장음표시 사용
241쪽
les absolutiones, dici potest aeesse illis debitam intentionem: nam sacerdos, qui syncest intendit absolvere, non apponit condi tiones sic impertinentes, dc
Prob.4. p. Nam tales conditiones non reddunt incertam tignificationem, & effectum verborum; ergo non impediunt valorem sacramenti. Prob. ant. nam
illae semper supponuntur subintelle , sive ponantur expressh, sive taceantur; ergo potius iuvant. Prob. ant. tales sunt jstae, EN te absolvo Dum fac do , vel si es, aut fuisti bani etγtus , vel s cienter aueritus, aut integre confessus , Vel si habet sussciens πο-
positum non peccandi de egiero ,&c. Haec enim sunt a solute necessaria ex parte ministri, & suscipientis ad valorem Sacramenti, dc quando non exprimerentur , adhuc praesupponerentur adesse ad valorem. Obiic. I. Conditiones, quae non tollunt significatum verborum essentialium , non impediunt effectum sacramentii sed appositio illarum conditionum non tollit significatum verborum illorum; ergo nec imp dit valorem. Prob. min. haec verba , ab οἰ-. te ἀ pee-
eatis tuis, semper idem significant sub quavis conditione, sive imi ssibili, sive futura,sive contingenti s
Res'. neε. utramque m In. Nam per conditiones trulas restringitur, seu distrahitur significatum, aut suspenditur operatio; nam si dicas, absolvo te, si eras ieiuna υeris, significas te nolle absolvere pro nunc, sed cras postquam ieiunaveriti item si dicas, absolvo se , si sum omnipotens, significas te nolle absolvere, nisi sis omnipotens, saltem quantum ad sonum Ye botum ι & sic nihil operantur. Objic. a. Conditio defuturo non invalidat matrimonium s ergo nec absolutionem; nam eadem est ratio de utroque: nam conveniunt in ratione sacra me ei. Prob. ant. nam contrahentes possunt dicere, a cipio te in meam , vel meum, si pater tuus cras con se erix; di tunc matrimonium, quod ante consea cum patris non valebat, dato consensu valet; ergo dcc. Rela. I. neg. ant. nam quandiu consensus non est
absolutus , non est proprie per verba de praesenti, sed aequiValet matrimonio per verba de futuro, quasi dimet, gccipiam te cras, si pater tum consenseris, oc
242쪽
tune dato consensu patris, tenetur ipse consenti re depraesenti. Ratio est, quia ex intentione Christi formae sacramentorum sunt absolutae. Igitur ante positionem conditionis matrimonium est inchoatum, sed non persectum, nec ratum. Resp.2. neg. Parit. nam Christus pro matrimonio noluit mutate plures conditiones contractus humani, in quo admittuntur tales conditiones de futuro, ita ut non teneant ante illarum impletionem. Matrimonium autem est quidam contractus humanus elev3tus ad rationem sacramenti. Non ita est de absolutione, di aliis sacramentis, quae debent operari de praesenti. Inst. sicut se habet sacrament lim matrimonii ad contractus humanos, ita se habet absolutio in sacramento isto ad iudicia humana; sed haec iudicia dati
possunt, & valent cum conditionibus de futuro aerique, ac matrimonium; ergo & absolutio . Resp. i. neg. mai.&di aritas petitur ex voluntate Christi, qui nihil determinavit circa matrimonium, Bene vero circa hoc iudicium , volens, ut sit determi nate absolutorium , vel Ietentivum , dicens '. suorum remiserisis, &c. Resp. a. neg. min. Nam, ut diximus, matrimonium non habet rationem sacramenti, nisi quando contrahitur absolute, di depraesenti per consensum mutuum contrahentium, impleta aditioneia.
An valeat absolutis inscriptis ad absentem, seu an debeat esse vocalis. IN definitione huius sacramenti diximus ex Scoto ilia lud esse absolutionem hominis paenitentis factam ereris verbis , dic. Iam quaerimus de illis verbis, an deis Beant esse vocalia, di ore prolata, an vero sufficiat, si nutibus, aut scriptis exprimantur ad valorem Sacramenti, an vero tantum ut licite detur , seu ex necessitate rei aut praecepti. Item quia possent poenitentes peccata sua scribere, de mittere ad confessatium, qui rescriberet absoluti nem insorma, q uaeritur, an talis absolutio sit valida , aut licita.
243쪽
a I 8 De sacramento poenitentia
AB lutio sacramentalis debet esse vocalis, ha ut non lυaleat data in scriptis ad absentem . Prob. I. ex Scoto fict dicente, quod forum istud ex lnatura sua es secreti mum it ergo non tenetur quis ad istud forum aliquo modo publicum . Ideo non Putat aliquem teneti ad confitendum per scripturam , qu)a omnis scriptura ex natura sua nata est esse publiea : Sed eadem est ratio de absolutione; ergo S c. Addit quod in seriptura ilia tollitur verecundia, quae est poena magna in confessione, quando perscriptum eonfitetur . Unde confessio ista minus Valet. . . Prob. 2. ex Concit. Nam Florent. dicit de omnibus sacramentis nostris, quod constant rebus, tamquam materia, & Verbis, tamquam forma, & de isto dicit , quod forma eius sunt verba absolutionis, quae pro-1ert sacerdos dicens, absolvo te. Et Trident. ab id rari dicit; ergo censent verba absolutionis debere pio serit ore ministri, non autem scribi. Prob. ex Decreto Clem. VIII. zoJunii an. I 6O2. quo proposita quaestione in Congregat. generali S. Ossicii,ntrum liceat per litteras , seu internuntium confessario absenti peccata sacramentaliter confiteri, O ab eodem absente absolutionem obtinere i Sanctissimus .... auditis motis Patrum Theologorum, hane propositionem, sic. lia .cere per litteras, seu internuntium eonfessario absenti saeramentaliter confiteri , O ab eorem absente absoluιionem obtinere, ad minus uti falsam , temera-νiam, O scandalosam condemnaυit, o prohibuit; ergo ille modus tam confitendi, quam absolvendi pro hibetur, & damnatur, ut falsus; ergo in Validus. . ' Dices, inde probari talem absolutionem eisse illicitam, non autem invalidam . . Contra. Decretum prohibet, ne deinceps ista propositis publicis , privat sque lectionibus, concionibus .
O congresbus doceatur, neve unquam tanquam ψ- liquo casu probabilis defendatur .... ac ad praxim quovis modo deducatur; ergo non solum vult tales absolutiones haberi ut prohibitas quoad praxim, sed etiam ut speculative falsas, di nullas. Nam multa fro-
244쪽
hibentur quoad praxim propter Pericula, scandala, M inconvenientia , ut communio sub utraque specie, quae Deculative sunt vera, dc valida; sed quae si eculative decernuntur salsa , temeraria, Si scandalosa , vel prohibentur doceri, non censentur valida . Denique Pana censet falso dici esse validam . Confit. Nam clim aliquis Theologus excogitasset ibi aliquod subterfugium , quasi Pana loqueretur tantum de confessione, &absolutione simul , &collective , non autem divisim , Paulus V. 14. Iulii decrevit, illam interpretationem non subsistere , evr ideo ex libris
illius Authoris amovendam , delendam . Prob. den que ex institutione divina : nam, ut d cet idem Concilium, Christus peccatores ante tribu-na poenitentia: ὶ tamquam reos sisti voluis sci pers
nati teri ut perfacerdotis sententiam .... plint liberari. Non sistuntur autem proprie per litteras, Vel per nuntios , S: maxime, quia non sentiunt confusionem poenalem, quam Patiuntur Personaliter comparentes, α confitentes sua peccata, ut notat Doctor subtilis.
Confir. ex Author e libri de vera poenitentia, quia hoc sacramentum dicitur figuratum in leprosis, quibus
tuae cit 3 ebatur , ur si Zerent se sacerdotibus , docens corQporali praesentia confitenda percata , non per nuntium, aut perscriptam manifestanda. Die is enim , ora mouis strate omnes, non unus pro omnibus, non alium statiι a
pis nuntium 3 ergo ita est de poenitentibus istis . Coi fir. a. ex perpetua straxi Ecclesiae, quae nunquam admisit tales confestiones , nec absolutiones absentium, ut constabit exobjectionibus. Confir. 3. ex absurelis , quia exponeretur secretum , quod debet esiae inviolabile in hoc foro . a. quia verba absolutionis debent significare per se personam , cui remittuntur peccata ; sed per scripturam non satis designatur, clam possit cadere in manum alterius, quam Poenitentis; ergo&ς. 3. quia dum vadit nuntius, vel epistola poenitentis ad sacerdotem , potuit ille mori , aut mutare mentem , aut fieri inhabilis, aut peccare de novo, & idem est post scripta in absolutionem , dc dum vadit ad poenitentemi di sic exponeretur absolutio : & sic de aliis rationibus , quibus moveri potuit Ecclesia ast talem praxim damnandam ut falsam , di invalidam, scandalsiam , &c.
245쪽
obite. r. Hoc sacramentum fuit institutum per m dum judiciis sed iii iudiciis humanis possunt absol- vi, aut damnari absentes, &jnscriptis; ergo dein, sto. Min. patet ex praxi quotidiana. Resp. dissimai. ad aliqua, con. quoad omnia , ne g. mai. &cons. Nam quia his proceditur non ex rissore iustitiae, sed lenitate misericordiar, Christus noluit ibi absolvi, nisi confitentem personaliter peccata sua cum dolore, & rubore, quae non sentirent absentes. Item voluit esse secretissimum ; sed haec, & similia non sunt necessaria in iudiciis humanis, in quibus etiam citari solent rei personaliter. Obiic.a. Constat , quod olim talis erat eraxis Eccle-sae. I. de Serapione, ad quem, cum poenitentiam permuntium peteret, missa est particula hostiae consecratae in signum absolutionis , & reconciliationis. a. Partes Concilii Duzianensis concesserunt absolutionem Roberto Coenomanensi Epi scolis, qui aegrotans scripserat ad eos peccata sua circa an .gia. Titulus Epistolae eratas Epistola absolutionis, quam mi emunt ei s R heriose tenerabiles Sacerdotes de loco obsidionis. 3. Gregor. VII. absolutionem concessit Episcopo Lincolniensi in Anglia , qui eam per litteras petebat. 4. ScOeus ipse meminit absolutionis concessae S. Thomae Cantuariensi, qui timebat se mollius restitisse Henrico II. pro Eccletiae libertater Sed illae absolutiones mxant sacramentales, &per Epistolas; ergo tales consessiones, & absolutiones non essent invalidae, sed
fuerunt in usu. Resp. neg. min. Non enim fuerunt sacramentales , 'sed Canonicae, I. Dionysius Alexandr. misit ad SN Tapionem non absolutionem, sed Eucharistiam in signum reconciliationis cum Ecclesia , aestimans eum jam iustificatum per internam contritionem. Hic s pius in Eeelsa dentio recipi postulabat , sed nemo auscultabat, quia idolis sacrificasset, inquit Dionysius. Dederat ergo signa manifesta contritionis, & illa reconciliatio erat pro foro externo. . a. Idem est de R he rio, cur enim ad Concili um recurrisset,nisi pro re
sura Canonica, di pro peccatis publicis , de quibus serat denigratust Ideo deprecatoriε, non absolutorihscripserunt Patres: Spiritus S. dimittat tibi omnia peccata ina, liberes re ab omni malo , dic. Ibi vides ora-
246쪽
tionem potius , quam iudicialem absblutionem, de
3. & 4. Idem est a sortiori de Episcopis Lincolniems, & Cantuariensi : nam illi timebant se incurrisse in aliquas censuras, di poenas Canonicas. Unde Alexander scribit, se Authoritate Apostolica relaxare; &xemittit eum ad Sacerdotem confessarium, qui disere sus , O providus habeatur i, tibi consulimus per poenia sentiam eonfiteri s ergo absolutio illa Papae non erat saeramentalis, alioqui frustra moneret confiteri. Igitur absolutio sacramentalis, ut sit valida, debet esse vocalis, di non scriptis expressa , nec ad abse
absolutio saeramentalis valeat data petentibus
NArrant historici Ecclesiastici, quod in primis De
culis Christianismi negabatur absolutio impiis, qui post transactam vitam in imp etate illam petebant in extremis: quia , inquit Cyprianus, fiJ rogare illos, non delicti penitentia, sed mortis imminentis admonitis eompellis r nec dignus est in morte accipere solatium,qui se non cogitavit esse moriturum. Ratio rigoris erat, ne spe facilioris veniae fideles , fide deficerent ingruente persecutione , ut scribit Innoc. I. DJDistinguendum est autem inter eos, qui petunt ab solutionem in extremis. Quidam post cursum vitae ita
omni genere vitiorum,in neglectu poenitentiae, ac sacramentorum , syncere tandem recurrunt ad Deum,& Ecclesiam , dc petunt absolutionem verbis expressis, & cum signis verae poenitentiae. Alii morbo correpti, signa tantum quaedam proferunt, quibus Videntur paenitere, de absolutionem petere, V. gr. Pe ctus tundunt, manus, & oculos in coelum attollunt, dic. Ruidam in ipsis actibus peccati, amita usu rationis, aut vocis, moriuntur. Ruidam peccatores Publici nec ante morbum, nee in morbo petunt abs
lutionem. Quidam boni, Spii, praeventi morbo et nec voce, nec signis petunt. De singulis peti potest ,
247쪽
aa 1 De sacramento PoenItentiae
quid cum illis agendum i sed prilis videndum ab lute, an absolutio petita in extremis valeat .
AB sola tio in extremis spicere petita, ct data valet. Est communis de fide.
Ρrob. I. ex Scoto, qui duabus conclusionibus quaestionem resolvit. I. Poenitentia sive interiorΡla , me exterior cum susceptione sacramenti paenitentiae fusefieit ad salutem alicujus in extremis. 2. 'nitentια , quae videtur haberi in extremis, lix est vera ρrnite
ita si sciens ad salutem ρ quia dissicile tunc es habere veram prnitentiam non tamen impossibile9
Prob. 2. ex Script. quae non excipit ullum tempus ad poenitentiam, & veniam, modo sit vera. si J suacumque hora ingemuerit peccator, iniquitatum eius non amplius recordabor. Et alibi, convertimini ad me, ego convertar ad vos; ergo in quocumque Vitae momento peccator gemit, di con Vertitur petens ablo'
lutionem, valide potest, &debet illi concedi. Prob. t. ex Concit. Nam Carthagin. IV. a J Is, quo penitentiam in infirmitate petit, si casu, dum ad eum
Sacerdos invitatus venit, oppressus infrmitate obmu
tescar; vel in phrenesim versus fuerit , dent testimonium , qui eum audierunt , , accipiat pruitentiam . Item Leo Magnus . 3J Talium nerestati auxiliandum est, ut nec actis insis pq nitentiae, nec communis gra-.ria denegetur , si eam , eriam amisso vocis incio , per indisium interri sensus quaerere comprobetur , &c. Prob. a. ex Patribus. Nam inquit August. seu Author libri de vera poenit. Penitentia, si in extremo hiatu virae ad Venerit, sanat, O liberat .... MAoum' sera
fuir la ronis pgnitentia, sed non fuit sera indulgenria roc dat rationem ; quia Deus semper potens est , semper etiam in morte iuvare valet, quibus placet Cum ergo set opus non hominis , sed Dei fructifera ρgnitentia, inspirare eam potest,quandocumque vult sua misericordia, . remunerare ex misericordia, quos damnare potest ex iustitia; ergo Sacerdos, qui negaret absolutionem verhpoenitenti,& perenti in extremis, opponerret se Dei voluntati , di misericordiae, quae talem poenitentiam in-wI-
248쪽
sp rat moribundis, & vult eos salvare per sacram eiicitum ; ergo gravissime peccaret; ergo Valeret sacra
. Prob. denique ratione s quia eadem est ratio de paenitentiae valore in extremis, ac in quoVis alio tempore vitae s std in quovis alio tempore valet ue ergo & in isto. Min. patet ex Seripi. cit. quae nullam temporis limitationem admittit. Prob. min. nam ubique est idem sacramentum. Confidi Nam quoVis tempore contritio delet peccata , & si aliqua temporis circumstantia exciperetur, aut nollet hanc 1lli in i rare, Vel et cooperari adveniam; sed neutrum dici potest sergo &e. Prob. I. non negatur potentia: Deus enim semper est potens , ait August. cit. 2.non negatur Voluntas , quia omnes sa ιυos fieri,
non vult mortem peccatoris . sed ut convertatur ,-vi
vat. Item , non vuti aliquos perire sed omnes ad poenitentiam reverti I ergo vult inspirare, & juvare omnes ad poenitentiam. Et hoc certum est de fide . . Dixi, f)ncere petita: nam , ut dictum est, contriatio, vel attritio vera est de materia necessaria ad valorem sacranaenti, & sic absolutio petenda est ex syncero motu poenitentiae.
Objic. i. Augustinus siJ de poenitente in extremis non pr sum imus , quod bene exierit. Et in SS. Canonibus . fab Perieulosum est, interitui vis
num usque ad mortem procrastinare paenitentiae remedium . Item, hac animadversione percutitur pec
, moriens obliviseatur sui, qui dum viveret ἡobliv/Ditur Dei; ergo qui distulit poenirentiam in finem vitae, non potest valide abstitui. Prob. cons. nam ex August.incerta est dispositio ad validam ab luti nem 3 ergo si absolvitur, exponitur sacramentum n uulitati, dc profanationi. quidem, quia, cum sit postibile, ut vere poeniteat, ita valere potest absolutio. z. quia numquam Sacerdos est certus physice delumcienti dispositione suscipientis, & sic vel numquam absolveret, vel semper peccaret absolvendo.
249쪽
rum peccatorum Ionitentia sit ratissimh vera, didissicillima , sed non impossibilis.
Inst. poenitentia , ut suffciat ad sacramentum , deinhet esse voluntaria; sed ,ex Patribus, in extremis non est voluntaria ; ergo nec suffciens. Prob. min. nam inquit August. Si vis jam poenitere , cum peccare non potes , peccata dimiserunt te, non tu illa. Ideo monet; 2 'llus expectet, quando jam peceare non possit; arbianii enim quaerat livertatem , ut delere possit commissa, non neeesstatem . sui primus a peccatis relinquitur,
quam ipse relinquat ea,non libere sed quasi ex necessitate
condemnat; ergo in extremis penitentia non est libera. Resp. neg. min. & a. cons. August. ibi loquitur delibertate peccandi per opera externa,quam non habet infirmus, sicut nec ad opera externa poenitentiae; sed
sicut potest internε peccare, ita & poenitere ex corde , quod lassicit Deo. Obiic. a. si talis poenitens posset absolvi, daretur Oceassio peccatoribus perseverandi in peccato usque ad mortem a sed hoc est summum inconveniens s ergo &c. Resp. neg. mai. Nam sicut facilitas ab luendi durante Vita non impedit valorem sacramenti, si adsint alia requisita, licet aliqui pessimi sumant inde occasionem peccandi ex fiducia obtinendae absolutionis, ita in proposito hoc est praeter intentionem Dei instituentis sacramentum , & quia longe plures inde re si-Piscunt, quam indurentur, di majus illud bonum sufficit, ut recte fiat. Denique ratio illa suadet, ut cautiores sint in hoc sacerdotes, non autem probat inV liditatem absolutionum, modo poenitentia sit vera.
Quaeres, An homo per peecatum aliquando ad eum statum reducatur, ut non post paenitere, nec absolvi .
Rest. quod regulariter id accidere non potest, b
Ratio I. p. est, quia , ut diximus, Deus semper est potens , dc paratus ad inspirandam poenitentiam , de peccator est semper liber, si velit, ad cooperandum inspirationibus, dc auxiliis Divinis. Vide, quae diximus in tr. de Deo , & de gratia. Ratio a. p. est, quia peccator per depravationem suam in eum statum cadere potest indurationis, ut Memereatur derelinqui a Deo post longiorem , S o stinatiorem contemptum gratiarum , ut ipse minatur.
250쪽
s id curavimus Babylonem , O non est fanata, deum ilinquamus eam. Item , faJ Dimisi eos fecundum des deria cordis eorum. Et Apostolus: Γ3J Tradidis eos Deus in desideria eordis eorum , in immunditiam .... in passiones ignominiae .... in reprobum sensum; sc. non Perimpulsum positivum, sed negative per derelictionem; sed certum est hominem sic derelictum non possierecte poenitere 3 ergo &c. de hoc alias . . . Quaeresa. An valeat absolutio morientis in actu peccati , v. g. in duello , vel torneamentis, O similiabus casibus, in quibus homo amittis vocem , O usum sensuum , ita ut non possit daresigna paenitentiae . . Resp. non valere, nisi signa probabilissima poenia tentiae dederit.. Ratio est, quia Sacerdos non debet applicare sormam sacramenti , nisi materiae a Christo institutae; sed homo sine poenitentia non est materia instituta a Christo: nam contritio est principalis actuum poenitentis , & de materia necessaria sacramenti: & haec debet fieri sensibilis Sacerdoti, de in his casibus potius illi constat de contrarios ergo nec licite, nec valide potest illum absolvere. Forte tamen posset illum absolvere sub conditione, quia & ipse moriens posset habere aliquam dispositionem internam ad gratiam. De duellantibus posset eia
se specialis ratio propter excommunicationem Ieser vatam , quam incurrunt, sed de hoc alias.
aeres 3. Qid dicendum de peeeatoribus publicis ,
qui nec ante , nec post morbum , nec in morbo petunc
absolutionem, O subito obmutescunt.. Resp. nec istos posse absolvi validE, nisi per signa valde probabilia ostendant poenitentiam. . Ratio est, quia vix credi potest, quod tam subito mutaverint voluntatem, quam usque ad illud instans servarunt tam obstinate assixam peccato suo. Tales sunt concubinarii, & usurarii publici, apostat' , haeretici , sthismatici denuntiati, & similes, qui cum viverent liberi sensibus inoluerunt dare signum poenite tiae,sine grandi miraculo non videntur meliores in st tu,quo non sunt compotes sui, & propter publicitatem Vitiorum,& scandalum populorum debent derelinqui. Dices . Non est impossibile Deo per gratiam extra'