장음표시 사용
141쪽
oratione atteiatum habebit: praeterea deuotio est in voluntate,attentio vero estui intellectu, deuotio nos Dei obsequio, seruituti ad uicit, nam , ut bene docet S. Thomas loco cit. art. I cor De notio nihil aliud esse videtur, quam et oluntas qua- dum prompte tradendi se ad ea, qua pertinent ad Dei famula-ttim. At te tui vero facit, ut animus ijs, quae dicit aut facit praesens siit, idest, ut quod lingua foris personat, mens intus concipiat, quod significavit S. Augustinus, cum dixit , Sued prinrt, oie, versetur in corde. Denique oratio semper deuotionem requirit. Attentio ero actualis non est semper necessaria,cuin ad vitandum peccatum fatis sit virtualis , ut non voluntarie mens distra laatur: quare cotingere potest, ut qui attendit, non sit Deo deuotus, 'ui Deo deuoti est, ad ea, quae orat, animus non attenda quia igitur deuotio suapte natura causa est attentionis, ideo in pra dictis iuribus sumitur deuotio pro attentiones, nempe causa, pro ei sectu,
sed quia ex praedicta mentis praesentia iiij nis obsequi js,&attentione, in oratione, fluit spiritualis quaedam dulcedo, qua anima reficitur,& recreatur, eam vulgus deuotionem appeliat:cum tamen potius sit deuotionis, latrentionis effectus,& fructus,& de hac deuotione praedicta iura non loquuntur. Quaeres, An in praedictis iuribus contineatur ecclesiasticum praeceptum , ita, ut ossicium diuinum in choro canentes, si aliorum colloquutionibus animum intendunt, aut aliam externaua actionem exerceant, qua possit attentio impediri, peccent mortaliter Respondeo , circa hoc dubium duas eus e sententias. Prima allirmat in dicto cap. dolentes non co-xineri praeceptum, sed consilium tantum , quod colligunt ex illis verbis quatum eis Deus dederit, ita Hosticia sis ibi, quem
sequitur S. Antonin. 3. Par. tit. G. cap. .6.7 ubi, cui an clande.
tiam coner masset praedictis verbis canonis, quantam eis Deus dederit, ait, per qu. verba apposuit consilii m fragilitati huma- compatiendo, quasi Uicar, i Pracipimus, ut unusquisque die,
o de nocte dicat horas fuas. Intentionem autem, deuotionem in praecepto non ponimus,sed gratia Dei fecundum quod ipse dare volueriί, ill ximus relinquendum, hunc intellectum teneas, cuia benignior se, eamdem sententiam sequitur summa Ro- sella, ut refert Sylv. verb. horaq. i. num. 3. dicto a. Ad hanc
sententiam accedit Glossa in clementinaci de celebratione uiuarum, verbo fructhv labiorum . Vbi ait , arguitur ex hoc,
142쪽
uolsatis est labiis feruire ii luiuis horis dices eo diuertar ad
alia,& est sententia Ioannis Andreae, ut refert Tabiena ver b. horae 6.3.nta. id. J I. circa medium, quem sequitur Pisanelli ,
Secunda sententia docet in praedicto cap. dolentes, contia neri proprium, rigorosum praeceptum, ut constat ex illis verbis, districte praecipientes in Dirtute obedientiae Ratio est, quia haec s. it potissi .ia a verba , quibus proprium, rigoro sum praeceptum explicari solet,& potest , ut docent communiter doctores in materia de legibus hoc autem praeceptum cadit in totum id, quod sequitur,nimirum, ut diuinum ossicium no Iurnum pariter, diurnum,q:ιautum ei Deus dederit,
sudiose celebrent, ariter, deuote, quibus verbis non praecipitur diuinum os ieiuna celebrari,quia de hoc iam prius extabat praeceptum, sed praecipitur modus illud celebrandi,nimirum studiose,& deuote . Ratio est quia peruersus modus illud recitandi impulit Romanum Pontificem ad illam constitutionem edendam,& ad praeceptum hoc ferendum,aldefectus, qui in modo illud recitandi irrepserant corrigendos,
ut aperte colligitur ex verbis praecedentibus, quia Pontifex refert vitia solita in recitatione committi, dicens, chori silentium fugietes, intcndunt exterius collocationibus laicorum, dumque auditum ad indebitos sermones fundunt aures utentas non porrigunt ad divin.r. Haec igitur, ct similia, sub poena suspensionis penitus in bibemus,distinis praecipienter in virtute obedientiae, nam frustra summus Pontifex praedicta vitia prohibuisset litantum praeciperet diuinum o lacium celebrari,de non modum studiose, deuote illud recitandi ergo prohibuit illa vitia, quatenus huic modo contraria sunt. Nec obstantilla verba, qKa; t: in eis Deus dederit, quia ea apposuit Pontifex, non ad tollendum praeceptum, aut ad eius vina
eneruandam, sed ad eius materiam limitaudam, nam illis verbis significatur, non praecipi deuotionem aliquam peculiarem,quae speciali Dei auxilio haberi solet sed solum illam, quam homo potest,&debet praestare, se ad illud cum attentione recitandum,voluntarie applicando, nullumque inpedimentum debita attentioni apponedo. Haec est communis, vera sententia,in quam magis inciriae Panormitanus iris dicto cap.dolentes in.vbi cum retulisset opiniones, adfatis ori de re quaMitatem reatus conmeravdam e. qualitate. qi G
143쪽
titate eo temptus, negligentia, Ang. verb. hora num a .es rius Sy tu .ihi' IO. num. δ. vers. secunctim, Tabiena g. 3 .num. 3 .in medio, f. a. num. 33. hanc sententiam expresse docet Caietanus in summa verb. hora si quem sequuntur Λ milia ibi num. Io. Solus lib. Io.:de iustitiaq. 6.art. s.cone Ius6. Ioannes Medina'. I s. de Oratione, Nauarrus cap. II. de or tione num. I cap. 2 .num. a. Sin Manuali cap.23. num IosPetrus de Aragonia 2 2.q. I.art. l . dicio 2. Iacobus a GraD sijs par. I. decisionum lib. a. cap. 62. num . . o. Rodrique RPar. I. summae cap. I 44.num. I. 2. Ludovicus Miranda tom. . Manua Iis Praelatorum Regularium q. 37.art. H.conclusion. 4. P.Gregorius de Ualentia tom. I. in a. a. disp.6. q. r. puncto ID. I. quomodo fit recitandum tricium, P. Ioannes Λχorius Par. . lib. I . cap. I 2. q. .w6. versomnio secunda, P. Leonardus Lessius lib. a. de iustitia cap. 37. dubit o. num. S. P. Suarius tona. a. de religione lib. q. de horis canon. cap. I . num . . P. Paulus Comitolus lib. r. respons morat. q.62. num. 2. P.Regina idus lib. I S. cap: I. secl. 3. num. I 4 D. P. Thomas Sancheaelo m. 2. consiliorum moralium lib.7.cap. a.dubio 3.num. a. ubi multos alios citat. Quae res, an praedictum praeceptum obliget, sub peccato mortali, ad interiorem mentis attentione in an solum ad exteriorem, ita, ut solum praecipiat, nequis, dum diuinum persoluit ossicium , aliquid operis efficiat, quod debitam animi
attentionem, tollat, vel impediat, quod contingeret, si tunc aliquid aliud legeret, scriberet, aut pecuniam numerate rides milia ' Respondeo, circa hoc dubium duas esse sententias. Prima docet in dicio cap. dolentes non praecipi interiorem , attentionem, sed solum exteriorem, ac proinde Ilum, qui inter ins sponte distrahitur non peccare mortaliter, nec teneri officium repetere modo integre. omnia pronunci et & exterius iis actionibus, cum quibus interna attentio consistere snequit, non se occupet; Ratio est, qui ecclesia non potest praecipere, nec vetare aut punire actus internos, sed solum externos, ergo non praecipit internam attentionem, nec prohibet internam distractionem, sed solum externam , t cum aquis exterius facit ea, quae non patiuntur internam attenti nem, ut si fabuletur, scribari pingat, pecuniam numeret,& . milia . Huius sententia inuento . N auctor fuit Durandus in . distinct. IS. q. Ia num . . biliciat si evagatiositsolum
144쪽
se uadum actum interiuremicet sit temeraria,O grauis,ex quo Gia propositi, forte tamen non est peccatum mortale, nisi esset contemptus, quia eccIesia non habet iussicare de actibus mere ia-terioribus, ideo non potest eam ponere,sub praιepto , proHee quod Minister ecclesiis si dicendo horas scienter cogitat aliud,ηovidetur transgresso praeceptieecti fae, quavium est ex natur facti esse aurem evagiat mentisset ex eo,quod quis scienter xccurat se in actu exteriore,qui non compaιHursccum alteriit e morationis,tune uidetur esse calpa mortalis, dire te covir praceptum ecelesiae,quod habetur ιυ cap. Olcintes, de celebratioue
Musaram . Idem ijsdem verbis docent Paludantis in .d.is.
clus4. verbo Missa a.q.6.dicto I. in Rosa aurea casui .cit4tur pro hac sententia Astensis in summa lib. 6. arti c. 6.q. 3. Turrecremata in Regulam Sancti Benedicti cap. I9. tract. 77. hanc sententiam sequitur P. Paulus Comitolus lib. I responsi morat.q.63. num. . hypotesi, eam dixit,non esse improbabilem Pieonardus Lellius lib. a. de iustitia cap. 37.dubita- sione I I .num.6 3. .sed num. 6 dicit,contrariam esse vetiOrem, probabiliorem . . 6 Secunda sententia amrmat praedictum praeceptum utram. que praecipere attentionem, interiorem cilicet, ex te 'ior ac proinde peccare mortaliter, hec satisfacere ecclesiastico praecepto de officio diuino recitando illum, qui sua non te, quamuis sola animi cogi ione distrahitur. Ratio eli, quia ita dicto cap. dolentes, praecipitu civi diuinum Otricium deuote celabrMur,q*od verbum, ut supra num. .retuli naus, iuxta sententiam Glus at, Hostiensis, Panori nitani ibi refertur ad osticium cordis, nam deuotio consistit in actu interno, requirit internam attentionem ad res diuinas, ergo ad illam obligat. Coimrnaatur,quia deuotio externa,sine interna, non est deuotio, sed imulatio deuotionis, quare qui sic orat, non potest dici deuote orare . Praeterea, dum etccletia praecipit diuinum ossicium celebrari, praecipit verum actit in orationis, laudis diuinae, sed ad talem actum requiritur interna attentio,& reuerentia, ergo simul praecipit internam attentionem,probatur minor,qui oratio, ut docet S. Thorinas
145쪽
q. 83.art. 3. ad .3.cum sit actus religionis,qua homo mentem .
suam per reuerentiam Deo su Diicit, potulimum consistit in
actu interno,ergo requirit internam attentionem, reuere utiam erga Deum; Confirmatur, nam qui exterius profert verba orationis, sine animo orandi, vere non orat ergo sicut requiritur animus orandi, ita etiam interna mentis attentio. . Hanc sententiam docuit S.Ihomas in .d. ,.q. ar. . quaestiuncula 4.ad a.ubi ait Si ad contrarium meus evagetkr,etIam
ealpa mortalis erit,quod S.I homas intelligit, si ex propolito mens ad alia distrahitur, ut prius dixerat, Mideo subdit,sautem, ne bo quod percipiamus,mes ad alia enuetur, uel culpa care ἔ, vel paruissima est, Q. aq. 3. art. l .ad .dicit. Si quis ex propositio in oratione mente euagatur,hoc peccatum es, e r impedit orationis rectam ubi Caietanus intelligit, peccatu esse ex sc nere suo, nam si evagatio est ex contemptu, vel ex industria in oratione, qua est sub praecepto,χmper est peccatum mortale,si vero ex negligentia,aut voluntaria in oratio ne spontanea,est veniales, quando vero ex fragilitate nullum est peccatum;& in summa verb.horis 3 lianc sententiam, probat,eam sequitur Maior. ii .d. Ia.q.7. Gabrie Ilin.62.in Canonem Missae litteram. Adrianus quodlibet.8. littera I.
3.f.circa modiim, Mibi Victor ellus, Cardinalis Bellarminnus tom. Α.controuersiarum lib. I.de bonis operibus cap. II. columna ultima P. Valentia tom. 3.in a. a.disp.6.q. a. puncto Lo.f.quomodo sit recitandum orticium, P.Emanuel Sa verb. hora num. .P. Ioannes AZorius par. I. lib. Io. cap. 14. q. 6.P. Lessius lib. a.de iustitia cap. Π.dubitati LI. num. 64 P.Suar. tom. a.de religione lib. d. de hori Scanonicis cap. 6 num. 7. cap. 26.num. 3.hanc sententiam existimat omnino vera s& moraliter certam,P. Reginaldus lib. 8 .cap. ruscet. I.num.147.MI48. P. Sanchea tom. a. consiliorum morat. lib.7.ca' 2. dubio 28 .conclusione a. num. . ubi ait, quod hanc senten
tiam sequuntur quamplurimi ex neotericis admodum docti
146쪽
Magistri: Ρ.Pilllucius tona rutract. 23.cap. ag.q. 2. dicto 2.nu. 23 .& dicto 3.num. 23 3. hanc sententiam ego puto omnino sequendam,cum sit probabilior, elatutior.
Ad rationem igitur primae sententiae, Respondeo prirno, probabilem esse illorum sententiam, qui docentiposse ecclesiam quosdam actus internos per se praecipere, irohibere. Ratio est,quia ecclesia potestatem habet gubernandi fideles,
iuxta id Ioannis at ver II pasce agnos meos, Pasce oves meas,sed ad hanc gubernationem, cuius finis est,eos dirigere in vitam aeternam,est necessarium,eos dirigere,non solum, quoad actus externos, sed etiam, quoad aetas pure internos,
scilicet quid credere, quid sperare, di quid amare debeant; quare potest definire, di declarare. propositionem aliquam esse de fide credendam, iraecipere,ut credatur,4 oppositis
prohibere,sub excomin unicatione latae sententiae is ita Lucius Papa lli .in cap.ad abolendum de haereticis. Vniuersos. quid sacramentis eclem Hrersentire, aut docere, non m ruunt, quam sacrosancta Romana Ecclesia praedicat, obstruat, et inevi perpetui anathematis innodauit,ubi Glossa ait. Omnes qui male sentiunt de saeramentis Ecclesiae,sunt excommunicati,
Cletnen V. in Concilio Viennensi ela refertur in Clementina I. g. verum de haereticis,punit Episcopos poena suspensionis ab ossicio per triennium, Mallosinqviniores sententia exeommunicationis ipso facto incurrenda, si odij gratia, vel amoris obtentit,contra iustitiam omiserint contra quemquam procedere, vel alique ni vexare praesumpserint, ubic, lossa verbo,eocipis,ait,bie patet aperis, quod eo iturio Ec- elisiae mutitantis ista crim omnino occallum, quoad starnas sum Densionis, excommunieatimis. Hane sententiam sequitur Sanctus Antoninus 343.tit. 2 .cap.7,quamuis alibi aliter sentiat,e professo docet hanc sententia in Adrianus quodlib.s.
art. l.de in . t a. de confessiones .ali probant, Maior. 4.d. I a.
q. 7. ledina Codice de oratione'. r s. Albertus Pighius lib. 6.de ecclesiastica Merarchia cap. 6. Antonius Corduba lib. q. quaestionum Theologicarum'. Is columna penultima dicto I. ubi docet posse ecclesiam in foro conscienti e praecipere, prohibere actus anima pura internos , eosque poena excommunicationis , aliisque ecclesiasticis censuris pu
Secundo respondeo,quamuis Ecclesia ii possit actus pure
147쪽
internos immediate, directe praecipere, aue prohibere, i sam tamen Dosse praecipere eosde,& prohibere,quatenus su ne necessarii ad externos debito modo praestandos , ut scilicet sint actus virtutum; qua cum polii praecipere auditionem sacri,potest etiam praecipere eam attentionem,& reuel etiam, sine qua additio lacri non est actus virtutis Religionis sic etiam, cum portit praecipere confessionem annuam , potest etiam praecipere examen conscientiae, internam contritici nem, sitne quibus non est legitima comerito . Unde Clemens V in elementina .f.quia vero,de statu Monachorum,prohibuit Monachis sub poena excommunicationis ipse facto incurrendae, ad Curias Principum animo nocendi accedere; haec est probabilior sententia,quam docet Caietanus num. 22.
ra quaest. LI.num. I .dicto a. Asmaynus de potestate Eccletiae cap. 3. Driedon lib. . de libertate christiana p. s.castro lib. a.de punitione haereticorum cap. g. lib. a. de lege poenali cap. I S.conclusi I. 2.Sotus lib. io.de Iustitia quaest sart. s: Conclus.6.nn. Aragonia 2.2.quaest. 83.art. M. dieto 2. Antonius Corduba limr. 4.quaestionum Theolog quaest. Des fi n. dicto 2. P. Gregorius de Valentia m. 3. imaa.disp.6.quaest. a. puncto Io. s. Quomodo sit recitandum osticium ad primum Arg mentum,P. Suarius lib. .de lege humana cap. I s.dicto a. u. f&tom. a.de Religione lib. . de horis cano. P. I 4.num .6. In P. SancheZtom 2.consiliorum morat .lib.7. cap. 2.dubio 23mum. I S. P. Fasquealib. . de lege politiva canonica cap. 3.num. la. Ioannes de Salas in tractata de legibus quaest. 9s. tract. I .disp.9.sect. . num. 2 .conclus 4 P. Leilius lib. a. deis Iust,cap. 7. Dubitationem . num.66.P. ΑZOrius par. I.lib. cap. lo.& ad ij, Miuxta hane sententiam,quae est probabilior cum Ecclesia possit praecipere recitationem diuini Orficii, potest etiam praecipere internam attentionem,& reuerentiam sine quibus tuis recitatio non esset vera oratio, nec actus vi tutis Religionis, ut bene docent doctores supra citati num.
, in res An praedictum praeceptumquatenus praecipit inte .uam attentionem,& internum nodum in recitatione diuini officii seruandum,obliget, rubieecato mortali recitantes il
148쪽
peccare illos,qui absque interna attentione in Choro recitant diuinii monicium . Ratio est,quia hoc praeceptum piaecipue fuit statutum,propter publicam chori oratione ici,ad eius deis fictus corrigendos, ut constat ex verbis i plius conititutionis,
laqua dicit Pontifex ebori silentium funentes,intendunt exteriM colloeutionibus laicorum,dumque auditum a indebitos se mones tundunt aures intentas non pomarigunt ad diui' de in clernentana .de celebrat.Missarii,in qua hoc idem praeceptu
datur deuote psallendi fit expressa mentio de defecibus,qui in choro,&cantu esse solebant; nam ibi,statim. post orincipiuhec habentur, Dum ostierreis factassetis laudis fractum la
siam ipsam,absque rationabili eausa, ante βουem offici, exeundo
fret uente In hoc conuenisint omnes doctorest supra num. 6.citati,pro a. sententia ira sertim P. Suarius eo. a.de Religione lib. .de h0rlicanonicis cap. I 4. nam 8.
Quaeres,An semper peccat mortaliter, tui diuinum olfflatum canit in choro, sique interna attentione Respondeo negati a nam distractio duplex est,altera voliuntaria,quando alle
qui recitat diuinum osticium sponte cogitat aliquid prosina, quod attentionem necessariam excludit; tunc si talis di,
stractio est,circa totum osticium vel partem eius notabilem est peccatum mortale; Altera vero distractio est naturalis, ac, proinde non libera, nec voluntaria, ut quando quis non aduer tit se esse distractum tunc nullo modo peccatiqui quod non est voluntarium,non potest esse peccatum quando vero distractio voluntaria est,sed circa paruam offici partem;puta unum versum, vς Lamiphonam,peccatum est veniale, ex leuitate materia rite etiam, silen et ex detectu perrecti voluntarii, etiam,circa totum officium,aut eius partem notabilem,potest hoc peccatum esse veniale tantnm,quia ad peccatum mortale committendum requiritur plena deliberatio ita expresse
docet Caietanus a. a. nuaest. 8 Part. 3. ad 3. Notabili a. In summa verbo hores. 3. fi Sotus lib. lo de lust. quae t L .art. s.conclusione .columna 3:Nauarrus cap. 3. de oratione dicto 4 corollario a num II P. Emanuel , a verbo hora num. JO. P. ΛZorius par; I lib. Io. cap. Inquaest.o. . In hac quaestione,
149쪽
ad primum dubium, P. Suarius tona. 2. de religione lib. 4. do horis canonicis cap. I .num.o p. Lellius lib. de iustitia cap. 37. dubit. I .num.67. Mostrin. vers. dico sponte, P. Comitulus libr. I.respons morat. q. 67.hvpote si ultima. ra Quaeres, an illi,qui dum in choro canunt diuinum olfietu, internam distractionem admittωnt circa totum , vel notabilem eius partem,satisfaciant ecclesiastico praecepto, an vero teneantur, sub peccato mortali totum repetere vel eius partem notabilem' Respondeo, si praedictus fuit voluntarie di. stractus, sine animo repetendi totum olficium , vel partem illam notabilem , in qua fuit penitus distractus, fine dubio peccauit mortaliter, quia opus praeceptum an praeititit: praeceptum enim erat, ut deuotu recitaret;quare tenetur sub peccato mortali illud iterum recitare, ita docet Sanctus Antoninus I .par. tit. .cap. .g., .ma ubi ait. ι ut e tenetur redicere qui notabui ermale dixit. βυ uti euadere morta e quod intelligendum est,nonide peccato commissis, sed, ne aliud de nouo
committat si potens illud repetere non repetat, ut bene dOcet Nauarrus cap.ro. de oratione num. . . dicto 2. ubi ait upplementum eins,quod per ignorantiam incogitatam, uel vitulo nem omissum fιit, regulariter excusat a peceato Ialte in mortali, non autem excusat eum, qui per eontemptum , vel veram negligentiam,saltem sine animosupplendi defectum , id facit. οῖο
niam bic, quando omisit peccauit mortaliter, ob ilsum contem pium, uel negligentiam, licet supplementum eum exenseι apeccato novo,qHad committeret,si ualens supplereuno suppleret,
non tam excusatur a iam commis per contemptum,nc ueram
negligentiam siue proposito supplendi Idem etiam dicendum
est,quando quis recitati absque interna attentione, cum vOluntaria distractione diuinum olficium , vel partem eius II tabilem, line animo repetendi, ut bene docet Caietanus a. a. q. II inrt. 3. ad 3. notabit. a fin hane sententiam expresse do cent Sotos librio. de iustitia'. .art. s.conclus .fin P .Emarimiel a verbo hora num. 2o. P. HenriqueZ lib. ,cap. ab num- a. fin. P. AZorius par. I. lib. o. cap. la.quaeit.6.fin .ad dub.secu. dum P. Lessius lib. a.de Iusti a cap. 7.dubit II num. 67 P. Suarius tom. a.de religione lib. .ue horis canonic capit. I
I in aeres,an peccent mortaliter Canonici,& beneficiarii qui choro intersunt,sine proposito ibi orandi, vel attendendi, ted
150쪽
materialiter,uel assistendi, ne distributiones quotidianas amittant;Orricium tamen recitant domi, vel extra chorum aliqui probabiliter putant, praedictos peccare mortaliter: Eatio est quia Canonici, & beneficia ii,quibus
dantur distributi onesqtrotidianae,& stipendia, tencntur ex iustitia ad canendum in choro non solum materialiter, sed etiam sormaliter, ut est vere orando,cum debita attentioni, nam in cap dolentes, Min Clementina . de celebratione Missarnm, duo praecipitur , ut diurnum illatum deuote,cla studiose canatur conse luenter praecipitur, ut in choro vere, e proprie oreriir, quia deuotio est actus internus requirens
internam attentionem ad diuina, ita ex prelle docet Nauarr. cap. 3.de oratione num. 37. ubi ait, sequitur secundo nomme- veri,qMinimo pecc.ire, non lucrari distributiones quottidianas- coram Deo, ideoqAc in foro conscientia se obligatos eas recti tuere,qhi recitant, vel propositum habent recitandi suas horardomi, vel extra thorum, o ad illum vadunt animo novattentandi ad ea , qua ibi dicentur,vel cantabuntui, neque vacandi
Deo Ialtem aliqua bona parte notabili illius. P. Suarius hanc sententiam putat probabilem inuom 2 de religione lib. g. de horis. cap. I .num. I 2 sed addit, hoc non esse certum, sed satis dubitina,quando habent propositum, Musum priuatim recitandi,&dicit,intelligi Nauarrum loc citato, de eo, qui habet propositum recitandi, siue in choro, siue extra chom, non attendendo ad ea quae dicuntur, sed mihi videtur, quod haec P.Sumj interpretatio non potest bene accomodari verbis Nauarri.
num ossicium recitare, teneantur ad fractuum, flitutionem , se inteνηam attentionem in eius recitatione voluntarie non adhibuerint:
D spondeo,circa hoe dubium duas esse sementias. Pri-H. ma affirmat praedictos,quamuis mortaliter peccent,n5 tamen teneri ossicium repetere, nec fructus restituere, fundamentum eius est , quia ipsi implent praeceptum, quoad eius substaatiaua,nam de ac , di attentio solum praecipitur,vi