M.T. Ciceronis quae exstant omnia opera, cum deperditorum fragmentis in ...

발행: 1829년

분량: 695페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

201쪽

necessarias, et non neceSSaria : consecta re esset.

Qui haec didicerunt ' quae ille contemnit, sic solent:

vitiosum est enim in dividendo, partem in genere numerare. Sed hoc sane concedamus. Contemnit enim disserendi elegantiam : confuse loquitur Gerendus est mos, modo recte sentiat. Et quidem illud non ni

mium probo, et tantum patior, philosophum loquid cupiditatibus finiendis ' An potest cupiditas finiri λ

os Legg. I, II, 32, etc. Sic retrahenda haecque est orat. 34 rao: Quumque illa livina cognorit, nolo ignoret ne haec quidem humana in Sehiitz. e Gud. , que delevit. In quoque eo Pis, revocanda est pr. Leg. anil. 8, 55:

runt. . . vicerritat, ii rectius ex uno

nostro hic nullo in loco jam pra

donibus pares esse poteram quoque etc. vel invitis codd. nosque corrigendum vide contexta. Item

additum a seribis dixeris, quum Vim transeundi, quae tu quo inest, ignorarent. Ita simili ratione a. II, 3, a

QEarumque item rerum ... eadem divisio eat . Item ibi probatiores scripti multi ignorant et in his tres nostri. Recte: nam sumet eadem ita quoque itaem reiiciendum, quod ex Crat recepit Hotting. Divin. I, 6 Io; es Acadd. II a , 54. Ex his igitur hoc quoque

loco naturaliumque duo eorrigendum videtur. Necessarium certe ob repetitum duo, sine vera causa item dixeris. G. 8. Qui hore didicerunt ... sic solent. Hae verba reduxit raterus ex Pal. 3, eademque praestat etiam Crat in marg.

reperta itidem in ob Steph. eod. et Daviali eadiano. Eadem verba Pal. 3, eum A. et Spir tra posita refertante, . Qui ai diceret is unde eorumdem quoque neglectorum ea a liquet. Omissa scilic t a librario erant, et in margine applota ita deinde ab alii. scribis alieno loeo inserta anni, ab aliis Plane praeterita Suum autem in vulgati locum vere servant; nam Davitii ratione, eadem in parenthesi post diceret reponi iubentia, nihil sane merit coacti . G. s. Contemnit enim disserendi akgrantiam. Eri et Spir enim ignorent; quod in his brevibus enuntiatis quam maxime probamus. Frangitur etiam oratio, ex oppositorum brevitate vim suam accipiens disserendi enim --

santia, et con se loqui sibi e regione

ponuntur. G. Io Et quidem i. non . . . utendis Gose dat: equidem illud ipsum non

n. etc. Primo, inquit, ex Eri et spir. Equidem eorreximus; vulgatur Et gaeidem a quod per se parum eontextis aptum, saepiaaime in codd. ex eqvidemcormptum videre licet. Ut unum ponamus, Pro Ligar ro 3 Causas, Caesar, eo multas, et quidem tecum M.

Duo ibi mei evm aliis laribus

equidem, idque verissimum : equidam enim conanito adrasciam additum est; quum contra et quidem langueat. Deinde inele se habent illud imiam, i. e. vel adeo illud, quorum posterius Davia ex 4 anui delevit. Sed nostri idem omnes aervant; defenditumine Dj0jtjgod by

202쪽

8a . . CICERONIS

tollenda est, atque extrahenda radicitus. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit Ergo et avarus erit, sed finite et adulter, verum habebit modum et luxuriosus eodem modo. Qualis ista philosophia est, quae non interitum asserat pravitatis ' sed sit contenta/mediocritate vitiorum λη- loes, eritis.-T- - a solo Pal. 1 receptum, unus viri confidimat; nam Erl cum olim vulgata trama refert. Lapaua aeribarum exeomp. metem sitammua erat; neque tamen h. l. defendi recte potest. Sed -MPhene egit rem quum M ante murum, an tia, ut prave additam, ecthi ret quum sed valeat, ut post negationem saepisaime. - Non probo, et tantum patior, etc. Mitius diae

de re Cicero ideo iudieat, quod haec

aeritentia plauro eum eademicia, res uirium philosophia, communis erat filoleso, quos ille sequitur, actis eam oppugnantibus; quippe qui oviditate non endas, in ιρπεα, i. e.

moderanda aeste tirpandas iuberent. xx. Quis si . . . quin recte viae

diei possιt Eri et Spir qui non ratque aio hae in forma proprie taeero. Facile etiam vulgata inde nasia potuit,

quod pr. ex nota non aeribitur. one--ua autem hoc inde, quod in haedi vidi ration aeon vim hahere debet, cyrae insaeis perit Alia res est in quis bisat, quin, et imilibus, quae huc

nihil pertinent. mo, quae equitur, semper sere ex alterius sententia collisit, si futuro innetum ponitur. G. Foream aenam eat Quis est enim, si Epicuro Mentimur, qui vituperari poterit quod eupidus sit, qui non poterit

no mala cupidine laborare si vis vcto recta in cum tis non in Hei sere-t-; quem ensum seqq. confirmant. ra. Imaritum amrat νανuratis. et Meundum Mum defendit B --ua, Darisio ex Victorii et n. Benti. auetoritate rari ei edente. Sed iidem, virorum murinorum exemplo

nisus, nullum plane duplieis tu atrueturae diserimen statuit, in eo interius Ilnguae ingenium periclitari, atque inde paullo Murativa agendum esse, iudicamus. Primo Me statim diaerimen in oculos quasi incurrit,

dativum tuu atructurae eme eum,

qui eommodi vel ineommodi vocatur;

senitivum autem non ad verbum, aeda a stant regena pertinere. Quam rem is accuratius ponderaris, facile videbis, cur semper Cicero , v. c. in nervo Virtutis, stirpes superstitionis, amitudinis, etc. in elidare, et aeque ubique in nervos virtutis ineidere is dicat claudieat enim interior aententiae natura, a tertium casum posueris. Facile etiam mutatam aententiae vim agnosem, si litem alicujus stimare, et viedam Mois dedicare , ditatur ad rem enim te proxime respicitur, non ad personam quod secus eat, at terti casus additur. Μinu tris discrimen est, si osdem orationis,

indiei sui, sacere is dieitur Orat. III, 26, 1o4 Aeadd. II, et is sed hoc sacile videbis, si modo tum recte poni, hi vagina dies liceat, neque

ceris quaedam cujusdam ratio, ete. cogitanda sit. Adiungamus unum locum Legg. III, I 8 4o in brevitas non modo senatoria, sed etiam oratoris ma-Djsj1jgod by

203쪽

Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo; elegantiam desidero. Appellet haec desideria . naturae:

cupiditatis nomen servet alio, ut, quum de avaritia, quum de intemperantia, quum de maximis vitiis io'quetur, eam tali quam capitis accuset. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur, et saepius. Quod equidem non reprehendo est enim tanti philosophi, tamque nobilis, audacter sua decreta defendere. Sed tamen ex eo, quod eam voluptatem quam omnes gentes hoc nomine appellant β videtur am

plexari saepe vehementius, in magnis interdum er- satur angustiis, ut hominum' conscientia remota,

gna laus est in sententia m. oees in sententia ibi eodem exemplo in clau- aula reperiuntnr, quo sum ad notionem aio explicative adjunctam eo, Pina, etc. cogitandum es c enim . Ut reliqua praecidamus, hoe quoque loco auctor non adeo bene in interitum afferat pravitati, aeripsisset, quum si Pomet abstractum Pro concreto dictum putari, i. e. ωήν, agante loci sententia. Immo potius genitivus accipIendus est, ut in illis, in spem asserebat magnae Probitatu auspicionem attulit immutatae voluntatis detractio molestiae consecutionem asseri

voluptatiari, de in lib. I sar, etc.

Facile, his expositis, tua portis intelliges, quando uter casus poni ves asit, vel debeat. G. 13. Apellet. . . desideria naturin. Oρεξεις, non πιλλιας, quali verbo Epicurus constanter usus erat. Id vero ipsum Stoicorum est, qui illas probabant, has condemnabant. G. 14. Ut, νε- - ν... - -- quam Goer dat ut eam, quum de ν.... tramquam. Ita , inquit, ex Pal. ,

Erl Spis trana auimus Exciderat

Pron. aente quum, reposuere deinde

aeribae, sed falso loeo. In Baa. plane abeat, et in aliis seriptis in vulgatae loe ea legitur, male ad uia relatiun. Corrupere igitur sententiam Iamblivis

et Davisius, quum ea maerent Meliorem positum vel via lorea Messentiunt. Ex his denique, qω deindos licitintur, qvis quaedam ironia

suapte Ponte Pallet. IS. Quam o sente . . . oreali M.

Pertinent haec ad eap. 3 4 6 - aut

Epicurus, quid sit voluptas, aut omnes mortales, qui ubique sunt, nesciunt M. Nam hoc usque auctor id sere egerat, ut doceret, Epicuri volvtiatem - lam aliam esse, quam quae iugo ubique appellatur. Iam verbis illis, tamquam extraotati argumen impetitione,

ad indolentiae pleurea re utationem pergit, quam ip-m ab illo, tamquam deum ex machina, adhiberi dicit, addisfievitates scilicet rumpendas, in

qua se ista voluptate ut summum bonum posita, induerit Patet ex his, quam parum considerate ista ipsa verba Ern parenthesi addixerit. G.

16. Ut Aminum . . . eas acturus.

204쪽

nihil tam turpe sit, quod voluptatis causa non videatur esse facturus. Deinde, ubi erubuit vis enim est permagna naturae), confugit illuc, ut neget accedere quidquam posse ad voluptatem nihil dolentis. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Non laboro, inquit, de nomine. Quid, quod res alia tota 7 est 3 Reperiam multos ' vel innumerabiles potius, non

tam curiosOS, nec tam molestos, quam os estis quibus, quidquid velim, facile persuadeam. Quid ergo

dubitamus, quin, si non dolere, voluptas Sit summa, non esse in voluptate, dolor sit maximus cur id non ita fit s Quia dolori non voluptas contraria est, Sed doloris privatio.

19 Hoc vero non videt, maximo argumento eme,

Dis saris iamiam. Sed veremur ne

vocum hom. c. remotu enatam Pamm

eeperit signifieant Nulla habita ratione earum opinionum quas de honoet malo hominum omnium Metoribuanatum infixit. Si apud Taeit. ---mani generia eonaeientiam aboleri arbitrabantur ..t . Quia, quod res assiis tota est ρId est . Laborandum Mne de nomine est, quum, quam vim hule tribula, ea toto in a nominis vera notione di-

vera ait i. G.

18. Repertam multos Ante hare Goer diverbii signum - posuit, ut ab Epieum dicta et aliud ante quia rex. bis ut taeerone objiciente aliud ante, quia dol ut Die respondente. is Cur id non ita eprae a te

hoe est in eur non eum dolorem --mum dicis, sine voluptate Mae, e . ut hanc voluptatem summam statuta, a sine dolor G. X. . Hoc vero non idat, maximo argumento esse. Sic emendavi ego Duosum locum; et vulgatam lectionem, me vero non dare, levi mutatione

explicavi, ut deinde ait ειακολουο .

Emest non repererat eorreetionem

probabilem. I. V. L. - Ceteris intem pretibus hunc locum vel eorrigentibus, vel in vitiosis numerantibus, unus Matthia verum vidit, nihil mae mutandum , quum videre infinitivus sit eam admiratione indignantis, et post parenthesin 'uae ipsa in vulgatis ah- est, addita primum a Bremio in Pergere orationem ἀ-κόλουθοv. Opportune asert ille, infra IV a , 6: Haec non videre, euina generis onus navia vehat, ad gubematoria artem nihil pertinere in Adde Verri , , C: Tantumne vidisse in metu perieuloque provinciae io ubi simul aeris ironia ae addit Alibi his ins . doloris quoque affectu adiungitur Att. V, p. 2Ο:. At te Romae non foret in Q. Roso. Comoed. I, 4 . Pro dii immortales lessene quemquam tanta audaesa praeditum, qui .... id petere audeat is solere autem post longiorem parenthesin auetorem ad aliam eonaimetionisDjsj1jgod by

205쪽

DE IN BON. ΕΤ ΜΑΙ, Η, io. 85voluptatem illam', qua sublata, neget se intelligere omnino, quid sit bonum eam autem ita persequitur, quae palato percipiatur, quae auribus cetera addit, quae si appelles, honos praefandus sit δ); hoc igitur, quod solum bonum severus et gravis philosophus

novit, idem non videt ne expetendum quidem esse, quod ad eam voluptatem hoc eodem auctore non desideremus, quum dolore careamus. Quam haec sunt

contraria 4 Hic si definire, vel dividere didicisset, sicio

loquendi vim, si denique consuetudinem verborum teneret, numquam in tantas salebras incidisset. Nunc vides, quid iaciat'. Quam nemo umquam volupta

viam dinetere, alibi saepe Geuim M. Pergere igitur oratio sic debebat,

in maximo argumento esse, Voluptatem illam ... hoc eodem auctore non esse

desiderandam , te umorum Ioeo ita mutata est, ut vides. Sic nihil plano eat, cur ante haec cum vulgata lacunae signa ponas intime enim cum Praecedd cohaerent. Neque, ut alia init. conamina mittamus, probabis, quum Bremium videt de suo edidime, et in insuper etiam in correxisse videas. Contexta, animum vel parum admoventi, ae ipsa expediunt. G. a. Iliam, ex Pal. I, pro tiliam receptum, item bini illi nostri eo e

mant. G. 3. Me alaω. . . Praefandus sit.

Innuit auctor eumdem ipsum Epicuri locum, quem, saepius ante indigitatum, supra D , paene ad verbum

vertit. G. 4. Quam haec sunt conerarias Sie P. Faber ad Acad. I, 2 legendum tatuit, et sic bene suasit ruterna, deniqne recepit Davisius, ex Palat. et Eliens. a. Alii . Quamquam haec sunt contriuiis , frigide.

s. si definire, vel inridere Goerengscrib. si des si dis sic, inquit, Eri. et Spir idemque refert Nonius hunc

ipsum locum v salebrae laudans. Quod utique melius videtur quum vel pa-- quadret, notionibus vere diversia; nec optione inter utrumvis data, ae utroqn e in Epicuro desiderato. Quid, quod auctor tum non et aedaut posuisset Adde quod haec mi-tuor ad unam logicam Stoicorum more referuntur cujus prior ara dialecticam , posterior disserendi artem complectebatur. His ommoti rationibus meliorum codd. lectionem iure praetulias nobis videmur. Ceterum Pe-

erat Uinire ad notionem voluptatis; in dere ad illam n disiatum descriptionem e reliqua denique partim ad illam Epicureorum querelam, Epicuri

sententiam a secua sentientibus non

recte intelligi, cf. 4, 12 seqq. Partim ad haec, quae a s a finde monentur. 6. Nune vides, quid faciat P.

Manut videlicat, Davis. Udeo, Ern. vide mavult; sed recte oecurrit rem. graecum Ορας comparans vide nos ad

Acadd. II, 8, 5 Nimium saepe sic Cicero, quam ut quidquam de ieet-nia veritate dubitare lioeat. Si insuper

206쪽

tem appellavit, et hanc in motu Voluptatem, quae duo sunt, unum facit sic enim has suaves, et quasi lulces voluptates appellat Interdum ita extenuat 7, ut

sententiae tenorem Poetes, hie eat,

ineptias prolapsus non esset: at nune

quid faciat videre Moet, ete QSPinda oueris, attendo notabit amem. aquae sequuntur uiui sunt, nisi ante disputata repetentia Uida hae in verboriun vicinitate neseio quid imeonsonum habet. Virilivio denique

glossam dicerea: nam in videa, videmus, videtis is, ex eodem illo graeo Mau, at ubique auctori dicitur, ut a videre tibi, nobis, vobis licet in valeat. G. . Quom nemo umquam volumalem προβα-ι, - hario in motu volumia tam , - - --, unum Deis sis enim has sumin et Maai dulcas o-m ιαμ προιδαι tardum ita extenuat, Me n Curium, etc. vlis hie dubia, quae unusquisque arbitrio suo refingit Goer acribit Quam nemo umquam voluptatem areellavit, appellat, atque quae duo anni, unum s.cit vine in motu voluptatem Psie enim has suaves, et quasi desee v luptate appellat , interdum ita extenuatis. Haud parum, inquit, a vulgata diae iam . Et tamen nihil, nisi v oulam atque addidimus, quam ex alliteratione excidisse vides : reliqna enim omnia plane ex Eri et Spir. deprompsimus neque dubium nobis est, sic Moque Pal. , oretii eod. et

Μ dianum Davisti exhibuisse, quip- P ex quibus item 'ellarit, euat

enotatur ne H DD. quum trana-iinsita verba viderent, quibua ad Eertam sententiam uti nescirent, eius rei mentionem lacere neglexerunt. Omnis ouim hae tanta turba ex hoe uno nata est, quod Verba quae duo sunt, unum faestis, olim exciderant, et in

margine addita, alieno doinde ioco

insererentur. Tum non poterat, quin

aut appellarit, aut v ellat abiiceretur. Praesena autem aeribis Praepueuit, quoniam is sequitur. Religiosiorea, ut Gud. x appellari non abiecerant, sed superseripserunt. Iam ad singula reo praeaeetionis munienda Veniam . Prima verba eonetana brevitate Pro eum animi statum indolentiam voluptatis nomine appellat, quo nemo umquam appellavit - γεηus, quam dei tro addidimus, pro αιρα itu, ex gram καὶ pro καὶ ἀτως, more, frequenti exemplo dicitur. suae duo

sunt. nempe, quam nem volnPtatem appellavit, et voluptatem ipsam unum facit, communi voluptatis nomine eomplectitur. . Hanc in motu voluptatem , sic ponuntur, ut in

praegressis, in quam nemo tam Vol.

ntvέσει οὐστὶ tecto opposita sit. Ad haec

autem unice recte et prorsus ex Ru-etoria more, verba, Male ... RPPH-lantis, in parenthesi adduntur, quae hucusque vulgatam, ut discissa Ah- syrti membra, disiapabant: quare non mirum erit, si ea . DD. Partim ut spuria reiiciebant, partim omnia generis coniecturis tentabant. Quod autem quasi duleis voluptas dieitur, inde est, quia volvtas nota ipsa per se dulcis est, sed in qua sensas dulciter et tu cunde movetur is, vide supra Di 8

adhibuit aveto igitn quasi illud

suum, quo insolentius diei emollit. aris contra de sensu intem et de animo saepe dicitur, ut suaνὼ - ω- tio, etc. Unum restat, ut sententiae Dj0jtjgod by

207쪽

DE IN. ΟΝ. ΕΤ ΜΑL. II, Io. 87Μ'. Clirium putes loqui interdum ita laudat, ut,

quid praeterea sit bonum, neget se posse De Suspicari

quidem. Quae jam oratio non a philosopho aliquo, sed

Censore Opprimendas est. Non est enim vitium in oratione solum δ' sed etiam in moribus. Luxuriam

non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate, et timore. Hoc loco discipulos quaerere Videtur, ut, qui ' asoti esse velint, philosophi ante fiant. Primo, ut opinor, animantium Ortu petitur Origo x summi boni. Simul atque natum animal est, gaudet Voluptate, et eam appetit, ut bonum; aspernatur dolorem, ut malum. De malis autem et bonis, ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime

tenorem indicemus . iam ἐυπασει)voluPtatem, quam nemo umquam te appellavit Epie solus voluptatem P-pellat, atque ita, qua re diversa sunt, una notione comprehendit. In hac autem voluptate, quam in motu dicit,

suaves illa et dulem sensationes Ontinentem, tam male sibi constat, ut interdum eam iis extenuet, etc. M

8. M rium Seripti omnes Ma cum a se recte Lamb. M'. promauium . Illum dicit Dentatum cognomine, cujus nomen simplieiter apud --riores Poetas, inprimis artiat ipsius frugalitatis loco , Dequenter ponitur. Periinet huc maxime versus ille, etiam Rosae laudatus, sui Curios simulant asoti cetera vivunt m. Qui aliquando legatis Samnitum auri pondus Osferentibus, quum ipse rapam in foco torreret, malo, inquit, hane in fictilibus meis edere, et aurum habentibus

imPerare n. Μo EL. - Dentam dicebatur, quod eum dentihua instructum natum Me dicebatur. s. A censore orerimendia , nempe

ut civitatis moribus brinidolosa Similis locus est Orat m, 24 94. G.

xo. Non est enim vitium in oratione solum omne ante Gruterum editi, solum in oratione Q ae hunc ab hoe vulgatum ordinem ex Pal. x tacite

editum esse, probant bini illi nostri,

reliquis olim vulgatae se applicantibus. Solunt his in contextis clausulam enuntiati occupans, haud dubie verissi

mum, quum in v. oratione clausulae

vis haud desideretur, quippe cuius notio iam in philosopho lateat quod

seens est in moribus, quo totius sententiae pondus continetur. G. II me loco. Id est quod ad hanc

rem attinetis Graeci τουτω τω τοπω.

Eodem modo uren. 7, 5, Quo lacoponitur. G. - Vertit interp. gallicus, sin minus fideliter, callide saltem: ites οὐ philosophes, dit-u avx

votis serone permises.

Ia. Ut qui Citra omnem causam Lamb. quιιι mutavit in qui ut recte vidit Davis ut est, re hac intentione, ut is Proxima pertinent ad in I, 9, 3 o. G. Djsj1jgoo by

208쪽

judicari. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quam multa vitiosa summum enim bonum, et matrim, vagien puer utra voluptate dijudicabit stante an movente Τὸ quoniam, si diis placet q. ab Epicuro loqui discimus. Si stante, hoc natura videlicet Vult salvam esse se quod concedimus ' si movente, quod tamen dicitis ' nulla tiarpis voluptas erit, quae praetermittenda sit. Et simul non proficiscitur animal illud' modo natum, a summa Voluptate quae est a te posita in non dolendo.

et 3. At -rba vestra sunt. Gud. Et Baa. ω vestim vertia in Non uale. timis tum his Bret: - et omnino v

sie loqui soletis, Respondebunt inau-

Per in et tu . . . et vestra . Sed tamen

πωγta melior, i ita nexum veris, in et omnino verba ista, quae posuisti, ex scholae vestrae usu sunt M. De et posteriore pro Domino p ita vide supra ad I, 12, 41. G. 14. Quam multa vitiosas Vett. impressi nonnulli eum Crat. - quamquam multum viti a , et ale e nostria Gud. a. Sed in plerisque o d. quamquam multa, ut Gud. x et Bas. At Erl et spir vulga m firmant, quae est veri ima Interiectis nonnullia,

post dis ierabit interroDudi ignum

Ponendum erat: non enim hae eum seqq. n. rogatione comprehendi de-hebant. Exclamationi signum, cum gallica vera ut eteris melina

congruens re Oniamna. 15. Strente, an moMente ad illam

stinetionem reserri, et init viderunt,

et nos libro primo saepius diximus G. 16. Si dus Meet omnes aeriptin is disρlicet ut vi Iegendum Ddeatur archaice sic a de Nat Deor. legitur De hae autem formula in ei-diora ironia solemni eoueo exempla

P. Manni comment ad Roae Ammrin. e. 36. G. 17. Si stanta Me. . . concaedimus. Dieuntur hae per aliquam λιτοτητα. Cogitatione addea, quamquam vagiens Puer in Manis esse nequitu vel

aliud eiusmodi quo omiam, ironis crina indicium videlicet prastini, aerior redditur. G. 18. Quod eramen inritis. Tamen procaereri, saltem dicitur, M. ad Legg. I 2, 7, quam saepe tentatam a scribis Pari et h. l. a tribu nostris, et binis onn in tantum mutatam, hene reduxit Beeh. Catil. m, s. 4. G. 19. Et sim non/ros animal illud. Goer corrigit at s. n. ros nimia

aliud. Quomodo , inquit, hae Virimet siceo pede transire potuerint, equidem Prorsua n eis. Si enim v Mylas, quae est in non Maenaeo, nulla Prorsus alia est, quam quae stans dieitve de quo dubitari non set',

quam taediosa hae erit priorum repetitio, immo quam plane non ferendat Et si vel non serenda tuleris, quomodo animal illud aio a Cieerone pro erum putabis ut ad vagientem puerum Pt tur sed salva res est, orrigendo alitiae Vult enim auctor, his additis,

in a non puer modo natus, simul etiam non aliud animal modo natum a --Djsj1jgod by

209쪽

Nec tamen argumentum hoc Epicurus a Pamis pe- , tivit, aut etiam a bestiis, quae putat esse specula naturae '' ut 3iceret, ab his duce natura, hanc volu

ptatem expeti nihil dolendi. Neque enim haec movere potest appetitum animi nec ullum habet ictum, quo pellat animum status' hic non dolendi. Itaque in hoc eodem peccat Hieronymus ''. At ille pellit' ', qui pe

ma voluptate, Mia mae, Proficiscitur ... o certissimum esse, vel ex eo Patet, quod verba superius Posita, Simulatque natum animal in ad Craneis, quae vita ruuntur, pertinent. s. I, 9, 3 Omne animal simulatque natum sit, etc. Expresse etiam in

proximis LMq. paret a bestiis distinguuntur. Brevi imis autem . l. fit beatiarum mentio, quippe de quibus 333. Unde nihil nobis reliquum fuit,

quam ut veritati ederem , atque His edi inheremus. Ceterum ne onsendat et . . . . . non , quum nec Poni Potuimet aemper enim te auctor si in negatione via cernitur. Prave etiam vulgo, ante quin est colon positum, quod eum virgula ommutavimna: nam summa ista voluptas intelligitur, quae Epicuro in indolentia ponitur. Nec tamen Pro Sed tamen non, requenter auctor Legg. II, 2, 57 Nee tamen ante sePulcrum est, quam justa saeta et eorpus ingestum eat, . G. 2o. Quoeputat arae Pecula natur .

Ad quae ogita arvos et bestias, relativo, graeco ritu, Mam. 'cula, ut saepe aptato; cf. Brem de Fato, I, p. 4. Quoad rem similiter infra V, 22, 6 Indicant pueri in quibus , ut

in peeulis, natura cernitur . Sed videtur nostro loco verborum contextu innuere, ab Epicuro ipa vere parvos et bestias, σοπτρα υσεως esse appellatos. Quod si est, de talis Ioena ab Epicuro imitatu putari.

sensus totius sententiae hie eat is sed tamen Epicurus hoc argumentum non ita a parvis, et bestiis ... duxit, ut statueret, ab his naturae duet - - σιαι expeti nam haec stans voluptas neque appetitus excitare valet, nee

statua ille indolentiae unum Impulsum admittit, quo impelli animus P ait.

P ea igitur, etc. is G. ar. Λec ullum habet ictum. . . animum statias. At illum legunt.-Ictum. 6ρμη Graecis de eo, quod sensua acriter movens, vividiorem in animo impreMionem fami Qua voce utitur frequenter Seneca cf. hunc v. c. de Ira, II, , , . te. Scriptirinoque nostri animi rutum reserunt sed vulgata est verissima , quum status semper de eonditione firma ponator G. 22. Hierons mus autem inde eccat,

quod summum bonum in Ola in . lentia positum putabat of s 8. G. 23. At ille pellit. In his recte Davis. statum cogiist, Probante Brem Prave alii Meum intelligunt prius etiam Lamb. in illa quae ... voluptas in de auo eorrigit. Si autem Brem stam animum sie impelli dicit, ut idem non sorti et vehementi quaa impressione, ae ea quacumque ametatur, dubito an recte loeum ceperit crius sensu eat: QStatua indolentiae talia est, in quo non possit animus sortius impelliciat nam vel in indolentia movetur

210쪽

mulcet serisum Oluptate. Itaque Epicurus' semper hoc utitur ut probet 'F, Voluptatem natura expeti;

quod ea voluptas '' quae in motu sit, et parvos ad se alliciat, et bestias, non illa stabilis, in qua tantum inest nihil dolete 'Τ. Qui igitur ' convenit, ab alia, luptate dicere naturam proficisci, in alia fiammum

bonum ponere λ33 XI. Bestiarum vero nullum judicium puto . Quam. vis enim depravatae non Sint praVae tamen esse possunt Ut hacillum aliud est inflexum et incurvatum

sortior animi impulsu emitur, nam hie permulcet aena Quies aenmtionem. Quum autem tutus Murutis non adeo bene aleatur, quiPPe quum sensationum iucundarum varimoda vice voluptas contineatur atque inde ipsa in motu esse dicatur per eugma haec dicta putamus, aio ut ex V e status ad illa, eonditio cogitanda sit. G. 24. Itaque E eurus. Gud. I, et Bas atque sed saepe hae permuta tur, et Drah ad Liv. V ar, et h. I. itaque notat et ita, ni saepissime. G. 25. Hoc titur, ut Probet. Pal. et a nuitur; quod nos quidem multo

melius iudicamus. Etsi enim vuIgata ex Platonicus defendi potest, ni

vel lac tamen nititur et auctoris nauia ommodatius, et a cribarum captu remotiua est , quam ut id incuria lassisse videatur saepius enim auctor nisi prodivntando contendere, quum abaoω- te, es Acadd. Π, ax, 68 in Nitamur igitur, nihil posse Percipi . tum Pronomine addito, Nat. Deor. II, o, to : hoc nitamur, ut doceamus, eis in Perinutari autem saepe hare verba solem, videbis infra IV, 4, 61. Quae sequuntur, eadem muratis vecti praesecesserant sed elarius illa his exponuntur; et aie saepe solet auctor G. 26. Quod ea voluptas. Intellige: quod ea solum voluptas natura προ- titur quae in motu ait non autem

siti stabula. 2 . In qua tantum inest nihil dolere. Plene ex graeeis imitata sunt, , s .οv vες μηδε αλ eis, id est, cuius vis unice in non dolendo cer

nitur in G.

a 8. Qui lege u , quo modo

igitur eonMenit. Sic ambinus Vulgo antea legebatue QMM. Unde Gulielmus Probante Grutero, legit Qui digitur conoenis sed recte Lambinus, enicis coniecturam diserte firmat Par.

XI. I. Bestiarum vero nullum itidicium puto. I. e. bestiarum natura iudicium petriosae non ut i . Ο-dem modo, eademque in re auctor,

sed invidiosius, Tusc. V 26, 3:-Huic Epicuro non multum dissi renti a iudicio serarum M. G.-Potiua est interpretari , quas esset opinio bestiarum, cum interprete gallico, qui vertit Hur e qui an diissemen edes baes,is te eo te mur Hen.

a. Bae ins et incureatum Bas et ξ α inflexum et curvatum, sed -- lemne est aeribam vitium alteram eamdem praepositionem alter adjectivo adhaerentem obliterare. s. Divin. I,Djsj1jgod by

SEARCH

MENU NAVIGATION