장음표시 사용
231쪽
pio sequi uidetur sententiam S.Thomae. nam ait, si dignus quis existens egeat, de ob id beneficiumstulet,ambitiosum hunc non existimati quadoquidem ob necessitatem petere censetur, &hoc ob cap. filium, i. non itaque, I. q. I. ibi enim Preces eae tantum damnatur, quae a se, vel ab amicis fiunt carnali affectione,de ambitione,ergo secus si necestitate. In hoc igitur idem cum San. Thomasentire uidetur,sicut etiam in alio quatemis inquit preces ambitiosas est e, di illicitas, si Iro se eas adhibeat,ut in prslatum eligatur. Et
obc. nullus itaque r. q. t. ubi prohibetur, ne per ambitionem ad Episcopalem dignitate quis permittatur accedere. Dissentit autem in hoc, quatenus inquit,si petens beneficium no egeat, posse dici tune simoniacum hi me esse: hoc enim Suii Thom .non dixit,quippe,quia neque uerum est, ut probabimus nisi animo intendat orantem precibus tanquam pretio uti ad beneficium obtinendum: uerum simonia uere, ac proprie tunc non est,ut alibi supra diximus. Hugo autem,quem resert Glossin cit.it. capi.mam,quantumcunque quis d ignus sit, si preces pro se fundat, simoniam committere ait. Et hoc ob cap. ordinationes i. q. t. ubi falsae iudicantur ordinationes,qus precibus sunt. Idem sensi e Clois in eodem cap. ordinationes, nam ait sim
pliciter simonia induci, si quis pro se petat,quandoquidem talis se ingerit,quod non licet, ut habetur in cap. in scripturi 8.q. l. 3c in cap. per uestras de iur. patron. Hanc opinionem improbat Gloss. in cap. filium S. non itaque in uerti. Ordinandi, I . q. tinam ait ibi, Si opinio Hugon. uera esset multos condemnaret. Ego itidem opinione hanc salsam esse censeo,& hoc ob eam rationem, quia nulla ratione probatur. Nam cap.ordinationes nihil facit tum quod etsi false iudicantur
ordinationes quae precibus fiunt, non tamen imoniacae ibi dicuntur quod probandum erat 'tu
quod si uerum hoc esset de ordinationes precib. factae pro indignis simoniace dicerentur, quod
est contra ca. latorem, t.q. r. non enim dignitas,
indignitasve simonia inducit,tollituri uel quod pro se,aliisue fiant. Αbb.quoque in cit. citi iam multa quidem dixit hac de re sed confuse, de ob id non est, quod
ea reseramus. Quid igitur in tanta opinionum confusione concludendum λ Ego ut materiam hanc totam explicatam habeamus, tria contemplanda mihi propono. Primum an simonia committatur, si ut beneficium eccl. consequatur prosequis preces adhibeat. Deinde, si ut ordines ipsi conserantur.Tertio si ut alia spiritualia. Quoad primum igitur pHmitto prilis eos nopeccare, qui beneficia vacantia per concursum habere legitime contendunt, & ob id nec eos, qui ad concursum beneficiorum eunt. Tum qaper edicta publica ad id uocantur, quae ab ordinariis proponuntur,& ob id arrogantiae uitium evadunt.Tum quod sic uoluit, de sanciuit Tride. Synod. eis. 2 . cap. I 8. de resor m. Tum quod de post concursum, si iniuria concurrenti fiat, appel
Iare potest,ut eautum est per extrauag. Pii V. in-ci p. In conserendas beneficiis,lata anno is 66.ca .: lend.April. Pont. sui anno secundo. t Item prae
mitto eadem ratione, nec prssentatos a patro nis uel electos, postulatos, nominato sue pecca re,argum . totiti t. de elect. 5c de post. de de iure pa tiron. Quare in praedictis casibus nec simoniam committi pro certo habendum est, modo rati ne alia simonia non interueniat, id quod quan do fieret,suo loco antea declarauimus narn,qui
simoniam committit, peccat,argumen. ca. tanta
desimo n. S ut supra suo loco probauimus, at in praedictis casibus non peccatur, ergo nec simOnia committitur. Postremo permittente lege id fit, ergo hac quoque ratione simonia non committitur,argumen. l.Gracchia ς,C. de adult. & c. qui Peccat, 27. q. r. His premistis quoad quaestionem nostram sic distinguendum censeo .&Aut quaeritur, an quis peccet; et & in hoc casu, si is, qui precibus utatur ad beneficium simplex im Q. Petrandum,pensionemve, idoneus sit, de eget,id licite facere, de non peccare hunc sentio, ut dixit S.I hom .eod. de Abba. Sc Glossin citi . tuam,&DD. communiter,ut sensit Syl. in uerb.Simonia,q. I 6.uersicu.Tertium,ibi, Sed si porrigit pro se. Quare ob id simonia nec hic committitur , ut Syl.ibid.ait. Si laeto et quis indignus sit,&non egeat, ipsum peccare concludo,ello simplex beneficium; precibus impetrat ac plane si ganeo, si scura, notoriusve peccator sitino uideo qua ratione Christi Domini patrimonium sine graui offensa dissipandum ei tribuatur. Hoc autem multo magis
locum habet sine dubitatione,ubi beneficium eccles .aniniarum curam habens precibus cons indignus intendit,exempli gratia parochiam aliquam,& Episcopatum, di huiusmodi, etenim si arrogantis notam subit,qui dignus est,si beneficium huiusmodi precibus consequi conetur, ut ait S. Thom. ibid. δι qui eum sequuntur cupientibus enim haec neganda, fugientibus uero Oiserenda sunt,ut dicitur in c. in stripturi 8.que. I. multo magis,ubi indignus,quis est.In his igitur duobus casibus peccat, de arrogantiae uitio notatur,de in his casibus sententias. Thom. & qui eusequuntur,locum habet, scilicet ut peccetur,& pi sumptionis,& armgantiae nomen libeati irittacipitur tamen,ubi quis dignus esset,ac ob Zelum Dei id faceret,& nouit se ad id idoneum esse, ut id pluribus tradidit Caietan. a. 2.q. I .articis. in respon. ad tertium de Sotide iussit. detur. lib. q. 7.art. I. in resp.ad 3.vetsTertium dictum: D. Thom. ibi Secundo id arguitur,de praesertim ubi uidet dignitatem aliquam ecclesiasticam animarum curam habentem ab eo peti,qui inutilis Ecclesiae suturus sit. Ac pl ane, quis eum arrogat asserat, qui in regnis ubi haeretici magna ex parte sunt uidens ecclesiasticam dignitatem
aliquam uacantem in heretici manus peruenturam, sibi, qui christianus uere est,ae fidelis,de idoneus, ad eam accipiendam,eiusque curam geredam sibi eonsem postulat quis eum arrogante
232쪽
asserat, qui ubi necessitas adest offert se se iuxta
illud Isaiae Ecce ego mitte meλ Nemo mea sentelia, qui rem ipsem recta consideret, nam ob has
causas uni multas parochias commissas petentibus a Romano Pont.audiui,alias ergo arrogantiae uitium sebitur. Aut quaeritumn simonia committatur, & in hoc cala re diuaccurateque perspecta simoniam non committi concludo uel beneficium ecclesiasticum animarum curam habens prseibus sibi paret. Id quod probatur primo hac ratione,qumniam nec simoniam committit,qui praecib. limplicibus pro alio adhibitis beneficium huiusmodi ei acquirit,ut supra probauimus, ergo neq; et, ubi praeces huiusmodi pro se interponit. cum ratio alia,quae simoniam inducat,in hoc case no fit atque in alio sed eadem:ergo de eadem iurisdispositio. Nec repugnat,si dicatur in hoc cassi arrogantis,& praesumptionis vitium inesse, quae in altero cassi n6 insent, nam esto id verum sit, ut supra praemissimus, non tamen arrogantia,ac psemptio simplex simoniam indueunt,nullo enim iure id cautum habetur,ergo nec nos interpretatione cautum id esse dicemus, argum. l. de praetio,
fBde pubi .in rem act. praesemptio igitur, & arrogantia inerit in hoc case,non autem simonia. Prς terra.ubi pro alio praeces adhibentur ob id simonia non commilitur,quoniam nihil pecunia aestimabile pretii nomine datur,quod ad simoniam committendam requiritur,ut sepra probauimus at praeces huiusmodi & hic adhibentur, ergo neque hic simonia committitur,et enim simonia solum committitur,vbi pecunia interiienit, seu allia quid pecunia aestimabile.Tertio Deit, quoniam DD.communiter eoncilidunt, ubi quis ege Seidoneus est, licite beneficium simplex praecib. petrari posse ut praemissimus,at.si praecibus adli Ditis pro beneficio impetrando simonia committeretur,esto egeret, limonia committeretur, non
enim egestas, paupertaste a simonia excuset, ut
habetur in c.quoniam de sim.ibi enim,si pro in. gressit monasterii aliquid paupertatis nomine
tribuatur.simoniam tamen committi concludi.tur ergo idem & hic. Necessario igitur sentire debemus nec in cala nostro simoniam committi ex quo simoniae materia spirituale est,no autem paupertas,ut in simili dixit Dom.Sot. de iusti. Attur. lib. Q.q. Sart. 1.pmpe finem, ibi,Et ratio est potentissima. Postremo Deit,quoniam, si esset simonia aut esset iure diuino prohibita, aut positia uoiat iure diuino prohibita non est quoniam Romanus Pont in ea non dispensaret . quod tamen secit saepius ubi Ae nraeibiis huius illiussie beneficia consert.& praesertim,tis,in quorum tauorem beneficia resignata simi.Non etiam de iure positivo,quandoquidem id cautum non habemus simoniacas esse eollationes quae simplicibus procibus Esent esto cautu habeamus ne prscidi fiant.Pro requia igitur habebimus smoniam noeommitti ab eo qui simplicibus praecibus ecclesiastieum beneficium sibi acquirit. Qua opini nem sequitur etiam Inn.in cie. c.tuam de aetat.&
ad Delio Syl.ei cociatium adscribat,ut vidimusti male nam solum inquit indignum reddi ex insumptione, non autem simoniacum esse qui ergo praeci, neficium sibi comparat, simoniam nocommmit. ut regula locum habet ob easdem rationes,esto indignus sit. Item vel no egeat,ello in utroque cassi peccet,& in hoc cassi contrariet opiniones locum habere possunt. Excipitur tameubi praecibus quasi pratio utitur.nam simoniam
animo concipit non tamen quae uere, ac Piopriesmonia sit,ut in antecedentibus quisitionibus vidi imis. Et in hanc sententiam quoque coiitrari εopiniones accipi possunt: Sed de questione ac
Quoad secundam quistionem ' an aeuicet Iimonia committatur si praecibus adhibitis quis ordines lascipiat. Concludedum breuitero hic est,ubi preces simplices sunt, simoniam non mitti, ito enim ordines praecibus conserendinosint sed iis, qui digni sent,ut habetur in c. ordinationes,& in c.de ordinationibus,& In ca. quibutdam,& in c.pueri l .q. l. non tamen si moma committitur,s contrarium fiat ob rationes in antecedentibus quaestionibus allatasued de qlaetitione hae itidem satis. .: Quoad tertiatan simonia committatur, ii praeces simplices adhibeantur,quo reliqua sacramcta,ac spiritualia consequantur,DD.communiteriit testatur Syl.in uerb.simonia,q.i 6.u LTertiuibi,Vnde cum eo sic distingunt Io. Tabi. eod.
nu. I Duers.Porrigere praeces pro aliis sacramenti DD.inquam communiter concludunt, Simqniam non committi,& hoc ob eam ratione quoniam sacramenta laaec,de spiritualia alia licet prε cibus impetrare. Ego autem sententiam hanc ecconclusionem DD.uti uerissimam sequor. no ob rationem eorum,sed ob hanc,quod, ut supra di ximus,simplices praeces ut sea pecunia aettimabiles non iant,& ob id praetii rationem habere nequeunt:id quod ad simoniam concipiendam postulatur,ut alibi supra probauimus.ntiare, qui pcibus impetrat ingressuin monasterii,simoniam
non committit,ut habetur in ca . tua,ibi Rogans
humiliter de smon Minus ergo,qui baptismum
confirmationem, Eucharistiam . pqmtentiam,
aliaque acramenta,ut sibi administrentur impetrat imo iis in primis tribuenda haec sent quandoquide hic auaritiae & ambitionis suspicio celset Ac calutem animae optare uidetur,quod Ecclesia in primis quaerit Ze elaborat. Non itidem qui alia spiritualia exempli gratia, ut diuina pro se
fiant ut missat lacrum aliaeque praeces . Item,lint
des aqua benedictaa ergantur, aliaue huiusi modi.Sed de praecibus simplicibus iam latis a praces,quet simplices non sunt,transeamus.
233쪽
De verbis,idea muneribus,a ligna, quae praces simplices non unt. p. LIX.s V M M A.
tu munerea lingua, inquit, ut si Episscopus piscib.ad temporalem utilitate capie la instexus tacerdotium conserat, ea scilicet intentione,ut laurirem captet, ex quo sibi aliqua possit ratione collationis Suenire utilitas. Haec ibi So. ex qui, id quod dictu est probatur, scilicet munus a lua- qua tunc simonia inducere ubi est pecunia aesti, mabile deasteri utilitatem. Communis denique DD. sententia hic est.Quae& probatur ratione, nam pisces huiusmodi pecunia aestimabiles sunt,ut per se patet,at,ubi pro spiritualibus quidpiam pecunia aestimabile ii ibuitur simonia committit ut emere enim ea ratione quis spiritualia uidetur ergo his pr cibus simonia committitur. Postremo, si praecibus non adhibitis, sed conuentione tantum uel tacito facta de remittendo debito quopiam uel de obi igado se ad aliquod pecunia estimabile prore spirituali consequenda, .
simonia committitur,argu.c.de hoc desina n.dcccum essent de c.nobis de simoi .cum simi. ergo& simonia committetur pricibus adhibitis an-3 nexa limoi habetibus. uare,si quis beneficiui alicui coserat ad pces alicuius, quo deinceps suis
consanguineis prouideatur pacto. Intercedente, ueI intentione simoniam committit,ita .S.Tho.
In omnibus ergo casibiis in initio propositis simoniam quis committit.Excipio tame, ubi nutulum pactum tacitu, expressumiae intercedit, sed simpliciter ad preces alicuius sipiritualia quis pbet, sperans se inde eius beneuolentiam sibi concilia tu rum.& ob eam commodum consecuturii.
In hac igitur materia praecum sic concludenda censeo:iam de laudibus agamusud quod in seq.neficium conserat innuens tacito erga sui in con P stabimus. guineum se benigne praebiturum, pinamque . remissurum, quod hic damnum uitatur praece, ς ωμα - σθα lationibus,an si pro spiritual x Praeces non simplices quaenam sint. a Pracibus nou simplicibus si spiritualia quis consequatur,simoniam committIt. a Tenetium conferens euipiam pacto interuemente, ut is,cui est collariam, consanguineis conferentis subueniat, imontam committιt.
IDIMUS supra, ubi simplices praeces ero spiritualibus habendis fiunt ii moniam non committi modo uideamus ubi simplices praeces non
egrediuntur, an simonia nocommittaturit id quod, ut dilucidius fiat,sciendum est. suod ad rem nostram hanc perti et tunc praeces inplices non esse,sed earum natura egredi, ubi secum annexam habent', aut commodν alicuius certi consecutionem aut damni tutationem, napisces suavi haec non a serunt,ergo suam natu ram egrediuntur ubi hec eiaciunt. si ergo qui roget aliquem Epis copiam, ut benescium eces.sio filio coserat, tacito,expressimile promittes se litem deserturui quam contra ipsum habet uel debitum hae prsces simplices non sint,sed commodum certum secum afli mini.Si itidem Princeps,qui in carcere inclusi in habet consanguineum Episcopi togat Episcopum ut cuipiam be
etiam simplices non sunt,ubi commodum, damnumue pecunia est imabile secum asserunt. An igituri his adhibitis piscibus, si beneficiuecci ordines, spiritualiaue quis conseqtiatur, simoniam committit 3 Concludendum breuiter est simoniam hunc committere nam sic sensit Inno. in c. tuam vers. Porte melius de etat. & quali. ibi enim ait simoniam non commitere, qui prinees standit pro spirituali, nisi intendat se obligare illi,quem rogat, uel exonerare aliquem ab aliquo seruitio,quod ei secerat,ita Inn.ibid. &pr ces huiusmodi secum commodum afferunt, scilicet uel obligationis acquisitionem, uel seruitii remissionem,& ob id simplices praeces non sunt ergo simonia committitur. Eunde sequitur Abb.
ibidem nu. 3. uer.Vnum tamen aduerte. Ide quoque sensit Caiet. in sum. ibi quinto no.qJ triplex
Dom.Sot.de iust.& iur.lib. 9 q. 7.ata 3.se postrema conclusione ueri. Posterior concluso, na ibi exemplo explicans,quando simonia committa-bus habendis fiant, muneribus xttrina lingua, imonsa committatariCap.LX.s V M IN M. Laudes,est adulationes, seu assentationes quid sint.
quatenus ad rem nonram pertιnet.
Laudes, adulationes quot uplices sint. Laudans simpliciter, o commendans quempiam, quo beneficium ecci spiritualeue es incUequatur, simo
niam non commattit, qua regula, quo lue pateat. declaratur.
Laudans quempiam quo beneficium ecet. ab eo eonsequatur apiritualiue aliud si viam non committit. si Lades ιlle adiunctum commodum aliquod babzt pectinra aestimabile,uel damnι euitatιonem.
eanda haec est,an laudibus. N alsentationibus simonia committatur, idest an qiii laudat quempiam, quo beneficium ecclesia sticum, spiritualeue aliud ipse tribuat
234쪽
tribuat sibi, simoniam committat; id quod ut diat lucidius fiat. t Praemitto primum laudes lue accipi eas,quibus quis quempiam commendat , extollitue, assentationes vero eas esse, quibus quis arridet in omnibus alicuius iuxta Gnato Te- a rentianum Staiunt, aio,rursus si negant nego.' Secundoprs mitto etiam laudςs huiusmodi bipertitas esse, sicut etiam praeces, partim, quq simplices laudes sunt, de laudum naturam non egrediuntur,quae ab eo fiunt qui simpl: citer quempiam laudat .ad nihil aliud respectu habens,pa tim quae laudum natura egredi situr, sed eo artificio eo tempore, apud que eas personas fiunt, de ob eum finem,quo laudatus commodum quodo iam pecunia aetim abile acquirat, periculum ueeuadat. His praemissis de his lingulis, de prius deprimis in per ipsas limonia comittatur, agamus.
3 Quoad primas igituri id est quoad laudes simplices breuiter cocjudo,ubi quis simpliciter laudat, commendatuc quempiam, quo beneficium ecci. spiritualeue aliud ab eo consequatur, hunc simoniam non committere. Nam sic inquit Caiet. in sum .de limonia vers. into not. Quinto nota ait cnim ibi qd triplex muneris genus Allicet a manu,ut pecunia, Sc alia bona mobilia, de immobilia ab obsequio ut seruitia,Se a lingua vi Iaus, adulatio, praece S,de caet. Ad hoc, ut ab Ecclesia simoniam punitam constituat , exigitur. quod prati i rationem habeat alioquin ad uenia ditionem spiritualem non spectabit, ut emptio. Et propterea si laus,adulatio,prsces non nisi per modum laudis per modum adulationis per modum praecum concurrunt quantucunq; sint nefari et,carnales,ac pro indigno, de efficaces ita V inducat praelatu ad dandia beneficium .ad conseret, dum ordinem,de caet.Simonia vere dc proprie noincurritur,quamuis crimen aliud incurratur, stan ulla est hic uenditio,&emptio nisi mentalis, si intretio adulatis aut praelati est adulatione,ut prettium ponere. Ecce hic aperte ait Caiet. per laudes, Ze adulationes simoniam vere,ac proprie nocommitti, si per modum laudum, Ze adulationii fiant id est,si simpliciterquis laudet, aduleturue
idem sentit S. Thom. 2.2. q. I .art. .ad 3. ibi. n.
declarans quid sit munus a lingua, inquit esse ip-la laude pertinentem ad fauorem humanum,qui sub praetio cadit.Si ergo ea laus simoniam inducit,quae fauorem praetio aestimabilem parit,ergo secus si laus sit, quae id non operetur, idem quo
cimo, 3e Sebastianus Medices in Sum .peccatorii capitalium I .p. q. Ii s. et Do. Sol. de iusti. detur. lib.9.q. 7.ar. 3. inre On.ad I. arg. vers. Ad tertiis plura D.Thom. Comunis denique DD. sententia hic est .Qus & ratione probatur, nam ut simonia committaturuere ac proprie necessario requiritur,ut pro irituali Prstii nomine quid pecunia aestini abile tribuatur,ut probauim iis supra, S: habetur in tot. titu. de simon .at laudes huiusmodi. quae fiunt ob id. quo laudatus ei beneficium conferat,pecunia aestimabiles non sunt, ut per se patet,ergo ipsis simonia non committitur.
Qua regula locum habet non solum, ubi laudes ver sun verum etiam ubi falsae, csto enim peccetur,non tamen simonia vere committitur,
ut sensit Caieta. ibidem. Item locum habet vel deinceps laudatus beneficium ei tribuat,vel o dinem aliudue 'irituale impulsus eisdem laudibus,ut dixit idem Caieta. eodem in loco, Quare qui aut versibus aut soluta oratione quempiam antistitem commendauit, si ob id inductus antistes ille beneficium aliquod ei tribuit, sim nia commissa non est . Non idem, si quo quis
absolueretur ab Ecclesiastico iudice,versus quosdam in eius laudem conscripsit. Excipitur ramen , ubi laudes huiusmodi, esto natura tales non sint, pro prsio tamen &sunt. dc accipiuntur, tunc enim intentione si- molita fit, esto simonia uere, ac proprie dici ne 'queat.ut sensit Caieta. ibidem. versicia. Simoniavere, ac proprie iuncta vel sic. nisi mentalis, de
ob id eius generis non est, quae ab ecclesia puniatur.Sed de his laudibus simplicibus hactenus iam de aliis agamus. Vbi uero t simplices laudes non sunt, hed& tempore apud eas personas , dc eo animo fiunt , quo laudatus aliquid pecunia istimabile consequatur , pro regula habendum est simoniam committi , ut cit. auctores supra eisdem in locis sentiunt . Quare, qui aut apud Romanum Pontis Episcopum quempiam laudat, ut opulentiorem Episcopatum ei tribuat, di ob id ab Episcopo ipse beneficium expectat,sine dubitatione simoniam committit, ut dixit
cimo , etenim laudes huiusmodi simplices non sunt, sed commodum pecunia aestimabile continent, idem dixit Sol. de iustit. de iur. libr. s. quislio. 7arti c. 3. in responsad 7. assumen. uer. Non enim Diu. Thom. nam ibi ait si Epise pus iacerdotium regis famulo conserat , ut se apud regem laudibus efferat, quo hamo pinguiorem ecclesiam possit expiscari , de ob id principaliter facit, simoniam committi. Item simoniaeommittititur , si ob id laudat , quo antistes periculum aliquod pecunia est imabile euadat, exempli gratia apud Romanum
Ponti .erat quis intimatus quamobrem timcndum erat ne damnum pateretur.Si ergo ut periculum hoc euadat, eum laudet , simoniam comittet,qui mentalis erit, si nihil sit dictum, de ob id poenitentia delebitur, de si pacto interueniente conuentionalis ex parte tantum exceruioni mandata, ubi uero ab utraque parte crit alis.
Excipitur tamen , ubi solum quis eum laudaret, quo predicta conseqii erctur , ipse uero satis habens, si eius intistitis amicitiam sibi concilietur, ex qua deinceps sperat beneficium ab eo collatum iri, in hoc enim casu simoniam non committi sentio, tolleretur enim quodammodo ossicium charitatis si pro miseris intercedere no liceret quae diximus aulcm de laudibus e dem do de assent tionibus sentimus. Atqui do
235쪽
munere a lingua hactenus, de de pretio quo interueniente simonia committitur: iam definitionestinomae ponamus.
I Simonia quid sit, uatenus contractus quidam est. a Simonia quid sit quatenus dehictum quodd.im eti. Se uitio simonia commaniter tradita an bona sit. S. I.
3 Ex dictis iam hucusque de essectibuslsimo ἀ
- nix se de materia eius definitionem ii colligamus,ut promi stimus, & hic ponamus. Verum quod ipsa consideratur, de quatenus contractus quidam est,de quatenus est delictu, ideo uti iusque definitionem de primo quatenuS contractus est, arseramus. i Simonia igitur esit contractus non gratuitus. non purusve de re spirituali,eiue annexo,diuino humano ue iure improbatus. Dixi, Contractus, at sub quo genere humanatum actionuesset,dignoscet citur : simonia enim semper committitur percotractum, aut nominatum, aut in nominatum,ut vidimus antea.
Dixi Non gratuitus, ut significetur, tunc si moniam in primis comitti, ubi quidpiam pretii nomine pro re spirituali interuenit, & ut separetura contractibus non gratuitis, quibus simonia saepius non committitur.
Dixi,Vel no purus,quo significentur etiam cotractus gratuiti, sed improbati . cuiusmodi re si . Mationes in fauorem huius, uel illius sunt qui b.
simonia etiam committituri nam,ut multis in locis diximus,& habetur in earum pridem, S in c. si .de pact. Se in c. quam pio, .q. a.di in ea. tua nos de fimon .pure simpliciter,ac sine modo, de coim ditione spiritualia conserti debent, alioquin simonia committitur. Dixia ere spirituali elue annexo,ut circa que simonia committatur, sciamus,simulq; ut separetur a rc bus, i nec spiritualia, nec eis annexa sunt.
Dixi diuino iure improbatus,quo simoniaco prehendatur, luet diuino iure prohibita est, do in iis uersatur,quq spiritualia per se sunt,ut dona spiritus Sacti,uirtutes theologicae, gratia gratum faciens, septem sacra. di iurisdictio ecclesiast ica. Dixi deniq; Humano ue iure improbatus,quo comprehendatur simonia, quae diuino iure pro hibita quidem no est,sed positiuo: cuiusmodi ea est,quae aut in permutationibus beneficiotu comittitur,aut in res gnationibus in huius,illiusve satiorem quae sine superioris auctoritate fierin quesit,ut antea uidimus:sed de definitione simoniae, quatenus contractus, satis;iam alter in aste ramus,quatenus est delictum. a Simonia eli delictum, ii crimen 'quod committitur ob contractum non gratuitima,non pu rumue de re spirituali, elue annexo diuino iure, humanoue improbatum.
Dixi Dei ictum, ut sim quo genere est, digno- stamus:est enim sub delicto uti genere, quippe quia est species eius omnium seu grauissima, ud
habetur in c. tanta de simon.& in c. s. r.q. ult. atque sic pro genere posuit quoque Flor uena refert Ioan .de Anan. in Rubr. le simon. vers. Deinde dicit D. Plo. S: Zabaret. in c. nemo prεSbylcrorum, vers. Oppono tertio de simon. Dixi,ob contractum non gratuitum,non pu rumue ob raciones,quas diximus in antecedenti desinitione. Dixi, Diuino iure, humanoque improbatum, quo utraque simonia,tam que diuino,quam luet humano iure est improbata,comprehedatur, ut diximus in altera definitione. 3 Quare definitio illa,tqui communiter circunfertur,& quam posuimus capite primo in principio, scilicet Simonia est studiosa uoluntas emendi,uen dediq; spirituale, uel spirituali annexum, non admodum mihi quadrat. Primo, quoniam simonia non est uoluntas sed delictum,& contracius, ut ex dictis constat. Nec facillisi dicatur,desinitur,ut est in homine; quandoquidem definitio haec solum conueniret simoniaeqtia tenus animo tantum, S uoluntate concipitur, e ob id neque reali, neque conuentionali coueniret, immo nec mentali, ubi executioni madatur. Postremo definitio haec non comprehendit totum definitunec pertinet ad omnem simoniam, quandoquidem resignatio beneficii cccl. in fauorem huius, uel illius facta etiam pensione sibi non retenta sine superioris auctoritate simoniaca est, ut antea probati imus, di tamen hic neque emptio, neque uenditio, idest contractus non gratuitus intemenit. Addo definitionem illam couenire peccato simoniae animo tantum concepto. Ob has igitur rationes esto ea usi sumus ad multa, & eam non aspernemus ob talorum uiroru auctoritatem, tamen, si res rina per datur, amplexa da mihi noui detur. Atqui de his satisiad forma transeamus.
Deforma Simoniae tam necessam, quam non neces ana. Cap. L XI.
t simonii sorma necessaria quaenam sit. a Simonia forma non necessaria quaenam sit. ORMA demum simoni rine. cessaria sunt actus quibus committitur, sicut enim cottactus,5 delicti formae ipsi actus sunt, ita etiam S simoniae,quae,ut uidimus, Ze delictum, Ad contractus est. Vetu,quod speciatim magis,quae simoniae forma si dignosces,ubi sin gularum specierum sermas coteptabimur, ob earem, nihil est plerea, qt huc generatiin addam . a Forma uerorno necessaria sunt modi uarii taciti aut expressi,quibus simonia comittitur, de quibus pluribus in locis egimus, ob ea rem silentio eos praeterimus. Haec igitur sunt,quae de cauasis simoniae mihi agenda uisa sunt, sei licet de causa efficieia te,desne,de materia,& de Brma, iam
236쪽
de accidentibus , quae *b ipss causis emanant,
x Simonia an ni veteri I ge hiareorum committi pο-
a Simonia an in veteri lege unquam commissa fuerit. 3 Sι munia an hodie apud hsbreos eommutι possit, O quid de altis genti bin. 4 Simoni or qui pramua commist in veteri lege.s Simoniam quι in nouo te lamento prim commisserat. 6 Simonia cur emptio, vendituque Oritualium d. men magis,quam auo nomιne.
mittere possint, qi i eius ei fectus, nec non que ira ateri ac forma eiusessent: iam accideliaqusdam qua ab ipsis causis enianant, contemplor iuri
Et quoniam lise partim ab efficie te causa partim itine, partim a mater ia, par tim a forma proficiscuntur, ob eam rem, omissis accidetibus,quae a line .de quibus nihil es,quod hic agamus de reliquis, quae ab aliis causis enascuntur agamus. Et primo de eo aceidete .quod ab esset ente emanat. Hoc autem est,quisna primo simoniam commiserit. Verum, ut id d i luci diuq habeamus praemittenda haec sunt. Primum an simonia in ueteri lege committi potuerit. Deinde,an unquam fuerit coui missa.Tertio, ii ii
t Quoad primum igitur' pro certo habendum est apud lis breos in veteri lege ante Christi D. aduentum, immo & ante legem scriptam si moniam committi potuisse, id est peccatum hoc qJcommittitur emendo,uendendoque spiritualia non enim tunc simonia dicebatur. Id quod Phatur,quoniam & timc spiritualia quaedain etat, ut donurn prophetiae,quod qui emeret, simonia
committeret, ut sensit S. Tho. 2.2. q. lo .art. 7. in
princ. de in resp. ad prim. Item ius primogeniturae,quod qui haberet in sacerdos erat, ita sensit
Guliel. Redoan. de simon. . par. e. 9.nu. r. vers. Et in illis,quae sunt annexa,& par. 3. c. 7. nu. 6. dc Dom.Sot. de iust . clur. lib. 9.q. .art. I. concl. 2.
vers. Per haec rursus dirimitur, ibi, Nihilominus uiua distinctione. Item donum canitatis, at spiritualia,ubi sunt, simonia committi potest, ergo dein ueteri lege. . Quoad secundum, 'commissa suit,ut sensit S. Tho. ea .art. . in respiad 3.ab Esau , qui primogenituram uela didit Iacob, at habetiir Genesca. Hinc de eo sic inquit Apost. c. ra. ad Heb. Nequis Gmicator, aut profanus, ut Esau,qui Ppter unam escam uendida primitiua sua, quam qui his cret, acerdotium habebat. Commissiu eam
quoque Zieri arg.cinum in Ecclesiae,& e. sicut pcerto de limon. de in c. qui studet,& in c. cito turpem, I.q. l. nam ut habetur lib.4 regum c. s.cia
Eliseus eius dominus curasset Naam syrum a lepra gratia ipsi diuinitus tradita,& nihil eorum, qab ipso Naam oblata suerat,accepisset, post eius discessum secutus est eum Ziezi de falso se ab Eliseo missum in limens, pecuniam, & alia accepit, quamobre, ν uidebatur gretia sanitatis uendere uoluisse,ob ea re lepra fit it pcussus. ut ibi narnat. Quoad tertium lan hodie apud synagogam.& hibreos simonia committi postit,conclude dii est no posse, ut dixit Do m. t. de iust.& iur. lib.
s. q. .art. l. conclusa. eod. uersibi,At uero post
christianam redemptionem. Et laoc ob eam potissimum rationem,quoniam materia simoniae, di ea,circa quae simonia comitti potest, spiritua lia sunt ad animarum salute data, institutaue, ut antea suo loco uidimus, at spiritualia haec apud Ecclesiam apostolicam latum hodie sunt, uetus enim lex ueteraque sacrificia,&sacram cta abrogata sunt quippe qui ad salutem animam hodie non operentur, iure igitur simonia apud synagogam committi amplius non potest, cum cienimii iritualia non adlint prUicta,nec simonia committi potest,quae spiritualium hmoi uenditione, emptioneque committitur. Uel igitur hodie circunsione uel primogenita uenda bipsis sim nia non comittetur. Multo minus apud alias gentes quae Christi fide nunq susiceperunt, ita nec ante noua lege comitti apua ipsos simonia poterat.
His primissis, id quod explicadum primo in
positerainus,ex parte iana habemus, scilicetu primus simoniam commisserit, idest delictum hoc, quod conrittitur uendendo,em n doue spiritu a. lia. Na in ueteri testamento fuit primo Esau. Ite Iason Antiochius Ericus qui multum iudsos opprςssit,uendendo sacerdotium, ut habetur in c. sicut Eunuchus,& ibi Glo. l . q. I. Item de RohoJ, ut habetur lib. ἔ.regum c. I 3. in sine,& G o. in cis eos,qui in uerb. Et tertius, i. q. I. Item& Zieri . t Verum quis in nouo testamento Primus refer. tur Simon Magus unde postea simonia dicta est. nam ut habetur c. 8. in Act. Apost. cum animaduertisset Apostolos miracula tanta sacere, eam potestatem,ut haberet, quo deinceps eam lienderet per ipsamque lucraretur, pecuniam Principi Apostolorum Petro obtulit,cuius impietatem animaduertens Apostolus. Pecunia tua siet. bi in perditionem, inquit,qui existimasti spiritum Sactum pretinia possideri. Hic ergo legitur primo in nouo testamento simoniam commissiste,quod autem simoniam commisserit', habeturin e. qui studet r. q. r.& in c. non satis,& in c. consulere.&inc. sicut de simon. 6 Verum lciam simonia committatur ta a laedere,quam ab emente spiritualia,cur magis a Simone nominata est, id est vitium hoc a Simone illo Mago simonia est dictum qua a Ziezi. Item cur vendentes dicti non sunt Zieritae, quoniam Zie-Σi immittantur, qui spiritualia uendere uoluit: simoniaci uero, qui emunt,ex quo Simonem illusequuntur
237쪽
De Simonia genere Tab. I. 2 Op
s uuntur qui spiritualia emere voluitὶ Ob eam rem id factum eii,quoniam Simo ille Magus absolutam magis simoniam committere uoluit , iullus alius:nam uoluit gratia spiritus Sancti emere, ut deinceps illam uenderet, ut dicitur in c. sal
q. I.dc DomSot. lib. 9. q. sata I .uersAd quaestionem conclu. l. at Ziezi eam solum uendere uoluit. Iure igitur a persectiori nomen sumpsit,arg. l. cum quaeritur.mde stat .homin. Sed de hoc satis;ad accidentia,quae a materia emanant, tra stam .
a Simoniaconuentι alu quid sit. 3 Simonia reatu an species simonia propriesiit. Simonia alia inprobibi adiure divino, alia a iure positivo. b. I. . lg A materia uero diuisio oritur,uidendum igi, tur est quot species simoniae sint.)Si moniae igitur species primariae duae sunt: quarum
altera dicitur conuentionalis,deqtia agitur in c. de hoc, de in c. cum essent,ic in c. ex diligenti, de in c.ueniens,le in c.ex tuae,de in c. ex insinuati ne euin fimi l. de simon Alia no conuentionalis, de qua in c. tin. eod. de communiter mentalis nominaturi iam , quid conuentionalis sit, exponamusmam definitionem alterius speciei in secunda tabula ponemus. in
. Conuentionalis simonia est simonia 'quae pacto interueniente expresso tacitoue fit. Dixi Est simonia, de posui nomen illud simoniaprogenere,ut appareat sub quo genere conuentionalis simonia sit, est enim sub genere simoniae,quando quidem simonia, ut genus tam de simonia con uentionali,quam de non conuentionali dicitur,
de sede pluribus speciebus, quod generis pro frium est ut logicae artis magistri docent, de ii etur in l. I. isdeostic. praesid. Et in l. I. dc a .isdeadop.de quo separetur ab aliis delictis, quae sitironiacha non sunt. Dixi,Que pacto interueniente fitrium quo si paretur tanquam disterentia a simonia non conuentionali,quae communiter mentalis dicitura doctu idem ipsa nulla conuentione,nulloque D cto interueniente fit ut habetur in c.si.de simon. tum quo significetur simoniam hanc no fieri,ubi conuentio non interuenit, idque iure merito, nas conuentio non interueniretabsurde conuetio tralis diceretur, eum nomen conueniens rei non esset,qd est contra S. est et aliud in Inst. Me dona. Dixi, Expresso q uo ordinarius modus explicetur,qui in simonia committeda interuenit, ordinarius enim modus seruatur,sicut in reliquis cotractibus,ubi expresse conuenitur de ipso contractaud quod duabus rationibus cotingit. Primo. ubi conuenitur de sipirituali quopiam alienado,
ac uendedo de simul ab uno spirituale , ab altero pretium statim datur.Si ergo quis osserat Episcopo centum exempli gratia, quo statim ei benescium conserat,de Episcopus ei assentiatur, si monia committitur . Secundo ubi solum promissio interuenit, exempli gratia quis promittit mille Episcopo,ut beneficium suo filio coserat, de Episcopus e contrario beneficium illi promittit, nasmonia no solum committitur,ubi est persem, idest ab utraque parte executioni mandata , uerum etiam de ubi promissione tantum concepta est ut h bet in c. nobis de simo. ibi enim electio, ut simoniaca mandatur irrita fieri, topterea qJab eis iacia esset,qui pecuni e pro iniuionem acceperant, ergo sola promissione simonia committitur,atque lic not. Abb. ibi nu. r. nam ait sola promissione dandi temporale pro spirituali induci
simoniam. Idem habetur in c. ueniens eod. de in crude consess. Sc in c. tali vers. Quem tamen, s. 3. dc ut sensit Glo. in c. de hoc in uerb. recepisse de simo n. Idem probatur r*tione, nam Simoni est studiosa uoluntas emendi, uendendique spirituale,ut in initio diximus,at epaptio, εἰ ueditio fit statim atque de pretio couentum est,esto res nondum tradita si, de pretium non numeratum, iut habetur in Insti.de emp.de uend. in prin. ergo statim atque couenerint inter se, simonia erit co .cepta. Confirmatur hoc quoniam est uoluntas emendi,uendendique spirituale, ergo non necessario requiritur ad simonia praestat io rei. Pol remo est et peccatum quod de animo tantum com .cipitur,de concipi potest, iuxta illud, Qui uiderit
mulierem, de cocupierit eam, iam mechatus est. ergo multo magis hi ubi couentio interuenit . Non est igitur quod hac de re dubitem us .utia re,uel ex neutra parte simonia sit completa, uel ex una tantum, tamen ob praedictas rationes simonia commissa est, statim atque de emptione, de uenditione conuentum erit. iDixi Iacitove, quo alius modus ostendatur, quo pactio. simoniaca, de ob id simonia commi titur. Hae igitur simoni specita sunt.: DD.uero speciem aliam factu it,iquam reale
appellant, te eam Inquiunt esse simoniam conuetionalem ab utroque 'contrahentium saltem ex parte executioni mandata. Ego autem hanc proprie.speciem non esse cocludo. Primo quia sinonia realis,lit ipsi inquiunt,nil aliud est,qua si monia conuentionalis ab utroque cotrahentiu ex cutioni mandata, ergo non est proprie species, sicut nec etia emptio de uenditio executioni mandata est species diuersa ab ea , quae conuentione tantum persecta est,& matrimonium eo sumatuab eo quod non est cosumatum. Postremo simonia conuentionalis ad realem se habetήsicut me catum cordis, ris,de Operis inter se it lige specie proprie non differunt,sed gradu tantum, qitonia alterum est altem persectius,ut dixit S.Tho. I. I.
q. 72. art. 7. in resp. dc Nauar. in Man. Praelud. 9. n.
7.vers. Prima gratia habetur, ergo nec simonia reuis species diuersi a conuentionali erit. Nee S a repuςnat,
238쪽
communia,de quibus generatim εcrum est.
ca*bunt de iure. Isimenia Mentatis cognitIohabetur cogni
risipsius ori Positivo Parnae, quibus simoniau mentatis no vhcisur. Communis eirea quam, o ex rua, de quibus μυ ν Materia, erias neratim
Propria quo adgenus es Simonia cap.I.
1 A Materia Atridentibus t A Forma.
239쪽
De iis,quisi montam mentalem eommittere possent,ideII derim causa eskiente,cT de νι, qua nece rio ine Me eis debens ad banc simoniam caministe dam. CV. I. s V M N A. et simoniae 'ecies duae, qua.
a Simonia mentalis committitur tam ab Ecclesii Uicis per hiis,quam asiecularabus. 3 Simonia mentalis committitur,ubi expresse pactum
6 Simonia mentalis unde dicta eR.
AC TENVS desimonia generatim egim etiam speciatim, idest de
singulis eius specieb. separatim agamus: tqu ,quoniam duae praecipiti sunti altera comitentionalis,quq & realem sub se continet, al
lis quae mentalis communiter dicitur,ut supra vidimus,& mentalis breui eget tractatione, ob ea rem prius hanc,deinceps illam contemplemur.
Verum quod agendo de hac simonia eudem ordinem mihi obseruadum proposui , quem supra generatim obseruaui,ideo prius de iis, qui si moniam hanc committere possunt,idest de causa efficiente. de iis,quae necessario inesse ei debent ad limoniam committendam einceps deessi ctibus ipsius tertio de materi postremo de se
Simoniam mentalem igitur iidem .committunt,quos generatim simoniam committere an ira dix nam quicquid de genere dicitur, &de qualibet eius specie,ut Philosophi inquisit.&ra tiones quae de efficiente causa allati liint,3c locuhic sibi vindicant.& ob eam rem & dispositio,arsum.c.cum dilecta de conii .vtil.uel inutil. dea I .illud. Lad l.aquil .Tams igitur personae Ecclesia si icae,quam seculares simoniam hanc committere pollunt. Necessatio aute requiritur, quo simonia his committatur,p terra, quae posuimus in Tab. I. 3 c.7.primum,' ne expresse de spiritualibus emendis, uendendisve conueniatur: idque iure mersero , tum quod simonia haec nullo pacto interueniente, sed affectu animo intercedente committitur,ut habetur in c.fi.de simon.uer Qus nullo pacto, sed affecta animi praecedente, atque sic no tantDD. ibi. t Tum quod inde simonia mentalis dista est, quonia mente concipitur,nulla conuentione interueniente. Tum quod,ubi pactum . interuenit mentalis esse desinit,& conuentionalis fit quae specie a mentali differt,ut uidimusaeque sic sensit Abb.ine.consuleie in fine de simo.& sequitur MariS .Sen.ibid.&in c. tua nos, nume. .ubi quoque Soci.eod. Hoc igitur primum est, quod simonia haec proprium habet, scilicetne couentio expressa, pactumue expressum in ipsa interueniat; iam ad reliqua transeamus, quod in seq. praestabimus.
Simonia mentalis ut committatur, equisitur ιt nee tacitum pactum, conuentione interueniat. a Simonia mentalis an commitatur, νbi nihil omnino datum. Ne plumile en. 3 Simonia mentati peccatum committitur , eIlo nihil omnino datum,accepta milesiit. st Simonia metati peccatumsimoniae commit: itur, esto nihil omnino datum, acceptum est. simonia mentalis nullo modo executioni mandata ηδ
S. I. r Ap Requiritur quoque, ut simonia mentalis ta
V- tum committati ritit nec tacito conueniat
inter se,sicut habςtur in c. f. de simon. nam ibi de hae simonia Summus Poti sex agens eam tunc committi sentit , ubi nullum pactum interuenit,
240쪽
uenit, sed aflictus animi tantum, tit ait ibi in uerso.Quet nullo pacto,sed aflectu animi. Si ergo luccominittitur,ubi nullum pactum interuenit, ergo nec tacitum interuenire debet,qui enim nul. I uindicit,omne excludit arg. l. Iulianus.ff. de lem. 3.& facit c. tua nos, vers. Licet autem eod. des mon. Praeterea, 'tacitum pactum interueniret,
conuentionalis simonia esset talis enim est, ubi expicitum pactum interuenit, ergo idem. N ubi tacitum; parenim virtus taciti, & expressi est, ut habetur in i .eum quid,& ibi DD. si cert. peti Noest igitur,quod hac de re dubitemus : nam & sic dixit Nauar. in Man. cap. a 3. num. lo 3. Simoniamentalis tantum Ait enim ibi est simonia mente
tantum concepta citra Omnem conuentionem ex prellam uel tacitum, siue res tradatur, siue no.
Ecce hie aperte sentit,nec tacitam conuentione interuenire in hane sunoniam debere. Idem de aperti sti me dixit in Commentatac. fi . de simon. num c. LQuare non recte sensit Guliel. Redoan.
tis aliis locis, qui exist imati it simoniam mentalem esse,ic ubi tacito agitur, de sic tacitum pacta interuenit: repugnat enim antecedentibus rationibus,ut per L patet,& Abb.quem citat, id non dixit:nec ratione alia id probat. A priori sentetia igitur non discedemus. Qui ergo simpliciter cupit spirituale habere pretio dato,uel conferre spirituale pretio accepto, simoniam metalem committit, esto nihil datum acceptumque sit, ut dixit Nauar. in cit. locis. An igituri simonia mentalis committitur ubi neutro quicquam datum es In hac quaestione duae DD. lintentie sunt quarum prima fuit Glo. in e. constitere de simo n. nam ibi dixit solam ii suntatem habendi spirituale pro temporali non sacere quem simoniachum dummodo uoluntas contenta sit suis terminis. Idem dixit in c. s n. inuetb. Affectu, eand.Glossi sequitur Gulielm. Re-doan.e .ca. num. I I. idem sentit Ang. in uerb. Simonia r. num .6. nam nec adulterium committere sentiunt eum, qui alterius mulierem latum concupivit. Contrari. ni opinionem, ut simonia etiam hic committatur sensit Archid. in c.quicuque, .q. r. nam diuitionem simoniae tradens,inquit triplicem esse,aliam large tantum . sicilicet simoniam mentalem, ubi nihil datur, aliam strictius, scilicet mentalem cum effectu, aliam stri .ctisti me ubi pactum interirent nex quibus apparet simoniae loco hanc mentalem ipsum habere. esto nihil datum acceptumve sit. Ide & apertius
dixit Nauari eod. c. 27.nu. t 3. 8c in eod. c. fi .nu. 7. in ultoque enim loco simoniam hane peccatum esse concludit.
Quid ergo concludendum3 Ego sie distinguedum censeo. t Aut quaeritur, an qu i troluntate in hanc hel spualia habendi pretio dato, uel dandi pretio accepto peccet,esso deinceps nihil detur accipiaturue de in hoc casu sine dubitatione cocludo peccatum ab hoc committi nam & sic di
uers. Dixi uoluntas,de sensit quoque Tho. ab Argent. dist. et .q. t arti q. in resp. ad secundum in primo quaesito, lib. . do Petrus Tata retus ead. d. deq. vers. Primo per simoniam, ibi, Simonia mentalis, bo Gabriel. Byel. ea d. d. q. r. paulo post princip. Et probatur etiam rationibus; nam peccatuest dictum aut factum,aut cocupitum contra legem Dei at,qui hoc animo assectus est, concupisc it contra diuinam legem,quae uoluit, ut gratis accepta gratis darentur,ergo peccat. Postremo
qui re ipia simoniam committit, scilicet dando,& accipiendo aliquid peccat, ergo do qui hoc cupit; nam peccata cordis,oris,de operis eiusde speciei sunt esto diuers gradus sint, ut dixit S. Tho.
par. 2.q. 72.ati. 7.& sequitur Nauari in Man. praelud. 9. num. 7. vers. Prima est Anselmi. Pro certo
igitur habebimus simoniachium hunc peccare, Δ in hoc primo calu secunda opinio locLm ha bebit quam & sequitur Glos . in cit. cap. consu-Iere, se in cap. fi n. do qui primam sententiam se.
6 Aut quaeritur, lex quo peccatu committitur, an simoniae peccatum sit: S in hoc etiam casu Pcerto etiam habendum est simoniae peccatum esse. Nam,ut DD. magna ex parte' sentiunt, sim nia est studiosa uoluntas emendi, uendendique spirituales, spirituali annexum; at in casu nomo talis uoluntas est, ergo peccatum hoc si moniae peccatum est. Praetc rea fui mentalem sim niam committit, Sc re ipse aliquid dat, accipitu pro certo simoniae peccatum committit, ut habetur in eod. c. fi. ergo de in hoc se nostro obdoctrinam S.I hom .proxime allatam. Peccatu igitur conam: ttitur, de peccatum simoniae, e ob id uera simonia, atque sic dixit Thom .ab Argen. d. 2 l . q. I .art. vers. Ad secundum, nam ait hue uere simoniachum esse coram De eu in soto Dei in primo quaesito, lib. .& Gabr. Byel. ead dis q. 2. vers. Dicitur studiosa, de hic quoque sententia Nauar. locum habet.
3 Aut queritura an simonia lisc subiiciatur poenis a iure positivo propositis, id est an simonia-clius hic puniatur poenis quibus ali i simoniaci a iure positivo puniuntur. st in hoc casu conclude dum est simoniachum hunc his poenis no affici:
communis enim DD. sententia hec est, ut testatur Nauar. in Man .eod num. I οἶ. Idque merito, cogitationis poenam enim in exicriori soro nemo patitur, ut dicitur in cicogitationis de poeni. dist. i. 3c ibi not. id Nauar. in re nostra, num. 9. dc in c.cogitatio ead .d. Immo nec puniri potest, ut asseruit Nauar. eod. num. Et in hanc sententiam
opinio Clossi accipienda est, & qui eam sequuntur. In hac questione igitur sic concludendii censeo;& de causa efficiente mentalis simonis satis, mi essectus eiusdem transeamus.
De essecIibus simoniae Mentalis. Cap. II.s V N M A. i spiritualium, temporaliumque acquisiuio per sim