장음표시 사용
121쪽
eo, aut ego depellendo fatiger e Nonne Cicero alibi idem,ut docui,fecit eatq. ea loca eiusmodi sunt, ut in uis docti pariter praenomen secundo loco liberius audirent. R I C C. taut i quia,quamuis non damnarem earundem vocum repetitiones, qua uenuste fierent; tamen ibi uox Apollini non satispulchre mihi repetita uideretur. Sed addidi τοτων μέμω, in eodem loco soloecismum commis. esse, Qui exoratus, exanines sunt inuenti. SI G. Sed iam ueniamus ad ea,quae tu parum propria nominasti. R i cc. Veniamus.
quod quaedam sint minus propria.
misisti , mimum ad futuram uitam, tamquam ad patriam, evolare: dixistite non laborat e de sententia,quae potuit esese eadem ct Ciceronis, Platonis, nonrorum Theologorum, ut animi, cum e corporib. excesserint,si fuerint cas puri, integri, incorrupti, bonis etiam nudijs,atq.araikexpoliti, in coelum, quemadmodum etiam in priori iudicio scripsisti , tam- in domicilium sevumperuenirent. Sed να- suisti de elocutione, ubi nam Cicero eam uita
122쪽
Ieto Dialo S inter quae post mortem habetur, appellarent patriam. Ego uocem ipsam non propriam, sed translatam esse confiteor. Translationis autem auctor fuit Plato, qui dixit praesentem uitam esse peregrinationemex quo sequitur,ut Cicero futuram,tamquam parriam appellare potuerit. Constat enim omnia licere per similitudinem ferre, maxime adiecta particula Evasit, aut Tamquam. RICC. In orationib. testatus es, non Platonem dixisse, praesentem uitam esse peregrinationem, sed Aesibinem in Axiocho. Euare uide, quam tibi conses. 5M ut Plato,uel Aesbines nihil enim hoc ad rem dixent praesentem uitam esse perezrinationem ,sequia turlae continuo ,potuisse Ciceronem futuram uiatam, tamquam patriam appellare e sipraesens uita es tamquam peregrinatio, is potuisset fortasse diacere satis congruenter, Ad futuram uitam, tamquam ad patriae usum euolaresi quidem ut pra- senti uita futura opponitur, sicperegrinatisenip
'triae usus; vel in coelum,taquam inpatriam, quemadmodum dixit Cicero in prima Tusculana, In coelum,quasi in domicilis uum:sed ad futuram
nitam, tamquam ad patriam, quam congruenter dicere potueris,non uideo. Longe enim aliter senseris,quam tu scribis, Omnia licere per similitudianem efferre: sed similitudinis conuenientiam requiroinc,ramessolertis, acutis ingenis esse inteuligo, cernere,quid in reb.multum inter se distantis.
milesit,ac in dissimili genere inuenire similitudia
123쪽
Ngon. cc Niccov. III nem: tamen translationes non facile admitterem, quae parum contruentem habere similitudinem uiderenturiqualis ista potest apparere, ut uita, quae,
ut tradunt Philosophi, est actio animi, appelletur patria, qua non es actio, sed laus, ubi ipsa actio exercetur. Ac poten quidem uita appellari per grinatio,qua est quoque actio quaedam, O forta'
etiam patria usus, quia tunc maxime bomines uiauere exinimantur, cum patria permuntur, quo fructu qui propter exilium carent, ciuiliter momtui apud iurisconsultos dicuntur: secan post nominari patria,quo magis cogito, eo maiorem an mo concipio dubitationem . Neque uero hae mibi eximitur, quὸd dicatur Tamquam, uel diuasi, quod genus loquendi apud Aristotele dieituro, ut tradit Cicero, ualet plurimum ad mollienis iam translationem,qua esse paullo durior uidetur: quia in translatione quantumuis mollita debet, ut dixi, parere aliqua conueniens Militudo. ' 'dfortasse segnificauit Aristoteles,cum scripsit, ψ λω
uis tu explicaueris, ut multi quoque alij, placere Utoteli, anslationes ex se excogitari,no aliaude assumi , ita ut illud As alio intelligendusit Abalis auctore:tamen non desunt, qui explicent, Asatio,id est, longe diuerso,et parusimili. quod escis το' Ψυχρον ἐν ταῖς μεταφοραῖσδιβιωασαφ , propterea quod petita sint, ut ait Arist. cuiniusmodi isa metaphora extimari potes ,γών
124쪽
I2 2 . Dialogus inter acipiturpro uita futura. t cumque tamen sit, non debemus qu rere,quid Aotuerit, aut non potue.rit Cicero dicere, qua in re falli possumus , sed, quid dixerit, ct an alias ita locutus sit. Fod eum fecisse quia non probat, non facile tibi assentiendum e se arbitror, han c metaphoram esse Ciceronianam d est, Ciceroni congruentem , ct Ciceronis propriam sic enim intellexi, mis patriam eo .n loco esse uocem propriam,ut meumseusum pra- Me interpretatus es. S i G. Alterum minus pi ris idium illud notasti; Praefinitum esse term:num a Deo,quem praeterire,aut ex quo egredi nemini Ita erat. RICC. Minus proprie d est, Clarisianis,.quam Ciceroni congruentius, cum ex dicto Abdumptum esse uidetur. Si c. Habeo: sed quis non hanc etiam sententiam ese Platonis, aliorum yentilium nouit RICC. Ne hoc quidem in loco la-οoro de sententia, cum ego quoque legerim in Tia Maeo, Animal untimquodque ab ortu Iatale vinendi statium in se ipso continere: sed q ro de elocutione, ubι nam Cicero dixerit, praesinitum esse uita terminum a Deo,qui praeteriri non po sit. qua elocutio ex capite i q. prophetae Lb sumpta est. Id se ostenderis, de eo amplius non controuersabimur.5 i s. Non est, quod planum faciam, haec uerba esse Ciceronis, quia ad rem non pertinot. R I CC. Scite.ergo ad rem non pertinet ouexdere huiusmodi elocutionem fuisse alias a Cicerone usurpatam,
o hoc modo esse propriam eius,ut in ista Consolatione
125쪽
tione non reprehendatur,tamquam ea,qua sit m
gis Christianoru, quam Ciceronise SIG. Salis est, ut ostendam,non dD Lb. R I cc. Magnum erils hoc ostenderis. S 1 G. Sic Iob de homine loquitur; Constituini terminos eius, quipraeteriri non pol intrat bico sinitum ese terminum a Deo, quem praeterire nemini liceat. R i CC.Etsi uerba non sunt prorsus eadem, tamen oe sententia, ct eloquendi ratio eadem est; Constitati terminos Deus,Prae nitus est terminus d Deo. Qui praeteriri non pose sunt,su praeterire neminilliceat. Quis merito negabit hoc ex illo sumptum esse ἰ SI G. Cur potius dicemus Cicoonem ab interprete Iob, quam interpretem a Cicerone illud,PVterire traminum, accepissapraesertim uero cum censet, ipsum Ciceronianum fuisse. R i CC. Non es dicendum,Cic ronem ab interprete Ab huiusmodi diectum accepisse, siquidem Cicero ante Chrisum natum floruit , at S. Veronymus interpres Bibliorum poa Christi natalem diem circiter annum quadringe . resimum:bed est putandum istum recentem j cxiptorem Consolationis, sum pexjonatum Cicemn mab ipso S. Hieronymo mutuatum esse. Et,ut intem pres Iob modum dicendi is Cicerone acceperit, quem tamen buiusmodi umquam sententiam protulisse non constat,etiam isti imitator potuit ab intem prete accipere. S i G. Si,quia aliquis liber habet aliqua uerbasacrorum Bibliorum,iccirco Cicero
nis non est ne liber quidem primus de natura deo
126쪽
rum erit Ciceronis quia ibis riptum sit,ubsistiti
per insuo statu manet: at uero apud Iob eodem in loco , Homo numquam in eodem statu permanet. R i cc. Non dico ualere hoc argumentum,Aliquis liber habet aliqua uerba sacrorum Bibliorum, e
go Ciceronis non est: fieri enimpotes, ut aliquod dictum sit commune ct Biblijs sacris, ct Cicer ni, quemadmodum illud,quod protulisti sed existiamo hoc ualere; Liber habet dictum sacrae scripturae, quod est in ore Christianorum, quo . non apparet 2 Cicerone umquam furpatum esse,θ habet alia multa, quae minime redolent Ciceronem, ergo suspectus esse potest, tamquam non Ciceronis. S i G. Tertium reprehendini tamquam minus proprium Ciceronis; Animum semul cum homine interire . Nam cum obstruaueris apud Ciceronem hominem esse animum, interpretatus es, animum
smul cum animo interire, idq. absurdum esse dirmasti. Ego autem puto hominem non solum pro animo usurparised etiam pro corpore,ut animum smul cum homine interire sit animum simul cum
corpore interire . Cumq. multa alia distulaueriamus, totam di utationem noseram redigo ad pem pendendum locum Platonis in Phaedone, ubi accipitur homo pro corpore, cum legitur, Num eodem die animus deletur,quo homo moritur R I CC. Diaxest,hominem mori nihil aliud es , nisi mori par rem eius mortalem,nempe corpus.Id ego refutaui, quia Plato in Gorgia definitia mortem essedo , lutionem
127쪽
lutionem animi, corporis, unde intelligitur hominem mori non esse simpliciter corpus interire, sed animum d corpore dissoluitan loco autem Pha donis accipi hominem non pro solo corpore sed prototo composito,quasi dicatur, Num eodem die e tinguitur animus, quo totum compositum dissolutatur, fit animi a corpore dissolutio λS i c. Nego ita esse. Ric C. Ruomodo merito negare potes , se nunquam apud Platonem homo accipiarur pro θlo corpore , sed βmper aut pro idea hominis, aut pro Dio animo, aMt pro composio ut necem sit, cum legitur homo apud Platonem , seno de his trib. modis eum interpretari. Primum enim homo es idea hominis in mente Dei collocata,in qua Platonici considerarunt ideas, ut constat
ex lib. 7. de Rep. ex Timaeo. Deinde en Dius animus, ut probatur in Alcibiade primo, quia instrumentum non es pars opificis: homo es opifex ,
corpus instrumentum eius; ergo corpus no es pars hominis . ct homo est, qui imperat , o dominatur: Dius uero animus imperat, ct dominatur: at
corpus paret, oe servit postremo homo est compostum quoddam ex animo, corpore, o hoc modo intelligitur in Phaedone a te citato. Si G. Iam negaui.R I cc. Ne amplius neges,considerabae uerba Platonis tu ipse Phaedones Aliud ne quid nori sumus, partim corpus,partim animuy et Nihil aliud. uas tres hominis acceptiones expli-l cauit quoque lisnus Enneade 6 in 7acap. I. Nu
128쪽
posse autem accipi hominem in quarta significari ne, quam tu attesisti, apparet ex eo, quia opinio illorum, qui putarunt hominem esse solam materia, o solum corpus , primum a Pythagora, deinde a Platone, denique ab Aristotese reiecta est . Euο niam uero in siecunda significatione homo a Cicerone acccptus eji,ut prιbatii ex tib 6. de Rep. ex 'I .Tui .iι circo scripsi, ct rectescripsi, ex opinionec iceronis interire animum cum homine,se inter, re animum cum animo, hoc modo absurde, improprie dictum di ρογonam ipsius Ciceronis Iste die mus., i G Aliter egosentio, ut de aliis omnibus. sed, ut uideo, relant,qua tu minus Latina uocasti.
quod quaedam sint minus Latina.
m, me minus Latina dupliciter intellexisse, uel comparate, minus, ct rarius a Latinis Hurpata, etiam si fortasse astud non nullum scriptorem inueniantur: mel simpli, iter non usurpata;quib. duob.modis accipi minus Gi ammatici docuerunt. Ac primo sensus crapsi, Filiosuo, tro filio eius, se minus Latinu . M G utim aduersos te reuolui exemplum. RICC. Oyleat te nihil profecite. bi c. ij uiderint. RICC Eo de primo uisu notaui ri nitendum natum mi
129쪽
nus Latine dietu esse.S i c . At Poenitendus vox esta Liuio, ut docui, ct Suetonio optimis in primis Latinitatis auctoro .usurpata. Ri CC. En minus Latina,id rit,minus, ct rarius in Latinorum scriptis adhibita. Accedit,quod, ut alis, quoque uiro do-i ctissimo respondi, Liuio obiecita est d Pollione Apit nio Patauinitas,id est, ut interpretatur Euinctiliat nus, peregrinitas Jermonis, O in nonnullis uerbis, minus Latinum loquendi genus. Suamquam dixit per Patauinitatem aliud intelligi posse, ut significas uerit Pollio eam , quam Caius princeps, parum si amicus Livii, appellauit uerbositatem, artificiosei nominans uicinusu uitium pro uicina tis tute . non enim in Patauinis est uerbostas ,sed eloquentia.
uae enim inimicis uerbositas potest uider amicis es eloquentia. Quam Patauinitatem, oe nobilissianiae patria suae proprietatem mire Liuium in hiasoria Da secutum esse virmaui, etiam si, ut nota uit diuinctilianus, aliquot peregrinas voces in Lai tinitatem inuehere uisus sit. Atque haec in nonnullis i. verbis peregrinitas objcitur quoque Suetonio, ut, etiam sylus tenuis, ct qui Grammaticum magis , t quam Historicum sonet. S i c. Ita ne uero ἐ tu posin hac poteris superbas te aures habere negare, aut se , quis fortas e id dixerit, insignis contumeliae loco ac. cipere,cum Liuium, Suetoniumq. contemnas,quos
t. ipsa in primis es admirata antiquitas/Ri C C . a gabo, uere negabo,me ulla umqua superbia elaorum esse, insignemq. contumeliam existimabo, ut
130쪽
merito alias existimavi, si quis id mihi uitio uerterit, uoluerit etiam,si Diis placet,nugatoriis quia busdam captionib. contumeliam occultare , a'. in ea inferenda persistere, neve superbos nominabo, qui uel praeter causam, ut aliquid pulchri, ingeniosi dicere uideantur, optimosscriptores criminantur: ut tu inefecisti, cum errorem Liuis notasti , quod lib.4 . L. Valerium Tribunum pl. se
contra Catonem Consulem loquentem introduxerit,ut' origines eius aduersus eum reuolaturum esse denunciaris,quos tamen confiat Catonem lon-
gepost Consulatum conscripsisse accine es ben
uoletis,quam in Liuium illum ζillum inquam tuu exerces, a cuius fonte ad magnam hominum fama profluxisti Euem ego,ne in eum ingratus vide rem, quisuis lucubrationib. tantum mihi amplitudinis,at q. ornamentorum attulisset, potius defenderem, diceremq. M. quidem Catonem in extrema aetate sua libros Originum confecisse, sed ante consulatum inchoasse, eiusq. rei famam, ut de clari lmorum scriptorum solet operib. ad omnes permanasse,ut potuerit illas L.Valerius in consulatu elui nominae, etiamsi nondum ipsas uidisset, quasi dixerit,uo reuoluam non manis ed animo,o oratione aduersus te Origines tuas, quas te scriberesama est. Commemorauit quoque Propertius Aeneiadem Virgilij,priusquam illa edita elet, cum lib. scripsi; Cedite Romani scriptores, cedite Graj, Dio quid maius nascitur Iliad. . quo