장음표시 사용
161쪽
que sit, aperitur, definitio est qua tu etiam imprudens utebare nonnumquam. Nam hunc ipsum sive finem, sive extremum, sive ultimum definiebas, id esses, quo omnia, quae recte fierent, referrentur, neque id ipsum usquam referretur. Haeclare hoc quidem Bonum ipsum etiam quid esset, fortasse, si opus suisset, definisses aut, quod esset natura appetendum aut, quod prodesset aut, quod ju Varet; aut, quod liberet modo. Nunc idem ' nisi molestum est,
quaeque sua natura praeponi substantivo auo debebant, tum , quum Post Ponuntur, aingularis enuntiati instar mae. Quod ne in clausula quidem, Sonique aede, mutatur. Cf. 3 3
is admodum delectatus um in or tione perpetua , ubi ex contextu, et
ex oppositione, adjectivi via magis etiam angetur. Sed exempla olligili bit innumera. Haec et talia qui parvi aestimant, hi semper accessust ad linguae adyta negabitae. Ceterum aperte errat h. l. Bremi, quum Atquae a det nulla enim loco ineat admiratio, quam dicit requiritur potius
particula, quae objectionem cum eo aecutione, resutationemque involvat:
avo igitur loco omni ponitur. Quamquam per se quidem in assumptione, ut . . atque recte stabiti eripu
. Quid quidque Cum vnlgata saetant Erl et, ni fallor, Spir reliqui
et mei, et auomm multis modis p-- eant quod in quidque, si quodcumque valet, ubique uata venit. G. 8. Ηωnc Oxonn. E. et e qui saepe separatim rarisaime tamen ex auctoris genio, entiunt, cum exhibent : id quod haud dubie ex eum ortum est.
Sed vel hoe volgata multo deterius
s. Id esse Reet 3 atthiae comparat supra I, , as ibi nos vide veri
aimeque id, ah Em addubitatum, ex ea norma defendit, qua hoc pronomen relativi repetendi loco ponitur. Qua quidem ex norma eat etiam locu nu per tentatus vindicandua Orat. I, 14, 63 Iilnd verius, neque quemquam in eo disertum eme posse, quod nesciat,
neque si id quod nescit optime
sciat, ignarusque adde denuo si ex meis sit faciendae a Pollendae orationia, diserte , etc. - Eodem modo idem ponitur Tusc. III, Is 3 r. G. Io affodo. Nunc idem Distinetἐonem maximam primus P. anui matmoae transtulit, quum ea prius huic Parit Praemitteretur. Sed ante Grat. Nunc a vulgatis aberat, adiecta ab ho ex Pal. . Sequuti sunt Davia et Bremi, at m. part donno rei it. Nunc aervant tres nostri optimi, opinponiturque plusquamperseetis , quae praecedunt, rectissime r esset etiam
sine . part hiulca oratio. Deinde haerent Davis et Em in idem, et item malunt quod, pro hoc dictum , defendit remi. Reetius idem per idem
tu explicaris, quum hoc Pron ad omnes Persona accommodetur nam idem
simplieiter pro item diei, quisque negabit, qui diversa mixta nolit. G.
162쪽
quoniam tibi non omnino displicet definire , si id iacis quum vis velim definias, quid sit voluptas de
Quasi quis, inquit, sit ' qui, quid sit Voluptas, nesciat aut qui, quo magis id intelligat , definitionem aliquam desideret. ipsum esse dicerem, inquam, nisi mihi viderer habere bene cognitam voluptatem, et satis firme comceptam animo atque Comprehensam. Nunc autem
dico, ipsum Epicurum nescire, et in eo δ' nutare;
-- eoningui dieitur. Nihil totve timoleotio huc saeu G. ra. Quasi vis, in is, in Goar. dat : Quia, meso, inquit, eat in. si adimus, inquit, aliquid quod
tamen haraem rerum peritis saeue ae nobis videmur. Vulgatur, Quasi quis, im ait in Daedisse inminnium peperit; aeripti ad unum omnes est aeritant intam iure inde Davisio oepis laetio a Picio rem movaret, ipsaque PH. 1, Pro u in i quis is, in quisquam exhibere didini et, nosequutua, Grutem uotore, si edidit, et eum eo remi. At in eodem M. post quisqua- , si additur punctis a notatum. Simile quidquam Viet rium quoque in suis reperisae, indo
tot quod ille quisquam sis, inquis,
edidit. Iam videamua nos eos. Piri isqua si Eri quis minia, Gud. 2 MMi. Mis. Ex his eodd. primariis e eerte admodum prohahllo videtur, tennamaitas voce quasi quis ale apostarioribus ac is, quineumque domum an quasi vox lateat seri ina eis h. I. Maonisae, inin aestur, quod Oxori. . quasi ignorat. et e quasi triis minet. Iam iacinteuiexaria, quaώ, - viaeso, etiam ama aeribis confundi solere, quumque P. Manutium verimam eo emum ita realitia a Idaeis, M. Att. V, P. 1 α quid quaeso istud orat pia nam e Libi omnes Mois r anxius vulgatae ouatos fueris, nisi oonioeturam nostramus praemuria, violentina . oontis aeripina laetanti. Davisi autem ratio, quisquam legentis, respondentia Diaein os t. oete igitur in qua oroe leti molam videmur in minus etiam dabit , et finis as so, i
o laude ionam, intim emo aliquideoniicies, quasi Cle hoe verbo ind ea velit, pisuram non ara et perapione do re definitioni a n
ooetis. At vulgatum veri imum saei aliges, i, tam me non accurrete 3cire, ut saepe, et narear de eo dies videria, in qui haeret, et, quid aistunt, in eis eat is es. Nat Deor. I, 43,ta e Mihi quidam etiam Demo-tus, vir a ua in Primia... nutare videtur in natura deorum . Ceterum intempestive et sinistro eruditionem Djsj1jgod by
163쪽
eumque, qui crebro dicat, diligenter oportere exprimi, quae vis subjecta sit vocibus, non intelligere interdum, quid sonet haec vox voluptatis id est, quae res huic voci subjiciatur J.
III. unc ille ridens, Hoc Vero', inquit, optimum, ut is, qui finem mim expetendarum voluptatem
esse dicat, id extremum, id ultimum bonorum id ipsum, quid sit , quale sit, nesciat. Atqui, inquam,
aut Epicurus, quid sit voluptas, aut Omne mortales, qui ubique sunt, nesciunt. Quonam, inquit, modo Quia voluptatem hanc esse sentiun i omnes, quam
Muta iactant qui Mane legendum
34. Qia sonet haec et M vooematis fidisse, quin res Aule vota sta istam . Pere Fabr. Semestr. II, p. 358, verba, id est .... subjiciam ex librario minterpretatione Gamisae statuit, in fragante Deto. Atque Davia quum eadem ad risdictam d. oram aeripta vidi et uneoclis adhibuit aequutique sunt Em et remi sed properanti hi H DD. adicavere. Primum enim
adhibendae tuis erant, qu- Veiae totina aententiae clausula exeati Ipsi an ex nudo aeua ana sponte vidissent, scribendum tum auctori satiam is quid haec vox voluptatia -- - Deinde iidem nobis linguae int Horia perquam peritum glo-atorem sistunt, quippe qui res, Pro notiono, et subgitaratur, graecorum oriatorum modo, pro subffici soleat, ponat. S-psi et ei modi homo haud dubiatio res, sed vis ut tot edd. veti ex ignorantia verae vocis exhibent. Addidit autem hae Cic. ob verbum sonet, quod insolentius positum, explieatione ipia egere videbatur. Saepe autem in priori a Von hune auctoria morem auustravimus, quo ille in vel lavi am-hignitate enuntiatum addere olet, unde praegressa explieatina romt-tur. Cf. v. c. Aeadd. I, 2, 6. G. m. a. tinc Goeri tim. Ne inquit, scripti nostri omnes, eum amo aliisque veri exenias, mutari j a
De diem. Me ex ironia posito, vide supra I, . s. G. 3. Id ipsum, quid sit Gare . id ipsum quidem . Sequuti aram , inquit, Darisii exemplum, dediuinaque vulgati, quid sit, loco, ex Pal. I, quiaeam, quam iam Graterua lectionem Probarat, nostris illis Eri et pie.
tem h. l. quidem, ut Mepae, amissime: nam vulgata vix sine Rathii. qiad et quia sit, correctiona tabit; quis ita super a redditur. Vitium ex compe
dio Oeta nitaem derivabis : inde quum eme quid aeriptum esset, su
164쪽
sensus accipienS OVetur, et jucunditate quadam per
funditur. Quid ergo istam Voluptatem, inquit , Epi
curus ignorat Non semper, inquam. Nam interdum nimis etiam novit, quippe qui testificetur, ne intelligere quidem Se posse, ubi sit, aut quid sit ullum bonum, praeter illud, quod cibo, et potione', et aurium delectatione, et obscoena voluptate capiatur'. An haec ab eo non dicuntur Quasi vero me pudeat', inquit,
alio sensi praee si et Achoe Meo non agitur voluptatem, qualem docet Epic vere esse; sed vere sentiri omnibus Adde quod Cicero, si esse addi
voluisset, si scriberet, esse voti tu in
tem A. ete. Nihil igitur ambigi debet, recte illud mae deletum. s. Quid rex, istam volvi inq&it. er. Quid ergo etc. Primo, inqstit, interrogandi signum, quod vulgo negligitur, a Bremio autem post πορ-lloeatne nos ad Quid applicavimus Certa enim haec interpunctionis regula aeribi debet, in ipsa quippe Iinguae natura fixa et undata. Quiderm si aeribitur, rogationi notam ad Mypertinere, nisi Parit illae, num,
ne, an, et non, si pro nonne dieitur, ete sequantur tum enim recte et o
.ihi illam vindieare. Alibi de universa pron quia structura de industria
agemus et nune quidem vide Tuae III, ao, 6, ut recte ou distinxit, add. I, 4, 13 iste Deinde omneae d. inquit ante stat retrahunt, praeter illum Pal. I, eui, ut solent, Eri et Apir a edunt unde sic pri-mna Graisma. Cuius transpositionis duplex causa eogitari potest: vel enim seribas verbum hoc, tam alte repoaitum, offendebat, utrinisa 4 et Me- plus vel ipsum exeiderat, quod toties ex eompendio olet, atque ita ad arbutrium aeribarum repositum eat. 6. Quod emo, et potione Goer auemi. Recte sic inquit, restituit Bremi. Daviai et eorrigente quum haec ad unum voluptati genus reserantur.
Adde quod in ipsis Epicuri verbis haec duo comprehensimul χυλω ἡδο-ὶ
dicuntur, eaque ipsa , quin vore P. eipiuntur, in Tuae diapp. I. I. ver
7. obscoena volvtate. Est quae dictu turpis est; ne putes hunc locum contra veri imam Wyttenhachii h-
aervationem valere, obscaenus magia de verborem, quam rerum turpitu
dine diei. s. Bibl. Hi P. VIII,
P. 6. G. 8. Ne intellior quidsm ... viatur. Hae ex libro Epicuri περ Hλους graecis seriptoribus saepe laudantur.
ἀφροδισιωv, κα τα δι' ακροαματωvκα τας δια μορ- Eadem ter refert Athenaeus VII, p. o8, qui Post μορ- ibi plenius addit, κατ' illis Mai misi sic. Cf. eumd ibid. p. 278, et XII, p. 46, itemque Η γλ.
Illustr. p. s. Cicero ipse, qui e mmdem saepius mentionem facit, plenius et accuratius ipsa vertit Tusc. III, 18, 1. G. s. Quasi vero me iadaat. Veroiiidem ex solo Pal. a prosectum, iis-Djsj1jgoo by
165쪽
istorum, aut non ' possim, quemadmodum ea dicantur x, ostendere. Ego vero non dubito, inquam, quin facile possis nec est, quod te pudeat sapienti assentiri, qui se unus, quod sciam, sapientem profiteri sit ausus Nammetrodorum non putant Ipsum prose sum '; sed, quum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse Septem autem illi, non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Verum hoc loco sumo, verbis his eamdem certe vim voluptatis Epicurum nosse ' quam ceteros omnes
deni binis nostris et Crat confirmatur; quam ammtero receptam, non bene Davis ex inani Illa causa reiicit, quod eadem paucis post recurrat. Id enim movit . D. ut vocem haud agnosceret, quo eam nos magis etiam ample-etimur. Quia enim nescit, easdem in sermone Parti ab eo, qui respondet, data opera, repeti solere pilarius iὰ nostro ex diomate patebit Cicero vnil malignins subridente ex Torquato quaerit, numne ita vere Epicurus p
eamdem ironiae umbram eadem voce ab utroque recte signari. Probamus igitur Em et rem qui ureo revo- earunt. G. go. Aut non. naeri liceat, anne potius ac legendum, quum Latini propria structura quasi mero ... ac Vele non iungant. s. Turaeli. Ibique Achmartz. p. 6 5 seq. Nos erte h. l. de particulae aut veritate dubitamus. G. xx. Quemadmodum ea dicantur. Iidem hin illi nostri ista resemul. malim tamen ea, i. e. talia, reten tum, quum in ex praegresso istorum Correctum videatur. Accedit, quod is, post res, isto, hic eram quadam re-II se pars et Iiu. dundantia addi solet, ut ubique o. DD. notant. G. xa. Non putant ipsum pros Gore. non puto iPs. U. Iam inquit, Grat. ex Pal. I, puto notatum, et Pro Vulg. putant reponendum, commendavit. Eamdem lectionem refert, praeter binos illos, Gud a atque ita in margine Crat. Recte: nam Professum sic capies, ut in rectam orationem a mutaris, Professus esset sonet, et admetrodori voluntatem applicetur. Nam res ipsa non est opinionis, sed vere laeti: male inde putant convenit. meu dorus erat princeps discipulorum Epicuri, cum quo arctissima amicItia iungebatur. Ex quo Epicurum novit, ab eo numquam Per totam vitam nisi sex menses divertit: obiit annos nat 43, MPtem ante annos quam pleuma obiret. x3. Uerbis his. . . . Ossae Goer no-tiasse. Ita, inquit, ex Davisti, mestio probata, eonjectura, Pro vulgato nosse,
dedimus quippe quod e compendio, lineola neglecta, pravari sie facillimo potuerit; ut item saepe noeari ex notio solet. Nam ea ratio, quam iniit Bremi, quaeque Minio placet, ut voces veroo
his inra ossa ponantur, minus ad contexta convenit. Haec enim ex praegre
166쪽
enim jucundum motum, quo sensus hilaretur si, graece ἡδοvtv latine voluptatem vocant. Quid est
igitur, inquit, quod requiras Dicam, inqtiam, et quidem discendi causa magis quam quo te, aut Epicurum reprehensum velim. Ego quoque, inquit, didicerim libentius, si quid attuleris, quam te reprehen
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quod dicat esse summum bonum, quo putet omnia
ais iis pro dunt. Oeo illo Epicuri pronuntiato, quaerit Cic. numne o quatua verba magiatri agnoseat me, nihil iis inesse, regerit, quod ipse nonreete defendere possit. Tum ille, senihil dubitare, quin hie id facile
possit et e sumere Maeciam, istu letiri verbis eam voluptatem Epi- euro intelligi, quae vulgari notione dicatur. Notione nune voluptatis arrepta , latius divagatur, usque demum
cap. 5 in gyrum redit. Sic invitus vocibus illis arebis. Attende iam, quam ieiunua, his omisaia loeus ipse
evadat quum non emo esse omitde vi voluptatis, quam Epicurus noris, sed quam ipse a lectatur. Quomodo autem Bremi contexta sie tangere pos- ait : minime se quidem dubitare. Epicurum eamdem vim voluptatis Pedicepisse, quam ceteros , quoque modo h ne aenaum acutum subtilemque dicere possit, hac loci natura, prorsus non intelligimus; ne moneamus, nosse et percipere nimis disserre, quam ut at conveniant. -- dicendi Oe- ruam, ae notare verbis vim alicujus reiis, duram vocat Quas hae ipsa non Puram putam latinitatem spiret lNam qua primum alia ratione via et natura rei emitur, quam notis ei a urate Mervatis, i. e. ignis ita,
quibus rem Ham diseimus Deinde
notin rerum seu quam semel ieeroni υσrba vocantur, ut res ipsa quoque sicae habet. Quid igitur obstat, quo minuadietio, notare Pindicareo verbis mia. rei, ex intimo latinitatis sonis hausta dicatus Dicitur autem saepe multum notare aliquid verbia voeabulla, nominibus is, cujus generia loea Davi-aius collegit Bremii autem liberalitatem, qua in nostram rem, Orat. II, 41, 1 4 Verba nori notas, ex nomyi corrupta statuit, ita aeeipimus, ut notari notas corrigi iubeamus. Nulla enim cana eat, cur intemp. hunc graecismum in Cicerone respuant, quum hi saepius visam visere, Mepi Dcinus facem, . . infra as, s , quum laetari laetitia supra I, o, 6 7, D rejusjurandum ad Divv. V. P. 2, acri-
x 4. Hilaretur. Ita Nonius in hoo ipso voeabula Eri et Spir eum Pal. x, hiaretur, atque te etiam et exemplar apud Crat hilarent Baa liqui hiarent. Vulgarium, quod veri imum est, Grutem primus in textu reposuit. G. rs Hieronymus Rhodius. Hic voeatur Peripatetieua a Diogene Laertio in vita Arcesilae, et ab ipso Cic. Orat. u. 56, e quod Aristotelia suerit discipulus, seu quod solum riua disciplinam sequutus duerit in pririmia. Dj0jtjgod by
167쪽
DE IN BON ET AL. II, 3. 347 referri oportere' ' Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quid idem iste de voluptate quid sen
tit Negat esse eam, inquit, propter Se ipSam expetendam 7. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Et quidem ' inquit, Vehementer errat. Nam, ut pauli ante docui, augendae voluptatis finis est, doloris omnis amotio. Non dolere, inquam 9 istud quam vim habeat, postea videro : aliam ero Vim Oluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Atqui reperies, inquit,
in hoc quidem pertinacem μ' dici enim nihil potest Veri IS. Sine quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas Quis istud, inquit, posset negare Ea-
quippe quae Sed sane De eo vide plura infra , , , Di 4.
x6. Summum bonum , quo utet omnia referri vorter, Putat Davis. adhaesisse ex glossemate haec, qu . . .
O rιere quae remi sic defendit, ut superflua dicat, nulla abjiciendi nece
sitate. At nos ea ipsa ad mentem auctoria Paene necessaria iudicamus. Nam
summum bonum dicere aliquid licet, in quo non finem honorum ponas quare his adiectis significare auctor id ipsum bonum voluit, in quo esset honorum finia Adde huc etiam, quod superlativi Latinorum Graecorumque non plenam nostrorum vim habent, nisi in soni loco posita, sed potius valde, admodum valent. Posuit antem Cisero definitionem pro ore rei ipsa,
17. Pro ιer se imam e . Ignorant tres optimi mei, bini Oxonn et alii aliorum, ipsam Nec valde desiderabis; inprimis quum alias ipsam per se eum tendam auctor dieat. s. supra I, 9,
x8. Et quidem Multi codd. equis dem Inde puta, quod aeribae nec Et
advereantia, nec quidem saeverantia
I9. Non dolere, inquam, istud. Praemittitur his in multis eodd. binisque nostris cum Pauci Tum, atque ita prius vulgata Lamb ingeniose sanerium acribit ut . . seire tuum nihil est, dicitur, etc. At cum ex eo ortum est, quod vetusti eodd. dolore -- eant, ut tres mei optimi, quo Eri et Spir cum ignorant, ud.
autem cum vero dolere, non in vero
mutata, exhibet. Vulgata vera est, et Non dolere, substantive pro indolentia positum , consulto Praemittitur, quum in hoe sententiae via sit. G. et . In hoc quidem pertinacem --
esse addi me posset, ut Bas post quiadem habet aed nihil opus est; sepe ita subaudiendum. f. orato , a Q. Sed ego idem . . . . recordor, longe omnibus unum me anteferre Dem
ai. Quis istud, inquit, posset negare Goer dat Quis ista, inquis, ρω-
168쪽
demne, inquam quae restincta siti Immo alio genero. Restincta enim sitis' stabeitatem voluptatis habet, inquit ' : illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Cur igitur, inquam, res tam dissimilesio eodem nomine appellas Quid paullo ante, inquit,
dixerim, nonne meministi 'β, quum omnis dolor detractu esset, variari, non augeri voluptatem λ emini
vero, inquam. Sed tu istuc dixti' bene latine, parum
pron atriis plurium numero ponitur,
offendunt etiam . DD. quid a Mamireria v. e. Tusc. I, 6, 12 . Non sum iis hebes, ut istud dieam o, hieomplae a oodd. t aqua nostri, sera. Remea notat enim ια' --lia, nosso et idicimus. Praee aerat ibi non ua invitis aeto in Iam mallem GA mm metueret Oam ista tam inoomin siderate disere . Dixaratu es t men
arem num mine ibid. xa, as Dis nihil sat erum apud isto i. e. Demoοῶ--, qui pra-sserat, et tales, quod
seriptis data. multis Maiaeeat. Κ in is, ut in potioribu proximo loco t quod in his brevit a quaesit
- ωam omisit. Sed librarii nimia in hancin is a Mae, et in is, ponem , vel omittendo et et quod in omnem
23. Restincta enim sitis Gud. 1, Ma Vien. xonn. E. V. χ editique veli eum Alare Crat complurea, amnestincta sitis. Non male. Sed in tali-hus a potiorem eodd. artihus tandum, qui eum ut is faciunt. Continuo Post verba, at illistem voluptatis habet, inquit in in utroque Grassiano aio leguntur, ut v habet his legatur, interporito in primo, ponet maximo; in seeundo, intereogandi signo. Videntae nempe etiam h l. in inquis tam alto Hoeto oriri offendisse in supra
tissimus auetoria moa, ante nonne et .
notionem primariam Praemittere, quae, ut aer, intremm nuntiatum e-piet G. al. Disti. Hae vetus laritia item
169쪽
plane Varietas' enim latinum verbum est, idque
proprie quidem in disparibus coloribus dicitur; s
transsertur in multa disparia Varium poema, varia oratio, varii mores, varia ortuna. Voluptas etiam varia dici solet, quum percipitur ex multis dissimilibus rebus, dissimiles efficientibus voluptates ' Eam si varietatem diceres, intelligerem, ut etiam non dicente te 9, intelligo. Ista varietas quae sit, non satis
ab ea non abhorrere, notum est. s.
Nat Deor. III, 9, 23, eademque haud dubie pluribus adhuc in Iocis obliterata latet. Ita certe Divin. II, 3r 66, ex binis meia, in quibus idem ille Eri. eat, in verbia, . Pes eas, quas dixisti- , reatituenda videtur. Quamquam in hac eo judicium difficillimum est, quum id quoque ex neglecta compendii nota
ortum suum traxisse Possit. G.
27. Hariem , etc. Quod de verbo variari monetur, idem plane adit in Verbum ποικιλλεσθαι ποικιλος anim
λοτος, πο ιλα- ρωπω ἐει, etc. , quod verbum Epicurua eadem de re saepius, κυριω δοξω, XVIII, XXXIX, eis Laert. X, 44 et 49. Accedit, quod Torquatus satis accurate auPra loquutus erat. I. I, 1 38 ut Postea variari volupta distinguique possit, amplificari augerique non γε sit . Inde non lene capim , cur Cieer h. I. magis in bona latinitate vitium quaerat, quam in obscuriora Epicuri dicendi ratione G. sed vid tur aio Epieuri vituperationem eum hu- tua defensore communicare voluisae. 28. Ex multis dissimilibus rebus dissimiles efflictentibus Μωρωι . G-rena dat a multis disson dissimilitore . . notatque pro vulgata ea, omnium nostrorum tuam e dedimus: ne altiter Crat aliaeque. Ita saepius auctor, unus, multis. - inda prodissimiliter quae diu fiat vulgata laetio , mi ex Pal. et dissimiles Aednon plana fide videtur egi a vir optimusa nostri enim hini, fidissimia v.
Motatorea, ervant quidem aio reserunt tamen etiam Q leniss. Id quod indicandam arat, quoniam sic or-ptus in his locus oemitur Radeundum igitur, ut etiarn rem fecit ad priua uuatam, quae vel ipsa ae defendit. Amat enim Cic. adverbia in ter exeum tia, et ipse ibi vario modo talia fingit. Corrumpi autem ea roquenter a seri his olent ut nuper Sohata mei. orat. III, 24 ox, innumerabiliωr pro innumerabiles e Gad A. restituit. Non recta igitur hoc loe m. via et Mnest. Gmtem Paruer- . At Gud a et Bas eum tribus Oxonu. aliisque alior a lata . . Inde Belloquis Iocum nondum p. urgatum, sed volvtatas ex glomemate adhaesisae, et h. v. doleta, legendum, dias
miliis Q enribus . putarit idque
ne auribus adsentiantibus. Sed cautius h. l. versandum Mammonent Paulio inferius posita et in emo in motu volu-pintem, qui faciat varietatem volu--tum μ. G. as. Etiam non dicent M. Fr Gro novius, ex eo quod in sui non de-Dj0jtjgoo by
170쪽
I5 . . . CICERONIS perspicio, quod ais δ' quum dolore careamus, tum
in summa Voluptate nos esse : quum autem escamur
iis rebus, quae duleem motum afferant sensibus, tum esse in motu voluptatem, qui faciat' varietatem voluptatum; sed non augeri illam non dolendi voluptatem. Quam cur voluptatem appelles, uescio' .
Tv. An potest, inquit ille quidquam esse suavius, quam nihil dolere Immo sit sane nihil melius, inquam nondum enim id quaero ), num propterea
esset, indieant. Mimit, quin an reliquos odiem negativam praestare ne-
selehat. Vide eum ad Tit Livium,
Colloeant, ae pravo positu. Onendit enim acri a te postpositum, quod eum vi Manantium eupat nee etiam auetor pares syllaba iungere amet. Att. V, p. xs, Memmis, eis G. 3o. Quod ais Davia quod deseto, distinetionem mammam poni jubet: ae quod eat, quod attinet ad id, quod is, et auctor levi a colutho aieaeripiat, ut notio primaria Praeponeretur, Pro usuam ala varietatem, eam, quae sit, non satis perspicio M. G.
quum ante quin legeretur, taciteque eum aequutua est Em. Recte. Neque
aliter hini illi nostri; sie, at Me in PH. a quicum Hemmque hi libri eo entiunt, inter neglexisse videatur. G. 3 a. Quam cur mois t em melles, nescio. Recte coercuit remi ruentium, qui haec alterius interloquentia
a Putat sed lyae non accurate vi
dit, quae hune moverint, ut i atatueret. Non enim ille Mequebatur, qua ratione quiam eontexta iungeret. Dubitamus etiam, an id rem satia ipse perspexerit: vix enim tam antequam virgula distinxisset. Recte Em. punctum minus Posuerat: nam quam pro ad eam dicitur frequenti exemplo. l. at Deor. I, 23 is Q nteris ad omnia atomorum regno: hinc, quodcumque in solum venit, ut dieitur, emnos, atque emis. Quae primum multae tint, te in Eodem modo Cluent xx rasci in quae nuptiae non diutumae suemutis Acadd. II, 3s,
133γα a quo primum quaero, etc. n.
Tv. . Inquis iue Goer illa uneisines it Pravo, inquit, in positu
nostri omne cum veri impremia plerisque eonspirant, ille inquit, reserent . Nam nisi penitus sillimur, nusquam auctor Pronomen Proxime ante
inquit, sed uno ves pluribus verbis interieetis. Cui rei adeo confidimna, ut, si quo loco ita legatur, eum Ioeum correptum iussieemus Spurium inde illa videtur et abjiciendum et idque --gis, quum ubique, et toties hoc in
Issim, angm absolute Ponatur. 2. Nondum ... qu m. Ibi cere , allacrum frequena in addendi parentheseo signia, Parentheae a signa au-atulit h. l. non inopportuna : quae, ut nobis videtur, melius tot in locis non addidimet. 3. Promerere. Praeter Eri et Spir. omnes mei, aliique aliorum, vel proprie, ut Gud 2 et Baa vel Pro a peceant, quod etiam in edd. eu plerisque Dj0jtjgod by