장음표시 사용
151쪽
α κω ἐν άυνε , Iliad. lib. III et O ff. lib. IV. Quod ei iam hodie in Hispania, aliisque finitimis regionibus si latum accepimus. Nihilominus et rctoi videlicet dolia vini veteris, in lyssis thalamo adseruabantur. O ff. lib. I. Magno fuit in pretio apud Graecos vini vetustas,
quod vinum vetus, vi notat AthenaeUs, non modo ad voluptatem, sed ad sanitatem quoque conseri et Vin univel annoruin undecim Odysseae libro tertio memoratur. Potistimum vero niger color in vino celebratur ab Homearo, qui passim Sin osvo commendat. Supra alia quaecumque vina vinum effert Maroneum, cuius unum poculum aquae mensuris viginti temperabatur et tamenstrenuum saporem suum probe retinebat. DF . lib. IX. Huiusce vini meminit quoque Plinius, et vel sua aetate nobile fuisse adserit lib. XLV. c. s. Vtinam hoc anno in hac lauta vini difficultate atque inopia, qua laboramus, onustas aliquot huiuscemodi vino naues transmitteret ad leua men populorum Ismarus, siue Maronea, unde se accepisse narrat Vlyssest Vinum quoque rananeum poeta collaudat quod idem Plinius nasci hi regione Smyrnae iuxta delubrum matris eorum refert, ita, ut eius hortortum quoque duraret. Solebant autem vinum in cratere aqua plerumque temperare. O ff. lib. I.
O. ἐν Γ μον μισγον ἐν π Poeet lai, και σωθ. Illi vina quidem in cratere naeumque remiscent.
Quapropter crater Torigisseae scrbet videtur esse adpellaatus. Quam notationem et ipsemet saepe indicat Homerus, et confirmat Athenaeus lib. V. Has crateras vino coronabant unde T. Ehaec obolo vocat poeta Iliad. lib.
Crateras magno statuunt, et Dina coronant.
Quod iidem fere est, ac vino implent ad marginem usque,
ita, ut colonam praeferrent. E craseribit vinum Ioa
cula, a singulis ebibendum effundebatur. Odias lib. jae.
152쪽
Hunc ferat, ausa exuratere, atone In pocula fundat.
Varia autem erant pocula, tum materia, tum forma, de qua accurate pertractat Athenaeus lib. XL Ait autem, priscos mortales boum cornibus bibisse, unde et Bacchus κεψαroc vh, hoc est, cum cornibus pictus est. Postea aurum et argentum fuit in hunc usum adparatum, ut apud Homerum passim adparet, in conuiuiis heroum. Atque haec praecipua profecto sunt, quae de cibo potuque heroum Homericorum mihi censui animaduertenda, atque
ex eithio, qui prior collegit, iisdem sere verbis huc
transferenda.Quae vero siue absurda est e sue indignam quampiam abiectionem praeferre nonnullis videantur, haec esse puto videlicet, quod ipsime heroes animalia ac starent, excoriarent, assarent; quod carnes illas statim a mactatione coquerent, ederentque quod tanta copia cibum sumerent, ut fidem sane superet Multo vero magis legenti molesta est potio illa, cuius vel sola recordatio insuetis nobis nauseam faciat, araece κυκεων, latine Ocellim vinUm nempe cum caseo mixtum, simila ac melle; Cepaeque erant gulae irritamentum ad bibendum Eam siquidem potionem et vlyssi in suis aedibus praebuit Circe, Odlijs . lib. X. et Machaoni in tentorio Nestoris famula Hecamede Iliad. lib. XI Eius et in Eleusiniis mysteriis post ieiunia Clemen Alexandrinus meminit in admonitione ad gentes Vt haec omnia, Suae in Homerum obiici solent, diluamus, illud animaduertatis, Oportet, auditores, quod alias saepe monuimus, more hel OUID, veterumque hominum Ione impliciores fuiste nostris, nec famulorum ministerio in rebus omnibus usos, Ultaque ipsos per se praestitisse. qua simplicitate longe
hac aetate absumus nos luxu pessimo inualescente Omni-ulatque ordinum homines perditissime corrumpente. Hac,
inquam, metale namque ante annos non adeo talios
apud nos tum nobilissimae matronae, tum ipsi nobiles viri, simplicitatis antiquae nonnihil retinebant, et culinae Opera
153쪽
IN MOMERUM. is ropera per se ipsos non infrequenter obire in deliciis Isaabebant. Praeterea animalium mactatio veteribus sacra erat, utpote quae sine sacris caerimoniis fere numquam perageretur. Duod ex verbis Eumaei luculente constat, ubi procorum insesentiain apud Vlyssem conqueri tui, qui absente illo, eius bona abliguriebant, gregumque atque armentorum animalia multa ad quotidianum conuiuium
sine ulla intermissione mactabant. Inquit enim O ff. lib. XV.
suo fummo namque ab Ioue fui noctesque Draud Hi numquam Faciunt sacrum Unum , de duo tantum.
Mactabantur quidem victimae non solum sol(mniter a sacerdotibus in templis, sed etiam a profanis hominibus priuatim, tum in domibus, tum alibi. Vel igitur eae mactationes sacrificia erant, vel eas non respuebant heiaroes, quod sacrificiis peragendis essent adsueti. Sed flautim ac mactassent, igni ad coquendum tradebant. Qui
poterant rigentes illas, nulloque post mactationem interiecto tempore emollitas, carnes manducare Nonne alea bam, nimis nos esse delicatulos, moresque veterum e moribus nostris iudicare temere velle Carnes illas rigentes non auersabatur eorum palatum, vel fortasse animaalium in Oriente carnes non tam rigidae duraeque sunt, quam nostrorum, sed teneriores. Cum tres angeli ad quercum Mambre adparuissent Abrahamo, atque ipse omni beneuolentiae ossicio ad. venas esse reputans excepisset, ad armentum cucurrit
tulit inde vitulum tenerrimum et optimum, deditque famulo, qui festinauit, et coxit illum Genes. XVIII. Vox illa tenerrimtim teneritatem forsitan peculiarem carnium regionis illius indicat. Sed rigentes fuerint quid tum rSic placebant, quemadmodum etiam hodie Anglis et Germanis placent, iisque mirifice delectantur, cum nostras adeunt regiones Fortasse insuper populi illi Q,-macho utuntur firmiore, et ad cibos concoquendos multo a vali-
154쪽
Iga DissERTAT XVII. validiore, quam nos. Cui sane stomachi uenuitati ac
robori tribuendum puto si tam nimia cibi, carniumque copia sese possent ingurgitare. Quandoquidem vero laepius dixi, diuinis paginis Homerum, Homeroque vicistam diuinas paginas facem praeferre, age duo conssideremus exempla, e sacro codice desumta, quae ad id, quod inliae parte apud Homerum abserdum videtur, explanandum apprime faciunt: nun nempe Abrahami mensam hospitibus instruentis, cit, ad supra attigimus alteriain Dpiparae, opulentissimacque Salomonis mensae Abrahamum igitur, perhibent sacrae literae, vi subcinericios panes, pro more legionis, hospitibus pararet, tria similausata commiscuisse, sexaginta videlicet frumenti pondo, unumquodque enim satum viginti continet libras, a statoque vitulo, obsonium praebuisso. Quod certe conubvium non solis tribus, sed multo pluribus apud nos large susticeret, non quidem ciborum varietate, sed copia ex quo apud Calmetium recte infertur, veteres multo largio. re, quam nos, cibo uti consueuisse. Quid autem de Salomonis mensa Nonne quotidie cibum illius fuisse perhibent diuinae literae, libro regum tertio, triginta coros similae, et sexaginta coros farinae, nempe panis libras, quingenties septuagies mille, seu sextarios nostrae mensurae mille centum et quadraginta Nonne ad instruendum obsonium decem boves pingues, et viginti boves
pascuales, et centum arietes mactabantur, venatione demta ceruorum, caprearum, hinnulorum, et auium altilium Equidem puto, ad multa hominum millia in Salomonis aedibus versatos esse aulae ministros, famulO8que, multumque etiam cibi ad magnificentiae ostentationem quotidie superfuisse. Nihilominus tam effusus cibi
adparatus adhuc videatur absurdus, nisi eodem confugia-IDUS, O populos multo magis quam nos, esuriisse, et
cibos vorasse. Quid mirum igitur, si Homerus, qui circa Salomonis aetatem vixisse creditur, largissimis et ipse carnibus heroum mensas instruus Quid mirum, si Eumaeus, ad parandum lyssi hospiti conuiuium, duos Oc-
ei dat sue. Ossas lib. XV Quoi tamen non duos sues pingues
155쪽
pingues suisse putem, sed duos porcellos eos siquidem
adpellat Tolea iis, pingues vero sues ibidem dicuntur, scσυαλο. Itaque cum nullo alio ferme edulio uterentur, quam carnibus, acriorique fame exstimularentur, stomacho insuper uterentur validiore minime miranduin, si et carnes rigidas, et longe abundantiores comede
Ultimo de potione illae cyceone, siue cocet nUncUpata, aliquid dicendum Equidem fateor, insuetis nobis, vel cum narratur, iniucundam esse a molestum uon inde tamen inferendum , delectabilem non suisse veteribus, ac pergratam, cum ad se reficiendos eam sumerent. Angli etiam hodie vinum cum lacte commiXtum potant, Umque potum in deliciis habent unguenta vino permixta
antiquos bibere consuetiisse, docet Plinius lib. I L c. g. atque Athenaeus lib. XIII. c. H. Illine illud Iuvenalis Sat. III
suum perfusa mero spumant ringuenta Falerno.
Nunc vero nos tales potiones, quamuis beatioribus ustatas, propter insuetudinem, non minus, quam Homeri-cUm Cyceonem, NUerlamur Praeterea obseruandum, vinum dulce valde arrrisisse Graecis Vnde Homerus passim nominat itasAtia a cibo melliltim latim Quae autem ad commiscendum cyceonem concUrrebant, caseus,
farina, mel, dulcia omnias cepas ipsas, quae illi potui adiungi solebant, mon acris, sed dulcis saporis esse in Graecia, maximeque in insulis Aegaei maris, nec Odor quo nostrae, ingrato adfici, testis luculentus in suis itineribus Sponius est apud Calmetium Num e. XL Non igitur fallidiendus Homerus est aut reprobandus, propterea, quae a moribus nostiis dissident, tum gentibus illis probata erant, usuque recepta Quemadi nodum enim genus aliquod cibi, vel potionis, aliis populis acceptUm, nobis est insuaue sic e contrario, Suod nobis adlubet et voluptuosum est, aliorum palatum, usu non ac redente, saepe fastidit Neque tam ei aequum esse dixerimus, si quis propterea nos redarguato et Ontas demnet,
156쪽
IJ DissERTAT. XVIII. demnet, quod iis utamur, quae palato suo iucunde non sapiunt.
DE STATURA ET ROBORE IRISCORVM HE.
SYNOPSIS. Plura, quae fabalosa videantur, fabulosa nequaquam sunt. An-Miquis temporibus ere, iterunt gigantes. Nullo modo illorum fententia amplecta da, qui gigantis nomen in aeris Ateris metaphorice interpretantur. Multa exempta conglobatha eruuetur de proceris eadaueribus per totam Graeciam atque alibi disper is, et sequenter effossis, quae probabiliter heroum Troiani be iisse creduntur. Causefae, cur paulatim imminuta fuerit satura et robur hominum priscorum in poseris, luxuries nimirum, intemperantia, is dia Cornelii Cia sueulentum testimonium Carnium copiam comedebsnt heroes, sed nulla condimentorum acessione, inoque librealiter indulgebant, sed aqvaferme disito.coetam a sabulatorem idem plane esse, una est omnium sententia, idque poetae suo iam quasi iure facere videntur, ut, quidquid fabularum velint, inuehant, illudque carminibus suis speciosum reddant pictoribus siquidem atque poetis aequam semper fuisse quidlibet audendi pote. statem, disertissime docet Horatius. QuamqUam autein haec vera sunt, non tamen id omne, quod fabula speciem praeseri, sabulosum continuo esse dederim et quandoquidem verisimile ex Aristotele est, multa vera esse, quae verisimilia non sunt. Profecto habentur in Homero nonnulla, quae ceteris fabulis, quas enarrat, accenseri soleant, quae tame' vel nullo modo, vel non omnino fabulosa sunt. Ex quibus duo in praesentia in illi seligenda esse putaui, saturam nempe, ac robur Priscorum homi
157쪽
titiui, qui Troiano praesertim bello interfuerunt, ocem. qit Stentoris, plane incredibilem Utrumque enim se bulose a poeta descriptum existimant plerique Dum igitur huiusmodi argumentum neque incuriosum, neque iniucundum pertractandum suscipio, meas circa illud animaduersiones solerti iudicio vestro, eruditissimi auditores, libentissime subiiciam. Ne vero sim, quam aequum est, prolixior, neue patientia vestra abuti videar bifariam argumentum diuidam, et unam rem liodierna di Iputatione expendam, alteram vero disi utatione, quae hanc proxime conseqUetur.
Cum Diomedis, Graecorum longe sortissimi, si unum Achiller excipias, praeclara facinora Iliad. lib. V. exornet Homerus, eumque hasta pugnantem, et multos hostium, eosque sortissimos, interimentem faciat, ad extiremum deteribit saxum etiam ha Aeneam eiaculantem, eiusque coxendicem illo ferientem; sed laxum eiusmodi, ut non duo gestarent homines, quales modo nascuntur,
T dides, quod bina hominum rata terga sub reiit,
Ouales nunc tectus producit in
Hoc autent, quod Troiani belli homines statura praestantiores essent, et robore, alibi etiam saepe iisdem plane verbis indicat, atque adeo de procerissimis quibusdam hominibus, siue gigantibus serimonem habet. Sed haec multi non admittunt, et ad ceteras fabulas reiiciunt. Vt rem probe dispiciamus, animaduertere opus est, antiquis temporibus vere exstitisse gigantes. Neque enim illorum sententiam ullo modo amplectendam existimaruus, qui gigantis nomen in diuinis literis metaphorice interpretantur, et ad alium sensum, ac manifestissima sacri textus verba praeferunt, temere detorquent. Sed, quod iam de hoc alii disseruerunt, remque planaria satis superque fece- runt,
158쪽
Is DissERTAT. XVIII. runt, et fastidiosos huiuscemodi interpretes validissimis rationibus refutaverun , ad eos vos remittimus, adolescentes, maXimeque ad Augustinuni Calmetium, qui doctissimam de gigantibus disputationem scripsit, ex qua nosmidiose nonnulla selegimus, atque huc transtulimus. Quos igitur sacrae literae referunt, proceritate corporis insignes, missos faciemus, et aliorum, qui apud profanos
scriptore commemorantur, maxime vero, apud Home-xum, nonnulla adferemus in medium testimonia, e quibus serre possitis iudicium utrurn fabulosum Homeri dictum habendum sit, an Crum. Iam vero Phlegon, Adriani libertus, de reb mirab. c. a. e. sae ubi eluuionis cuiusdam mentionem facit, quae ad Messeniam in Peloponneso contigit, casu detectum monumentum esse perhibet, in quo hominis caluaria adseruabatur triplo maior, quam quae vulgo in hominibus conspiciuntur, in qua nomen deris graece inscriptum erat unde coniectura ducta est, caput illud fuisse Idei, herois inclyti, et inter gigantes strenuissimi, ab Apolline, quem ad singulare certamen prouocauit, utersecti, ut narrat Homerus Isiae Ith. IX.
Atque Ide ingenti,icit qui robore cunctos,
Thomas autem agellus, historicus Siculus, Dec. I. lib. I. c. c. et asihi plura adfert exempla de cadaueribus gigantum, in ea regione idem iidem effossis, inter quae narrat, duobus circiter abhinc seculis repertum esse in agro MaZarae corpus tam ingenti proceritate, ut eius caluaria modium aequaret, nusque dens, quem ipsemet in cimeliis apud se seruabat, selibrae paene essiceret pondus. Ex quo confirmari possit vetus illa traditio de natione Cyclopum apud Homerum, et de Eurymedonte eorum re
159쪽
INE HOMERUM. Is In rota, terrae motu rupto monte, inuent Um esse corispus stans , sex et quadraginta cubitorum refert Plinius
lib. VII. c. I 6. quod alii Orionis, alii Oti fuisse arbitrati sunt. Est autem Orion vir ille gigas, frater Ephialtis,
qui puer nouennis corpore erat nouem cubitos crassia, et
sit sex et niginta, si Homericae narrationi habenda sit fides. Narratur quoque, prope RomasD, sub Henrico secundo, Imperatore, Conradi filio, effossum procerissimum cadauer, quod complures docti homines Pallantem esse, Euandri filium, quem Turnus intercinit, iudicaUerunt. . ac Philip Bem. DNI Chron. lib. III. Aliud, quod magis fidem superare videatur, refert Boccaccius noster lib. IV. Genealog. Drepavi in Sicilia inter effodienda aedificii cuiusdain fundamenta coecum vastum Umantrum reuelatum est, quo incensam praeferentes facem, fossores illi ingressi in cadauer hominis inciderunt, de cuius immensa propemodum magnitudine coniecturam inde capere licet, quod trabem, veluti nauis anteianam, pro scipione habebat in manu. Tanta immanitas moΠ-stri principio terrorem iniecit fossoribus coegitque loco sese proripere; sed animis iterum confirmati, et armatorum hominum manu stipati, redierunt; at gigas, vix tactus, abiit in cineres Polyphemus Homero et Virgilio celebris gigas ille visus est, de quo, imitatus Homerum, Virgilius cecinit:
Trunca manum pinus regit, et Figia firmat.
Sed et diuum Augustinum audiamus, de cuius in narrando fide nemo umquam sine piaculo dubitauerit. Vidi, inquit, irae non solus, sed aliquot mecum, in mirerum litore molarem hominis dentem tam ingentem, Ut Liam rorum
dentitim Osilo minutatim concideresur, centum nobis bderetur facere soluisse sed illum gigantis alicuius fuisse crediderim de civit dei lib. XV. e. O. Decem cubitis altos Troiani belli heroas fuisse, perhibet Philostratus Horsic prooem et cv. f. n. a. Agit ille pariter de Aiacis cadauere, cuius sepulcrum , iuxta mare positum, reducentes arguam fiuctus detexerunt, atque in illo inuentum
160쪽
est cadauer, undecim cubitis procerum. Adrianus vero, Imperator, rudera Troiae inspecturus, adueniens ossa illa restauratum in sepulerum recondi iussit. Cui Philostrati de Aiace testimonio fidem adstruit Pausanias, qui narrat in Atticis, eius herois tumulum, qua mare respicit, aditu facilem esse inde vero argumentum de viri statura capiendum, quod genuum vertebrae, siue molae athletici
instar disci essent Meminit insuper idem Philostratus de
gigante, cuius cadauer quidani re necessariis suis in insula Coo ante quatuor annos e latebris eruerat. Spectasse item se, testatur, cum ad insulam Lemnum aduenisset, ossa gigantis, a Menecrate quodam detecta, ex quibus, dissoluta licet compage, coniectare licebat maximam hominis proceritatem, cuius caluariae tanta erat capacitas,
ut duas Cretenses amphoras superaret. Et complura alia laeuiusce rei exempla congerit in suo illo opere de rebus heroicis. Quae nequaquam a Philostrato mendaciter recenseri, ex Pausania discimus, qui scriptor in fide dignisssimus, testisque cadauerum giganteorum, per Ot2m Graeeiam dispersorum, luculentis imus. Sed si haec vera sunt, inquitis, cur statura hominum a Troiani belli aevo decurtata est, roburque imminutum Nam cum priscos illos heroas, tum statura proceriores, tum robore praestanti O res poeta exhibet, eos longe hominibus sui temporis antecellere praedicat, sicut hic videtis in Diomede, quem dicit, ut ex allatis superius carminibus cognostis, saxum manu sola prehendiste, idque niux ima cum agilitate, quod duo viri sui seculi serro non potuissent. Quam adferam, huiusce rei caussam virum admissuri sitis, ignoro, auditores adferam tamen .
Verisimile est, victum frugalem , quo illi utebantur,
laboris studium, quem minae detrectabant, vitamque avitiis valde alienam in caussa fuisse, ut corporis magnitu- diue, optimaque et integerrima valetudine pollerent, adeoque robustiores essent, quam qui consecutis temporibus vixerunt, quos omnis paulatim luxuria atque intemperantia, omnisque desidia corrupit, ac pessum dedit, quibus corpora frangi, viresque imminui ac languescere, certissi