장음표시 사용
191쪽
i6s Tract. I. De Essentia I Attributis Dei.
parationem realem in identitate , si extrema non sum idem cum tertio , vel coniunctionem, si idem sint cum illo: ergo similiter distinctio virtualis , pariterque productio coniuncta cum extremo finito, & limitato, constituit distinctionem realiter, pariterque productionem.'Quaelibet 46. Respondeo igitur,voluntatem esse quidem proprimori 'ina , 4 taxem naturae humanae, non tamen virtualiter, sed realisti licta est . ter ab illa distinctam. Satius cnim mihi est distinguere . iiii ' '' realiter proprietates creatas, a suis essentiis, quam perfectiones Dei infinitas tacibus creaturarum permiscere. Idcirco cum ex uno capite constet voluntatem esse proprietatem naturae humanae, ut vidimus ex sexta Synodo generali a nobis expensa sect. 3. pro intellectu diuino. Et ex alio capite non possit virtualiter tantum distingiti a natura humana ; cum non possit virtualiter tantum produci , dicimus voluntatem titulo proprietatis esse distin clam a natura humana , idemque de omni proprietate creata respcctiue ad suam essentiam dicendum est, nam Vna est omnium, eademque ratio. Quia scilicet de rati ne proprietatis, est, consequi essentiam ι cum autem in creati Simplicet emanatio virtualis, sola consistere potest cina natio realis, quae non stat, nec stare potest sine distin
pibausib,E 47 Objicies secundo, Omne praedicatum existens in virtualem Deo ,&quod virtualiter est aliud, debet esse aliquid Qt-
. t :ό 'se maliter in se ultra id , quod est , esse virtualiter aliud risi ii di sic distinctio virtualis ultra id, quod est, aequi ualere di- in Deo. stinctioni reali , cst in se formaliter compositio praedicatorum contradicentium: omnipotentia, quae est virtualiter
quaelibet creatura , formalitcr est virtus activa illius, de aurum ultra id, quod est, esse aequi ualenter argentum, in se est formaliter aurum t ergo praedicatum productionis virtualis, ultra id , quod est, esse aequi ualenter, seu vi . tualiter productionem realem debet in se esse aliquid -- maliter. Productio autem virtualis nihil potest esse formaliter, ultra id, quod est, esse aequivalenter productionem realem : ergo implica in Deo productio virtuali Minoc
192쪽
Minor probatur , quia productio virtualis non potest esse formaliter origo unius ab altero, aliter non esset productio virtualis , sed formalis: ergo. 8. Confirmatur primo. Si productio Virtualis esset Ori- N Diago formalis, non esset unde distingueretur ab origine esse otionare alit id falsum est: ergo. Sequela probatur, qUia Vtraque esset formalis origo unius ab altero, utraque C siet origorealia realis : ergo utraque elici origo realis formalis: ergo non esset unde una ab altera distingueretur, unde fieret con ceptum originis formalis unius ab altero , non arguere distinctionem realem inter virtutem productivam , d terminum productum i atque adeo tractatu de Trinitate;
non bene a nobis probari principium quo productivum consistere in relativo personae producentis, eo quod virtus productitia distincta debeat esse a termino producto, cx illo principio : idem non posse esse principium sui ipsius, quod euidenseth. 9. Confirmatur secundo : Productio realis, seorsim a
4 istinctione reali , aliquid habere debet per quod distinguatur a productione virtuali, seorsim etiam a distinctione virtual i: id non haberet, si utraque esset origo forma lis : ergo talis non est. Minor videtur ccria, nam utraque productio vere dat esse termino producto, eiusque possibilitatem constituit in statu exigentiar, dc seorsim adistinctione reali , dc virtuali utraque est vera, dc formalis origo. Maior ergo probatur, quia productio realis se ipsa infert distinctionem rcalem , non vero virtualis: Explican
dum crgo est illud praedicatum , quod in productione reali infert distinctionem realem , potius quam in virtua- ιli. Hoc autem aliud esse non potest, quam origo forma lis unius ab altero : ergo si productio virtualis esset origo formalis, iam virtualis non esset, sed realis, dc inferens distinctionem realem inter principium productitium , dc iterminum productum. O. Respondeo , productionem virtualem non esse originem formalem , sed virtute tantum, dc aequi ualenter, est otito
aliter cnim , ut bene probat obiectio, distinctio , dc pro-
193쪽
i7o Tract. I. De Essentiam Attributis Deri
quispina, ductio virtualis distingui non possunt a reali. Praedicabca copon ergo contradictoria, quae componit productio virtualis,& in quibus sermaliter consistit sunt, unum esse prius a quo per se, aliud verb posterius, quae praedicata eo praecise , quod differentiae finitae, ic limitatae coniungantur,
constituunt productionem realem. ' - ,
1i. Instabis compositio eorum praedicatorum i scilicet prioris, & posterioris a quo, bc sermaliter origo unius ab altero : ergo si productio virtualis consisteret sermaliter in illa , esset formaliter origo unius ab altero. Petui &po. 12. Respondeo negans antecedens , compositio enim stςri με quid prioris, dc posterioris a quo, non est formalis origo, sed quid commune origini formali, dc virtuali I scut con Vir .ati,di positio praedicatorum contradicentium , non est distit 'Φ ctio formalis, sed praedicatum commune, tam distincti ni formali, qualis est sola realis, quam virtuali , quae fot maliter distinctio non est, sed virtute tantum , & aequi- ualenter. Et quamuis haec aequi ualentia sit formaliter in Deo, non inde fit, esse distinctionem inter praedicata absoluta. Sicut licet aurum sit aequi ualenter argentum,imbsie ipsamet formalis aequivalentia , non inde fit esse se
13. Objicies tertio si esset possibilis in Deo productio
virtualis , componeret praedicata contradictoria productionis realis , id implicat : ergo Zc productio virtualis. Maior constat, non enim est potior ratio, cur distinctiis. Virtualis componere debeat praedicata contradictoria distinctionis realis, Ec productio virtualis componere non debeat praedicata contradictoria productionis realis. Minor probatur, quia productionis realis ; non alia possitne assignari praedicata contradictoria, quam extensio numeri positione alterius unitatis. Huiusmodi autem praedicata componi non possunt ab essentia diuina , dc intellectione necessaria: ergo. Minor probatur quia intellectio necessaria, id essentia diuina sunt una, dc eadem unitaS: ergo nulla est inter illas extensio numeri positione alterius
194쪽
14 Hoc argumentum contra distinctionem virtualem quo pro conuerti potest, quia extensio numeri positione alterius dulio vir unitatis non minus inducitur distinctione reati,quam pro- z. . a.'
duchione: ergo vel utraque, vel neutra ea praedicata com- beat mali. ponere debet, atque adeo utraque, vel neutra implicabit. Quare nodus iste ab omnibus soluendus est. Res μω,
conccita maiori, negans minorem. Ad probationem, DC-go maiorem ι Praedicata enim contradictoria, quae componit productio realis, tam in diuinis , quam in creatis, 1 unt unum prius esse a quo , alterum vero posterius. Haec autem praedicata componuntur ab intellectu diuino , dc intellectione necessaria,ut constat ex nuper dictis. 13. Instabis, praedicata contradictoria, quae Componere debet productio virtualis, talia esse debent, ut coniuncta extremi S finitis, &. limitatis componant distinctionem realem, dc extra huiusmodi extrema finita, &. limitata, non illam componant, talia autem non simi praedicata nobis assignata : ergo. Maior probatur,quia ea praedicata inter Patrom , & Filium in diuinis constituunt producti
nem realem,cum tamen non sint extrema finita, & limitata : ergo talia non sunt, ut extra finita, de limitata non Componant productionem realem. 6. Respondeo negans minorem I praedicata enim contradictoria,quae coponit productio virtualis satis est esse t lia,quae coluncta extremis finitis,ic limitatis & eo prςcish, constituere debeant productionem realem , etiamsi extra talia extrema constituere possint productionem realem.
Sicuti praedicata contradictoria , quae componit distinctio virtualis , etiamsi eo praecise , quod coniungantur extremis finitis, & limitatis constituant distinctionem realem, non tamen opus est, quod extra huiusmodi extrema non valeant illam constituere. Nam produci, & non produci, quae sunt praedicata contradictoria distinctionis virtualis inter Filiationem, & essentiam; constituunt distinctionem realem inter Paternitatem & Filiationem. 37. Objicies quarto: Implicat in Deo accidens virtualer Implieat in ergo dc productio virtualis. Antecedens commune est in- '.' ' - Y a ter
195쪽
ter Theologos, etiam productionem Virtualem propugnantes , nam ratio accidentis realis, non ex alio capite repugnat Deo,nisi quia ratio accidentis ut sic est impraef. cindibilis ab imperfectione, quod longE aliter contingit in ratione productionis, & distinctionis ut sic t etenim conceptus isti, utpote praescindentes ab omni impersectione, realiter in Deo reperiuntur; nam inter persona litates diuinas, realis intercedit productio, realisque vi stinctio, atque adeo conceptus productionis, ut sic praescindensa reali,& virtual i, necesse quoque est, prae indat ab omni imperfectione. At ratio accidentis realis Deo penitus repugnat: ergo non ex alio capite, nisi quia ratio accidentis ut sic praescindere non potest ab imper
38. Prima igitur consequentia probatur: si esset in Deo
productio virtualis; admittendum quoque esset accideris virtuale , hoc admitti non potest: ergo neque productio virtualis. Maior probatur, quia si diuina intellectio realiter produceretur, realiter quoque esset accidens in Deor ergo si virtualiter produceretur, virtualiter quoque esset accidens ,-vitari non posset virtuale accidens in Deo. Patet consequentia, nam ideo diuina intellectio esset accidens reale, si realiter produceretur, quia esset realiter extra constitutivum substantiale Dei; si autem virtuali ter produceretur , esset virtualiter extra constitutivum substantiale Dei: ergo esset virtualiter accidens.
λα; tiri, J9 primi, mihi improbabile non est, quod multi,
.lituite in re ingeniosi recentiores ruentur, Cum P. Alarcon I. pari. Pς qu R tract. 3. disp. . cap. 7. num. num. χo. Videlicet admitti
posse in Deo absque ullo scrupulo accidens virtuale, quoiponte tota corruit argumenti moles. Dinia, iti. 6O. Caeterum ad praesentem diuinae inteflectionis ncce Liuilecti Q nς- sariae controuersiam , iudico nullam esse necessitatem ad a. , illud mittendi accidens virtuale, quidquid sit de intelle et io non est ne libera. Nam ut tradidi in metaphysica cnssibstantiale Viriualii et Commune Deo, ET Creaturis , aliud non est, quam cias de
moducta. constitutivo suppositi. Vel ergo facta hypothesi impossi
196쪽
Disp. IV. De Vita intellect. Dei. Sect. IV. II 3
bili, quod inici lectio diuina necessaria realiter produceretur ue constitueret suppositum diuinum , vel non 3 Si primum , dicimus Qturam realiter in eo euentu diuinam intellectionem nece ssariam ens substantiale , & non accidens. Si secundum,dicimus futuram accidens.Inde tamen sola ista sequitur consequentia: ergo si diuina intellectio necessaria e siet virtualiter producta, &. non esset virtua liter de constitutivo suppositi, non esset ens substantiale, sed accidens virtuale. Quae illatio vera est, cum ea suppositione , Si non esset viri liter de constitutivo suppositi. Negamus tamen suppositionem. Nam diuina volitio necessaria virtualiter , dc formaliter est de constitutivo suppositi Spiritus sancti, non minus, quam intellechio Filio. Imo, ut ostendi tractatu de Trinitate, omnes diuinae perfectiones necessaria: absolutae,quamuis non omne S eodem modo constituunt virtualiter, dc formaliter diuinas personas , atque adeo omnes substantiales sunt. 61. Ad argumentum in forma respondeo concessi, antecedente , circa persectiones diuinas necessarias, negans consequentiam.
62. Ad probationem , nego maiorem de productione virtuali perfectionis diuinae necessariae circa liberas
enim non grauabor admittere accidens Virtuale , cum
omnes sint virtualiter extra constitutivum suppositi diuini. in Nec ultima probatio urget: nam pcrscctionem aliquam csse substantialem, vel accidentalem, hauriendum non est, ex eo, quod si, vel non sit extra constitutivum substantiale metaphv si cum Dei, aliter omnes relationes essent accidens, cum nulla sit de metaphysico constitu-tiuo Dei. Nec hauriendum est ex eo quod sit perfectio realitet producta . nam relationes Filij , dc Spiritus sancti
sunt realiter productae , nec tamen sunt accidens. Attendendum ergo est , an sint,vel non sint de constitutivo sup positi, siue producantur realiter, aut virtualiter, siue non. Cum autem intellecti O necessaria . dc Omnes dioinae persectiones necessariae sint de constitutivo suppositi: inde
197쪽
dictoria, quae componunt actus
primus intelligendi,ctactualis intellectio.
et 4 Trach. I. De Essentia m Attributu Dei.
est,omnes esse substantiales,nullam verb accidens, adhuc
63. Objicies ultimo, ubi nulla stat distinctio virtualis, nec stare potest similis productio : sed inter actum primum intelligcndi, & achualem intellectionem necessa tiam nulla stat distinctio virtualis : ergo neque productio virtualis : atque adeo non bene a nobis ex productione virtuali colligitur distinctio. Minor probatur, nam distinctio virtualis non stat, nisi inter extrema, de quibus verificantur praedicata realiter contradictoria: haec autem non verificantur do actu primo intelligendi, dc actuali intellectione necessaria, cum nihil competat realiter uni, quod non etiam alteri realiter conueniat; nec ulla hactenus praedicata contradictoria ostensa sunt, nec absque vrgentissimo fundamento admittenda , quale non apparet in praesenti: ergo. 64. Respondeo concessa maiori, negans minorem; ad cuius probationem neganda est similiter minor. Plurima enim sunt praedicata realiter contradictoria , quae actus primus intclligendi, & actualis intellectio necessaria componunt, dedimus iam propria productionis virtualis, nunc alia distinctioni communia subjicimus. Nam actualis intellectio necessaria est realis , & formalis communicatio respectu Filis, dc talis non est actus primus intelligendi, sed tantum est terminus per intellectionem communicatus , quae omnia ex professo tractam de Trinit te praecipue disp. I. stabilita sunt a nobis , eorumque nC-
cessitas ibidem ostensa disp. Io.
198쪽
. n actus primus diuinus,tam intestigenia quam' volendi sit proximus , vel remotus.
61. A Ctus primus proximus bifariam sumi potest. Actus pri-21. Prim) relative ad remotum , quo pacto. s Iri R p ο i'
Deo non hi erit actus primus remotuS , neque proximus modii sumierit videlicet supPonens remotum. Secundo absolute, & Possin 'di
simpliciter, pro 1ubstantia se sola sufficiente, absque ad- ti O i.α miniculo ullo potetiae superadditae, vel habitus aut speciei 0t . impressae, quibus reddatur proxime potens ad intelligendum , & volendum , qua ratione distinguentes potentias ab anima rationali tuentur,istam esse actum primum intelligendi, dc volendi remotum, potentias vero proximum. Quare s substantia diuina intellectiva nulla indigeat potentia superaddita , habitu, aut specie , erit simpliciter, Ec absolute actus primus proximus I si vero indigeat, remotus erit. In hac Controuersiae, qui intellectum diuinum ab essentia distinguunt, fateri tenentur, essentiam esse actum primum intelligendi remotum , intellectum
66. Assero primδ , in Deo nullum dari actum primum Nullus in intelligendi remotum , sed tantum simpliciter, & absolu- νῖ . te proximum. Ratio cst quia, cum substantia intellecti i gendiu admina,quam nunc supponimus esse naturam, de essen Qxu , sed tiam Dei, sit forinaliter simpliciter infinita, in genere in tellectivo, nullam aliam substantiam inici lectitiam a sedistinctam pati potest: intellectus autem, ab essentia distinctus , esset formaliter substantia intellectitia : eroo impossibilis est. Minor est certa , nam intellectus, utpote perfectio necessaria, non potcst esse accidens, maxime cum intellectio actualis necessaria sit substantia, aliunde vero nihil haberet praeteresse formaliter substantiam in telle eti
199쪽
i 6 TractI . De Essentias Attributis Dei.
tellectitiam. Maior autem probatur , nam perfectio si inpliciter infinita formaliter in aliquo genere continet formaliter omnem perfectionem talis generis, quin patiatur aliam distinctam eiusdem generis ; sic impossibiles sunt in Deo duplex intellectio, & volitio eiusdem rationis, N. obiecti, duplex omnipotentia, dcc. eo quod quaelibet carum in suo genere sit sermaliter simpliciter in pnita ergo cum substantia diuina intellectiva sit formaliter sim ' pliciter infinita in suo genere , impossibilis erit alia sub - . stantia intellectiva, scilicet intellcctus ab ea distinctus. Actu, pii. 67. Nec substantia intellectiva diuina potest esse actu,n b ipς primus remotus ab speciebus, aut habitibus ipsi sit per- sibi ibis,' additis ; nam habitus distincti a substantia intellectiva
distinctis praestant reddere facilem potentiam , quae de sis talis nonitio..ti ' Cst, eiusque difficultatem iuuare, species vero praestant Vade. ' determinare ex parte obiecti potcntiam de se indifferentem ad cognoscendum , etiam s upposita obiecti veritate.
Sublantia autem diuina intellectilia de se est summe facilis, prompta , determinatissima ad cognoscendum quamcunque veritalcm,co ipso quod existat: ergo species habicus distincti superflui penitus, & otiosi crunt in a Deo, dc consequenter impossibileς. stat in Oςo Astero secundo, admittendum csse in Deo actum
temotus vo' primum remotum Volendi. Ratio est, quia essentia, seuiendi ,α qu3. natura diuina, cum tantum sit formaliter de genere in- ' tellectivo,& non volitivo, ut suo loco dicetur ι nec posset esse voluntas , nec volitio ; sed haec omnia, titulo proprietatis , ut pote extra essentiam , distincta esse debent ab ipsa essentia: ergo voluntas erit actus primus volendi proximus, essentia vero remotus. Vnde per volitionem,tam liberam, quam iacccssariam , sola diuina voluntas erit proxime volens non e sientia, cum de genere volitiuo non sit, sed de genere tantum intellecti uo , sicut omnipotentia est actus primus proximus productivus, essentia vero remotus , eo quod ista non sit formaliter de genere productitio, sed tantum intellectivo. Quod si inquires, quid sit, essentiam diuinam esse actum primum remotum V Ο-lendi
200쪽
lendi Respondeo aliud non esse , quam esse radicem virtualem diuinae voluntatis, quod proprium cst generis intellectivi. 69. Objicies primo, vel cssentia diuina est volens per Essentia pervolitionem, vel non λ Si non cst volens: ergo neque vi inuens per volitionem , cum vivere per volitionem idem sit tum est .
quod velle per ipsam. Si essentia est volens : ergo est ca- ν' pacitas, seu potentia volendi , quae cum simpliciter infinita sit pati non poterit aliam capacitatem, dc potentiam volendi a sedistinctam , quat is esset voluntas. Respondeo , csientiam diuinam esse viventem per volitionem, non quidem proxime, sed remoto , quatenus videlicet est
radix virtualis voluntatis proxime per volitioncm viven- tis, ec volenti S.
o. Objicies secundo, si voluntas diuina esset virtua liter ab essentia distincta, vellet quin intelligerct: id implicat, quia nihil volitum quin praecognitum : ergo. Occurrunt aliqui respondentes, axioma illud , nihil volitum quin praecognitum,intes ligendum non esse de eadem potentia , sed diuersa, ita ut sensus sit , nihil esse volitum Voluntate, quod non sit praecognitum ab intellectu; quidquid tamen de hoc sit. Respondeo,sufficere identitatem realem voluntatis cum essentia, ne illa in incognitum ferri
71. Objicies tertio, essentia diuina est principium virtuale proximum , dc immediatum omnium attributorum: zmEὸ , ἰCrgo etiam volitionis: ergo crit principium proxime & producti uuim mediate volitivum. Respondeo concesso entymemate, q/ QM negans secundam consequentiam , nam principium volitiuum non stat in solo principio volitionis productivo,ia sed ultra in speciali praedicato, quemadmodum de intellectitio dictum est; huiusmodi autem praedicatum Vipotegeneris volitivi, non est formaliter in ossentia, sed in sola voluntate. Vnde licet essentia sit principium proximE, dc immediate volitionis productitium , principium tamen