장음표시 사용
581쪽
ue 1 8 Tract. II. De Visione beata.
omne spatium , unde si creatura eam exigentiam haberet, quoque immensitatem Dei contineret ι cognitio autem diuina, non stat in praecisa exigentia omnis cognoscibilis, quam habere potest cognitio confusa creata, sed in speciali modo tendendi, &. in eminentissima perspicacitate
supra omnem eminentiam cognitionis creatae, cui HS claritas summa esse non potest, nam quacumque supposita maior altera possibilis est; Idcirco,etiamsi ex parte obiecti nulla sic distinctio obieetorum , adhuc in intensionalibus stat fundamentum unam cognitionem ab altera secernendam , dia consequenter ad distinguendam diuinam a
o. I, 3ι- Secunda sententia , cuius ante meminerat Petrus Alf risi de Hurtado disput. q. de Incarnat. g. iso. Est etiam Oviedi Contro. 6. de Anima punch. s. g. 1. dc Al nsi ibidem disp. '' i 6. sech. 4. asserentium impossibilem esse extensivam Dei comprehensionem, quia attingere deberet omnes diuinas perfectiones, non solum necessarias, sed etiam liberas, eo modo , quo sunt in Deo : id autem impossibile est cognitioni creatae: ergo dia creata comprehensio extensiva Dei. Maior supponitur ex definitione comprehensionis, quae totum obiectum adsequare debet. Minor probatur , quia persectiones liberae ita sunt in Deo quoad entitatem, ut quae existunt denominatiuE, potuerint non existere,& quae non sunt denominative potuerint esse absque ulla physica Dei mutatione, nulla autem cognitio creata participare potest in se inscrutabilem perfectionem diuinorum actuum liberorum , quae scilicet sit cognitio, quoad entitatem, de se indisserens ad cognoscenda decreta, quae non existunt denominatiue I si essent; de non cognoscenda, quae sunt denominatiue, si non fuissent: ergo nulla est possibilis c gnitio creata adaequans cognoscibilitatem perfectionum liberarum; & consequenter neque comprehendens. s.άc. .. 33 Displicex etiam sententia. Nam ad comprehenisu, inpii sonem sati S est cognoscere omnia, quae sunt in obiectos non autem necessarium est, cognitionem participare in
.s; at ''' modo cognoscendi, modum essendi obiecti , obiectum
582쪽
DHp. XIX. Acomprehensibit. Dei. Sect III. 1 s v
enim liberum comprehcndi potest cognitione necessaria: ergo similiter obiectum absque physica mutatione potens
esse,& non esse denominatiue, poterit a cognitione non Valente repraesentare, &. non repraesentare denominatiue, comprehendi , si omnia, quae sunt in Deo quoad entitatem,& quoad denominationem, clare penetrentur , tunc Cnim
nihil obi ecti lateret cognoscentem : ergo totum obiectum adaequaretur , quin aliquid illius lateret cognoscentem etiam quoad differentias. Confirmatur. Ea indifferentia diuinae libertatis tantum est in actu primo antecedenter praeci siue ad omnem actum secundum, ex suppositione autem, quod eligeret Deus suo decreto hizo obiecta,&omiserit alia, nec omissa possunt existere denominatiue , nec existentia non existere: ergo si clare cognoscatur illa indifferentia in actu primo, &. haec suppositio actus secundi, tota diuina libertas comprehenderetur, si aliunde nihil obstet.
34. Tertia sententia est Moncaei disput. 2. cap. . & ali- Sententia P. quorum Recentiorum , ideo repugnantium impossibilem creatam Dei extensivam comprehensione, quia penetrare seletia ipsu, non potest decretum diuinum ipsam decernens, nec scien- . m: φhς
tiam visionis decrcto,& ipsa comprehensone posteriorem. ε' ζh',2
Huius sententiae fundamentu examinandum est ex profes- 1cne, expunisso dum de obiecto visionis disputemus.Interim tamen displicet,quia nisi de voce disputetur, ad persectam Dei comprehensionem sussicit cognitio omnis perfectionis necessi, riae, nam Deus se ipsum sua scientia necessaria comprehendit, ex eaque solum procedit vcrbum , ut ostendi de Trinitate. Insuper Deus non constituitur aliquo libero at ergo ad totum Deum comprehendendum , solis persectionibus
necessariis etiam extensiue constitutum, opus non est cognosci libera. Confirmatur. Q ulla iuxta hanc sententiam solum libertatis diuinae mysterium obstat creatae Comprehcnsioni, eamque Trinitatis Mysterium non se peraret etatione sui, quod nec Scripturae, nec Patribus consonum est, impossibilitatem creatae comprehensionis reserentibus in Deitatem , dc Mysteria necessaria.
3 3. Afferendum ergo est,implicare extensivam Dei com/ prehensionem,
583쪽
16ο Tract. II. De Visione beata.
implieat ex prehensionem, quia ista imbibit intensivam, quae penitus repugnat cognitioni creatae. Probatur, quia impossibile est ut, imbibit cognitionem aliquam esse comprehensivam totius obiecti, inicatiuam. & nihil comprehendere ; talis autem esset extensiva comprehensio, quae simul non esset intensiua: ergo. Minoi probatur, quia cognitio, quae nullius persectionis est inten- tua comprehensio,nihil obiecti comprehendit:ergo comprehensio extensiua, si simul extensilia non esset, nihil obiecti comprehenderet. Confirmatur. Comprehensio exten- sua talis non est, quia excludat intensivam , sed quia dicit comprehensionem intensivam , non unius tantum, sed alterius persectionis obiecti, sed omnium : ergo implicat e tensiva comprehensio,quae intensiva non sit
An in hac vita et isto beata fuit alicui concessa e
Status eo 36. Ion procedit difficultas de Christo Domi no, cui Ἀοψςih in instanti conceptionis concessam sui se visio nem beatam certissimum est; sed de caeteris puris viatori bus; dc quidem de Ionge ordinaria , nulli tantum priuile
gium contingere potui sie fatentur omnes, quia status viatoris est status certandi, regrinandi, Sc merendi i non au- Euaristus tem possidendi. Idque clare expressit Euaristus Papa in R-ῖ Epist. i. quae habetur tom. I.Conciliorum his verbis. Lucem quam Deus inhabitat, nullus nostram in hoc mortali eorpore constitutus, potest aliquatenus contueri. Controuersia ergo est, arx in hac lem fuerit aliquis purus viator dispensamS. Emis Virgi- 37. Assero primo cum Soario tom .a. in 3. pari. disput. I9.
se ist. . in hac lege dispensatam esse Beatam Virginem, ut D i. semel, saltem diuinam essentiam praegustaret. Ducor, quia, titulo Maternitatis Dei, eximia, & peregrina priuilegia concessa sent Virgini ue non est ergo cor illi denegetur, maxime pro hac Virginis gloria, nobilissimo Patrum, &. Do
584쪽
Disp.XIX. incomprehensibi Dei. Sect. IV. 3 6 r
ctorum agmine militante, quos foecunda eruditione colligit noster SalaZar de conccptione cap. 32.9.6.38. Quo autem tempore Beata Virgo viderit diuinam instanti
essentiam , dc an semel, vel pluries, diuiduntur Patres, ἡ 'S' &. Doctores. Aliqui asserunt vidisse Deum in instanti suae
conceptionis transeunter , & per breue tempus. Ita Sala- P SilazM
Zar citatus, Ribas hic disputat. Iq. capitC 2. Mend OZa in ii Meudoraviridario lib. 1. Problemate io. fine, Scrlogus in cantica P seriogus. vestigatione 1 . explanati C morali concl. 2. a num ψ6- p p tu, R, Cellata in Apendice de Iudic. figurato I. 8. nun .44. GUe- mirez. Hara in Matth. obseruatione I S. concl. I. g. T. numero S.
Pintus Ramirc2 de conceptione Anthologia I 2.3. I. 39. Beatus vero Thomas a Villa noua sermone de Restir-In die Re rectione Christi ioo. Beatam Virginem in ipso resurrectio 'f',' nis die diuinam essentiam clare vidisse ic statur. Diuus An- Tlioino a toninus A. pari. titulo I 3. capite II. in die Incarnationis, vel Natiuitatis. Gerson super Magnificat , Alcibeto 82. nationi, , in littera R. licet non signet diem, iudicat tamen B '' a ittam Virginem non semel , sed saepius , imo frequenter se. Geis clara Dei visione fuisse perfidam , quae omnia in tantae ma- ς tris obsequium satis probabilia sunt. . Dices primo. Si Beata Virgo in primo conceptionis Meritum B.
instanti Deum vidisset, nihil mereri potuisset: id falsum . h. iai
est : ergo, dcc. sequela probatur, quia visio beata necessi-ta. tat ad amorem : ergo per illum nihil mereri potuisset. Restondeo, visionem beatam non neccis a re adhuc amorem prae alio , sed ad aliquem; unde clectio in Clioris meritoria Virgini filisset, ut in simili dixi de amore Beatifico Christi Domini trach. de Incarnatione. i. Dices secundo. Si Beata Virgo vidisset Deum in Fuses ei uiae primo suae conceptionis instanti, non potuisset per actum P . β''φfidei de existentia Dei, se disponere ad primam sanisti ficationem ν achus enim fidei pugnat cum euidentia ciust dem obiecihi : ergo , &c. Respondeo negans sequelam eiusque probationem, nam actus fidei de existentia Dei ad iustificationem requisitus componitur cum Cui dentia naturali abstractiva de eadem existentia Dei: dc ctiam
585쪽
161 Tract. II. Se Visione beata.
cum visione Beata posteriori ipsa fide , ic iustificatione maxime , eum motivum actus fidei sit diuersum, &non visum.
Nullus in i. Assero secundo, nullum alium purum Viatorem, printer Beatam Virginem, dispensatum fuisse in ea lege; a ginem, Deu que adcb nullum in hac vita mortali vidisse Deum; est 4i communis Doctorum , quamuis oppositum teneant de Moyse , & Paulo Augustinus, dc Thomas apud Grana- dum hic tract. 7. disputat. I. Et de Sancto Iosepho Petrus Morales in capite I. Matth. libro I. tract. I. num. I . Salas Molina, Maldonatus, & alij apud Granadum. probatur , quia regula illa initio tradita generalis est : ergo absque graui fundamento eximendi non sunt Sanctissimi viri; fundamentum autem oppositae sententiae leuissimum est, ut ex obiectionum solutione constabit rergo. Vatia Seri. 43. Obijcies primo pro Adamo illud Gen. 1. Immissi ergo ν η 'Deus soporem in Adam. Semnia pro Movse illud Numero
elatata. rum I 2. Ore enim ad os loquar e , ct non per angmata , Ofiguras Dominum videto Item Exodi 33. loquebatur au em Dominus ad Mostsem facie ad faciem, scat solet loqui homo ad amicum suum. Tertio pro Paulo obijcitur illud 2. Corint. a1. Rapius es in Paradisum , se audiuit arcana verba , qua non licet homini loqui : ergo clara a Dei vi sio , & non pe aenigmata , & figuras concessa fuit illis a Deo. Respondeo, soporem Adami non fuisse visonem Dei, sed reuelatio nem aliquam infra visionem. Quae autem pro Moyse adducuntur, solum conuincunt familiarem Dei communia . cationem cum ipso, visionem corpoream, qua Dcum informa visibili et apparentem, videbat. Raptus autem Pauli , solum denotat magnam diuinorum reuelationem, quae omnia absque visione intellectuali contingere potuerant.
586쪽
Disp. XX. De Lumine gloria. Sect I. 3 6 3DISPUTATIO XX,
De Lumim gloria , s an sit diripositio vel causa
materialis, velformalis visionis beata Z
V M E N gloriae prout de facto est uua ιη gl
tenus iupernaturalis inhaerens animae, vel pst supct porci Liae Intellecti r , utramque ele ' 'h uans ad visionem beatam. Statuta ergo
visionis possibilitate, existentia, & s ematuralitate; munera luminis erga eandem visionem exorditur prae- 'sens disputatio, unde eius necessitas clarior apparebit.
SECTIO I. 4An lumen gloria sit diJositio, ut essentia diuina
uniatur intellectui per modum flectet ,seu forma intelligibilis r
a. A Ffirmant Caietanus, δc eius Discipuli , asserentes, Icessentiam diuinam esse formam intelligibilem, re ut talem vere, & realiter uniri intrinsece intellectui creato; quamuis inesse entitatiuo non uniatur. Sequitur ipsum Theologus Salmanticensis Discalceatus hic disput. i.
3. Afferendum tamen est primδ cum communi nostrorum, nullam existere unionem intrinsecam Dei , in esse 2 'ii' intelligibilis, cum intellectu creato. Primδ, quia esse in- gibilis, cum
telligibile Dei in actu primo , est formaliter ipsummet B Bbb 1 esse
587쪽
e sic entitati tuam Dei, nec ulla ratione intrinsece ex partα
obiecti, aut virtualiter distingui possunt, cum essentia di uina,quae est ipsum mei esse Dei intelligatur a Beatis: ergo est. formaliter intelligibilis, sicut Personalitas Verbi, quae physico unitur humanitati, est formaliter uni bilis, & in- telligibilis , quod autem unitur intellectui,cst csse uni bile: ergo impossibilis est unio intrinseca lle intelligibilis Dei,
quae similiter etiam non sit unio se entitatiui Dei; nulla autem datur unio intrinseca esse entitatiui Dei cum intellectu creato: crgo neque esse intelligibilis. 4. Confirmatur. Vel esse intelligibile ,& esse entitatilium distinguuntur virtualiter in Deo, vel non λ Si non distinguuntur: ergo unito uno, etiam Urerum uniri debet, uniri enim, non uniri praedicata sunt contradictoria,quae
si vera essent de esse entitatiuo Dei, & intelligibili, sine dubio distinctionem virtualem eorum arguerenti unde falsitin esset non distingui, si distinguuntur : ergo non potest videri esse entitatiuum Dei a Beatis, quod dici non potest. Probatur consequentia , quia obiectum , quod non unitur intellectui, non potest ab ipso videri ; ideo enim exigitur a nobis unio illa ; esse autem entitatiuum Dei, ut distinctum ab intelligibili, non potest uniri intellectui: ergo neque videri, vel si esse entitatiuum videri potest absque unione: ergo haec libere constituitur ad videndum Deum. . . Dices totum esse Dei uniri intel sectui pcr modum Qrmat intelligibilis; nihil vero Dei uniri per modum r-mae entitatiuae, siue naturalis, quia haec ordinatur ad componendam unam naturam, quod repugnat diuinae , utpote in se omnino persectae , serma autem intelligibilis non o di natur ad componendam aliquam naturam , sed ad perficiendam illam ad intelligendum , quod non repugnat na turae diti inae diuinae; imo hoc modo naturam Creatam perficere magna est Dei cXcellentia. Contra, ideo natura diu iana non potest esse Erma entitativa, siue naturalis , quia
in esse entitatiuo , re naturali est omnio perfecta.ι sed etiam inesse intelligibili est omnino persecta : ergo non potest esse serma vitelligibilis. Secundo, quia, subsistentia Verta
588쪽
Disp. X X. De Lumine gloria Sect. I. 163
Verbi perficit humanitatem,etiamsi non siri forma respectu illius: ergo sunt liter natura diuina posset intellectum creatum perficere, etiamsi non esset forma illius.
6. . Secundo probatur conclusio, quia superuacanea est seetida pro unio illa intrinseca ; Si aliqua enim esset necessitas, ma- h xi 3 q.
gnitioni S,quae unitas stare non potest respectu visionis abs- que unione intrinseca cum intellectu creato: id falsum est ergo. Minor probatur , nam ut ex comprincipiis partialibus unum totale Consurgat , sussiciens ad productionem cffectus, nulla opus est unio intrinseca comprincipiorum inter se, sed sufficit extrinseca coniunctio , applicatio; sic duo luminosa coniuncta causant eandem lucem, e duo homines trabe ab impellentes cundem impulsum Deus, dc creatura eundem effectum: ergo si unitas principij physici stat absque unione intrinseca physica comprincipiorum i cur unitas principii intentionalis, stare non poterit absque unione intrinseca intentionali 7. Tertio, quia unio iuxta principia Thom istarum de- Tertia ratios bet esse indistincta a Deo, sicut indistinctam tuentur Vni - 2d . abnem hypostaticam, ut fatetur Theologus Discalceatus par- indistincta λ
rafo 3. fine i de facto autem impossibilem esse unionem 'ii' e
Dei cum aliquo creato ab ipso indistinctam, ostendi cx ficto. professio tractatu de Incarnatione. Fundamcntum breui suggero. Nam in temporc nulla potest esse de nouo in Deo intrinseca perfectio, etiam libera, quae non fuerit ab aeter- no, propter diuinam immutabilitatem , constantiam: ergo unio, quae de facto staret, prae existere debuisset ab aeterno; id implicat, quia ab aeterno non fuit alterum ex remum, nempe intellectus, a quo existente essentialiter unio illa penderet, cum essenti aliter sit duorum intrinseca determinatio: ergo neque potuit ab aeterno existere Unio, Consequenter neque in tempore, aliter enim aliquid Deo intrinsecum inciperet de nouo. 8. Confirmatur. Vnio tam essentialiter est determinatio ν' - -ἰ
unius ad alterum extremum , quam physica praedetermi- natione venatio sit determinatio causae ad effectum ; implicat autem, g T Th
589쪽
1 6s Tract. II. De Visione beata.
vi fatentur unanimes Thom istae, existere praedeterminationem causae ad effectum , & non existere causam , & ese fectum : ergo BI implicabit existere unio, dc non existere
utrumque extremum, ab aeterno autem non existit utrumque extremum, ut est certum: ergo neque unio.
Coneulsus 9. Quarto, in sententia Thom istarum,&nostra,duplici hia*ζό2.. modo concurrit Deus ad visionem, dc per modum obiecti, unione in . dc per modum causae physicae, concurtu simultaneo omni-trinse potentiae , nulla autem est necessitas, nec possibilitas, s sal-
tibiali ' ' tem de facto ) unionis Dei cum intellectu creato in esse causae physiicc productivae: ergo neque inesse cauis per modum obiecti productitiae.
Prima Ad. IO. Dices primo.Necessariam esse eam unionem in con-
....' 'o Cursu per modum obiecti, quia omne intelligibile, quod non sit ipsum intelligens, debet isti uniri, vel immediate per se ipsum, quando nulla est possibilis species intelligibilis creata, scilicet i m pre ssa obiecti, vel per speciem intelligibilem distinctam, qua ratione omnia obiecta creata ab intelligente distincta , uniuntur ipsit. Cum autem in via Diui Thomae nulla sit existens aut possibilis species impressa Dei, inde necessaria est unio ciusdem cum intellectu
Creato, ut videlicet Deus sit debite coniunctus, &appli obiecta catus potentiae. Contra tamen, quia obiecta creata, dc ab Mς- 'φ' intelligente distincta, non uniuntur intellectui adhuc me-
triniaee in- dla speciC Intelligibili, ut patet quando cognoscis valen- 'tellectui, tiae obiectum distans, dc impotens speciem mitiere, V. g. statuam Romae existentem, vel obiectum praeteritum, aut futurum, imo nec obiectum ea proportione praesens, ut posset species in potentiam traducere illi unitur, quia ut obiectum media specie uniretur potentiae, OpUS erat, ut immediate uniretur lpeciebus a se productis: Ergo neque mediis illis potentiae. Meunda res- II. Occurres. Species intelligibilis esse eiusdem rationis p usi ,*ς cum obiecto ; atque adeo unitis illis sussicienter dici obie-
eiusdem ta- ctum Immediate unitum.
.ό .A. Iz. Contra tamen. Primis, quia species esse eiusdemi susei.Λ tionis cum obiecto, videlicet speciem lapidis, esse lapidem, lipecies
590쪽
Disp. XX. De Lumine gloria. Sect. I. 36
species assii mi, esse asinum, nullo probatur fundamento, ut ostendi in libris de anima. Caeterum permittamus Opinionem illam, & adhuc contendo obiectum non uniri potentiae , quia licet species lapidis csset lapis, non tamen est lapis se tenens ex parta obiecti , lapis enim , qui obicctum est, de lapis, qui est species realiter distinguuntur , etiam in sentcntia Thom istarum , lapis autem, qui est obiectum, nulla ratione unitur immediate lapidi, qui est species: ergo neque medio isto unietur potentiae. 13. Contra secundb. Quia etiamsi de facto mediis spe- Vnio eu in ciebus obiecta creata unirentur intelligenti, adhuc iudico I μῆς- admittendam non esse unionem obiecti se ipso immediate ei.bu h. concurrentis ad visionem. Nam unio immediata specie ςstis operum cum intellectu contingit de facto, non quia necessa ii'. ' εμ ria sit ad agendum una cum intellectu, ut in superioribus ostensum est; sed quia species intelligibilcs sunt de genere qualitatis exigentis de se unionem cum subiccto: ergo obiectum quod qualitas non est, scilicet Deus, etiamsi per se ipsum immediate concurrat, nullam exigit intrinsecam sui unioncm cum intellectu.a . Tertio, quia haec responsio dat nobis quaestionem,
utpote contendentibus, nullam esse necessitatem, ut intelligens sit ipsum intelligibile, siue obiectum cognitum; sed sufficere praestantiam obiecti, ad cognitionem ipsius
producendam , dc complendam potentiam intellectivam creatam, etiamsi praestet concursum esticientem in actum intelligendi, ad id enim sufficit unio extrinseca causarum, ut patet in omnibus aliis effectibus, qui a duplici causa
Oriuntur , siue utraque creata sit, siue una creata, &. increata altera. Confirmatur, quia obiectum, ut ostendi in libris obi.ctum de Anima, nec per se, nec per species praestat concursum Rullum prae- efficientem in cognitionem ι Ille en Im permisi US est a sumemeteti. Philosophis, non alio standamento, nisi quia munus aliud, ς . in co
ad quod species necessariae essent, non apparebat; appa S' '' reret autem, si necessariae sit ad approximandum obiectum distans, vel absens; idcirco obiecto intime praesenti nulla est necessitas specierum: ergo est,cur obiecto,aut speciei