장음표시 사용
41쪽
nam assci sus praemissarum requisiti tantum sunt ad conclusionis actum, ut approxime ne illi obiectum materia-ὶς, & formala, dc determinent intellectum i id autem to- sum fieri potest, saltem diuinitus, absque praemisiarum sensu, per solam apprehensionem obiecti materialis,M formalis , aut speciem inpressam illius, Se decretum Dei eis cax determinans intellectum. Et quamuis actus conclusionis Theologiae pendere te sientialiter ab assensibus praemissarum, suis cerent illi praemissae assentientes
identitati extremorum cum medio propter intrinsecarnvcritatem, solam 1 nam ad assensum identitatis extremorum inter se propter intrinsecam veritatem , vel propice praemissas obiectium , s usticiunt praemisia approximantes lactum materiale , & formale, &. determinantes intel-
lactum, quod praestarunt illae: esse autem possibiles huius di praemissas, etiam eertas, & obscuras, si id conclusiqni Theologiae necessarium sit, quid obstare potest ab . silviae Dci potentiae: ergo si actus conclusionis Theologicae silas respiceret, tanquam motivum intrinsecum, pr missas obiectiva dc non reuelationem, nullam haberet dependentiam essentialem ab ista 3 F. Respondeo , entitatem omnem, seu qua Iitatem .ha est ctu, couous Quis Theologicae, quidquid sit de aliquibus, qualitatis non pendete esΚntialiter a praemissis formalibus existentabus ut ne probat instantia, consequenter neque usatione. per illa a reuelatione diuina existenti, quamuis ab utri Dque possibilibus essentialiter pendeat I actio Vero, qui ea qualitas ab habitu Thcologico intrinsece discursitio, potius quam ab altero nota ita discursuto procedit, pendecessentialiter ab actuali approximatione obiecti per unam saltem fidei pnaei Iam vel a fide derivatam, de ratione illius a Nuclatione diuina existenti eo quod habitus Theologiae intritae e distursiuus fit, & in praesuppositis fidei principi is essentialiter fundatus, Se radicatus, unde cillis determinare se non potest ad productionem sui intra . ut nec alij habitus intrinsece distarsu L
42쪽
Disp. I . De Prooemialibus Theolog. Se . III. SECTIO III. De principiis conclusionis Theologicaseupramisiis.
I conclusionis productiva, sed idem vales, ac prael requisitum tam ex parte obiecti , quam ex parie praemisi serum formalium , idem inquam , ac praemissae tam es techivae, quam Qrmales, quocumque modo conclusioni deserviant. Difficultas ergo est qualia debent esse huiusmodi principia, quaeque sufficiane cones usioni Theolo igicae, quae omnia sequentibus assenti us aperio.
utramque rmalem fidci, id est, assentientem obiecti praemita uae propter reuelationem, conclusoni Theologicae iss- 'R 'ζ2ό..ciei res e sie. Ratio est manifesta, nam Theologia princi- Theologie. piis fidei sendata est ergo si ambo reuolata sint, & fide' suffcien . credita, sufficienti conclusio Theologica fundamento consistit, ut patet in his syllogi sinis; omnes Apostola aee perum spiritum Ianctum qiua Deus dieit. Achor. 1 .sed sanctae' Perrus cr Andreas sint Apogoti, quia Deus dicit. Matth. vi Sc
Marci r. ergo are perunt spiritum sanctum inem , Petrus aut quamosius eantaret ter netaturus erat Christum, quia Deus ἀλ
cit, Matth. 16. sed gallus cantauit, quιa Deus dicit, si ides rimu ter Christum negauit. Quine Sc innumerae aliae conclusio nes illis similes in scripturis contentae, Theologicae sunt etiamfr certum obiectum fides sit, & propter reuelatio, nem propriam ctedi possit, quia id non obstat conclus si Theologicae, cum haec moueatti non ex reuelatione, ut vidimus , sed ex identitate, vel extremoruim inter se,
eones usioni Theologicae aptam esse. Ratio est, quia orn- soni Theo. nis conclusio Theotagiea, ut constabit sect. sequenti, est '
43쪽
Aliqua praemissi fidei conclusioni Tlleologieq.
Lo Train I. De Essentis es Attributis.
metaphysice certa, dc infallibilis , 8c impotens subesse falso: talis autem non est conclusio ex aliqua praemissa probabili deducta : ergo. Minor probatur, quia conclusio eo pacto inter se connectit extrema, quae supponuntur ita praemissis connexa cum med inui autem una praemissarum probabilis sit, non supponuntur extrema infallibiter con--Xa cum medio , cum praemissa probabilis fallibilis siti ergo. Confirmatur, quamuis una praemissa sit euidens, si altera obscura sit, conclusio ex illis concepta evidens esse non potest , sed obscura : ergo quamuis una praemisia certa iit, si alicra tantum sit probabilis , concluso non poterit esse certa, scd probabilis tantum 39. A sicro terti b, aliquam praemissam fidei necessa riam esse omni conclusioni Theologicae, qua tali. Loquor de Theologia ordinaria viatorum , de qua solum disseritur a nobis:de Theologia tamen extraordinaria, dc beatorum, libabimus aliquid Κα sequenti. Praemisiam fidei voco, assensum mysteri j, vel propicr diuinam reuelationem, vel ab ea originem trahentem, & dependentem, qualis est mysterij rei propter aut horitavem Ecclesiae,Pontificis , aut Concilij Generalis legitime coacti. Probatur, quia huiusmodi assensus certus est, infallibilis , dc arcu latione dependens, saltem mediate , 8c insupcr obscurus, 8c de obiecto reuelato: ergo dc necessarius omni Theologicae conclusioni , quae necessario est conclusio ex unci saltem principio reuelato. Minor quoad omnes illius partes supponenda nunc est ex tract. de fide, nam auth
ritas Ecclesiae dicit assistentiam Spiritus sancti ad res fidei infallibiliter definiendas promissam a Deo, dcreuelatam ab ipso , quidquid insuper Ecclesia credendum proponit in aliqua reuelatione, saltem generali, dictum a Deo est;dcnique assensusany steri j propter aut horitatem Ecclesiae supponit assensum ipsius aut horitatis propter
reuelationem, vel eam attingit. Quae omnia assensum in- fallibilem, obscurum, de obiecto reuelato, κa reuela-hi; tione pendentem generare possunt. ilia super. M. Asiero quarto, unam sinem praemisiam in se,.
44쪽
stantia supernam ad quamcumque conclusionem Theologicam, ut talem, de tacto necessariam simpliciter esse. Est eltilionein contra P. Ribas disp. 3.cap. 2. num IO. &. Vas quium apud is, 'ipsum num. 8. docentes, susscere praemissas naturales simpliciter infallib1las. Probatur quia principia Theologiae, saltem aliquod pendere debet a rcu Clarii ne diu ira a cique connecti, aliter ad quid obiecta rcu elata , i alieni aliquod nece starium essct 3 relictatio autem diuina est in substantia superna, ut pono ex materia de fide : ergo &aliqua praemisia supcrna debet cilc. Probatur consequentia, quia quidquid ab aliquo supernaturali d cpcndet, eique connectitur , supernaturale est, ut videbimus tract. 1. de vilione. Aliqua autem praemissa Theologia: necessario a reuelatione dependet, eique connectituri ergo superna necessario tutura est , sicut actus la dei propior depcndentiam a rc uelatione supernus cst. Dixi de facto, quia si postibilis sit alia reuelatio diuina, N. fides naturalis, ab exilienti dii tincta , non renuerem admitti re etiam possibilem aliam Theologiam ab existente de facto distinctam, quae solis principiis naturalibuS niteretur. i. Maior tamen dissicultas est, an conclusioni ' heo -
logicae utraque praemisia superna necessaria sit, vel sum- vitam natu ciat via a naturalis euidens, de altera superna fidei. Amrmat communis sententia sussicere unam praemissam iid Ct, uis ritur. alicram naturalem euid Cntem , ut in hoc syllogis ino. PMMin .
Omnis homo est νιsibilis sed rara ius os homo, quia Deus dicit: ergo Christus est libitis. In quo maior est naturalis cui densi Gabriel. minor fidei, e conclusio Theologica . Ita P. Sciarius disp.
3. de fide sect. II. citans pro se num. 3. Gregorium, Ma - Corduba.iorem , Gabrielem, Capreolum, Caicianum , & num . i' δ' ς Valentiam , & Cordubam. Insuper P MOlIHa I. pari. C. de Lugo. quaest. I. art. 2. disp. I. dc 2. Pater Petrus Hurtado disp. 1 1. Pde fide sect. i. Cardinalis de Lago. disp. i. de fide sect. 33.
g. I. num. 26 I. P.Ribas suo apparatu ad Theologiam disp. 3. num . . ec innumeri in prooemio. r. Pro quaestionis resolutione aduertendum est, pro L ppnii turpositionem uniuersalem euident zm , quae conclusioni piopositi
45쪽
LL T ract. L De Essentia ta Attributis.
nis naxur li Theologicae inseruire posset, duplicem esse ν unam , quae id hi '' soli conclusioni de obiecto naturali deseruire potest, I ς' 'giis: quaeque in tota sui obiecti latitudine nihil supernaturale '' g ' contineat, sed obiecta solum naturalia, altera, quae intra latitudinem sui obiecti aliquid contineat supernum, quamuis consusE cognitum , quaeque conclusioni Theologicae inserui at de obiecto superno,qualis est maior illius syllogismi, Omnis homo est rimilis , in cuius obiecto quid supernum continetur, nempe Christus. Idemque est de
maiori istius syllogismi : Omne quod existit pusibile est: sesvi is beata existu, quia Deus dicit: ergo possibilis est. Maior a tem uniuersalis attingens confuse obiectum singulare supcrnum, videt. Omnis homo es υ ibs, dupliciter potest attingere obiectum de quo risibilitatem Hirmat. Primis, non adii urendo positive illius existentiae, aut possibilitati nec illi dissenti cndoaed ab his omnibus praescindendo, i in bibita in actu hac conditionali, omnos homines, sidentur, vcl iupposito quod dentur, risibiles seni. Secundo nulla imbibita simili conditione , sed firmiter, de absolute adhaerendo existentiae , vel possibilitati subiecti, per connexionem absolutam , Messentialem cum illo, ctiam si ea possibilitas, aut existentia non assirmentur , ut frequens est, tum in omni assensu sit pernaturali, tum etiam in pluribus naturalibus. Hoc posito. 3. Assero quinto piae missam naturalem cuidente de ob jino adaequato naturali, una cum altera fidei susticien estisoni tem c sie conclusioni Theologicae de obiecto naturali. I .m Ratio', quia praemissae illa, quantumuis naturaIis, in ualuiali ius festibiliter nectit extremum Cum medio , α coniunctis ficinum illius cum praemisia fidei sufficienter saluat deponderi . tiam conclusionis, a fide, re reuelatione diuina, quae sufficilint conclusioni Theologium: ergo. Assuro scxtis, praemissam naturalem euid ni Ptibiecto su 'complectom*m Aliquod subiectum singulare su per perno, si num, stat, conditione, si detur, coniunctam alteri fidei, ἡ .iis' aptam esse conclusioni Theologicae de subiecto superno. illud. Racto cst , quia Παmisia illa. v. g. mu homo es risbilis licet
46쪽
licet sub conditione, videlicet, si detur homo, vcl ex suppositione quod detur, infallibiliter conncchit extremum cum mcdio , quod sufficit, ut coniuncta minori fidei, scilicet , Christus es homo, quia mus dicit, inferatur Coraci uissio Theologica, nempe , Christus estra itu. 41. Objicies primo contra utramque praec d cntcm
conclusionem , praemissa naturalis Cuiden, non conne chii s upernaturaliter extremum cum medio et ergo nequc
lassiciens erit conclusioni Theologicae supernaturaliter inter se extrema connechenti, ut constabit sicch. sequenti , ubi ostendemus omnem conclusionem Thcologicam tam de obiecto naturali , quam sit perno su pernam esse. Consequentia probatur, nam ideo praemisia probabilis sufficiens non est, quia non connectit infallibiliter cxtremum cum medio, de conclusio Theologica debet in- fallibiliter extrema intcr se connectere : scd etiam dei,ctsupernaturaliter e rema inter se connechere : ergo cum id non praestet prς missa naturalis,neque poterit este sussiciens: nam Co tantum m Ho connecti possunt a conclusione extrema inter se, quo supponuntur a praemissis connexa cum medio. Conprmatur , nam ob Canctam rationcm, si una memissa confusa est, conclusio non potcst esse euidens: ergo si una naturali S sit, non potest eue superna. o M. Respondeo, concesso anteccdcnti, neganS COD-kquentiam. Ad probationem, concessis praemissis negan- - 'ς da est consequentia. Disparitas est, nam CC rtitudo 2 su=ditia etes dentia identitatis extremorram inter se, respective ad rinali axem cotaclusionem , Commensuratur ex certitudine, aut Cui dentia identitatis ore morum cum inedio, sicut veritas, unde si certitudo ex aliquo capite deficiat, idemque est de euidentiae, deficere debet etiam in conclusionC:supernaturalitas autem conclusionis Theologicaeno commemsuratur ex supernataralitate CXmmorum cum m dio sed ex dependentia kreuelatione ditiina, cumque ista confistere possie rar one unius taentum p nullae fdcr, inde utraque stipem a necessaria non est immatrirali odi et n-Husionis, Ex quo muta enim capitc res aliqua abali
47쪽
1. Traci I. De Essentia U Attributis.
quo supernaturali dependeat , superna evadit. 7. Objicies le cundo, conclusio Theologica non potest maiori certitudine connectere inter 1 e extrema,quam connc xa sint cum medio per praemissas: id falsum effet, stante aliqua praemissa naturali : ergo haec conclusioni Theologicae apta non est. Maior probatur, nam omnis conclusio superna certior est qualibet naturali cognitione , etiam euidenti: ergo conclusio Theologica, utpote supcrna, maiori Certitudine connecteret extrema inter se, quam connexa C llent cum mcdio per praemissam naturalem euidentem. Ressondeo, ex dicendis sect. 4. Conclusionem Theoloeticam non connectere inter se extrema
maiori certitudine ex parte obiecti, quidquid sit ex parte principij, aut re iactationis, qciod nihil obstat ; aliter ex nulla praemissa naturali euidenti, & altera superna, sine clara,sive obscura , siue de obiecto superno, sitie naturali, deduci posset conclusio aliqua Eperna, etiam quae Theolodica non cssit.
praemissa naturalis coniuncta suis pernae ne is cessiret ad sonesusione.
8. Objici estcrtio,praemilla necessitant ad conclusiovinem , eique connectuntur: ergo neutra potest esse naturalis. Probatur consequentia, quia nihil maturale Connecti potest cum aliquo superno: conclusio autem Theologica superna est: ergo nihil naturale potest illi conne
Praemissa autem naturalis connecteretur , cum esset visio adaequale nccessitans, non minus quam sui Crna, una
enim praemissa seorsim ab alia non necessitat, sed utraque simult ergo conia cxio & nccessitas non est ratione solius praemisiae superna , sed aequauic retiam ratione naturalis:
D utraque necc llatabit, & connectetur, cum necessitas,& connexio proueniat ex identitate extremorum Cum
medio , quam non minus prestarct praemissa naturalis, quam superna. p. Respondeo, neque praemissam naturalem solam , neque solam supernam necessitare ad conclusionem Theologicam, scd utramque coniunctims diuersimode tamen coniunctim necessitat ratione praemisiae natiaralix, 6c diuersimode rationc supcrnae. Nam praemissa naturalis necessitat, Diuitirco by G a le
48쪽
necessitat, quatenus eleuata a supernaturali, superna vero , quatenm Cleuans naturalem , eo quod ista sit approximatio obiecti connaturalis illi , non veris e contra. Unde non fit utramque supernam csse , sed una in tantum. Sicut licet coniunctum ex lumine gloriae, dc intellectu. non necessitet ad visionem ratione solius luminis, neque ratione solius intellectus, sed ratione utriusque coniunctim ; tamen quia intellectus eleuatur a lumine, istud solum supernaturale est, i ' ellectus verb naturalis. Idem cst in puncto auxiliorum de coniuncto ex voluntate , dcillustratione superna intellectus necessit ante ad sanctam& indeliberatam inspirationem voluntatis. o. Instabis, praemissa naturalis non mouet physich cfficienter ad conclusionem, sed moraliter tantum , approximando obiectum conclusioni , quod praestat sui obiecti
repraesentatione, praemissa autem naturalis non represen
tat suum obiectum obedientialiter , aliae leuata , sed virtute sibi naturali , cum existere possit ca repraesentatio absque aliquo superno: ergo praemissa naturalis non mouet quatenus Cleuata.
si. Ad instantiam istam dcclinandam confugiunt Quid iuuet Recentiores aliqui ad concursum efficientem praemissis
omnibus concelsum respectu conclusionis, unde Cle Ua- tiae concutiationem praemisse naturalis a superna explicant. Hos alijsoluin concursum moralem admittentes, impugnant, in heiu quia praemissa superna praestaret aliquando concursum net u deficientem in conclusionem falsam, & haereticam, ut in 'lμ' '. t 'hoc syllogismo : Omne constans duplicι natura, constat etiam
duplici personalitate: Chractus constat duplici natura , diuina silicet, is humana, uia De in dicit: ergo constat dupliai personalitate, quae conclusio haeretica est. Unde fieret actionem, qua conclusio haeretica producerctur, fore super nam, utpote connexam cum principio superno , scilicet praemissa fidei. Ex quo iterum fieret, Deum esse causam specialem talis actionis, & consequenter termini haeretici. 1 1. Huiusnodi tamen impugnatores rem non satis
49쪽
Σ6 Tractiss. De Essentia Attributu.
meditati sunt, nam praemissarum concursum, quem alij Concedunt efficientem , ipsi concedunt moralem , vel ergo in eo syllogismo,praemi si a superna concurrit moraliter ad conclusionem haereticam, vel non si dicas non concurrere illam , sed loco illius aliam naturalem, idem
ipsi dicent de concursu efficienti. Primum autem non admittent arguentes, aliter praemissa supcrna moueret, Deus per illam, ad conclusionem haereticam,quae motio ,-concursus moralis, non minus reptagnat cognitioni supernae, quam efficiens cum de ratione illius sit retrahere malo, & falso: ergo impugnatio illa contra suos
M,du quo J 3.RCspondco igitur, admi sio solo concursu morali praeptae milia millaru in conclusione praemissaru inqua inter se non pu- .seu tui a gnanxia, eo quod una alliciat, de alia positiuε rc trahat ab super ita ad talensii, ut contingit in syllogis ino numeri praecedentis, in m T ido quo prXmisia superna no mouet, sed naturalis loco illius.l cica u. Respondeo inqua,praemissam naturalem non cleuari a supcrna,quoad reprcscntatione sui obiecti, ut praecish tale, sed quoad vim mouendi,& nccessitandi ad conclusionem quaevis mouendi distincta realiter est a praecisa repraesentatione obiecti praemissae naturalis, cum indivisibiliter si coniunctum utrique praemissae, quam motion in naturalis praestare non potest, nec sola coniuncta alteri naturali, ideo indiget Cleuante suderna ; sicut intellectus ad virtutem proportionatam achionis supernae , quam sasolo praestare non potest, indiget principio eleuante.Ne Cobstat praemissam supernaturalem solam non moUCre,&necessitare ad conclusionem, nec eleuet naturalem, Vt
pa t in intclicetu , qui cleuatur a principio superno, ctiamsi hoc se solo sine intellectu agere non possit', sicut ergo intellectus eleuatur, quia comprincipium supernum . debitum illi non est, hocque eleuat, quia intellectus indebitus illi non cst , ut dicetur trael. 1. idem dicimus de praemissa naturali, & superna. 14. Instabis iterum. Nullus actus naturalis potest per
talis mouero se mouere adhuc mediate ad affectum voluntatis saluta-
50쪽
Disp. I. De Prooemialibis Theol. SectII. x
rem : si autem praemissa naturalis simul cum supema inferret conclusionem supe in , illa per se mouerct sal - latein. tem mediate ad affectum voluntatis salutarem : ergo. Maior certa est. Minor Vero probatur; Quia omnis cognitio superna mouet per se ad assiectum voluntatis supernum,& consequenter salutarem : praemissa autem naturali S, una cum superna, mouet ad cognitionem, seu conclusionem supernaturalcm : ergo mcdiante ista moueret praemissa naturalis per se , ad affectum voluntatis salutarem. Respondeo ex dichis, actum naturalem non
posse se solo, ullo pacto ad affectum salutarem per se mouere, posse tamen adiutum , dc eleuatum a superno; sicut potentia naturalis, licet se scila nihil valeat supernumessicere , potest tamen adiuta , dc eleuata comprincipio
11. Instabis denique, si actus naturalis posscd adiutus
dceleuatus a superno mouere ad affectum salutarem , apprehensio naturalis coniuncta supernae, id quoque praestare posseti id autem falsiim est: ergo dc actum naturalem adiutum , dc eleuatum a superno posse mouere ad affectum voluntatis supernum. Maior videtur aperta , quia non apparet dispar ratio inter praemissam naturalem respectu conclusionis supernae, Ec apprehensione in naturalem respectu affectus voluntatis similitersuperni. Minor ero probatur,quia quidquid praestaret apprehesio naturalis coniuncta supernae, praestaretur a sola ruperna , se sola sussiciente ad mouendum salutarem voluntatis affectum, cum id non alia ratione prxstet apprehensio, quam Ostcnsione proportionata bonitatis obiecti , quod praesharet plane dc perfecte sola apprehensio superea, ctiamsi nulla naturalis sibi coexi steret: ergo inutilis, ic superuacanea omnino esset eleuatio apprehensionis natiiralis a superna. . Respondeo negans sequelam de facto, disparitas inter pia missas respectu conclusionis, dc apprehcnsiones respectu assiectus voluntatis superni, est. Quia ad conclusonem nulla praemissarum seorsim ab altera mouere potest , inde quae naturalis est eleuari debet a superna, . D 1 cum