장음표시 사용
331쪽
srigida fuerit censura Zeno doti et Aristarchi, qui eos oli
Ridicula tandem obtrectatio quorumdam grammaticorum, seu potius grammatis urum, sannis explodenda . Non carere aiunt, dictionis vitio Homerum et alici Uando contra rationem artis grammaticae peccare. Duasi vero ipsi loquendi leges Homero tradere et non ab eo accipere debeant Grammaticae praeceptiones non antEHHmerum exstitere, sed post eum, atque ex eo sunt sormatae Quare si quid occurrat in illo idem dicendum
de Platone, Demosthene, aliisque quod grammaticis regulis non respondere videatur non illatim damnandum, obeloque fodiendum Quaedam libera et vaga, aut etiam perturbata iure suo in scriptis suis usurparunt vetere auctores maximi et loquendi magistri Neque oblitos dixerimus, quid ante posuerint, et sic incongrue
sententias mancas pronunciasse, sed studio id fecisse, ibi que figuris illis defectionis, quaecumque demum caussa fuerit, in iis locis uti collibitum ei se Cicero ipse Graecorum exemplum sociatus, plura effudit huiusmodi dicta,
quae a te sui videntur obtruncata Atque haec cuncta, Uae putantur a grammaticis peccata nusquisque horum auctoriam una saepe sublimitate, ut docet Longinus Sect.st uniusque sententiae magni lacentia rodimunt Sane universa Homeri, aut cuiusuis alterius eiusdem granditatis scriptoris delicia in unum collata non minimam, ac ne millesimam quidem horum adaeqUabant partem, quae a diuinis illis hominibus praeclare et magni lice cogitata et dicta reperiuntur Qua de caussa omnis quoqUe aeta S, Omnesque Omnis memoriae mortales, Nud liuor alcinare nil miluam potuit, victricis illis palmae honorem ac praemium lubentes me litoque conceliore.
332쪽
IN QUA COMPLURA SIMUL EX ILIADE COL. LECTA BREVITER EXPLICANTUR.
sYNOPSIS. Agamemnon per suum sceptrum iurat Sceptrum regum et heroum in lane. Agamemnonis se trux Chaeroneae, eructum et cuDium Iuno iurat per Stygem. uidsit St x. Victoria Ita Si gis. Preces striae Iouis Earum descriptio. Graeci preces soliti fundere aes Uentes aut sontes Hebrae orantes genu flectebant. Iupiter Coele iis, Marinus, Infertis Iouis sinuIacrum tertio oculi esse um Nes cs p tres ac passores populorum Galliae reges tae satellitibus securi egebant. Nicotatis Frambe Ligurum reipublicae dux, Abbas Populi dictus Poeulum aureum Nestori rarum cimelium. Auri opulentia bi M. Asiae in Graecia exorta es Philippus M. Asiae. puter auream phialam sub pu inari seruabat Eriphyles aureum monile. Orci galia. Auntio G gis Iris senum pacis Iris ominosa Infrure o aba dicis Mi νιν, o qua incipit uias, ad libri trivsoue poe-inatis de Enati risurebus diuisonis librorum auctor COIesi/trius iniuste redarguit VI sis narrationem astu i hcesccs in quatuor Abros diuisam. Didymus et Eustathius, celebriores interpretes Daceriae clavolationes in Homerum. In his ae putationibus aliorum D cus expressus Pigres et Timolaus singulis uia is er bus lagusis e suo intercalarunt Tryphiodorus odia secin σπογραμματο scribi t. Rhapsodi Parodiae. IIuγαλειπομενα, siue in F ab Homero et ab
aliis suppletu.ulta sane in Iliade hactenus obseruauimus, et ad vestiam eruditionein illustrauimus, optimi iuuenes, adeo ut accensis veluti faculis vobis prae tuerimus ad abstrusiora atque obscuriora loca acile peruadenda . Quia vero nonnulla alia superesse sentimus, libet ea hodierna disputatione colligere, et breuiter ac strictim, quantum poterimus, exponere. Quamobrem si non doctrina, non ingenio, non et rementia, at saltem grata varietate vos oblectabi-
333쪽
Primo huius poematis libro exhibet nobis vates Agameirmonem per suum sceptrum iurantem Vereor, adolescentes, ne forte frigidum atque ineptum tale vobis iuramentum videatur, quod, ut multa alia, a moribus nos ris abhorreat Quare observetis volo, insigne longe maximum fuisse sceptrum et regum et heroum Nam heroum singuli, , passim docet Homerus, TestabantsUUm reges Vero, cum regnum acciperent, illud attollentes iurabant, se fore unicuique iustitiam et aequitatem administraturos. M . o. χο vG teste Aristotele, o c. Tet v ραφα. c. Itaque nequaquam miremini, si altero libro quasi genealogiam sceptri Agamemnonis Homerus describit, nimirum a quo confictum fuerit, et ad quos deinceps ordine deuenerit. Prosecto sceptrum Agamemnonium
Chaeroneae adhuc aetate Homeri maxima veneratione adseruabatur, et veluti sacrum quodpiam AEt avorum colebatur.
Orientis principibus solemne fuisse instrumenta regni adi Uramentum adhibere, e coelestem etiam docent literae. Nam rex Assyriae throtii se throm, et regnum suum dii sitae , a. Sed Iuno per Stygem iura lib. XV. quod iuramentum maximum est ac grauissimum beatis Diis.
Stygem fontem esse Arcadiae, ex Pheneo lacu et e sonis te Nonacri manantem, ac deinde in fluuium succrescentem, tradunt Pausanias et Plinius eius vero aquam tam frigidam esse atque exitialeuia, Ni epota re Dentinam Lecem inferat, aes erodat, minitiaque immersa vasa statim dirumpat Hinc non inepte confingit Homerus, Inferorum esse paludem Cur vero per eam iurarent Dii, et
iuramento sanctissime flarent, docet Seruius ad illud Virgilii Aeneid. lib. VI His Strygios innare lacus Dici- iEr, inquit, Victoria trigis Flia heu Gigantum Ioui fa-
νψse pro cuius remuneratione eviter tribuit, D iurantes Diiser eius matrem non audeant fasiere Accedit, quod Styx moerorem signifieata mi autem semper laeti sunt, adeoque immortales Videtur igitur tale iuramentumVM ciam.
334쪽
3ia DissERTAT XLI. Clam exsecratione coniunctum; quare illud violare Diis est grande ne sis. Ex Herodoto obseruat doctis ima Daceria, non solum Deos, sed etiam lomines per aquam Stygiam olim iurasse.
Ab iuramento gradum facimus ad preces, A/Tασ. Obili figmento eas vates reοσωποποι , adeo ut vi Vis, pii AH
tibusque colon bus depictae nobis exhibeantur in IX. tamquam filiae Iouis magni, claudae, rugosae, rabaeque oculis
Filiae Iouis, quia Deus preces, quibus illum fleelant, hominibus inspirat Salidae, quo tarde progrediantur et vereantur ad tum, cui supplicaturae sunt, accederes rugosae, egeni siquidem et calamitosi, ore squalentes et quasi senio confecti preces fundunt Strabo oclitis, quod non audeant recta intueri, aut leuare oculo suos demissio enim animi et oris precantes decet. Sponda nuS, Phornuti auctoritate fultus, elandas Homero dictas putas, quod te in genua deiiciant, qui preces faciunt. Sed nequaquam huic interpretationi adsentiendum. Nam Graeci antiquitus preces fundebant aut adsidentes, aut stantes: quod et recentiores christi uni Graeci Acthiopesque serme facere consueuerunt. Quare illud καμηN Tom, quod Agamemnon dici lib. VII. eas. DS pei peram intelligunt plerique interpretum non entin sectere genu significat, ut Diis gratias agerent, qui seruati fugerent ex bello, sed sedendo quiescere; nam et qui sedent, flectunt gentia. Quam obseruationem immortali Daceriae acceptam refero Hebraei quidem genu flectebant oranteS, vi sacraelitera testantur nam perhibent de Salomone . Reg. Vill, id quod surrexerit de eoi pectu altari domini; υtrtimque enim genti in terram serat et alius evanderat
De precibus, filiabus Iouis, diximus. Nonnihil de
patre dicendum Trifariam Iupiter, qui idem est a Iovis pater, inuenitur dictus, coelestis, marinus, inserUS. De
335쪽
Do Ioui eoelesti nulli dubium est. Iouem marinum nominat Aeschylus Iouem autem inferum Homerus Iliad.
lib. IX, SI Zευ τε καταχῶopioc. Hoc triplici Ioue videntur voluisse innuere sapientiores ethnicorum, num eum clemque Deum esse, qui Omnia gubernat, et administrat in coelo, mari, inseris. Hinc veteres statuarii Iovem tertio oculo effinxerunt. Vnum tali lim simulacrorum fertur in suis aedibus habuisse Priamus illic locatumvsque a Laomedontis aetate. Orit Troiae excidium, partientibus praedam Graecis, enum illud obuenit Sthene-lo , qui in Graeciam deportavit. Illud etiam notandum, Iouem passim ab Homero nuncupari patrem hominumque Deo tumque, cuius cum vicem locumque interris reges obtineant, idcirco patres ac pastores populorum ipsi quoque ab eodem dicuntur. Quare nequaquam videatur absurdum, si rex in conuiuio alibique apud hunc vatem familiariter cum subiectis populis ferme agat, non secus
ac pater cum filiis suis. Hinc illud de Vlysse, Ithacensium rege, O stis lib. XV. et alibi.
Ins ar patris erat cun is clemensque, oratisque.
Galliae reges quinque abhinc seculis satellites habent, qui
se tueantur, ex quo scilicet ab Asa nefarii grastatores clanculum inissi sunt, qui regem adorirentur, ne Carentque Antea nullis armis, sed sola ciuium beneuolentia septi, ut parentes inter filios securi degebant. Nicolaus Frambe Ligurum dux, vi ex libello pacti initi inter Carolum, Siciliae regem, illamque rem p. anno trecentesimo vicesimo supra millesimum liquet, abbas vult, quod
idem est ac soler, nuncupabatur. Silentio non praetoribo, graecos reges, ac proceres heroicis temporibus non mul-tUm auro aut argento abundasse. Hinc vates tamquam ei Aio rarum ac spectandum non tantum opere, ted
etiam materia aureum es oris poculum describit lib. XL quod secum, ad Troianum bellum prosi licens, attulerate Pylo. Memini, me auctoritate magis fretum tacitiis amirettuli, suam re stibtilius atque accuratius Xpensam cri-
336쪽
bere disputatione XVII. et alibi, aurum et argentum in conuiuiis heroum Homericorum passim adhibitum. Sed dum apud Athenaeum obseruo lib. VI oos qui ditissimi credebantur, poculis aeneis fere bibisse, suspicatus sum, et me et Feillitum esse hallucinatos Verum quidem est,
focusis sese inuicem excipientes, sed si ea fuit raritas auri,
quam dicit Athenaeus, aurumque in vi Um poculorum raro fuit adparatum, fortasIe non perperam putabimUS, Ocula illa ditiorum aenea, auri braclea in ta vocata esse ab Homer aurea, non autem sollito auro confecta Auri
argentique pulentia post Magnun Mexandrum, qui Asiae thesauros diripuit, in Graecia exorta est, lateque dominata. Certe Philippia in Alexandri patrem Duris scripsit exiguam auream phialam, qua in penes se habebat, in lectocta dolitum puluinari seinper supposuisse et Anaximenes Lampsacenus apud eumdem Athenaeum tradit, Eriphyles aureum monile ideo celebro fuisse, quod auri magna fuit
destia sobrietas, et paterna cum subclitis sibi gentibus consuetudo, an luxias, fas us, superbia eorum, qui deinde successerunt, regno magis ac dominationi conueniant, quaestio est quam aliis enodandam relinqUO. Irost haec non fore vobis iniucundum existimo, si de Orci galea vos edoceam, optimi adolescentes, quam ne Marte conspiceretur, induisse Mineruam vates narrat
Hanc galeam, qua densam nubem ac tenebricosam signi- Care videtur poeta, qui gestaret, quoscumque voluisset, videbat, ipse nemini conspicuus. Ex hac Homerica fabella adagium expressum in kυ Ora galia quod in eos dictitatur, qui semet arte quapiam alienis oculis conantur subducere. Aiunt Perseum hac galea instructum ac praeterea ob Mercurii talaria volucrem faelum, adsu-yerandas Gorgones se contulisse. 6ου δακτυλιο mis
ti ullis idem prae asse fertur atque Orci galea. Plato lib.
337쪽
lib. X. de rep. viruinque memorat, dum ait, semper honesta vi sua, propterque se esse consectanda etiamsi Gygis annulum, aut Orci galeam quis possideat. Item Origenes lib. I. aduersus Celsum huius galeae mentionem facit, ubi contendit, nis gis nuenisse, ut Chrastus, in Aegyptum fugiens, eriperet sese Herodis intaniae, quam si sub Orci casside latitans ipsum fefellisset.
Iridem deni clue hac disputatione, ex Homero observandam, vobis propono, qui de ea loquens eamdem plane, ac diuinae literae, sententiam referre videtur. Nam, describens Agamemnonis armaturam, in ei V thorace, ait, caeruleos exscalptos esse dracones, Iridibus similes, quas Saturnius in nube constituit, ut signum esset hominibus
Miror, Spondanum verum apertumque huius loci sensum non vidisse. Postquam enim duo est Iridum geneia acu
firmauit, num minus usitatum earum, Uae per meridiem, aut noctu conspiciuntur: earum alterum commune ac vulgare extra miraculum ostentumque adparentium
in madidis nubibus, seu vespere contra solem in orientepositis, seu mane in occidente, censuit prioris generis Irides ab Homero esse indicatas. At nonne multo probabilius videatur, id ipsum, quod Moyses narrat Genes. c. P. IX. vatem exprimere voluisse, nimirum arcum statutum a Deo in nubibus, ut signum esset pacti, quo fidem suam hominibus obstrinxit spoponditque, numquam amplius su- turtim, ut uniuersam terra in aquis diluuii demergereti Neque obstat, quod vates non Iridem, sed rides dixit. Cum enim plures essent in Agamemnonis thorace X- scalpti dracones , qui varios lumine percussi referebant Colores, bene apteque eos comparat Iridibus. Accedit, modisia Iris alteram saepe gignit in nubibus. Sed neque moueor, quod Iridem et e s vocaverit, hoc est, non simpliciter gutim, sed prodigium atque ostentum. Nam licet Iris in nubibus naturaliter adpareat, tamen Uod
338쪽
tuerit, maximum semper prodigium seniumque habenda est. Opinionem meam aduersus Spondanum valde con- firma verbum s ei a fatuit, quo usus est vates. Nam mire Moysis locutioni consonat, qui Deum Noacho dicentem v re inducit sottiam factnm meum, et rursus cap. p. hoc erit lanum sederis, quod constitui inter me et Omnem ciarnem uiser ferram. Non tamen infitiabor, Irim etiam ominosam ab Homero descriptam lib. XI. quam vocat purpureΠm, noecpυ γ bp, colore scilicet cometarum imbutam, quam diserte ait ab Ioue in coelo extendi, ut signun sit mortalibus vel belli, vel tempestatis frigidae: TEessit aretasMota rohsμοιο , Rota χριμανοί δυσθαλπέic Sed sicut haec ad genus minus usitatum pertinere liquet, ita illas, ad commune genus referri ob allata argumenta iudi
Et haec quidem sunt adolescentos optimi, quae hodierno sermone pertractanda, vobisque edisserenda ex Iliadis poemate collegi Liceat nunc, quando illidem hac disputatione rerum varietatem studiose perseqUOr, quaedam ad utrumque poema spectantia, non ita plane
necessaria, ut sciantur, iucunda tamen *ιACAAveti ac piAe-
. o. futura, cognitioni vestrae subiicere. In prima syllaba vocis Ach ira, quae Iliadis principium est, numerum obseruabat Appion librorum utriusque poenaatis, videlicet octo et quadragilita atque inde leui sane indicio concludebat diuisionem librorum plum Home-rUm habere auctorem quae opinio merito reiicitur. Onstat enim, adornatam esse ab Aristarcho librisque singulis argumenta et titulos a grammaticis praefixos, teste EU-stathio Castellae trio quidem non placuit, lysiis continuatam narrationem apud Phaeacas in quatuor libros dispesci. Nihilominus cuna valde piolixa sit illa narratio, et quibusdam partibus conflare videatur, quadrifariam
aptis lime diuisam esse iudico, quemadmodum etiam apud Virgilium Aeneae narratio. Didoni facta in duos similiter libros dissecta est.
339쪽
i HOMERUM. SI Vtrum qu autem Homeri cum poema innumeros priscis aetatibus nactum es scholiasias, interpreteS, enarratores Ex immenso eorum agmine celebriores illi duo nominandi Didymus et Eustathius Nam aliorum scripta fere interierunt, ac sola nomina apud scriptores qui doeis meminerunt, reperiuntur De iusiathio peculiari disputatione, Suae hanc proxime sequetur, agam. Didymus, grammaticus Alexandrinus, ob plurn nos iterarios labores, chalcente rus adpellatus, breuia scholia in Iliadem et Odyileam Augusti aetate scripsit. Quae tamen sub eius nomine circumseruntur, mon genuina illa sunt, quae ipse edidit, sed subsecutis temporibus ex eo multis. que ullis, nescio a quo, collecta esse eruditis limus Fabricius, aliique docti viri verissime iudicant Quamquam vero et Didymi et Eus athii, siue etiam aliorum cum eo
conspirantium commentaria probem et commendem, non tamen eis posthabendas puto Daceriae annotationes, Ulcherrimae versioni adpositas, in Homerum Gallis suis legendum exhibuit Tam bono quidem iudicio, tam profunda doctrina, tam perspicua veritate praeditae sunt, ut praedicem longe titillimas tu in Homeri, tum Vni Uersae sapientia studiosis De iisce veto disputationibus meis aliorum iudicium esto Id solum dico, me in eis Didymi, Eustathii Maceriae aliori inlue succum expressisse, et in certa capita Homericam interpretationem redactam, grata Ue, maximeque conuenienti erudatione antiqua et noua locupletatam, facilem, iucundamque lectu fecisse in gratiam non solum iuuenum *.pEAAh νων sed aliorum quorumcumque prolixis aut illepidis commentariis siue carentium, siue non gaudentium. Interpretibus Homericis accensendi Plures Halicarnasseus frater Artemisiae, Cariae reginae, et Timolaus Larissaeus. Ille siquidem Staida teste, ingulis Iliadis uorsibus singulos
pentametros, lic hexametro, ex ingenio suo subiunxerunt, ita ut sensus poetae non periret, sed clarior redde.retur, adeoque uterque Iliadem altero tanto maiorem ediderunt Improbum quidem hunc laborem ac forsitanilreptum iratiotumque, plerique vetit Uin iudicabunt, audi
340쪽
gi DissERTAT XLI. tores Tamen e specimine viri usque addita menti, quod Suidas et Eustathius exhibent, non sine legalitia et iudicio versus illi videntur intercalari. Tryphi odori quidem ineptum, planeque ridiculum dixerim laborem, qui Odysseam scripsis traditur Asiπο- eo remorum, hoc est, litera descietitem, adeo, in primo libro deessset re, ut altero b atque ita deinceps Sed Eustathius hoc aliter accepit existimauit enim, in toto Tryphiodori opero defuisse o. Quod si verum esset, nomen Vlyssis ab eo poemate omnino exsulavit. Quare, ut bene arguit Fabricius, forsitan allucinatus est Eu athius, utpote qui hanc Odysseam numquam viderit, cuius et Suidas meminit.
Etiam quid sint Rhapsodi, quid parodiae Homericae,
quid Taeo AZ ομενα, id est, ab Homero praetermissa, et ab aliis luppleta, paucis expediam. Rhapsodi publici fuerunt cantores, qui in Panathenaicis estis aliisque ramum viridem manu gestans es, quod ad Homeri poesin semper florentem alludebatur, partem siue Iliadis siue Odysseae decantabant. Interiectu temporis decus ipsis additum est, ut violaceis induerentur vestibus, cum Odysseam canerent, rubris, Um canerent Iliadem, eo consilio, vi color violaceus Vlysiis errores, ruber sanguinolentum Iliacum bellum indicaret. Nomen a 3α δο , Uirga, amus, nonnulli derivant ita ut Faψωδοlidem sit, ac pαμδωδο melius alii a pαmrcii, constios qui
enim canit, cantUm quasi consuit quo plane sensu singuli libri Iliadis et Odysseae dicuntur pocuti A m. Parodiae genus sunt Homericae imitationis, cum scilicet vel singuli , vel complures Homeri versus ad aliud
argumentum , paUcis verbis immutatis, lectuntur atque accommodantur. Vt sileam permultos alios, qui in hoc getiere se Xercuerunt, Laertius versus Homericos a Platone Diogene, Bione, Carneade, aliisque ingeniose acies liue in lexos refert. Huc pertinent Homero centones quam plurimi, tum sacri, tum profani, quos breuitatis caussa recensere praetermitto. In his sese exercuisse multa eum laude dicitur Athenais, ilia Leontii, philosophi