRENAEUS lib. I. Op. rs. de quibusdam ex fidelibus mulieribus narrat, quum MARCIS Magus eas prophetare juberet, exsufflantes, O anathemati xanter illum separasse se ab ejusmodi in D. Conises EVERUM SULPICIUM in rita s. Martini lib. III. Daemoniorum exsussatio inter Baptismi eae remonias potissimum locum habuit, habetque. io spectabat S. AUGUSTINUS Tra I. XI. ia Iob. Donatistas redarguens rebapti etatores, qui semel rite baptizatum exsufflabant, atque ita Christum potius, quam daemonem ex sumabant. Ex sumatio haec Daemonum saepe fiebat eum desputatione. TERTULLIANUS de idol. cap. 1 o. Quo ore christianus tharaq
198쪽
riar si per templa transibit, quo ore fumanter aras deisset, O exsufflabit , qui- ibus i e prospexit Item ιib. II. ad uxorem cap. y. LatebiIlle tu quum lectulum, i quum corpusculum tuum sigias , quum aliquid immundum statu exoνδε Subinde despuere solitarie ponitur. MINUTIUS in Octavior Deos desequat. PRUDENTIUS lib. I. contra Symmachum I . . quir in urbe, Qui Iovis issectam sanie ηοη despuat arame . Ante utrumque TERTULLIANUS D cap. Is . Nee misur Templa I
FACIO. Faeere unictrsaliter apud saeros & profanos Seriptores ruriseare signifieat a ideo & ipsum sacrificium Agrada nuneupatur , seu ordo agendi, ex AUGUSTINO epi . at 8. xv. 6. Hinc facere idem est, quod idolis saerificare apud Concilium IIliberitanum: maeuis inter eos, qui pin β-dem Baptismi satataris ad templum idololatruus adcesierit, o Deerit , quod en . crimen priscipale, O summum , placuit eum in Mem eum communione recipere. FACERE SIGNACULA , seipsum signo Crueis signare, & Evangelio- 'rum librum, ut apud MARTENE lib. IV. cap. 11. Duis chorus respondα Gloria tibi Domine, Abbas factis Raaculis, sicut supra dictum G, nans tex
FACERE ANTE ET RETRO. Frequentissima est voeis seu ritus istius mentio in Ritualibus Monachorum s sumitur autem ad sigriifieandam salutatiotiem, seu inelinationem duplicem, quae fit a dextris a sinistris itamen aliquando etiam a deipitur pro simpliei inclinatione. FACERE CUM VIRO, vel eum UXORE , vivere in eoniugio. LibePontifie. in S. MARCELLO T. I. p. 72 Matrona vero quaedam, nomise Lucina , vidua, quae fecerat eam viro suo Marco aηnos XV. Vetus lapis apud
BENE. REQUIEsCANT FACERE COMMENDATIONEM, idest absoluti,gem defuncti prae
199쪽
sentis. Abbas faeli eommendationem oee. MARTE NE lib. V. eap. ro. & allisbi. Dieitur autem commendatio ab hac collectar Commendamus tibi Domine animam famuli tui. FACERE FIDELITATEM , idest jurare , promittere . Abbas faciat fidelitatem super textum sancti Evaetelii, quod secundum mosse suum servabit jura, ετ consuetudines Ecclesiasticas, o res alienatas revocabit . Apud MARTE NE Iib. V. cap. I. FACERE INCENSUM , incensare , thurifieare &e. Saeerdor fuit ιηcea sum super altare Diaconus Deit iacensum eluum altare. MΛRTENELb. II. cap. q. FACERE OBITUM, Missam se ilieet, de Defunctorum offetum eantare pro aliquo de iuncto. ML Rituale Monasterii corbejensis tit. de morte Papae . apud MARTENE Iib. V. cap. t s. n. II. Ruaηdo Papa mortuus est, or fumas in Ecclesia nostra , debemur facere unum obitum solemnem pro anima ipsius ..... Item dictum obitum debemus facere omnino altam , vir solemnem , videlicet pulsare magηas campanas in obita , EP ad Musam , O ante magnum altare debemur
ponere solemniter unum paηxam aureum, o quatuor eandelabra cte.
FACERE AQUAM SANCTAM , idest Aquam benedictam , seu iam benedictam adspergere , Ee aliis dare &e. Presbyter, qui habet septimanam ex illis Monaebis, qualibet die Dominica vadis reve situs in eboram B. AMBROS II, ibi facit Aquam saηctam , Er dat de illa, σ projicit ad altare B. AMBROSlIιη circuitu, er pinea dat de illa Abbati . . . . Postea ad altare Socti PANTΛ- LEONIS , O ad Archiepiseopos , qui ibi Dat sepulti. PURICELLUS in 31oi Basil. Ambros pag. 11 y. FACERE FRACTIONEM, Hos iam Consecratam frangere. Si aliqais Sacerdos celebrans Divina , faciat fractionem ante Pater noster per oblivionem . . . Si aliquis Saeerdos eantat Misiam, er Deiat post Agnus Dei fractionem σc. consuetud. CorbejeU. er compendieas apud MARTE NE Me. FACERE OFFICIUM, Musam solemniter celebrare, sive cantare. --dorata cruce, O Dper Altare collocata, domηas Abbas, vel Sacerdos faeieaxossiciam &e. MARTE NE .
Faldinorio, sedes , unde Epileopi saepe sermoeinabantur, quum scilicet Sarmctuarium aut adeo capax non erat, ut populus e cancellis facile audiret, aut ita parvum, ut vox per totum Eecletiae ambitum perciperetur. Coia Iocabatur autem super celsiorem altaris gradum e regione majoris navis Hujus moris exempla indicant Sanm Gregor. NAZIANE. orat. IIo., vir P trus CHRYSOLOGus ferm. rrss. Alii erant Faldistorii usus in sacris, a que in ipsis Proeessionibus, ut videre est riter. dise. Monast. p. 136. in BEM NARDI Ordise Cluniaeensi P. R. eap. 4ς. Faldistorii, quale erat saeculo IX., figuram exhibet insignis RHABRNI MAURI Codex olim Reginae Sueeorum . nune Vaticanae Bibliotheeae, ubi adpictae sunt S. MARTINI, itemque GREGORII Papae IV. sedentium super Faldistorium imagines. Alia de FAL- DISTORII apud Romanos Pontifices usu dabunt GEORGIUS de Lis. R. P.
200쪽
PANON, Meuliare quoddam Romani Pontificis solemniter eeIebrantis orianamentum, dictum etiam Orales estque velum sericum subtilissimum diversis eoioribus distinctum, di virgatum , quod post Albam , & cingulum capiti imponit , & replieat super humeros de ante pectus. Confer GARAMpIUM in Garfun. SuiII. p. 77. praeterea manipulus hoc nomine denotatur. Nam in admonitione Synodali , quae LEONIS Papae I v. nomine circumfertur, quaeque ipso LEONE antiquior est, ut ostendit Stephanus BAL UZIUs in Molis ad REGI NON EM , praeeipitur, ut nullκ eatitet sine amictu , alba, Bola, PAN NE c qui idem est ae Manipulus casula I σ haec testimenta nitida sint, edi ad natur usus. alior sint. V. etiam S. v ILHELMI connitutiones Hiris
Dete es lib. I. eap. 19. Fet. disc. Monast. p. PANON signifieat etiam sindonem, seu mappulam candidam, in qua populus dabat oblationes suas. Hinc in ordine Romano paηοηes ossertorii, dein Chronico ceη Iensi lib. s. c. s. Faηonet ad osserendum . Denique corporale hoc nomine indicatur. FANULUS , Manipulus saeerdotum & saerorum Ministrorum , sie appellatus quasi parvulus δεηοn. Consuetudines Benignianae apud MARTENE isequatur Diaconus indutus eam stola , er fax'Io , candelam sine lumine portans. Posmodum sacerdor indutus alba eum nola , ετ faηulo.
FARUS , FARUM , PHARUS, defiat tur a C ANGIO lucerna, sive oriabieularis lychnulus cum certo lucernarum numero ; ut ita dictum sit quod instar phari sit seu ut habet Ialius Caesar BULENGERUs , a pharo deriptiaea, lucem noctu navigantibus adserente. De Pharis ANASTASIUS in SILVESTRO, ubi pharum ex auro purismo. Et pharum eantharym ex
auro purissimo. Item phara eanthara , ubi ardet oleum et coronam auream, quae esspharxs eantharus cum delpbιηis reηrum viginti per antem lib. triginta. corosam pharum ante altare argenteam pensantem ιib. triginta.
PASTERLA , velum . Crax ab armario duabus fasteriis, dum Missa misον eantatur , Goperta apportatur a Dobur albatis. MARTE NE lib. IV. e. 8.FΛSTI , Calendaria, in quibus fidelium festivi dies scribebantur . Η ber tuos ee ur, tuos fassor, nihiι tibi cum gandiis saeculi . TERTULLIAN.
FASTIGIUM i Baldaechinum aliqui interpretantur ; verius VIGNO-LIo Tribunae summitas laminis argenteis malleo percussis cooperta r Fecit arxenteum fastigium battutile, quod habet in fronte Salvatorem sedentem. ANA
FAVON. V. FANO N. FENESTRA . Interdum adeipitur pro Tabernaeulo , in quo repositum adservatur Corpus D. N. I. C. Lecturat Evangelium benedictione aeeepta acce-ήat ad anatorium eam rexereηti laetinatione ad fenestram vellerabilis Sacramenti. si eam pertransire habuerit. Consuetud. S. GERMANI a Pratis . FERETRUM, capsa, area, theca, in qua SS. Corpora vel Reliquiae includuntur . Post quas sequuntur duo Cleriei in eappit, qui ferant feretram S. FIRMINI. Post bor quidam monachur ferant Ianternam cum cereo accenso I x S i ta fere-