장음표시 사용
101쪽
a fugiendam hypocrisis speciem eodem modo suom isse rectitant, Denique, quoniatn Caietanus a Z.qt est 'a art. ia docet 'orationem publicam de praecepto debere esse vocalem: sed claram,' altam solum de decentia ; sed haec decentia cestaticuad non impediendum, vel offendendum alios, decentius est illam lubmude dicere . Hanc sententiam sequuntur Petrus di Aragonia a. quaeli.83. atra et, dubio ultimo concius i Iactibus oram js parte Aecii .lib.a. p. a. num. LI. Odriqueet parte
2 Pro maiori praedicta sententia declaratione distinguendum est; nam vel ille qui diuinum ossicium priuatim recitat. solus illud recitat, vel cum socio, si solus non tenetur ex praecepto, tam alta voce illud pronunciare , ut possit ab ast istentibus audiri,sed satis est, si a se ipso audiatur, ut bene docet tertia sententia. nam licet quantitas vocis non praecipiatur, tamen in ipso praecepto vocaliter orandi, intrinsece includitur obligatio, ita orandi,ut quisque possit orationem suam vocalem percipere sublatis impedimentis,& certus redui, quod eam protulerit,
si vero,cum socio recitet, tenetur. tam alta voce illud proferre, ut a socio audiri pollit. ratio est, quia nusquisque tenetur recitando, vel aut iendo totum δε in te rum Oificium explere 3; praeterea, nisi socius audiat, non potest conuenienti tempore, aut modo respondere. In hoc conueniunt omnes Doctores ter-xia sententiat,praesertim P. Suar loco citato, P.Reginaldus Ioco citato propositione tertia , di quarta, cap. LI. feci. 3.
a Quaeres,an si quis priuatim recitet diuinum ossicium , cum socio,qui non teneturi Ilud recitare, sed solum voluntarie ipsuadiuuat,satistaciat sua obligationi, si partem suam,ita submisis recitet, ut non possit a socio audiri; ipse tamen partem sui soci alte pronunciantis, attente audiat. Respondeo amrmative. ratio est, quia praedictus vere dicit partem suam, alteram a soci Daudit; ergo totum ossicium integre, absolui r quod vero socius non audiat partem ipsius , contra nullum praeceptum est,
102쪽
est,cum subponamus illum non teneri ad recitandum diuinum osticium, sed solum teneri,ita illud recitare,ut ille. qni ex obstigatione recitat,possit ipsum audire . Quare licet ilIe, qui en
obligatione recitari non teneatur in hoc casu, tam alte pronu-ciare. ut socius possit audire,cum socius, nec recitare teneatura ex suppositione tamen, quod vult alium adiuuare ad recitandum,tenet Ir, ita pronunciare, ut alius possit audire Hec conclusio patet ex praxi,nam multi pij,do fit,in timorati viri saepe ita recitantἰvel, ut minus fatigentur, vel quia lea magis ad deuotionem prouocantur. Sic docet P.Ioannes Azorius partem lib. IO.cap.7. 6.& P. Suar. to. 2 de Relig. lib. .de horis cano:
IDVBIVM V. An in eboro,dum diuinum, tum persoluitur avitus sit tantus ονα Ianicus,quem figuratum appellant. D spondeo circa hoc dubium duas esse sententias primari docet non licere,ac proinde peccare nunc cantores, qui in horis canonicis persoluendis cantu tuntur organico, per consequens,etiam Eccletiarum Praelatos, qui eos conducunt, ipsisque consentiunt,nec prohibent absurdos excessus. Ratio est, quia, nec attentrinec modeste,ac deuote canunt, sed potius gestibus,ita indecentibus utuntur, ut eos aspicientes magis di-hrahantiquam ad deuotionem sua melodia attrahant, dum non canunt fabulantur, cita totum choriim perturbare sole ut non modo, non excitent attentionem, deuotionem officio diuino debitam,ac Dei,diuinarumque rerum contemplationem; sed potius adimant praeterea cantus organicus est causa, ut non audiantur, nec intelligantur verba, quae canuntur, ac proinde adimit duas species attentionum, nimirum ad verba,& ad sensum verbor una, per consequens est contra finem,quo cantus permissus est, scilicet, ut augeatur deuotio propria,vel aliena dctiique hoc est iure ecclesiastico prohibitum in extra uaganti unica ue vita, Milonestate clericorum. inter commvncs Ioannis a a, ubi de consilio Cardinalium di
stricte praecipiti ut nullus in diuinus ossiciis auium cantum,prae tar
103쪽
ter seclesiasticum, q lem simplicem vocat, attentare praesumat. Hanc sententiam expresie docet Nauar.in cap. I 6.de Graistione Corollario Q. nu. 32. ROdrique Diom. a. quaestionum regularium qu. O. ar. I. Secunda sententia communis docet cantum organicum ,
seu figuratum,sicum debitis circumstantijs fiat in diuinis osticiis, nec per se malum est e, nec iure ecclesiastico simplicitee prohibitum ratio est, quia in hoc cantu per se considerato nulla est intrinseca deformitas , quae contra sanctitatem diutis
norum osticiorum,vel decentiam,& honestatem clericorum
esse videatur; cum experientia ipsa constet, quando debita moderatione in grauitate fit Avime conducere ad mysterijsole innitatem celebrandam, diuinorum osticiorum maiestatem declarandam Maudientium animos ad deuotionem di- diuinarumque rerum contemplationem excitando quod confirmat uniuersalis Ecclesiae usui, pratertim Romanae, qui etiam nunc in ipso Pontificio sacello seruatur. Quare non est ecclesiastico iure prohibitus, nam in praedicta Extrauaganti Ioannica a. solum fuit prohibitus indecens modus huius canistus, nec in aliis decretis talis prohibitio reperitur. Huic sententiae fauet S. Ambrosius , qui in Ecclesia Mediolanensi can, tum instituit, ut reteri S.Augustinus lib.p.confessionum cap.7.&ipse Augustinus lib. Io confessionum cap. 33 prope finem, ubi ait Magisque adducor can andi consuetu/inem approbare in Beelsi, ut per oblectamenta aurium infirmior animus in f
ctum pietatis assurgat. 4.Tho. 2.qu.9I ar. 2.ait Salubriter fuit institutum, ut in diuinas laudes tantus assumeretur, ut animi infirmorum magis provocarentur ad deuotionem in Caietanus ibi
notabilia ait prudentia opus es in His, i pensatis conditi
nibust personarum , e. quantum pro excitanda, ctico ei Manda deuotione expedire uidebitar, ametur Thomas Vual densis tona. 3. de Sacramentalibus tit. a. a cap. 26. usque ad O. cantum probat. Hanc sententiam expresse docet Sotus lib. Io. de iustitia qu. s. ar. a. prope finem, ante solutionem argumen torum, Ludovicus Miranda tona. I. Manualis Praelatorum regularium qu. 37.ar. o.conclus. I. Cardinalis Bellar. tOm. controuer. lib. I. de bonis operibus in particulari c. I 6. P. Henrique lib.9. de Missa cap. 3I num.s commento littera T. V. ubi alios citat, P. Suar.to. a. de Relig.lib. . de Horis Canonicis P.S .uum. 2.P.Rlliucius O. a. trac1. 23.cap. .num .l18. II9. Bonacina Disitia ' Corale
104쪽
Boiaeina tom. I.tract.de Olficio dispa.qu. I. Punoe a. num. I. Hanc sententiam nune in praxi sequuntur omnes fere Epila pi,&Praelati, tam saeculares, quam tegulares, qui in suis ecclesii, praesertim in festis Iolemnibus procurant, vel permit. tunt cantum organicum, seu figuratum, dum in Choro diui. num officium recitatur.3 Prosolutione praesentis dubij dico . certum,' indubita. tum esse, apud omnes Doctores , tam primm quam secundae sententiae esse omnino illicitos omnes cantus indecentes , modulationes vanas, indecoras. quales sunt non solum illat, qua turpes sunt, nam huiusmodi etiam in recieationibus humanis illicitae sunt, sed etiam illae, quae fiunt, cum gestibus, motibus indecentibus, vel ratione usus profani, aut propter peculiarem modum flectendi vocem , aut melodiam quae solent profanas , clasciuas cogitationes , aut indecentes motus excitare; mulusinodi cantus reprehendit s. Hieronymus lib. 3 commentariorum in Epistolam ad Ephesios , in id capitis quinti Cantantes, re allentes in cordibus Uris domino,& refertur cap.cantantes clist.o a.ubi ait Audirit haec ado e
fcentuli,audiant ij, quibus psallendi in Ecclesia oscium est Deo
non voce, sed corde cantandum: ne in tragoedorum modum guttur, fauces dulci medicamine eolliniendas,υt in Ecclesia Thea trales moduli audiantur, suantica Vbi Glossa verbo liniendae ait, Populum delectent, O Hrbo Theatrales , ait tragoedi se faeiebant in Theatro de cantando tragoedias,3 S.rho. 22.qu. 9 I art. a. ad a. ait quod Hieronymus non simpliciter vituperat cantum, sed reprehendit eos , qui in ecclesia eantant modo Thea
trico,non propter deuotionemexcitandam,sed propter ostentationem procurandam. Ibi Caietanus ait, cantus Theatrales, aut tra
stici propter fum profanum prohibiti sunt in Ecclesii, Mironimma verbo organorum usus,lait Ecclesia interdixit profanos
eantus in Ecclesia, ut caurus Theatrales distinct. 92. cantantes Cardinalis Bellar. to. .controuers. lib. I. de honis operibus c. I 7 ad 4 respondeo Hieronymus abusum reprehendit, non bona et um tollit, ct cum ait Deo, non voce, sed corde cantandum, non intelligit solo corde, sed non sola voee esse tantandum, sapa Ioann cfra in pr*dicta extrauaganti unica de vita,& honestate cie eorum afferens multas rationes, quibus huiusmodi catus indecentes, illiciti sunt ac proinde omnino prohibendi, ab Ecclesia Dei prorsus abi j ciendi,&profligandi, inter alias
105쪽
enumerat sequentes Aures inebriant, o non medenturigesibus simulant, quod depromunt , quibus deuotio narenda contemnitur,vitanda lasciuia propalatur: non enim inquit frustra ipsαBoetius lasciuus animus,ue lasciuioribus delectatur modis, De eosdem sepe audiens emollitur, frangitur, ubi Glossa verbo gestibus simulant,ait quod turpe es, contra honestatem loricalem, in hoc quodammodo comparandi illis, qui ludos Theatrales in Ecclesia faciant, vel ibi laruas induunt, visua insania ludi.hria exerceant,&de his,4 similibus circumstantijs cantus loquitur Nauar. in praedicto cap. I 6.de oratione nu.32.8 sequentibus, S Rodrique loco citato ar. I.&4.rin. Quae res an it per se malum in diuinis ossiciis cantum organicum adhibere , praecipue, propter sensibilem delectati nem ex ipso cantu , non potuus propter spiritualem deuo. tionem ex re cantata. Respondeo, circa hoc duas esse sententias. Prima affirmat esse per se malum, ac proinde ex genero suo peccatum ratio est quia hoc est contra finem, propter quem cantus in diuinis ossicijs sui in Ecelesia Dei introductus, scilicet ad excitandam propriam, vel alienam deuotione in Deuma nam ita expresse docet Papa Ioannes aru in praedicta Extrauag. in principio, dicens Inde etenim in Ecclesii Dei. psalmodia cantanca praecipitur,et delium deuotio excitetur, haec videtur expressa sententia S. Augustini lib. Io consessionum cap. 33.fi ubi te accusans de aurium voluptatibus ait Cum mihi accidit,ut me amplius cantus, quam res, qua canisa moueat poenaliter me peccare eonfiteor, o tunc mallem non audire cantantem Hanc sententiam videtur sequia Thomas 22. qu. 9 I. art. 2 ad 2. vhi alteri praedictum locum S.Augustini, Caietanus ibi notabiIta in principio ubi ait Finem cantus eon cre
in exeitalione deuotionis propria, et aliena ad Deu- eum
omnia, qua funt propter finem , nonsat propter se appetenda ueι facienda, η sin quantum sunto tilia ad Mnem, consequens est ut in Ecclesiasteis officiis in Ecclesiis persoluendis debeat tantumeantari quantum expedit euitanda deuotioni eantantium , si adiena deuotionis rati eesset. non plus, post pauca concludit ude auendum est,ne cantetur causa delectationis nostra, vel aliena in Ecelesiasticis inciis, Dipate ex fine, ex authoritate Augustini hanc sententiam expresse docet Nau in cap. 6 de oratione num. 3 ubi ait Delectari, atit alium delectare υeιle in σι ν diuinis magis axtu,quam verbiis peccatam, uti eo te
106쪽
par Beatus AugQlinus lib. Io.confessionum, post pauea ait eis sententia Caietani , ut sit licitus cantus in diuinis olliae ij si
cessarium esse,ut non eantetur delectationis danda,vel aec'ienis da gratia.eum sequitur Ludovicus Miranda Om. . manualis Praelatorum regularium'. 37.ar.6.concl. 3.
Secunda sententia docet plus moueri cantu ipso quam recantata per se, non semper esse peccatum, cum non sit intrinsece malum, quia potest hoc esse naturale,& non pendens ex hominis libertate; immo si quis bene utatur illa naturali conditione,aut complexione ordinando illam ad spititualem profectum,esset laude dignus, quare peccatum illud, quod in se recognoscita Augustinus, vel non erat propria culpa, sed poenale peccati ut ipse ait id est motus surreptionis ex semite. qui plus iusto interdum sensibilibus delectatur vel poterat esse
veniale peccatum, non seruando omnino debitum ordinem in hoc genere delectationis . Hanc sententiam expresse docee P. Suarius to m. a. de Religio lib. 4 de HorisCanonicis cap.s.
Mihi utraque sententia vera esse videtur si bene intelliga tur; nam haec secunda intelligitur, quando sensibilis delecta tio ex cantu non est per se intenta,nec principalis sis canto rum, sed ex surreptione, Minelinatione naturali sed prima sententia intelligitur , quando finis principalis est sensibilis delectatio per se intenta, elicita docet ipsemet Nauarrus loco citato num. 34.fin. ubi ait intelligo tamen hoe de fine principali, idest quod delectatio nis debet esse finis principalis eantus: nam sfηii prineipalis eaneηtis,aut eantare procurantis sit excitare denotionem propriam et alienam, recte potest minas principalite uelle sibi, uel alijs audientibus aliquo bono e plaeere. Dico secundo quamuis in cantu organico, seu figuratumulti possint abusus obrepere, sic ut in omnibus alijs ecclesiasticis caeremonijs accidit ipsum tamen per se,si debite, religiose,& decenti moderatione fiat,lieitum esse, nec ullo iure prohibitum, ratio est,tum quia nec sonum, nec sensum ver borum,quae cantantur impedit, tum etiam quia ad deuotionein , ac coelestium rerum contemplationem magis excitat, quam si eadem verba simplici,4 plano cantu canerentur,
nunc cantores ad deuotionem,eo maiorem excitant audientes,quo modestius, deuotius, grauius canunt, ut patet ex
107쪽
dalibus,Collegiatis,&alijs,tam clericorum, quam regularis, in quibus praesertim in magnis sestiuitatibus solent cantores vocibus diuersis canere, non corrupto,vel immutato puncto cantus Gregoriani, talis est cantus, qui tit in eccIGia Romana,praecipue in Capella Papae,ut astirmat Nauar in c. I 6. de oratione n. s. ubi loquens de ipsius cantoribus, ait Talicantu organico utuntur, ut eum minime comprehendere uideantur rationes, quibus prafatus Ioannes In cantum organicum prohibuit,qua uidetur ratio germanat, quare in tota urbe non obstante dicta Extrauagante usitatur cantus organicus , qui nec auditum,nec intellectum,uerborum, quae eantantur, impedit ex his
patet huiusmodi cantum nullo iure esse prolabitum, cum nec in alijs iuribus vlla eius prohibito reperiatur. In hac conclusione omnes conuentiant praesertim S. Thomas 22.qu.o I .ar. a. ad s.ubi ait Si aliquis cauteri propter deuotionem attentius con-sderat,qua dicuntur,tum quia diutius moratur super eodem,tum quia, ut S. Augustinus dici in I O confessionem eap. 33 omnes affectus spiritui nostri pro fuani diuersitate babent proprios modos
in uoce atque cantu,qutrum occulta familiaritate excitentur, σeadem etiam est ratio de audientibus u quibus,o si aliquando nointelligavi,qua cantantur,intelligunt tamex propter quid cantaturiides ad laudem Dei, hoc sincit ad deuotionem excitatam nec obstat quod interdum populus magis videatur per huius modicantus inuitari, trahi adsensus delectationem, quam ad spiritus deuotionem, quia hoc non ita est ex lintentioni Ecclesiae, neque ea natura actionis,ut bene docet P. Suar loco supra citato,quia illa sensus delectatio per se est apta ad exci-.tandam mentis deuotionem mec etiam obstat si aliquando, inter spirituales cantus aliqua profana admittantur, Maliqua quae pias aures offendunt, nam, ut bene docet Sotus loco supra citato, hi sunt abusus,& absurdi excessus,qui tolerari non
debent. Dico,tertio Contra punctum, qui non turbae eantum gre' soria nuns, siue planum, sine controuersialiditum esse ratio est,quia Papa Ioannes az in praedicia extrauaganti hunc solum cantum videtur permittere, nam cum cantum organi.
cum prohibuissetideinde per modum exceptionis, sic ait Peν hoe autem non intendimus prohibere,qain interdum diebur festis praecipue,siuesolemnibus in musis, o praefatis diuinis Fehcali qus consonantia, quae mesodiam sapiunt, puta octauae, quinta,
108쪽
qua , hkiusmodi supra canum Ecelesiasticum simplicem praferanturis tamen,ut ipsius eantur integritas illibata permaneas nihil ex hoe de bene memorata misica immutetur maxime huiusmodi consonantia duditum demulceant, deuotionem prouo tent, Uallentium Deo animos to'pere non sinant. Ita expresse docet Nau.cap. 6 de oratione num 32 Rodrique tomo I. quaestionum Regularium qu.4O.ar. I.
Quaeres an licitus sit cantiis organicus, cum in ipso albquid additur diuino os licio, ad illud non pertinens, non per modum partis, sed concomitanter ad maiorem solemnitatem
ut saepe fieri solet in aliquibus Ecclesiis, praesertim in festis solemnioribus, in quibus inter psalmum,&ilalmum aliquid,extra offficium cantatur ad organum , vel aliud instrumentum mulicum, quod interdum sumptum est ex sacris litteris, vel ex ipso breuiario,interdum vero est ab aliquo ingeniose compositum t aliquando etiam in lingua vulgari quod oletum vocant i Respondeo, circa hoc dubium duas esse sententias . Prima absolute amrmat este illicitum , quia huiusmodi cantus audientes magis ad lasciuiam, quam ad deuotionem excitant ita expresse docet Paludanusii . dist. s. u. . art. 2.conclus. I.si.ubi ait Cant: s autem non debet esse tragoediens ι dicitur 9 a.d. cantantes; contra illos, qui dicunt Moletos in festis. Hanc sententiam sequitur Nau.in manuali c. I a. nu. 87. ubi a te peccare mortaliter eum, qui diuino cultu cantilenas feculares sprofanas, ct turpes admiscet, siue illa oce humana siue alio odigan proferanturmve patitur,aut procurat, ut misceantur, quo
niam in hoc cultui Ecclesiastico, Φιo ipse irruatur iniuria, deci clarius cap. I 6 de Oratione corollario a num. 2. ubi ait peccare etiam eos,qui eanunt eantiones vulgares, profanas,li
cet de se non sent inbonestae,aut vanae,durante vieto diuino: omnia enim hae distrahunt ab attentione, O deuotione officio diuinoa bita et de se patet,in addit licet intentio pia celebrandifestum, e follemnietandi illud extenuet peccattim , non tamen tollit --rino illud. a Secunda sententia docet si ea,quae cantantur, extra ossiciu Ecclesiasticum ob deuotionem,& solemnitatem eius pia sine, cantus sit grauis, prouocans ad deuotionem nullum esse
peccatum illa intermiscere partibus ossicij. Ratio est,quia hoc nullibi inuenitur prohibitum, nec est per se malum, nec alie
num a consuetudine primitiuae Ecclen quando particulare
109쪽
tideles proprios hymnos a se compositos in Ecclesia eanta
solebant: nec interruptio illa , vel mora , quae tunc fit,inter partes ossici reprehensibilis est , quia moraliter continuatur in deuotione qua per cantum illum excitari intenditur; qua. re ille cantus censeri potest, veluti disponti ad sequentem psalmum,&solemnis,ac congrua terminatio praecedentis, ornatus totius ossicij. Hoc confirmat consuetudo multarum Ecclesiarum,qua per pios,prudentes,& doctos viros, ac pra latos gubernantur,qui permittunt,&procurant hoc neri in siis Ecclesiijs. Haec sententia est vera, tuta in praxi,quam e presse docet P. Suarius tom. a.de Religione lib. .de horis c nonicis e. II. num I 6. Primam vero sententiam, tunc puto veram,quando cantus vel lasciuus est, vel omnino profanus quales esse solent Theatrales moduli,& Cantica,de quibus loquitur S.Hieronymus in dicto Capite cantantes,qui duobus modis possunt in Ecclesia esse indecentes,primo ratione mater iae, quia est res profana,secundo, ratione soni, quia est lasciuus, vel valde saecularis, in priori modo fere semper committitur peccatum mortale quia est magna irreuerentia, ut benidocet Nau loco citato; in posteriori vero potest esse culpa venialis,vel ratione paruitatis materiadi,vel ex bona intentione , Minaduertentia , ut bene docet Caietanus 22. q. 9 I. a. a.
post medium, Nauari& P.Suarius locis citatis.
An in Choro, dum Canisu Diuinum Ucium, liceat uti musicis instrumentis. spondeo, circa hoc dubium duas esse sententias. Primat negat instrumentorum musicorum usum in diuinis officiis licitum esse;ducitur,tum quia huiusta di instrumenta magis audientes ad lasciuiam,quam ad deuotionem excitant, quod est contra finem orationis tum etiam, quia saepe in Ecclesijs,dum diuina recitantur ossicia, aliqui organo sonant cantiones profanas,& vanas , Qquandoque etiam obscoenas. huiusmodi sunt illae,quas vocant Bassas;&Ἀltas,&4Iias , quas vulgus nouit esse turpes,&petulantes, quod fieri non potest, sine graui peccato ob irreuerentiam;qua di uino cultui, I co iacro irrogatur: propter scandalum,& occasionem, quae
110쪽
audientibus praebetur, auertendi mentem a contemplatione rerum diuinarum,& ab attentione orationis, uerum spiricli ilium,& conuertendi eam ad res vanas, profanas, obscoenas contirmatur,quia haec caeremonia est noua, nam vivente S. Thoma,quia obij tanno Christi I 274. non erat in Ecclesia introducta,ut colligitur ex ipsius verbis in a 2 q.ol. a. a. ad . ut nota tibi Caietanus notabili secundo, MN auar. c. I 6.de oratione num. 6. neque usque ad hodiernum diem eius usus est introductus in Capella Summi Pontificis, ut aduertunt Caietanus loco citato,&in Summa uerbo organorum usus, Armilla uerbo organum,Sotus,& Nauar. Locis citatis,& norunt omnes,qui Romae fuerunt. Huius sententiae uidetur fui sisse Iustinus martyr, qui ad quaestionem Io7. quae erat, curia lege gratiae, quae e sit lex perfectionis introdueta sunt cantica cu in lege ueteri propter mentis infantiam uideantur inductae
Respondet Canere non omnino pueros decet , sed canere eum inanimis instrumentis,ct eum fallatione, Meroralis. Itaque extemplis explosus est, oesublatus Uus infrumentorum eius generis aliorumque,qua pueris digna sunt relictusque est, et retentus
eantur omnino, idem docet S. Thom. 22.q. Iart. 2.ad . ubi aithul modi musica instrumenta magis animum mouent ad det mιionem,quam per ea formetur interias bona dispositio;in va/ri autem testamento usus erat talium instrumentorum quia populus erat magis duνus, earnalis, unde erat per huiusmodi ιn- frumenta prouoeandus,sicuti per promissiones terrenas. Hanc sententiam expresse docet Paludanus in . d. II qna it. l. arto a. conci l fini, hi ait Nee eum instrumentis, organis, aliis corporeis cui dieit Thomas az.η audientes magis ad lasciuiam . quam ad deuotionem excitentur,quod es contrarium fini oratio-ult. Armilla verho cantus num 3. ait An autem organa,ue imfrumenta minealia sint sonanda videtur dubium in hanc se tentiam propendet Nauar.cap. I 6.de oratione num 46.3 sequentibus, in quibus refert multos abusus ex organorum.usia in Ecclesia introductos. Secunda sententia a trirmat organorum usum, latiorum instrumentorum musicorum in osticio diuino ii grauis sit, moderatus non esse per se indecentem,ac proinde, necti re prohibitum. Ratio est, quia non est intrinsec e malus,nam
si talis esset, nunquam permitti potuisset, sed in lege veteri frequens sui orum usus,ut patet .Regum si ven . q. Regu