장음표시 사용
151쪽
splendisam certamen esse, quippe qui de virtutis dignitate eontendant: at Torquatum ista tueri salva dignitate non posse,s 68,69. Negare quidem picurum, nisi qui honeste vivat, jucunde
vivere non posse et sed non quaerendum, quid iste dicat, sed quam consentaneum sit, quod dicat. Non reprehendi ab eo luxuriosos, nisi qui cupiant, aut metuant: sed his rebus modum si ponat, polliceri eum luxuriae licentiam, et Verae certaeque vim tittis loco, virtutis simulationem et umbram poni, D o- 4. Ex vitio hoc esse, vel inde patere, quod nemo, quum publice I quatur, dicere audeat, se ea, quae faciat, Voluptatis causa sa-rere sed virtutem semper in ore gerere. Ipsum adeo voluptatis verbum dignitate carere, de qua salso Epicurei querantur, non eam intelligi Ea modo vera esse videri, quae honesta sint et la dabilia, quaeque omni in coetu concilioque proferri recte possint,
Amicitiam autem loeum habere non posse, nisi amieus ametur propter se ipsum Utilitate enim si amicitia nitatur, ipsam eadem tolli. Atque si vel utilitatis causa amicus non deseratur, deserendum eum tamen esse, laborum periculique causa. Ateolvisse Epicurum ipsum amicitiam : sed non quaeri de moribus, immo de ingenio quaeri ipsum quidem, et Epicureo- multos, ita vivere, ut vita eorum refellatur oratio Tres q iidem illas sententias, a pluribus Epicureorum propositas, audiendas quidem esse, sed in iis non inesse omnia. Quod si enim utilitas emolumentumque, quacumque ratione paretur, valeat, cadere ipsam fructuum mercede victam Dat si eam sua caritate metiaris, nihil posse eadem esse praestantius, s 8-8s. De iis, quae reliqua sint, videndum esse, quale Epicureis sitheate vivere, quod in voluptate positum putent. Hoc quidem, si quid sit, in sapientis potestate statui, ipsumque stabile et firmum esse debere. At voluptatem talem non esse, quippe quae ex sortunae temeritate pendeat. Ita sortunam evadere dominam vitae beatae quae tamen, si semel suscepta sit, ita permanere debeat, ut ejus essectrix sapientia. Id negari quidem ab Epicuro, sed inconstantissime quum statuat, non majorem esse infiniti
152쪽
temporis voluptatem, quam finiti et modici. Ita nihil esse deum teum aeternitate beatiorem .s 8 89. Neque quidquam esse, quod dicatur, sapientem ipsa locupletari natura. Recte id quidem dici, tamen pugnare idem cum res, qua Epicuri ratione quippe qui ex vilissimis rebus parem v luptatem percipi dicat, atque ex pretiosissimis. Hoc non modo eo non Prodere, sed ne palatum quidem. Sed si vel hoc verum sit , illud quod de dolore dicatur, totum jacere. Si enim beatus,
secundum Metrodorum, is sit, cujus corpus bene constitutum, et in quo exploratum sit id semper soreri tale quid exploratum esse nemini posse, vel ad Vesperam dolorem igittis, ut summum malum, semper esse metuendum; qui etiam si non adsit,
jam tamen adesse possit, Pso-9a. Neque quidquam rationem negligendi doloris Epicuream valere, quum vel id ipsum absurdum sit, summum malum negligi. Deinde rationem illam: α si gravis, brevis; si longus, levis η; quotidie salsam esse cognosci. Virtutis quidem omentis dolorem mitigari solere, id vel ex Epicuri moribundi ad Hermarchum epistola cerei sed id rationis cum summa hujus philosophia noti eo entire. Cum eadem pugnare etiam eius testamentum. Ex his totum illud de dolore
eoncitidi licere eum, qui in summo malo sit, tum, quum in eo sit, non posse esse beatum : Sapientem semper beatum esse, et esse aliquando in dolore: non esse igitur summum malum dia
rem,si,1.4. Nec hoc vim aliquam habere, quod dicatur, sapienti bona
praeterita non emuere debere mala meminisse non oportere. Non enim in nostra potestate esse, quid meminerimus saepe etiam iucundam esse malorum memoriam praeteritorum. Relinquere item voluptates saepius causas Poenitentiae, quam laetae et jucunda recordationis Falsum vel hoc esse, animi voluptates et dolores ad voluptates et dolores corporis pertinere esse enim permulta, quae per se ipsa delectent, si vel ad corpus non res eantur. Si vero animi VoluPtate et dolores maiores dicantur, quam corporis, hoc ipso saPientem, dolores animi majores sentientem, aliquamdo miserum esse, necesse me, scio5-IM.
Aliud igitur summum bonum circumspiciendum esse, quod
153쪽
sit hominis, voluptatem relinqui debere bestiis. Sed ne has quidem omnia voluptatis causa sacer immo et istis quaedam, ab hac sejuncta esse simulacra virtutum, quae in agendo sequantur, sciis x xo. Quid longe superaremur ab his voluptate ut summum bonum sequenda. Neque idem summum bonum pecudis esse posse, et hominis; hoc illam tantopere praestante, LIII, II a. Ad altiora nos esse natos, quum non animi solum facultates, sed membra quoque et reliquum corpus ad virtutis ministerium datae esse videantur, 11 - 14. Ne artes quidem , ut poesin, statuariam , pictoriam, ad voluptatem solam dirigi opifici sormarum, eximio civi actorum, propositam esse debere pulchritudinem. Erroris causam in voluptate ut summum bonum ponenda hanc esse, quod non ratio, sed cupiditas in deliberationem adhibeatur Deos beatos esse non corpore, sed animo, debere eodem modo sapientem quoque. Neque laudari quemquam a voluptate, sed a virtute S xx5-xx . Confundi pertu barique omnia, virtutesque maximas iacere quasque, VoluPtate
155쪽
LIBER SECUNDUS.I. Iic quum uterque me intueretur, SeSeque ad au idiendum sigilificarent paratos Primum , inquam deprecor, ne me, tamquam philosophum, putetis
scholam vobis aliquam explicaturum quod ne in ipsis quidem philosophis magnopere umquam' probavi. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae
I. I. Uterque me intueretur, seseque ... signi rarent parat . uret. suadet, intuerentur; ambanus, Io
lentiu etiam , si scaret aratum. Et satemur sane , nullum nobis exemplum innotuime, ubi Cicero simplicem et plurim numerum simul ad uterque applicet neque, si amureti partibus stabimus, loca desunt, quibus uterque de duobus plurinm numero innotum excusetur. Nihilo tamen secius vulgurum, aeripti et vera editia omnibus firmatam, veram, et ita defendendam iudieamus, ut ad pronominia sese ambiguitatem recte pluralem aptari potuisse statuamus, ita quidem, utra cogitetnr, latena in uterque a quaal seriptum esset, iique sese si . P. G. a. Molam vobis. Ignorat Eri. --δic sed aures ipsae e fidem renuunt. G. - Scholam Disputationes, quibus, Perpetua oratione, una aliqua de re philosophi in eoetu hominum explieabant, sinove dicebant ar Cic. Tusc. I: Dierum quinque scholas, ni Graeci appellant, in totidem libros contuli A.
Idem lib. III, sensu eodem Para tim autem certe scholae sunt de exsilio, etc. H UR T. 3. Magnopere umquam Ginrenae dat magno opere remquam. Nescio, inquit, quo fato in tribus meis optimis magno vero desideratur : nisi scribae vocem male cum umquam coire arbitrati sunt. Reliqui hin nostri, ni edi dimus,quam vulgo ma opere legatur. Receptae a nobis favet tacite Davisius; et, quod majus est, numerus. Quam saepe haec duo verba in unum contrahantur, et notum est, et vide Hen- singg. ad Oss in Ind. 4. Parens hil. Dicitur socrates parens philoso ire momm nerum, ut tac saepe hane disciplinae disciplinarum Partein proprie et κατ' ἐξοχπὸ sic vocat. Eodem modo etiam philosophi dieuntur. Rationem ejus rei exposuimus ad Acadit II, 5, 13. c. Djsj1jgod by
156쪽
i 36 . . CICERONIS j ii re dici potest, quidquam late secit Eorum erat
iste mos', qui tum sophistae nominabantur quorum e numero primus est ausus Leontinus Gorgias in conventu poscere quaestionem, id est, jubere dicere, qua de re quis vellet audire'. Audax negotium dicerem impudens 9, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros δ' esset. Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e latone intelligi potest, lusos videmus a Socrate cis enim percunctando atque interrogando elicere solebat eorum
s. Quidquam tuis Ma etiam. eris quidquam. Quod ne rectius iudi-ees, discrimen struetur utriusque tenendum est, Plane huic nostrae utrique rationi, et res der re, et der re et a respondens Ita similiter Lem. II s,rr . quibusdam talibus argumentis . Att. VI, p. 8, tale alia quid Hoe loco structura est, in quandos rates quidquam, quod tale esset,seeit M. G. 6. Eorum erat iste mos se ut Perpetua oratione , quaestionem tractarent de Ma interrogati fuerant, non ut Socratia more, dialogis uterentur. et Leontinus Gorgias Gorgias erat
Siculus; discipulus fuit Empedoclis;
postea oratoriam artem prose sua, tanta in hoc genere praeceptionis summa comiMiravit, ut auream sta-tnam Delphico templo dicaverit Cic. de Sen. e. 5, eum omne ad centum et septem Quint. Inst. III, 3, usquoad eentum et novem anno dicit eum vitam produxisse. 8. In conνentu Poscere... audire. CL orat m, 3a, ram: α Leont Gomoas . . . Pris P ex omnibus ans eat in eonventu poscere, qua de rei iisque vellet audire . Horum loeo--m tam sibi similium fons, ut init. viderunt, repotendus ex Platonis Gorgia c. a Heind. ειεχευε του - δη
e οὐλτωv, καὶ προς ἀπαυτα ἔν ἀπο- κρειῶσθαι At quaerunt h. l. init et in his remi, ad verba in macere quaestionem, id est, jubere dicere, etc. . euinam haec auctor interpretetur, nisi Iectorum imperiliorum causa ita seripserit Et sane ad hos idem saeprTespexisse dicendu est ae in his verba Posc. quoest nondum alia eius mentem ostendunt, quod quum sentiret, ipsa Platonia verba in explicationem addidit atque ita aeque glaeeammitterariun gnaria, ac rudibus, alia&euae putandus eat. G. s. Audax negotium Ddicerem -- pudens. E. et e dicerem et imp. atque ita dedit Lambin Per se quidem non male nam e tum adeo valet. Sed opus nihil est, si pronuntiationis via ad impudens applicatur. Sic in qualibet lingua eiusmodi particulae vel majori vi omittuntur. G. - Goer P at negotium notam admirationi ponit. ro Adphilosophos nostros Academiae nempe recentioris, a qua ipse stabat. Huc enim pertinet illud, in utramque partem disputare , quod Cicero de sua diaeiplina philosophis toties narrat, inductum primum ab Aristotele vide infra V, 4, 1ο. G. Dj0jtigod by
157쪽
DE ΙΝ. ΟΝ. ΕΤ ΜΑL. II, 3. 37 opiniones, quibuscum disserebat, ut ad ea, quae Girespondissent, si quid videretur, diceret. Qui mos
quum a posterioribus non esset retentus, Arcesilas
eum revocavit instituitque, ut ii, qui se audire velleIit, non de se quaererent, sed ipsi dicerent, quid sentirent ' Quod quum dixissent, ille contra Sed qui audiebant 4, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Apud ceteros autem philosophos, qui
quaesivit aliquid, tacet. Quod quidem jam fit si etiam
gr. Ut ad ea, quin i moer ut ad Acaec, quo hi Iam, inquit, avia. rectiora e ex ania dederat, nisi Em. ad deterina redisset. Ita quoque quatuor nostri, editique eit eum P. Μars in utroque plures in simplici hi omnes consentinni Paucis post in verbis, hi Davis vulgatum ii eorrigere neglexerat: nam hi iidem nostri, editique veteres aeque omnes recte
II Arcesilas aetolus erat: primum Crantoria et Polemonia discipulus; morano Polemone, a vetere Academia, quam Plato condiderat descivit, princepsque faetus est novae vel mediae Academiae, cujus erat dogma Praecipuum, Nihil posse comprehendi, et nos probabilitatem solum, non certitudinem in iudicii habere posse. r3. Non de se quin rerent. . . sentirent. Ne in certa loci sententia fluctum, vis horum haec est Arcesilas noluit,
ut discipuli simpliciter ex ipso id quaererent, cujus rei accuratiorem notitiam appetebant: sed jussit eos ipsam rem, in quanin eam comprehenderent, exponere. Tum ille dissentientis a te a cipiebat, atque ita quaeationem ab utraque parte excutiebat in De sor-- quoaerere de aliquo, vide loca apud Μenchen Ohas. p. 8r , h. V. G.
M. Se qui audiabant spir Erl. et Bas sed eum, qui aud. Quod defendi licet locis sat multis illis, quibus auctor pronomini illi sic is subjicit,
ut superflue additum videatur Aeadd. I, 1 gQ Atque illum complexi, ut mos amicoriam est, satis eum longo intervallo ad suam villam reduximus o. Cf. Heusing ad T. I, 38, 5, cli. Garat ad Catil. II, a, inprimias observaris, tum id maxime seri, si notio primaria Paullo altius praegreditur. Nec eum relativo praemissum esse offendere debet, quum hoc ipsum Ciceroni familiarissimum ait Neque praetermittendum eat, posse eum pro nomini suam oppositum putari, quod
eum vi clausulam occupat. Hoc maxime nos movit, quare eum non ad
miserimus; quod toties is ante qui a seribis inculeatur, ut difficillimi indi- ei sit, accurate ubique diiudicare,
utram in partem sit decemendum. Deinde circumloquuntur verba, qui audiebant, Arcesilae discipulos, et aa e sic absolute ponuntur, B t. 4s, x85 , etc. Praecesserat etiam, qui se audire vellent. Adde hue, quod ille quasi pleonasmus potissimum in neutro gen pronn istorum locum . t. G. is QuodquidemIamst etiam, ete. Eri et Spir ignorant etiam Bas. jam etiamf. Gud a qui quidem etiam rem Djsj1jgoo by
158쪽
in academia β. Ubi enim is, qui audire vult, ita dixit,
α Voluptas mihi videtur esse summum bonum o Perpetua oratione contra disputatur ut facile intelligi possit, eos, qui aliquid sibi videri dicant, non ipsos
3 in ea sententia esse, sed audire velle contraria. Nos commodius agimus. Non enim solum orquatus dixit, quid sentiret, sed etiam ii : ego autem arbitror, quamquam admodum delectatu sum ejus oratione Perpetua, tamen commodius, quum in rebus
singulis insistas, et intelligas, quid quisque concedat,
quid abnuat, ex rebus concessis conesudi, quod Veiis 7, et ad exitum ' perveniri. Quum enim sertur, quasi torrens, oratio, quamvis multa cujusquemodi rapiat '; nihil tamen teneas, nihil apprehendas, DUM
quam orationem rapidam Coerceo.
II. Omnis autem in quaerendo, quae via quadam et ratione habetur , oratio, praescribere primum debet
A. Quid si veriun auctoria uiamum hanc puteal quodque idem iam fit. : ut quodque pro, e quod sana, dicatur, qua vi que frequenter in apodom legitur. Sic Lem. I, I, 2, eaque ibid. II, 4 mo, idque ne seret,
lege ancitum eat in Nam etiam eo Posito, quo cemitur, vix re e Plae
bis. Se - loci est a Sad hoc sane abolita iam Moesilae eatione', apud huius temporis Academicos et ripatetie a vide nos ad Madd. II, 44, 3s obtinet. Hi enim quinationem ita Promnunt, ut eae eonis .eia ait huic rei, quam a sic tam o phun n. G. 16. Iaa academia. Et hunc moram ipae Cicero sequatus est in um quaest ubi lib. prim qui eum audire vult se sentire diuit, mortem -- lum eiacis Perpet-oratione respondet, et ala in ceteris libria. r . Conritidi, quod velis. Ita ex
hinis suis et e Victor Davia nostria omnibus cum ei veritate oonsentien
sumque ponere; ubi aeque illud in hoo
mutari solet : Moeaturque similiter Flauo. I , o Senaae autem ommeat, in Panismvis magna etiam rem ubertas ait, quas undequaque petitas, rapido eum auo acteum serat . G. Il. 1. In quinrenaeo, quo via q- m et ratione Moetur Davia. v. in quaerendo unota coercuit, ut ne latina Dj0jtjgod by
159쪽
ut quibusdam in formulis, ea res agetur ), ut, inter quos disseritur, conveniat, quid sit id, de quo
qua m. Sed -tis ea defenderunt Em. a Brem Valent enim idem, quod, . si inquima in rem aliquam in In Platonis Ioeo, quem inserina posuisma,
et ad quam in his respicitur, est βο-
habetur, velut parenthesis Ioeo inter ait inint. In quibus hoc tenendum: proprie trimaposita di eo Cleaeonem ratione a via, idque si simpliciter, in tot loeis, quae leguntur, sine exceptione. in III S, 18, α ratione eo titutum et via LT a. II, , 6:- rationa et via philosophantur ο; Oeat. I, 5, 13 - rationem dieandi atviam. Aid. I, o, ais . eadem rationa ac via . Atque imilite rin. TV, 4, o, artiscio et via, etc. Quaproptor nos quidem Orat. I, 22,
s Q in verbum ex o numquam elisero potui de vi a rationa dieandi in eoe- metum nuper citra nee altatam damia Maa, hume proham . Dicitur autum in his via plane ut Graecorum ιδος, quae vox, apud Platonam et istotelem maxime, hae vi, ut B M valeat, Mobratur. Huna nostrum liue loeum olum novimus, in quo Mae duo trana -ntur et mustamqnain addito quadram reperimus, quoteo a in via notatur, atque -- tigine per et expueativam adjungitur.
od nisi saet, tua soliis aeria Maquaqua in Ciceronem seri inminmisse eerti sum Q proin nos simili in o Ara ad Urise, non ordine vara diei M. Inda quidam est, quod Thomis antleii Gereotionem , quaeq--m insulam mutatur, meminin ah Alematiae. miliam Q quae alias sequenda Merit. G. R. m..... aias diri Inaellige quasi
amnes ageture et formulis exemplum. - is dat: ut qui, tam agatur-.noratque Lamb. mutat, qua de re μα- tur, Bremio Meratore Em cum mi.
armata edidit, si tamen, ut qua de re agitur malit Baith. demque ea res agitur, hoc sensu, ut hi verbis illae ipsa sorinulae designentur. Quid in
hae eorrectionum diveratist aequendum ait, quaerea Noa preas insutimus codicum nostrorum vestigiis Plane, ut edidimus, aereat Pir eum quo etiam Eri et Gad 2 eo meant;
nisi quod illa Metur, hi vitur refert. Mail in quidem habet, ed ea aeque omittit, et a tur aeriuit. Inde haeeorim ieetio, quam edidimus: eiusque
sontentia maxime pronomine quibusdam nititur, viva comprobandi vim, alis aisntivo a. praemittitur, supra doctam . Adde his ea loca, quae Mim ad Aeadd. notavimus, quib-que idem Me pron audacius dicis emollire intelligitur es. ita ind. Ita vix dubitabia, reet nos scriptis duei-
Mintra re Tisae, h. aena. . ut ex
regulisqvibvadam, tamquam sormulis, ut ea ae iureconaultorum, iis haec res philosophormae agatur . Quod autem Viromin Docti ratione ab hae imis plia via latius discedunt, ex aeo fit,
quod illi in his ipsis formalarumqtaoddam geratas quaeretant, atque ad hoc ipsum conjecturas ana dirige-havit. Ind. idem Me iselum eat, ut, qui codd. illas partea ignorarent, nihil id eurinetur uisa autem a cribis, oci enatam , quein ignorm nt, ad suum alatum adicivantinus, vel potius depravantium, addi facile minisse, nihil est, ut d eaemus. In Dj0jtjgod by
160쪽
4 disseratur. Hoc positum in haedro a Platone' probavit Epicurus, sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Sed quod proximum fuit, non vidit; negat enim definiri rem placere : sine quo fieri in
terdum non potest, ut inter eos, qui ambigunt, conveniat, quid sit id, de quo agatur velut in hoc ipso,
de quo nunc disputamus. Quaerimus enim finem bonorum possumusne scire, hoc, quale Sit, nisi contulerimus inter nos, quum finem bonorum dixerimus,
quid finis, quid etiam sit ipsum bonum Atqui haec
patefactio quasi rerum operiarum', quum quid quid-
dupliet ut denique aures modo justodelieatiores ossendent e . insis S so et Aeaad. II, 4s, 13s. 3. me posistim in Phaedro a Platone. Loena ea Phaedr. p. ox, mp.
avo P . Hae graeea quomodo ab au-etore In praegressis liberius expresaaiant, adeamna. Περὶ παπικροα ἀρρο, omnis oratio, τοι μέλλωσι ... συμεουλεύεσθαι, in quin do καλ- quin via quadam et ratione Aa tur ut haeo Cle aie efferret, invatarant eum
scribere autem quum omisset, notionum eo ociatis seeit, ut de auo adderet, . ut qui adam forinutis rea agatur a formiatam enim ρ-eribere
in iure proprie dicitur ut inter quoa di eritur, eonveniat. haee, vel aliud quid addendum emi, ut εἰ tplenius redderetue): περι ob iis , ἡ βουλή, quid ait id, de gaeo dissaeritur. Reliqua gras , ἡ ἀπωτος ἀμιρτα-is avon , nihil opus erat, ut separatim
exprimerentur, quum supra illis, Quia quadam et ratione , quaal compen-
-ta ement. Haec tironum ausa com
paravimus, quibus nihil eiusmodi Ioeomm ex utraque lingua contentione utilius indieamus. Ceterum ponere absolute dici, pro afferre, Prom-nere aeripto, disputatione , exemplorum Movit Meneli Ohaa. h. V. P. 63. G. 4. Quodproximumssit, non vidis. Bini me sit. Perperam sed vel V. DD. his in perseetia haerent, quae ad eum ipsum, enius mentio iniicitur, applicantur, et frequenti ua Ponuntur. Proximum est a proximo in s.quitur Graeci aptiua ἀτω ἐχόμε-
s. Moere. Pro Mares resemni d. x et Bas. Portere, te ut hie eodem loco, ille ante rem id ponat. Sed glossam glossatum expulis- , nemo non videt G. 6. Atqui Matinistis quas remmo aeriarum. I. e. hae ratione, quae dixi, patefiunt quaia rea operiae . . in partientia quasi positu haereaa, atmea, in quaa rem eamm , quae opertae sunt in mentinas enim alibi, acleotiva, in qui a sententia via . t. Dj0jtjgod by