장음표시 사용
471쪽
4 48 Tract.I. De E fientia & Attributu Dei.
lectionis ; videlicet, de ratione diuinae volitionis non esse , quod simpliciter infinita sit Armaliter in ratione existentiae , infinitatis, &c. sed tantum in proprio genere. Dixi formaliter, quia aequivalenter , saltem re liter , cum quodlibet praedicatum diuinum sit omnia praedicata, facile illius infinitas simpliciter, defendi potest. Et haec satis de priori tractatu de Essentia , & A tributis Dei.
472쪽
De constitutivo entissupernaturatis. ANτΑ est visionis beatae dignitas,
ut caducam ex luto fragili naturam ad inopinatum euehat lastigium gloriae. Tanta in uno Deo congesta feli
citas , ut merito conclamarit Paulus I. Corint. L. Ocu lus non emdit, nec auris audiuit, nee in cor hominis as
cendit, qua praeparauit Deus tu, qui diligunt illum. Tanta pulchritudo , immarcessa semper iuuenili floreat aetate, & nulla unquam temporum diuturnitate se nescat. Haec viso, haec gloria , haec felicitas, metata est tractatus huius secundi curriculo pertingenda. Illius supernatulitas opportuna suit Doctoribus occasio, inquirendi satis arduam,& dissicilem supernatu talis entis quidditatem. Quorum nos vestigiis inhae-
473쪽
ueo Trach. II. De Visione beata.
rentes, hanc disputationem futuris praemittemus. Adiungemus insuper illi cognoscibilitatem eiusdementis a potentia naturali ; duplicique disputatione colligemus, quae per diuersos trach. sparsa vag ntur.
Status ausionis , s sent entia proponitur.
Prima usui. I. Ariae acceptiones naturae , quam superare depationax irae V beat ens supernum hanc controuersiam dissici-ῖ. .... ' Iem reddiderunt. Primo ergo usurpatur natura pro essentia, eluiuosei. seu constitutivo rei. Huiusmodi autem usurpationcm locum non habere in praesenti fatentur omnes s nam ens supernum suam habet naturam sumptam pro essentia, seu Constitutivo : ergo non debet superare naturam hoc modo acceptam ; aliter se ipsam superare deberet. 3. Secundo minus late usurpari solet natura: principium motus & quietis, &c. qua ratione soli competit materiae,&formae,ut ostendi in Physicis, re neque haec usurpatio locum habet in praesenti, quia supernaturale non solum est supra materiam & formam dc compositum ex illis, sed etiam supra Angelum incompositum. Tritia pro A. Tertio,& strictius ad praesens instituitim sumitur natura, ,hi ,' pro substantia terminabili propria subsistetia,& a qua tan-nstentia tedi quam a principio physice oriuntur operationes suppositi, --hii , qua ratione subsistentia dicitur terminus, seu complemen eum naturae , dc Verbum Diuinum naturam humanam assi sumpsisse: similiter dicitur ens naturale,quod continet naturam propria subsistentia terminabilem. Quatta .QM F. Qinutam acceptionem addit Ripalda tomo primo pario P. Ri- de ente superno disp. I. sect. I. num.' iuxta quam natura su-' mitur pro aggregato earum rerum , quae a toto ordine supernaturali diuiduntur; si autem inquiras, quaenam sint res. istae
474쪽
Disp.XIII. De Entesupernaturali. Sect. L 43 I
istae a toto ordine supernaturali diuisae 3 Respondet Ripalda disp. 3.seel. r.esse colle stionem omnium substantiarum existentium,& possibilium, quibus existentes connecti possunt. 6. Controuersia nobis non est de ente supernaturali increato, quale est Deus , dc dici solet ens supernaturale excellentiae, perfectionis , & dignitatis,qua infinite superat omne creatum. Nec disseritur de ente supernatura. li , creato, Ec increato communi, quamuis ex dicendis colligi poterit quid sit in hac parte dicendum, solum ergo ens sit pernaturale creatum est integra praesentis disputationis materia. Inquiritur ergo, in quo eius supernaturalitas consistat, siue quid sit illud, ratione cuius totam superat naturam, relatio enim superantis naturam Communiter supponitur ab omnibus conceptus secundarius supponens alterum primarium ι hunc igitur inquirimus qua
lis sit 37. Prima sententia docet primarium supernaturalis entis sententiate. constitutivum assignari non posse. Quia conceptu4 secundarius, respectu scilicet ad naturam , oritur in singulis Cn- eoneeptum tibus supernaturalibus, a propria uniuscuiusque differen- p ξ μ tia. Quare illud explicat, per conceptum secundarium ni. superandi natura me. Ita docti Recentiores,quibus addi potest Arriaga disp. 3.sect. subsech. 3.
8. Secunda scntentia ex Doctoribus primarium conce- sententia pium explicare tentantibus, asserit,ens si apernaturale con- a id. : Σstitui respectu ad Deum ut trinum ι ens vero naturale re- superasi perspectu ad eundem Deum, ut unum. Ita Zumel I. 2. quaest. io I. arti c. . disp. . pari. 2. Displicet tamen communiter, uinum. . dc merito. Primo , quia plures actus supernaturales respiciunt Deum ut unum , & videlicet achus fidei , quibus credimus Deum esse unum, omnipotentem, sapie utem,&c. Et actus dilectionis Dei, quibus eundem fide credi tum diligimus : Nec praedicti actus respiciunt Deum vitrinum , quatenus effectus sunt, ut sic enim omnes superni effectus sunt a Deo, ut uno; cum sint per omnipotentiam, sicut effectus naturales. 9. Secundo quia plura supernaturalia praeter hunc ordi Lil 1 nzm,
475쪽
uer. Tract. II. me Visione beata.
nem, nullo alio respectu seruntur in Deum , nisi ut unumktanquam obiecto,ut liquet in virtutibus infusis moralibus, corumque actibus, ut auxiliis istos praeuenientibus. Insuper in charactere, speciebus impressis supernis circa obiecta naturalia , dc plura entia supernaturalia , quae omnia neque respiciunt Deum ut trinum , neque ut Vnum , tanquam obiectum : ergo respectus ad Deum ut unum,uel trinum non est de ratione cntis superni. Tertio, quia visio attingens Deum ut unum tantum, esset superna absque ullo respectu ad Deum,ut trinum : ergo respectus iste non est de constitutivo omnis entis superni. Addunt aliqui respectum ad Deum , ut trinum , conuenire pluribus entibus naturalibus, verbi grati a Fidci naturali, de humanae, quia credere qui, potest Trinitatem, tunc propter authoritatem tot Cam attestantium , tum propicr rationes quibus illam communiter defendimus. Puten N io. Tertia sententia ens supernaturale e X plicat, perconsti ubisti, ἰ nexionem intrinsecam gratiae sanctificantis,siue physicam,
uid percon sit hic intentionalcm, siue mcdiatam , siluc immediatam, ita Ripalda tomo t. dc ente superno. disp. . sect. 3. Displicet prati i i -- ctiam primo, quia plura dantur supernaturalia cum gratiac ist*-mς- sanctificante nullatenus intrinsece conneXa : Ergo, V.C. Antecedens probatur. Nam actio supernaturalis caloris in frigus, & similiter creatio accidentium materialium, quas
possibiles admittit Ripalda , nullam habent intrinsecam
connexioncm cum gratia sanctificante. Responsio II. Respondet ea cntia habere connexionem cum gra-
''.ά ζ. tia sanctificante , quia cognoscibilia sunt quidditatiue per' cognitionem soli gratiae sanctificanti debitam. Contra primo quia cognoscibilitas illa est conceptus valde secundarius, ad supernaturalitatem subsequutu5; etenim a priori. Ideo ens supernum, est quid ditatiuo cognoscibile per cognitioncm soli gratiae sanctificanti debitam, quia in se supernaturale est , inde superat cognitionem naturalem quidditativam , sicuti ens naturale ideo est quiddilative. a natura cognoscibile , quia in se naturale est: ergo ca ex plicatio a priori no est, ed a posteriori, assumptum.
476쪽
Disp. XIII. De Ente ematurati. Sect. I. py
non explicat per conceptum primarium. Confirmatur, sinistre explicatur ens supernaturale , cognoscibile quidditatiue a sola gratia : ex nullo alio 'capite , ni si1 quia esset explicatio a posteriori: ergo. Maior probatur, quia cognoscibile a sola gratia, idem valet, ac cognoscibile, a gratiae, Sc non a natura, huiusmodi autem explicatio si1-nistra est, & a posteriori ue nihil enim aliud sonat quam superare naturam: ergo. Ir. Contra secundo,' uia conexio cum gratia,quatenus ex- C0Πης iψposita a Ripalda,re ipsa non est conexio, nam quod soli gra- π: tiae debita sῖt cognitio quidditatiua habitus Fidei, Spei,dc ipta non ς'
donorum gratiae auxiliantis, non obstat,quominus ea om- --ψηφημ' nia separabilia sint a gratia sanctificante,ut est certum , inter separabilia autem , nulla est connexio. Quod si dicas inter separabilia nullam stare connexionem unius cum alio exist Cnte ; bene vero postibili. Id verum cst inter ea,
quorum unum connaturalem,& absblutam habct alterius cxigentiam. Caeterum constituere rem aliquam per non repugnantiam , Ut cognoscatur cognitione alteri debita,. res videtur nullo fundamento composita.; nam cognoscibilitas constituit quidem rem in esse cognoscibilis , non vero in esse supernaturalis, ex qua radice ortum trahit cog n scibilitas respective ad cognitionem soli gratiae debi- ram. Et confirmatur nam cognoscibilitas in omni ente supponit radicate praedicatum unde illa oriatur, & quo res primario constituatur: ergo idem erit de cognoscibilitato per cognitionem soli gratiae debitam. 13. Displicet secunda ea sententia , quia non explicat cur Nee explica gratia sanctificans supernaturalis sit. Quod si dicas , ideo esse , quia cum se ipsa connectitur. Contra primo , quia ut supel si connexio gratiae cum set ipsa intelligatur supernaturalis,debet praeintelligi gratiam esse supernaturalem ι si enim naturalis esset, nec conn Xio cum ipsaesupernaturalitatem argueret: ergo antC connCXionem prae intelligi debet gratia supernaturalis: ergo &. constitutivum supernaturalitatis. Confirmatur. Disserentia gratiae connectitur formali ter cum
se ipsa ι nec tamen sermaliter est supernaturalis: non ex alio
477쪽
ue Trast II. De Visione beata.
alio capite, nisi quia differentia gratiae non praeintelligituriarmaliter supernaturalis: ergo ut connexio gratiae cum se
ipsa supernaturalis intelligatur prae intelligi debet gratia supernaturalis in se.Ipsa insuper, differentia gratiae etiam connectitur formaliter cum gratia, nec tamen est formaliter supernaturalis: ergo ea connexio non constituit formaliter supernaturalitatem. I . Displicet tertia, quia non est maior ratio, cur enssu pernum constituatur' potius connexione cum gratia,
quam cum gloria; imo si ea connexio sufficiens esset suta perni entis explicatio , potiori titulo reserenda esset ad gloriam, cum haec siit vltimus terminus totius superni ordinis, quam ad gratiam quae ex natura sua ordinatur ad gloriam, cuius est pignus. Quod si dicas specialem in gratia titulum relucere, quia in ordine superno, se habet instar naturae. Non satisfacis , nam gloria se habet in ordine superno tanquam ultimo illius finis, ad quem caetera omnia ordinis superni, & etiam ipsa gratia, referuntur: ergo
priori titulo ens supernum constituendum esset per connexionem cum gloria, quam cum gratia. 1 3. Displicet quarta, qtata ens naturale non constituitur primario per connexionem cum aliquo intra ordinem naturalem contento : ergo neque ens supernum primario constituendum est per connexionem cum gratia intra oris dinem supernum contenta ι' par enim videtur esse utriunque ratio. Antecedens probatur. Tum quia nullum est aiasignabile ens naturale, quod prae aliis esset regula, & mensura connexionis. Caeterum tum etiam quia connexio cuni. ente naturali communis etiam est enti superno ue innumeri enim existunt cum naturalibus entibus connexa, & quis se stidiat possibilia plura entia superna connexa cum eo Encenaturali, quod effet regula caetCrorum. semaxia An-I6. Quarta sententia ens supernaturale explicat ; quod'
spectat ad ordinem diuinum, seu quod participat illum. Ita
ens supernit. Antonius Pere 2 in Laurea Salmantina. Certamine 4. Scho
I it,.ώlastico a num 8. Haec tamen explicatio maiori indiget diuinum. eXplicatione, quam ipsum ens supernum. Quod si nomino ordinis
478쪽
Disp. XIII. De Ente supernaturali.Sect I. 43 s
ordinis intelligatur supernus res confunditur, nam spectare ad ordinem diuinum idem esset, ac spectare ad ordinem supernum, quo inexplicatus manet ordo supernus , cuius quid ditas inquiritur.
IV. Idcirco Doctus Recentior rem altius meditatus est. Semelia do-
Considerat enim in Deo tria praedicatorum genera. Pri- ' nuam est eorum , quae communia s uni Deo , dc substantiis pensa. creatis. Secundum est corum praedicatorum , quae propria sunt solius Dei, & nulli creaturae communia, verbi gratia, esse trinum, dc unum, esie cognoscentem omne cognoscibile , dc omni modo cognoscibili, cise aeternum , immensum, a se, dcc. &haec praedicata a nulla creatura participari possunt. Tertium est eorum prςdicatorum,quae conueniundDeo quatenus distincto a substantiis crcatis i & participationem istorum praedicatorum ait esse conceptiam primarium , dc absolutum cntis superni , quae autem sint caprae- dicata, hoc opus, hic labor. I S. Displicet etiam meditatio ista. Primo,quia plura sunt P ηςφω' entia naturalia, quae participant praedicata Diuina, quibus h deelli, Deus distinguitur a substantiis creatis : ergo id nec prima- tio minim Erio, nec secundario , nec proxime, nec remote, nec ullo *φ- 'R pacto ens supernaturale constituit. Consequentia clara est.
Antecedens probatur. Nam virtutes naturales morai CS,
verbi gratia Qrtitudo, misericordia, iustitia , & caeterat idemque de virtutibus intellectus) participant praedicata diuina carum virtutum ι per huiusmodi autem praedicata distinguitur Deus ab omnibus substantiis creatis: ergo plura sunt entia naturalia, quae participant praedicata diuina, quibus Deus distinguitur a substantiis creatis. Maior c Critia sima est. Nam ut creatura participet aliquod praedicatum diuinum opus, non est quod participetur disserentia diuina, aliter nihil Dei esset participabile , contra illum Recentiorem , sed satis est, quod praedicatum diuinum participetur secundum rationem communem ipsi Deo, ut creaturae participanti , qua ratione ait ipse , praedicata diuina viventis , intelligentis , N. Volentis participari a creaturis : ergo cum in Deo existant praedicata sertitudinis, te iustitiae,
479쪽
ue 6 Tract. II . De Visione beata.
iustitiae,&misericordiae, haec participabuntur a sortitudine, iustitia, dc misericordia naturalibus; sicuti praedicata viventis, intelligentis, & volentis, quae sunt in Deo, parti
cipantur, a creaturis naturalibus; viventibus, intelligentibus, dc volentibus. Minor ergo illa probatur aperte,quia nulla substantia creata, est fortitudo, iustitia nec misericordia: ergo Deus per praedicata fortitudinis, iustitiae , α misericordiae distinguitur ab omnibus substantiis creatis. Effugium, I9. Quod si dicλs, eas virtutes, non participare praedi- a. sita, catum diuinum supernaturale sed naturale, ideoque natucludit M. rates esse, dc non supernas. Contra : ergo ad ens jupernaturale, non satis est participare praedicatum, quo Deus distinguitur a substantiis creatis, ut dicebatur, sed ulterius opus est participare praedicatum supernaturale, atque adeo ens supernaturale erit quod participat praedicatum Dei supernaturale, quo tota praesens controuersia ridicula redderetur. Etenim si quis interrogatus, quod sit homo, responderet, quod participat praedicatum hominis, ridicule explicaret, hoc enim pacto facillimum esset, etiam rustico, abstrusissimas quorumcumque entium naturas definire, nam si ab eo inquiras , quid sit vivens, facillimum erit respondere , vivens esse, quod participat praedicatum viventis, idemque est de caeteris: ergo dicere ens supernaturale, esse quod participat praedicatum Dei supernaturale , insufficiens erit explicatio , sicut in sussicienter explicaret vivens creatum, qui diceret, esse id, quod participat praedicatum Dei vivens. plaeeedens ro. Displicet secunda, quia plura sunt entia supernatur, .ha. ἡ ψ1 . lia, quae participatione diuini praedicati constitui non pos sunt: ergo, &c. Antecedens probatur, quia plura sunt entia supernaturalia , quae Deo prorsus repugnant, scilicet habitus, species impressae, asensus Fidei obscurus, & caetera : ergo constitui non possunt participatione diuini praedicati. Dices repugnaret quidem Deo habitus, species impressas, de assensus fidei obscuros , hoc tamen non obstare,
quominus ea omnia conueniant in aliquo praedicat cum Deo , cuius participatione supernaturales constatuantur,
480쪽
Disp. XIII. De Ente supernaturali Sessit. I. II
se habitus, de species impressae conueniunt cum Deo in ratione principij ineffabilis a vero,& bono i assensus fidei in ratione certitudinis infallibilis , cum nullus fidei asia
sensus falsus esse possit , aut dubiae veritatis, ut est certum. Contra , nam habitus scientiae, dc virtutes naturale Sri Corumque similes species, conueniunt cum Deo in ratione principi j indefectibilis a vero,&. bono; nec tamen ea participatione supernaturales sunt: similiter scientia naturalis conuenit cum Deo in ratione certitudinis ineffabilis, nec tamen est supernaturalis: ergo ea praecisa participatioentis superni constitutiva non est.2i. Displicet tertia, nam vel praedicatum diuinum quo distinguitur a substantia creata, dc cuius participatione res creata supernaturalis euadit, debet esse supernaturale, vel sulficit naturale, aut praescindens ab utroque, naturali scilicet, dil superno. Secundum dici non potest, nam reSCreata , praedicato naturali, nequit fieri luperna. Insuperinde omnes cognitiones, dc volitiones creatae essent s upe nae , cum participent praedicatum diuinae cognitionis , dc
volitionis,quo distinguitur Deus a substantiis creatis. Nec dici potest tertium ob eandem rationem , Etenim praedicato praescindenti a naturali, dc superno nequit res ficri superna ; aliter res omnes naturales illud praedicatum , utpote a naturali , dc superno praescindens, participantes, supernaturales essent : ergo dicendum cst primum illud videlicet en ens supernaturale , quod praedicatum diuinum supernaturale participat , quo rcs inexplicata
22. Confirmatur nam dotibus gloriosis, quas posse esse supernaturales non negat Recentior ille, non correspondet praedicatum diuinum, cuius participatione supernaturales constitui possint: ergo. Antecedens probatur, nam agilitati non correspondet ex parte Dei motus localis , cuius agilitas sit participatio. Insuper claritati non cordespondet praedicatum diuinum, cuius claritas sit participatio, nam si recursus fiat ad claritatem diuinae cognitionis, eam pociori iure participat cognitio naturalis euidens. Praeterca