장음표시 사용
271쪽
L 8 Tract. I. De E sentia S Attributis Dei.
lius, ita principium virtuale productivum non est ser- maliter principium, sed virtute tantum, & aequi ualenter ad principium realiter formaliter productivum, componendo cum identitate reali formali praedicata contradictoria illius, scilicet essentiam esse priorem a quo, & rationem cur existant attributa , non verb e contra..ictuitis' hi I. Moveor prim γ, quia hoc nostro asserto plane perci-hil implicat pitur , qua ratione essentia sit prior, & radix attribui in V ' rum, & quo pacto ista consequantur esentiam ι quod in aliis sententiis duriuscule innotescit. Aliunde productio virtualis attributorum ab essentia nihil implicat: ergo. Minor ostenditur, si productio virtualis attributorum . ab essentia implicaret, maximE, quia componere debe retextensionem numeri positione alterius unitatis simpli citer diuersae : id falsum est: ergo. Maior est uniciun fundamentum P. Ribadeneyrae lolutum a nobis tract. de v luntate disp. r. sect. s. Minor vero ex ibidem dictis probatur, quia etiamsi per distinctionem realem sormalem inducatur extensio numeri positione alterius unitatis simpliciter diuersae, non minusquam per productionem rea lem formalem , tamen distinctio virtualis eam muneri extensionem componere non debet, sed praedicata contradictoria in extensione numeri fundata: ergo idem
Firmaret ex εχ. Confirmatur ad hominem contra P.Ribadeneyram,
iii: Mi concedentem intellectioni moralem influxum virtualem
in volitionem. Etenim in creaturis non minus arguitur
extensio numeri additione alterius unitatis simpliciter diuersae per influxum moralem, quam per physicum : εctamen in Deo influxus moralis virtualis eam numeri extensionem non arguit: ergo neque influxus physicus vi tualis arguet. Maior est certa, nam in creatis sicut idem
non potest producere seipsum physicὶ, ita nec potest moraliter, unde influxus cognitionis in amorem , nec stat, nec stare potest absque distinctione reali inter utrumque, etiamsi moralis tantum sit. 43. Moveor secundo, quia essentia diuina habet omnia Diuili od by Coost
272쪽
Disp.VI. De attrib. Dei in comm . Sect. IV. r. '
nia requisita ad persectam rationem principij virtua- Essentia di-liter producti ui attributorum : ergo continebit illa pCrbis. E modum principij productivi. Antecedens probatur, nam quisita ad ad rationem principij virtualiter producti ut alicuius ter- t ς mini duo sufficiunt , vltra distinctionem virtualem in-Gualiterrer utrumque, videlicet prioritas unius , dc posteriori- productio ras alterius, id est unum esse rationem a priori existentiae alterius; insuper conceptum priorem non contin reformaliter posteriorem : id autem totum habet e sientia respectu attributorum t ergo. Maior patebit expen-
denti singula principia productiva. Minor verb probatur , nam inprimis essentia non continet formaliter at
tributa virtualiter ab ipsa distincta , aliter non iam attributa distincta serent, sed ipsa essentia. Deinde essentia est ratio a priori cur existant attributa , nam essentia est propter se, attributa vero propter essentia in praesuppositam ab ipsis existentem, aliter essentia nullam haberet prioritatem respectu attributorum. - . Dices essentiam esse quidem priorem attributis,non tamen per modum principi, productivi, sed tantum per modum purae conditionis praerequisitae ad attributorum existentiam; sicut in creatis applicatio causae prior est effectu,& mera conditio ad istius existentiam. 4I. Contra primo, nam quoties aliqua persectio, ut exi- Essentia di, stat, praesupponit, & praerequirit aliquam conditionem,
etiam una cum illa praerequirit, dc exigit virtutem produ- tio ad exictivam,ut patet in creatis, ubi nulla est pura conditio praeditio praerequisita ad existentiam alicuius, absque aliqua virtute productiva illius ; quod si nulla esset Virtus productiva distincta, neque ulla esset pura conditio, sed idem quod esset conditio, simul etiam esset virtus productitia:
in Deo autem extra essentiam, nulla est virtus producti ita attributorum: ergo essentia mera conditio non erit, sed virtus productiva attributorum. Secundὸ, quia melius est essentiae antecedere attributa per modum principij virtualiter productivi , quam per modum purae conditionis: aliunde autem id non implicare, constabit ex obiectionum solutione: ergo. I i 46. Obiicies
273쪽
Obiectiosti mpta it et ionis .itualibus soluenda abadu iariis. Gemina argumenta in luti
Lue o Tractiss. De Essentia-Attributis Dei.
6. Obiicies primo, si attributa virtualiter producere nistur ab essentia, fieret,dari in Deo tot personas virtualiter, quot essent attributa virtualiter producta, id autem absurdum est : ergo. Sequela probatur, nam in Deo id quod realiter producitur est persen alitas realis, & constituit personam realem: ergo quidquid virtualiter producitur erit personalitas virtualis , dc constituet personam virtua- Iem, hoc argumentum in aduersarios conuerti posset,admittentes distinctionem virtualcm, dc productionem negantes. Nam quae in diuinis rcaliter distinguuntur,necessario vitum debet esse producens realiter , dc alterum realiter productum ; ergo quae virtualiter distinguuntur, necessario unum debet esse virtualiter producens, dc aliud productum , atque adeo essentia, utpoth virtualiter ab at tributis distincta principium esset productivum eorum. 47. Respondeo ergo, negans sequelam , & probationis consequentiam. Disparitas est prima, quia de ratione personalitatis ut sie, est omnimoda incommunicabilitas pluribus distinctis, unde dicitur rationalis naturie indiuidua substantia , inde nec subsistentia absoluta, nec relatio spiratoris possunt esse persen alitas: Praedicata autem ab luta, quantumuis virtualiter producta communia sunt pluribus distinctis, atque adeo persen alitas esse non possunt adhuc virtualiso Seeunda , quia ad per nam diuinam duo requiruntur, scilicet productio termini, dc communicatio naturat correspondens productioni; communieatio inquam, seu identitas realis, si productio sit realis , dc virtuat is, si virtualis, ut patet in omni processione persenati; perfectioni autem ab lute, dc virtualiter productae , correspondere non potest communicatio, seu identitas vi tualis naturae, cum stet distinctio virtualis inter utramque, unde nec per na virtualis consurgere valet; sicut cons stere non posset persona realis, si stante productione reali non staret realis naturae communicatio,seu identitas. 8. Obiicics secund b, productio virtualis admittenda in Deo non est absque vrgentissimo sundamento , si v nec distinctio : huiusinodi autem fundamentum non ap- Paret Diuili su b oostel
274쪽
Disp.VI. 2 e attrib. Dei in comm. Se ct. IV. 2 3 I
paret in productione virtuali auributorum ab essentia:
ergo. Respondeo, negans minorem. Nam de ratione attributi virtualiter ab incntia distincti, intrinsece ex parte obiecti talis, est, consequi essentiam virtualiter , haec
autem consecutio consistere non potest, praeiupposita essentia tanquam pura conditione , ut in 1ecunda probatione ostensum est , unde necessario tanquam principium virtuale praesupponenda est. Haec ratio uniuersa
lis est pro omnibus attributis, etiam illis, quae 'operatio vitalis non sunt; nam de intellectione necessaria , quae operatio est vitalis essentiae, specialem dedimus rationem disp. .sech. 3. agentes de distinctione actsis primi intelli gendi ab actu secundo. 9. Obiicies tertio, si essentia diuina esset principium
virtuale productivum attributorum, δc relationum , seret , Filium esse principium virtuale Paternitatis, dc Spiritum sanctum Filiationis: id falsum est et ergo. Sequela probatur, quia natura diuina est principium Paternitatis, Filius est natura diuina : ergo & principium virtuale Paternitatis. Insuper natura diuina est principium virtuale Filiationis : Spiritus sanctus est natura diuina : ergo dc principium virtuale Filiationis. Imo quaelibet persona esset principium virtuale cuiusuis relaticinis , tam propriae, quam alienae, cum quaelibet persona sit natura diuina, dc haec principium virtuale omnium relationum. Confirmatur, ideo tres diuinae Personae sunt Dcus, quia Deitas est illis omnibus communis : ratio autem
principis Paternitatis , Filiationis, &c. est similiter omnibus communis , cum sit ipsam et natura : ergo omnes personae erunt principium virtuale Paternitatis , Filiationis , dcc.
FO. Hoc argumentum Vrget etiam tenentes , essentiam diuinam esse conditionem ad existentiam attributorum , dc relationum praerequisitam. Nam quaelibet persona est essentia diuina : essentia diuina est con ditio praerequisita ad existentiam cuiusuis relationis, tam propriae, quam alienae : ergo bc quaelibet persona con-
Filium futurum prin-eipium viris tuale Pater nitatis , &Spiritum sanctum K. liationi . Quos v geat praeaee iens ob tecti .
275쪽
α sti Tract. I. De Essentia I Attributis Dei.
ditio erit 3 atque adeo Filius conditio erit praerequisita ad existentiam Paternitatis, & Spiritus sanctus ad existentiam Filij. imo quaelibet persona esset conditio praerequisita ad existentiam cuiusuis relationis, tam propriae , quam alienae ; cum quaelibet persena fit natura diu ma, Sc haec conditio prςrequisita ad existentiam omniurn relationum. Similiter applicari potest argumenti confirmatio. Urget etiam admittentes distinctionem virtualem essentiae arelationibus: nam essentia est virtualiter distincta a Paternitate di Filius est ossentia: ergo de virtualiter distinctus a Pa, ternitate, quod falsum est. Urget denique omnes, nam essentia est Pater: Filius est essentia: ergo Filius est Pater. Insuper essentia cst communis. Filius est essentia rergo M
obiectioni 1 I. Respondeo igitur negans sequelam. Ad probationem 'V concessis praemissis, neganda cst consequentia, quae non tenet in mysterio Trinitatis. Ratio est,quia licet in Filio, & Spiritu sancto sit principium virtuale Paternitatis , imo etiam in ipso Patre, cum in omnibus sit natura diuina, in qua stat sermaliter tale principium; non tamcn CO denominat,nec denominare potest principium, eo quod huiusmodi denominationis incapaces sint; sunt autem incapaces denominationis principij virtualis Paternitatis, quia sunt realiter posteriores a quo ipsa Paternitate,& nihil realiter posterius alicro priori potest sortiri denominationem principi j virtualis illius , cum nec possit esse vir maliter prius. Similiter & Pater incapax est eiusdem denominasionis principi j Paternitatis, quia prior esse non potest ipsa Paternitate. Vnde patet ad confirmationem, quod enim quaelibet persona denominetur Deus, id prouenit, quia .mnes capaces sunt talis denominationis , ad quam sola exigitur personalitas coniuncta diuinitati, quae in omnibus reperitur. Alia, quae obiici possent contra productionem virtualem solutae iam sunt disp.4. sect. 3.
276쪽
SECTIO V. Mn essentia diuina sit immediatum principium
virtualiter productivum omnium attributorum.
sa. QErmo est de attributis virtualiter ab essentia di-Ο stinctis, nam productio virtualis inter sola extrema virtualiter distincta consistere potest, sicut productio realis inter la extrema realiter distincta. Attributa ergo diuina virtualiter abessentia distincta S, alia sunt relativa, scilicet, Paternitas, Filiatio, & Spiratio , tam activa, quam passiua ue alia ab luta , videlicet, intellectio
necessaria, voluntas , volitio necessaria, & Omnipotentia, ut dictum est sedi. io. Difficultas ergo est, an essentia diuina sit immediatum principium virtualiter producti-
uum omnium attributorum, vel mediatum tantum , saltem respectu alicuius.
Assero primo, e sientiam diuinam esse immediatum berincipium virtualiter productivum intellectionis neces- mediatur sariae. Haec assertio ex nostris principiis facilis est. Nam principium integra, & adaequata essentia metaphysica, tota posta est in actu primo, seu capacitate intelligendi, quod idem intellectio. est, ac intellectivum, seu intellectus diuinus: intellectu, 'ς-ςει- autem immediatum est intellectionis principium : ergo &essentia diuina talis erit. Consirmatur,nam intellectus creatus distinctus realiter ab intellechione creata est realiter formaliter principium immediate productitium illius, cum nulla stet inter intellectum, & intellectionem creatam potentia media : ergo intellectus diuinus distinctus virtualiter ab intellectione necessaria , erit principium virtualiter immediate productivum illius. gili sts . Assero secundo, e sientiam diuinam C ssc immedia- ptineipium isum principium virtualiter productivum voluntatis diui-Ii 3 nata.
277쪽
nae. Ratio est quia, inter cssentiam , dc voluntatem diuinam nulla mediat potentia , quae possit esse immediata radix, dc principium voluntatis: ergo essentia est immediatum principium virtualiter diuinae voluntatis productivum. Antecedens probatur , nam si inter essentiam, &. voluntatem diuinam aliqua csset potentia medi a , vel illa esset de genere intellecti uo , 5c sic esset essentia, vel degencre volitiuo,dc sic esset voluntas: ergo inter essentiam, dc voluntatem diuinam, nul la mediat potentia, quae posisit esse proxima, dc immediata radix, dc principium virtualiter productivum voluntatis. Idem quod de voluntate , dicendum est de omnipotentia ι nam haec, ut ex dicendis constabit, indistincta virtualiter est, a voluntate, atque ad eb essentia utriusque erit immediatum principium virtualiter productivum. 31. Assero tertio , essentiam diuinam , esse etiam principium immediatum virtualiter productivum volitionis necessariae. Ratio est , quia licet essentia non sit virtua--liter voluntas, neque proxime, dc immediate volens pervolitionem, ut dictum est disp. 4. sect. 4. tamen ad maiorem illius perfectionem spectat, csse Una cum voluntate diuina, immediatum principium volitionis ; sicut ad maiorem Dei perfectionem pertinci concurrere immediate
ad omnes creaturarum effectus, 3c non mediate tantum solas creaturas, earumque potentias immediate producem
do , ut communior tenet Philosophia, dc Theologiar ergo essentia principium erit proxime, dc immediate virtualiter productivum volitionis necessariae. Idemque devolitione libera ob eandem rationem dicendum.
36. Objicies, principium immediatum est illud, inter
quod, dc terminum productum nullum mediat aliud principium : inter essentiam vero, 6c volitionem nece si sariam mediat voluntas : ergo essentia non erit principium immediatum volitionis. Confirmatur, idem non potest esse principium immediatum, Zc mediatum eiusdem termini, nam principium immediatu excludit mediatum, essentia autem diuina est principium mediatum volitionis
278쪽
Disp. VI. attrib. Dei in comm. Secit. V. 21 3
nis necessariae, cum sit principium immediatum principij volitionis, nempe voluntatis : ergo non erit principium immediatum volitionis necessariae , sed tantum
17. Respondeo negans argumenti, confirmationisque Quando iam aiorem. Nam principium immediatum solum excluta quomodo dit medium, quando mediatum simul non est. Vt patet ζωα ἡiai tum in Deo mediath simul, dc immediate actione crea- xcludat xurarum producente; mediate, quia producit causam im ς4,- v
mecitatam earum operationum, nempe creaturam 3 im
mediate, quia non sola creatura, sed etiam eius actio ratione sui est a Deo simul dc creatura. Tum etiam in cognitione directa simul , seu immediata, dc indirecta, seu mediata eiusdem obiecti, quae non excludit medium , id enim sicut proprium est solius cognitionis pure immediatae , ita M principij pure immediati, qualis non est essentia respectu volitionis necessariae, cum sit mixta ex principio mediato simul, dc immediato. 18. A ssero quarto , essentiam diuinam esse principium Essentia di immediatum virtualiter productivum Omnium relatio- φη- ς' num, scilicet, Paternitatis, Filiationis, de Spirationis tam timetita activae , quam passiuae. Huius auerti ratio cxhibita iam a QMniuua re nobis est asserto praecedenti. Nam fecunditas immediata 'f' 'min omnes relationes melior est essentiae diuinae, quam sola mediata: ergo concedenda est essentiae respectu attria butorum omnium , dc relationum ratio principij virtualiter immediate productivi, etiam respectu eorum , quae non a sola essentia , sed etiam ab alia perfectione diuinae immediate producuntur.
279쪽
De distributione attributorum ab essentias inter se.
attrabatotuab essentia quot lex.
Riplex est distinctio, qua attributa imter se,& ab essentia distingui possent.
Prima est distinctio ex natura rei. Secumda est. distinctio virtualis. Tertia est diastinctio rationis, seu nostro modo concipiendi. Quia tamen circa eas omnes distinctiones non una est docto. nam omnium mens, nec sensas unus, Operar praetium
erit aliquid unius iusque praelibare, ut haec satis implicata controuersia radicitus a fundamentis dissoluatur , & regula generalis, quantum fieri possit, pro diuinis omnibus persectionibus adinvicem secernendis praefigatur.
SECTIO I. An attributa distinguantur ab essentia ,-inter
si aflitas x. IVius distinctionis patrocinium pro viribus su s. 2,s Σ' - Incepit Scotus in I. dist. 8. quaest. 3. quamuis de
natura tei. mente illius ambigant nonnulli. Subtilissimum Magi-.strum Dissiliaco by Gorale
280쪽
Disp.VII.didisti attriabessent. Sessit. I. 2S 7strum tota seraphica familia subsequuta est. Distinctio
nem formalem ex natura rei vocat distinctioinem quandam inter realem absolutam , quam noS VocamuS materialem , dc inter distinctionem rationis , seu a nostri intellectus consideratione pendentem , per qUamvna persectio actu, ec formaliter seorsim a nostris conceptibus non est alia. Itaque distinctio formalis ex natura rei tota se tenet ex parte obiecti, nec a nostra consideratione dependet,sed ante illam ab intrinsecis praedicatis distinguuntur formaliter extrema, unde dicta est ex natura rei huiusmodi distinctio. In quo autem consistat, id hactenus uberiorem desiderat applicationem. Aliqui docenteos conceptus distingui formaliter ex natura rei, qui distinctas habet sormalitates, de distinctiones: alij verδ cxigunt conceptus, quorum unus sit ratio conueniendi, alter vero disconueniendi. 3. Hanc sententiam multis tentant iuniores impetere, quae mihi essicacia non sunt. Arguunt primo, ex Concilio Florentino , ita loquento : Porro a tem, ne diuinitatem eoniunctionemque diuina subsantiae distribuere , ac ipsam eandem substantiam re, non autem sola ratione ab hypostasibus, o personis disserre credere videamur, crc. Ex quo Florentini testi monio Recentiores illis fidentes satis, ita argumentantur. Attributa , dc essentia sola ratione distinguuntur: sed distinctio realis formalis ex natura rei, non est distinctio rationis, sed omnino independens a nostri intellectus consideratione : ergo attributa, dc essentia non distinguuntur realiter formaliter ex natura rei. q. Haec tamen ratio facile contra distinctionein virtualem conuerti potest, quippe a pia nostri inici lectus meditatione omnino inde pendentem : etenim non communi Cari Paternitatem, Zc communicari essentiam , nullatenus
pendet a nostra consideratione, in quo consistit distinctio Virtualis ι ergo cum attributa, dc essentia sola ratione ex Florentino distinguantur, nullatenus virtualiter distingui poterunt, sicut nec possunt formaliter ex natura rei distingui : sicut ergo arguentes, suam distinctionem virtua -