장음표시 사용
461쪽
sdere dicitur I. i 1.naturaliter infra eodem. Errat ergo Ioannes, dum credit usi fructuarium possidere, sed quatenus eo dctinente , pro prictarium, possidere, concedit, vera et heius sententia caeteruna Pauli dicto minimc conueniens, quod de vera possessione sine dubio accipi debet. Ex hac tamen lententia Io annis colli
gere fas est, quod detentio uniust non est impedimento possessioni alterius , quo fit, ut colonis, 3e seruis res nostras detinetibus, nos ipsi possidere dicamur
l. I .f.per eum s. per seruum sup . eod.
Secundum affert clemplum de Domino, & Vassallo, siue Emphytheuta , quod minimἡ rei nostrae videtur accommodatum: nam etiam si glos. Bar. Imol. Call.&s alij com ruiniter hic probent i ciuilem possessionem esse penes Dominum dire-etu naturalem penes emphythcutam, vel seudatarium, idemque probat Aroin summa C.de acq .possidem Bart. in I. 2.num . . C. de iure Emphyt. & Ant. Gomer .in l. 4s. Tauri nume. I oo.& receptiorem sub authoritate dicti Gomer.am Gmat Molina de iust.&tur.trach. a.disp. I a.&seqq. qui multa ab eo accipit, attameveriorem arbitror sententiam Connani lib. 3 .c. I o.nu. 1 .Comm.iuris Ciuilis, exi
6 stimantis dominiam non possidere t ulla ratione,sed canonem, aut aliud quid pia exigere in recognitionem domini j .Hoc enim agit dum rem hoc titulo transfert, etiam possessionem transferat omnimodo in emphytheuiam,vel seudatarium,solumque sibi dominium illud directum retineat,quod sine commento ciuilis poLsessionis conseruatur, Si ex germano huius 6.sensu manifestissime confirmatur, quo infra constabit,duos ita in solidum possidere non posse, videlicet, alterum T ciuiliter,alterum naturaliter, de non alia ratione illud utile dominium t appellatur,nisi quod utilitas omnis, quam maxime possidendo consequimur, transva possessione transferatur,& penes dominum directum remaneat nomen , & honos domini; , de quibus non est curandum Isern . in c.primo,s. rei autem numero a. &ide inuelli. de re ali. cuius verba refert,&sequitur Iacob de Franc.inprs Iud. Dud.c. I .numero a I. Rinuestitura recte fieri dicitur, tradita possessione,
ut per Isern. ubi supra. Hinc diffiniri facile potest, quomodo verum sit illud, quod innoeentio tribuit Hostien. in summa de stud. f.quod ius, utile dominum s esse sicuti chim eram, i quod retulit Iser. ubi supra, & aliis in locis congestis pers Iacobum dici. num. 1 I. non enim probo quod i ponunt addentes ad uern .ideo chimers simile dictum, ut signifiearetur facilis cum proprietate consolidatio quia neque hoc cum chim era similitudinem continet,& smilitudo respiceret interiti im,non essentiam rei I chimerae autem ut nulla essetitia, ita, & nullus inroteritus. Sed i opinor formaliter non esse dominium, neque dico utiliter, sed formaliter. Quia verum censeo utiliter seudatarium dominum esse, iuxta text. cum gloss. in capit. I. ibi. Ipse solus vriti re agendi, es excipiendi habet potessatem, de contr. inter vas, & alium de benefic. de quo meminit Camer. in re p. l. Imperialem .de Proph. ud. alien . per sed .f. 3s.lit .c. dicens quosdam hebetes ingenio de hoc dubitasse;sed dico dominium hoc utile non esse formaliter, ac proprie dominium , sed utiliter, id est habere effectus,& utilitatem domini), non autem formam, Nessentiam; est ergo tale per accidens, & secundum quid, non autem simpliciter,& absolute . Gare si quaerimus de dominio simpliciter, dominium utile est sicuti chimera, idest habens sermam, & estentiam dominuimaginatam, non proprie existentem. Sed si quaerimus de dominio, non pro-II pter sui formam, & essentiam, sed propter iuris effectus,tunc Baldoisubscribe- dum est in ea. i . S. vltimo in quibns ea .seu .amit.dum ille dicit nescire quid di-
cautu, qui utile dominium chimeram dicunt , est enim aliquid, non nihil
462쪽
ut chimera, L ' adeo aliquid, ut Andr. pluris aestimarit utilitatem seudatarii, quam nomen, G honorem domini,sed hoc aliquid, quod ego multum existi-ino, non est aliquid secundum formalitatem dominij, sed secundum iuris effectus, quos cum possimo respiciat, merito negat Connan. dominum directum possidere ; quia penes eum non est utilitas, sed formalitas dominij. Sed etiam admissa communi sententia , nescio quomodo D. de Franch. Decis.163. numero 4. admiserit emphytheuta actualitor existente in possessione, dominum directum naturaliter, &ciuiliter possidere posse, quod mihi non tam falsum, quam lin possibile visum est. Nam emphythcuta, &seu datarius natu
raliter, & ciuiliter ita possident, ut non iures ei uitutis, sed dominii illius tiri tuto fructus suos faciant. Et quod i Ecclesia, & pupillus non possint amittere possessionem, eo pertinet, ut sua sponte amittere non valeant, quod pupillo animus non sit sufficiens ad quid alienandum, de saeto tamen dcijci possunt,& corpore de possessione recedere, leg. possessionem pupilli s,infra eode Π,acita intelligi plane debet,quod post Bart.& alios in l. iubemus f. sine. C. de sacr.
EccΙ.scribit Crotin rep. l. I. 6' si vir. numero Eo. supra eodem ut sensus eorum
cum legibus adductis consentire videatur, ideoque dubitationis proposits in ea decisione facilis,ut iusta censeri debet dissinitio.Τertium exemplum,quod delu 13 mittiri exi. clam. s. qui ad nundinas. infra eodem longe dissicilius est . ubi ex sententia Ioannis,& communi duo possidere videntur, ter ciuiliter, qui absens est, alter naturaliter, qui clam ingressus est. Ait Vlpianus . sim ad nundinas profectus neminem reliquerit , O dum alle a nundinis redit ahquis occupauerit
possessionem, viden eum clam indere, Labeo scribit,retιnet ergo possessionem
is, qui ad nundinas abiit, verum si revertentem dominum non admiserit , vi magis intelligι possidere non clam . Hic plane locus obijcitur Aroni,iuncto textu nostro, ut probetur duplex pos
. sessio, nam duos simul possidere contendit,& absentem,& ingressum,eodem genere possessionis non possunt,ut Paulus hic tradit, ergo constat species posse 14 sionis respectu eiusdem rei esse diuersas.Socc.sen in t l. I.nu .so .sup .eOd.ait, primum Pauli sermonem esse de possessione,quae corpore,non de ea, quae animo retinetur, quod illi suadetur ex verbis in fine positis. Aon enim magis eadem possessio apud duos esse potest, quam,ut tu stare videaris in loco,in quo ego IIo, vel in quo ego sedeo usedere videaris. Ut enim sedere, & stare ad actum corporis reserruntur, sic, & actus possidendi ad actum corporis referri videtur,at Paulus loquitur de ipsa possessione . Solutio loquitur de possidendi modo,vel instrumentis, & ita non est ad argumen
tum,quo concluditur, aut duos interim naturaliter possidere, aut pnssessionem Is esse duplicem.Nec ad rem facit, quod animo retinere, sit affectu retinere, t Neundem affectum secundum Theologos plures habere ut Socc.subsequitur ex intentione quorundam nouissimorum, quorum haec opinio Martino adscribitur , Ut per Calirensem hic nu. Σ. quo tamen reprobatur,& recte; Nam id acripi debet de asseetu possidendi sine possessione, quia plures possunt habere affectum Possidendi regnum aliquod, non tamen possidere, sed affectus est idem rationne obiecti,quia fertur in idem obiectum, non ratione suae formae, quia numero distin untur,& affectus Titij erga fundum Cornelianum, non est affectus Scin 36 pronij ad eundem fundum.Sic damnandus t est Accur.in l. licet C. eod. ita nodusoluens. Vel dic, quod absens retinet possessionem nasuralem ciuiliter, 'Ueηι πονο naturaliter, issic diuers iure.
463쪽
Nam vult eandem possessibnem naturalem esse penes duos distinctam , nomsormaliter, sed in ipso possidendi modo, de ita videtur idem planἡ, illii Soccini II scnsus,&idem error. In quem relabitur t idem Soccinus,dum exl. vlt. infixti post. intella dium sequens, quem ibi Isart. vcriorem censet, colligere se putat, quod plures possidere possint eadem specie possissionis, diuersis tamen respectibus. Haec secuda solutio differt a superiori,quod illa nitatur diuersitate nao-di,haec vero diuersitate finis,sed x traque illud admittit in conueniens,quod duci in solidum formaliter eandem possessionem retineatat, quia di itinctio, quae sumitur ex modo, vel ex fine,non attingit pollessionis lubitantiam, neque distinguit formam possessionis. Ait Ulpianus ibi. In fiamma puta dicendum, di inter fructuarios hoc interdictum reddendum, O si alter usiafructum,alter 'obsesso
nem sibi defendat, idem eraι probandum, isse Uusfructus quis sibi defend.1ιροfessionem, O ita Pomponius siribit; Proinde, cui alter usum, alter fructum
sibi tueatur,est bis interdictum erit dandum. Sed hic non est dubitandum esse species possessionis diuersas, quod Bariolusa firmat: in hoc male a Soccino animaduerius, qui ita hanc l. vlt. cum textu nostro conciliat,quod quamuis reprehendat Callr.hic in fi . reprehendit circa naturalem possessionem, ut in solidum omnibus competere possit, & admittit de ciuili, quod ciuilis pro diuersitate iurium, etiam una ab altera specifice distinguatur . Et ita Dominus, usufructuarius, & usuarius in fundo simul tempore esse possunt, & quilibet sui iuris in solidum possessionem retinere, non omnes naturalem rei possessionem,quod illi inst dominandi affectus,qui in usu fructua18 rio,& usuario considerari nequit. Quod Bart. t in i .naturaliter in feod. rectius expendisse videtur, ad eiusdem legis intellectum seribens,qiloties usu fiuctuarius, aut usuarius agit contra dominum eo interdicto, non debet agere ratione pol sessionis ipsius rei, sed pro quasi possessione sui iuris; cum vero agunt coutra extraneum, poterunt affirmare in libello. se turbari in possessione rei, quod ad eius legis intollectum probat Iacob. Menoch. retin. Poss. remed. 3. nu- . mero 3. falso tamen oriano adscribit, quod Bariolo adscribendum esse comperium et t. Caeterum quod attinet ad dict. f. qui ad nundinas, mihi solus I 9 Franc.Conna. t lib.3. cap. I O. num. . ad veram interpretationem visus est a cedere . Negat ille, eum, qui absente vero possessore iandum clam ingreditur, possessionem illo ingressu acquirere. Nec enim vere possidet, qui clam possidet,d .l .clam. Vbi Vlpianus. Clam possidere eum dicamur, qui furtiue ingressus
es pos panem, ignorante eo, quem sibι controuersiam faciurum sussisa atur,
ne faceret timebat. Sic itaque qui clam possidet suspicans in possessione manet. At haec suspici in causa est ex parte veri possessoris, ut amittat possessionem hac l. supra in s. siquis nunciet. si quιι nunc/er domum a latronιbus occupatam, cst dominus rim re conterritus nolumι accedere,am sese eum pessessionem placet ι. M .si id quods vlt. infra eod. ibi, aut nos ita animo desinamus posidere quod susticemurr pelli nos posse ab eo, qui inersus sit posseιοnem,'videtur viatius ese. Ut emgo suspicio in vero possessore, aut etiam domino est causa possessionis amittendae, sic in eo, qui clam ingreditur est in causa, ne ille acquirat donec constanti animo iion sit, quo firmiter,& sine vacillatione possessioni inhaereat. Et si quis putet solo ingressia,vel solo corporis actu acquiri,obstat lux ista,in princ. Nam adipiscimur possessionem corpore,& animo, neq, per se animo, aut per se cor-- pore.At animus meticulosus non sufficit ad acquirendam possessione,quem 1d
464쪽
modum,nec satis cst ad aequisitam retinedam ,& vulgo dicere solemus metic
losunt nota habere animum quasi animus meticulosus non sit animus.Itaque ingressus ille non acquirit naturalem, t communiter ex illimant. Quo argumento,ait: Ulpia im S, rei net ergoyobsessionem, qui adnund nas abi t. Et quam retinet,quana tenebat antequam abiret,ergo una cst naturalis, S: ciuilis, & non altera ab altera specie dili inguitur,quod infra latius explicabo Qua ratione grauior est Vaconi j lapsus,qui lib. 1 .var.decl.decl. 3 7.nu. q.& seqq.adstruit,eu,qui clam possidet,naturaliter, is ciuiliter possidere,quod sque salsum est,& inauditum,non tantum a communi sententia alienu. Quod attinci ad rem praesentem, satis constat Ioannis sententia probari non polle, quod alter natu taliter, alter ciuiliter rem eandem in solidu possideat,ia hinc nulla ratione deducitur. Quare ad Pauli pronuinciatum redcamus, hactenus constat generaliter,ut iacet a cipi oportere. Verum Tr batius Paulo aduersatur, nam etsi concedat duos iu
ite duos iniuste possidcre non posse, ratus cst nihilominus alterum iniuste possidere posse,ia quamuis Labeo Trebatium reprehendat, & Paulus Labeoni consentiat,idque transierit in legem, secundum quam Iudicandum foret, attamen, o nihil prohibet in via disputativa rem in dubitationem reuocare, t quod tum Mar Socc. in cap. a. de cau. poss. & propr. tum Bart.Soccin. hic nu. s. facere ausi sunt,& Trebatium contra Labeonem defendere . Reprehendit Labeo Trebatium ex pluribus,quae pronuciat in uno duntaxat, quod unus iii sic, alter iniuste eandem rem possiddere insolidum queat. Ratio reprehendcndi ea est, quoniam in summa possessionis non multum interest, iuste quis,an iniuste possideat. Non esse iure reprehensum contedit uterque Soccinus ea ratione,quia Trebatius assumpsit tuliam, S: iniustam possessionem, ut specie, non ut qualitate differentes,accipiendo iustam pro ciuili, iniustam pro naturali, seu magis corporali possessione, argum .l.quod semus. infra eod. ibi: non corpo Hem ρι's, ιοnem, sed iustam potest acquirere. Confirmatur hoc ι quoniam,dum Trebatius probare videtur Sabini sententiam, qua tam precario rogans,quam qui dat possidere concedit,qui diuerso possessionis genere possident, exemplum, quod subnectit Trebatius de duobus altero iuste, altero iniuste possidentibus,cum ad ampliandam Sabini sententiam pertinere videatur, credendum est,ex eiusdem thematis suppositione subnectere de duobus possidentibus specie possessionis diuersa. God si fieri potest, ut duo iuste possideant specie diuersa possidendi, quid vetat, ne multo magis concedendum sit duobus,altero iuste,altero iniuste possidentibus, quando hic, &species diuersas, & qualitates etiam contrarias esse proponatur. Quorum sententiae, & Fcμar rettus adhaeret,Vt refert Ioan . logia .hic nu. s 3 .Sed idem Bolog. t tum nu. s. tum s 4. acriter mordet utrumq; Soccinum,asserens, hanc eorum disputatione cotinere vana subtilitatem,temerariam praesumptionem,& falsitatem,nauseam maledictis, S huius rei ignorantia omnibus faciens. Neque vero potest esse Vana subtilitas,quq ad excit ad astudiosorum ingenia proponitur,cum, Ut Author est Aristoteles de singulis.dubitare non sit inutile. At quod deterius est,is igna-21 rus quidem hanc eandem sententiam probat . Et sane i inter istam Trebatij, 3d Labeonis no magis interesse videtur,quam inter Aronis, & Ioan is stiam, quod paulo infra docebo. Constituendum est aute pro rei veritate assequenda, eam
fuisse Trebatij sniam, quod possessio iusta ab iniusta differat specie, & in hoc
solo versatur reprehesio Labeonis,quia quoad summa possessionis no multum interest, iusta sit, vel iniusta, insin uaiqi hanc non substantiale ut Trebatius ce
465쪽
suit sed accidentalem esse differentiam, quae non potest substantiam possissionis
alteram reddere. Hoc Labeonis a romento implicite continctur, quod si concederemus inultum interesse quoad possessionis si immam,adeo ut differentia esset
in quid, non in quale ut Dialecticorum utar uel bis & Labeo concessurus esset 3 duos in solidiim alterii iuste, alteruiniuste possidere posse. Summa i possessioni nihil aliud Labeoni significat,il ipsius subitaria,uel essentiani, ut ad sensum patet,
reprobat Rot.Rom .decit i.derest. spol .num . . in antiquioribus. Sic conflat errare Don .lib. s .c. 7.qui haec uerba in summa accipit pro genere possessionis, Zesummam genus censet, quod a uerbi proprietate est alienum.Summa rei ipsa substantia est,idest materia,&forma. Genus quod ibi uis materis uice langitur relsummam exhibere non potest,cui sorma dest, Sed uel inuitus fatetur quod pono,uel repugnantia dicit. Ait ille possessio genere una ectspecie dirae, aut enim imsa est, aut ιniusta. traq; Drιter posseso, e j ctu iuris Uecιes diliιnctae. Hactenus ille:contra que ego assero species sol ma primu distingui, non solo effectu; effectu distingui ostendit dpiam non esse specifica, sed in quale. Sic fere,
uel inuitus cocedere uidetur no esse formaliter distinctas. Quoties igitur mulisi interesset circa possessionis essentiam, quoniam substantia possessionis esset diuersea abeo Trebatio consentiet duos in solidiim possidere posse. Ita ut ab effectu ad suam causam argumentum conuerti possit,ut s proponamus aliquo casu, duos in solidum possidere, consequens semper sit possessionis species esse diuersas,ut ad intellectum l.ult.Tuti pose .ex Castrensis sententia supra comm c morauisErunt uero species diuessae,non unius generis proprietate,sed quadam ana1 logia coniunctae.Hinc constat damnandum tesse Franc.Marc. q. I 93 . quae utur in materia statuti,quae superfluo rc petita legitur q.6s s. par. I. qui existimat duos in solidum possidere non posse eadem possidedi qualitate,uidelicet duos iust ἡ, uel iniuste secus si qualitas sit uiuersa. Nihil enim magis Labeoni ex diam et rocontrarium a firmare potuit. Quis enim dubitat iustum, & iniustum constituere qualitates possidendi,non modo diuersas,sed plane contiarias Se tamen Labeo negat duos ita possidere posse.Et dum Labeo,dimissa qualitatis ratione, argu mentum sumit ex substantia possessionis, ille perperam hunc locum expendes dimissa ratione substantiae,argum etiam ex qualitate deducit. Et rogo, quod nos multa congerendi desiderium perducere poterit, si apertum legis sensum non modo deserere, sed incuria, vel negligentia,ne dixerim ignorantia euei tere licet λ AequEdeterrime intelligit d. I.clam. f. qui ad nundinas in L cod. l. si duo. S l.
vlt. Tvli poss.Ab eo igitur maxime cauendum est,& cum Labeone minime cura dum an qualitates sint diueris,dum species eadem manet. Sed non modo Franciscum Marcum,uerum eos omnes errare necesse est, qui
non intelligunt in id Labeonis, & Pauli sententiam esse certissimam, ut unica, a s non autem duplex possessio sit. Quod ex pluribus necessario colligitur . Primum quia sine distinctione aliqua proponit duos eandem rem in solidum possidere non posse, quod si duo, casu aliquo rem eandem in solidum possidere queant, id sine aliqua nota a Paulo praetermissum esse defendi non potest, qui Sabini, Trebat ij, & Labeonis sententias accurat E adeo retulerit, ut omnem dubitationem adimere velle videatur, quae primae dabitationi obijci posset, quod
generaliter,& absolute reciperetur. ' . 'Secundo cum Trebatius distinguendo, & varios casus proponendo quaesierit, an duo in solidum possidere queant, aut erat Τrebatius in .numeratione casuis, 'λut non errati si non errat, ergo possessio est unica si errat quaero quomodo pro-
466쪽
betur error. Cti in cni V duo possidere proponuntur, aut ambo Iuste id conten- diint,aut ambo iniust e,aut alter iuste, alter iniuste. Vt vitium enumerationis pateat , oportet sium osserre calum, qu cm nec imaginari valeo, Igitur persecta - enumeratio Trebatii, crgo S certa Labeonis, ac ne eessaria conclusio possessionem esse unicam. Consequelatia ex sequenti ratione liquebit.
Tertio deducitur haec latio, iusta ab iniusta possessione, magis differt, quam iusta ab alia iusta,ucliniuila ab alia similiter intulla, quod patet adsensum . Et Ioannes natural cm a ciuili postestione subsola iusti, uel iniusti ratione differre
contendit, ex d. f. qui ad nundinas, i non propicrea, vel nouam, vel maiorem Uifferentiam nobis afferat; quod aduersias Socin. hic num. s. in ipsa quaestiore, an duplex possessio sit, vel unica diligentius eri t tractandum. Qui commune msecutus errorem arbitratur iussam ab iniusta sola qualitate, naturaIem a ciuili.
etiam specie differre. Sic itaque nulla maior respectu eiusdem rei potest afferri differentia post cssionis, ergo respcctu eiusdem rei non est dare differentiam possessionis in quid, sed in quale, ergo non est dare duplicem, sed unicam. Et ita videtur Laheonis collectio, iusta possessio ab alia ivlla specie non d issert, iniusta ab iniusta similiter, non etiam itasta ab iniusta, ergo possessio est specie
unica; quamuis qualitates contrarias recipere valeat,quod quomodo se habeat lasea oportunius docebo. Hinc ergo duo sub inseruntur. Primum est communem sententiam, quae cum Ioanne asserit posscssionem esse duplicem,&alteram ab altera specie distinctam falsam esse,&: Pauli,S: Labeo nis sententiae manifeste repugΠantem. 26 Alterum, quod aditersus Ioa em Bolognetium, ' & eius petulantiam con cludendum est,quod cum uterque Socinus loquatur ex suppositione communis sententiae quam,& ipse concedit, qua dantur plures possidendi species, ea communi admissa in tantum non est vana,temeraria,de falsa eorum sententia,ut is temere quidem affirmat, sed vera censeri debet. Quia si proponamus iustam, de iniustam possessionem non sola iusti, vel iniusti qualitate, sed etiam specie diseferre, Labeo concessurus est, duos in solidum possidere posse, quoniam non alia ratione negauerit, nisi quoniam ad summam possessionis non multum intersit 3 neque possunt Doctores, aut probare Ioannis sententiam, nisi, & Τr batium aduersus Labeonem sequantur , aut Labeonis sententiam sequi, nisi Ioannis, ut Τrebatij placitum falsum esse concedant. Sic vera erit declaratio Ioannis ad hunc tex .primordio relata, si falsam eius sequamur suppositione, a naturalis possesso a ciuili specie disserat.Sed si ataea recedimus, prout vere recc dendum est, conflat in hoc capite fessi assumpti vitio peccare declarationem. Igitur Paulus censuit possessionem unicam esse,& accidentia, vel diuersa, vel contraria non effcere, ut possessio a possessione specie distinguatur. Qua ratione duos candem rem insolidum possidere non posse, ut absolute pronunciat, ita nos ab Iule, &sne distinctione probare tenemur; quia depos. sessione, ut possessio est,& quousque possessionis substantiam rotinet verum semper erit. Quamobrem cum hic sit Pauli sensus aIiter hic tex .in compendium colligi, de in omni sui parte explicari debet quam Bartolns, & qui eum sequun-27 tur fecisse videanti ir.BartoIus t ita colligit.
Eadem pos o non poteri enumero insolidum apud plures ,sed plures possessiones eiusdem res oecie , vel ηumero difremeι possunt esse in solidam apud
467쪽
Collectio eiusmodi peccat in pluribus . Primum colligit, quod Paulus non
quaerit, neque ponit, videlicet, quod eadem su possessio numero . Subiectum x a Pauli est i eiusdem rei possessio, non possessio eadem numero. Praedicatum est,penes duos in solidum esse non pote ih. Hoc ipsum enim, quod latius patet, praedicatur etiam de dominio .l. si ut certo, 6.si duobus. ficommod. Sc de polin sone numero eadem indubitata conclusio fuisset,nam etsi concedamus posses.sionem non modo duplicem, sed multiplicem esse, semper verum erit, Posses.sionem,quae sit eadem numero, penes plures insolidum reperiri non posse, inquam rem,& Sabinus, Se Trebatius,no modo Labeo, de Paulus consensum libentissime daturi sunt. Et non modo facto, sed iuri repugnat, id,quod est unum n mero, insolidum ad duos pertinere,d. g.si duobus. Gare diuersa est Pauli enunciatio a Barioli compendio, verum colligit Bartolus, sed non colligit ex P uti dictis. Paulus loquitur de identitate rei, ille colli ieit de identitate possessi nis,quae in hoc toto cotextu nunquam exprimitur, sed praesupponitur. At comas pendium est i eorum,quae exprimuntur, quod vero tacite intelligitur, vel implicite continetur,ita verum est, ut compendio comprehendi non valeat,qu od nullum compendium possit esse adeo breue, ut respectu tacite suppositorum latiorem non contineat explicationem . Quoad secundam compendij partem, duo animaduertenda esse reor. Primum, quod supponit plures possessionum species, quod ex superioribus falsim, aut certe a sensu Pauli alienum esse patet'. citia, ut suo loco dicturus sum, is, qui precario accipit non possidet, ne que Trebatius Sabini sententiam probat, sed est commodatario similis,& neuter habet effectum dominandi. Secundo praesupponit Bariolus circa eandem rem dari posse plures posses. 3osiones numero t differentes, non autem jecie, quod Soccino primum nu. s. post vero etiam Iasoninu. i. dubitabile vivim est, quamuis Ang. Imol. Cuman. Aret. Se Alex. sine ullo examine admisisse videantur . Eliciunt id ex Bariolo propter dictionem, vel, quae inter diuersa poni solet,I.si is,qui ducenta,s .vim. str de rebus dubiis, quae facit, ne Bariolus de differentibus specie intellexerit, quia,quae specie disserunt, multo magis numero differant necesse est; idque Bariolus nu. 8. sentire visus est ἱ quod quomodo actu se habere possit, ut eiusdem 31 rei duplex possessio ponatur numero,non ' etiam specie distincta.Socc. 8c Ias. 31 ut dixi) maxime dubitant. Affert ' Socc.exemplum,l.vit. ff. uti possid. quasivsuarius, Se usu fructuarius simul eandem possidere possint. Iasnu. 3. duos proponit viarios, de affert exemplum fundi in portiones superiorem, Sc inferiorem diuisi. Sed,ut falsum est,quod Bariolus assumit,ita nullum legitimu exemplum admittere valet. Prima duo non sunt ad textum pertinentia; quia Pa lus loquitur de vera, de propria possessione,quam neque usufructuarius neque viarius habent, ut supra dictum est, quare vel si veritatem continerent, falsum tamen compendium esse non desineret,veluti collectionem rerum,continens, quς non enunciantur intextu. Caeterum nec verb consonant; quia non eandem rem possident, quod Castr.aduersus Bart. hic in fine expendisse visus est.
Vsufructuario eompetit insolidum, quasi possessio sui iuris,ita, & usuario, sed ea non est insolidum possessio rei. Quod in duobus usuarijs aduersus Ias nem videtur esse manifestius, neque enim rem .sed ius suum quisque instat d. imhabet,d. s. si duobus. At sermo Pauli ad eiusdem rei possessionem dumtaxat 33 pertinere potest. Deterius est, quod in fundo diuiso ' lason commemorat, quia etiam si ea diuisio non fiat gratia commodioris culturae, dum tamen tu dus
468쪽
dus totus uno nomine possidetur, non secit plii res landos. l. Caius, 6. I. g. deIeg. r. Vbi Calir. num. i. qua de te pulchre in glo LParis. g. I .glos. s. num. 1 f. M seq.sunt tamen diuisae pat tes, de fundus per partes, non modo diuisus, sed etianain diuisus possideri potes , l. locus. in f hoc tit. de quaelibet pars respectu posse D
Quare sustrarium est verius, nee frustra quaerenda sunt exempla impossib 3 4 liuin, Non tamen ab eodena Scccino i per comparationem ex minori ad ma- , ius, hoc ina possibile reste probatur,siue deducitur, quoniam etsi minus sit concurrere duas possessio ues, quae magis differunt, quam quae minus, 1 t ex sen tentia Treb iij patet apertissime; nam facilius est concurrere iustam cum iniusta, quam cum alia tutia posscssione, certumque sit iustam, Bd iniustam concur rere non posse, quia quoad summam possessionis non multum interest, ut L beo probat; sic etiam verum est, quod iusta possessio ab iniusta differt qualit te, cum iusti, de iniuili qualitas contraria sit. At non recte deducit ilic, quod quae difforunt qualitate differunt etiam numero , v t. eaque differunt per magis, & minus,argum. l. fin. 6. vlt .ffide fund .inthr. glos. in s .vit. Ilist. per quas persnob.acquir. Quod si quae differunt numero, & qualitate sina ut concurrere non qucunt, quae magis distet unt,multo minus concurrere poterunt,quam qus differunt lolum numero, qui minns diiserunt. Quod ante Soccinum expendebat Trebatius contrario in odo,concedens duos iuste simul possidere no post e,qtita
possessio a possessione modicum differret, alterum iuste, alterum iniust e posse, quia magis differunt. Et vera quidem tit impossibilitas, di ex textu deducitur, licet damnandum sit Soccini argumentum. Quia cum subitantia sit contrario-xuna susceptibilis, ut sequenti capite susus explicaturus sum, iusta ab intulta possessione non semper numero differt. Qui enim hodie iuste possidet, propter malam fidem superuenientem, cras incipiet iniuste possidere,& tamen e J-dcm erit posscssio sola causa posscssionis mutata. l.non solum. f. Quod vulgo. infra de usucap. Impossibilitas nascitur ex unitate rei, merito Paulus hic sub ij cit, eandem rem, dc Labeo quidem nunquam negaturus est, qRod duae possessiones numero differcntes non possint simul tempore existere, penes duos, sed respecitu et isdem rei possessae negabit semper, quod res numero xua duplicem nu- num cro possessionem admittat, Soccinus concedit Bariolo duas eiustac in rci possessiones numero differentes dari posse, negat tamen posse concurrere. Labeo si dari possent, concederet, & posse concurrere, sed ideo negat posse concurrere, quia dari non queunt. Sic itaque Bariolus in uno mendax este videtur,Soccinus in duobus. Et quod ait Soccinus iustam ab iniusta differre numero, si actu possessionem accipit, non erunt eiusdem rei posscssiones,sed plurium rerum, quod fieri posse nemo inficiaturus est. At eiusdem rei dari non poterunt, & quod esse non potest, non potest e tam concurrere, argum.l.Ciu S. aes certum pet. id quod priori argumento contra Bariolum videtur Soccinus
rectius intellextile, dum illud adstruit ex rei unitate. Neque obesse possitiat Pauli verba a Soccino pro Bariolo ponderata, non magis eadem possissio, apud duos esse. potest, quasi a contrario inseratur, non eandem, sed plures possessio-3 1 nes esse posse . Possessio 1 enim est ad aliquid veluti postio,i .p. supi a eod. vel alicuius rei possessae possessio, Sc Pauli relatio ad rem eandem est, unde contraria collect io verius fieri poteth, quod si non eiusdem rei, plurium rerum pota isto Phura esse poterit, ut unus unam, alius aliam rem possideat.
469쪽
sie igitur Barioli compendium, &consequenter tum eiusdem, tum eommunis intellectus ad hunc textum a Pauli verbis,&sententia longissimedistat.Videtur 3 itaque hoc modo constituendum . . Plures eandem rem an setidum, omnes iusse, vel omnis iniuste vel emidam iusse,quidam imuste possidere non pos ni propter naturalem repugnantiam.
a L.=halet.*νθ.f.precaexpenditur,sed declaratur in m. 3 Plures usuarii videntur rem in solidum tenere ex Bariolo,sed contra nu. si, seqq-4 L.quod seruus lifesto quoq. in feod inducuntur,sed clarantur inf. nu. 38. 5 Ratio Pauli ad texsumitur ὰ causa materiali, O quomodo. 6 Ratio altera ex vlpiano in i si ut certo. g. si duobus f commod. 7 Vtile dominium non secus,ac directum penes duos insolidum esse nequit., Res quaelibet potest dici nonra duobus modis.
Io Repugnantia in essectibus ostenditur si duo in solidum possiderent. II Argumentum as effectu ad causam formalem quomodo ducatur. Ia Euerardi locus hac de re imperfectus. I a Cumani sententia ad excludendum repugnantia confutatur. I Soccini pro Cumano defendendo argumenta diluuntur. Is Vaconis a me.de eadem re usurpatιo, lapsus notantur. I 6 Rutio ad textum a Doctoribus communiter adducta reprobatur. 17 Ciuiliterpossidens fingitur esse corporaliter in re possessaded contra nu. 27.
8 Ingressus partem fundi quod fingatur totum circumambulasse, contra num
Is Verbum videtur in tex.positum significat veritatem,aliquando tamen improprietatem,vel sectionem,sed magis vi subiecta materiae deseruiat numero. a s L .l. f. deiecisi .f. de vi, vi arm. claratur contra cominunem . 25 Declaratur Pauli sensus in verbo videaris in textosita, repetito. az Ius ciuile non fingit circa possessionem. 28 L. nihilst . e capi. post reuer. declaratur. 29 L.ista in principio declaratur.3 o Tessauri finientia in decis 2G6 nu. o. commendatur.32 Iudex cum confiatpossessiorem deprssenti νi ab aduersaerio possidere qualiter pronuntiare debeat. 33 Sententia Authoyis de ead. re.
470쪽
iasta eλιμ u vi aut eum . M a me phoides siverior sis interdicto: si uero neu
Secundo obluckurtex. noster. in tertia parte ibi. Sabinus tamen seribieeum ; qui necario dederat possidere, ipsem, eum cynι precarιο aeceperat.1 Adiungitur l. 8c habet. 1 6. vlt.in sprec., bi Pomponius ad Sabinuscribens hac eandem seiitcntia confirmat his verbi , , eum qui precario rogauerit, ut sibi possidere liceat, nanciscι possessionem non est dubιum . An is quoque pomisae, qώiνogatus en, Miatum est. Placet autem penes utrumque esse eum semιnem. quι precarιo dalus esset, yenes om qui ro agri, qma pollederat corpore.yenes domιnum, quia non a Miserat animo apos sione. Et ita conuincitur duos ins licium possidere. Paulus nihilominus sub pauibante adducta ratione conera .riu affirmat,quia contra naturam fit,ut cum ego aliquid teneam,tu quoque id
tenere videaris,3 Contra quam obij citiir primum ' quod tradit Bartolus,&Soc. Selas prPter Castr. caeteri probant plures posse eundem fundum insolidu detinere, nem
de re eandem rem insolidum posse possessione numero, non specie disterente. moniam, etsi verὶ non possideant, ut saepe dictum est, detinent tamen omnes, ut cuiusque possessio sit eadem detentionis species, quamuis numero diuersa. Igitur perperam ratio possessionis a detentione desumitur, cum colonus eamdem rem teneat,quam us uisuctitarius,de usuarius, Sc omnes insolidum . Vel f cundum Ias.dicamus esse usuarios duos,& dicamus in colono usuario, & usustuet uario esse detentiones etiam specie distinctas. 4 Obiicitur secundo tex. in I. x .quod seruus t in eo. ibi. Quodseruus an dem ciuil ter possidere non pol, sed naturatiter tenet, dominus creditur possidere. Aut qui possidet etiam tener, & duo tenent insolidum, aut minime tenet, &falsa est ratio conclusionis, quae ab ipsa tentione deducitur. Sed ibi seruus tenet, non autem possidet, ergo salsa ratio conclusionis. Confirmatur ex I. 4s.s Possessio i quoque infeod. ibi. Qui in aliena potistate sent, leuere possunt, habere est pessidere non possunt. Ergo ab eo,qui tene ad eum,qui possidet,non recte cducitur argumentum . Quia qui pcdidet, non semper tenet. Tertio adduci potest tex .in J.s finita,g.si plures supra. de damn infibi. Si ures sunt quι postulanι,-c aueatur . omnes mitta in ys si exesolent & paulo an Lodam non flectabimur ordinem, sed habebunt ambo pupsi ene. Et qtiauis hac proprie possessio no sit, ut hac l .nostra. in s.vIt. est in detentio, etsi duo insoludum tenere possunt,consequitur, &rationem, Sc dictum Pauli omnino I uere. 6 Sed si ratio consistit,& dictum stare necesse est. Haec Pauli ratio 1 desumitura causa maioriali . Uerum ante eius explicationem nosse oportet, quod icnere, vel detinere dupliciter fieri potest,& corpore,& animo. In hac ratione tenere ad ipsam corporalem detentionem referri debet, urin s. Paulus docet,repetita ratione per modum comparationis inquiens. Non enim masis eadem ρυθμsesu. avd duos esse potest, quam αι tu stare uidearis ιn eo loco ιβ quo ego flo, uel 3n qua es o sedeo. tu sedere uidearis.
Respicit enim ad illam nudam corporalem occupatione, quam asininam no- .strates nuncupare consueuerunt, quia uno corpore locu aliquem implente, simul tempore aliud corpus eundem locu implere est impossibile. Sumitur a