Opera omnia. Recensuit et commentariis instruxit Godofredus Stallbaum

41쪽

XXXV

gradibus paullatim ad eam pervenerit sensuum et O gitatorum sublimitatem, quam ei propriam S Se omneSconsentituat denique quil)us seribendi ne docendi opportunitatibus usus libro suo in publicum prodire iusserit; non temere videm hi tria potiSSimum genera et classes scriptorum Platoni eorum ' pro temporum, quibus consignata Sunt, diverSitate ac pro varietate argumentorum ac disserendi rationis, qua usu e Stphilosophus, discernere et Statuere.' Variam ac diversam omni temporo critici inierunt seriptorum Platonicorum digerendorum atque certo quodam ordine disponendorum iungendorumqtie rationem. Primi editores, Aldus et Basilie enses, secuti sunt Thrasullum, qui

auctore Scholiasta luvenalis ad Sat. H. 576 p. 2bi ed ram. cod. Sueton Tiber. c. 14. Tacit. An n. H. 20 sq. in ip p. ad Dion Cass. V. II p 783. d. Reimar. Fabricio Biblioth. r. Vol III p 90 Augusti et Tiberii aetat floruit

et multarum artium solentiam profeSsus postremo se dedit sectae Platonicae a deinde mathesi, qua praeeipue Viguit apud Tiberium. Is enim teste Diogene Laert it Platon. Lib. III. . 56. et Albino Isagog in philo S. Flaton in . libros Platonis secundum toti alogias distribuit ad Xemplum poetarum Se enicorum qui fabularum tetra logias in se enam dedissent. O implexa autem secundum eius Sententiam prima tetra logia est Euthyphronem Apologiam Socratis Critonem, Phaedonem, Secunda 'ralytum, Theaetetum, Ophi Stam. O-liti eum tertia Parmenidem Philebum, ympositam, Phaedrum; quarta Alcibiadem . et II. Hipparetium, Era Stas quinta Theagem, Charmidem Lachetem, Lysidem Sexta Euthydemum, Protagoram Gorgiam Menonem septima Hippiam maiorem et minorem lonem, Menex enum octava Clitophontem, Politiam Timaeum, Critiam nona denique Minoem, Leges et tredecim Epistolas Eam vero distributionem merum eSSe grammati eorum inventum, neque superioris antiquitatis fide et auctoritate niti, facile intelligitur. Num prinium quidem illa etiam eos complectitur dialogos, quo Spurio eSSe et Platoni per malam fraudem suppositos hodie pro certo et explorat habetur. Deinde ea perquam est satu et inepta, propterea quod multa idem iidem in unum iungit, quae per argumentorum naturam arctius inter ipsa iungi et copulari plane nequeunt. Praeterea sero etiam ideo est vere ridicula, quia tetralogii Veterum poetarum neutiquam respondet, quandoquidem nihil in ea reperitur, quod fabulis satyrici S more tragicorum cum trilogiis Fabularum consociatis, ulla e parte conveniat. Nec vero ad eius antiquitatem demonstrandam quidquam Valet, quod Varro De Lingua Latin Lib. VII. g. 3T ad Phaedonem respiciens hae seripsit Plato in quarto de fluminibus apud inferos quae sint, in hi Unum Tartarum appellat unde fuerunt qui eum tetra logiam

42쪽

XXXVI

Et primunt quidem genu corii plectitur eos libros, qui scripti sunt a Platone ab O inde te uapore, quo

verissime ibi ci oppius corrigendum vidit in quattuor fluminibus, quae coniectura nuper ollam Odori. Mulieri, uni e probata est. Inepta igitur ac prope futua est ista Thrasylli ratio. At ni nitrum videtur bonus homo perverso studio aemulatus esse Superiorum eriti eorum laudes, qui opera Platonica non secundum tetra logias, ut ipse voluit, sed Secundum trilogias disposuissent. Quod quidem Alexandrina

critices aetate ita factum esse constat. Audias enim Diogenem Laert. l. c . 61 hi tot δε ων ori a Mot Iro φάνης ὁ γραustari κός, εις retiori a I i κου st Ους fato γους. Quod quidem eodem teste uno in Diodum fecerunt. Statuerunt

enim primam trilogiam confici et absolvi Republica Timaeo. Critia secundum Ophista, Politico, Gatylo tertiam Legibus, Minoe, pinomideri quartam Theaeteto Euthyphrone, Ap Ologia; iuintam Critone, Phaedone, Epistolis cetera autem

scripta promiscue a Sine ordine posuerunt, quum scilicet

dividendi negotium dehinc procederet parum proSpere. Nimirum pri babilis sane videri potuit taec distributio, quandoquidem bilosophus ipse ternos sermone inter se arctius coniunctos bis promisit, primum quidem ophistam, Politicum et Philo Si phum, quorum taliten postremus non Sub hoc Omine, sed potius, ut videtur, Parmenidis nomine iis ignitus in publicum prodiit; de quo v. Prolegg. ad Ophi Stam p. 45sqq.: deinde etiam Rempublicam, iniueum atqne Critiam, quos

aperium e St arctiu inter se coniunctos esse. Nihilominus autem minime errare videmur hanc quoque librorum Platonicorum distributionem existi iri ante grammaticorum arbitrio ac-c septam reserri. Nimirum instituerunt eum Alexandrini rei librariae caussa. Deducti autem in illam Sunt eo ipso quod binas triti,gias librorum Platonicorum animadverterent tanquam eX stare in pro Pistulo B praeterea meminissent Platonem iuvenem Scrip Si SSe et in cenam inducere voluisse trilogiam tragicam e qua aratione de qua . Aelian. Varr. His t.

II. 30. ibique intpp. continuo suspicati sunt philosophum etiam dialogos uos ad tri ogiarum similitudinem comparavisse. At enim vero ominos optimi mo ipsi senserunt, quam lubricam viam essent ingressi ideoque Opus inchoatum neutiquam profligarunt, sed in medio reliquerunt, quippe quum probe animadverterent plerosque dialogos tam argumento quam forma et compositione ita esse comparatos, ut ad tri-logiurum coniunctionem minime quadrarent. Quo magis profecto perversum Videri debet eorum iudi tum, qui vel nuper adhuc contenderunt tri logiarum divisionem admodum e Sse antiquam adeoque Bb ipso Platone institutam, quo tempore Sene grBndaevus Scripta sua perpolire et in Ordinem redigere constituerit. Nam caret certe hae opinio omnino sundamento idoneo. Sed haec quidem de criticorum veterum

consiliis et rationibus. Pergimus ad recentiores. X quibus quidem silentio transmittere placet manci se Patritium et Samuelem Petitum, quorum ulteri in Discussionibus

43쪽

XXXVII

in axime deditus erat,disciplinae Socraticae, usque ad ui agistri obitum et paullo post hoc tempus Quorsum

Peripateticis ol. III. alter in miscellan .ib. V Cap. II. de ordine librorum Platonis disputavit. Neque enim illi quidquam , in mi edium attulerunt ' quod qui die visui esse los Sit. Ac silentio etiam lis erranum aratis missuri eramus, nisi Henr tephntius et flatonis editores irati eo furtani et Et pontinii ordinem Flatoni orum scriptorum ab eo constitn- tum in editionibus suis essent sequiiti. Etenim distribuit illo dialogos Platonis in sygygias quas dixit. Earum vero primam complecti voluit eoi libros qui ad defensionem Socrati eae rutionis ac doctrinae pertinerent; alteram habere censuit sermonesi sagogico S, qui ingerent Me vera philosophia oppugnarentqus sophisti eam tertiam arbitratus est continere dialogos logicos: quartum ethiens generales et speciale S quintam physicos et metaphySicos se X tam epistola et clibros Spurio a Suppositicios Quae u quidem satis est paucis indicavis Se Sponte enim apparet Serranum ite utique distri posset libro Platonis argumentorum et consilior uili habita rationes in certa quaedam genera descripsisse, sive mi ipse eos certo quodam ordine interpretatus esses videretur, Sive ut legentes haberent tanquam filum aliquod quo in tu i iis suis Platonicis tam tuam regerentur. . Ac simile quiddam postea Mittam alii riae ero conati Sunt, quorum opera mentione sere indigna est a tuo transgredi continuo placet ad eos criti eos, qui nostra aetate do dialogorum Platonicorum ordine et coniunctione subtilius disputaverunt Et primus quidem no Stris temporibus hoc in genere Studiosius elaboravit Tennem annus ΝySteni Philos .

Platon T. L p. 115 sqq. enim ii inceps conatu St EX temporum indiciis singulis sermonibus hic et illic impressi succuratius definiro. quando illi scripti et in lucem inmissi

essent. uti quo tamen quod non adeo multum profecit, caussa rei in eo quaerenda est quod variam librorum Platoni or uia materiam atque compo Sitionem Minus curavit neque omnino id egit, ut quaestionem k susceptam prostigaret ulterius aut ad exitum . perduceret V Longius in liquanto progressus est Fr.

drum is enim ordinem et cohaerentiam scriptorum Platoni Corum maXime e eorum argumentis definire constituit Quod quidem si quaerituri qua ratione , fleeerit rem pro consilio nostro itanta maxima fieri poterit brevitate exponere licetiit. Anquisivit enim illo primum primarios quosdam dialogos. qui et merito ei mani haberentur utpote et iam primariorum gravitate firmati et placitorum qiiadam montinuationes ita iuncti essent ut denique universae philosophiae Platoni eae latio uam Summam quandam conficerent Ex quo si uini liue duo semei voluit, ut et doctrinae Platonicae tanquam Origo ac progressio intelligeretur, singulis philosophi acriptis perpetua serie apte inter se iunctis et mutua necessitudine quaSi con Strictis, et quorumque aetas probabili coniectura cognosceretur Quo circa primari mim illor lim dialogorum, qui tanquam sapien-

44쪽

XXXVIII

tia Platonicae omnis stirpem conficere Pt, tria genera Ou-stituit. Quorum primum osse voluit eorum librorum, qui versarentur in Xplicanda et illustranda dialectice natura atque virtute et quasi elementare vel propae deutici viderentur. Quorsum retulit 'la aestrum, Protagoram et Parmen idem. Hi vero tanquam alterum genus adiunxit Theaetetum Sophistam, Oliti eum et Phaedonem, quima Xime Occupati essent in seientiae humanae notione enucleanda. Tum tertium etiam genus eorum librorum Statuit, qui illis quos diximus, dialogis tanquam graviorum ui Sputationum fundamentis superstrueti essent ac de homine et rerum natura agerent a Platon aetate provectiore litteris mandati, quorsum retulit Politiam, Timaeum et Critiam in quo scribendo teste Plutarcho ita Olon. p. 96. E. grandaevus philosophus morte fuerit oppressus. Hos igitur undecim thro criticus acutissimus primario esSeiudicavit, qui tanquam arcem Omnis sapientiae Platonicae continerent et, quorum argumentis etiam de reliquis scriptis vulgo Platoni tributis iudicium esset repetendum. Censuit autem reliquos dialogos vel Spitrio esse, quatenus parum ut nihil ad explendam doctrinae Platonieae Sumniam conducerent, praesertim si etiam elegantiae laude essent destituti, tum ii O-Tum numero praeter eos, qui dudum Ommu ui consensione a

Platone abiudicati sunt, habendos esse Statuit Hippiam .set Il. Ionem, Alcibiadem I. et i I. vel Singularibus quibusdam temporibus fui S Se destinatos, ut per Se eorSum Speetandi iudieatidi quo essent, quales voluit esse pologiam et Critonem vel denique primariorum dialogorum, quo constituit, tanquam comite esse itque admini Stros, quorSum beo reseciliatur novem aut decem dialogi , quandoquidem Lysidem, Lachetem, Charmidem et Euthyphronem dialecticis Sive propae deuticis sermonibus quasi famulari Ouiit; Gorgiam porro, Menonem, Euch dimum, Crat lim et Convivium illuStrandis et On-

summandis operibus de scientiae natura scriptis in Servire arbitratus est denique libros, qui sunt de Legibus cum Politia, Timaeo et Critia tanquam adpendice conneXOs esse statuit. Haec igitur isti ei et machir iis de Scriptorum Platonicorum primordiis atque interiore neXu et cohaerentia. Quae quidem omnia Si uti ingeniosissime X cogitata sunt, ita etiam plurimum ad Platonem set rectius intelligendum vel prudentius aestimandum iudicandumque valuerunt. Nihilominu autem etiam ravis Simis plurimi Sque locum dederunt dubitationibus. Nam ut nihil dicamus de singulis dialogis,

quorum argumenta et conSilia Vir summus saepe ideo aliorsum tuam quo debebat retulit, quia alios dialogos voluit ex aliis tanquam pio et u SPen Sos QSSe; primum quidem In eo vi Sus est aliquantum a recto aberravisso, quod in iudicanda singulorum scriptorum do et auctoritate illud imprimis spectavit, quaeatum quod quae conferret ad labsolvendum doctrinae Pla-

45쪽

XXXIX

tonicae corpus, quale ipse informaverat praeterea oro etiam eo multas movit controverSias quod libro illo', quos primariti dialogis tanquam socio lii Osdam atque comite adiunXit, et argumentorum meste Ssitudine inretius cum his coniunctos esse et eodem sere tempore litteris exaratos esse iudieavit, licet illi nec ad sapientia, ut ertatem meae assi artis laudem et persectionem cum iis aeoni parandi videantur Ut igitur vir praestanti SSimus multor uni dialogorum interiorem eo gnutionem acute demonstraverit, illud ritu idem non videtur assecutu esse. quod ipse voluit, rudi quid de Platonicorum librorum primordiis, argumentis et consiliis, fide denique et auctoritatae existimandum Sit, omni ex parte X ploratum haberetur Atque sensit hoc ipsum is, qui proxime post Neluei ermacherum rei dissicillimae quaestionem denuo suscepit. Nam Fridor Astius quum facile pervidisset, quam esset hi bricum aes difficiles Platonem eum informare qui tanquam Praemoditato studiorum itinere singulos philosophiae locos perpetuo ordines deinceps illii stravisset ea lue rationes dialogo uli OS

ex aliis neXOs et SuSpenso continua serio elaboravisset relictiuvia, quam ille inierat in libro Des Vita et Seriptis Vlatonis Lipsiao 1816. edito. Sic potius in huius rei disputatione NerSandum ῬSSe Statuit, ut omnino Platoni ei ingenii tauquam Specie quaedam atque imago informaretur, unde Platonicorum seriptorum repeteretur iudicium eorumque origo pariter atque coniuncti me neceSSitudo cognosceretur Censuit autem Platoni iam mentiendi cogitandi quo sublimitatem et altitudinem fuisse Propriam, rudi Omnia Iemper ad rerum divinarum ridearumque meditationem retulerit. in una sitae quotidianam consideratione aut diiudicatione neutiquam . substiterit, denique Summae perfectioni. Speciem rebus uni auis atque terrestribus tanquam divam quandam reginam praese-eerit. Quocirca Omnes cillos libros qui in dialectica rerum disceptatione ita versarentur, ut sublimitatis illius esson expertex neque mentem animum illi altius evellerent ad divinioris celsiorisque Sapientiae cogitationem. Platoni falso adscriptos AES Se arbitratu est, quo ipso magnam partem dubitationes illac des iis libris de medio sustulit, quos Sehieler

macherux videretur minus recte primariis Platonis operibus tanquam socios et intiministros radiunxisse. Damnavit inimtanquam Spurio. Legum clibros, Metionem. Euthydemum, Charmidem Lysidem, Alcibiade ui primum et Secundum, Me neXenum, Lachetem, Hippiam maiorem et minorem, Ionem, Euthyphronem, pologiam, Critonem, ut taeeamus de ueteris libellis minoribus. quoi dudum ab aliis Platoni merito rub iudicatos AESse OnStat Genuinos vero riuos lutavit i Sso dialogos, numero tredecim, quum argumentorum tum dialeetieae virtutis habita ratione alio quam laetum esset ordine Sese excepisse atque iungendos esse iudicavit. Sunt autem

hi Protagoras, Phaedrus, Gorgias, haedo, quos vocat dialogos Oerati eos; porro Theaetetus, Sophista, Politicus, 'r-

46쪽

tis, Critone in Gorgia in Vocati autem hi dialogi iure possunt Socratici lique elenclitici atque ethici,

menides, ratγlus, quos dialecti eos libro nominavit denique qui visi sunt doctrinae rationem subtilius illustrare ac vere

Platonici Philebus, Symposium Politia, Timaeus, Critias. Hae igitur Fr Astius qui licet ipse quoque multa eleganter et subtiliter de re controversa di Sputaverit, tamen de summa re apud patieissimos fidem invenit quandoquidem fieri noti potuit quin vel ista severitas et audacia, qua Platonem tantum non Dei dimidiatum utpote ingenti parte scriptorum ei vulgo adscriptorum insolentius privatum, erroris suspicionem apud homines cautos et circum Specto excitaret. Nec vero de suit qui Platonis opibus suis violenter privati patrocinium suseiperet. Prodiit enim mox in medium vir sobrii pariter atque ad uti iudicii JOsephus Oeherus Monacensis, qui in per doctissimo et a Sima perspicuitate Scriptor . Ueber Platon Sehriste n.' Mutichon 1820. . superioribus eriti eis gravissimam movit controversiam ostenditonim perquam dilucide in iudicio de Seriptorum Platonicorum

Origine, ordine, uetori tute, ante Omnia id es Se agendum, ut cum veterum Scriptorum testimoniis iustum pretium statuatur, tum etiam vitae a temporum vicissitudines, quas ipse philo Soplius Sit e X portus diligenter respiciantur. A qua Sententia profectus non modo fidem librorum a Schleier macher et Astio damnatorum facile sustentavit sed etiam probabiliter docuit tempora ipsa ita tulisse, ut philosophus paullatim et doctrinae rationem et vero etiam stilum atque is Serendi rationem variaret. Itaque Omnino quidem eas dubitationes, quae vel Selileiermae heri vel Astii ratione X citatae essent, de medio sustulisse iudicandus est Quanquam in una quaestionis parte iustis virorum doctorum desideriis non satisfecit. Neque enim Sati ponderavit momenta rerum, quae in scriptis l)latoni eis tractatae sunt X quo evenit ut neque de ordine libro ruria Platonicorum usquequaque Satis caute Statueret, Ut quum Cratvlum a iuvene Platone Scriptum S Se enSuit, aut Ionem et Hippiam maiorem eidem Platonis aetati attribuit, qua Protagoras Gorgias et Theaetetus sevipti sint neque de sile et auctoritate nonnullorum librorum re et eiudicaret, quandoquidem 'oliticum Sophistam, Parmenidem, Charmidem Lysidem, praeter opia Scula illa minora , dudum in malam suspicionem adducta. pro subditiciis esse habendos audacius pronuntiavit. Quocirca nos quidem etiam a Sirum ea i sententia nostrum iudicium seiungendum esse putavimus. Censemus enim in hac caussa diiudi 'anda ita esse versandum, ut et librorum Platonicorum argumenta atque consilin, et philosophi vitae vicissitudines atque Studiorum tamquam cursus, et di Sserendi

varia temperamenta et vero etiam veterum scriptorum testimonia de libris 'latonis prodita simul quam diligentissimer Spectentur atqae ponderentur. Qua persuasione ducti autelios fere triginta annos ea litteris perseripsimus, quae insuperiore 'ominentatione nune, paucis mutatis, fideliter repetita exposuimus Nec vero temere ita statuisse videmur, quan-

47쪽

XIulquandoquidem in iis id agitur, ut dum sophistica aut

vulgaris Misserendi ratio deluditur ae vana et inanis

loqui dein ab illo inde tempore exstiterat ut pluri Ini, qui Seu

tentiam ii Ostram vel Ssen Su suo comprobare iit, Vel etiani doctius exponerent et suis additis commentationibus nil communem doctor uni hominu in approbationem 'ommendarent.

Quod quidem imprimis fecisse censendus est Car. Frid. Her in annus in opere praestantis Simo: Geschi clite ii Nystem d. Platon Philosophie. Vol. I. proh dolor unicuml Heidelberg. a. 483 qui istet hirima accuratiussit rimatus doctiusque e X posuerit, tanaen in univerSum nostractsententiae plane age essit. Neque ab ea multum discesserunt. qui nuper eandem telam sibi denuo tractandam sum Serunt,

Car. te in hari in introduci ad triato n. Opera ab Hieron. Mulier nova interpretatione Germanica mactatR, atque Franciscus use mihi Genetis cheran twtokeluti de Plat.

Philosophie Vol. l. et II Lips. 1855 et 1857 8. Quanquam hi quO-que doctrina et Subtilitate sua quum singulorum librorum argu mentis tum universae de eorum ortu et necessitudine quaestioni plurimum novae lucis affuderunt qua gaudere huic demum aetati post diuturniora sapientiae Platonicae studia contigit. Quanquam nec defuerunt nuper qui aliam viam et rationem dissicillimae quaestionis expediendae ingrederentur. E quorum numero duos nomina Ase sufficiet, alterum . .

W. Succo Wiunt, ratis lavi ensom in libro Die is sen-scha filichem kiin sileri sche Form der Platonis clien ciri si ei Berolin. 1855. . alterum Eduar dum Munkium. Glogavi enSem, in opere sic in seripio: Die nati iri te heortinuit de Platonis chen christen Beroliv. 1857. 8. Et Succo ius quidem postquam ratione admO- dum prolixa ostendit, probari sibi unice rationem chi ei e macheri, qui dialogos quosdam Pri Inari OS,

fide testimoniorum munitos, constituerit, unde quum ratio ac doctrina Platonis ii scriptorum eiu necesSitudo et Oniuncti cognoscatur, improbari penitus illorum Sententiam qui lustrato vitae et Studiorum eurSu, quem philosophus X egerit, scriptorum Platonicorum ordinem constituerint, quoniam scilicet isto modo interior eorum neXus et

cohaerentia non intelligatur deinde eo progreditur, ut ipsum Schi ei e Machir um doceat ab Altino Platoni eo multum eSSe Superatum, qui seripta Platonis otiam melius illo ordina- Verit ac di Sposuerit v. p. 27 sqq. Itaque sese fatetur Albinum ducem sequentem disputationem institutam perSeeuturum eSSe. Quo facto examen testimoniorum, de scripti Platonis proditorum, imprimis Aristotelis instituit, quo secundum ipsius sententiam Hippiam maiorem MeneXenum, Politi eum, Leges. Epinoni idem et Critiam Platoni per fraudem Subiecto esse efficitur, si quidem Aristoteles aut etiam alii scriptores Veteres, quorum auctoritati aliquid tribuendum Sit, eos non diserte commemorent, vel etiam ea prodita reperiantur, unde eo non a Platone profectos esse colligere liceat, id quod imprimis rim Leges ionvenire ratio quas Spuria PSSe a Sub -

48쪽

XLII

OSSe arguitur, non modo Socrati ea disserendi rationis praestantia in Clariore luce collocetur, Sed eadem opera tecte quidem et quasi per transenna etiam illud ostendatur, quantum quum in omni cui HS que rei qua ostione, tum maXime in virtutum conSideratione reserat, ut omnia ad seientiam, qualem Socrate informaverat,

hoc est, ad communium notionum OnScientiam, refe-

diticias arguto ex loco Isocratis orat ad Philip p. 4.ed Steph. p. 93. d. Belcher Berol. 1823 vers. 18 et 19.

demonstrare conatur, ubi se ille et Lege et Politiae non ab uno honii ne scriptae dicantur, quia ni niti Gog Gra perlii be-untur earum es Se auctore S de Platone autem quamvis non nominato necessario cogitandum sit. Qua disputatione permulta ambages ducta denique p. 180 pauei Si nisi eat fr-manos eosque primarios Platonis dialogos sibi hos videri: Phaedrum, Symposium, Politiam, Timaeum, quibuscum tamquη secundari itemque procul dubio genuini consociandi sint Phaedo, Philebus, Theaetetus et . 'ophista, e ceteris autem dialogis, qui a Thrasyllo in tetra logii memorentur, quinam genuini Sint qui V Subditieii, ampliu es Se quaerendum.

cuius rei iudieiuna omnino X e pendeat ut per Omnia regnet

singularum notionum bipertita vel bimembris divisio v. imprimis p. 220 et P. 21 sq. atque trimembris partium descriptio p. 220sqq.), Sicut e Phaedro si a perspicuum. Haec igitur Sue eo, iura, qui quod sibi in ratione sua informanda Albinum ducem Xstitisse professus est, de quo vide in edit. Hermanii. Vol. I. p. 150 sq. Cap. I. ipse salsus est mirifice. Neque enim Albinus aliud quid spectavit, quam ut doceret, quomodo lectio Platonis habita ratione ipsius philo

Sophiae κara pias οὐ τί saluberrime instituenda es Set vid. Cap. IV. et . quare libros his Sophi divisit, more veterum Platoni eorum v. Diog. Laert lil. 49 in καθ aρεικον s.

porro in επεγερτικου S, qui post illo Sint tractandi denique in ortiarικους, qui ipsam Scientiae et doctrinae laudem efficiant, ideoque physica, theologica, ethica et politi ea tradant. Quorum Omnium apud Sue eo Wium ne evola nec vestigium comparet, qui potius Schi eier macherrum sectatus Platonem nobis eXhibuit mire coarctatum, ut qui non modo praestantis Simi sui partibu privatus sit, verum etiam ita disserere cogatur, ut perpetuo trimembres faciat operum Suorum de Seriptiones atque notiones semper dividat bifariam. Verum satis haec de nova ista planeque inaudita Sapientia. Restat ut etiam de Munkii sententia paucis dicendum sit. Is igitur uetatem Scriptorum Platonicorum plane metitur aetate ea, quam Socrates, qualis loquens in Sermonibus Platonis inducitur, habere existimandus it. Quo ei rea quo vel adolescentior vel aetate provectior Sapiens in quoquo Platonis libro loquens prodeat, eo adolescentiorem vel etiam aetate maturiorem vult ipsum fuisses Platonem, quo tempore eum

49쪽

XLIII

rantur vel potius evehantiu . Disputatur enim tu illis plerumque te ut quum de vi et Datura alicuius rei,

veluti puleritudinis, rhapsodiae et poesis , fortitudinis, temperantiae, pietatis, di Suiplinae virtutis, quae Stio instituatur, tamen nihil certi affirmetur, sed opiniones

rerum Vulgare ae notione temere animi Sus copiae

facete uideantur et captiose redarguantur, Sophi Stae

litteris consignaverit. Ex quo me vult, ut primus dialogus, quem Plato scripserit, Parmenides, postremi autem libri ab

eo litteris consignati, Xeeptis Legibus et Mene Xeno, Euthyphro, pologia, Crito et Phaedo fuisse existimandi sint. Quod nobis quidem, considerato librorum illorum argumento, artificio et consilio, nulla ex parte veri Simile videtur. Onstituit vero tres tanquam dialogorum OrdineS. Quorum primum quidem voluit illa complecti tempora, quibus Socrates adversu salsam aequalium Sapientiam decertaverit ad quem refert dialogos complures Si SeSe Xeipientes Parmenidem, Protagoram Charmidem, Lachetem, G0rgiam, Ionem, Hippiam maiorem, Cratylum, Euthydennam Sympo Sium quo quidem libros quinquennio intra a. 389 et 84 a Chr. n. a Platone

Scripto eSSe censet. Iam vero Secundum ordinem Vult eorum temporum periodum continere, quibu Socrate ut erae germanaeque Sapientiae magister in medium prodierit; ad quem pertinere arbitratur Phaedrum, Philebum, Politiam, Timaeum et Critiam, seriptos illos secundum ipsius coniecturam Septennio intra a. 483 et 470 a Chr. n. Denique tertium Ordinem eorum dialogorum constituit, in quibus Socrates is inducatur, qui veritatem doctrinae Suae consutandis contrariis opinionibus adeoque morte, quam pro ratione Sua Occubuerit, certius confirmaverit. Huic vero dialogorum generi accenset Menonem, Theaetetum, Sophistam et Politicum, Euthyphronem, Apologiam, Critonem et Phaedonem, quo putat post annum 470 a Chr. litteris consignatos esse, h. e. inde ab ea aetate qua ne Oerate quidem iam natus erat, nedum discipulus eius, Plato, quem anno demum 4 29. . Chr. n. lueem adspexisse certum et Xploratum habetur. Ex quo item existimari

potest, quo iure Munkius Pha0drum, Philebum, Politiam, Timaeum et Critiam intra annos 483 et 470 a Chr. n. editos

putaverit, quo certe tenipore Plato nullus dum fuit ut facile intelligatur criticum temporum rationes neredibiliter On- turbavi S Se Iam ver etiam seripta quaedam Platoni ea Xstare arbitratur, quae 3 et illi, quem ipse constituit, minime congruant, in quo numero haberi vult Alcibiadem I. Lysidem et Hippiam minorem; postrema autem opera cycli Sui nouinScripta esse putat MeneXenum, utpote post R. 387. editum, atque Leges ire a 367. . Chr. n. scribi coeptas. Verum satis haec de consiliis criticorum, quibus Platonicorum operum vel Originem vel coniunctionem ae necessitudinem indagarentque demonstrare conati sunt. Ex quibus omnibus iam pertum erit. quid in line caussa hactenus omnino actum Sit.

50쪽

XLIV

nutem Et tona ines vana Sapientiae opinione ingat aut nimi tun argutiis Sui dediti erroris convincantur et ad ignorantiae ConfeSSionem adigantur. Quod tamen callidissime fere ita instituitur, ut rerum in disceptationem vo Catarum vera ratio tanquam notis quibusdam atque Signi prodatur, ipsi iis, quibus eum Sermo habetur, plerumque id ne sentientibus quidem Nimirum ista ratione non modo facete deluduntur, qui

pravae dialecties et salsis opinionibus dediti sunt, sed otiam dialectica Socratica sit illustrior si quidem

legente per eam tecte ad rectam eramque rerum

notionem inveniendam instituuntur mentis cogitationea rebus externi atque Vi Sis, in qui laus istius ni odi homines ipsique sophistae sere haerebant, ad innatas quasi animis rerum Spe Cies et omnHine notione traducta. Iam vero quod ad hoc genus dialogorum etiam pologia Socratis atque rit aceeSSerunt, quae opera non multo POS Socratis mortem

videntur in lucem prodiisse, sistunt hi libri nobis

etiam ipsum Soeratem tantum non ad ipsius vitae veritatem adumbratum atque de Scriptum. Informatur

enim id ille talis, qualis in illis dialogis fere esse solet,

qui per totum vitam hominum quum aliorum, tum imprimis virorum civilium et SophiStarum errrore et vanas opinione confutaverit Scientiam, hoc St, certas exploratasque rerum notione anquisiverit veritatem virtutemque ubique Sectari consueverit denique veri rectique eonScientiam certamque de eo animi persuasionem tanquam optimam re te et cum virtute vivendi ducom constanter Sequutus Sit, ita ut non

modo boni hominis sed etiam boni civis munere et officio perlaeto defunctus esse iudicari debeat. Quae

certe nemo erit quin ponte Videat, quam arcte cum argumentis et consiliis su portorum librorum conveniant, siquidem ille tanquam Xemplo suo revera comprobasse fingitur, quae in illi disputata leguntur. Sunt igitur hi libri, ut diximus, ad unum omne Vere Socratici siquidem et Socraticam disserendi rationem, prava diale elicae oppoSitam, depingunt, et scientiae Socraticae vim in omni philosophandi genere maximeque in virtutis iudicio declarant a pates a iunt. Nec vero Gorgias ab hoc Scriptorum Platonicorum genere ullo modo egregandu e St, qui et ipse non multo post obitum Socratis videtur Scriptus esse valetque etiam