장음표시 사용
281쪽
238 Tracti. I. De Esentia & Attributis Dei.
lem cum florentino componunt , explicantes il lud dedistinctione materiali : cur non poteritne componere Scotistae cum distinctione ex natura rei explicantes idem Concilium de distinctione reali absoluta, siue materiali. S. Arguunt secundo ratione. Distinctio realis ut sic opponitur identitati reali ut sic tergo impossibile est, ut eidem entitati conueniant distinctio, δι identitas respectit eiusdem. Antecedens patet, nam tunc aliqua opponuntur, quando Vnum inducit alterius negationem : sed iden litas realis ut sic, inducit iacgationem distinctionis realis Vt sic ; ergo identitas realis ut sic, dc distinctio realis ut sic opponuntur. Minor probatur,quia idctitas realis ut sic opponitur contradictorie non identitati,sed non identitas est distinctio: ergo identitas malis ut sic, essentialiter dicit,uel inducit non distinctionem, bc consequentor carentiam distinctionis: at attribtita , dc e sentia dicunt identitatem realem inter se : ergo dico re non possunt distinctionem rcalem formalem ex natura rei. 6. Non est momenti incursio ista, eamque facillime c. si ' C lx dent Scotistae : Etenim identitas realis materialis, siue opponitur absoluta, soli opponitur distinctioni reali materiali, siue . iis , si '' absolutae i non autem formali ex natura rei, quae distin- neque i ctio minor est, quam realis absoluta: sicut identitas ma-urali ex na- terialis non opponitur distinctioni reali virtuali, in sententia argumentantium ; sed soli distinctioni reali materiali , sicut ergo opsi me componuntur identitas realis materialis, dedistinctio realis virtualis; ita,inquiunt Scotistae, optimc cohaerent identitas realis absoluta , dc distinctio realis formalis ex natura rei. 7. Instant Rcccntiores cssicaciter,ut ipsi aiunt,Contedentes identitatem realem absoluta etiam opponi distinctio ni reali formali ex natura rei. Ιdentitas Icalis Ut sic,praecisa ab identitate reali Qrmali ex natura rei, dc ab identitate ab luta , opponitur distinctioni reali ut sic praecisae a distinctione reali Grmali ex natura rci, 8c distinctione reali absoluta : ergo id cntitas realis ut sic,opponitur etiam
282쪽
Disp. VII. De disi. attr. ab essentia. Sect. I. 239
distinctioni reali sermali ex natura reii ergo identitas realis absoluta opponitur distinctioni reali formali ex natura rei. antecedens clarum est, quia identitas & disti actio sunt
termini interie oppositi, sicut C sic, dc non csse. 8. Prima consequentia,scilicet, identitatem realem ut sic opponi distinctioni ex natura re probatur. Distinctio caenatura rei participat ratione distinctionis realis ut sic:ergo idelitas realis ut sic quae opponitur distinctioni reali ut sic, opponitur distinctioni ex natura ret,quae rationem comunem distinctionis participat. Antecedens probatur , nam ratio comunis distinctionis realis praescindita distinctione reali ex natura rei, dc reali absoluta , sicut animal ab homine , & leone ι ergo sicut homo , dc leo participant rationcm animalis, sic distinctio ex natura rei, realis absoluta participant rationem distinctionis realis praecisae. Prima consequentia probatur, quia quod opponitur alicui praedicato alicuius constituti, opponitur etiam ipsi constituto , sic ratio accidentis opponitur homini ratione
praedicati communis substantiae, quod cst de constituti uoipsius hominis; sed identitas realis ut sic opponitur di stinctioni reali ut sic , quae est praedicatum citentiale di
stinctionis realis formalis ex natura rei , crgo id cntitas realis ut sic opponitur distinctioni reali ex natura rei. 9. Secunda consequentia primi enlymematis , scilicet identitas realis absoluta opponitur distinctioni rcali formali ex natura rei, probatur. Quando duo praedicata communia dicunt inter se oppositionem , ctiam inferiora includentia talia praedicata dicunt inter se oppositionem : ergo si identitas realis ut sic , & distinctio realis ut sic , dicunt intcr se oppositionem, ctiam identitas realis absoluta ,& distinctio realis formalis cx natura rei, quae sunt inferiora includentu. rationes identitatis, de distinctionis, dicent inter se oppositionem. Antecedens proba tur, quia ex eo quod accidens, S substantia , dicant inter se oppositionem , recte infertur , quantitatem Jc leonem, quae iunt inferiora includentia rationes substantiae N. accidentis, dicere inter se oppositionem: ergo ex eo quod
283쪽
identitas realis ut sic, dc distinctio reatis ut sic dicant inter se oppositionem, rectE sequetur, identitatem realem absolutam , dc distinctionem ex natura rei dicere inter se oppositionem. itistititii. λο- Haec autem ratio , Vel prorsus ineficax est, vel petariseeden. nitus distinctionem rcalem virtualem euertit. Nam iden-
ς i Rus x titas realis ut sic , praecisa ab identitute reali materiali, &stinctionism identitate reali virtuali, opponitur distinctioni reali vivirtualem sc , praecisae adistinctione reali materiali, & distinctione reali virtuali ergo identitas realis ut sic pnecisa , opponutur distinctioni reali virtuali: ergo identitas realis materialis opponitur distinctioni reali virtuali. Antecedens clarum est . nam identitas, dc distinctio sunt termini per se oppo siti, sicut esse, & non esse. Prima, M secunda consequentia ei lem arguentium probationibus, cui denter conuincuntur, ut cuivis expendere facillimum erit: ergo arguen tium labor , vel inanis est contra Scotistas, vel ipsorum distinctionem virtualem penituS CVertit. I r. Sicut ergo arguentes velint, nolint, fateri tenentur
identitate a reali materiali dc reali virtuali praescindentemno opponi distinctione praescindentia materiali, dc virtuali, quia impossibilis est cum distinctione virtuali,rationem di,'
stinctionis, ut sic contrahenti; ita facile Scoticae responde bunt,identitatem realem,ab identitate absoluta, &. ex natura rei praescindentem, non opponi distinctioni praescindenti, a distinctione absoluta , & cx natura rei, quia c-- possibilis est cum distinctione ex natura rei, rationem distinctionis ut sic contrahente. Et sicut arguentes fateri tenentur identitatem illam realem praecisam, soli opponi distinctioni reali materiali, ita docent Scotistae soli opponi distinctioni absolutae.
Tet tum re i 1. Arguunt tertio, areributa, & natura diuina sunt idem Momeritu. realiter: ergo nulla intercedit distinctio realis inter ipsas, adhuc ex natura rei. Antecedens est de fide. Consequen-- tia probatur, quia vel sunt idem realiter absolute , vel ma- .liter omnimode 3 si secundum : ergo sunt idem realiter
sermaliter ex natura rei. Si primum, ita instant, identitas absoluta,
284쪽
absoluta per vos est inter entitatem , & entitatem : vel ergo attributa sunt entitates, vel non si primum , ergo distinctio , quae intercedit inter ipsas est realis absoluta contra fidem. Si secundum: ergo non sunt idem realiter absolute: ergo erunt idem realiter sermaliter ex natura rei. I 3. Pariter ratio ista contra distinctionem virtualem Praecedens conuerti potest. Deinde respondent Scotime attributa re- Ebrii ira ' spectu essentiae non esse entitates , sed formaliter , sicut nos stinctionem dicimus esse virtualitates. Nec capio, qua forma syllogistica, ex eoquod attributa, entitates non sint, inseratur non esse idem realiter absolute cum essentia, cum seqtra- ivia r oppositum, nam CX contextu argumenti ad distinctionem realem absoluta duorum,opus est, utramque emitate esse,cum distinctio realis absoluta sit inter entitate & entica tem : ergo ex eo quod attributa, entitates non sint, non sequitur distinctas esse realiter absolute ab essentia. Nec secunda , dc ultima consequentia ex praecedenti sequitur,, nam ex eo quod attributa, & essentia non siit idem rea liter absolute , non sequitur esse idem formalirer ex natura rei; implicat enim , quae realiter absolute distincta sint esse idem formaliter ex natura rei. His ergo omissis, . Asserendum est cum communi Thomistarum & Ieastitatum essentia nullam esse possibilem distinctionem stinctio so male ex natura rei, nisi coincidat cum virtuale. Quo casu Rδ' vocibus tantum Scotistae a communi sententia discrepa- .itruali di rent, quas non probamus; nam distinctio virtualis non est formaliter distinctio, sed virtute tantum, & aequi ualenter ad distinctionem realem , ut constabit infra : ergo di- ceda non est distinctio formalis ex natura rei .Probatur ergo conclusio diruto Scotistarum fundamento. Nam similitudo, de dissimilitudo , possunt eidem indivisibili con-eeptui conueniret ergo ex illi, nulla inferri valet distinctio formalis ex natura rei. Anteceden S probatur nam eadem rationalitas est dissimilis rugibilitati, cum sit illi opposita,& similis, cum utraque sit digerentia determinans genus,& constituens speciem. Insuper unum attributum est simile alteri, cum utrumque attributum se eiustem
285쪽
L 6 L Tract. I. De Essentia Attributis Dei.
essentiae , N. dissimile cum differentia unius dissimilis stdifferentiae sterius, idemque est de disterentiis ultimis
quarumcunque formalitatum,cum omnes in ratione d inferentiae conueniant, & disconueniant. Et quamuis similitudo, & dissimilitudo distinctionem intrinsecam exigerent , eam formalem eme, dc virtuali maiorem , nullo fundamento probatur: ergo. I s. Dices, similitudinem en identitatem , dissimilitudinem vero distinctionem inducentem nEgationem identitatis; atque adeo non posse eidem conceptui conuenire. Q.id simili. I s. Contra, nam si similitudo esset identitas, imago C
..t-hil',' saris nulla ratione esset reat iter illi similis,cuni nulla ratio-ab. ' ne sit idem realiter cum Caesare , idemque esset de Petro respectu Pauli. Praeterea si dissimilitudo esset distinctio , omnia indiuidua ciusdem speciei csient realiter omnino dissit milia, cum sint omnino reat iter di stincta. Ad similitudinem ergo necessaria non est identita ed satis est,ut una res sit instar alterius, id est ut una habeat praedicatu, in quo quantumuis distinctio, conueniat cum alia, imb si distinctum non esset,neq; foret similitudo,nam idem non est sibi simile .Quod optime declarat similitudo illa imaginis cum
representato, quae licet accidentali , sit,exigit distinctione inter extrama accidentalia: ergo dc emcntialis inici essentialia; distinctio enim utrique similitudini communis est, solumque distinguuntur,quia extrema vivus accidentalia sunt,alterius vero essentialia. Aliud seo L IT. Aliud vero fundamcntum de formalitatibus,& defini- statumian tionibus distinctis, minus placet,nam vel sermo est defor-
.lia .i, ' malitatibus, & defini tionibus obiect i uis ratione nostra distinctis,& sic sola probatur distinctio rationis,vel de formalitatibus,& definitionibus obiectivis virtualiter distinistis;& sic sola stat distinctio virtualis, vel de formalitatibus, d
definitionibus cibicchiuis distinctis formaliter ex natura rei ;& sic assiumptum manet inexplicatu. Inquirenti enim quid sit distingui sormaliter ex natura rei irespondere,eta,contione reformalitates, dc definitiones obiectivas distinctas formaliter ex natura rei,cst tradere id e,per idem. Si vero Sco-ti stae
286쪽
Disp. VII. De distatim ab essent. Secit. II. 263
tistae ad praedicata contradictoria confugiant haec cst distinctio virtualis tantum, Zc non formalis; per aequi ualentiam ad distinctionem realem,illius effectus componedo, quo substantia praesentis controuersiae tota ce stat, M sola manet vocu dissensio, in qua diutius immorandii non est.
In quo consistat aestim ORO virtualis. Aliorum placiIa.i8 Rima sententia est Caietani, dc aliorum asseren- Senten A I. tium apud AEgidium lib'.quae 6.art.7. illos conceptus obiectivos essse virtualiter inter sedistinctos qui di- ,liolum deis Uersos conceptus formales generare possunt. Haec tamen Puli' opinio, absque uberiori explicatione, punctum difficultatis non soluit. Inquirimus enim , quid habere debeant obiecta ad distinctos illos conceptus generandos , Vnd deprehendatur , qua nam possint,& quaenam non, eo, di stinctos conceptus generare: ratio ergo generandi conceptus illos desideratur explicanda. Hinc expungcndi sunt, si qui doceant, distinctionem virtualem consillere in perfectionibus fundantibus carentiam. identitatis virtualis absque ulteriori declaratione rationis sundandi, in qua indaganda tota praesens occupatur controuersia. Verissimum enim supponitur ab omnibus , distingui virtualiterea, quae inferunt carentiam identitatis virtualis inter se, unde tamen inserant haec praesens est vincenda difficultas. 19. Sccunda sententia est quorundam Recentiorum Seeunda κε constituentium distinctionem virtualem in principiis a fectuum realiter di stinctorum; sic animal dc rationale Vir- insuffeten. tu aliter distinguuntur, quia animal est principium sentiendi, rationale discurrcndi, qui effectus realiter distin suuntur. Similiter omnipotcntiam diuinam in tot virtua. litates diuidunt, quot sunt effectus creati realiter inter sedistincti, realiterque proccdentcs ab illa. xo. Displicet haec opinio. Primo quia plora distinguun- plura distin. tur virtualiter apud authore, suos, quae principia non sunt 'effectuum rcaliter distinctoru. HI ,uucllectio diuina lae- ea sentini cessaria Disitigod by Cooste
287쪽
quae non rant priaci. pium effectuam dioinctorum. plura insuper sunt prineipia effectu imd: tinctotuabsque distinctione virtuali.
16 4 Tract. I. De Essentia m Attributis Dei.
cessaria exprimens volitionem, dc volitio diligens intellectionem. Secundo , volitio diuina volcns Petrum, dc c gnitio diuina eundem omnino Petrum repraesentans. Temtio, scientia,qua Deus suam cognoscit essentiam, dc scientia, qua sua cognoscit attributa. Huarto, scientia visionis Petri, dc scientia visionis Pauli, qua nulla ratione sunt principium Petri, neque Pauli, inito, scientia possibilium, & futurorum, quae ex parte obiecti nullatenus distinguuntur, idemque est de amore, dc scientia necessariis eiusdem obiecti, sitae ereati ; imo dc de tota collectione amoris necessarij comparative ad totam collectionem scientiae etiam necessariae. Sexto , formalitas repraesentans lapidem, Ec formalitas repraesentans leonem, in eadem cognitione creata virumque simul exprimente. Hirmo,dis.
serentia spccifica , & indiuidualis, quae non sunt principium effectuum distinctorum. Imo plures differentiae specificae, quales sunt, quae ex dissimili modo tendendi in obiectum diuersitatem hauriunt specificam , nullius operationis sunt principium, ut patet in intellectione , & voli tione eiusdem obiecti quae respective ad illud distinguuntur, cum tamen illud minime causent.1 i. Displicet secundb , nam plura dantur principia terminorum realiter distinctorum absque ulla distinistione virtuali. Primo, natura diuina, tota & eadem virtualiter, quae est principium Paternitatis, est etiam principium Filiationis , & spirasionis passivae, aliter non omnes e sient virtualiter ab eadem natura diuina. Secundo, Rationalitas eadem indivisibili virtualitate , qua est principium disi cursus, simul etiam est principium distinctionis , seu carentiae identitatis cum omni alio. Terti. , quaelibet essentia eadem virtualitate qua est principium nobilioris, suae Operationis, simul etiam est principium suarum proprietatum , cum istae ab essentia formatissima promanent. tauara. , eadem potentia intellectiva naturalis indivisibili virtualitate est productiva actus naturalis & superni ue cum Virtualitas naturae eleuetur, a principio superno ad prae standos supernaturales effectus. Ultimo, eatam virtualitas
288쪽
materiae primae, quae est materialiter causativa formae substantialis,est etiam causativa dispositionum ad illam, ma dispositionibus id idem subiectum praeparetur ad formam substantialem, quod recipit illam , d Ion diuersum adhuc virtualiter ; plura sunt ergo principia terminorum realiter distinctorum , quae virtualiter minime di-dinguuntur. 11. Tertia sententia docet, distinctionem virtusem in Tertia -- diuinis consistere in conceptibus,vel continentibus eminenter perfectiones creatas realiter distinctas, vel quo- l in . pl. ram similes in creatis realiter distinguuntur. Ita magnus Vivm I pDoctor P. Soarius lib. 4. de Trinitate cap. 4. P. Molina I. ium.'part. quaest. 2O. art. 2. disp. 1. dc docti Recentiores. Vnde
inserunt, intellectionem diuinam , volitionem, iustitiam, misericordiam , dcc. distinctas virtualiter esse, quia licet non sint principia effectivam distinctorum similestamcnperfectiones in creatis realiter distinguuntur. 13. Haec tamen sententia,quoad priorem sui pariem,sci- Non suffieis licet, continentiam essectuum distinctorum, impumata Musioni
iam est his, quae contra secundam opinionem a qUa non tinere eos
discrepat, proposuimus. Quoad posteriorem vero displi- septus,quo. cet etiam. Primo, quia in omnipotentia indivisibilis eminentia continet perfectiones creatas realiter inter se di- realiter di
stinctas, scilicet, actionem, & terminum. Seeundo, quia st gVM M. productio passiua, & terminus in diuinis sunt virtualiter idem, cum tamen similes persectiones in creatis distinguantur. Tertio, quia natura, re substantia absoluta in diuinis sunt virtualiter idem, etiamsi in creatis similes perfectiones naturae, & subsistentiae realiter disserant. Idem que est de Filiatione,& subsistentia relativa. Ruarto, prioritas a quo dependentiae ab independenti non fundat in diuinis futuritionem virtualem , ut ostendi disput. Io. ide voluntate, etiamsi similis prioritas fundet, aut fundare possit in creatis suturitionem realem extremi postiui dependentis respectis E ad independens. Hii- ων , in Filiatione diuina conceptus Filiationis, & rela tionis , sunt virtualiter idem , cum Filiatio , qua talis, - a Ll sit l
289쪽
quae tentati posset, enaclula. Quarta Re
vi reualiter, quae distincta realiter
i 66 Tract. I. De Essentia Attributis Dei.
sit relatio ; licet similes conceptus in creatis realiter distinguuntur: ergo. 24. Dices conceptus relationis , & Filiationis nullibi reperiri mutuo realiter separatos,nam omnis Filiatio,etiam in creatis, est relatio, quamuis non omnis relatio Filiatio sit , Ad distinctionem autem virtualem duplicis diuinae persectionis opus est, ut illis similes, in creatis, mutuo possint realiter separari. εχ . Contra, tum quia haec responsio non soluit instantias a nobis obiectas, continentes persectiones virtuali ter distinctas, cum tamen similes persectiones in creatis mutuo possint realiter separari. Tum etiam, quia conceptus qualitatis Vt sic ,-differentia cognitionis v.g. parte iis , disserunt virtualiter in Aduersariorum sententia, nec tamen sunt principia effectuum distinctorum, nec alicubi in creatis possunt mutuo realiter separari, cum nulla sit possibilis cognitio creata, quae realiter qualitas non sit. insuper rationale,&animal distinguuntur virtualiter apud Aduersarios, quamuis non possint mutuo separari cum omnis homo sit animal, etiamsi omne animal homo non
sit. Idemque est de rationali, & Petreitate,aliisque disserentiis indiuidualibus respectu speciei, & istius respectu
generis.16. Quarta sententia, distinctionem virtualem explicat per respectum ad con notata essentialia realiter distiniacta , quae scilicet a con notante non contingenter , sed necessarib respiciuntur 1 siue sint effectus, siue non ι unde docCt, meraS non repugnantias non distingui virtualiter a suis subiectis. Ita Docti Recentiores. An autem cum his alia eorum Doctrina cohaereat, scilicet,quintum praedicabile, distingui virtualiter a differentiis, cum tamen respectus sit ad connotatum contingens, i psi videant, mihi enim haec duo non Consonant.1 . Displicet etiam sententia ista, plura enim distino muntur virtualiter, quae distincta realiter non respiciunt. primo, intellectio& volitio diuina eiusdem omnino ob tecti, Secundὸ, intellectio diuina exprimens volitionem,&. . volitio Diuili od by Corale
290쪽
volitio diligens intellectionem. D ,scientia possibilium, eonnotata&. futurorum,quae ex parte obiecti minime distinguuntur, ' ζ x sed solum ex diuerso modo tendendi in suum obiectum, te ieiunt,
idemque est de aliis instantiis contra praecedentes sen- qu u ndi'tentias obiectis. Insuper plura relpiciunt con notota di-
uersa , quae virtualiter nullatenus distinguuntur. Primo, natura diuina indivisibili virtualitate respicit tres personalitates realiter distinctas. Secundo, quaelibet essentia eadem virtualitate, qua potissimam suam respicit operationem , simul etiam respicit proprietates suas. Tertio, eadem virtualitas omnipotentiae respicit actionem , &. terminum realiter distinctos. Euan. , rationale indivisibiliter respicit discursum ,& carentiam identitatis, cum omni alio, imo etiam, & carentiam repugnantiae ad existendum.18. Nec dicas primo, sincere ad distinctionem virtua- Diuersa miralem connotata realiter , vel virtualiter distincta. Tum x. likςr quia intellectio diuina , Bc volitio eiusdem omnino obie- minime ue cti, distinguuntur virtualiter absque ullo connotato di- -ssaria. uerso. Tum etiam, quia ea responsio supponeret dari virtualem distinctionem in connotatis,quod disputatur. Tum denique , quia nulla esset virtual itas tam in Deo, quam in creatis, quae in infinitas virtualitates diuidenda non foret. Etenim nulla esset virtualitas, quae plures alias secum realiter identificatas, non respiceret, quae essent conno- Itala virtualiter distincta: ergo nulla esset virtualitas, quae
in plures diuidenda non foret. Deinde quaelibet istarum
plurium connotaret etiam plures, M. quaelibet istarum alias plures sine termino i ergo. 29. Nec dicas secundo, ad diuersas virtualitates sussicere, vel diuersa connotata, Vel diuersum modum tenden- ὸ..ὸ . ' di in idem connotatum. Nam primum falsum esse, Con- non pli
stat ex dictis. Secundum vero dissicillimum est. Rogo enim quanta, & quali; debeat esse diuersitas in modo tendendi , quaestificiat distinctioni virtuali, in cuius de-
Claratione, nihil tutum reperio. Primo, nam quilibet diuersus modus tendendi in idem obiectumscilicet, clarus.