M. Tullii Ciceronis opera

51쪽

Qmnia, quae in diuturna obscuritate situ Funt , sic Periam, ut ea cernere oculis videamini vos quaeso , ut adhuc me attent audistis, item, quae ianua sunt audiatis: prosecth nihil a me dicetur, quod non dignum hoc conventu omlentio dignum vestris studiis atque auribus sis videatur. Nam , ut primum Oppianicus, ex eo, M. Scamander reus erat, s , Quid sibi impenderet , coepit suspicari statim so ad homini egentis, audacis in iudiciis corrumpendis exercitati, tum autem iudicis, Staieni familiaritatem appliaeavit. Ac primit Scamandro re , -- tum donis , datis, muneribus perseeerat, ut eo auctore uteretur cupidiore , utinsdes judicis postulabat.

67. Post autem, quum esset Scamander unius Staienidententia absolutus patronus autem Scamandri ne sua quidem sententia liberatus , acrioribus saluti sitae remediis subveniendum putavit. Tum a Staieno , sicut ab homine ad excogitandum aeutis.. simo , ad audendum impudentissimo , ad inciendum acerrimori haec enim ille, aliqua ex parte habebat,is maiore ex parte se habere simulabat auxilium e pitiin forturis suis petere coepis. . XXV. Iam hoe non ignoratis ψIudiem, ut etiam bestiae. fame dominante , pl.-aumque ad eum locum , sis pastae a

52쪽

zando sint , mertantur. Staienus de iennio ant , quum causam honorum

Sinnii Atellae recepisset .seMhntis millibus

nummum se audicium corrupturum e

dixerat quae quum acceDicit a pupillo, suppressit judicioque fatao, nec Stamo, nec bonorum emptoribus reddidit. Quam quum pecuniam profudisset,in sibi nihil non modb ad cupiditates suas, sed ne ad necessitatem quidem reliquisset , statuit ad easdem sibi praedas ac suppressiones iud, ciales revertendum Iinaue quum oppi nicum jam perditum , o duobus juguis tum praesudiciis videret , promissis eum suis excitavit abjectum , o simul salud

desperare vetuit. Oppianicus orare hominem coepit , ut sibi rationem ostenderet audicii corrumpendi.

69. Ille autem 'uemadmodum ex ipso Oppianico postea est auditumo negavit,

quemquam esse in civitate, praeter se, in id efficere possit sed prim gravari compit , quis aedilitatem se petere cum hominibus nobilissimis is invidiam atque ossensionem timere dicebat ob exor tus, initio permagnam pecuniam poposcit:

deinde ad id pervenit, quod consciis tuit sestertam sexcenta quadraginta deserti ad se domum iussit. Quae pecunia simul atque ad eum delata est, homo im. purissimus statim coepit in ejusmodi menta

53쪽

cogitatione versari, nihil esse suis rati nibus utilius, quam Oppianicum condenis narici illo absoluto , pecuniam illam aueiudicibus dispertiendani, aut ipsi esse re

dendam : damnato , repetiturum esse neminem. Itaque rem excogitat singularem,

Atque haec , Iudices , quae ver dicuntur a nobis , facilitis credetis, si cum animis vestris longo intervallo recordari C. Sta- leni vitam in naturam volueritis : nam

crinde ut opinio est de cuiusque moris, ita, quid ab eo factum ,- non

factum sit, existimari potest. XXVI. Quum esset egens, sumptu sus, audax, callidus, perfidiosus, 'uum

domi suae , miserrimus & inanissimus, tantum nummorum positum videret; ad omnem malitiam ει fraudem versare mentem

suam coepit Demne iudicibus' mihi igrin tu ipsi, praeter periculum ciniamiam quid quaeretur nihil excogitem quamobrem Oppianico damnari necesse sit 8'ia tandem nihil enim est , quod fieri non

possit. Si quis eum fori calus ex periculo eripuerit, nonne reddendum est praecipitantem igitur impellamus , inquit 'perditum prosternamus. 72. Capit hoc consilium, ut pecuniam quibusdam iudicibus levissimis pollicea-tur deinde eam postea supprimat ut quoniam graves homines sua sponte se--

54쪽

που tu aturos putabat, hos, emPiemis illes erant, destitutione iratos oppianiin redderet. Itaque , ut erat semper praepos iterus atque perversus initium facit a uis

rat, tristem, atque oscitanternis iter imo

pellit. Quid tu, inquit' ecquid me adtrvas, uiue, ne gratis reipublicae servia mus Ille ver, simul atque hoc aud- - gratis,sub voles, inquit, sequar et sed apri affers e Tum et quadraginta millia, si esset absolutus Oppianicus, p*llicetur: α eum, ut ceteros appellet , quibuscum lavi consuesset, rogis a ii etiam ipsa conditor totius negotii, Guttam asperm i Bulbo itaque minim amaras is via sus est , qui aliquid ex ejus sermone sp milae desustarat. a. Ainsis alter dies threri esserat .

quum es pariam certa videbatur se Ies. ter 8 confirmator pecuniae desiderabatur. Tum appellat hilar vultu hontinem

auibus , ut blandissimi potest Quid tu, inquit , a te hoc enim sibi Staienus

cognomen ex knaginibus liorum delais gerat, ne, si se Lusirem secisset, nati ni magis suae, quis genetis uti cognomine videretur , qua de re mecum icte tu es , quaerunt a ma, ubi sit Pecunia. Hic ill planus improbissimus, quaestu Iudiciario pastus , qui illi pecuniae, quam

55쪽

eondiderat, spe iam atque animo incubam Tet , contrahit frontem Crecordamini fiaciem , atque illos eius fictos, simulatose me vultus inueritur se b Oppianico stitutum ω, qui esset totus in fraude canendacio factus, quique ea Vitia, quae matura habebat , etiam sudio atque artireficio quodam malitiae convivisset, pulchrε asseverat se ab Oppianico destitutum a que hoc 'di testimonii, sua illum sense enna, quam palam omnes laturi essent,

condemnatum ari.

XXV I. Manarat sermo in onsilio,

Pecuniae quamdam mentionem inter iud Ces .esse versatam res neque tam fuerat Uccina , quam,a occultandara neque tam erat aperta. qum reipublicae causa aperienda. In ea obscuritate , ac dubit 4ione omnium , Canutio , perito homini, qui quodam odore suspicionis Staienum corruptum esse sensisset, neque dum rem persectam arbitraretur , placuit repenti, pronuntiare iudices dixerunt se id esse. Hic tum opplanteus non maanoperesse stimuit: μή. Staieno perse m esse a hitrabatur. 4. In consilium erant ituri iudices triginta, rauora sententiis deceni sex absolutio confici poterat. Η-S IDCxL. in singulos iudices distributa, eum numerum

56쪽

cumulum , spe maiorum praemiorum, P sius Staieni sententia septima decima cederet. Atque etiam casu tum , quia illud repent erat factum , Staienus ipse non aderat e causam nescio quam apud audicem defendebat. Facit ho Auitus patiebatur facit Canutius, at non GrPianicus , neque patronus eius L. Quiristius qui quum euet eo tempore tribunus sebi , eonvicium C. Iunio judiciritu, ionis, maximum fecit, mare sine Statias in consutam iretur e quumque id ei perviatores consulti negligentius agi vider turi, ipse e publico iudicio ad privatum

Staieni judicium prosectus est , α illud pro potestate dimitti jussit Staienum ipse ad subsellia adduxit.

s. Consurgitur in consilium , quum sententias Oppianicus, quae tum erat Potestas, palam ferri velle dixisset, ut dit lenus scire posset, quid cuique deberetur. Varia audicum genera et nummarii pauci: sed omnes irati. Ut qui accipere in campo consuerunt, iis candidatis, quorum nummanos suppretas esse putant , inimicissimi solent ite sic ejusmodi iudices , infinitum reo venerant ceteri nocentissim- esse arbitrahantur sed spectabant sentemtias eorum , quos comptos putabant; ut ex iis constituerent, a quo judicium cor ruptum videretur,

57쪽

XXVIII. ee tibi eiusmodi sortitio, it in primis Bulbo in Staieno, Guttae

esset audicandum. Summa omnium ex

pectatio, quidnam sententiae serrent leves ac nummarii judices. Atque illi omnes sine ulla dubitatione eondemnant. Hic tum iniectus est hominibus scrupulus, quaedam dubitatu , quidnam esset actum deinde homines sapientes, ex vetere illa disciplina judiciorum , qui neque abso vere hominem nocentissimum possent , neque eum , de quo esset orta suspicio Pecunia oppugnatum . re illa incognita Prim condemnare vellentri non liquere dixerunt. Nonnulli autem severi honunes hoc statuerunt , quo quisque animo quid taceret, spectari oportere &, si alii pecunia accepta verum iudicabant , gmen

nihil mintis se superioribus suis iudiciis

constare putabant oportere. Itaque dammarunt. Quinque omnino fuerunt, qui ibium vestrum innocentem Oppianicum sive imprudentia, sive misericordia, sive aliqua suspicione , sive ambitione adducti absolverent.

77. Condemnat Oppianie , statim L. Quintius , homo maxim popularis .

qua omnes rumorum concionum ven. Os colligere consuesset, oblatam sibi mcultatem putavit, ut ex invidia senatomu

posietis sipere, qud ejus orditis aud

58쪽

misitis iam probari populo arbitrabatur. Haebetur una atque altera concio vehe. mensin gravis adccepisse pecuniam audi

ces. ut innocmtem reum condetmnarent,

tribunus lebis amitabat agi fortunas omnium dicebat: uua esse iudicia et qui pecuniosum inlaucum haberet, incolumemata neminem posse. Homines totius ignari negotii, qui Oppianicum numquam vi dassent Primni optimum is hominem Pudentissimum, pecunia oppressum ob trarentur incensi suspicione , rem in mematum Vocare eo erunt, α cavsam illam solam deposcene. s. Atque illo ipso tempore in aedes T. Aonii, hominis honestissimi, necesi Hi,4 amici mei, noctu Staienus , arce sirus ab oppianico, Venit Iam mera nota sunt irinibus ut cum illo Oppianissus egerit de pecunia: ut ille se reddit

nam esse dixerit et ut eorum sermonemramnem audierint viri boni, mi tum comsuli prose in occulio stetissent et ut re parniaci atque in sorum prolata,' p.

cunia omnis a Staieno extorta atque: erere in sit.

XXIX. BRus Staieni persona, pom

Io Iam nota atque peripiat , ab nulla turpi suspicione abhorrenat suppressan esse ab e pecuniam, quam pro eo Pro attinuasset, qui erant in concione, non in otelligebant

59쪽

tellἐgebant neque enim docebantur: e satam esse in judicio mentionem pecuniae sentiebant innocentem reum condemnam tum esse audiebant Staieni sententia comdemnatum videbant: non gratis id ab eo factum esse Nub hominem norant, Judicabant : similis in Bulbo, in Gutta, in aliis nonnullis suspicio consistebat. 79. Itaque confiteor plicet enim jam impunh, hoc pr*sertim in loco, confiteriora d Oppianici non mod vita, sed

etiam nomen ante illud tempus populo ignotum fuisset indignissimum porrω

Meretur, circumventum esse innocentem

pecunia : hanc deinde suspicionem augeret Staieni improbitas is nonnullorum eius similium judicum turpitudo causam autem ageret L. Quintius, homo quum summa potestate praeditus , tum ad inflammandos animos multitudinis accommodatus summam illi iudicio invidiam, infamiamque esse conflatam atque in hane flammam recentem, C. Iunium, qui illi quaestioni praefuerat, insectum esse membni illum hominem aedilitium, jam Praetorem opinionibus hominum constitutum, non uisceptatione dicendi, sed et more hominum, de soro atque adeo da xivitate esse sublatum. 8o. eque me poenitet hoc potitis te Pore, quam illo, causam A. Cluentii de ii. Tomus V. C

60쪽

fendere Causa enim manet eadem, iis mutari nullo modo potastri temporis inuquitas atque invidia recessit, ut, quod in

tempore mali fuit . nihil obsit quod is

causa boni fuit, prosit. Itaque mine e in admodum audiar, sentio, non modis ab iis, h

morum iudicium atque potestas in sed

etiam si illis , quorum tantum in existi. matio Atrium, dicerem , non audirent non ub alia res esset, immo eadem, sed tempus aliud. Id adeo si cognoscite. XXx. Quis tum auder' dicere, γcentem condemnatum esse opplanteum

quis nunc id udet negare mula tua posset arguere, ab Oppianis audiri tentatum esse pecunia' quis id hoc tempore infitiari porestes Cui tum laeerat do cere, Oppianicum reum iactum emana denique , quum duobus proximia in iudiciis condemnatus esset ρ quis est, pli hoc tempore infimare conetur si Quare, invidia remoti , quam diei mitigavit, oratio mea d p ςata ivestra fides atque aequitas a vetti ullceptatione rejecitra quid est primum,mod in ausa relinquatur vera a cin iudicio pecuniam, constat tur inde prosecti sit ab aecumine . ea reo Accusator dicit haec e Paleagravissimis criminibus accusabam, vellopus esii' pecuni ci deinde , est mai