장음표시 사용
91쪽
tu de ossicio disputatione I quaest. 3.puncto 2. num. I. Pris tutionem ubi j . Dico primo illum,qui in choro submissa voce recitat parte diuini othei ad suum chorum pertinentem , licet attente audiat partem alterius chori alta voce canentis muli modo is, tisfacere obligationi chori, quae est , ut cum aliis alta voce caisnat,ac proinde peccare,eo grauiu , quo maior est obligatio, quam habet ad chorum; nam Canonici, Masii Clerici, quibus ratione Benefici , vel praebenda dantur reditus Ecclesiastici specialiter , ut choro inserviant, si non canunt, non seruiunt chor nec implent ossicium suum,ac proinde peccant, contra iustitiam, per consequens ex genere suo mortaliter Regulares vero magis,vel minus graue ratione Obligationis, quam habent ex Regula,vel conlii tutione, aut consuetudine Religio' nisi praedicta autem Obligatio respectu clericorum manifesta sest ex iure communi.nam in C.Finali 02. dist. sic statuitur. Si quis presbyter aut Diaconus,vel quilibet clericas Ecclesiis depat rus,ad quotidianum psallendi osseium, matutinis, et rapertinis horis ad Ecclesam non eonuenerit,deponatur a Ciero Quete verba significant hoc praeceptum esse grauissimum, obligas subieciscato mortali, cum eius transgressioni imponatur poena depo, sitionis quae est grauillima.praeterea haec verba iaciunt sensum
formale minon materialem: nam conuenire ad ossicium psalle adi,non est conuenire in loco, in quo psallitur,aut ad audienda Isalmodiam, sed est conuenire ad psal Iendum, cum psallentius;& praeter verborum proprietatem, materia ipsa hunc sensum postulat; clerici enim non deputantur, ut audiant, vel ibi appareant sed ut ministrent,& inserviant,& ita conueniunt adplailendum olficium . Idem colligitur ex Concilio Baniliensi selisai.titulo Quomodo diuinum officium in Ecclesia celebra
dum sit,ubi dicitur.Et etim psallendi gratia ibi eo nueniant, mum tam aut clausa labia tenere non debent , sed omnes praesertim, qui maiore funguntu honore,in psalmis, bymnis,et canticis Deo alacriter modulentur. Quare id qnod dixit Caietanus in summa verbo hora in Ene scilicet maiores in choro non debere eam tarta sed meditat i, quae ab inferioribus cantantur,est expresset. contra praedictum Conei lium Basiliense, ut bene aduertit,
Denique haec nostra Conclusio probatur ex Concilio Trid. sessaq.cap. I a.de resorimatione,prope finem, ubi agens dein Dentibus
92쪽
bentibus dignitatem , Canonicatus, Praebendas aut portiones in Ecclesijs Cathedralibus, aut Collegiatis,ait Omnes diuina per se, non per substitutos compellantur obire ostieia, atque in eboro ad psallendum instituto hymnis, ct eantieis Dei nomen reuerneri distinctea uoteque laudare. Vbi Concilium agit de modo psallendi in choro,& vel imponiti vel supponit obligationem psallendi in choro non enim praeciperet hos omnes ad id compelli,nisi ipsi tenerentur, ex quibus constat inseriores clericos beneficiatos choro addictos multo magis eadem obligationea neri Midem cum proportione dicendum puto de Regulariis bus: nec surtici choro assistere nam praesentia non propter se requiritur, sed propter ministerium, alioquin possent omnes ibi adesse, tacere, vel obmurmurare;est ergo obligatio can di in Onanibus, Mnon est maior ratio de uno, quam de aliis e go est in singulis, alioquin unusquisque excusari posset , quod
non teneretur canere,ratione sui muneris,ac proinde non esset
diuino officio,& seruitio sufficienter prouisum. In hac conclusione conueniunt non solum omnes Doctores secundae sentenistiae; nam hanc solum probant eorum rationes; sed etiam aliqui ex prima sententia, expresse P. Suarius in Rodrique locis eiulatis, ubi addit υerum est tamen , quod si omnes, qui sunt nius ebori loquantur,tam submisse, υ non poni audiri ab alio eboro peccant cum in causa,υ alter eborus non satisfaciat, faciuna contra ordinem Ecclesiae pracipientis, Deboratim impleatur prae tum recitandi diuinum ossicium , idem videtur sentires trus de Aragonia loco citato conclusione 2 dum dicit prad
Dico securido probabilius esse , illum, qui submissa voce iri
choro partem sui chori canie. partem alterius chori attente audita perfecte satisfacere praecepto recitandi diuinum olfictu, ac proinde non teneri illud iterum repetere Ratio est,quia i tegrum osticium recitat, nam reuera dicit partem suam, cinalia communicat cum alijs.nam ut partem ab alijs communicatam recipiat non est necesse , ut ipse alijs suam partem communicet quia non oportetivi haec sit veluti mutua relatio, pro sertim, respectu singulorum; satis enim est,qnod sit respectu cO- municatis. Et ad rationem Caietani respondeo distinguendo maiorem. Qiij submisse recitati non commumcat cum alijs diastinguomon communicat alijs partem suam, coneedo; non com
93쪽
cium reeitet satis est,ut unam partem ipse recitet, de alteram habeat communicatam a locijs;nec repugna participare paratem aliorum , etiam si illis non communicet suam quia potest ipse attente audire partem aliorum , ieet illi non pos intaudire suam. Ad confirmationem resipondeo concedendo praedictum non dicere partem suam, quatenus est pars publici, vsolemnis ossicij; nego tamen, quatenus est pars integrae recitationis, saltem priuatae; inde tamen non sequentur illum noni tisfacere praecepto recitandi diuinum olficium sedisolum non satisfacete obligationi canendi in choro , in quo conueniunt omnes Doctores primae lententiae, quoad obligationem recitandi diuinum offitium vera est, in quo sensu solum eam sequitur P. Suarius non vero, quoad ubligationem canendi in choro; ut dictum es. Patet Paulus Comitu Ius lib. i responsion 1
moralium quaest 62. num sin ait eram Congregationem resepondisse Caηonteo incio suo non satisfacere,ns ipse in choro psaιωη,.-Praedicta declaratio habetur in deeIarationibus Concilii
Tridentini ses T. 24.cap. I rude Resormatione n. a .
Io Quae res an praedictus, qui in choro submissi recitae partem suam lucretur quotidianas distributiones. Respondeo,circa hoc dubium duas esse sententias. Prima negat.ratio est,quia distributiones quotidiane, non dantur illis, qui solum recitant diuinum olficium,sed illis,qui illud canunticum alijs in choro, sed praedictus licet satisfaciat obligationi recitandi diuinum Orficium, ut numero praecedenti dictum est, non tamen satisfacit obligationi chori, cum non canat cum alijs, rideo noria potest lucrari, nec percipere distributiones,quae in choro cane intibus conferuntur: idem colligitur ex Bulla Pi V. quae incipit. Ex proximo Lateranensi Concilio quam refert Nauarrus c. F. de Oratione num. 32.in qua Pius .illum, qui choro additus osti eiu in non recitae , licet cum alijs praesens adsit, punie per
fructuu in.& distributionum a millionem . Haec est communis sententia,quam docet Caietanus tona. I.opusc. tract. I. de II. responsionibus, responsione . Solus lib. Io.de iust.qu. F.art.4. in me dio,colum. . vers. sed aiunt& prope finem, Nauar.cap.
o. de oratione num .67. Petrus auar.lib. a. de restitui. cap. 2.num. 2 6.ROdrique parte L. summae cap. t 6.conci . f. Lopeae
94쪽
rius tom. 3.de Religione lib. 4.de horis canonicis cap. Irin. II. ubi addit hoc peccatum ess contra initiam commutatiuam go obligat ad restitutionem. P. Gabriel Vasque opust de beneticijs cap. .g. 3.dubio .llilii . q. ω23 3. P. Reginal lus lib. 3.
II Secunda sententia limitat primam dicens posse praedictum percipere medietatem distributionum.ratio est,quia non 'deest in totum suo muneri,cum assistat choro; nam praesentia est in Dei cultum, in chori honorem, lauthoritatem redundat, partem cantuS implere videtur,cum attente in deuote audiat canentes, Molficium submisse recitet, hanc sententiam docet
Medina in summa lib. I cap. I . . m. P. Suarius tom. a.de Religione lib. .de horis cap. lainum. Io P. Filiucius Om. Σ. tract., .cap.6.quaest. , .num. I 6.fan.BOnacina tom. I trata de officio disput. quaest. 3.puncto tanum.II.Diana parte a. tract. Ia de
horis canonicis resolutione 33. haec sententia est probabilis, nec obest Bulla Pi V.quia ibi dicit non recitantem amitte ronon solum distributiones,sed etiam fructus, sed in eas nostro hic non amittit fructus , quia vere recitat ossicium licet submisso a
Ia Quaeres,an si Canonicus nulIo modo caneret,sed solum assisteret, lucretur distributiones quotidianas. Respondeo, circa. hoc dubium duas esse sente tutas Prima affirmat,quia etiam pro assistentia conferuntur distributiones, cita est usu receptum,quia Canonici eorum praesentia ornant chorum is a thoritatem praebent, ita docet Petrus auar. lib. a.de restituta cap. . dub. 3. num. 2II. Panormitanus cap. Cum Olim.de sente-tia, ex te iudicatanum. 6.Medina in summa lib. I. p. I f. i Petrus de Aragoni 2.2.que t. S. art. I s.colum .penultima IVirulalobos in summatOm. I. trac2.2 .dub. Io.num.ua Orcelluci a
dubiis Regularibus verbo horn canonicae num i 3. Mia pactai casu 3 s. Carolus Macignus tract. de horis canonicis cap. 68. num. 3. P.Sanche tom. I. consiliorum morat. lib. 1.eap. 2 ub. 99. num. 2.& dubio Io I. Diana partea traca de horis canon, cis resolutione 6. 33. ,
95쪽
I Secunda sententia negat, ratio est,quia distributiones quoti diana non sunt constitutar,ob nudam praesentiam , sed,ut cum alijs psallant , omelum diuinum decantent,ita docet Sotus lib. Io.de Iullitiai uael L .art. . in medio verssed aiunt, ubi diis cis,diribi tiones eonsituta sunt Canonicis,non ut assistant, sed st
ruuias lib. 3.variarum resolutionum cap. LI. in principio, P. Lesfius lib. 2.cap. 3 dubitatione I 3.dicto .num. I 84 ubi eli conasuetudo,Bonacina tom. I.tradi,de ossicio disput. I.quaest. 3.puncto 2.num. I . Ioannes Petrus Moneta tract.de distributionibus quotidianis parte .quaest.2.conclus.7.num. 34. haec sententia est probabilior, si loquamur de iure communi. Si vero loquamur de illis, qui ex priuilegio,vel ex fundatione, aut consuetudine legitime praeseripta tenentur solum assistere in choro,da
adsun mansionariis, qui canonicorum nomine persoluunt officium in choro, dico pra: dictum satis tacere,& lucrari distributiones deuote assistendo, Mattente audiendo .ratio est,quia nodeest suo muneri,ita docet Petrus auarr. lib. I de restitui. cap.
tom. a.de Religione lib. 4. de horis Canonicis cap. I 2. num. I GNauarrus cap. a a.de Oratione num. Iol. P.Lessius lib. 2. de iusti tia cap. 34.dubitatione 3 3.dicto runum. Is s. P. Filiucius tomis a tract. 23.cap.6.quaest S. num. l97. Molsesius in summa cap. a. num. as Naidus verbo ossicium diuinum num I . Garaia O.
I.de beneficiis parte 3.cap. 2. num. 3Iq.&.num. SII. Bonacin stom. I. trac2.de Officio disput. I.q. 3 puncto 2. num. IS. Ioannes Petrus Moneta loco citato n. s.
1 Quaeres an Canonici,qui choro non intersunt, Iucrentur distributiones quotidianas, Man eas receptas teneantur restitue re. Respondeo Canonicos,qui non 'intersunt choro, dum diuinum officium ab alijs canitur, nisi interueniat aliqua iusta causa, scilicet infirmitas,seu iusta, rationabilis corporalis no
Lemta S, aut euidens Ecelesiae utilitas , non lucrari distributiones quotidianas, sed si illas receperint, teneri in conscientia eas restituere.ita expresse statuit Bonifacius VIII. in cap. unico de clericis non residentibus lib.6 ubi ait:.ytatuimus, υ distributiones ipsa quotidiam in quibuscunque rebus cosistant, Canonicis,ae aliis benesiciaris, O clerisis Ecelesiarum ipsarunt, qui eisdemescus in ipsi Ecclesis ad fuerint,tribuantur ; iuxta Ecclesie cu. . iuslibet
96쪽
is Hibes ordinatis nem rationabilem,iam factam,seu etiam faeiendam. Pa uero aliter de disributionibus ipsis quidquam , reeeperit, Exceptis'Ilis,quos iUrmitas, seu iusta, o rationabilis eo poralis necessitas, aut euidens Ecclesia utilitas exeusarent rerum sie reeeptarum dominis m non acquirat, nec faciat eas suas; immo ad omnium restitutionem, qua, eontra huiussmodi onstitutionε
Quod decretum renouatum fuit in Concilio Trid. est . a . eap. I a.de reformatione; ubi haec addit. Distributiones vero . qui flaris horis interfuerint i reeipiant reliqui quatiis collusione, aut remissione exclusa his careant. Vbi per collusionem intelligit reciprocam condonationem, quam facerent Canonici, qui inuicem sibi remittunt, mulctas, poenas. Haec enim fieri non potest, cum per eam derogetur diuino cultui, aegi Canonicaeci per remimonem autem litelligitur simplex remissio,non reciproca,quae sieret alicui;hic enim non posset tuta conscientia eam recipere ut declarauit Sacra Congregatio Concilii T id quam asseris Suarius loco infra citando hanc sententiam expresse docent Angelus verbo Clericus . num. 8 Sylvest verbo beneficium . qu. 3. Duar. lib. 3. variarum resolutionum cap. 3.nu. 2. 3.Petrus Nau. lib. 2.de restitui.cap. 2,nu. 3.in principio P.Suarius tom.a de religione lib4. de horis canonicis cap. Iomum. 2O. P. Sanchecto. I. conesiliorum moralium lib. 2.cap. a.dubio φ.num.4.conclusione unica P. Pillluc instom. a. tract. 23. cap. .qu. IO.nu. I I. Ioan
ne Petrus Moneta parte a de distributionibus quotidianis
I Quaeres an si coeteri Canonici remittant distributiones quotidianas illi,qui non interruit Chor, possit praedictus tuta conscientia non restituere. Respondeo circa hoc dubium tres esse sententias. Prima dicit talem remissionem valere, quando illae distributiones accrescunt alijs praesentibus Ratio est,quia illi Canonici sunt veri domini, habent ius ad illas distribu,tiones, ergo possunt illas remittere ita Gloss. in dicto c. unico de clericis non residentibus in 6.vers suas, ibi Francus si qui
16 Secunda sententia docee dictam remissionem valerea quando non fieret in fraudem legis, si autem fieret in fraudem legis, Neultus diuini detrimentum; visi generaliter omnes Cano-
97쪽
nici sibi inuicem remittat distributiones, non valere. te Gabriel .dist. 3.qu.s .art. 2.conclus. 2.Honcala in opusculis,opu scutari.tract...de distributionibus quotidianis, ando ualib. de officio ecclesiastico partes. cap. LI. Rodrique pari. I.Sum Idae cim. 3nu. I. Vega in summa parte .cap. 36.casui. hanc sententiam probabilem putat Ioaunes Petrus Moneta trac
de distributionibus quotidianis parte 3. quaest. 3.conclusioni
r Tettia sententia docet nullam remissionem excusare quo minus Canonicus absens teneatur distributiones quotidianas receptas resiti tuere Ratio est , quia distributionum amissio est inducta principaliter in fauorem publicum cultus diuini Ied consensus priuatorum ius publicum tollere nequit, concilium Trid. id expresse statuit. ita Archidiaconus, quem resere Glois in dicto c. unico de Clericis non residentibus in o. vers. tuas, Nau. cap. 22. de Oratione nu.40.&consilio . de clericis non re Iidentibus P. Henriqnea lib.7 de indulgenti j cap. o.
beneficijs par. 3.cap. 3.nu. LI. Moneta in tracst de distributionibus quotidianis parte. 3. qu. .concl. 2. nuci putat hanc sententiam probabiliorem, & retiera, post Concilium Trid. haresententia tamquam probabilior est sequenda. ag n si Canonicus, qui Choro non interfuit distributiones quotidianas male quaesitas sibi applicatas, traditas restituat alijs Canonicis, quibus accrescunt, si ipsi Canonici praedictas distributiones restitutas reddant ipsi restituenti is donent possit praedictus Canonicus qui Choro abfuit illas recipere , retinere ac si iuste eas fusiliet lucratus. Respondeo, si praedieta restitutio fiereticum pactoue donando postea restituta,ta lem redditionem , seu donationem non valere. catio, est quoniam in effectu hoc idem esset,ac si non rellitueret. At si bona fide sine dolo, Traude restitueret distributiones male partas
eis quibus accrescunt, postea illi libere mine metu, aut alia coacetione ex charitate, & beneficentia redderent eas restitu .enti,praeserti in intuitu paupertati , vel pietatis, talem redditionem, seu donationem valere ratio est, quia Concilium Trid. loco citato prohibet remi: Iio m non donationem rei. iam restitutae et cum haec litiaena non est extendenda. Secundo quia Met largo modo paria sint retinitio,is donatio, Pr Prie
98쪽
prie tamen loquendo icca re differim rivi patet ex lege Iulianus fide conditio. demdmiratio ubi hoc notauit Bartholias, Deeius in L siquis obligationem f2de regulis iuris nil. 7. nam facilius qui remittit qi iam donat. Hanc sententiam expreste docet Glossa communiter recepta in c. statutum f. si quid au- tetri de hs riptis lib. 6. verbo remissione versi quid si post .cuam cestiauit Nau. cap. 22.de oratione riu. O vers. . P. Henrique et :b.7. de indulgentiis cap. 36 nu . 3 commenti littera a
X. P. AZor. parte . lib. .cap. 7 qu.9. vers. quaeres P. Sanche Zis. x .consilioriam muralium lib. 2. cap. a dubio o9.conclus uni
ca Moneta tract de distributionibus quotidianis partes ns.concl. I. num. , hoc idem in casu simili docet citossa in eap. statutum de rescriptis in o.β. si quid autem, Angelus verbo iudex nu. 8. Sylv. verbo iudex .quaest. 8. Rosella ibi ni 6. Armilla nu. 5. cum enim in dicto c. decretum sit iudicem ecclesiasti. cum delegatum teneri restituere munera accepta, non obstante partis remita Ciae; concludunt praedicti Doctores quod si finito iudicio iudex restitueret munera in fraudem, ut sibi postea re donarentur, non valere donationem, secus si restituere sine fraude, pars, liberaliter ea redonaret. I Quaeres Anconsuetudo indueta, ut Canonici non aissiste tes horis canonicis lucrentur distri hutiones quotidianas, eos excuset lito minus distributiones perceptas teneantur restituere vi spondeo negative.ratio est quia in dicto Capite unico dicitur i on obstante qua uis consuetudine . In Concilio Trid. cap.ir c: tato dicitur non obstantibus quibusc tincti statutis kcon bernis inibus, quibus crbis censetur reprobari etiam
consuetudo immemo Labilis, quia Canon re proh a con Iluctudinem, uti ni cluani, Mideo censetur reprobare omne n consuetudinem, non lotum praeteritam sed etiam fistulam. ita docet Couarria uias lib. r. variarum resolutionum cap. is i iam. P. SancheZro. I. cc in illorum c ai. lib. a. cap. 2 cubilito conci.
Que Sed litat consiletudo generalipsin valeat; f et mus ex causa speciali inductu sit V. C. si in aliqua Eceleri u i , i
suetudo, ut de in distributiones quotidiat Lill A qu af i ccausa studi vel ad breue tempus, ita ouari loco Hai ii Sadoua lib. de Officio eccie Italisco Parte s.cap. it.: Sati . , . . loco citato concl.3.2 Q:iae es an ille, qui, extra chorum o locium tui urn rc : atri uacita; sue solus, siue, cum socio teneatur L i, i e
99쪽
pronunciare.Re oadeo negati u ratio est uia, cum ille nota teneatur pro usu aliorum fidelium publice in Ecclesia ossieiurecitare, tunc per se loquendo non est necesse illud alta voco proferre sed satis est, si submiua voce dicatur, Ratio a priori est,quia tunc nec ex natura rei, nec ex praecepto Ecclesiae ori tur obligatio altius orandi ergo Iusticit vox submulsa;antecedens probatur,quia haec non est publica, sed priuata recitatio ad quam non est necessaria vox alta, nec est iure peaecepta, eDigo Liberum tamen eli unicuique aIta voce, si velit diuinum ossicium priuatim recitare,quantum ad excitandam deuotionem in se ipso utile iudicauerit, nisi circumstantia: occnrrant, ratione quarum prudentia dictet, non este tunc altius recitandum, ne talis recitatio sit alijs impedimento,ut si fieret in loco publico, vel coram aliis, aut, ne aliqua scandali occasio praebeatur,dum uideretur deuotio at sectari, Mostentari; in his casibus reprehenditur clamorosa oratio a sancto Chrysostomo homil. ia.&Ἀφ.in Matthaeum, Mab alijs Patribus: Extra vero praedictos casus licitum ei unicuique, etiam cantare, si velit, docum habeat accomodatum, si praesertim cantu ad deuotionem excitetur; quia hoc nec est per se malum, aut re prehensibile, nec ullo iure prohibitum. Haec conclusio colligitur ec Thomaria. u. 33.ar. Ia ubi ait in singulari oratione tantum est ocibus tendum quantum proficit ad excitandum interius mentem. hanc sententiam expresse docent Mediuacodisce de Oratione qu. . Nauarrus cap. m. de oratione uuit , post principium. Petrus de Aragonia a.qu. 83.ar. a. dubio ultimo concl. I. P. Ioannes AZorius parte prima lib. IO. cap. I. u.4.fin. P. Suar.lom. a. de religione lib. . de horis canonicis cap. 7.nu. 3.ωψ. P. Regina idus lib. I 8. cap. I 2 sect.6.dis. S. num.i 7 propositione a. 'Filliticiua to. a. tractatu 2I.cap.3. qu. IO. di
a Quaeres, an ille qui priuatim recitat diuinum ossicium t
neatur saltem , tam alta voce illud pronunciare, ut a circumstantibus possit audiri. Respondeo, circa hoc dubium tres esse sententias. Prima docet illum, qui solus recitat diuinum ossicium non teneri alta voce illud proferte; sed satis esse fi sic recitet,ac proferat, ut vere dici queat ore, voce preces fundere siue ab alio,vel a se audiri possit, siue non, quoniam iure solum cogitur voce, ore, ion lautum mente, Manimo precari, xorare, ac proinde si reuera Eoguam. Iabia moueat,
100쪽
voce orati non mente dumtaxati ita expresse docet P. Ioannes AZOriuipare. I. lib. I O. cap. II qu. . Iin. quam ut deinde videatur sequi Nauarri sententiam , hanc sententiam Patris AZorii probabilem putant, pro scrupulosis P. Laymanao m. a. lib. 4. tradi.I.cap. 6.nu.8.fin. P. Filii ucius rom. tracti 23. cap. 3.n. Irata a Victor ellus in Summa Toleti lib. 2.cap. IO. nu. 3. Bonaci natio. 24 tract. de Orficio, disp. 3.puncto 2. g. I. num. 24. Diana parte a. tract. a. de horis canonicis resolutione II.
aa. Secunda sententia docet quocunque modo diuinum ossi esum dicatu necesse esse, ut sic intelligibiliter dic itur ut perincipi possit a te, ab aliis distinete sensus verborum ita expresse Caietantis 2 a. qu. 3.ar. I 2.fin Medina codice de Oratione iqir. 7. ubi dicit tantam debore se voci pronunciationem, Ut astantes audire possint se attendant. Haec sentetitia probari potest, quia ostiae tum diuinum est oratio communis Ecclesiae ergo equi rit vocem senii bilem , respectu Ecclesiae sed non el iensibilis, nil per auditum ergo debet esse talis,ut ab alijs audiri possit saltem ab allit tentibus, idem docet P. Valentia tona. I. disp. 6.
quaeli. a. punct. IO. g. circa quartum verseti igitur.
a Tertia sententia docet illum, qui pri tim diuinum officia recitat non teneri ex praecepto illud, tam alte pronunciare, ut polii ab allistentibus percipi, sed ei sullicere, si ita illud pronunci et rca se ipso possit audiri Ratio est, quia ille, qui diuinum olficium recitare tenetur , debet humano modo implere praeceptum illud recitandi, tertiis fieri, quod illud impleuerit , hoc autem fieri non potest , nisi ille , qui recitat suamnae vocem audiat: nam physice loquendo vix potest quis vocem formare qua 'ab ipso audiri no possit de hoc confirmat Consilium Basiliente seli ai ubi statuit eos qui
priuatum recitant d uinum .citim non debere tu gutture,vel ιnis dentes dictiones formare. Ergo Concilium requirit vocer .
sensibilem, quae saltem ab ips loquente audiri possit. Haec est
communis, probabilior sententia, quam expresse docet Nau. cap. 9.de oratione conclus. p. num. 8 s. dicto 6. cap. O. num.
I 4.pol principium; ubi ait sufficere formare verba , inter labia, ita, illa ipse audire vel intelligere queas, probat quia communis usus virorum piornm,4 doctiorum est, ut in Ecclesijs , sacellis, choris, vel cubiculis , vel iter faciendo, cum alijs, ne eis molesti sint, aut impedimento, ita diuinum orti ei una submit se recitentavi nonio litab alijs audiri. e multi in praesentia Do