장음표시 사용
591쪽
opprobantibus etiam ut censoria notio et gravissimum titilicium sanctissimi magistratus de republica toller . tur ut collegia non modo illa vetera contra senatu
consultum restituerentur, sed ab uno gladiatore innumerabilia alia nova conscriberentur ut remissis semissibus et trientibus, quinta prope pars vectigalium tolleretur ut Gabinio, pro illa sua Cilicia, quam sibi si rempublicam prodidisset, pactus erat, Syria daretur ut uni helluoni his de eadem re deliberandi, et rogata lege, potestas fieret provinciae comm
XXVI. Mitto eam legem, quae omnia iura religionum, austuciorum, potestatum, omnes leges, quae sunt de iure et de tempore legum rogandarum, una
rogatione delevit; mitto omnem domesticam labem; etiam exteras nationes illius anni furore Conquassatas videbamus. Lege tribunicia Matris Magnae Pessinun-
itus illo sacerdos expulius, et spoliatus sacerdotio est, sinumque sanctissimarum atque antiquissimammis ligionum venditum pecunia grandi, Brogliam, impuro homini, atque indigno illa religione; praesertim quum
o sibi illes non colendi, sed violandi causa appetisset; oppellati reges a populo qui id nunquam ne a senatu quidem postulassent condemnati exsules Byzantium
V eensoria noti, Hae de Clodii lege sic in oratione in Pisonem: eo is homine, M M vris invii is nesamaque πιαι ,-- ια--giuris
ρειdoris et modestiae censoria asseeri fas stibiata est. Quem loelim Pedianus
ihi exponi di N. Vid etiam de I rov. multae is Vulgo istis T. μ', remissis aemissi is Hurient δus Clodius nimirum legem tulerant tririi mentum , quod ego Semproui. semi sibiis ae trientibus populo vendi butur, eidem gratis daretur vectigalia porro Quinta fere parte dini nue iturim iure et de tenum, De iure. tu, mi Manspiciis, erat Aelia de
lempore Fulia. Clodius utramquegna lege di levit. Tulit enim , it nequis Per eos dies, quibuscum populo
liceret, de eaei servaret et ut omnibus distina sistis legem serria
viret vide supra. AN. Condemnali exfrιIea Irrantium redueti Fulgo redueti exsules oriantium Oondemnat Irani PositioRem
592쪽
reducti tum, quum indemnati cives e civitate eiiciebantur. Rex Ptolemaeus, qui, si nondum erat ipse a senatu socius appellatus erat tameu frater eius regis,
qui quunt esse in eadem causa, iam erat a senatu honorem istum consequutus erat eodem genere, iisdemque maioribus, eadem vetustate societatis; denique erat rex, si nondum socius, at non hostis; catus, quietus, fretus imperio populi romani, regno Paterno atque avito, regali otio perfruebatur. De hoc nihil cogitante, nihil suspicante, eisdem operis sunisagium sexentibus, est rogatum, ut Sedens, eum
purpura et sceptro et illis insignibus regio, praeconi publico subiiceretur; et imperante populo romano, qui etiam bello viciis regibus regna reddere consu
vit, rex amicus, nulla iniuria commemorata, nullis repetitis rebus cum honis innibus publicaretur. XXVII. Multa acerba , muli turpia, multa turbulenta habuit ille annus tamen illi sceleri, quod in me illorum immanitas edidit, haud scio an recte hoc proximum esse dicam. Antiochum illum Magnum maiores nostri, ni na belli conientione terra marique
superatum, intra montem Taurum regnare iusserunt; Asiam, qua illum multarunt, Attalo, ut is regnaret in ea condonaverunt. Cum Armeniorum rege Tigrane, grave bellum Perdiuturnumque gessimus quum ille, iniuriis in socios nostros inserendis, bello proponos lacessiswL Hic et ipse per se vehemens stat, et acerrimum hostem huius imperii Mithridatem, punsum Ponto, opibus suis regnoque defendit et a Lucullo, summo viro atque imperatore, pulsus, animo
tamen hostili cum reliquis copiis suis in pristina mente
593쪽
in ali sit. Illinc Cn. Pompeius, quunt in suis castris stipplice ut ubi eC Imque vidisset, erexit, utque insigne regi uni, quod ille de suo capite biecerat, reposuit, ct imperatis certis rebus regnare iussit nec minus
et sibi et huic imperio gloriosum putavit, constitutum a se regem , quum constrictuin videri. Qui et ipse hostis sui populi romani, et acerrimum hostem in regnum recepit qui conflixit, qui signa contulit, qui de imperio paene certavit, regnat hodie, et amicitiae nomen ac societatis, quod armis violarat, id precibus est consequutus ille Cyprius miser, qui semper socius, semper amicus fuit, de quo nulla unquam suspicio durior aui ad senatum, aut ad imverutores nostros allata est, vivus ut aiunt est et videns cum victu ac vestitu suo publicatus. En cur
ecteri reges stabilem esse suam sortunam arbitrentur,
quum, hoc illius sunesti anni prodito exemplo, videant, per tribunum aliquem, et sexcentas operas, se fortunis spoliari, et regno omni posse nudari.
XXVIII. At etiam eo negotio M. Catonis splendorem maculare voluerunt, ignari, quid gravitus, quid
subsoluidiecitum Addit id vivo et
vicienti oti tigisse quod est longe miserabilius. Cum suo, iratuit vicitae vestitit, non cum no regato et gazis,
quoi nihil ei deinops ad vitan, iurandam nuditatemque tegendam
veudendae et pecuniae deportandae partim ut virum fortissimum et minprobis civibus insensun a rePublica
hic addebatur Tulit, gessiι quod Pror iis est hie alienum. Itaque recte Ernestius delevit. Idem tamen haec verim inservi tiara, a post veritam attines tibera μι- ubi alveuorationem molest interismpunt. Ille ἡρritia miser' Ptolemaeus. Socium se in per sitis e dieit, tum lilia maiores eius hane appellationem Oh-tiouerant a senuis, tum quia semper animo et voluntate fuerat foetus, licet noudum hune honorem fuisset consequutus Adverto vero quam ad miserationem concinnata sit oratio. Nota
remum ait, sed, quod gravius est,rmem ψοum tauquam vile Mucipium Disitired by Coo uel
594쪽
PR P. EXTIO, CAP. 8 integritas, quid magnitudo animi, quid denique vi
tus valeret quae in tempestate aeva quieta est, et lucet in tenebris, et pulsa loco manet tamen, atqtie haeret in patri . splendetqtae per Se Semper, et Ptealienis unquam sordibus obsolescit. Non illi omian
dum, Catonem, sed relegandum; nec illi committendum illud negotium, sed imponendum putaverunt; qui in concione palam dixerint, linguam se
evellisse M. Catoni, quae semper contra extraordinarias potestates libera fuisset. Sentient, ut spero. hrevi tempore, manere libertate in illam atque hoc etiam si fieri poterit, esse maiorem, quod cum
consulibus illis M. Cato, etiam quum iam desperasset aliquid auctoritulo sua profici posse, tamen voce ipsua dolore pugnavit, et post meum discessum, iis Pisonem verbis siens meum et reipublicae casum,
vexavit, ut illum hominem perditissimum at pie impudentissimi im paene iam provinciae poeniteret. Cur
igitur rogationi paruit Quasi vero ille non in alias quoque leges, quas iniuste rogatas putaret, iam anto iurarii. Non Maris se ille istis temeritatibus, ut quum reipublicae nihil prosit, se cive rempublicam privet. Consule me, quum esset designatus tribunus plebis,
obtulit in discrimen vitam suani dixit eam Sententiam, cuius invidiam capitis periculo sibi praestan
dam videbat dixit vehementer; egit acriter; ea quae
tumeliam potius Catonia , quam ho noris eau tiebant, tu huie Clodiae
rogati mi paruit, et mandatam sibi ad ,- -- espondet quaestionii ex ironiarn vult dimini Non iniis r m in Catonem Classiis. Diimii paruisse, quum in alias quoquo
qua iniuste rogatas litabat ei iulegem agriariam Caesaris de agro Camispa'o dividendo coutra Biboli collegae obnuuitutionem et auspicia perlatam.
595쪽
sensit, prae se tulit dux auctor, actor rerum viarum fuit; non quo periculum suum non viderit; sed in tanta reipublicae tempestate nihil sibi, nisi de patriae periculis, cogitandum putabat. XXIX. Consequutus est ipsius tribunatus. Quid ego de singulari magnitudine animi eius, ac de incre
dibili virtute dicam Meministis illum diem, quum, templo a collega occupato, nobis omnibus de vitarius viri et civis timentibus, ipse animo sortissimo
venit in templum, et clamorem hominum auctoritate, ini petu in improborum virtute sedavit. Adiit tum periculum, sed adiit ob causam quae quanta fuerit,
iam mihi dicere non est necesse. At si isti Cypriae rogationi sceleratissimae non paruisset, haereret illa nihilominus in republica turpitudo. Regno enim iam publicato, de ipso Catone erat nominatim rogatu i.
Quod ille si repudiasset, dubitatis, quin ei vis esset allata, quum omnia acta illius anni per illum unum Iabefactari viderentur Atque etiam hoc videbat:
quoniam illa in republica macula regni publicati maneret, quam nemo iam posset eluere quod ex anulis boni posset in republica provenire, id utilius esse per se conservari, quam per alios. Atque ille etiam, si aliquapiam vi expelleretur illis temporibus
dietum est, Rostra passim appellari templum Collega autem is est Q. Metellus Nepos, qui ut iniquam iura ferret, templum deos iniit non tulit autem miluin euin vim periculo resisteuis imal. si isti Cypriae rogationi tuo hic ostendit Auerum, nihil utilitatis sperari potuisse si Cato Cypriae r satioui obstitisses, nee voluisset mam-d amn sibi putaMaiem Mintuere Albterum, Catoni vim inferetidam, et exsilium, perinde ae Tullio, irrogandiim suisse, si ei legi parere noluisset.
596쪽
PRO P. LATIO, CAP. ori hae urbe, sicile pateretur. Eienim superiore
anno senatu caruisset, quo si tum veniret, me tamen socium suorum in republica consiliorum videre pos-
set is aequo animo tum me expulso et meo nomine quum universo senatu, tum Sententiu sua condemnata,
in hac urbe esse posset me vero eidem tempori, cui nos, eidem furori, eisdem consulibus, eisdem minis, insidiis, perieulis cessit Luctum nos hausimus malo rem dolorem ille animi non minorem. XXX. His de tot tantisque iniuriis in socios, in
reges , in liberas civitates, consulum querela esse debuit. In eius magistratus tutela , reges, atque extexae nationes semper inerunt. Ecquae Vox unquam est
audita consulum Quamquam quis audiret, si maxime queri vellenia De Cyprio' ' quererentur, qui me
civem, nullo meo crimine, patriae nomine laboram tem non modo stantem non de derant, sed ne iacentem quidem protexerani Cesseram, si alienam a me plebem fuisse vultis, quae non fuit, invidiae si cominoveri omnia videbantur, tempori; si vis suberat, Wrmis; si societas, magistratuum pactioni; si periculunici tum reipublicae Cur, quum de capite civis non disputo, cuiusmodi civis , et de bonis proscriptio Arretur, quum et sacratis legibus et xii tabulis sun-citum esset, ut neque privilegium irrogari licerei, neque de capite, nisi comitiis centuriatis, rogales, nulla vox est audita consulum constitutumque est
Quo innis,ς--,ihil more maiorum sereretur Cae re leges et auspicia Hegligente Cato desperatione quadam in senatuni non venit. AN. Smirantia sua Quum euimpulius est idem, tum damnari et, ita visus est, et sententia Catonis. Potius est o colituratorum neeem illi
esmaius mulis. Moni, tu sententiam sino, ne ii sunti im umquam quis audi L. maxima quari uent' iis eorreaci Mnest.
597쪽
pestilnis sui, iure posse, per operas concitatas, quemvis civem nominatim tribuni plebis concilio ex civitate exturbaria Quae vero promulgata illo annosuerunt quae promissa multis quae conscripta Τquae sperata quae cogitata quid dicam qui locus orbis terrae iam non erat alicui destinatus cuius negotii publici exigitari, optari, singi curatio potuit, quae non esset auriruit atque deseripia quod genus
imperii, aut quae provincia, quae ratio auferendae aut conflandae pecuniae non reperiebatur quae regio, orave terrarum erat latior, in qua non regnum
aliquod statueretur quis autem rex, qui illo anno non aut emendum sibi, quod non habebat, aut redi mendum, quod ha bat, acturaretur' quis prorinciam, quis pecuniam, quis legationem ab senatu . petebat'Damnatis de vi, restitutio consulatus petitio ipsi illi populari sacerdoti comparabatur. Haec emebant boni, sporabant improbi agebat tribunus plebis,
XXXI. Hic aliquanto serius, quam ipse vellet, Cn. Pompeius, invitissimis iis, qui mentem optimi ac
in vii pr. munibus idque aucto notomanno restituit Em etsi nec ides satisfaciebat . putaritque gravius aliquid latere Aulus invexit eo λα
Lambin pro risum At in Hus codd. it in Pal. nono et S.Vici est uiarmis. Quae ratio auferendae Quae ratio -funda Pal. a. s. S. Viet. Er urtiminia meta vidini. d. Gmtiverunt tamen est auferendae, quod semperunt Viet Iimub alam aram .
Qui pecuniam 8 Penes enatiun inmix eum amarii, nem tribuni plabi. quicquam ex eo, suis imitio, Mi .
Clodi is et onsules otiinem Senatus auctoritatem e republica sustulissent, eaque per Populum face ut, qu e prius per semitum sol eons remutisin
e nou in oppillat, supra, γε-- proruta sacerdotem vocat l, Bonae deae violata. Disitired by Cc L
598쪽
sortissimi viri, suis consiliis siclisque erroribus allelausi Orie Iictae salutis averterant, excitavit illam suana non sopita in sei suspicione aliqua retardata in consuetudinem reipublicae bene gerendae. Non est
Passus ille vir, qui sceleratissimos cives, qui acerrimos hostes, qui salinas nationes, qui reges, qui senio seras atque inauditas, qui praedonum insinuam
in unum, qui etiam servitia virtute victoriaque domuisset; qui omnibus bellis terra mari lue compressis imperium populi ro inani orbis terrarum terminis E. sinisset rempublicasn eversi scelere Phucorum, quam
ipse non solum consiliis, sed etiam sanguine suo saepe sera asses accessit ad causam publicam; restitit auctoritate sua reliquis rebus de praeteris questus est Fieri quaedam ad meliorem spem inclinatio visa est.
Decrevit senatus frequens de meo reditu alendis Iuta dissentiente nullo reserente L. Ninnio, cuius in mea causa nunquam fides virtusque contremuit Intercessi Ligus iste nescio qui additamentum inimicorum meorum. Res ero et causa nostri eo in loci,
ui erigere oculos , ei vivere videretur. Quisquis erat, qui aliquam partem in meo luci sueseris Cladiani attigisset, quocumque venerat, quod iudicium cumque subierat, damnabatur. Inveniebatur nemo, qui sesulsi acri uni de me tulisse confiteretur. Decesserat ex Asia frater meus magno squalore, sed multo etiunx
maiore moerore. Huic ad urbem ven aeti lota obviam civitas cum lacrymis gemituque processerat linum
arrogaverat ut quasi Aelior in Ligu-Tum sentis Me viciaretur. In am
599쪽
onisio liniue liberius senatus; concurret, at equites ronimii; Piso ille, gener meus, cui fructum pietatis suae neque
ex me, neque a populo romano serre licuit, a propinquo suo socerum suum flagitabat omnia senatus reiiciebat, nisi de me primum consules retulissent. XXXII suae quum res iam manibus teneretur, et
quum consules provinciam pactione libertatem omnem perdidissent, qui quum in senatu, privatim, ut de me sententias ros irent, agitabantur, legem illi se odiam timere dicebant quum haec
non possent iam diutius sustinere, initur consilium de interitu Cn. Pompeii quo putefacto, erroque deprehenso, ille inclusus domi tam diu suit, quamdiu inimicus meus in tribunatu De meo redit octo tribuni promulgarunt. Ex quo intellectum est, non mihi absenti crevisse amico, in ea praesertim Artuna, in qua nonnulli etiam, quos esse putaveram; non erant; sed eos voluntatem semper eandem libertatem non eandem semper habuisse. Nam ex novem tribunis . quos tunc habueram, unus, me absente defluxit, qui cognomen sibi ex Aeliorum imaginibus arripuit, quo magis generis eius esse, quam nationis videretur. Hoc
reditu referret, ne quia decemerit, ne dispillaret ne loquaretur ne pedibus iret in senteiitiam, ne scriben-
magis senaris eiu/--,-- nationis Midere H viilgo quo magis natioma eius esse quam generis i retram Vere auteni minus iudimisit
se vini inure. ut voeatinis seu nisei -ri aetas iis a librariis assignatas permutent. Vt igitur hie Α liva Liguria cognomen aihi Mum--rat, sic Staientis ille Pasti e --
-rencaeeipio de nugitantibus utaris hi sentetitia dierre liceret. tqui. I 1 adeo orisuus reterrent de si mae
Nam in ervum haec non OL- est novum antecedens. Ea N. Ego vero
600쪽
igitur annis, magistrilinins novis designatis, quum
omnes boni omnem spem melioris status in eorum fidem convertissent princeps P. Lentulus, auctoritate ac sententia sua , Pisone et . Gabinio repugnantibus , causam suscepit, tribunisque plebis octo reserentibus, praestantissiliuim de me sententiam dixit. Qui quum
ad gloriam suam, atque ad amplissimi benescii si itinuam magis pertinere videret, causam illam integram
ad suum consulatum reser rari, tamen rem talem per alios citius, quam per se tardius confici malebat. XXXIII. Hoc interim tempore P. Sextius, iudices, designatus, iter ad C. Caesarem pro mea salute Suscepi Quid egerit, quantum profecerit, nihil ad causam: equidem existimo, si ille ut arbitror aequus nobis fuerit, nihil ab hoc prosectum; sin iratior, non mulitum; sed tamen sedulitatem atque integritatem ho-nis videtis. PIngredior iam in Sextii tribunatum. Nam
hoc primum iter designatus reipublicae causa suscepit L Pertinere et ad concordiam civium putavit, et ad perficiundi facultatem animum Caesaris a causa non abhorrere.
Abiit ille annus, respirasse homines videbantur, nondum re, sed spe reipublicae recuperandae Oerant malis omnibiis atque exsecrationibus duo vulturii paludati quibus utinam ipsis evenissent ea, quae
tum homines precabantur neque nos provinciam lacedoniam cum exercitu neque equitatum in Syria, et cohortes optimas, Perdidissemus. Ineunt magistr
tum tribuni plebis i qui omnes se de me promulgaturos confirmarant. Ex bi, princeps emitur ab inimicis