장음표시 사용
491쪽
68 Tract. II. De Visione beata.
ἐρso ab . proportionem habet cum ea potentia : ergo de cum Deoiu ς a Wς - quatenus potente absolute in se ipso possideri. Antecedens ' ' PVs ς' probatur Nam reduplicatio cadit supra potentiam absolutam, quam habet Deus ut in se ipso possideatur: huiusmo di potentia nihil dicit creatum,cum sit adaequale idem cum solo Deo : ergo neque reduplicatio Dei quatenus potentis
absolute in se ipso possideri dicit aliquid creatum , sed solum diuinum, atque adeo ens naturale intrinsecam habebit, dc absolutam proportionem cum illo. Respondeo, distinis guens antccedens nihil dicit creatum de constitutivo il- Iius, concedo,de connorato, nego. Et distinguo minorem. Ens naturale intrinsecam, & absolutam proportionem habet cum ea potentia quatenus est potentia , ut Deus inieipso possideri posset, nego ; quatenus est potentia, ut Deus cognitione naturali abstrachiua posset cognosci, concedo;& nego consequentiam. Nam ut em naturale proportionem intrinsecam haberet cum Deo, quatenus potente in seipso absolute possideri ; deberet habere similem propor tionem cum possibili possessione Dci in se, quam ea potentia dicit de connotato; cumque ens naturale Cam proportionem non habeat, nec illam habere potest cum Deo, quatenus potente in se ipso absolute possideri. cui didine 46. Instabis: ergo ens naturale ex parte obiecti intrinse- , ,νbiu '' cam, & absolutam proportionem habet cum Deo secunia entis natu . dum omnia, quae de constitutivo ipsius potentiae dicit, vopossiet in se ipso a creatura possideri, cum ex parte obiecti potentia absoluta diuina utriusque emis naturalis, & perni indivisibilis sit: ergo dicit etiam eandem proportionem cum connotato illius saltem indirecte::atque adeo cum
possessione Dei in se. Probatur haec consequentia. Primis quia, impossibile prorsus est, rem aliquam proportionem
intrinsecam habere cum constitutivo alicuius potentiae, Meam non habere cum illius con notato. Secundo quia ensnaturale, de supernu proportionantur illi potentiae absolutae secundum omnia,quae dicit in constitutivo ipsius:ergo etiaproportionantur inter se. Patet haec consequentia,nam quae Proportionantur cum terrib,etiam proportionantur inter se.
492쪽
Disp. XIII. De Ente supernaturali. S e ct. II. 69
7. Respondeo, concessa prima conset qucntia, neganSQuae prosecunda in : Ad cuius probationem nego antecedens, nam P D n lux, dc tenebrae proportionem habent cum potentia va tio , non lente eas inducere i non vero inter se. Insuper veritas, dc sempζr p
falsitas habent proportionem cum intellectu , idemque de amore, & odio cum voluntate , non vero inter se. Praeterea, forma vivens, dc cadauerica proportionem habent cum materia , & non inter se s idemquc est de sermis eo n-trariis, dc contradictoriis. Ad secundam probationem con-CClso antecedente, nego consequentiam , cuius probatio falsa est, ut patex in mille exemplis adhibitis , dc mille rationibus quae cuique occurrcnt. Addo quamuis illud principium; quae proportionantur cum tCrtio, proportionantur inter se; subsisteret, quando tertium est creatum, non valere quando incrcatum est. Sicut principium illud: quae sunt cadem uni tertio , sunt idem inter se , non valet, quando rertium est diuinum. In nostro autem casu, tcr-tium cui cns naturale, dc supernum proportionantur, creatum non est, scd diuinum. 8. Obiicies ultimo, quia nos tandem constitit imus ens supernaturale per proportionem intrinsecam , non cum
Deo , sed cum possibili possessione Dei in se ue unde nulla restat ratio, cur possibilis possessio Dei in se supernaturalis sit: ergo nostra explicatio deficit in explicanda supernaturalitate potissimi ciatis superni. Antecedens probatur quia dcmpta , seu praecisa possibili Dei possessione in se caetera omnia communia sunt enti naturali r ergo ultimum
constitutivum entis superni , crit proportio intrinseca, dc absoluta cum po is bili Dei possessione in se , atque adeo, non explicatur cur haec possibilis possessio supernaturalis sit. 9. Respondeo negans antecedens, ad probationem nego etiam antecedens. Nam intrinsecam , dc absolutam proportionem habere cum Deo, licet quid commune sicenti naturali , 8c superno, quo non constituitur a nobis ens supernum: intrinsecam tamen , 8c ab lutam proportio nem habere cum Duo quatenus potente absolute in se ipsi,
493쪽
o Tract. II. De Visione beata.
possideri, non est quid commune cnti naturali, sed pro prium entis supernaturalis, quod indivisibiliter dicit proportionem cum Deo, quatenus dicente in obliquo possibilem sui possessionem, quod non est excludere connexionem cum Deo,sed speciali cum Deo connexione constitui, ut talis,quae non posset ad Deum terminari directe,quin exvi huius terminationis reflectat indirecte in possessionem illius in se ipso , sicuti creaturam pendere a Deo potente illam producere,non excludit dependentiam a Deo, sed ex plicat specialem modum dependentiae ab illo, talem, qui non possit terminari ad Deum, quin ex vi huius terminationis indirecia reflectat in se ipsam. Possibilis autem possis n. fiet i 'illum conceptum participat, quia nihil ma-supetua sit. gis proportionatur cum Deo, quatenus potente in se ipso
possideri, quam ipsemet possibilis possessio Dei in se , & inde superna. so. Haec dicta sunt de ente superno, quoad substantiam. nam cum en S supernaturale quoad modum , non sit simpliciter supernum, sed in substantia naturale, de illo non controuertitur in praesenti.
De conceptu respectivo entis emi ad naturam, quem alij vocant secundaratim.
Coneeptus I- ' Onceptus respectivus entis supernaturalis, est respectivus relatio superantis naturam. Tria ergo dirimen nita ilizia da sunt, quibus ille conceptus Clarius apprehendatur. Pri- claratus. mum est , quid veniat nomine naturae,quam ens supernum debeat superare. Secundum,an debeat superare, non solum vires activas,&passiuas,sed etiam intentionales. Tertium, quas vires intentionales superare debeat quae omnia sequentibus exponentur. a. Circa Disit iroo by Corale
494쪽
Disp.XIII. De Emesupernatur. Sect. III. 47 I
x. Circa primum , scilicet quid veniat nomine naturae, sentemia P. immensum csset Authorum sententias ex professo librare. Praecipuas breuiter expendo. Pater Coninck prima a.disp. tiam naritiae. q. num. 9. Docere videtur, naturam quatenus ab ente supernaturali distinctam, aliud non esse quam collectionem substantiarum nunc existentium , &. accidentium illis con
13. Displicet communiter, & merito, nam possibilis est
angelus supra omnes substantias existentes, earumqUe accidentia illis connaturalia, &. consequenter supra caeteras omnes substantias infra angelos : huiusmodi autem angelus est ens naturale: ergo superare eo modo naturam non est entis supernaturalis. Minor probatur. Quia si angelus ille productus esset a Deo compleret ordinem naturae; sicut de facto id praestat angelus supremus: ergo esset ensnaturale, sicut nunc est Angelus supremus. Idem argumentum fieri potest de qualibet alia creatura supra omnes exi stentes. Confirmatur. Angelus supremus nunc existens,etiamsi non fuisset a Deo productus,esset naturale en quantummuis superaret omnes substantias nunc existentes, earum-rue accidentia connaturalia: ergo quamuis ille angelusi premus possibilis superaret omnes substantias de facto
existentes, earumque accidentia connaturalia , natura lis esset. 14. Secundὁ P. Alarcon trach. I. disp. h. num. I. ex isti mat sententia P.
naturam sumi , pro collectione omnium substantiarum, et z''. 2 aliarumque causarum , quae in prima mundi condir Aa fuerunt a Deo productae, &quae vel ab illis pro esserunt, vel cum illis complent eundem ordinem e sint substantiae, siue accidentia. 3s. Displicet etiam usurpatio ista naturae. Primo,quia pose sibilis est substantia supra omnes de facto existentes, earumque accidenti ut contra Coninck in angelo supremo CXpendamus. Secando , quia in prima mundi conditione producta fuerunt plura supernaturalia, nempe gratia, Muirtutum habitus illam comitantes: ergo nomine naturaxintelligi non potest collectio omnium, quae in prima mundi conditiona
495쪽
explieationem , elucque funda.
quam sup rare debeatena super-
4 α Tract. II. De Visone beata.
conditione producta fuerunt. Tertio, quia ultra ea omnia, quae initio mundi creata fuerunt, plura improducta re manserunt, quae naturalia sine dubio sunt, quaeque ens supernum superare debet. diuarto, quia non explicat ex entibus possibilibus, quaenam eundem ordinem constituant cum existentibus in prima mundi conditione, dc quaenam diuersum. 36. Tertio P. Ripalda tomo I. de ente seperno disput. I. sect. I. num.'. nomine naturae intelligit collectionem earum rerum, quae a toto ordine supernaturali diuiduntur. Si autem inquiras, quaenam sint illae res a toto ordine supernaturali diuisae Respondet disp. 3. sect. χ. esse collectionem substantiarum existentium εc possibilium, quibus existentes connecti possunt. Displicet etiam, quia haec naturae acceptio inuenta est, ut locus daretur illi controuersiae. An sit possibilis sebstantia supernaturalis, qui omnino praecluditur in nostra sententia. Haec autem naturae usurpatio, etiamsi illi controuersiae locum det, alteri tamen additum praecludit; scilicet, sitne possibilis cognitio naturalis cumente superno connexa, atque adeo vitium quod exprobrat, incurrit. Minor probatur, quia natura in ea usurpatione, est, omne illud , cui substantiae existentes connecti possunt, siue phy sice, siue intentionaliter cognitione ce ta : ergo non manet locus inquirendi, an sit possibilis substantia naturalis cognitione certa cum ente supernaturali Connexa,hoc enim ipso,tale ens supernaturale non esset. 7ν merendum ergo est primo, ens supernum debere superare Iriis uram in tertia acceptione a nobis tradita sin. r. quatenus videlle test; substantia terminabilis propria subsistentia, una cum Omoibus operationibus & accidentibus Connaturalibus. Moveor quia ex triplici usurpatione naturae ibidem tradita , haec est strictior inter Philosophos &Theologos , ne C est unde in nouis usurpationibus naturae inueniendis frustra laboremus: ergo in hac usurpatione superari debet natura ab ente supernaturali ; unde idem erit superare naturam, ac superare omnem substantiam pro
pria subsistentia terminabilem, ipsiusque operationes, Maccidentia
496쪽
Disp. XIII. De Ente lupernatur. Sect. III, 4 7 3
accidentia connaturalia. Dixi connaturalia, quia accidentia superna, cum sint ipsum ens supernum, luperari non debent. Confirmatur, nam legitima usurpatio naturae, quamcns supernum supc rare debeat, eruenda est ex Patribus, ec Conciliis; Patres autem ,&Concilia, non aliam, nisi traditam a nobis agnouerunt; naturam enim vocabant substantiam illam , quae cum alioqui completa citet ad naturaliter operandum, insuisiciens adhuc erat, dc prorsus impotenS, ad supernas operationes pertingendas , ad quam impotentiam cleuandam stabilita est necellitas diuinae gratiae : ergo Patres, Concilia nomine naturae supponebant substantiam completam, seu propria subsistentia icrminabilem, Sc consequenter omnes connatural CS operationes,
.dc accidentia illius.18. Obiicies primo, fieri ex nostra sentcntia, Deum cisse Qua rati Cias naturale, cum sit substantia propria subsistentia icrini- 'φ. Ru nabilis; id autem implicat: ergo. Minor probatur, quia te, ac super Deus non elletens supernaturale; hoc enim debet supe- num rare omnem substantiam propria substantia terminabilem:
Crgo. Restondeo, concessa maiori,negans minorem. Ad probationem distinguo antecedens, non esset ens supcrnaturale excellentia dignitatis, & perfectionis, nego; id enim
compossibile est cum ente naturali increato, ctiamsi re pum .gnet creato. Non esse tens supernaturale excellentia vir tuti S , & connexionis, itast, quatenus superare debet om-n m connexionem totius naturae creatae , subdistinguo: ut Vnus, concedo,ut trinus, nego, quia ut sic superat totius na-
39. Obiicies secundo, ex Ripalda, nostram naturae V surpationem , non dare locum celebri illi controuersiae; Sitne possibilis substantia supernaturalis creata , vel ridiculam reddi; ridiculum enim esset,quaerere an possibilis essct sub a stantia creata superans se ipsam. Prima antecedentis pars ostenditur ., nam eo ipso, quod omnis substantia sit natura, locus non est disputandi , an sit possibilis aliqua, que natura non sit, sed supra naturam. Non premit argumentum istud. Pramo,quia, ut nouis controuersiis detur locus,movcndi
497쪽
non sunt Theologici, & Philosophici cardines a Concisii se& Patribus firmati,quorum unus est nostrae naturae usurpatio. Secundo, quia, illae disputationes sunt inter se connexae; unde nihil mirum, quod utraque cuiusuis resolutione diri matur, quod idem contingcre in sentcntia Ripaldae osten dimus supra num. J6. rhi superest 6O. Assero secundo, ens supernaturale superare debet ut
superare de- res achi uas absolutas totiuS naturae,ratio clara est,nam quoa , .a i , , eas Vire S non superat,es .connaturalis naturae operatio,i sta lutas totius que illi proportionata,atque non potest esse sit pra naturam ..,' 'bis: abiter omne S proprietates, & operationes naturae superna sonatas. turales c si sint,quod absurdissimum esse, quis ambigat: ergo
ens supernum superare debet vires activas absolutas totius naturae creatae, ita ut nullus effectus supernus possit ab illa solis suis viribus relicta prodire. Dixi vires activas absolutas, quia conditio natas, videlicet producendi cns supcrinian , si possibile sit, superare non debet,nec potest, en, si peTnUm Tum quia huiusmodi virtutes conditionatae conia Exae nonsant cum ente superno in re potui bili. Tum etiam quia, siens supernum eas vites superare deberet, non posset a Deo eleuari creatura ad supernos producendos effectus, nam huiusmodi eleuatio, supponit ostentialiter in natura virtuatem conditio natam producendi cisectum supernum,si pos sibilis ipsi sit talis productio, cum eleuatione diuina r ergo ens supernum non potest superare vires activas naturae
6a. Diccs a via tute conditionath productiva oriri non po tes cssectus supernaturalis: ergo iste superat illam.Cons
se Pien Ma probatur. Ideo ens supernum superat virtutem abia solute productivam naturae , quia ab illa non potest connaεturaliter oriri, sed neque potest connaturaliter oriri a virtute conditi onate productiva i ergo ens supernum superat illam. Restondeo , distinguens antecedens, a virtute conditionate productitia ori ri non potest con naturaliter esse estus se pernus absolute , id est, tanquam a virtute absolute productiua , concedo; conditionate, id est, tanquam a virtute conditionate productiva, nego , tan go consequentiatam . .
498쪽
Ad probationem dicimus,ldeb ens supernum superare Mirtutem absolute productivam totius naturae, quia ab illa non potest connaturaliter absolute oriri, id est, tanquam a virtute absolute productiva, cum autem possit ens supernum conditionate a natura oriri, id est, tanqua in a virtute conditionate productiva, inde eam virtutem , nec superare potest. nec debet. 61. Affero tertio. Ad ens supernum non stat esse , su- Ad ens G-perare vires acthias absolutas totius naturae. Probatur, nam creatio angeli eas vires superat,nec tamen superis vires
naturalis est. Idemque est de operibus miraculosis in ζ'
substantia naturalibus , dc quoad modum tantum se per- titi naturaeanis , verbi gratia, suscitatio mortui , restitutio visus,&c. Dixi naturae creatae, quia ad ens supernum , nec opus est, nec possibile, quod superet vires activas naturae increatae, seu diuinae, aliter ens supernum esset supra Deum, unde
iste non posset esse causa essiciens principalis illius, quod dici non potest.
63. Affero quartδ , ens supernam superare debere, non opus est,ri. solum vires activas absolutas totius naturae creatae,sed etiam passiuas. Probatur quia passio, seu receptio formae supernae petate. non minus est superna, quam actio: actio autem superare debet sit utem activam absolutam totius naturae creatae: ergo dc passio virtutom passiuam absolutam. Confirmat. Siens supernum non esset supra virtutem passiuam absolutam naturae, ista connecteretur cum ente supernore ipsa possibili i id falsum est: ergo. Sequela probatur, nam virtus absoluta, dc conditionata, hoc differunt, quod conditio nata non connectitur cum termino in re possibili; bene vero absoluta : ergo si ens supernum non superaret virtutem passiuam absolutam naturae , ista cum illo connexa
6 . A ssero quinto, ens supernum non solum debere su Ens superoperare totius naturae vires, tam activas, quam passiuas zzsA.ώabsolutas, sed etiam omnem naturae connexionem. Con- nem totalis nexionem voco dependentiam essentia'em ab entc super- xvr c uno, siue tanquam a causa, siue tanquam ab effectu, aut
499쪽
6 Tract. II. De Visione beata.
termino re ipsa possibili, vel existente,aut si ituro , ita videficiente ente superno,etiam connexio illa natum destrueniada foret. Ratio est, quia ad ens supernum satis non est, superare totius vires activas, & passiuas naturae, nam angelus eas superat: ergo ulterius tota naturae connexio superanda est.
Quomodo εν S. Quomodo totius naturae connexio superanda st ab totius natu- ente superno in dubium reuocat Doctus Rccentior, dupli--tii.)i ' cem conccptum distinguens in realitate substantiae creata, tae, unus est conceptuS naturae , qualis est in aqua virtus hvmcctandi , alter potentiae obedientialis, qualis est in cadem aqua virtus pioductiva gratiae. At ergo ens supernum, superare deberet totius naturae connexionem sti mpta natura, non secundum omnem conceptum imbibitum in realitate ipsius naturae, sed secundum conceptum formalem naturae. Mouetur quia conceptus potentiae obedientialis, verbi gratia in aqua, virtus productiva gratiae , est connexus essentialiter cum gratia postibili, ens autem supernum superare non debet potentiam obedientialem im Abitam, α identificatam cum realitate naturae: Crgo neque superare debet naturam , secundum omnem conceptum imbibitum in realitate ipsius , sed solum debet superare naturam secundum formalem naturae conceptum.
vitiis, ob 66. Displicet cogitatio ista. Primo quia, st in realitate dientialis aquae reperiretur virtus productitia gratiae connexa cum iri hia Iri, gratia: hoc ipso gratia esset naturalis, & virtus producti uaturae eum es- illius esset formali ter natura: id dici non potest : ergo. Mah . . . ior probatur, quia omnis conceptus repertus in realitate Osth nonpo. substantiae naturalis productilius alicuius effectus, &cum sti illo, connexus, est sor maliter natUra , quatenus Vincenda ab ente supernaturali, dc effectus est naturalis; virtus autem obedicntialis, verbi gratia in aqua virtus productitiae gratiae, esset conceptus repertus in rc alitate substantiae naturalis , scilicet aquae, productivus gratiae, &cum illa conia nexus : ergo virtus productiva gratiae esset formaliter natura, dc ipsa gratia cns naturale. Minor est Aduersarij, & consequentia legitimae Probatur maior, nam ideo virtus
500쪽
Disp. XIII. De Ente ematur. Sect. III. 47
humeci di in aqua, est formaliter natura, &humectationaturalis , quia est virtus reperta in realitate substantiae aquae naturalis, productiva humiditatis, ic connexa cum illa. Similiter in homine, de bruto virtus productiva sensationis, impulsus, aliorumque effectuum ti ideo est formali ter natura, dc illi effectus naturales, quia est virtus reperta in realitate substantiae naturalis hominis , productivacorum effectuum , dc cum illis connexa, idemque est de
caeteris, una dempta quaestione : Crgo omni S conceptus repertus in realitate substantiae naturalis produehitius alicuius cffectus, eccum illo connexus, est formaliter natura, Cius que effectus naturalis. 6 .. iplicet secundo , quia virtus obedientialis, est vir- Virtut o Leus conditionate productiva effectus, si in re possibilis sit; dipnxialis, virtus aut Cm conditio nata, non connectitur cum positio- ἡ Λ. , ' ne conditionis: ergo neque virtus obediciatialis connexa inconnexa crit cum postibilitate in re, quae est illius conditio. Maior non negatur ab Aducrsario,imo contendit Virtutem condi- ct superulationatam connecti cum possibilitate gratiae in re, idque probare conatur. Minor ostenditur, quia nulla res conditionata connectitur cum positione conditionis: ergo neque virtus conditio nata. Antecedens probatur manifest Himis exemplis , nam promissio conditio nata centum, si nauis appulerit , non connectitur cum positione conditionis. Si militer scientia diuina conditionata , verbi gratim, si in, Tyro, de Sudo ne factae essent virtutes Bethsaiditarum, poenitentiam egi Tent, connexa non est cum positione carum virtutum apud Tyrios,cum positae non scierint. Pariter propositum conditionatum vocandi medicum, si contigerie infirmitas, non connechitur cum infirmitate, idemque est de caeteris : ergo neque virtus conditionata productiva gratiae , si in re possibilis sit, connectitur cum possibilitate gra
68. Displicet tertio, quia virtus obedientialis productiva d ς' Nil
entis superni, naturais S cst, Sc non superna, Vt fatentur Ad tet eum emauersarij contra Recentiores aliquos citatos a Ripalda disp. sepstrno, in J. secl. I. afferentes esse supernam: non autem esset natu-