장음표시 사용
551쪽
sL8 Tiach. II. De Visione beata.
p s,, lis,. muniter sere omnes Vtriusque Scholae Doctores, Thora. P.Molina. stae , dc nostri cum Suario lib. 1. de attributis negati uis, c. i. st A Ponenor sententia dubitat, nec rem omnino audet definire P Ripaida. pro parte affirmante. Ita Molina I. pari. quaest. I 2. artiC. I. disp. i. Becanus I. pari. summae cap. λ. qu. S. Hertze tract. disp. 48. cap. . Ripalda tom. I. de ente superno tota disp. 23. dc clarius amputatis scrupulis tona. Σ. disp. vltima sect. II. Referens Recentiores , qui in academia Salmantina, de
Complutensi hanc sententiam publicis disputationibus
aperto marte patrocinati sunt. Aliqui candem Recenti . res distinguunt afferentes , substantiam supernaturalem' intelligentem impossibilem esse, secus vero , minime in telligentem. Subst tia su- 3. Afferendum est tamen, impossibilem esse substantiam
Pς ' xv supernaturalem creatam. Omitto probationes ab authori possibiIit. Lare . quia in hac parte libentes da ut manus Aduersari j talentes stando authoritati nostram sententiam praeualeres
Ratione ergo probatur primδ, impossibilis est substantia
naturalis rationalis creata natura sua impeccabilis: talis autem esset substantia rationalis creata sit perna : ergo. Vtraque praemissa probanda est, dc ut omnis euasio Aduer- .sariis, nihil intentatum relinquentibus, praecludatur. Substantia 4. Maiorem ita probo, quia impeccabilitas in substantia rationali est attributum proprium Dei, iuxta mentem Pa-ptorsus re- tmm . quorum authoritatibus conuictus Ripalda, id nega-Pug xx nςς re non audet, tom. I. disp. 18. sect. 8. ergo nulli creaturae ra-
fhe tionali competere potest. Dices , indesectibilitatem mor eabilitas cu lem a se e Te propriam Dei, non vero ab alio , quam parti- R hφφ φ' ciparet creatura superna rationalis. Haec tamen Theologia multis rationibus a nobis exclusa est de ementia, dc attributis. Tum quia confundit attributa diuina cum attributis entis a se. Tum etiam quia similiter dicendum esset, attributa propria Dei solum esse immensitatem , aeternitatem , dc omnipotentiam a se : unde posset creatura aliqua esse immensa , aeterna , dc omnipotens ab alio. Sicut ergo implicat , substantiam aliquam crcatam esse immensam, aeternam, aut omnipotentem , dc esse ab alioue ita Dissiligod by Corale
552쪽
Disp.XVII. Substantiasupernatur. Sect.I. 329
ka contendimus implicare, creaturam aliquam esse impe c-cabilem, seu moraliter indefectibilem , 8c esse ab alio. s. Confirmatur primit, quia eo ipso, quod substantia rationalis in e sse physico sit ab alio , est defectibilis inesse
physico:ergo eo ipso quod in esse morali sit ab alio,crit quoque defectibilis in eue morasti. Secundo , quia impeccabilitas de facto est accidens sicuti sanctitas, dc cognitio t. ergo sicut creatura sancta , dc intelligens per naturam , id cst per seipsam , est prorsus impossibilis , ita ic creatura per naturam,sive per seipsam impeccabitis,impossibilis crit.
6. Iam minor illa, scilicet, creaturam illam supernam CYEaruta su. futuram impeccabilem , quam variis modis contendunt perna for ς
Aduersari j perturbare. Probatur, quia inprimis illa creatura non possct peccare actu superno intrinsece malo , ut fa- lis.
tentur Aduersarij, cum intrinseca malitia, & falsitas ciati
superno repugnent. Neque possct actu naturali intrinsece malo, nam actio esset intrinsece mala, N. aliunde supernaturalis, utpote connexa essentialiter cum principio super-DO: ergo neque peccare posset actu supernaturali intrinse- CC malo, neque naturali similitcr intrinsece malo, cuiusuis enim actio esset intrinsece mala , &. superna. Insuper neque peccare posset actu extrinsece malo, ex circunstantia , scilicet, loci, temporis, aut praecepti, sue actus sit positivus, siue pura omisso naturalis, aut superna , nam cantomnes interpretativa voluntas transgressionis praecepti: ergo superna substantia eo actu denominaretur interpreta tiue volens transgressionem praecepti, unde posset actu post tuo velle formaliter transgressionem praecepti, quod Aduersari j constantes detestantur. Sequela probatur, quia potentia, quae interpretatiue potest velle aliquod obiectum potcst etiam positiue , dc formaliter velle illud ; obiectum enim interpretatiuum vere est intra spheram potentiae nec quaestione dempta , assignabile est obiectum interpretatiuum voluntatis , quod attingi non possit actu positivo, substantia auicin superna posset interpretati uc velle trans. gressionem praecepti: ergo & positive. . Dices, Deum per voluntatem dandi auxilium praece-Xxx dentem
553쪽
Instantia ex volutate dadi auxiliumesi praesciea.
tia conditionata suturi consensus. Nostia con
3 3 o Trach. II. De Visione beata.
dentem omne liberum exercitium voluntatis creatae, Schabitum cum praescientia conditionata futuri consensus ex tali auxilio, vclle interpretatiue consensum, nec tamen potest velle positive, & formaliter seruato iure creatae libertatis: ergo possibile cst obiectum interpretatiue volitum,.quod actu positivo sermaliter intendi non possit. 8. Contra tamen prim', quia Deus, non attento iure creatae libertatis , potest voluntate dandi auxilium velle positive, & formaliter consensum 1 ergo illud obicctum interpretatiuum absolute potest aliquo actu esse positive volitum,quod intendimus. Secundo, quia licet Deus ea voluntate non posset velle essicaciter consensum stante creata libertate; tamen volutate in effcaci scuc 5ditionata, aut sufficiente potest positiue,dc formaliter velle illumergo nostra propositio inconcusta semper vera consistit, scilicet,quodcumque obiectum interpretatiue volitum , posse aliquo, actu positivo formali ter intendi , cum tale obiectum non sit extra spheram potentiae, ut supra expendebamus. Con- Atur, tota nostrae conclusionis probatio. Nam impossibilis est substantia rationalis creata perfectiori modo im- peccabilis , quam si humanitari Christi per unionem hypo staticam: talis autem supernaturalis substantia futura esset: ergo. Minor probatur, quia humanitas Christi redditur impeccabilis per unionem, tanquam per donum gratuitum realiter ab ipsa distinctum, id simpliciter amissibile: su stantia autem superna impeccabilis esset per naturam, i m peccabilitate ab ipsa realiter indistincta, & simpliciterina missibili: ergo perfectiori modo esset per naturam im peccabilis,quam humanitas Christi Domini per unionem hypostaticam,
substantia P. Probatur secundo conclusio. Stibstantia superna esset superna esset sanctitas substaentialis per naturam di id autem implicate ergo. Minor vera est apud Omnes. Maior probatur. Nam
ideo gratia habitualis est intrinsecE, & natura sua sanctitas , quia est principium totius rectitudinis oppositum peccato ; Inde contingit illi diuinae naturae participatio, & ius ad haereditatem gloriae: substantia autem supernaturalis
554쪽
Di*. VII. Substantia supernatur. Sect I. 33 ἔ
esset principium totius rectitudinis per naturam , Oppo tum peccato: ergo esset sanctitas. Minor est indubitata, quia illa substantia nullam posset producere Operationem prauam , ut constat ex dictis, aliunde omnes honestae prodirent ab illa: ergo. 1 o. Tertio, quia licet substantia illa superna sanctitas non vel saltem
esset per naturam , exigeret tamen sanctitatem iure naturali sibi debitam, sicut aquae debita est frigiditaS , quam na- ta, quod etiatura sua exigit, vi concedit Ripalda: id autom implicat: Crgo. Minor probatur, quia substantia illa natara sua exigeret gratiam iustificantem, & quilibet motus gratiae contrarius esset illi violentus, sicut quilibet motus frigiditati
Contrarius violentus esset aquae : ergo motus peccati gratiae 'contrarius, substantiae supernaturali vioIentus csset,& consequenter impossi bilis, quia motus violentus non potest esse ab intrinseat, ; motus autem peccati utpote vitalis essentialiter ab intrinseco debet esse : ergo substantia superna nullo posset peccato graui maculari, imo nec leui, quia eodem pacto exigerct visionem beatam, cui etiam peccatum
ii. Confirmatur. Quia substantia illa superna deberet substatia su esse Filius Dei naturalis, id implicat: ergo. Minor certa I '': ' est, quia Filius Dei naturalis eandem habere debet cum DEi nitui, Patre naturam: illa autem substantia non haberet, ut per lis, non se patet. Maior igitur probatur, quia illa substantia esset Rin'8 3μμ'
Filius Dei e non adoptiuus et ergo naturalis; medium enim non est, sicuti medium non est inter habere eandem naturam cum Patre, Sc non habere, quo distinguitur filius naturalis, ab adoptiuo, nam ut ait Francofordiense in Sacro- syllabo , columna quinta, adoptiuus dici non potest, nisi qui alienus. Et Ambrosius lib. I. de fide cap.9. FUItis , aut per adoptionem , auι per naturam es. Maior est certa, quia illa
substantia per gratiam sibi debitam esset Deo amica, iusique habens ad haereditatem gloriae , quae propria sunt Pi-lij Dei. Minor probatur, qui filius naturalis eo driseri ab adoptiuo, quod ille titulo productionis absque ullo fauore cxtrinseco, aut dono gratuito, ius habet ad bona Patris; X x x a adoptiuus
555쪽
13α Tract. II. De Visione beata
adoptiuus autem non ita , sed ex fauore extrinseco, & dono gratuito: substantia autem supernaturalis titulo producti nis, ius haberet ad gratiam, & consequenter.ad gloriam, seorsim a quocumque fauore extrinscco , aut dono gratuito r ergo esset filius Dei naturalis. Debita quo- Ia. Dices, gratiam se sola non esse ius ad gloriam , sed
quς xii ς' ς' una cum carentia peccati , haec autem donum esset gratui-eati.&gratia tum rc spectu illius substantiae , 5c fauor extrinχcus. Contra respςo' ii' tamen pumo, quia id supponit gratiam esse natura sua com- .... . A '' possibilem cum peccato, quod est falsum. Secundo , quia substantia illa esset natura sua impeccabilis, ut ostendimus: ergo & haben 1 natura sua ius ad carentiam peccati, sicut
haberet ad gratiam, quam natura sua exigeret: ergo sicut gratia non est et filior, aut donum gratuitum, ita neque carentia peccati, Jc consequenter neque ius ad haereditatem gloriae: Tertio, quia gratia respectu illius sabstantiae suta
pernaturalis, gratia non esset, haec enim talis est iuxta Paulum , quia absque ullo debito gratuito donatur a Deo, sal tem radicaliter, auxiliorum efficacium collatione : illi autem substantiae donaretur ex debito : ergo gratia non esset.
I 3. Dices gratiam habitualem Christi Domini esse verE
gratiam , quamuis debita sit unioni hypostaticae. Contra,' quia unio hypostatica debita non est humanitati, Sc con sequenter neque gratia habitualis debita est illii substantiae autem supernaturali seorsim ab omni alio dono gratuito debita esset gratia: ergo non esset gratia. Quod si dicas etiam exi stentiam illius substantiae supernaturalis esse
gratuito concessam a Deo potente illam non producere, non solius, quia hoc pacto, etiam proprietates , ic accidentia connaturalia gratuito dantur, gratuita productione existentiae; nec tamen sunt gratia : ergo ad istam satis non est , esse donum gratuitum ratione existentiae, sed vite Suinalia su- rius opus est, esse donum gratuitum supposita existentia. Ei linii, u5 14. Quinto. Creatura illa superna esset sema Deli ergo posset habe- non posset habere vllum ius, aut eXigentiam , ut adoptetur
.absitio,. e Deo in filium Illa autem substantia haberet tale ius,
556쪽
dc exigentiam , cum debita illi esset gratia habitualis, &carentia peccati; in quo consistit adoptio : ergo. I s. Dices cre Ripalda torno 2. disp. vltima, sect. I I. Filiationem adoptiuam compossibilem esse cum conditione seruili, haec enim tantum respicit dominium Dei in creaturam rationalem, eiusque actiones, quod optime stat cum filiatione adoptiua,quamuis conditio pure seruilis per pec- catum illam excludat. I 6. Contra tamen, quia licet conditio seruilis compossi- solutio mabitis sit cum adoptione in filium, tamen intelli Fibile vide- ρ'': . .:
tur posse sertitim ius , N. exigentiam habere , Vt ad optetur tio. a domino ; longe enim diuersiim est, posse dominum adoptare servum in filium, & seruum exigere ut adopetetur a domino : ergo licet conditio seruilis compossibilis sit cum adoptione,illam tamen exigerC non poterit, quod in creatis perspicuum est; conditio cnim seruilis natura sua excludit ius, de exigentiam in scruo, ut adoptetur a domino: imo liber extraneus similem exigentiam habere non potest : ergo neque creatura illa s uperna, Vtpote extranea,& Dei terua, exigere poterit, Vt adoptetur a Deo : sed id necessario fauor esse debet per donum gratuitum ,& creaturae indebitum. 17. Sexto. Praecipua dona, quae titulo siliationis dCben- praecipua4o . tur filio naturali Dei, debita esse non possunt purae creaturae: ea autem sunt gratia, gloria : ergo ista indebita pror- in .sseni sub sus sunt omni creaturae purae rationali, quod si ius ad prae- st nuaecipua dona filio naturali debita, semel purae creaturae con a P 'Rouenire potest , cur non poterit competere ius ad inferiora
dona 3 Vnde quidquid debitum est filio naturali Dei, a di gnitate personae distinctu, debitum etiam esset alicui crea turae possibilis supernae, ex quo fieret possibilem esse creaturam supernam, cui dc bitum, & connaturale esset lumen . propheticum, virtus patrandi miracula, cognoscendi cui- denter secreta cordium, futura libera,tam absoluta, quam conditio nata,& decreta Dci,quae sunt manifestissimum d Uinitatis argumentum. Iuxtata illud Isaiae i. Annuntiate qua
ventura sunt in futurum, o sciemus, quia Dij estis vos X xx 3 18. Denique,
557쪽
ue 3 Tract. II. De Visione beata.
18 Denique, possibilis non est substantia, quae non sit propria substantia terminabilis, nam de ratione substantiae est,e sic cns per se, id est de constitutivo suppositi,ut ostendi in Metaphysica : ergo impossibit is est substantia quae non sit naturalis; osse Cnim naturalem, aliud non est,quam esse substantiam propria subsistentia terminabilem , ut constat ex disputatione prima: ergo impostibilis est substantia si
pra naturam, dc consequenter supernaturalis. possibili, no I9. Collige ex dictis, possibilem non esse substantiam ra- est substi; - tionalem creatam supernam, cui vel minimum donum su-' ''iti . ma pernum debitum sit,& connaturale, nam quaecumque su donum su- stantia nationalis creata , futura esset impossibit is nece Lb iuri's . 8 1ario , pro omnibus enim militat primum nostri assem fundamentum, ut expendenti fici manifestum: substantia
'l' ' Γ, ά autem impeccabilis crCata implicata ergo. ollige secunia. i. su=.iri'. impossibilem esse substantiam supernam irrationalem vi
Mentem , aut non vivent m , quia omnes s uni natura, cum
sint propria substantia terminabiles.
Reeens sun- 2 o. In calcC tamen non omittam recens fundamentum
mum pro impossibilitate substantiae supernaturalis. Ita dochus Rebilitat sub centior assumptum probat pluribus ex nostris fundamentisti anxiae is tanquam inessicacibus derelictis. Nam ens supernum est,.. citi illud quod participat in sitis praedicatis aliquod praedicatum ex his,quae Deo conueniunt, ut distincto a substantia creata: illud autem quod participat tale praedicatum non P test esse substantia creata: ergo quod fit ens supernum non pote st eue substantia creata. Minor est certa,nam substa etia creata non potest includere praedicatum , quod exclu-vit substantiam creatam: praedicatum autem DC o conueniens, ut distincto a substantia creata , est praedicatum, quod excludat substantiam, cum per illud Deus distinguatur ab illa: ergo. Maiorem autem illam primi Syllogisini supponit ex constitutivo entis supernaturalis. ar. Displicet tamen Recentior iste cum suo funda memto, eo quod illud caeteris anteponat; longe enim dissici liorem habent solutionem, & dissicultatis neruum , quae a nobis proposita sunt, quam illud suum , cuius negata maiori,
558쪽
Disp. XVII. Substantia supernaturi secti .lL 3 s
maiori, ut negatur a propugnantibus substantiam crea- eam summam, nihil restat dissicultatis , eamque maiorem falsam esse , multis ostendimus probationibus de constitutivo entis supernatural is, videantur ibi dicta.
. Ertum est primo exiuictis, intellectum supernum, sinus e 4 cum substantia creata realiter identificatum impossibilem esse, nam sebstantia ,. cui talis intellectus aliqua. identificaretur, pariter futura e siet superna, quod implicat . Dissicultas ergo est de potentia realiter a substantia intelligente distincta degenere qualitatis, si cuia umen gloriar . uae autem pro intellectu dixerimus, eadem cum proportione de voluntate dicenda erunt, maxime cum voluntas
a potentia intellectiva sibi proportionata dependeat. Certum est secundo in sententia admittente possibilem substantiam supernam , possibilem quoque esse potentiam i ntellectivam, Bc volitivam supernas illis superadditas, sicut in substantiis naturalibus possibiles sunt naturales potentia: iuperadditae. Controuersia igitur est inter Doctores, substantiam supernaturalem negantes, an videlicet cum hoc stare possit possibilitas intellectus, 3c voluntatis supersae . ,3. Assero primo, possibilem esse intellectum superna- possibit . est ituralem. Probatur, quia si possibilis non esset, maximὶ, in plicctuα quia connaturalis deberet esse alicui substantiae creatae, & 'Τ' 'μ' haec deberet esse superna, quod implicat ι vel quia esset in- desectibilis a vero , quae ecti perfectio propria Dei,nullo autem enc his capitibus repugnat . ergo. Minor quoad primam partem probatur, quia intellectus supernus nulli substantiae Creaetae connaturalis esset , aut debitius: ergo ex hoc capite non implicat. Antecedens probatur, quia licet ex qualitatibus naturalibus nulla sit possi bilis, quae conna, turalta non sit, ec debita alicui substantiae creatae I tamen
559쪽
ue 36 Tract. II. De Visione beata.
possibiles sunt qualitates supernae,quς nulli substantiae cre
tae debitae, aut connaturales sint, ut patet in toto ordi ne superno de facto existente: ergo licet ex qualitatibus naturalibus, nullus sit possibilis intellectus, qui alicui sub stantiae creatae debitus non sit, dc connaturalis ι tamen possibilis erit intellectus su pernus , qui nulli substantiae creatae debitus , dc connaturalis sit. Dices, intellectum non posteriuellectum se solo producere intellectionem, nisi coniunctus sit na- ό, ι' ι. . turae rationali : ergo debet e si e connaturalis illi, ut eleuet. pi,dueere ' illam ad actus supernos producendos , quos natura se solari tellectiO- efficere non potest. Contra, quia lumen gloriae neque potest se solo producere visionem absque consortio intellectus sibilitati. naturalis creati, nec tamen lumen gloriae debitum est, de connaturale intellectui naturali: quia igitur intellectus Q pernus se solo absque Consortio substantiae creatae producere non valeat intellectionem , neque intelligere , non idcirco debitus erit & connaturalis substantiae creatae ; Inde enim tantum sequitur substantiam creatam debitam esse, de connaturalem intellectui superno, sicut debita est , &connaturalis lumini ad agendam Visionem , non verb
et s. Iam vero minor illa quoad secundam partem,scilicet, Nee obstat impossibilem non esse intellectum supernum, quia esset
zi, et.. indesectibilis a vero, eo quod nullum posset producere actum fal1um, probatur, quia indefectibilitas accidentalis a vero , non est propria Dei perfectio, sed solum indefectibilitas substantialis , dc per modum naturae, ut patet inlumine, de habitibus supernis, qui indesectibiles sunt
vero, dc impotentes prorsus actum falsum producere; &ratio est, quia dona superna natura sua diriguntur ad perficiendam naturam creatam, Ciusque imbecillitatem, de defectibilitatem reparandam, 8c eleuandam; si autem desectibilia in se essent, quonacido possent naturam de se d sectibilem roborare, Sc ad meliorem statum elevare. Ιde inde sectibilitas a vero naturae creatae repugnans, possibilis est accidenti superno.
26. Confirmatur, indesectibilitas a vero propria Dei, la
560쪽
Di b. XVII. Substantiasupernatur. Sect. u. S 3 7
est illa, quae penitus excludat rem defectibilem a vero etiam radicalem in natura sibi propria : intellectus autem dc ectibili, supernus non cxcluderet desectibilitatem radicalem a 'bs , OEi vero, in natura rationali sibi propria: ergo noD participaret indefectibilitatem a vero propria Dei. Maior mihi Cui dens est. Tum quia indeiectibilitas formalis a vero propria Dei , est indefectibilitas per naturam, id non per donum superadditum,atque adeo quae non excludat radicalem indefeetibilitatem naturae, non erit propria Dei: intellectus autem su pe mus accidentalis cana indefectibilitatem naturae non excluderet. Tum etiam quia id eb dona superna non participant attributa soli Deo propria, quia supponunt naturam sibi propriam detectibilem. Minor autem illa probatur, quia defectibilitas radicalis a vero, cst de intrinseco conceptu cuiussi bet naturae rationalis creatae: Ergo intellectus supernus illi possibilis, non exclud ct radicalem defectibilitatem a vero in natura sibi propria, videlicet rationali creata, ut patet in unione hypostatica indefectibili a Vero, dc bono , quae non excludit radicalem defectibilitatem a vero , dc bono in natura humana sibi propria. a. . A si ero secundo , possibilem esse voluntatem superin possibili, est naturalem. Haec conclusio cisdem fundamentis, quibus V0lum praecedens stabilitur; impeccabilitas enim quam voluntas P V ' - - illa participaret, non esset propria Dei ; haec enim excludere debet in natura sibi propria omnem defectibilitatem a
bono , etiam radicalem , quam non excluderet voluntas
superna , sicut nec intellectus indefectibilitatem a vero Et confirmari potest instantiis gratiae iustificantis, dc unio nis hypostaticae, quae in se indefectibiles sunt a bono, manente semper natura humana radicaliter defectibili. Eo quod donis illis supernis intrinseca naturae defectibilitas non amittatur, Quaeres, an similiter possibilis sit qualitas possibilis supernaturalis, quae simul esset intellectus, Si voluntas. qμ- se
Rupondeo amrmative eisdem rationibus, dc fundam nil S, intellectus
quibus possibilis est intellectus,& possibilis etiam voluntas; αergo dc possibilis qualitas supcrna quae intellectus esset simul, dc voluntaS.