장음표시 사용
451쪽
sum .s. ως. 8 eonfirmat hoc, exemplo aliquorum virorum
piorum,quos ple vidit peregre profectos recitare suas horas in stabulis, secus iumenta sua, eo quod eas ibi dicerent quietius, quam in cubiculo diuersorij clamoso strepitu impediti: eamdem sententiam sequitur Iosephus Angle floribus quaest.
TheoIog.materia de oratione fol. 34o.P.Thomas Sanche to. a.consiliorum moralium lib. .cap. a.dub. 4 conclus vltimanum.Α. ait. Recitantes horas canonicas, dum vente exhone να tur, non peccant,modo alia circumstantia concurram quia potest quis ibi mente orare,ogo, voce. Item , quia alias orationes
voeales potest quis ibi recitare ad eleuandam mentem in Deum, O distrahendum ab immundis cogitationibus,υ docet optimo Nauarrus cap. .de oratione num.8. Haec sentetia mihi videtur probabilior, nam quando necessitas cogit, omnis locus est aptus, si in eo attente,& studiose recitari potest, laudabilius
tamen esset ut recitante S,extra ecclesiiam haberent oratoriualiquod domi ad id deputatum,ut dicunt Sotus, cardin. Toletus locis supra num. 2.citatis,quod Nauarta cap. 2I.d Oratione num. 32. h n. dicit id esse os decentia, honestato, non autem de praecepto,etiam sub poena peccati venialis, ita etiam docet P. Reginaldus lib. I 8.cap. a. sect Inu. I78.Pr positione 3.
Anili qui priuatim recitant diuinum oscium, teneantur ex praeceptoseruare aliquas externas cireumflantias pertinenter adsertum, seu habitum corporis
spondeo negatiue , solum enim tenentur debitam re t uerentiam,& decentiam seruare, nam nullo iure ecclesiastico est praetcriptum , ut diuinum olficium recitetur ad orientem,vel ad aliam orbis partem,nec quod genibus flexis, aut stando,quare qui priuatim illud recitat potest, absque ullo peccato ilIud dicere, stando,sedendo, ambulando, equitando, iacendo, vel recumbedo,& idem dicendum est de aliis similibus circumstanti js . Diuersus tamen modus seruandus est,quando diuinum osticium omnmo secrete, In cubiculo recitatur, quando,coram alijs , nam quando primo modo recitatur, solum neceste est habere rationem solius Dei,
452쪽
propria deuotionis, cum vero secundo modo debet recitari, cum aliorum aedificatione,& absque scandalo, ita Innocentius,& Hostiensis in cap. i.de celebratione Missarum auar- rus cap. q. de oratione num. 4 corollariori. corollario 2.
dicitiqvod neque priuata oratio fieri debet eorum alijs braebiis insoliti expansis, neque repore per terram insolite extenso aut eum alν gestibus insolitis, Cardinalis Toletus in summa
lib4.cap. 3.num.o.verstertia etiam,ssit. Non est necessarium horas persoluere , quando priuatim recitantur nudo eapite, aut genuflexo, P,Suarius tom. a.de religione lib. 4. de horis can. Cap. 27.num. 2. idem docet, quem sequuntur P. Reginald.lib. I8.cap. I 2.seo .7. num. 78. propositione 4 versde corporis
Rodriquearum. I. quaestionum regularium quaest. oz.art. a. vers.circa quas, Ludovicus Miranda tom. I. Manualis Praelatorum Regularium quaest. 37. art. IO. conclutione unica Grato fit par. I decisionum lib. 2. cap. 6 num. 2.
Dices,Leo ut habetur in supplemento fol. 3 ρ.concess. I 6s&in compendio priuilegiorum Mendicanti ivn, verbo,oH-cium diuinum primo.num. 8 concessit statribus inoribus, quod dicendo horas canonicas, o alia officia siti in in eboro,vel extrasatisfaciant praeepto capituli dolentes.de celebrat. missande dicendo studiose pariter, o deuote, ae etiam Reguia suae,etias si propter aliquam fatigationem, et aliam causam dieant fere do,aut deambulando ergo si ex priuilegio, est hoc ipsis concesium,sine priuilegio non licet aliis Respondeo, hoc potius videri declarationem iuris communis , quam priuilegium,ut
bene docet Nauarrus cap. 19. de Oratione num 84. N num.
84.ait , iure enim communi possumus recitare boras sedentes, deambulantes, etiam sine ulla causa, quanto magis ob fatigationem,υe aliam eausam ob quam priailegitim istudiηdulget. idem docet Rodrique tom. i. quaestionum regularii quaeli. 42.art. 2.Versex quibus,vbiailaoηee Io Leonis X. ibi sedendo. aut ambulando novavetadit aliquod risit tum, audo uicus Miraadalom. I. Manualis Praelatorum Regularium quaest. 7. artica .conclusione . dicit, hoc esse potius declarationem iuris eommunis, quam priuilegium,multum tamen conferre ad pellendos scrupulos, & pacandas multorum timoratas conscientias,& quando causae ad id de iure communi requi- suae non sunt itii urgeates, conclusioae 2.ait, illa erba fedendo,
453쪽
dendo, aut deambalando,non aliquid de nouo concedunt, ultra
Qu:eres, an illi, qui priuatim recitant diuinum ottici trinite. neantur seruare Regulas i& ritus breuiari j, quoad habitum a corporis . respondeo athimatiue, quare tenentur flexis e.
nibus recitare inaduentu,Quadragesima, Min diebus ieiuniorum preces in fine laudum post antiphonam ad benedietus, Min vesperis ad magnificat,&in aliis horis, comple. torio,& dum in fine laudum, .completorii recitatur antiphona Salue Regina,& aliae pro tempore , praeterquam inradiebus dominicis in quibus debent stare,& toto tempore pascha u recitatur antiphon Regina coeli, sic etiam dum diuitur euangelium,is dum recitantur cantica Benedictus, Magnificat,& Nunc dimittis,& ratio est, quia sunt cantica euangelica, Malia quae in rubricis, eam generalibus,quam particularibus praecipiuntur . Ratio huius conclufionis est, quia praedicti ritus non solum in publica chori recitationG. sed etiam in priuata seruandi sunt, si commode fieri potest, sed non singuli obligant ex praecepto , sub peccato mortali,
nec veniati, secius contemptu, praesertim, si id ex causa fiatisi
vero nulla sit causa, sed solum ex negligentia praedicti Ritus omittantur,committi poterit peccatum veniale.Sed ego probabiliter puto in priuata recitatione , quamcumque leuem causam excusare,etiam a peccato veniali v. lassitudo,vel debilitas corporis,incommoditas loci,& similes in recitatione vero publica magis obligat praeceptu seruandi ritus breuiarij, de qua recitatione loquens Nauarrus in cap. 6. do
oratione num T corollario 3 ait peccare saltem cenialis beneficiarios,qui fine causa iusta, aduertentes fiant, cum sedere debeant, o quisedent, quando stare debent idem docet Ona. cina tom. l. tracti de Officio disp. I.quaest. I. puncto θ. num. I.
mrte Nauarrus potius ratione leuis scandali, quam ratio, ne caeremoniae praetermissae, ibi culpam venialem agnoscit, sed in priuata recitatione ritus breuiari non obligant, subrigore praeeepti,ut docent communiter doctores, P.Suarius tom. a.de religione lib. .de horis canonicis cap. 27. num. 2. P.ReEinaldus lib. I 8.cap. 2.sect.7.num. I7s. ropositione 6. versde corporis.P. Filliueius tom.1.tract. 23. cap.8.quaest. .
454쪽
An in priuata diuini osci reeitatisne sit necessaria attentio ad pracepti celsastici obligationem implendam
Ii spondeo, circa hoc dubium, duas esse sententias . Priis officium, sine interna attentione is cum voluntaria distr trione, dummodo totum offcium voce integre proferatur. fundamentum huius sententiae est, quia ecclesia perse,ex visui praecepti, non praecipit acetum internum, sed externum is quia sicut non iudicat de occultis, ita nec illa per se potest diad quem sequitur necessitas attentionis interioris, non ex praecepto ecclesiae,sed ex natura rei, non cum maiori obligatione quam ex ipsa rei natura consequatur; sed ex natura rei obligatio ad attentionem adhibendam in oratione solum est,sub peccato veniali,ergo, qui integre recitat diuinum os ficium, line arietione,implet praeceptum ecclesiae quoad substantiam eius,ergo non peccat morealiter, sed tantum venialiter,contra praeceptum naturale debito modo orandi. Confirmatur, quia in cap.dolentes de celebrationem illarum,ubi videtur hoc praeceptum contineri illis ruerbistudiose pariter, ετ deuote, non simpliciter, sed cum limitatione praedicta Verba praecipiuntur, scilicet quantum Deus eis dederit, quod consilium potius,quam praeceptum esse videturiita docet ibi Hostiensiudoannes Andreas, Malij. Hanc sententiam docuit Durandus in 4.dist. I s.quaest. et x. num. 6. Paludanus ibi quaest.
69. casu 9.Antonius Corduba lib. 4. quaestionum Theologic. quaest. I 3.un. Hanc sententiam putat probabilem Ioann. M
peccatum mortale recitare diuina
455쪽
dina Codice de oratione quaest. I 6 P.LessHIs lib. a. de iustitia cap. 37. dubit. II. num. 63.Putat no elle improbabilem, Victo. tellus in additionibus ad summam Toleti lib. 2. cap. I 3.pro babilem putant. P. Henrique clibi de missa cap. 23 . num. S.
re solutione 2. a Secnnda sententia docet, requiri ex praecepto graui attentionem,non solum externam, sed etiam internam astu alem vel virtualem,dum diuinum recitatur Olficium, ac proinde peccare mortaliter illum, qui in recitatione totius ossicij vel in eius parte notabili voluntarie internam mentis evagatiorinem,& distractionem admittit Ratio est, quia interna attenistio, e di de substantia Orationis, ita, ut sine illa non sit substanistialiter oratio,ut dicit P. Sanchea loco infra citando, sed merus verborum sonus.Secundo per praeceptum hoc ecclesiasticum non praecipitur solum actio exterior legendi,aut officia canendi materialiter sumpta, quae de se est indifferens,ut sieoratio,aut studiuim,vel actio iucunda,is delectabilis legenti, aut cantanti, sed praecipitur actio illa exterior,ut est oratio ad Deum, culium eius,ergo necesse est,ut sub hac rationOsit intenta,& volita,alias non esset oratio, quia per solam illam intentionem determinatur ad esse orationis, sicut actio
exterior,qua fit sacramentum, per intentionem Ministri determinatur,ut sit sacramentalis est communis sententia,qua docet Sanctus Thomas 4.dist. I 3 quaest 4.art. . quaestiuncul
Φ.ad a. ubi ait, quando aliquis ex proposito mentem ad alia distrabis in orando,tunc enim fine culpa non est, praeipue si in alvs sponte se occupat, qua mentem disratant, sicutsunt exteriora opera o si ad covιrarium mens evagetur, etiam eulpa mortalis erit quid autem sit, mens ad contrarium Paludanus in A. dist. S. quaest. .art. a. conclus. . declarat esse contrarium a tentioni, non Orationi, nam potest etiam esse opus bonum, quod non est contrarium orationi,& a. a. quaest.83. arti I .ad 3. ubi ait, Si quis ex proposito in oratione, mente euagaturiboc peccatum est,ubi Caietanus ait peccatum est, ex genere suo au summa rerbo, horae. .3. hanc sententiam difffuse probat, Armilla ibi nu .io.Maior ii .dist i 2.quaest.7.Αdrianus quod libeto S. t. I. abriel lect.62.in canonem missae, Gersonio.
456쪽
Manuali cap. 3.num. Io S.Io6. ior Angles floribus tract. de oratione, quaest dissicultates uel tranus lib. 3.de tribus operum generibus cap. 6. assertione 4.s. verum licet. Barthol. Nessina in summa lib. i .cap. 4. g. Ir Lope instructi conscien . tom. a. cap. 1O3.Vega par. I .sum in cap.I28.eas 2O. Solus lib. 14.de iustitia quaest. 3 .art. 5 conclus.7.Ledeis par. . q. quaest.
lib. 2. de restitutione cap. 2. num. 24o. Sayrus de censuris lib. 3. cap. . num. ΣΙ. Conradus in respons casuum conscientia par. I quaest.2 4. Aragonia 2.2. quaeli. 13. art. l3, in principio dictoa.Palacios dist. I s. disputa Io. ROdrique 2 par I .summ.cap. 44. conclus. I. num. 2. Grasti j Par. I de is lib. 2. cap. I. num. 7.Δ cap. q. num. 7, Zerola in praxi episcop.par. I verbo, horae canon. .4.Pelantius 2.2.qnaest. 61.art.2.dis. 3.Sylvius a. a. quaest. 3.art. I 3. conclus. q. Carolus Macignus traca. do horis canon.cap.76.num. I 6.Beia in responseasus conscient.
salis rum 2.seELI .cap.6.titi num a Paulus Squillan par. L. de obligat. cleric dub. 2o nn m. 3o Bellochius in praxi de ca-fibus reseruatis par. 2.quaest. s. num. Io.Villat ob os in sum m. ID m. tract. 24.dub. f. num. 6. Luisius Turrianus in selectis disputationibus centur . . incensuris dub. 28.4 2 par. disp. 3I.dub. II .contrariam sententiam improbabilem, terniciost appellat,Tabiena verbo,horae.quaest.2O num. 3.eon elusione 3. num 3 3.in principio, B Onacina tom. I. trin.deosticio disp. I. quaest. r. punca a. s. a. num . Et ij. 3 Hanc sententiam sequuntur omnes fere Patres societatis Iesu,qui de hac materia scripseriunt,& communis praxis a Ilo rum. Cardinalis Toletus in summa libis. cap. II. fi circa modum, Cardinalis Bellarminus tom. .controuers. lib. I.de honis operibus.cap. II versit tentio P. Emanuel Sa verbo, horae. num. o. P. Gregorius de Valentia tom.3. disp. 6 quetest. a. puncto Io. s.circa quartum. P.Ioannes ΛZorius tom. I.lib. IO.
457쪽
cap. 2.quael .6. vers in hae.PComitulus lib. I. respons moralium quaest. 63.num 7.P. HenriqueZ lib. s. cap. 3.num. Lubi ait substantia illius actus est attentio aliqua P. Suarius tom. 3.in .partem disp.88.seel. 3.verscirca alteram, tom. .deis censuris disp. .ses. a. num. 23. to m. a.de religione lib. . de oratione cap. - num. S.&sequentibus,& lib. . de horis canon. cap. I Φ.num . .&cap. 26.num. 6. 3. 28. lib. .de legibus cap.r3.num. la .P. Gabrielsasque tom. a. in primam a disp. I 6O. num. 3o. 3I.& opusc.de beneficijs cap. . g. I .art. a.dub. 4.num Io 3. P.Ioaunes Salas trac2.de legibus disp.osect. I.nu. I 6. 24.dicto A P. Leonardus Lessius ih. a. de iustitia cap. 37. dubit. I . num. 64. vhi ait hanc secundam sententiam es*es veriorem,& probabiliorem, eamque multis probat rationibus P. Reginaldus lib. I 8. p. I 2.sect. I.num. ψ9 P.Thomas Sancheχtom. a. consiliorum moralium lib.7. cap. a.dub. 23. conclusiope tanum.9.P. Fagundez par. I.lib. a. cap.7.num. s. hanc sententiam probabiliorem esse docent P. Laymatrum.
Nouissime tamen P. Ioannes de Lugo Societatis Ierusacrae Theologiae professor in Collegio Romano eiusdem Societatis in tom.de sacramentis Lugduni impressis anno I 636.in adisp. 22. de eucharistia se 2. a. primam sententiam probabilem existimat,eamque sequitur, ac doctissimis rationibus probae num as.& sequentibus,& primo a posteriori,quia si defectus
attentionis mentalis tolleret substantiam orationis ergo i sacerdos in tui strans sacramentum extremae unctionis admitteret sponte aliquam mentis evagationem , quando profert 'erba formae,per istam sanctam unctionem, clacramentum non esset validum, licet ipse ab initio habuisset intentionem conferendi sacramentum, nec eam umquam reuocasse probat sequelam, quia forma illius sacramenti debet esse deprecatoria, perquam minister oret exterius,ut colligitur ex verbis illis lacobi Apolloli.Indueat prasby ero ecclesiae, orent, O c. oratio fidei salvabit infirmum,sc ubi ergo non est oratio, non manet substantia illius sacramenti, ergo si defectus attentionis interna tollit substantiam orationis, non manebit sacrametum validum consequens aut non posset absque maximo absurdo concedi, esset enim,contra doctrinam generalem omnibus sacramentis, ad quorum valorem Olum exigi,
458쪽
exigitur prolatio formae super debitam materiam a ministro habente potestatem,cum intentione faciendi, quod facit ecclesia, quae omnia tunc darentur. Secundo probae a priori , quia orare est loqui eum aliquo, quem oramus, repraesentando ei nostra desideria:possum autem ego substantialiter loqui cum aliquo etiam, cum actualimentis evagatione voluntaria,ergo potest consistere substantialis oratio ad Deum, cum eiusmodi distractione mentis. Mionr probatur, quia si ego ex scripto, vel etiam memoritet velim exorare Restem, possum quidem id facere Iegedo or tionem coram ipso ad hoc ipsum compositam,vel recitando memoriter,etiam, cum distractione mentis ad alia,dum ego, vel recito:certum est autem,quod tunc oro Regem, sive habeo intentionem orandi,& loquendi, & hoc ipsum ei manifesto;ergo si cum eadem intentione Deo manifestata recim,vel ego preces, vel orationem ad hoc compositam, vere,&subantialiter oro, quia vere manifesto per illas voces demderia interna, quae habeo,uel habui, sicut quando alloquor Regem in casu supra posito.
Confirmat primo, quia si ego eo modo alloquerer excommunicatum vitandum,recitando illi orationem compositam ad eum mouendum,&cum ea intentione, contraherem excommunicationem, ob communicationem prohibitam,&Imutionem, cum illo,etiam fi sponte distractus essem, i gitarem interius de alijs rebus,ergo illa est vera, substantialis loquii humana secundo confirmat, quia quando minister profert sormas aliorum sacramentorum licet non , oret, vere tamen loquitur,cum illo,qui recipit sacramentum, Baptae te, Absoluo te, Aecipe potestarem,cte & tamen valida est collatio sacramentiai cum debita intentione accedat minister, licet postea distractionem mentis habeat sponte ergo manet loquutio humana substantialiter, absque ea attentione , per consequens potest dari substantialiter loquito,esi Deo per voces externas tertio confirmat, quia si quis accedat ad emittenda vota professionis solemnis in Religioni, ad hune finem, cum intencione debita recitet formulam professionis scriptam in libro, professio erit valida, licet distractionem voluntariam, inter recitandum admitteret,dum tamen intentionem non reuocaret ergo potest manere substantialiter loquito humana absque attentione ergo poterit etiam
459쪽
xit etiam loqui , cum Deo exterius, eum simili distractione.
quarto confirmat. Quia sicut Oratio voealis est manifestatis mentis internat ita adoratio externa est nota summissionia internae, di tamen si aliquis voluntarie distractus per alias internas cogitationes adhuc velit Prosequi a tum externum adorationis v. g.genuit ex ionem, vel capitis humiliationem ad lignificandam siam missionem internam,exercet verut , substantialem actum adoration αἱ ergo eodem modo exeriscebit actum substantialem orationis , si prosequatur recitationem externam ad significandam Deo suam mentem,&sua desiderii. Tertio probat, quia si distractio interna voluntaria obstae
iubstantiae orationis, non minus obstaret distractio inuoluntaria,sicut somnus, siue voluntarius,uis ici uoluntari ius obstat, ne satisfiat praecepto audiendi sacrum, nam etiam si praecesserit voluntas attendendi,postea tamen non attenditur,vel si potest manere substantia orationis, non attendendo actu ad Deum,poterit manere ea dom substantia, licet negatio attenistionis sit voluntaria,si igitur dictractio interna non tollit subinfantiam orationis externae ergo satisfieri poterit subitauria. liter praecepto eccleuae liuet quis recitet, cum eiusmodi diisistractione interna, pro maiori declaratione huius dubii, aliqua prius supponenda sunt 8 suppono igitur Prim , in oratione, ali Seonsequenter in recitatione diuini os ij necessario requiti duos actus interiores distinetos,unum ex parte intelle tus, hic vocatur attentio,quae est aduertentia ad id,quod recitatur, ut scilicet, quod lingua dicitimens simul intus concipiendo loquatur,ut Sanctus Augustinus dicit in Regula s. in epist. Ios. almis,σΘmnis,dum oratis Deum hoc versetur in tarde, quod profertur in ore. Secundum vero actum ex parte voluntatis,eu hic est ii tentio,seu propositum ora di, seu petendi aliquid a Deo; quare non satis est verba petitionis exterius prot re,nisi exi, hero proposito orandi id procedat; nam dormientes, amentes,intanies, di carentes iudicio similia verba proferentes,n6
orant, ut bene docet NauarruScap. I 3.de oratione num. II.
Ratio est.quia oratio est actus moralis, S humanus,aptus ad merendum,& excitandum moraliter eum,ad quem dirigitur, sine voluntate autem non est actus moralis,nec sufficit velleta,
aut segere talia verba,nisi hoc fiat,cum intentione, & propo-
460쪽
tuo orandi, aut petradi, ita Palidanus in . dist. 3 quaeli l
a.quaestione a. dicto I .num. 7 . cap.3.quaest. I. num. 2 mdi ab I s suppono secundo , ex Sancto Thoma 2.2. quaest. I arr. II. corp. quem sequuntur communiter doctores attentionem in oratione voeali triplicem esse,Primam, qua attenditur actverba, ne aliquis in eis erret. Secundam, qua attenditur adsensum verborum Tertiam, qua attenditur ad finem orationis, scilicet ad Deum, ad rem,pro qua oratur; unde sic uemens orantis potest esse intenta Deo, in quem oratio dirigi.
tur,sic etiam potest cogitatione inhaerere in aera Christi humanitate, mysterijs, quae ad ipsam spectant, ut passione , morte, gloria ipsius, dummodo per haec mens sese erigae
in Deum ipsum, tamquam ultimum finem; ita docet Caieta nuta. 2.quast. 83airi. 3.in principio, Solus lib. Io.de iustitia quaest. I. art. .conclusione 3. notabili a post medium Naua
o Suppono tertio, attentionem quam eumque ex tribus illis praedictis duobus modis posse contingere, primo modo formaliter , siue ali ualiter, quia actu animaduertimus, cogitamus, Mattendimus ad verba, vel ad sensum verborum, vil ad Deum;secundo modo virtualiter, quia virtute alterius prio-xis attentionis,u.g.incipit quis Officium recitare,& intendit, proponit attendere,deinde vero nolens variis cogitationi ribus hu illucque distrahitur, totum ossicium censetur attenate recitatum, vi ,& virtute primae illius voluntatis, qua volute illud attente recitare,in ea enim voluntate persistit quia non sua sponte distrahitur, nee ab ea per actum contrarium receis ditiquare si quis ineipiat officium diuinum recitare intenticiisue attendendi, dummodo dedita opera mentem ab attentione non dimoueat,sicet sit per totum distractus,satisfacie praecepto