장음표시 사용
511쪽
488 Tract. II. De Visione beata.
Ptima obie- 6. Obiicies primo. Possibilis est conclusio Theologit:.: hi 2II circa obiectum supernaturale deducta ex una praemissa in
naturali syl. turali cuidenti, dc alia de fide: ergo possibilis est actus na- is. 4 E; rurλlis cum en e supernaturali essentialiter connexus. Ania . tecedens commune est. Consequentia probatur, quia prae missa naturalis euidens attingit obiectum conclusionas, ut in sequenti Syllogismo : Omne quod existit non implicat exι- flere: visio autem beata existit, quia Deus dicit: ergo non impli cat existere, ubi maior uniuersalis,saltem confuse, dicit visonem existere; sicut omnis homo existit, di Cit Petrum, Paulum, dc caeteros existere : id autem non dicit probabiliter : ergo. Tum etiam quia, maius extremum , quod prae dicatur in maiori, est saltem inadaequale idem eum praedi cato conclusionis , aliter Syllogismus non concluderet visormae s essent enim quatuor termini: praedicatum autem conclusionis est supernaturale , est enim non implicantia identificata realiter cum visione : ergo etiam praedic tum maioris erit supernaturale : attingitur autem actaeuidenti: ergo. Solutio ali- 7. Dices cam aliquibus , in ente superno reperiri aliquos um conceptus communes cum ente naturali, verbi gratia, ne ruficta. tis realis, possibilis, existentis , dc caetera, qui formaliter supernaturales non sunt, ideoque posse actu naturali certo, & cum illis connexo cognosci, tales autem esse, qui a propositione illa naturali , scilicet , omne existens non implicat existere, attinguntur.
8. Displicet responsio. Primo quia praemissa illa romne
exi flens non implicat exictere, attingit formaliter, licet Con-, fuse differentiam visionis existentis, sicut haec altera; omnis homo est animacattingit formaliter differentiam Petri,Pauli & caetera: ergo praemissa illa non solum attingit coceptum communem, sed etiam differentiam visionis, in ordin .
. ad con notatum conceptus communis , imo non minus Clare attingitur,quam ipsa ratio communis. Secundo, quia non implicantia; utpote transcendens in communi sententia. non praescinditur obiective a disserentiis, sicut neque enset; ille autem actus attingit non implicantiam communem a. differentiae
512쪽
differentiae visionis: ergo dc debet attingere visionis differentiam, non minuS quam non implicantiam. s. Displicet tertio , quia ab ente naturali, & superno praescindi non potest ratio entis naturalis : praescinderetur autem , si conceptus utrique communis possiet euidenter actu naturali cognosci: ergo. Maior patet, quia ab ente naturali, dc supernaturali, sitie non naturali, nequit praescindi ratio entis naturalis, sicut ab ente rationali, Sc irrationali praescindi non potest ratio entis naturalis. Minor ostenditur quia , eo ipso quod aliquis conceptus attingi possit aliquo actu naturali certo , aut euidenti, est naturalis,
cum non superet naturae connexionem , conceptus autem
ille praecisiis attingeretur actu euidenti naturali: ergo essetens naturale , unde fieret visionem beatam esse ens naturale , N. lii pernaturale secundum diuersos conceptus, quod non minus implicat, quam homi ncm esse rationalem se cundum diuersos conceptus. Ratio omnium est,quia conceptui communi conuenire non posset praedicatum intrinsecum , quod essentialiter repugnet differentiae. Io. Displicet quarto, quia sit conceptus enti naturali, est supernaturali communis attingi possit actu naturali certo, dc euidenti cum illo connexo: omnes isti actus possint esse naturales cc ti , dc euidentes: gratia est ens , est possibilis, est existens, est accidens , qualitas , dc caetera , cum in illis, quod de gratia asseritur, sit praedicatum commune enti naturali, dc superno, quod praedicatum non superat
certitudinem, dc euidentiam actus naturalis; id autem ridiculum effet, ex uno scilicet capite docere, en, stipernum sirperare totius naturae connexionem, dc ex alio concedere Cos actus certΟS, dc euidentes possie esse naturales; quorum unus afferit gratiam eme possibilem, alter existentem, qui sine dubio connectuntur cum existentia , de possibilitate gratiae in re. Ir. Respondeo igitur, concesso antecedente , negans consequentiam. Ad probationem distinguo maiorem: prae missa naturalis cuidens attingit obiectum conclusionis af
firmando absolute illud esse possibile, vel existens, nego, QS q. assirmando
513쪽
so Tract. II. De Visione beata.
affirmando ex suppositione, quod existat, non implicare existere , concedo , & nego consequentiam , nam actus naturalis euidens affirmans, omne existens non implicat existere, connexus non est cum existentia in re alicuius obiecti saltem superni, nam etiamsi nullum obiectum supernum existeret, veritas illius actus inconcussa maneret, videlicet, omne existens non implicat existere, quia sensus non cst , aliquod obiectum existcre , cum nullius affirme tur existentia, sed sensus cst : quidquid existit, cx suppositione quod existat, non implicat existere. Praemissa ergo illa naturalis euidens solum connectitur cum non implicantia existendi, suppol 1ia cxistentia, nam ex suppositio
ne, quod aliquid existat, quidquid illud sit, siue Trinitas,
siue gratia & caetera , euidentissimum est lumine naturae, non implicare existere; an autem re ipsa existat aliquid, vel non; praescinditur quoad superna ab eo actu , unde . nulla est in illo absoluta connexio cum alicuius existentia in re, nec cum conceptu aliquo communi illius, cum nihil tale ab eo actu assirmetur absollite , sed tantum ex suppositione , sicut hic actus: Petrus ex suppositione quod currat, mouetur, non connectitur absolute cum cursu Petri , nec cum motu illius, sed tantum cum motu ex suppositione quod currat. Videas, quae diximus disp. I.sect. 3. I a. Instabis: ergo actus naturalis connecti potest ex suppositione cum ente superno, atque adeo istud non superabit totius naturae connexionem ex suppositione. Reθω- deo, concedens consequentiam,de actibu illis, ex quibus
nec possibilitas obiecti in re , nec existentia inferri potest, ut patet in his; si ens supernum existat non implicabit existere , si visio sit possibilis, nihil implicabit, si gratia sit sutura aliquando existet, Z c. Hinc colliges solutionem plurium obiectionum , quae in simili adaptari possitnt: verbi gratia, omne quod non repugnat existere postile est ι visio nutem beata non repugnat existere , quia Deus dicit: ergo psbilis est, his enim, & aliis eodem modo respondendum est, quoad praemisiam illam uniuersalem euidentem. Vnde nunc sumitur argumentum.
514쪽
Disp. XIV. Cognoscib. enti superni. Sect. I. 49 I
et 3. Obij cles 1. potest DeuS Vt Au hor naturae reuelare,shei,hil, ob vel promittere angelo, se illi per horam manifestaturum jectio sum. omnia entia naturalia, elapso iam horae termino, potest p RVς'
angelus euidenter cognoscere hominem asserentem v I - omnis emissionem , Incarnationem, Trinitatem, aut gratiam esse en- nMu ali
tia naturalia. Tunc angelus posset contra illum viribus naturae disputare actibus certis, dc euidentibus, ita Deus mihi manifestauit omnia entia naturalia , non aUt m manifestavit visionem, Incarnationem, Trinitatem aut gratiam: ergo ista naturalia non sunt. Haec autem conclusio est de objecto superno, Ec naturali: Crgo.
a . Respondeo permissi, toto illo angeli discursu , negans eam conclusionem naturalem connecti cum posisibilitate , aut existentia visionis, Incarnationis icc. in re, quia neutra assirmatur absolute, sed sola distinctio visioni l . . Incarnationis icc. absente naturali, ex suppositione quod vi sio, Incarnatio, dc caetera postibiles sint, aut existentes;&quamuis a firmetur distinctio , id nihil conuincit, nam plura sunt entia ficta , quae naturalia non sunt, ut constabit
infra ; unde licet angelus cognosceret euidenter Visionem, Incarnationem &c. non esse naturales, adhuc non cognosceret euidenter, eas esse possibiles, aut existentes.
is. Instabis, ergo si Deus euidenter manifestarct angelo omnia entia naturalia, simul ficta: tunc angelus posset euidenter inserre non solum visionem , Incarnationem&c. non est C naturales, verum etiam esse re ipsa possibiles. Respondeo , Deum non posse actu naturali euidenter manifestare angelo omnia entia ficta , quia plura reducuntur ad ordinem supernum propter inferius dicenda.
6. Obijcies 3. Angelus cuidenter cognoscit accidentia Tertia obje- Eucharistica , aliunde euidenter cognoscit non existere in subjecto, quia talis existentia esset illi euidenter nota: ehati stiei, ergo ex illis praemissis euidentcr inferre posset : esse extra P subjectum : existentia autem accidentium extra subjectum est intrinsece supernaturalis r ergo supernaturale potest vinaturali euidenter penetrari. Hoc argum Cntum non pre-
515쪽
49α Tract. II. De Visione beata.
mit docentes existentiam accidentium extra subjectum non esse intrinsech supernaturalem, sed tantum quoad modum , 'sicut mortui resurrectio. Si autem supernaturalis sit,. quoad substantiam , respondeo , angelum vel mansurum suspe assem, vel pariturum conclusionem tantum probab, lem , quia altera a praemissis naturalibus causari non potest. . Euidens est lumine naturae, summo bo- Deus, possibilem esse persectam communi- Dei perfecta cationem: talis autem est visio beata , & vnio hypostati P ψ p ca . ergo sunt lumine naturae euidenter possibiles. Respondeo, distinguens majorem, erit euidens lumine.naturae summo bono possibilem esse perfectam communicati
nem intra ordinem naturae per cognitionem , & amorem abstractivum, alia dona entitatiue naturalia, concedo; supra ordinem naturae per cognitionem, & amorem beatrum, & alia dona entitatiue superna , nego, & concessa minori nego consequentiam. Qiὲ rta ob. II. Obiicies
icies 1. Carentia unionis hγpostaticae, visionis, aut gratiar existens in Petro est naturalis r ergonia hi polia poterit ab angelo actu naturali cognosci euidenter exi- 'i k0 stens: ergo & poterit angelus in ea carentia Cia identer coistiae, emta. gnita, euidenter quoque cognOlcere Vmoncm hypostatica iU, vissionem , aut gratiam, cum nullatenus cognosci valeat carentia, quin terminus cuius est carentia cognoscatiar. Antecedens probatur, quia carentia unionis hypostaticae connaturalis est, α debita, cuilibet subsistenti naturali, cum M vnio ad subsistentiam alienam. Insuper catentia unionis, aut gratiae, ita ingenita est substantiae naturali , ut ista nulla cgeat eleuatione ad habcndam carentiam
516쪽
iam illam, imo ad eam non habendam indiget principiis
sirpernis eius imbecillitatem eleuantibus ad recipiendam formam, cujus aduentu recedat carentia illa: nihil autem ingenitum naturat substantiali potest esse supernum: ergo nec carentia unionis hypostaticae, visionis, aut gratiae iu- perna erit, sed naturalis.19. Hujus argumenti solutio Doctores in discrepantes Eine, in sensus abire coegit. Primo aliqui videntur asserere, eam etiam super- ' carcntiam esse supernam , docentes , non posse viribus .az au. '
naturae certo, aut euidenter cognosci. Caeterum respon- eontra assit.
sio haec argumentum non soluit; nihil enim supernum potest esse debitum, & connaturale enti naturali : carentia ''' 'autem unionis hypostaticae connaturalis est, N. debita cuilibet subsistenti naturali: ergo non potest esse stipernaturalis. Addo ex hac Doctrina manifeste sequi, Puram omissionem actus supernaturalis'praecepti futuram supernaturalem , dc peccatum simul, quod absurdum est. Cur enim carentia unionis hypostaticae, visionis , aut gratiae supernaturalis erit, & talis non erit carentia amoris supernatu ratis praecepti, cum utraque carentia sit termini supernaturalis. 2 o. Secundo alij admittentes esie naturalem, negant posse Posse viri a
cognosci actu naturali, quia debet ccsgnosci per. species ἡ termini summi, cum nulla detur species carentiae in seip- nosti fi m. sa. Non elacet, nam si semel statuatur carentiam entis Vix - superni esse naturalem, nulla potest assignari implicantia, cur possibilis non sit species impressa carentiae in seipsa,qua semel a Deo infusa, posset homo, vel angelus eam carentiam euidenter cognoscere existentem. Quod autem species illa viribus naturae haberi non posset,quod certum non est, non probat esse supernam in substantia, quia nec resurrectio mortui viribus naturae comparari potest, cum tamen naturalis sit in substantia. Similiter loquutio , qua Deus ut naturae Author manifestaret carentiam illam, naturalis esset propter candem rationem : ergo in illa euidenter cognita, posset homo, vel angelus carentiam illam cognoscere euidenter existentem. Addo solutionem istam
517쪽
49 Trach. II. De risione beata.
inuentam esse ne ex carentiis termini supernaturales innotescerent: id autem impediri, etiamsi euidenter cognos- cerentur existentes constabit infra. Aliorum iu 2 I. Tertiis. Alij, admittentes carentiam illam esse natu- 'dicium circa ratem, &. viribus naturae euidenter cognoscibilem, negant wgmxi 'ς ' ' la on se coenosci terminum esse re ipsa possibilem, vel eius earea. existentem', quanI S apprehensiione sulten litia cognosca-
tur, quin ex illa possit intellectus ferre sententiam, an re ipsa terminus sit possibilis, aut cxistens. Sic in carentia Incarnationis apprehenditur Incarnatio cum suspensione, an sit possibilis re ipsa, vel non , & in carentia Trinitatis apia prehenditur Trinitas, quin iudicari possit esse re ipsa possibilem, vel existentem. Mouentur, quia carentia, quamuis dicat ordinem transcendentalem ad suum terminum , non tamen dicit connexionem, quae necessaria est, ut ex medio in fallibiliter inseratur possibilitas, aut existentia termini.
11. Haec tamen Doctrina quamuis veritati propinquior, ine ulteriori explicatione non placet, quia carentia Incar nationis aut gratiae in homine non est negatio , sed priuatio : priuatio autem quamuis non connectatur cum termino, quo subimum priuat, connectitur tamen cum possibilitate illius, nam deficiente possibilitate , periret priuatio,& tantum esset negatio, cum nulla possit esse capacitas ad habendum, quod implicat: ergo si carentia unionis, aut gratiae posset euidenter cognosci, posset inferri possibilitas unionis, aut gratiae. Quod si dicas eam carentiam non posse cognosci quoad concestum priuationis: ergo iste conceptus supernus erit,dc consequenter carentia; nam ut aliquod ens, supernum sit, opus non est, ut omnes illius conceptus formaliter sint superni; vel si eo ipso , quod ali- Nulli ta Eri conceptus six supernus, debent esse omnes: ergo cum
tiaeonnecti. in illa carentia, Conceptus priuationis sit supernus, caeteritur cum suo omnes superni erunt, quae iugeni. 23. Respondeo igitur nullam carentiam cum suo termi--ςst V no connecti, quia nulla est compossibilis cum illo. Vnde iuralis est. Censeo, quamlibet carentiam ingenitam naturae esse intrinia sece Diuitiros by COOgle
518쪽
sece naturalem, dc consequenter Viribus naturae Cuid cnter cognoscibilem, siue terminus naturalis, siue supernus sit, siue creatus,vcl increatus: sc priatio gratiae conaturalis est peccato, & carentia amori S Odio , dc carentia unionis hypostaticae cuilibet subsistenti naturali, nego tamen ex illa carentia posse inferri possibilitatem aut existentiam negatam: aliter cx carentia existentiae visionis in damnatis possit inferri existentia visionis in illis. et . An autem ex conceptu priuationis inserri debeat ter- e mini possibilitas 3 Distinctione opus est. Si enim carentia unionis hypostaticae, aut gratiae, admittatur in homine in- ri valeat tet-trinsece , di absolute priuatio, admittenda quoque erit in- 'r'- trinsece connexa cum possibilitate termini, quo subicctum priuat, quia impossibili termino periret priuatio, ex praeci defectu illius, cum supponat essentialiter capacitatem absolutant ad habcndum terminum cum ipsius postibilitate connexam , quo distinguitur capacitas absoluta a conditionata: unde priuatio termini superni deberct c sic superua; cum autem id falsum sit, quia inde fieret, puram omissionem amoris Dei supernaturalis praecepti esse intrinsece priuationem,& consequenter peccatum, dc supernam simul, quod est absurdum. Idcirco existimo carentias en tium supernorum ciatibus naturalibus ingenitas non esse intrinsece priuationes absolutas, sed eXtrinsece a capacitate absoluta subiccti, unde ea capacitate subiecti deficiente, carentia quae modo est absoluta priuatio , transiret in
negationem absolutam 23. An autem carentia unionis hypostaticae, aut gratiae Inirins a ingenita naturae, sit intrinsece priuatio conditionata, a re' diiu ita ei. spectu, & connexione intrinseca cum capacitate condi- mini supernitionata naturae ad habendas cas forma , si postibiles sint 3 'δxv -li φαAssirmativam partem iudico veram, nam praedictae carcntiae , etiamsi sint intrinsece priuationes conditionatae , nullam dicunt absolutam connexionem cum aliquo superno, sed solum conditionatam iuxta capacitatem , quam natura habet ad formas supernas continendas, quae solum con
ditionata , nec superat spheram entis naturalis, nec sum .
519쪽
- 9 6 Tract. IJ. De Visione beata.
ciens est medium , ut in illa terminus supernus re ipsa possibilis cognosci valeat: ergo nihil obstat, quominus praedictae carentiae sint intrinsece priuationes conditionatae. Ad inseten. 26. Inde colligo primo. Cognita carentia termini super-t' .: . .' ni , quoad intrinseca illius praedicata, nullam cognosci en- hims i. titativam conne Xionem cum termino superno possibili, MςM , ux riit actuali, Sc consequenter perinde se habere ad inseren- e, .nti, ni dam possibilitatem, aut eXistentiam, ac si non esset; quia turalis insuf- ex vi illius non valet penetrari conceptus priuationis abso β- ς ' lutae, qui solus manuducere possct in cognitionem possibi litatis termini , nam conceptus priuationis conditio natae, Terminui in ad id praestandum , est prorsus insuffciens. Colligo secun-
,νν .h.ns, do, Notitiain termini genitam e X cognitione carentiae, ellene tantu su- puram apprehensionem suspensiuarn, & indifferentem ad L. ta .r' assensum , ae dissensum polubilitatis illitis. Imo si haec appareat ex aliquo principio falsa , non retardabitur intellectus ea apprehensione ad dissensum , sicut apprehensio existentiae termini genita ex notitia cuidentis carentiae, semper determinat ad dissensum existentiae ex illo principio ; idem non potest simul esse, dc non esse. sexta obie-2 T. Obij cies sexto , carentia Trinitatis potest lumine na- a su , . tune cognosci euidenter impossibilis: ergo Trinitas possitae, ieii a Tii bilis. Patet consequentia , quia vel debct esse possibilis ternita is oui, minus, vel eius carentia, cum contradictorie Opponantur:
Liuisti bili' ergo si carentia Trinitatis sit euidenter impossibilis, Trinitas erit euidenter possibilis: haec est ens supernaturale: ergo potest ens supernaturale euidenter cognosci actu naturali. Antecedens probatur, quia carentia Trinitatis, quippe implicans existere, est ens rationis ι ergo, & ens naturale,cum nullum ens supernaturale sit falsum, dc fictum, sed bonum, . integrum, & perfectum , scilicet pertinens ad ordinem gratiae, & genus persectissimum entis. ommuni, et 8. Respondere posset aliquis, impossibilitatem carentiae
Reeemiotu Trinitatis, quantumuis naturalem, non posse cognosci, lihaia. nin per specieS termini, qui cum lupernaturalis sit, etiam
cognitio illum exigens, debet esse supernaturalis. Haec tamen responsio reiecta iam cst ex dictis , ubi ostendimus,
520쪽
possibilem speciem impressam carentiae existentiae Incarnationis in se, possibilem naturalem Dei locutionem illam manifestantem. Cur ergo pariter possibilis non crit species impossibilitatis carentiae Trinitatis in se ipsa, de locutio Dei naturalis illam manifestans, si ea impossibilitas intrinsece naturalis iit ; si autem dicas illam carentiam csse fictam , ideoque implicare piopriam illius speciem , non solues argumentum , quia non contendit obiectio spcciem illam producendam esse ab obiecto, unde implicare posset , sed a Deo infundendam , sicut possint aliae species,quae ab obiecto minime producuntur , & sulcm locutio Dei naturalis non impeditur impossibilitate obiecti, sicut nee cognitio: ergo pot*rit illam Deus creaturae manifestare, sicut posset alia obiecta naturalia, in quo nulla assignabilis videtur implicantia. Nec video unde implicet cognitio,&species entis ficti in se , cum Deus illam cognitionem habeat in communi Philosophia: ergo si ens sit nauiralemon implicat species,&. cognitio naturalis; si autem implicat species, & Cognitio naturalis, eo ipso supernaturalis erit, eiusque cognoscibilitas superabit naturae totius conne
α9. Respondeo igitur, negans antecedens. Ad probatio- Cognostibinem dicito, impollibilitatem carentiae Trinitatis simpliciter, & absolute, neque esse ens naturale, neque super- iectae Trini
naturale, cum nihil sit, neque esse possit i cum autem id non obstet quominus cognosci possit. Respondeo,eam cO- Sitagnoscibilitatem reduci ad ens supernatiirale, dc superare
Maturae totius connexionem, quia superat naturae totius
principia, maxime, illud: q sunt eadem uni tertio, σc. cuius oppositum euidenter infertur ex impossibilitate carentiae
Trinitatis euidenter penetrata.
3o. Obijcies septim b, potest dari cognitio naturalis pro- septima iis babilis de obiecto superno rei pla possibili, aut existente, lecti. ivm- ut constabit infra: ergo veritas huiusmodi cognitionis na- bii' ν
turalis poterit actu naturali euidenter cognosci, &. simili- bili de obie. aer falsitas actus oppositi , cognita autem euidentCr Veritate, aut falsitate actus naturalis de obiecto superno, Cui- titiae.