장음표시 사용
111쪽
eoque bello faciles, quieti re otio per voluptates adsuescerent. priuatim nimirum eos hortabantur, publiceque adistinabant, Pt templa, fora, domus, exstruerent, laudando pron tos,
castigando segnes; ita, ut discessum pausiatim sit apud bonos Britannos ad vitiorum deinlinimenta, porticus, balnea, conuiuiorumque elegantiam. Quibus singulis perpetuo indigere miniuerunt Germani nostri, quam libertatem amittere suam: utpote quam omni cultui, omnique eleganthe ac splendori longe praeferendam censebant ; Romanam libidinem ac superbiam , tiamquam saeuitiam, summo prosecuti odio detestatique. Quo acrius igitur pro libertate hac sua propugnarunt, eo diutius & animi & linguae cultui restitisse videntur Germani , veriti, ne
ipsis hoc cultu sopiti quassi, libertate demum
priuarentur : siue ne committerent, ut remollescerent animi effeminarenturque &armis rubigo obduceretur denique. Id ne fieret, Sueuos in primis, longe maximam, omnium Germanorum bellicosissimam gentem diligenter cauisse, Caesarem testem habemus longe grauissimum e): quos eam ipsam ob caussam mercatoribus aditum concessisse,negat. Ceterum quam acriter pro libertate sua pugnauerint Germani, Tacitus aliique
112쪽
abunde declarant, ubi bella eorum cum Romanis gesta enarrant : Arsacis regno acriorem fuisse Germanorum libertatem, ultro fatentur. Non Samnis, inquiunt f), non Poeni, non HsZaniae, Galliaeve, ne Parthi quidem, saevius, quam Grmaniae poFuli, admonuer . Talis fuit tempore, quo Romanum imperium maxime florebat,quo plurimis Europae, Asiae atque Africae regnis, quae uniuersa ferme Latia reddiderat, leges ac iura praescribebat, δί quo tot parebant ei in terrarum orbe pro uinciae, ut ipsa magnitudine sua laboraret: talis, inquam, in Germania nostra tum status fuit, talis Latinae linguae usus: qui exiguus licet videri queat, ac tenuis satis non tamen nullus prorsus exstitit, nec penitus spernendus. immo in istis, quas commemoraui, prouinciis; quae nempe eo quidem tempore ad
Veterem Germaniam non pertinebant, nunc
autem, & per bene multa iam sarcula ingentem eius constituunt partem, eiusdem linguae multus sane ac insignis usus fuit: prout prouinciae erant, quae imperio Romano subiectae una cum victorum iuribus horum linguam
admittere simul necesse habebant. In quibus quum ipsa haec lingua magis magisque corrupta deinceps sit , & exeunte saeculo
113쪽
quarto penitus fere oppressa, quilibet sibi facile persuadebit, credo, in Magna Germania tribus saeculis, primum a nato Christo insequentibus, linguae usum frequentiorem non fuisse, quam ipso hoc priori faeculo fuisse, ostendi. Tantum enim' abest, ut Germania per tria ista saecula deuicta leges, & cum his alienam linguam imponi sibi a Romanis passa sit, ut eius populi horum prouinciis, ipsique demum Italiae crudele & exitiosum maxime bellum intulerint, imperii sede ineunte saeculo V ab iis occupata. Quo tempore imperiosam quoque linguam conticuisse ubique prope ac obmutuisse, in praefatione breui
iam est commemoratum. Si quidem omnium rerum vicissitudo est, & linguarum maxime natura ita comparata esse solet, ut imperia, quorum fideles sociae fuerunt, assiduae que comites, Puere non queant, quin earum
cultus atque decus concidant simul, eodem motu labefastata. Grauissima quidem commemorari a scriptoribus per temporis eius spatium Romanorum in Germania bella, & ingentes clades logi, quas & Romani & Constantinopolitani Imperatores intulerint eius populis, inficias ire non possumus : Germaniam tamen ab his diticini suae adiectam umquam penitus
uis'si quis putaret, multum falleretur. Nam
114쪽
licet Traianuc munimenta in ipso Germanico solo a Druso, aliisque exstructa Olim, reparauerit, nouaque, suo appellata nomine, ibi collocarit g : & licet successor eius Hadrianuc Germanis regem constituisse dicatur h). munimenta tamen ista , quae Ge maniae non tam subigendae, quam compe scendae gratia imposita erant, diruta iterum sunt ab incolis ; a Iuliano postero tempore tumultuaria opera partim reparata i . An porro regi isti honos suus diuturnus fuerit,&an amplas adeo terras regendas a Romanis a
ceperit in Germania, est quod valde dubito Neque vexo felicitas, qua Marcum antonianum in bello Germanis inferendo usum esse, scribunt, perpetua fuit: & quamquam ipsius, quod contra Marcomannos gessit, bellum. tantum fuisse praedicatur h), quantum usque eo post hominum memoriam fuerit nullum: regionem tamen ipsorum in prouinciae formam, quemadmodum constituerat,
redigere ipsi non licuit ; qui Germanorum auxilia contra ipsos Germanos bello petendos emerat l . Ex
g Eutropius lib. IIX, c. a, & Ammian. Marceli,
115쪽
Ex superbo Germanici atque Agemannici titulo, quo Antonino Caraca ae uti libuit, Germaniam Romano imperio subiectam este, nemo coniecerit; prceiertim qui quam stultus ac demens imperator fuerit Caracalla, me minerit : utpote qui Lucanicum appellandum se decreuerat, si Lucanos vicisset, & cui suaserant nonnulli, ut Getici Maximi quoque nomen adsumeret, quod Getam occidisset fratrem l l . Alexandro Seuero imperante grauissimum accidebat urbi, quod Germano
rum Dissutionibus Galliam diripi audiret, &quod barbara natio reipublicae ceruicibus imminere videretur. Alexander igitur contra Germaniam profectus est : at bellum , quod tanto conatu susceperat, conficere nGn
potui t, barbarico gladio, ut loquuntur auctores m , siue Germani scurrae, qui cum aliis popularibus in exercitu imperatoris tum fuerat, manu occisus: qui scurra Latinae linguae peritus satis fuisse videtur, quum imperatorem alloquentem ipsum intellexerit. Maximinus bellum illud contra Germanos ab Alexandro paratum conficiendum suscepit: quorum vires ab eo ita fractas esse , scribunt n), ut parum abfuerit, quin omnem Gera
116쪽
' i maniam in Romanam redegisset ditionem: sed , quo minus id factum sit, in caussa fuisse me-R' 'morant, quod per amnes, paludes atque syl- V. uas aufugerint Germam . . quos persequi Pse . δεῖ ludum altitudinem permis se sibi negat Maximinus, in litteris ad Senatum populumque . .: missis b). AEurelianum etiam imperatorem complures Germaniae: populos in speciosissimo isto triumpho suo captiuos duxisse legimus p). Verum populos istos armis ab Aureliano non domitos satis fuisse atque subactos, posteriora tempora, uti opinor, satis sunt testificata : quae Probo imperatori tam uberem clarissimae in Germania victoriae praebuere materiam. Enimuero imperato rem hunc non solum sexaginta, quas Germani in Galliis occupauerant, nobilissimas ciuitates recepisse, memoriae prodiderunt C, quadringentis prope milibus eorum, qui Romanum solum intrauerant, caesis, & reliquiis vltra Nicrum albimque remotis, sed ipsum etiam urbes Romanas & castra in barbarico solo posuisse, adfirmarunt. Quae si quis legat,debellatum denique tum fuisse cum Germanis, conclamatumque de libertate eorum, existimare posset: praesertim si simul cogno-C uerit,
117쪽
uerit, hae per diuersas prouincias sparsisse Probum, nouemque Germaniae regulos ad pedes huius sese proiecisse; quibus Probus imperarit, ut Na- ς
diis non uterentur in posterum, Romanorum, siΘ' opus foret, defensione confisi. Verum addunt, id fieri non potuisse, quod Romanus limes extensus non esset, nec cuncta Germania Romanorum facta fuerit prouincia. Id euenine tum, Probi litterae ad Senatum datae H indicare videntur: quibus nihil rere . superbius, arrogantius nihil legere me me-Ι mini: siquidem seribere iis inter alia non e- . rubuit, subactam esse omnem, qua late extenderetur. Germaniam 2 quum tamen dubitan
dum adhuc putem, Vtrum eXploratum 1atis
habuerit Probus, quam late extensia fuerit ' tum Germania: Hanc ita quidem armis abῶ. se subactam, scripsit, ut omnes barbari arauerint tum seuersntque Romanis. quibus ta lymen minus conuenire mihi videntur verba v quae continuo sequuntur : eosdem sciliceia barbaros contra interiores militasse tum quoque Romanis. quod si enim omnis Germania γ fin horum potestatem redacta fuisset a Probo, interior etiam sine dubio ita parere debuisset Romanis, Ut propugnatoribus haud indigu- issent. Haec ipsa igitur interior Germania est,
118쪽
est, quae tam diu & tam Nehementer repugnauit postea, populares suos ita in libertatem vindicans, ut ne hi quidem superativmquam viderentur. Immanem enim Germanorum nationem, a primis sis initiis c suum varietate imminutam, ita adoleuisse subinde,
ipsi hostes fateri necesse habuerunt s) , ut
longis seculis intactam eamdiexistimari s cuerit. Quare etiam Ρrobus'successoribus sitis immensum plane in Germania campum reliquit, quo Romanos exercere possent mi lites. At vero Romanorum fortuna tantopere deinceps mutata est, ut successores isti Germanos lacessere porro desiissent forsitan, vltro acquiescentes, si a finibus sivis prohibere eos valuissent: quod autem, ut ex sequentibus patebit, fieri non potuit. . SNam quamquam Confantis us M. cim aD Lemannis, Francis atque Bructeris secundis decertauit praeliis, metuque per dira , quibus Francorum reges adfecit, supplicia iniecto irruptiones eorum inhibuit postquam Pater e ius Constantiiu deuictas Germaniae gentes in Romanas nationes transtulerat, ut non solum arma, sed & feritatem ponere cogeren- ur ss): non tamen ita multa post se moue-C a runt
Ammian. Marcellin. lib. XXVIII, c. ss Eumenius in Panegyr. Constantino Aug. dict.
119쪽
runt iterum, Galliam incursionibus suis denuo depopulantes. . Quibus Constantius opponere se tum decreuit. in quo Vero non tremendus adeo oblatus est Alemannis bellator:
dum pacem petentibus minus dura, sed aequa maxime ac tolerabili conditione illam
nam nofi admodum fauere sibi, Vsu compe
tum satis habuerat. Inde factum est, ut A lemanniconditionibus istis non diu steterint. Accedebat enim id, quod maximum erat quod imperii Romani fines non praesidiis solum contra Germanos ibi positis, si1nt den dati eo tempore ; sed quod ipsi etiam Germaniae populi a Constantio contra MV-n-: i
rium in Galliam sint 'evocati st): a quibus . quadraginta amplius ciuitates aci Rhenum & in Gallia sitae, sunt euersae. Romanas qui Fdem prouincias a depopulationibus huius imodi defendere properauit Iulianus Caesar, di,
praeliis non ita aduersiis cum hostibus conten- ridens: quandoquidem tumentes horum rapi- lnisque dudum adsuetos reges Romano
coliatum subdidisse, referunt M : & ipse Ilianus de se gloriatus est, se assiduis Aleman- norum S Francorum irruptionibus populandit di W
0 vid. Hadr. Valesii not. in Ammian. Marcellin. lib. XVI, C, 3 u) Ammian. Marcellin. Iib. XXI, c. s.
120쪽
dique licentia fractis, Rienum, quotiescunque libuerit , peruium fecisse Romanis agminibus e postquam videlicet propugnacula Germanis olim obiecta, sed diruta ab his, reparatum luerat, munimentisque exstructis prohibuerat eos a Romanarum prouinciarum si bus. Sed tamen gaudium hoc Gallis Romahi eminus diuturnum init: adflictis horum fe- bus paullo post citato magis gradu ad intori tum ruentibus, dum Franci atque Alemanni
nibus etiam Romano rum prouincias infestantibus: Donec anci G illitanni, Vandali, mi MVisigothi Hispaniam, Saxones Britanniam, Horuli, Osthothi ac Langobardi,& antea Vi gothi, Italiam, alii alias prouincias occuparunt denique, ipsa Vrbe, cui tot regni adhuc
Me bella ab Imperatoribus Romanis conintra Germanos gesta iusto verbosius pro insti- . tuti mei ratione persecutum hactenus esse, fa- quod si pronuntiassem, grauissima quidem a Romanis per secula ista illata esset, Germaniae bella, eiusque incolas ingentibus
4bbinde liadibus ab iisdetii .esse adfectoS :
mi Romanos tamen Germaniam deuincere ita nonrvaluisse, ut imperium eorum reuereri Perseuerarit 3 nec prohibere potuisse, quo'. C et minus