장음표시 사용
331쪽
quodam cupiditates regebaiarur H amisit, minime eas postea ratio
ita continere potuit in officio, ut ea non appeterent, quae ctiam ra- .et tr. 'tioni repugnant. Itaque in ea hominis parte peccatum, idest pecca ti semitem habitare scribit Apostolus, ut intelligamus cum non ad tempus, quas hospitem, diuersari apud nos, sed, quam diu uiuimus, tamquam incolam nostri corporis in domicilio membrorum haerere perpetuo. Ergo donacsticis & intestinis hostibus assidue opupugnati uacile intelsigimus, confugiendum esse ad Dei avicili uni petendumque, ut fiat in nobis uoluntas eius. Iam uero faciendum eth, ut sciant fideles, quae sit huius petitionis uis. quo loco, multis omissis, quae a doctoribus scholasticis de Dei uoluntate utiliter, de copiose disputantur, uoluntatein hic accipi dicimus pro ea, quam signi appellare solent, hoc est, pro eo quod Deus a nobis fieri, aut ca , .lad x . ueri iusserit, aut monuerit. Quare uoluntatis nomine hoc loco c5- prehensa sunt uniuersa, quae nobis ad caelestem beatitudinem com parandam proponuntur, siue illa ad filicio, siue ad mores pertineat; omnia denique, quaecumque nos Christus dominus perie, uel per Ecclesiam suam facere aut imperarit, autprohibuerit, de qua uoluntate ita seri bit Apostolus: Nolite fieri imprudentes I sed intelligen MED. r. res, quae sit uoluntas Dei. Cum igitur illud precamur, Fiat uoluntas tua ; petimus in primis nobis, ut Pater tellis facultatem concedat obtemperandi diuinis iussis, dein seruiendi ei in sanctitate Ac iustitia . ii
omnibus diebus nostris; ut ad nutum & uoluntatem cius omnia fociamus; ut ea colamus ossicia, de quibus in sacris litteris admon mur ; ut ipso duce dc auctore reliqua omnia praestemus, quae eos d cent , qui non ex uoluntate carnis, sed ex Deo nati sunt exemplum
Christi domini secuti, qui factiis est obediens usque ad mortem; mortem autem crucis; ut parati simus omnia perpeti potius, quam uel minimum ab eius uoluntate discedere. Nec uero quisquam cst, , i cqui huius studio, de amore petitionis flagret ardentius, quam is, x .i aeui concessum sit, ut summam eorum dignitatem intueatur, qui
Deo obediunt. Idem enim illud ueris sine dici intelligit, Seruire Deo, & illi obedire, regnare esse. Quicumque, inquit Dominus,
fecerit uoluntatem patris mei, qui in caelis est ipse meus frater, δε- ror, & mater est; hocest cum illo sum omnibus amoris, di ben uolentiae uinculis coniunctissimus. Nemo fere est ex uiris sanctis, quin praecipuum huius petitionis munus a Dcoa uehemen
ter postularit, ac praeclara quidem omnes, sed natia persaepe ora . 'lFF tione
332쪽
tione usi sunt, in quibus mirificum & suauissimum Dauidem vi. vl. 1 ig. demus illud uarie postulantes modo enim inquit: Vtinam dirigantur ui. e meae ad cultodiendas iustificationes tuas. Interdum: Deduc me in semitam mandatorum tuorum. Nonnuquam: Gressus meos dirige secundum eloquium tuum,& non dominetur mei omnis iniustitia. Huc pertinent illa. Da mihi intellectum, ut discam mandata tua. Iudicia tua doce me: da mihi intellectum, ut sciam testimonia tua. Saepe aliis uerbis eandem tractat, uersatque sententiam.
qui loci diligenter animaduertendi sunt, & fidelibus explicandi; ut, quanta sat in prima huius petitionis parte uis, & copia salutarium rerum,omnes intelligant. Secundo loco, cum illud precamur, Fiat uoluntas tua; detestamur opera carnis: de quibus scribit Ap is cal. r. stolus: Manisesta sunt autem opera carnis; quae sunt fornicatio, im-M Α-- munditia, impudicitia, luxuria, &c. &, Si secundum carnem uixeritis, moriemini. petimusque ne sinat Deus ea nos perficere, quae sensus, quae cupiditas, quae imbecillitas nostra suaserit, sed ut nostram uoluntatem, sua uoluntate moderetur. Alieni sunt ab hac uoluntate uoluptuari j homines, qui in terrenarum rerum cura, & cogitatione defixi sunt. Feruntur enim libidine praecipites ad potiundu, quod concupierunt, & in illo fiuctu prauae cupiditatis felicitatem
ponunt, ut beatum etiam esse dicant, qui, quodcumque optarit, ad . ra. Consequatur. Nos contra petimus a Deo, ut ait Apostolus, ne catanis curam faciamus in desideriis, sed ut fiat uoluntas eius. etsi non ficile adducimur, ut precemur Deum, ut cupiditatibus nostris non
satisfaciat. habet enim dissicultatem haec animi inductio: quod ipsi quodam modo id petentes nos videmur odisse: quod etiam stu titiae tribuunt ii, qui toti liment in corpore. sed nos stulti tiae fa mam subeamus libenter Christi causa. cuius est illa sententia: Si quis uult post me uenire, abneget semet ipsum , praesertim cum LM. s. sciamus, multo praestare, id optare, quod rectum, iustumque sit, quam illud assequi, quod a ratione, a uirtute, a Dei legibus stalienum. & certe deteriore loco is est, quicumque ad id peruenit, quod temere ac libidinis impulsu cupiebat, quam qui, Optime quod optauit, non assequitur . quamquam non id modo petimus, ne concedatur nobis a Deo, quod ipsi nostra sponte cupimus ; cum studium nostrum deprauatum esse constat; sed ne id etiam detur, quod, suasore, &impulsore Daemone, simulato lucis angelo, tamquam bonum interdum postulamus, rectissim uiri
333쪽
illud Principis apostolorum studium uidebatur, pietatisque plenis limum, cum Dominum a consilio prosciscendi ad mortem a uocare conabatur:&tamen eum, quia humanis sensibus, non diuina ratione ducebatur, Dominus acriter obiurgauit. Quid amantius in Dominum uidetur eo postillari potuisse, quod sancti uiri Iacobus,& Ioannes, illis irati Samaritanis, qui magi strum hospitio accipere noluissent, ab eo petierunt, uti iuberet Ignem e Celo descendere, qui duros illos, dolia humanos absumeret Ata Christo domino reprehensi sunt illis uerbis: Nescitis, cuius spiritus estis: Filius enim hominis non uenitantinas perdere, sed saluare. Neque uero solum, cum, quod cupimus, malum est, aut mali speciem habet, Deum precari debemus, ut fiat uoluntas eius, sed cliam, cum re uera malum no est; ueluti cum uoluntas sequitur primam illam naturae inclinationem, ut appetat ea, quae naturam conseruant, & reiiciat, quae ei contraria uideantur. Quocirca, cum in eum locum uentum est, ut aliquid petere uelimus huius generis, tu uero dicamus exanimo, Fiat uoluntas tua: imitemur illum ipsum, a quo salutem, ec salutis distro linam accepimus, qui cum naturaliter insito crucia- tuum , &acertiis sinae mortis timore, commoueretur, tamen in illo horrore summi doloris, suam ad Dei patris retulit uolutatem: Non mea, inquit, uoluntas, sed tua fiat. Sed mirabiliter deprauatum est hominum genus: qui cum uim etia tuae altu lerint cupiditati, eaque diuinae uoluntati subiecerint, tamen sine Dei auxilio, quo a malo Protegimur, dein bonum dirigimur, peccata uitare non possunt Ergo confugiendum est ad hanc precationem, & petcndum a Deo, ut in nobis ipse instituta perficiat, ut exultantes cupiditatis motus comprimat, ut appetitus ratione obedientes cssiciat ut nos denique totos ad suam consermet uoluntatem. Precamur etiam, ut Dei uoluntatis cognitionem totus orbis terrarum accipiat; quo diuinum mystcrium, absconditum a culis, & generationibus, notum ac
Ieruulgatum sit apud omnes. Formam praeterea, & praescriptionem uius obedientiae postulamus, ut uidelicet ad eam regulam .diriga-aur, quam in caelo & seruat beati angeli, & colit reliquus casestium -animarum chorus; ut, quemadmodum illi sponte, de summa cum uoluptate obediunt di uino numini, sicnos Dei uolutati, quo modo ipse maxime uult, libentissime pareamus. & uero in opera, & studio, quod Deo nauamus, summu a nobis amore Deus, & eximia charit ac requirit; ut, etia si spe caelestiu praemioru totos nos ei dicauerimus, xamen ideo illadpetemus, quod, in ea spem ingrederemur, placuit
334쪽
diuinae maiestati. Quare tota nitatur illo in Deu amore nostra spes qui mercedem amori nostro proposuit aeterna beatitudinem. Sunt enim, qui amanter alicui serviant, sed tamen pretij causa, quo amo rem reserunt. Sunt praeterea, qui tantummodo charitate & pietate commoti, in eo, cui dant op cram, nihil spectan t, nisi illius bonita tem, atque uirtutem; cuius cogitatione,& admiratione se beatos arbitrantur, quod ei suum ossicium praestare possint. &hac habet sententiam illa appositio, Sicut in caelo ,&in terra. Maxime eni in nobis enitendum est, ut Deo simus obedientes, quemadmodum beatas mentes esse diximus. quorum laudes in illo summae obedientiae munere obeundo, eo psalmo persequitur David: Benedicite Domino omnes uirtutes eius, ministri eius, qui facitis uoluntatem eius,
Quod si quis, sanctum Cyprianum secutus, sic illa interpretatur, ut dicat, in caelo, in bonis,& p ijs; in terra, in malis,& impijs: nos uero
etiam eius sententiam comprobamus; ut pro caelo spiritus , pro in ra caro intelligatur; ut&omnes,&omnia in omni ous Dei volum. tati obediant. Gratiar u m item actionem cotinet haec petitio. Vcne ramur enim eius sanctissimam uoluntatem, & maximo perfusi ga dio summis laudibus, & gratulationibus omnia cius opera celebramus , qui certo sciamus eum omnia bene fecisse. cum enim constet. esse omnipotentem Deum ; necessario sequitur, ut omnia ei mutufacta esse intelligamus. cum uero etiam ipsum, sicuti est, summum bonum esse affirmemus; nihil ex eius operibus non esse bonu, cum omnibus ipse suam impertiuerit bonitatem, confitemur. Quod si in omnibus diuinam rationem non assequimur; in omnibus. tam
& ambigui causa neglecta,&reiecta omni haesitatione, illini Aposto R' li profitemur, ininuestigabiles esse uias eius. Sed ob id maxime cita Dei uoluntatem colimus, quod ab co caelesti luminc dignati sumus. MCMos. i. Ereptos enim de potestate tenebrarum, transtulit in regnum filii dilemonis suae. Sed ut extremo loco id explicetur, quod ad medit tionem pertinet huius petitionis; redeundum est ad id, quod initio attigimus, debere fidelem populum in huius pronunciatione ipcimtionis esse demisso, & humili animo, reputantem secum eam ,.quae in natura est insita, cupiditatum vim, diuina uoluntati repugnantem , cogitantem scin eo ossicio uincia naturis omnibus: d equi-
d. iis . bus ita scriptum est; omnia seruiat tibi: maximeque imbecille esse, qui nullu opus Deo gratum no modo no perficere; sed ne instrirem.quidem possit, nisi Dei adiumento subleuetur. Quoniam uero nihil magnificentius est, nihil praestatius,quam, ut diximus, Deo scrus , id & uitam
335쪽
oc uitam ex eius lege, ac praeceptis agere; quid optabilius esse potest homini Christiano,quam ambulare in viis Domini,quam nihil agitare animo, nihil actione suscipere, quod a diuina uoluntate abhor.eat ut uero eam exercitationem capiat, & illud institutum teneat diligentius, petat cx diuinis libris exempla eoru in , quibus, cum illi consiliorum sitorum rationem non retulissent ad Dei uoluntatem, omnia male ceciderunti Moneantur postrenio s deles, utin simpliei &absoluta Dei uoluntate acquiescant; serat aequo animo condici diem suam, qui sibi in seriori loco uidetur esse, qua eius dignitas p sulet ;ine deserat ordinem suum, sed in ea uocatione maneat,in qua Mocatus est, et proprium iudicium subiiciat Dei uoluntati; qui nobis inelius cori sulit, quam ipsi optare possimus. si angu stia rei familiaris , si corporis ualetudine, si persecutionibus, saliis molestiis, &angoribus premimur; certo statuendum est, nihil homin sine Dei uoruntate, quae sumina omnium ratio est, nobis accidere polle, 4deoque non debere nos grauius commoueri, sed inuicto animo serre, semper illud in ore habentes, Domini uoluntas fiat:& illud beati Iob; Sicut Domino placuit, ita factum est: sit nomen Domini
Quarta petitio,&teliquae deinceps, quibus animχ,&corporshsubsidia proprie, ac nominatim postulamus , ad superiores petitio
nes referuntur. habet enim hunc ordinem, ac rationem precatio Dominica , ut pollulationem rerum diuinarum consequatur ea rum petitio, quae ad corpus, α ad hanc uitam tuendam pertinent nam ut ad Deum, tamquam ad ultimum finem, resentimur homi
dies: sic humanae uitae bona ad diuina eadem ratione diristunturi quae quidem ideo optanda, ac petenda sunt; uel quod ita diuinus ordo postulat; uel quod illis adiumentis ad diuinorum bonorum adeptionem indigemus, ut iis adminiculis propositum finem com sequamur, qui regno, & gloria caelestis patris, atque iis praeceptis
colendis, seruandisque continetur, quae Dei uoluntatis esse non ignoramus. quare omnem vim, & rationem huius petitioniς ad Deum, eiusque gloriam referre debemus. Praestabunt istitur suum ossicium Parochi fidelibus auditoribus, ut intelligat nus petendisi quae ad usum, ac fructum pertinet rerum terrenarum, esse intendeqcium animum, ac midium nostrum ad Dei praescriptionem, nec in
de ulla ex parte declinandum. Nam in eq, quod scribit Apostolus; G la ' FF , Quid
336쪽
Quid oremus, sicut oportet nescimus; maxime peccatur ius postulationibus terrenarum, & caducarum rerum. Ergo petenda sui it bona haec, ut oportet; ne, perperam aliquid postulantes, rei ponsum ilMaiib. xο. lud a Deo feramus ;Nescitis quid petatis. Erit autem certa rudicandi nota, quae praua sit, quaeue recta petitio, consilium, S propositum postulantis. Nam si quis terrena petit eo animo, ut illa omnino b . na existimet, & in illis, tamquam in optato fine, conquiesccns, nillil praeterea requirat ; sine dubio no orat, sicut oportet. Non enim, inquit sanctus Augustinus, petimus temporalia haec laquam bona nostra, sed tamquam necellaria nostra. Apostolus etiam in epistola ad Cori ninios docet, omnia, quae spectant ad usus uitae necessariorit .ad coriis ad Dei gloriam referri Deortero. Sive enim manducatis, inquit, siue
bibitis sue Ajud quid secitis, omnia in gloria Dei facite . Sed ut ubdeant fideles, qua tam habeat hore petitio n)ecessi talem , commemo-xabunt Parochi, quanta ad uictum, & ad uitam colendat ' indiratiast externarum rerum . quod magis intelligent, si coparatio fiet e rum , quae primo illi parenti nostri generis , & reliquis drinceps hominibus fuerunt ad uiuedum necestari . nasu etsi ille in amplissimo
in nocetiae statu, unde & ipse, & eius culpa omnis postprito corruit, necesse habuisset adhibere cibum ad reficiendas uires: tamen inter illius,&nostrae uitae necessitates nilal cum interest. non enim ci uestibus ad tegumentum irorporis opus fili sui, sola tecto ad perfugi ii,
non armis ad defens0nem, non remediis ad ualetudinem, nun aliis multis, quorum subsidio nos ad hanc naturae imbecillitatem, ac si agilitatem tuendam egemus . satis ei se isset ad immortalem uitam ille fructus, quςm felicistimauitae arbor nullo eius, aut posterorum i
bore praebuisset. Neque voro suturu erat homo in talis paradisi do. liciis otiosus, quem ad agendum Deus in eo uoluptatis domicilio
collocaraxe uerum nulla ei opera molesta, nullum officii munus no iucundum fuisset. tuli liet ille perpetuo suauissimos fructus excultura felicium hortorum; nec cum iam qua opera, aut spes seruilisset. At posterorum proles non solum stuctu priuata uitalis arboris , u rum etiam horr1bili illa sententia codem nata est; Maledicta terra in opere tuo; in laboribus comedes ex ea cunctis diebus uitae tuae; spinas, & tribulos germinabit tibi, & co mcdes herbas terrae: in sudore uultus tui uesceris pane tuo, donec reuertaris in terram, de qua sumptus es: quia puluis es, &in puluerem reuerteris. Nobis igitur contra euenerunt omnia, atque illi, posteris contigisset, si Dei dicto audiens fuisset Adam. itaque uersa sunt omnia,&mutata in deter
337쪽
rimam partem. In quo illud grauissim una est, quod maximos semptus, sui ramum laborem, ac illorem saepissime nullus fiuctus consequitur; cum fiuges datae in deteriorem segetem, uel succrescenti agrestium herbarum asperitate opprimuntur, uel nimbis, uento, grandine, urcdine, rubigine perculsae, & proliratae intereunt; ut QOmnis anni labor, exiguo tempore,ciliqua cyli, uel teme calamitate secidat ad nihilum. quod a d p immanitate nostrHrum se rum; a quibus auersus Deus nostris mininae benedicid operibus. Sed homa enda manet sententia, quam so bis initio prorum ciauit. Ereo Pastores in huius loci traditatione incuin ben e ut sciat fidelis uopu si ,3 . lus, culpa hoim nostri has angu bas, dimiserias incrdere; udiri. . et . 'ma Urtelligat desudandum quidem, &claborandum este in parandisia quae ad uiuendum sunt neces laria, veru natan isti, nisi laboribus iam stris benedixerit Deus , lallacem spein, & inanem sere omnem coib. -t g l . tentionem. Nam neque qui plantat est aliquid, nequc qui rigat, sed i cis. 3. qui ita cremetum dat Deus. Et; Nisi Dominus aedificauerit domum σω. sera in uanum laborauerunt, qui aedificant eam. Docebunt igitur paro chi, esse res pene innumerabiles, quae si nobis desint, uel uita armilia timus, uel agimus insuavem'. Hac Enim cognita reritin necestitato, naturaeque imbecillitate, Christianus populus cadestem Patrem adi re cogetur, & ab eo terrena, S c lestia bona suppliciter petete imita tu i
bitur prodigum illuni filium, qui cu in in regione doni inhua cepi Diat egere, necesset, cum esuriret, qui ci siliquas darct, aliquando adierediens, Intellexit malorum, quibus premebatur nusquam inisi a patre esse expectadum rcmedium. Quoloco aede ibi etia in fiden tius ad orandum fidelis populus, si in cogitatione duim benigni tis recordabitur, paternas aures persciuo: paterestiorum uocibus. δε nam dum hortatur nos, ut panem petimus, ea se recte petentibus abunde largiturum pollicetur. docendo enim, quo modo petamust, .
hortatur; hortando, impellit; impellesido, spondet; spondei, do 'nos in spem cereissimae impetrationis inducit. Excitatis igitur, de iii flammatis animis fidelis populi, sequitur, ut, quid hac petitione postuletur, declaradum sit: primum, qui sit ille panis, quem petimus. Sciendum igitur est, in diuinis litteris hoc panis nomine multa quidem signiscari, sed illa duo praecipue, primum, quidquid in uictu,
ceterisque rebus, ad corpus, uitamque tuendam adhibemus, deta .va .rde, quidquid nobis ad spiritus &animae uitam, ac salutem Dei mu r. Hi, i rnere tributum est. Petimus autem hoc loco huius, qua in terris agi mus, uitae subsidia, sanctorum Patrum ita sentientium auctoritate
338쪽
Quamobrem minime sunt audiendi, qui dicunt, non lictere Girmstianis hominibus a Deo petere terrena huius uitae bona. nam huic
aduersantur errori, praeter consentientem Patrum sententi an e
pla permultatum ueteris, tum noui testamenti: Iacob enim uoues, . m. sic orabat; Si fuerit Dominus mecum,&custodierit me in via, per quam ego ambulo, & dederit mihi panem ad uescendum, d uestimentum ad induendum ; reuersusque fuero prospere ad domum patris mei; erit mihi Dominus in Deum, & lapis iste, quem erexi in titulum , uocabitur domus Dei ; eunctorumque, quae dederis ibi hia, decimas offeram tibi. Salomon etia certum petebat huius uitae subsi Pisuri. 36. dium, cum illud precabatur; Mendicitatem,&diuitias ne dederi mihi; tribue tatum uictui meo necessaria. Quid, quod Saluator linmani generis illa iubet petere, quae nemo negare audeat ad corporjs Marib. usum pertineret Orate, inquit, ut non fiat fuga uestra in hieme. uel Mil. 1. Sabbatho. Quid dicemus de sancto Iacobo λ cuius illa sunt: Trastis ad Rom. i s. tur aliquis uestrui oret: aequo animo est, psallat. Quid de Apostolo qui siccu Romanis agebat: Oblacro vos fratres per dominum no strum Iesum Christum, & per charitatem sancti spiritus, ut adiuu tis me in orationibus pro me ad Deum, ut liberer ab infidelibus qui
sunt in Iudaea. Quare, cum & diuinitus concessum sit fidelibus , ut petant haec subsidia rerum humanarum,& persecta haec a Chrithoi domino tradita sit orandi sermula; ne illud quidem dubium relinqui
tur, unam ex septem hanc esse petitionem. Pctimus praeterea panent
quotidianum, idest uictui necess riat, ut panis nomine, quod satis sit, & uestium ad tegendum, & cibi ad uescendum , siue panis is sit; siue caro, siue piscis , siue quodcuque aliud, intelligamus. videmus enim usum esse hoc loquendi modo Eliseum, cum regem mon ret, ut praeberet panem militi sus Assyriis, quibus magna ciborum LM.i . copia data est. Illud etiam de Christo domino scriptum scimus,l Ita gressus est in domum cuiusdam principis Pharisaeoru sabbatho manducare panem. qua uoce, quae ad cibum, quaeque ad potum perti, nent, significari videmus. Ad huius petitionis absolutam significa
' tionem praeterea animaduertendum est, hoc panis uocabulo non abundantem,&exquisitam ciborum, ac uestium copiam, sed necessariam, ac simplicem intelligi debere : quemadmodum scripsitI-rim. s. Apostolus; Habentcs alimenta, & quibus regamur, his contenti si-Hουν. 3o. mus: Et Salomon, ut diximus, Tribue tantum uictui meo necessa
ria. Huius quoque frugalitatis, re parsimoniae illa uoce, quae proxime sequitur, admonemur. cum enim, Nostrum, dicimus,lpanem
339쪽
illum ad necessitatein nostram , non ad luxuriam petimus: non enim nostrum dicimus, quia eum nobis opera nostra, sine Deo, pa rare postimus: in cnim apud David cm; omnia a te expectant, ut des illis escam in tempore: dante te illis, colligent: aperiente te nra Inum tuam, omnia implebuntur bonitate: &alio loco; Oculi om- Psal. i. a. nium in te sperant Domine, & tu das escam illorum in tempore Opportunoὶ sed quia necessarius est, & a parcte omnium Deo, qui omnes sua prouidentia alit animantes, nobis attributus. Ob ea quoque causam panis noster appellatur, quod iure est a nobis acquirendus, non iniuria, fraude, aut furto parandus. quae enim nobis malis artis bus conciliamus, non nostra sunt, sed aliena, saepiusque illorum ci . Α - ilamitosa est uel adeptio, uel possessio, uel certe iactiara. contra uero honestis, ac laboriosis piorum hominum lucris, ex Prophetae sententia tranquillitas inest, & magna felicitas. Labores enim, inquit, Ps ti . manuum tuarum quia manducabis, beatus es, & bene tibi erit. Iam uero iis, qui iusto labore uictum quaerunt, fructum suae benignitatis eo loco pollicetur Deus; Emittet Dominus benedictione super D utre. x s.cellaria tua, & super omnia opera man uu tuarum, benedicetq. tibLNeque solum petimus a Deo nobis, ut illo uti liceat, quod nostro sudore, ac uirtute peperimus eius adiumento benignitatis ; id enimuere dicitur nostrum: sed etiam bonam mentem postulamus, ut r. cte partis, recte item, ac prudenter uti possimus. Qv OTIDIAN v M. huic etiam uoci subiecta est ea notio frugalitatis, ac parsimoniae, qua
proxime diximus . non enim multiplicem, aut delicatum cibum po a L. . stulamus, sed eum, qui naturae necessitati satisfaciat: ut eos pudeat
hoc loco, qui fastidio communis cibi, de potionis , conquisitissin
escarum, ac uinorum genera persequuntur. Nec minusi hac quotidiani uoce improbatur ij, quibus horrcitas illas minasproponit Isa--,. ias; Vae, qui coniungitis domum ad domum, S agrum agro copulatis v sque ad terminu loci: n umquid habitabitis uos soli iii med io terrae 3 Etenim ostin explebilis horum libminu cupiditas, de quibus illud scriptum est a Salomone; Avarustion implebitur Pecunia. ad Ereis. r. quos dinum etiam illud pertinet Apostoli; Qui uoluit diuites fieri , t .adrim. s. incidunt in tentationem ,&laqueum Diaboli. Quotidianum prata terea panem appellamus, quod vescimur coad reficie dum uitalem humorem, qui quotidie cosumitur ut naturalis caloris. Est denique . , illa huiu& ratio nominis, quod assidue petendus est, ut in hac cosumtudine am di, & colendi Deum retineamur; nobisque omnino persuadeamus, id, quod est, uita, ac salutem nostram ex Deo pedere. vlaseum Da nobis.
340쪽
DA Novis. Quantam hae duae uoces materiam praebeat ad collo
tandum fideles, ut infinitam Dei potentiam pie, ancteque colant,
re uenerentur, in cuius manu sunt omnia, & ut nefariam illam Satanae ostentationem detestentur; Mihi tradita sunt omnia, & cui uolo do illa; nemo non uidet. nam unius nutu Dei distributa cuncta, &conseruantur,&augentur. Sed quae diuitibus haec est imposita neces litas, dixerit quispiam, petendi quotidianum panem, cum rebus omnibus abundent 3 Haec illis necessitas est orandi in huc modum, non ut dentur eis, quorum Dei benignitate habent copiam, sed ne, quae abunde illis adsunt, amittant. Quamobrem, ut scribit Aposto lus, Hinc discant diuites non sublime sipere, neque sperare in in certo diuitiarum, sed in Deo uiuo, qui praestat nobis omnia abundε-ads uendum . Huius autem necessariae petitionis hanc causam affert sanctus Chrysostomus, non solum ut nobis suppetat cibus, sed ut eum nobis suppeditet Domini manus, quae, Llubrem, atque adeo salutarem uim inserens pani quotidiano, essicit, ut es cibuspco Tori prosit, & corpus animae seruiat. Sed quid est, quamobrem, DA NOBIs , num cro multitudinis dicimus, non autem , mihi Quia proprium illud est Christianae charitatis, non ut quisque de se uno sollicitus sit, sed ut praeterea de proximo laboret , & in cura suae utilitatis meminerit etia aliorum. accedit eo, quod, quae alicui in D nera diuinitus tribuuntur, iasi idcirco tribuuntur, ut solui is ea possideat, uel in illis luxuriose uiuat, sed ut cum alijs comunicet, quae necessitati superfuerint: nam inquiui sancti Basilius,5e Ambrosius e Esurientium panis est, quem tu aetines: nudorum induinctum est, quod tu recludis: miserorum redemptio est, de absolutio, pecunia,
quam tu in terram defodis. Monit. Admonet nos haec uox comunis infirmitatis. quis enim est, qui, si minus sua unius opera prouidere se posse sperat in longinquum tepus neccssarios uitae sumptus, saltem in diem uictus subhdia paraturum no confidat3 Sed ne huiu, quidem fiduciae facultas nobis a Deo permittitur, qui nos singulorum etiam dierum cibum a se petere iussit. Quae sententia habet illa necessariam rationem, quia quotidiano pane egemus omnes, quo idie etiam Dominica precatione singulis utendum esse: Haec do pab , qui ore perceptus, corpus alit, atq uo sustentat, qui communis
fidelium, & infidelium, piorum, & impiorum, admirabili Dei bo nitate, qui sele in suum oriri serit super bonos, & malos, pluit super iustos, dein iustos, omnibus impertitur. Reliquus in spirituali spa nis; quem etiam hoc loco petimus , Quo significantur omnia, quae: