장음표시 사용
81쪽
affirmati ii iam Damasus Papa decreuit, Vt psalmi in Ecclesia die noctuque cantentur ita refert Beda in Mari yrologio die Q. Decem ,ris, cra liber Pontilicatis in vita plius Danaait, ualfridus Strabo lib. de rebus I cclesiasticis cap. 2 .colum. I. dc in Breuiario Romano a Clemente VIII recognito in lecti ne ipsius vitae, silc leginita. Stacuit Ut quod pἰuribus iam locis cras iu u, psalmi per omnes Ecclesias die, noctuqiιe ab alternis anerentur, in fine cui que psalmi diceretiι Gloria Patri, γιlio, ct Spiritui S. Idem resert Sigis bertus in chronico anno 382 fin. Rod ut pluas Tungre talis lib. de canonum obseruantia, propolitione X. colum. l. S. Gregorius Magnus in Concilio Romano decrenitivi Diaconi in eboro non cantent,sed folum Euan elium, inter Missarum solemum tegant psalmos ero , ac reliquas le&iones subdiaconi, aut minores cleriei canant. Habetur lib. .epistol. 4 . seu cap. 88. in lib. II. post finem epistolarum, refertur cap. In Sancta Romana ox. dist. Idem etia ira decreuerunt varia Concilia ex praecipuis orbis terrae partibus: Concilium Laodice nucelebratum circa annum Christi is 6. Can. i s. statuiti nullux alius in Ecclesia psalmos canat,praeter eos, qui cantorum fungκntur Officio Concilium Carthaginense IV celebratum circa annum 38 . Can. io. lic statuit Cautor potest absqxescientia Episcopi,sola iussione presbyteri officium cantandi fuscipere,dicent sibi presb telo, Vide ut quod ore cantas, corde credas, ct quod cer- de credis ter bus comprobes . Refertur cap. psalmista 23. dist. Concilium Toletanum x. celebratum sub Honorio Papa , qui sedit anno Christi N. Can. I a. ait De hymWis, psalmis, etiam canendis publice in Ecclesia, Saluatoris, Apostolo tim habemus ei emplam refertur cap. De hymnis, de consecrat. dist. r. Concilium Agathense celebratum , circa annum Christi s I.
Can. 2 i. statuit 'thymnimia tutini, et vespertini decantcntardiebus singiuis Concilium quis granens celebratum, circa is annum Christia oo. Can. 132. 13 3. monet cantores Ecclesiae, ut adimationem, non adulation m populi quaerant dum 1 tra Ie mones, psalmos, atqne 3mnos modi latis vocibus canunt. Denique Concilium Trid. sess. 23. cap. 18. de reformat praecipit, ut
in Collegijs, seu Seminarijs , anter alia cantus discis linam di
82쪽
auis Derit Primus Author Antistbonarum , seu usus alternatins psalmos in choro canendi.
- D spondeo circa hoc dubium duas esse sententias primari docet Flavianum Diodorum Monachos Antioche nos,qui floruerunt tepore Constanti Imperatoris fuisse huius consuetudinis inuentores.Ita tradit Theodoretus lib. 2. historiet Ecclesiastica cap. a . ubi de ipsis loquens sic ait Hi primi psallentium ebor in duas partes diuisoa ymnos Dauidicos alternis, canendos tradideruntnqua res primum incoepta Antiochia, ubique pertiasit, ad ultimas orbis terra oras peruagata est Eum sequitur Sigibertus in chronico anno 82 fit, ubi sis ait. Vt aurem ebori in duas partes diuise ipsos psalmos alternatim cantarenι, id a tempore Constant Imperatoris in Ecclesia Antiochena insiluerant primi Flauianus, Diodorus viri probata Ditae, doctrine; quod iude ad terminos totius orbis Gque pei venit.SigiSber tun a refert Rodulphus Tungrentis lib. de Canonum ov.eruantia proposit. 8. Secunda sententia docet praedictam consuetudinem a LIgnatio Antiochiae Episcopo primum fuisse introductam; ita refert Socrates lib.5. historiae Ecclesiasticae cap. s. ubi sic ait: Iam vero dicamus, Unde consuetudo hymnorum , qui in Ecclesia alternis decantant. rintilium camperit . Quatius Antiochiae, quae est iu Syria tertius a Petro Apostolo Episcopus qui Oιm pustuis Isis
multum versatus est, blionem idit Angelorum , Sanctam Trinitatem hymnis alterna ioce decantatis, collaudantium, e formam canendi in uisione expressam, Ecclasiae Auliochecle tradidit unde
illa traditio tu omnibus Ecclesiis recepta est . Idem etiam refert Calliodorus in tripartita lib. ioca 3. o. re Nicephorus lib. II. cap. 8. Haec secunda sententia est magis probabilis, uecepta; nam S.Basilius,qui fuit Flauiano antiquior in epith o 3. ad Uerum Neocaesariensem huius consuetulinis memmi, significat eam seipsona et a filio esse antiquiorem, quia non ut a se inuentam, sed ut ab aliis vittatam illam commemorat ideo hanc sententiam sequuntur ualfridus Strabo lib. se rebus Ecclesiasticis cap. 2s colum a. Amalarius Fortunatu clib.ψ. de
83쪽
o ijs Ecclesiasticis cap. 6 Rodulphus Tungrensisti de Ca- nonum obseruantia propolitari Gulielmus Durandus in Rationali diui uinorum osticiorum lib. i.cap. I.num. 8.lib. . cap.runum. 36 rhomas ualdensis tona. I. de Sacrament alti,uctit.
sus a Castro lib. . aduersus haereses,vcrbo Cantu sol. a.Giliter tus Genebrardus lib. 3.Chonographiae anno Christi Mar- cellus Flancolinus tract.de tempore horarum canonicarunias Cap. 3. uum. 3. Cardinalis Bellarmin. to m. controuer. lit. A dehonis operibu cap. l . g. vltim.P. HenriqueZ lib.9. de Missac.
3I. num. S. P. IoanneS AZorius tona. l. institutionum moralium lib. Io .cap. 7.quaest .Suari uolom. a.de Religione lib. . de horis canonici cap. I 2. num. L. D. Leonardu Lesitus lib. 2.de iust. cap. 37.dubitatione 9.nuna. 2.fin P. Fili uctu Stom. a. traca. I. cap. qu. q. num. 93.
Pro solutione huius dubij, dico primo tramque sententiam veram este, si bene intelligantur; nam prima sententia intelli. senda est,non de prima initi uitione; sed vel de instaurationi, vel de commodiore aliqua ratio inea ternatim colicinendi;ita expresse docet Gulielmus Durandus in Rationali diuinorum orticiorum lib. I .cap. I.num. . ubi ait Flamanus, ct Theodo rus quod puto esse errore ina pressoris pro Diodoro alte inariis psallare constituerant, cocti ab Ignatio , qui Iuper boc siit diui-Mitiis edoctus Marcellus Francolirius in tractatu de tempori horarum canonicarum cap. 3. mina. I. iit utramq; sententiam conciliat neu LS. Iguatius primus Ecci Deci radiuit simplicite Modam canendi alternatim Flauinus Uero, i odorus primi in specie Jalmis Dauidicis hunc alternandi morem accomodave-τunt,atio de de plurima in oriente Ecclesiae sunt seq;ιtitae. Et in urbe Constantinopolitana primus S. Ioannes Chrysostomus Praedictam consuetudinem introducit, ut referunt Socrates lib. o. historiae cap. s. Cassiodorus in tripartica lib. IO. cap. 8. Nice-Phorus lib. 3. cap. 8.SoZomenus lib. S.cap. 3.eodcm fere modo 1 irae dictas sententias conciliat Cardinalis Beliarm tona. 4. lib. I. le bonis operibu cap. Iq. f. vltim .P. Henrique lib.9.de Mi
Dico secundo praedictum modun alternatim psalmos canendi, ita ut singuli versus alternis vocibus a psallentibus dicantur, appellatum fuisse a Graecis veteribus sum Antiphona-
84쪽
ha enim est vox contrasonans,quod ieri videtur in vicissitudine illa versus psalmorum alternatim canendi ita docet S. I si dorus lib.6aetymologiarum cap. i9.colum i ubi ait Antipho
na ex Graeco interpretatur vox reciproca,duobus cilicet choris a ternatim psallentibus, ordine commutato iucd Dns, ad unum,
quod genus allendi Graec inuenisse traduntur . Mideo omnes antiqui triptores dicunt S. Ignatium usum Antiphonarur , Ecclesiae tradidisse , qu: a vidit vitionem Angelorum, qui per Antiphonas Sancte Trinitati hymnos canebant. ita ualfrid ns, Amalatius, Rodulphus, ali locis citatis. Sed hic aduertenduest, quod quamuis Antiphona secundum suam primam impositionem significet asternationem , ut Uictum eli, qua ratione totus psalmus , quatenus alternatim perversus reciproce aduobus horis canitur, dici potest Antiphona nunc tamen Antiphona est breuis illa sententia , quae pialmo praecinendo praemittitur , secundum cuius modulationem totus psalmus canitur, atque utrumque Chorum in fine coniungit, ut bene, docet Amalarius Fortunatus lib. .de Ecclesiallico osticio c.7.eolum. 2. Cardinalis bellar. to. 4.lib. I.de bonis operibus c. I .f.penultimo P.Suarius o. a.de Religione lib. .de oratione vo
Quaeres,quis nam fuerit primus , qui praedictam consuetudinem in Ecclesia occidentali introduxit. Responcio communem esse sententiam S. Ambrosium Mediolanensem Epscopum eam introduxisse: ita scribit S. Paulinus Nolanus Episcopus invitari. Ambrosis, his verbis. Hoc in tempore primum Antiphon Mmni ac Vigiliae in Ecclesia Mediolanensi celebrari coeperunt,
cuius celebritatis deuotio sque in hodierntim d;em, non solum iueadem Eccti a verum per omnes pene occidentis Prs uinciat maxiet Meminit etiam S. Rugustinus lib. . confessionum cap.7. ubi ait Tunc Minui in Psalmi,ut canerentur, secundum morem Orientalium partiuna institutum est , ct ex illo in hodierni vi retentum multis iam,ae paene omnibus gregibus tuis, per ea tera orbis imitantibus. Idem refert .lsidorus lib. I. de Ecclesiasticis osticiis cap. .Rabanus lib. a. de institutione Clericorum cap. 5o.Vualfridus Strabo lib. de rebus Ecclesiiasticis cap. 2 3 colum. I.Smaragdus Abb.in Regulam S. Benedicti cap. i. Rodulphus Tungrensis lib. de canon obseruantia propolat. 2. Thomas
V ualdensis tona. 7.de Sacramentalibus tit. 2.cap. IO.num. q. Si
staber tua in chroaico Mao a M. M ait vibrosius Episcopui ra
85쪽
eum canendi Antiphonas in Ecclesia prDi us apud Latis os transtulit a Graecis,apud quos hic itur iam oleurat ex infletu o Ina ei Antiocheni Episcopi.Genebriarii us lib. I. Chonographiae an-uo 38o. Et hanc sententiam sequuntur etiam recentiores Polydorus Virgilius lib. .de inuentoribus rerum cap. 2. Marcellus Francolinus traci tu de tempore horarum canonicarum cap. 3.num.8.ω0. Cardinalis Bellarm.lom. .controuer .lib. I. Ohonis operibus cap. I 4. 9.vltimo P. Ioannes Aetorius tona. I.lib. Io.cap.7.quῆ9 .s P. Leonardus Lessius lib. 2.de iustitia cap. 37. dubit. num. 2. sin. P. Suarius. to m. a. de Religione lib. te ho
5 Dices S. Damasus Papa qui eodem fere tempore vixit, cum S.Ambrosio,praecepit, ut psalmi in Eecletia die noctuque alte
natim canerentur, ergo praedictam consuetudinem S. Damasus introduxit in Occidente, I non S.Ambrosius. Antecedens prinbatur , nam ita referunt Martinus Polonus in supplemento Chronicorii, Platina, Montiphrius in vita Damasi, Sigisbertus in Chronicornano 38 2.1 in. Rodulphus Tungrensis lib. de canos num obseruantia proposit. 8 colum. I.Gulielmus Durandus in Nati ali diuinorum ossiciorum lib. Saap. 2. num 36. alis. Respondeo id quod praedicti Scriptores referunt, sic esse intel , Iigendum; a quod S. Damasus praedictam canendi consuetudinem primus introduxerit; sed quod, cum ei et Summus Pontifex praecepit omnibus Ecclesiis,ut die, noctuque psalmos c nerent, Millo modo ab Ambrosio primu in Occidente introducto,uterentur:& ideo Beda in Martyrologio die iri. Decem.
bris,liber Pontincalis in vita Damasi,MVualfridus Strabo lib.
de rc bus Ecclesiasticis cap. as .colum. i. fin nulla facta mentione alternationis, de eo haec referunt . Hic constituit, υt I abni die, noctu Τue canerentκ per omnes Ecclesias ct hoc prῖcepit Episcopis presbyteris, Monast , s Nauarrus cap. Io.de Orationenum. 27. V 28 .dicit Damasum non fuisse primum inuentorem huius consuetudinis,sed praeceptum dedisse id faciendi inchoro. Polydorus Virgilius lib.6.de inuentoribus rerum cap. 2.ait Otrumque posse dici authorem huius cons eludinir, cum eodem Lpore υixerint nam quod Antorosius incepit Damasus sequutus eli, Marcellus Francolinus tract de temporeuiora ruin canon. cap. .num. g. i. ait Damasum praecepto id lieri statuisse, P. Suar.tOm. a.de Relig. lib. q. de horis canon.cap. Ia nutar. l. aie
86쪽
praedictam eon' mem ab Ambrosii Me fol.rni introductum eo lem fere tempore Damasum probasse, Romanae fcclesiae imperasse. ideoque illi, etiam specialiter astribui in Pontificali idem
dicit P. Filiue ins tona. 2. tradi. 2'.cap. 6.que'. di 'oci illi. Lo'. Dices modus cantandi psalmos alternatim videtur origine traxisse ab Hebreis, nam Rex Dauid 2. Re um 6. I r. constituit septem choros canentium Domino. Esdra lib. 2. care. 2. ver. 31.duos constituit Choros ita Amalarius Fortunatus lib. de
Ecclesiastico ollici,cap. 7 d hanc sententiam expressu sequitur Polydorus Virgilius lib. 6. de inuentoribtis rerum cap. z. Responcleo ex pluralitate chororum, non terri necessario alternationem cantus nai T. possunt esse plures chori, qui simill omnes canant in diuersis partibus constituti ita ut unus nihil communicet, cum altero, cita videtur David feciste in reductione arcae,& Esdra in dedicatione templi vel pol sint constitui plures chori in eadem parte , qui si Linuicem succedant in cantu, ita ut inito uno choro, omnium ii r canentium , alte dincipiat. Quare probabilius puto hunc modum alternatim canetidi potius originem traxisse ex Seraphinis, quos Isaias cap. 6. vidit clamantes Sanctus, Sanctus Sanctus; nam ibi Isaias dicit. quod clamabant alter , ad alterum, hoc est unus prius canebat postea alter respondebat. Hanc sententiam videtur sequi S. Issidorus lib. I. de Ecclesiastici sollici js c. a. ubi dicit hanc fuisse institutionem Decorum ad imitationem illorum Seraphinorum introductam: Alfonsus a Castro lib. . aduersus ha
res. verbo cantu S, circa medium , ubi cum adtrxiiset verba . Isaiae, ait Ad quorum similitudinem duo chori in Ecclesii sunt, qui per vices alternas cantant, ct tamquam duo Seraphim alter, ad alteram claruant. Eamdem sententiam probabiliorem existimat Marcellus Francolinus trae'. de tempore horarum Canon. cap. 3. num. a. ubi ait hanc visionem trinilem esse illi, quam vidit S. Ignatius, P.Suarius tona. 2..dein cligione lib. . dc horis Canon. cap. 2. num. I. fin. iiii agens de visione Isaiae , ait lictet
non intercessisset alia canentiis Angiacrum visio, illa os uerete excitandum pium animum adci eniendum Moisiti. udandi Deum. P. Fili ucius tom. 2. trata. 23. P. D. quaest. q. dic ioci.
num. 9 I. ait Andatur in Scriptura Isaiae 6 clamabant alter,
87쪽
et D spondeo,circa hoc dubium duas esse sententias. Prima 6 docet illum,qui solus officium diuinum mentaliter diaceret ad maiorem deuotionem, excusari a peccato hanc senintentiam sequuntur aliqui quos,nolle nomine refert P. Emanuet Sa in summa, verbo hora Canonicarinum. ra .eandem sententia speculatiue,non vero praetice sequitur Nauarrus in cap. 9. de oratione num. 88.vers.Sexto,ubi ait:plliet teneri,etiam iure communi licere mentaliter tantum disere, quae Deret diei iubentur, quia erba uidentu requiri principaliter, talu audiant. cap.
ao. num. I .ait sustineri posset disputando ieet ipse non consul rem,quod ea, qua iubentur dici in Missa, O horis canonicis secre-.tas ciat diaere mentaliter. Sed haec sententia, ut bene aduertie P. Suarius tom. a.de Religione lib.4.de horis Canon.cap.7.nu. rufin.practice non est probabilis , tum quia nullo authore, vel fundamento nititur; tum etiam, quia ollicium diuinum est oratio publica Ecclesiastica lege praeceptari Ecclesia autem non praecipit actum mere internum per se,ac nude sumptum denique non oportet praebere occationem introducendi nouos ritus. iure igitur P. Emanuel Saloco citato ait Mihi tutum non videtur mentesiola dicere,&Ῥ.Tliomas Sanche tom a consiliorum moralium lib. 7.cap. 2.dub.s.concl. I. dicit non satisfacere,qui sola mente recitat,& n. . dicit Nauarri sententiam non esse probabilem. a Praedictam sententiam videntur sequi Rodrique to. I. que-sionum regularium quaest. r. art. 4. audo uicus Miranda tom. l.Manualis Praelatorum regularium quaest. 37.art. 7. qui referunt priuilegium Leonis X. qui concessit Fratribus, Ut ne mutuo se impediant in mei diiιino, aut alis sint fastidiosi, q/ιsdilla,qua in cinianario iubentur diei secrete sub silentioream in horis eanonicis quam etiam in M4fa, non teneantu proferre voca-ἐite sed satisfaetant dicendo mentaliter , aut legendo 'inter
se per librum,quia aliqui deuotiussi dicunt absque impediamento,s fastidio aliorum , quod eodem modo possit facere,qnifotas dicit Uciam per se,cum prolatio verbalis sit praecipue,ut ab alijs
88쪽
aliis intelligatur. Hoc priuilegium habetur in compendio priuilegiorum Mendicantium verbo otricium diuinum . num. 9. illud reserunt Nau .cap. 19.de oratione num. 88. Nisa P. O.Π.I .ωRodrique2δε Ludovicus Miranda locis citatis. Sed hoc Privilegium confirmat praedictam sententiam de iure comis muni non esse tutam, quia non indigeret priuilegio. Secunda sententia communis, vera docet de necessitati diuini ossicii, ut ab Ecclesiae Ministris recitatur, es divi voce
sensibili proferatur,& hoc esse quasi de substantia huius actionis moralis . Ratio est, quia, ita est ab Ecclesia institutum, Zepraeceptum illis,qui tenentur osticium recitare; nam ex vi talis prat cepti obligantur, non solum corde, sed etiam voce orare,ut conitat ex cap. I. c. Dolentes,de celebratione Missar MClementinaci .eodem titulo: Haec autem lex in ipsa Otricii diuini natura,& subitantia fundata est, rideo vox sensii bilis est quasi de essentia, substantia diuini offici j,quatenus est publica, communi oratio. Haec est ex pretia sententia S. Thoma a. a. quaest. 83. art. o. ubi ait . yuod oratio communis, quae
per ministros Ecessa in persona totius fidelis populi Deo ostertur , oportet , tinnotescat toti Populo , pro quo pertur , quod non posse fieri, nis esset vocalis, ct ideo rationabiliter institutum
est, ut Ministri Ecclesia huiusmodi orationes , etiam alta voce pronu vetent, ut ad notitiam omniam po sint peruenire. Vbi addit Caietanus necessitarem esse communis orationis , t sit vocalis, quia in persona Ecclesiae offertur, qua cum ex sensibilibus creaturis constet, oportet sensibiles,ac proinde vocales per suos minioror orationes offerre alioqci in nuciret, Uferri per mini1tros orationis cultum mutius, quod Deo per illos hsert;solum enim nouit, quae foris sunt,eadem sententiam expresse docent S. Antoninus
3.Parte tit. 3.cap. . f. 7.fin Medina codice de oratione quaest. 7. Nicolaus de Plotia in tractatu sacerdoti, tit.de horis Canon. cap.de modo dicendi horas canonicas quaest. 3. Nau. cap. IO. de oratione ubi ait, Uulindo tamen longe verius idetur omnem orati ovemit blicam ,etiam secreto dicendam, requirere verba saltem, inter dentes, ct Iabia formanda, ridem dicit cap. 2 num. I . Petrus de Aragonia a. quaest. 83.art. r. dubio θ. Cardinalis Tolet. in summati a. cap. io.nu. 3. vers tertia parS. P. Emanuelsa verbo horae n. D. P. Ioannes AZortuitom. I .lib. IO. cap. I. quaest. . Suar.tona. 2 de Religione lib. 4.de horis canon .c. 7.num. a. P. Reginaldus in Praxi lib. I S. trata. .cap. 12. sectio.
89쪽
Quaeres quamam vox necessaria sit , quando diuinum ostiiscium publice in choro recitatur. Respondeo necessarium esse. ut tunc alta voce proferatur ratio est,quia modus aestiouis debet esse accomodatus fini eius,sed finis huius orationis publicet est,ut fideles eam audiant, peream ad deuotionem, gratia- . rum actionem, petitionem, vel Dei laudem excitentur; ad hoc autem necessarium est, ut alta voce proferatur,ergo necessario alta vox requiritur. Praeterea, cum olficium diuinum in choro alternatim canitur a multis; necesse est, ut ab ipsis cantoribus percipiatur, ut quisque possit suam partem canere; hoc autem fieri non posset, nisi alta voce recitetur ergo talis modus proferendi ,est non solum conueniens,sed etiam necessarius in publica diuini ollici recitatione. cita docet praxis, communis Ecclesiae usus. In hac conclusione Omnes Dociores conue
b urres , an ille, qui in choro socios non adiuuat canendo versus suos, illos tamen submissa voce recitat obligationi chori, debito diuinum officium persoluendi, satisfaciat ite in spondeo, circa hoc dubium duas esse sententias. Prima docet praedictum non peccare mortaliter,ac proinde satisfacere obligationi recitandi diuinum ollicium, si versum alterius chori attente audiataquia quamuis male taciat, si ivisine iusta causa faciturum languidum,4 remissum se praebet in laudibus diuinis,implet tamen praeceptum recitandi diuinum ossicium, cuintegrum persoluat, unum versum submisie recitando, lataeis rum attente audiendo,& ideo non tenetur illud iterum recit re. Ratio huius sententiae est, quia ad hoc, ut quis,cum alijs orare dicatur,satis est, ut choro psallentium corpore Manimo anfistens,partim audiat canentes,in partim ipse recitet,ita ut ab ij si qui circumstant audiri possit; nam ius canonicum solum praecipit interesse choro, ad summum, ibi omium recitare, non vero canere, ut patet ex C.Finali distor ubi Glossa sic e put illud sumat. Si quis Cleruus noluerit diuinis osseus alman tu interesse , deponi debet. Hanc sententiam probabilem citat Caietanus insun a verbo horae cap.vltimo g. finali ubi ait Sι autem intelligerem, quod iri timorati consumerunt se facere-
90쪽
Mapitas, qua omnia communia reddit ut uersis auditus sit omismunis omnibus,audietitibus tanto magis,quanto Maιores in ebora non debent cantare, sed meditari, quae ab inferioribus eantantur.
Eamdem sententiam absolute docent abiena verbo horae*.3 3.num. 34.fin. Petrus auar. lib. 2. de restit.cap. 2.nu. Ei 5.Peis erus de Aragonia 2.quaest. 83.ar. I a.dub. vlt.concl. 2. Emanuel Rodrique parte I. summae cap. 4 3. conclus. 2. P. Suarius tom. 2.de Religione lib. 4.de horis canonicis cap. Ia.num.8. D. Sau che tom. r. conisiliorum moralium lib. . cap. 2 dubio I .num. a.P.Lestius lib. a. de iustitia cap. 3ψ.dubio r. num. 84 P. Filiucius tom. 2.traetatula .cap. 6.nu. IO S. Molselius in summa tract. S. cap. 2.nu. 24. Bonacincto. I.traca de Osticio disp. I.q. r.
Secunda sententia docet ex vi iuris communis praedietuir onon satisfacere obligationi chori, praecepto recitandi diuinum olficium . Ratio eu quia quilibet ad Chorum deputatus tenetur integrum olficium recitare, ut patet ex QI.de celebratione Missarum . Ergo hoc praeceptum debet implere, vel per se,vel pencommunicationem,cum alijs, sed cum quis submisse recitat alternatim versus, non recitat totum officium per se; nec communica cum alijs , quia orationem suam non communicat alteri choro, nam sibi recitat,4 non alijs ergo non implet praeceptum recitandi integrum olficium Pergo neque satisfacit obligationi confirmatur, quia, ut satisfaciat necesse est,ue cantet partem suam,non tantum materialiter, sed formaliter; idest, ut partem illius communis orationis quod non facit qui non ,cum alijs, sed submisie olficium ibi soli recitat. Hanc sententiam expresse docet,&probat Caietanus tona. I. opusculorum tradi. 3I. responsione s. in summa verbo hora cap. vltimo S. finali, Armilla eodem num. a. ubi ait praedictum non satisfacere, mortaliter peccares non replicat.Nauarrus cap. IO. de oratione num. 7.Sotus lib. Io.de iustitia quaeli. .art.4.conclus. 3. fin Iacobus Graiiij sparte .decisionum lib. 2.cap. a.
lus Comitulus lib. l. responsorum inoralium quaest o a num. a. P.Suarius tom. a.de Religione lib. de horis canonicis cap. a. num.3. P. Reginaldus in praxi lib. I 8. traict. a. cap. a. sectione o. dubio 6. num. I73. P. Fili iacius Om. a. tract.2δ. cap. 6. quaest. . num .l96. Paulus Squillans parte i. de obligatione Clericorum dubio Q. num. 6O Dera parte .cap. 33. Bonacina tom. I.tracii a ratu