장음표시 사용
141쪽
DE FIN BON E ΜΑL. I, I. 2 vivendum reperiri posse, quod conjunctione tali sit aptius. Quibus ex ouinibus judicari potest, non modo non impediri rationem amicitiae, si summum bonum in voluptate ponatur, sed sine hoc institutionem ami
citiae omnino non posse reperiri.
XXI. QuaPropter si ea, quae dixi, sole ipso illi istriora et Hariora sunt; si omnia dixi, hausta e fonte
naturae; si tota oratio nostra omnem sibi fidem sensibus confirmat, id est, incorruptis Atque integris
contextia Meua pia asserendiis erat, ubi in triptio et mediam te enima nitur, ut vox inis innatine qualem mmmu deprehendet. Urgebit forte partimis Im Maeverantem Daia videndum quoque at quo loco quaque iunctum ala ea meis atmii inuAttendendum potius ad hane te Iloia ae vim et naturam emt. Notat aulin
ae non olum . . . sed etiam . . . et
ad--. De hamat dupheia vi saepe revmna in pelorint a vis. Hae autem tortia Pariter ex ordine est, a tonum , per se iam iam oem et , -- valere mutio igitur magis, iaciam prae dena et vim iste ivam ahet. Metionem aulam , anim, nihil dubitamus, ex vanumano ortam χι
earo, quod ex compendio amnum aeriptum, litem, a Macrima, alvo neglecta merit, alvo huismis, non potvit quin ex alliteratione is in enim mutaretur. Cui eo te eas lineo vim , ut is texis eam recepturi Rathis retae a L
eat, Mentiente Bremio sed etsi iuveho verhum Inouisael a serihi solet, tamen frequentissime uotor - -
tito inur; M. Aeadd. II, 44, 143, et quae Ri laudamua. Atque h. I. at purgatas aures adhibueris, laeum, eo -- ieeto, deteriorem fieri videbis et nvaddamu , augeri . hoe intermiato, soni vim in omnia, quod contexto rationi optime oonvenit. Hoc eris rides, plane Cloeronia more verhum dieendi finitum a uaativis Isis Intem sol de quo totis egimus CL Oret. as, ' : Inest pham etiam Demosthenea, minime saepe dicit voce dulci et viam si e . Quo laeo utramque habes, et duplex dieis, otaueram a ua eum infinit. Interpo-tum. Quod si nostro ludoeo ius asse irae d. sunt Omiama eat, id quidem tum, si alneo eat, plano ex regula iudieandum. G. a. Sensibus con minae, id aera, incorr.M-m est, quod Gud. vir. i. e. optimi nostri, eon'matram eant quod magis etiam hos tanget, νή vidi ut, v id me proxime ad eam ooem, quam ProPris vectant, poni, idque ex regula sed Hibi claro ocim , tum ex ptionem fieri, alia an pro in quod nihil aliud est,
142쪽
testibus; si insentes pusri mutae etiam bestiae , paene loquuntur, magistra ac duce Datura, nihil esse prosperum, nisi Voluptatem, nihil asperum 4 nisi dol rem de quibus neque depravate judicant, neque corrupte β; nonne ei maximam gratiam habere debe
mus, qui hac exaudita quasi voces naturae, si eam firme graviterque comprehenderit, ut omnes bene sanos in viam placatae, tranquillae, quietae, beatae
vitae deducere. Qui quod' tibi parum videtur eru
ditus, ea causa est, quod nullam eruditionem esse a duxit', nisi quae beatae vitae disciplinam juvaret. An ole tempus aut in poetis evolvendis, ut ego, et ni rius, te hortatore, facimus, consumeret ' in quibus nulla solida utilitas, omnisque puerilis est delectatio: aut se, ut Plato, in musicis, geometria, numeris,
Nihil asser igitur Jos Maliger, ignaritur madet, Probb. Guret et
s. Qui quod Ne hac in atraetura ossendas est enim ex ordine. Quod eat , in quod attinet ad id , quod , qui .utem nexus -- praemittitur, hocaeum, in quod autem id speerat, quod is ilia eruditione parem instinerua videtur, eius et eausa hae eat .. . s. Quod nullam ruditionam esse duxit. Gostrena distinguit, quod nuLM- - esse , duxit Sae, inquit vi gulis interpunximus, ut duplex sonus non lateret alia enim vix hane e homun collocationem probaris. Duxit autem Ecl. defendit, reliqui mei vel dixit, vel, ut Gud. dixerit. go An ille tempus consumeretpEpictima liberalea disciplina spemere prae a ferebat. Vid. Me g. ad Diog. 3. S infantas uari , -- etiam bastiae olim a ante bases repetita Mehatur, quam tacite delevit Davia. meatis tacite aequente taeste reposuit remi. Reet havd disio socia Daria et iubentihua eius aeriptis, quippe quam mei omnea, tres Oxonn. aditiquo veteres plerique ignorent,saque addita via in vitis infringatur: quamquam illa ratione aliam tertio ioco proprio adso notat. Sed post si, rim hane obtinet etiam loco mundo, al, ut h. I. Maia in parenthes ponitur. G. 4. - --. Commendat pro a. rum Camerarina ex Venetis impro-v-- aedi quam ieiune G. s. Negu dum te ... neque commma I. .. α neque ex ipsorum ex Ma d ravata natura, nee iudicis Per alio eormpto . . 6. Hac ... quasi voae me ex Pal. 1, p. Gmterum pro Min, quod nihil est, receptum, firmant tres ut, mi nostri; et verba Masi voce tam-Djsj1jgoo by
143쪽
astris contereret quae et a salsis initiis profecta vera esse non possunt; et, si essent Vera, nihil afferrent, quo jucundius, id est, quo melius viveremus. Eas ergo artes persequeretur , vivendi artem tantam, tamque perOSam, et perinde fructuosam relinqueret pNon ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae pueros non didicisse turpe est, ea putent ' usque ad senectutem esse discenda. Quae quum dixisset, Explicavi, inquit, sententiam meam, et eo quidem consilio, tuum judicium ut cognoscerem. Quae mihi facultas, ut id meo arbitratu facerem δέ, ante hoc tempus numquam est data.
ri. Quo jucundura, id se, quo melius Lamb. eo id an sisquo inde haud dubie, quod in Mua, ut his nostri, Maimplex legeret, quum alii in nostrorum idem praebeant. Sed dam primo lanumeris locis inoodd. eum id ast eonfunditur Mando ac vi ex nota e oriri potuit, euiua ea a id est toties in aeripti neglectum reperitur sententia est tuae aries, vel ai verae sent, ut non sunt, oriundae quippe ex falsis principiis, nihil taman eontinerent, quo ad, laetatem, id est, ad heatam vitam propina medere lioeret G. I. M rem . . . Non emo. Ne duplex arso onendat, quum priorem sud a ignoret notanda illius priori via, qua eum levi indignatione , vel obiurgatione, ponitur. Imperff. - . optativorum loco ponuntur. Alia ex umoris more ad hane emograriori vi sutura ponuntur es. Tum.
h. I. Persequeretur, pro malist mr-- qui, etc. Posterior Emo est argume tum eo eientia, atque iis proprie ponitur. G. 13. Putent Merena utant; qui notat: Non a pluribus aeriptis h. l. Mandum, ut rem monet, ae ab interiore lata natura, quae non Pinent, ut vulgatur, aed putam requirit Pergit enim Torquatus stomaeho leviter e citato, vi subiuneti mitius eonvenit. Servant etiam nostri omnes utunt,
M. quoque et Spir qui in eum PH. x in addubitata laetione ubique sere momentum iaciunt.14. ue id ma arbitratu aesrem. Non doonere V. D. quo hae M tineant : unde, a quis eoid amas. P. Mara eum volt editis sis, ea exhiberi viderit, non sine apeeis id delendum esse indiearit. Sed respicit Torquatua ad verba Gemonia a Pramalis , a MD Tu vero id quidem
145쪽
147쪽
Eadem dialogi scena servata, continuo se Cicero ad ea refellenda parat, quibus libro primo Torquatus Epicuri de Finibus sente tiam probandam susceperat. Primo deprecatur, ne scholam aliquam philosophorum more vix in his quidem laudando. se explicaturum putent Sophistarum hoc esse, a Gorgia inde institutum. Numquam sic Socratem quippe qui id ipsum riserit.
Hunc percontando interrogandoque aliorum sententias elicuisse, ad easque respondisse ejusque morem, aliquamdiu relictum, ita revocasse Arcesilam, ut, qui eum audirent, suam ipsi sen tentiam promerent, eamque contra ejus rationes, quantum possent, tuerentur; reliquis philosophis ad quaestionem ab alio quo positam sic respondentibus, ut ceteri incerent, ipsi alterius magis sententiam, quam suam defenderent. Commodam autem rationem esse, quam Torquatus sequutus Sit, quid ipse sentiret, et cur exponendos sed commodiorem ipsi videri, si mutuo se mone id fiat, non perpetua oratione, quae rapide praeterfluat sic ut, quae apprehendere Velis, ad ea continuo respondere non
liceat, DI 2, 3. Deinde quum a concessis proficisci disputatio justa debeat, ipso id Epicuro probante, haud recte ab hoc rerum definitiones edici. Ipsi Torquato definitionem finis imprudenti excidisse; eumque sorte, bonum ipsum quid sit, si res requireret, definiaturum suisse. Postulat igitur ab hoc voluptatis definitionem, quippe ad quam quaestio omnis pertineat 3 4 5. Diversa accipivi vocem hanc apud Epicurum, quum es crasso etiam sensu eam accipiat 36, 7. Atque si e communis voluptatis notio, ea Epicuri statuatur, tamen ad eam non dolendi statum quem iste in summa voluptate ponebat nihil pertinere, dissimilesque res sic eadem voce signari s 8, 9. Nec satis dispici, quare status non dolentis modo varietur, non augeatur curque iste ipsi in voluptate ponatur, quum hae res sint inter se diversae. Rectius suisse,
148쪽
si summum bonum cum meronymo in non dolendo poneretur, scio xx. Neque quidquam esse quod Epicurei querantur, Epicureae voluptatis notionem a secus sentientibus haud recte intelligi , quum ipsi, ineruditi homines, eam se intelligere dicant, Leta-x5. Ipsum Epicurum et velle plane loqui, et posse, ut in re facili sed vagum esse in voluptatis notione, idque ei ex dialectices contemptu evenire, scis et 8. Inde ab eo duas diversas res uno finis nomine iungi voluptatem et indolentiam : hinc istam eius enasci inconstantiam, ut interdum ad meram Aristippi, luptatem delabatur, asotosque pome sapientes esse statuat, is, q- summam voluptatem in non dolendo posuam dicat, ursina At si asotos omnis generis Muptatibus inreum entes Ponas, non t-en posse eos bene l. e mete et honeste beateque vivere dici atque ita sequi voluptatem quidem Viniptatem esse, sed non surumvin bonum, La 3, a. 25. Neque recte tria cupiditatum genera discemi cinet ariter
enim, quae duo sint, in tria distrahi. Esse eas modo naturales, et inanes naturalium autem binas partes, necessarias , et non necessarias prave igitur partem in genere poni, va6. Nec pri
hari in philosopho posse, si de finiendis cupiditatibus loquatur;
non enim finiri eas posse, sed tollendas esse fundit Q certe quas ille cupiditates appellet, rectius desideria naturae appellandas fuisse sis . In magnis autem eum interdum angustiis versari, quum partim arctius voluptatem complectatur ita ut consciis remotis, turpe quodvis iacturus Videatur partim eamdem sic extenuet, ut hominem plane frugi loqui putes, Das, as 3o. primo autem animantium ortu Voluptatem ut summum bonum repeti Appetere enim eos Vix natos voluptatem ut bonum, doloremque ut malum refuge . Optimi autem ab his honum
malumve judicari, nondum novatis. Sed his positis inesse vitiosa multa. Nam haud distingui, qua de voluptate haec dieantur, stante, an movente si de movente, voluptatem quamvis turpem amplectendam esse. De alante id oneedi posse, quum natura animantem salvam esse velit ad bane Epicurum intelligere non potuisse, quum in ea nulla vis ait appetuum animi movendi, sal, 3a 33. Neque de bestiis udirium valere, quae licet
depravatae non sint, pravae tameniant natuya sua. Nec is saniem
149쪽
tam Voluptate, quam sui amore moveri. Quodque enim animal, statim ab ortu suo, et se, et partes SuaS, animum et OrPUS,
deinde partes partium diligere, appetens maxime quae prima Sint naturae contraria aspernans in quibus utrum voluptas insit, nec ne judicatu esse difficillimum. Inesse certe non solam, atque inde enatas esse diversas philosophorum do fine bonoruni sententias inter quas sola Epicuri sibi non constet. Nam in eo, quod obiptatem ut bonum, ex solo sensuum judicio repetat,
plus tribui sensibus, quam liceat, quippe qui de rebus modo quales appareant, judicent, non quales ipsae sint, S 33-3 . Adhibendam esse judicem rationem, eamque hanc pronuntiare sententiam tantum abesse, ut Volupta Summum bonum sit, ut honestati ne per accessionem quidem addi possit idemquo do vacuitate doloris Valere. Duas modo, rejecta Carneadis, relinquirationes, Stoicorum, quae Solam honestatem, et Peripateticorum, quae cum hac prima naturalia amplectatur reliquas etiam reli quorum non esse audiendas, S 37-43. Picuream autem ratio
nem eo plus inde facessere negotii, quod e duplici voluptatis
genere constet, quodque ipsa tot sectatores habeat sed nisi haec redarguatur, Virtutem periclitari omnem Relinqui igitur virtutis ipsius cum voluptate certamen. Sed, si ostendatur honestum sua ipsius vi expetendum esse, totam eam concisuram, S 44. Iam pergit auctor Epicuream rationem, a Stoicorum opposita, ita resutare, ut totus ipse Stoicus Chrysippi maxime auctoritate nitatur. Quae Stoica eo contractius indicari licct quum IIIo IV libro plenius tractantur.
Honestum igitur id ponit, quod detracta omni utilitate per se ipsum possit jure laudari partesque ejus quatuor, sapientiam, justitiam , sortitudinem, temperantiam explicat, quibus expleta honestatis sorma contineatur,4 45-48. Sed Epicurum honestum illud prorsus ignorare, sic ut hos, qui eo tantur, inani voco sonare dicat immo honesti nomine id intelligere, quod popularisama gloriosum sit, atque voltiptatis causa expetatur. Sed hoc honestum Saepe turpe esse, et, si quando turpe non sit, id non
ob multitudinis laudem esse, sed quod rectum per se sit lauda-hile, s 48, 49 Qva honesti notione fieri, ut Epicurus ipse statuat, non posse jucunde vivi, nisi etiam honeste tuo ipso aliud
150쪽
honestum indicetur, quam quod ille definierit. Inde etiam Tor quatum, quum idem statueret, seque Vera honesti vi esse victum, quae maxima sit 3 5o-52. Hoc autem argumentum pariam firmum esse, quod improbi
excrucientur animi conscientia, et Poenae timore. Non enim timidum, qualis L. Tubulus, sed callidum, ut P. Sext. Rufus, fingi oportere, qui utilitati inhians, conscientiam nihil curet,s 53-56. Epicureis igitur, qui omnia ad Voluptatem reserant, P ricula ad magnas voluptates parandas adeunda esse, quae ceteri honestatis causa aggrediantur. In occulto lacinore gaudebunt; deprehensi poenam quamlibet eontemnent, edocti scilicet ad dura quaecumque subeunda Iam si callide improbus etiam praepotens cogitetur, tum, quo prorumpat improbitas, dispieere non esse. Μulta etiam injuste fieri posse, quae deprehendi nequeant. Inde esse perspicuum, tum modo Virum bonum Posse reperiri, si a vitas, iustitia, fides a natura proficiscantur, atque ipsa utilitatis ratio eodem reseratur,4 57-59. Idem valere etiam de temperantia. Haud satis eum pudori consulere, qui tum, quum sine teste sit, libidini se committat. Esse enim aliquid, quod per se sit flagitiosum, si vel infamia
careat. Fortitudinem autem non Voluptatum spe et cogitatione excitari, sed animis ardore et impetu quodam concitatis, s 6 63. At pulchra Torquatum oratione summis voluptatibus, nullaque re, nec praesenti, nec futura turbatis, amuentem, cum cruciatibus omnibus amicto, cui ne sperata quidem voluptas sit, composuisse, ut summum malum dolorem, summumque bonum voluptatem esse concluderet; sed ratione parum vera Thorio
enim Balbo, qui his omnibus abundarit, in quibus Epicurus
beatam vitam sapientis ponat, iisque ita usus sit, ut hujus ratio eum beate vixisse cogat, tamen multo beatiorem fuisse Regulum, quum inter ultimos cruciatus vigilando necaretur: multaque esse exempla clarorum hominum, inter summos ipsos dolores sine voluptatis spe se beatos sentientium quae aut vituperanda sint,
aut voluptatis Patrocinium relinquendum. Ad Epicnri autem rationem, ne unius quidem magni viri exemplum rite applicari posse. 463-6 . Inim Stoicos et Peripateticos honestum et