장음표시 사용
461쪽
Deus est Immo lis. In quo eo sistat immortalitas Dei
dit Incarnationis mysterium, in quo personalitas verbi est physice,& immediate unita humanitati, &. natura diuina mediath. Circa unitatem verb uniuscuiusque persectionis, v. g. Omnipotentiae, essentiae, volitionis, dcc. eodem pacto, ac de indistinctione philosophandum est , nam eo modo, quo indistinctae fuerint intra se, erunt similiter simplices. eum composito tota innitatur distinctione.
SECTIO III. De immortalitate , s inessabilitate Dei.
17. π Eum esse immortalem testatur Paulus prima ad I ITimotheum i . Regi sculorum immoνtati, semul Isbili. Immortale prout in praesenti non tantum opponitur morti consistenti in solutione unionis, quo pacto homines dicuntur mortales, nam hac ratione etiam Angeli immortales sunt, eum indivisibiles sint, re consequenter incapaces mortis consistentis in solutione unionis. Immor tale ergo dicitur, cuius vita ita perpetua est, ut nulli defectibilitati sit exposita.. 28. Affero primo, immortalitatem Dei consistere, in vita simpliciter necessaria , &. indefectibili. Probatur quia immortale est , cuius vita ita est perpetua, vi deficere nota possit: ergo immortalitas consistit in vita indesectibili, quae scilicet, non potuerit non esse; nec ex suppositione quod sit, deficere. Vnde cum vita simpliciter necessaria. dc indefectibilis sit proposita Dei, nulli poterit creaturae
19. Circa ine Tabilitatem siue inenarrabilitatem. Aduer. th, ineffabile diei illud de quo non est facultas,seu potentia fandi, vel loquendi. Dupliciter aliquid potest esse ineffa, bile. Prirn b, quia digne, & plene explicari non potest. Secundo , quia simpliciter, dc absolute de illo loqui, scutari non possumus. 3o. Affero
462쪽
3o. Affero secundb, Deum primo modo esse creaturis Deus quo ineffabilem haec est communis Patrum sententia. Cyrillus Hierosolymitanus Catechesi 6. Cum igitur tantus sit Deus molonge maior, nec enim, s me totum in linguam mutauerosatis di gne magnItudinem eius eisqui potera , ima vero s omnes Angeliconuenerant, ita ut aequum est, id eloqui non poterunt. Similia
habent Loo Papa sermone secun)o de passione Domini. Hilarius lib . de Trinitate. Cyrillus Alexandrinus lib. i. contra Iulianum. Augustinus Epist. r. ad Madaurenses, Alib. .de Trinitate c-.dc ratio eu,quia Deus est bonum simpliciter infinitum , quodlibet autem creaturae eloquium finitum est,ec limitatum, ideoque digne,& plene magnitudinem Dei reuelare non potest. Inde colliges nullam creaturam esse hoc pacto ineffabilem, quia nulla est, quae ab alia perfectiori, vel aequali, digne , & plene explicari non posset, saltem de absoluta potentia. 3l. Assero terrio, Deum non C se creaturis ineffabilem imperfecto modo, & confuso. Hanc conclusionem a CC , S eleganter probat Augustinus lib. i. de Doctrina Christiana cap. 6. Ne in abilis quidem dicendus es Deus, quia se hoc cum dicitur, aliquid dicitur, ost , nescio qua pagna vemborum , quoniam si illud est in abile , quod dici non potestinon es inestabile quod Vel in abile dici potest ι quae pugna verborum silentio eauenda potius , quam voce pacanda est, ct tamen Dens eam de illa nihil digne dicι possit,admisi humana vocis obse-ouitim, se verbis nostris in laude sua gaudere nos voluit, nam inde est quod dicitur Deus. Haec Augustinus,quibus plane tota nostram sententiam comprehendit de ineffabilitate diuina.
ACtus purissimus dicitur ille, qui omnem potentialitatem impersectionibus admixtam exclu '' in
463쪽
repugnet Deo pote mei alitas ob.
lectiva vir tualis Actiua viris tualis non repugnat.
o Tract. I. De Essentia U Attributis Dei.
dit. Potentialitas est duplex una realis sermalis, altera virtualis , seu per rationem. Quelibet earum in triplicem subdiuiditur. Prima est obiectiva, quae stat in potentia existendi, de non existendi, quae si sit potentia existendi, & non existendi realiter, erit potentialitas realis, si vero virtualiter virtualis. Secunda est passiua , quae stat in potentia receptiua alicuius formae. Tertia activa, quae stat in potentia productiva ; quae si sint potentiae ad recipiendum , vel producendum realiter sermaliter, erunt
potentialitates reales , si vero virtualiter, virtuales. 33. Assero primo , repugnare Deo potentialitatem obisiectivam , dc passivam realem sermalem. Probatur, quia Deo , utpote enti simpliciter necessario , repugnat non existere , Sc recipere sermam , cuius receptione physicam, dc intrinsecam mutationem pateretur : ergo im
plicat potentialitas obiectiua , quae stat in potentia existendi , dc non existendi realiter , & passiua quae stat inpotentia recipiendi sermam distinctam. Assero secundo, non repugnare actui purissimo potentialitatem realem activam. Conclusio est certa, quia Deus, utpote omnipotens , habet potentiam omnium Creaturarum realiter productivam.
3s. Assero tertio , repugnare Deo potentialitatem obiectivam etiam virtualem , saltem in ordine ad persectiones necessarias. Ratio est, quia cum sit ens simpliciter necessarium non potuit, adhuc virtualiter, non existere; respectu autem perfectionum liberarum, cum ab lute potuerint non esse , nec Deo repugnabit potentialitas obiectiva virtualis respectu earum. 36. Assero quarto , actui purissimo non repugnare potentialitatem activam , qui aut constat ex dictis, essenistia diuina continet attributa instar principij virtualiter productivi, & etiam actus libros: ergo non repugnat actui purissimo potentialitas virtualis activa. Si vero potentialitas passiva virtualis selum addat activae permanentiam termini in principio per realem identitatem cum illo,
in quo quaestio posset esse de voce , neque repugnabit
464쪽
potentialitas passiva virtualis , cum attributa , & actus liberi ita maneant in suo principio virtuali , scilicet
sECTIO V. , An attributa transiendentia multiplicentur in fingulis perfectionibus diuinis tam absolusis quam relativis 2
37. Issicultas est, an singulis perse stionibus, & per--ς-- L sonis diuinis, sicut unica est tantum Deitas, dc
Omnipotentia omnibus Communis, per quas, omnes sum Vnus Deus , dc unus omnipotens , ita sit unica taneum immensitas , qua omnes sint unus immensus, una antum aeternitas, qua sint unus aeternus , una esse itas a se , qua sint unum ens a se, una necessitas existendi, qua sint unum ens necessarium , una immutabilitas,
qua sint unum immutabile , & sic de caeteris. Vel, an ea attributa multiplicia sint , pro diuersitate diuinarum perfectionum , ita ut quaelibet perefectio tam absoluta , quam relatim , ut distincta ab essentia suam habeat aeternitatem propriam , & distinctam ab aeterni- . tale essentiae , suam immensitatem similiter propriam, Quam essentiam a se, necessitatem existendi. immutabilitatem , &G38. Pars assirmans , attributa transcendentia multipli- Regula procari in singulis perfectionibus diuinis communis est in
ter Recentiores. Mihi tamcn In uniuersum placet ea petisctioau.
regula generalis, multiplicanda esse illa attributa transcendentia , quorum multiplicitas euitabilis non est , icnon multiplicanda illa, quarum multiplicitas vitari posse, ex ea regula generali , quia unitas , 8c simplicitas,
si sit possibilis, maior est persectio , quam multiplicitas, Kkk unde
465쪽
4 r. Tracit. Ite Esentia s Attributis Dei.
unde distinctio non admittitur, ubi vitari potest. Quinnam autem multiplicitas euitabilis sit, quaenam autem inelii tabilis , vix potest generalis regula prastigi , sed id
ex singulis persectionibus , N. attributis eruendum est... Vnde in hac parte paritas ab uno attributo ad alterum nulla est , ni si deuoluatur ad euitabilitatem , dc ineuitabilitatem multiplicitatis-E ii emi 39. Assero primo , existentiam multiplicari in singu- his lis persectionibus diuinis , tam absolutis , quam relati-ὶis perfu- uis. Ratio est quia produchio terminatur ad existen-.- , :A.ta xiam sal termini , dc supponit existentiam principij,
leuit uii. idque ineuitabile est : inter essentiam autem , & attributa tam absoluta , quam relativa, stat productio vir- malis : ergo Zc existentia esscntiae quam supponit, Cum prius sit esse , quam operari, & existentia attributorum,& relationum , quae non supponitur , sed insertur per eam productionem di huiusmodi autem existentiae distinctae sunt , cum una inseratur , & non supponatur , alia vero supponatur, ec non inferatur per productionem virtualem: ergo.
o. Confirmatur primo. Nam relationes diuinae ut abessentia distinctae habent propriaconstitutiva relativa vcrgo M proprias existentias , cum existentia indistincta sit a constitutivo rei, & sit ipsum mei esse rei. Seca AHquia productio realis in diuinis terminatur ad existentiam termini producti , & supponic existentiam principij : principium autem quo est sola ratio personae pro ducentis, ut ostendi de Trinitate , terminus autem sola relatio: personae productae , cum nihil absolutum possit realiter produci: ergo existentia utriusque relationis di-- stincta erit , cum una supponatur ad productionem, &non inferatur , altera vero inseratur . non suppo
i. Item quod de existentia , dicendum est de pes-
, die Λ sectione diuina. Quodlibet enim attributum , S rela-.tio , propriam habet perfectionem, cam proprium h
.i ''' beat constitiitiuum , α praedicata sibi conuenientia, in
466쪽
quo stat persectio : relationes autem ut ab cilcntia distinctae sunt plures : ergo ec plures persectiones Confirmatur , vel perfectio quae est in paternitate , ut di stincta ab essentia dc ab omni absoluto , est eadem insiliatione , vel non 3 si non est eadem i, ergo diuersa. Si
est eadem : ergo Paternitas , dc Filiatio omnis re latio diuina identificantur realiter cum perfectione unica omnibus communi. Quod est in selis relationibus nouum Trinitatis erigere mysterium. Quae omnia f. sius prosequuti sumus disputatio. ix. de Trinitate , sectio. 741. Assero secundo , esseitatem a se pron opponitur Eth; ., ,enti ab alio, dc necessitatem existendi , non multiplica-se, & neeecti in singulis perfectionibus diu inis, siue absolutis,
relativis. Ratio est, quia huiusmodi multiplicitas vitari risit te,ntui potest , si dicatur , omnia attributa , 8c relationes esie in ngulisentia a se, dc neccssario existere , per essestatem a sebui 'Eiuihi, essentiae , eiusque necessitatem exis cadi. Aliud enim cst , attributa, & relationes , esse entia a se , & ncces.smo existere , aliud vero , esse necessitatem existendi, re esscitatem a se , sicut aliud est , essentiam esse omnipotentem , dc aliud este omnipotentiam ι dc in creatis aliud est , Petrum esse album , aliud vero esse aubedinem. Sicut ergo Deus est λrmaliter omnipotens, quin sit formaliter omnipotentia , dc Petrus est realiter albus , quin sit realiter albedo; ita attributa, ec relationes poterunt esse formaliter ens a se , dc necessario existens, quin sint formaliter esseitas a se , aut ne-- cessitas existendi , sed ad id sat erit , esse ipsis applic
3. Nec inde iacturam ullam patiuntur attributa, &relationes , eo quod propriis illis attributis transce dentibus spolientur 1 sicut nec similem jacturam patium tur , eo quod propriae ipsis Deitates, aut omnipotentiae denegentur. imo id priuilegium esse solius essenetiae innuitur non leu iter is symbolo, ubi Pater,Filius, &Κkk 1 . Spiritus
467쪽
Spiritus Sanctus, non tres increati, sed unus increatus di
cuntur : ergo una erit omnium increatio, seu esseitas a se, sicut unus Deus statuuntur ab unica Deitate, dc unus omnipotens ab una omnipodentia Immension M. Idem iudico dicendum de immensitata &. aeteria, hi I nitate , scilicet , unam esse omnium attributorum , resipiteantur relationum identificatam formaliter essentiae. Nam in, stmbolo sicut omnes personae dicuntur unus Deus , &ci, diuinis. Unus omnipotens , ita dicuntur unus aeternus , & unus
immensus 1 & sicut negantur plures Dij, & plures omnipotentes, unde infertur unica omnium Deitas , & una omnipotentia I ita negantur plures aetemi., α immen si , ergo unica erit omnium aeternitas , & immensitati.
Si autem unaquaeque relatio suam propriam haberet aeter nitatem, & immensitatem, cum plures sint relationes, da essent plures essent earum aeternitates, admittendi quoque plures aetemi ἰ saltem cum addito scilicet relative, quot videtur contra Symbolum , eodem modo negans plures aeternos, quo negantur plures Dij , & plures omnipotentes, eo quod nec relatiuE sint plures Deitates, aut omni-
isto s. Affero tortio , infinitatem diuinam multipl4cari imin- 3. singulis perfectionibus diuinis. Ratio est , quia unaquaeque in suo proprio genere , Sc ut distincta ab aliis, ven- .dicat sibi infinitatem. propriam , idque ineuitabiliter. Nam infinitas essentiae cst continentia formalis omnis persectionis generis intelligendi quam non habent formaliter gradus volendi, nec producendi, se 'aliam, via delicet , continentiam omnis perfectionis gradus volendi M producendio Similitor infinitas Paternitatis. est continentia sermalis omnis persectionis. Paternita eis , quam; non continet Filiario , sed aliam videlicet filiationisi. Et ratio omnium est , nam infinitas perfectionis substantialis est ipsemet persectio substantialis, tanta , ve nulla illi dEsic, sicut infinitas Charitatis in cognitione est ipsemet repraesentatio obiecti , dc perspi-gacitas illius , tanta , ut nulla illi desit claritas possi
468쪽
bilis. Cum vero perfectiones diuinae plures sint, &vnicuique nolla desit sui generis perfectio possibilis ; inde ea-xum infinitas multiplex est , & una omnium esse non potest. 6. Ex hactenus dictis facile erit colligere , quid di-Quo pacto
cendum in aliis attributis transcendentibus. Hoc unum hic aduertas. Attributa transcendentia , non ideo talia iae dieatitur 'dici, quia in ultimis differentiis imbibantur omnimoda ας identitate cum illisued quia eorum denominatio tribuitur ' '''omni persectioni diuinae , siue distinctae, siue indistincta . .
siue absolutae, siue relativae v omnes enim sortiuntur denominationes attributoram transcendentium, unde.Omnes sunt entia a se ,. existentes necessario . immensaeis aeternae, &c. Et hoc pacto dicuntur ea attributa transeendentia, non verb quia in Ultimis omnium persectionum differentiis , omnimoda identitate cum iisis , imbubita sint. 7. Obiicies primo , omnis diuina perfectio necessaria Prima ciste
habet propriam repuenantiam , ut sit ab alio tanduam ' ' a causa ; similiter ud sit merC polubilιε,i futura, aut prvivina petis terita ι pariter ut non sit omni tempore , α loco : ergo ctionibus i
omnis diuina persectio habet propriam esseitatem a se, S ' necessitatem existendi , aetemitatem ψ dc immensitatem. Probatur consequentia, nam repugnantia essendi ab alio tanquam a causa , se ipsa reddit impossibilem omnem sui causam , in quo stat esscitas a se , & repugnantia actmeram possibilitatem , Qturitionem , & praeteritionem, se ipsa reddit illas impossibiles , in quo stat necessitas existendi , & repugnantia non couxistendi alicui loco, aut tempori, se ipsa est potentia coexistendi omni loco,ia tempori, in quo stat immensitas , & aeternitas: ergo eum quaelibet diuina persectio habeat repugnantiam propriam ad ea omnia ratione suae differentiae, habebit cliami attributa illa transcendentia sibi propri a. 48. Respondeo, omnem persectionem diuinam neces M'sariam habere quidem repugnantiam illam, non tamen singulispera immediatam ratione sui , haec enim propria est sci- .RAI'.
469쪽
6 Tract. I. De Essentia Attribulis Dei.
lius essentiae , sed mediatam , dc ratione essentiae , curealiter identificantur omnes. Quod satis non est, ut multiplicentur in singulis perfectionibus diuinis ea attributa transcendentia , ad id enim ultra opus est , vi immediatε , dc ratione sui redderent impossibilem omnem sui eausam, meram possibilitatem, si ituritionem , dc praeteritionem , dcc. ad quod asserengum nulla cogit ineuitabilis necessitas, nec compellit ratio ι sine qua multiplicitas diuinorum praedicatorum admittenda non est. iuxta superius dicha. Meunda ob- Obiicies secundo, maior est perfectio attribui ἱIum, dc relationum, si formaliter, Ec ratione sui imme-butotu per- diatam habeant reprignantiam,reddentem immediate im-
νψμς ω' possibilem omnem sui causam, futuritionem, meram pos-bilitatem, praeteritionem, &c. quam si id mediate tantum
habeant,ratione identitatis realis cum essentia; sicut ea immediata repugnantia maior est persectio essentiae : constitutio autem diuinorum attributorum, dc relationum maiori persectione possibili, ineuitabile est: ergo. Restondeo, negans maiorem , maior enim est persectio attributorum, dc relationum simplicitas diuinorum praedicatorum, quam multiplicitas , nisi haec aliunde ineuitabilis , ut patet in simplicitate Deitatis, Omnipotentiae , dc C. Cum autem multiplicitas eorum praedicatorum aliunde euitabilis sit, ut constat ex dictis, inde simplicitas eorum maior est attributorum relationumque persectio, sicut simplicitas Deitatis,omnipotentiae, dcc. Tereia obie obiicies tertio , si aliquod attributum transte
I'bis.' ἰῶ dens multiplicaretur in singulis persectionibus diuinis,
Fieiter in nulla. istarum esset infinita simplicitor in ratione talis h. ira.'' attributi, V. g. in ratione existentiae , infinitatis , dcc. id sumpta. falsum est: erga nullum attributum transcendens multiplicari potest in singulis persectionibus diuinis. Maior probatur , nam persectio simpliciter infinita, in aliquo
genere continere debet omnem persectionem talis generis , itavi extra se nullam aliam eiusdem generis pati
tur, sic intellectio, omnipotentia, volitio, dcc. simpliciter infinit
470쪽
infinita sunt, unaquaeque in suo genere , quia continet omnem siri generis persectionem , quin extra se
ullam aliam sui generis permittat : volitio autem , aut Paternitas non contineret infinitatem intellectionis, aut Filiationis i ergo simpliciter infinita non esset in ratione infinitatis. Idemque est de ratione existentiae, dc Cuiusuis alterius praedicati, quod in singulis perfectionibus
diuinis multiplicetur. 1io Nec satisfacies dicens , volitionem, Paterni intcm, soIutio ali &c esse simpliciter infinitra , tum in ratione propriae infinitatis , scilicet volendi , quae complectitull Omnem sussieienti volitionem , & Paternitatis quae continet omnem illius perfectionem , tum etiam in ratione ivi finitatis ut sic, quia haec complectitur omnem infinitatem , cum sit ratio praecise ab omnibus. Non inquam satisfacies, nam hoc pacto etiamsi darentur in Deo plures volsetiones eiusdem rationis , 5c obiecti , plures similiter virtutes productivae eiusdem effectus , plures essentiae, aut Paternitates , &c. omnes eo fundamento defendi pos- , sent simpliciter infinitae in ratione volitionis , virtutis productivae , essentiae , Paternitatis , &c. Nam una vo- Iitio simpliciter infinita esset in ratione propria volitionis , cum Contineres Omnem perfectionem propriae differentiae , dc etiam in ratione volitionis ut sic,
cum ista contineret omnem volitionem , Utpote ratio
ab omnibus praecisa. Quod idem in caeteris aliis meditati liceri 11. Respondeo igitur , non esse de ratione perfe- satissaeiectionis diuinae , quod se simpliciter infinita formaliter in omni genere sibi cum alias communi , sed in simplieite.
proprio tantum. Sic PaternitaS in ratione relationis non est simpliciter infinita' formaliter , cum non sit formaliter omnis relatio , est aulcm simpliciter infinita formaliter in ratione Paternitatis , quia continet formaliter omnem persectionem Paternitatis sine imperfectione. Quod idem dicendum est in casu ob lactioniu