[Omnia quae extant juxta Benedictinorum versionem]

발행: 1835년

분량: 615페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

321쪽

prorsus etiam ea, quae oris contraxisti mala depones : in autem resilias fugiasque illa etiam, quae sacrarum ope Scripturarum bona tibi comparasti, prorsus amittes, tuaeque Ope Sensim a profanis illis concessibus ot colloquiis subripientur. Atque ut haec vera osse noscatis, cum hinc discesseritis, eos, qui hodie absuerunt videre studete, lum quantum inter vestram animi tranquillitatum et illorum anxietatem intersit, animadvertetis. Non ita pulchraeS ac venusta sponsa in thalamo sedens, ac mirabilis est anima gloriosaque, dum in Ecclesia spiritualia spirans unguenta comparet. Qui enim huc cum fide ac studio ventitat, innumeris thesauris ditatus abscedit ut si tantum Osaperuerit, omni Odorum suavitate continuo ac spiritualibus opibus complebit illos, qui congressu ejus ruuntur

et si sexcento ingruerint calamitates, omnes aequo animo

seret: ulpote qui e Scripturis divinis patientiae philosophiaeque sum cientem occasionem hinc acceperit. Et sicutis qui perpetuo in rupe consistit, fluctus despicit sic et is, qui assidue collecta perfruitur, ac divinis sermonibus irrigatiar, tanquam in rupe in recto rerum judicio se ipsum collocavit, nullis rebus humanis capietur ut qui multo

larium incursiones pertingere. Neque Vor tantum X admonitione, Sed etiam ex precibus, e paterna benedictione, e communi conventu, si atrumque charilate, atque aliis sexcentis e rebus multa utilitate atque animi oblectatione percepta solet discedere, atque innumera bona domum

reportare. Perpende itaque hodie quanta vos bono lictione cumulandi sitis, quanto illi damno mulctandi. Nam vos quidem martyrum mercede percepta discedetis illi vero praeterquam nod lucres isto privabuntur, ratio quoque damno assicientur, quod ex sutilibus occupationibus multas Iollicitudinum sordes contrahent uemadmodum

322쪽

enim is 4 Qui recipit Prophetam in nomine Prophetae,s mercedem Prophetae accipiet et qui justum recipit in nomine iusti, mercedem justi accipiet sic et is qui

martyrem recipit in nomine martyris, mercedem martTris accipiet. Tum Vero quis martyrem recipit, cum ad ejus memori 3m Con Venit, cum ejus certaminum narrationis sit particeps, cum acta collaudat, cum virtutes imitatur,

cum apud caeleros praeclara illius facinora praedicat. Haec martyrum hospitalia sunt dona sic istos sanctos quis suscipit sicut et vos utique hodierno die secistis. II. Ηor itaque Dominus quidem noster aqua baptigatus

est, hodie Vero servus sanguine baptigatur hesterno die coeli portae sunt reseratae, odio inferorum portae sunt conculcatae. Neque miremini, quod baptismum martyrium nuncuparim iam et hic Spiritus cum mulla advolat ubertate, ac peccatorum abolitio, et animae sit purgati quaedam mirabilis ac stupenda : et quemadmodum ii, qui bapti Zantur aquis, ita qui martyrium aliuntur, proprio Sanguine abluuntur; quod utique et in isto evenit. Verumant quam de caede , Operae pretium est ut de diaboli versutia verba faciamus. Nam cum omne suppliciorum ac

poenarum genus ab eo derisum animadVerteret, a Se ne que accensa ornace neque barathro est Osso, neque rota parata, neque cum in equuleum sustulisset, neque iam

in praecipitia projecisset, o tuo cum erilibus ferarum objecisset, sancti philosophiam superare potuisse ; aliud acerbius genus excogitavit, quaerensque circumibat, Ut supplicium inveniret, quod simul et acerbissimum esset et longissimum. Quoniam enim eae quidem poenae, Uda sunt intolerabiles, hoc asserunt, ut iis Oeyssime liberemur; quae Ver longiores sunt, aliquid subtrahunt de dolore, reperire poenam studuit, in qua utrumque simul esset et

Matth. X. 1.

323쪽

IN AE LUCIANUM MARΤYBUM. 315 diuturnitas, o intolerabilis doloris excessus, ut Cum vehementia, tum diuturnitas temporis animum ejus constantem

dejiceret. Quid ergo facit Priami sanctum hunc exponit.

At tu cum de sanae audis, ne quod dictum est Oscitantor praetereas : est enim illa mors omnium acerbissima, quod illi, qui sunt experti, testantur : absit enim ut id nos experiamur recte namque Sumus docti, Ut Oremus, ne intentationem intremus . Etenim tanquam visceribus intus insidens carnifex quispiam omnia membra dilaniat, quovis igne seraque saevius corpus omni ex parte corrodit, ac continuum et inexplicabilem dolorem inurit. Atque ut quanta res sit sumes intelligas, etiam liberos saepenumero devorarunt matres, cum istius muli violentiam serre non possent. Et hanc deplorans calamitatem Prophota dicebat:

si Manus mulierum mis ricordium coxerunt filios suos : quos pepererant comedebant, et natorum insantium venter, qui pepererat, sepulcrum ossisti obatur, et naturam sames superavit cim vero non naturam modo, sed etiam voluntatem : at hujus sancti generositatem minime superavit. Quis ergo, cum haec audierit, non Obstupescat

tametsi quid potentius est natura quid contra voluntate mutabilius verum ut nihil esse Do timore validius scias, vehementius aliquid esse natura Voluntatem apparuit, eaque matre vicit, ac partus oblivisci coegit istinc vero Sanctum supplantare non potuit, neque philosophiam supplicium vicit, neque sortitudinem poena superavit : sed quovis adamante firmior permanebat, Seque bona spe

oblectabat materiam agonum se actum gloriabatur, et ex certaminum oblata occasione consolabatur, praesertim

quotidie Paulum dicentem audiens . In fame et siti, inns rigore, et nuditate': et rursus is usque in hanc horam η et eSurimus, et sitimus, et nudi sumus, et colaphis dedi-

324쪽

s Hr .s Ovorat quippe, noverat probo illud 4Νο in solo pano Vivet homo, sed in omni verbo quod procedita de ore Dei .s Ut autem illum improbus daemon vidit

tanta ei necessitate non frangi, graviorem cruciatum reddidit Dotenim sumptis idolothytis, eisque mensa reserta, ante conspectum ejus Collocari eam curavit, ut facultas

utendi, animi robur infringeret. Non enim do irretiri

solemus cum res esse, quibus allicimur, non apparent, accum Culis Obversantur, quandoquidem et mulierum cupiditatem facilius quis superaverit, dum mulierem formosam non videt, quam si sodpo oculos in eam intendat. Verumtamen has quoque insidias justus vicit, quodque sortitudinem ejus diabolus infracturum putabat, hoc eum magis ad certamina corroboravit et instruxit non enim tantum nihil ab idolothytorum aspectu laedebatur, Sed ea magis idcirco aversabatur et oderat. Et quemadmodum erga inimicos assicimur, quos quia videmus, tanto OS odio majori prosequimur et aversamur : sic et ille tunc erga impuram illam victimam assiciebatur : eo magis detestabatur, ac refugiebat, quod videbat, et appositorum ciborum aspectus majus odium in eo atque aversationem excitabat dumque intus magna illum voce sollicitaret fames, et apposita degustaro juberet, tum Dei timor eius manus reprimebat, et ut ipsius naturae oblivisceretur, em-

ciebat dum quo pollutam ot execrandam monsam intueretur, alterius menso tremendae, ac spiritu repletae recordabatur, adeoque inflammabatur, ut quodvis Ustinere, a

pati statueret potius, quam impuros illos cibos degustare. Recordabatur et illius trium puerorum mens id, qui UVenes capti omnique patrocinio destituti, in terra aliena ac barbara regione tantam philosophiam ostenderunt, ut ad

hunc usque diem ipsorum ibi titudo celebretur . Ac Judaei

325쪽

quidem dum suam etiam regionem obtinerent, impii in Deum suorunt, et dum in templo Versarentur, idola coluerunt at illi juvenes in barbaricam terram translati, ubi idola omnisque impietatis occasiones erant, paterno ritu Sperpetuo retinuerunt. Si ergo captivi, servi, ac juvenes ante legem gratia tantam philosophiam prae se tulerunt, inquit, qua tandem nos venia digni erimus, si ne ad eam dem quidem atque illi virtutem pervenire Valeamus III. Haec itaque secum reputans diaboli malitiam irridebat calliditatem contemnebat neque ad quidquam eorum, quae cerneret, lectebatur. Postquam autem se nihil prosicero coloratus ille vidit, ad tribunal eum rursus deducit, et tormentis admotis frequenter interrogabat. Ille

vero ad unam quamque interrogationem tantum respondebat, Christianus sum, ac dicente tortore, Quanam ex patria ortus est Christianus sum, ait : quam artem prositeris Christianus sum : quibus parentibus natus es ille vero ad omnia dicebat, Christianus sum : hoc uno ac simplici verbo diaboli caput percutiens, et illi continua sibique succedentia vialiter instigens. Quanquam illo quidem externis imbutus fuerat disciplinis at probe noverat in ejusmodi certaminibus non esse opus eloquentia, Sed fide non dicondi facultato, sed anima Dei amore Succensa. Unum, inquit, verbum ad Omnem diaboli turmam in fugam vertundum sum cit. Ac videtur quidem iis, qui

ponsio : sed si quis attentius eam consideret, ex hac quoque sapientiam Martyris animadvertet. Qui enim Christianus sum, dixit, et patriam et genus et artis professionem et omnia declaravit. Quo landum pacto p ego dicam. Chris-lianus urbem in terra non habet, Sed Ieru solem his SVP- Sum est. Illa enim , inquit, quod sursum est erus alam,

326쪽

3 libera est: quae est mater nostra . Christiano terrena nulla est artis professio, sed ad supernam conVersationem vitae pertinet si Nostra enim, inquit, conversati in celissest . Christianus cognatos habet sanctos omnes ac i-Ves is Sumus enim, inquit, cives Sanctorum, et domesticis Dei': itaque uno verbo et quis Sset, et Unde et ecquibus, et quid agere soleret exactissime docuit, et vitam cum

hac voce inivit, abiitque salvum reserens siliristo depositum, ac posteri ex ii S, quae passu QSt, cohortationem reliquit, ut insistant, nihilque nisi peccatum et negationem

tantum reformident. Haec itaque nos etiam cum noverimus, pacis tempore bellicis in rebus nos exerceamus it cum belli tempus advenerit, illustre nos quoque tropaeum erigamus Fameu contempsit illo, delicias et nos contemnamus, ac Ventris tyrannidem evertamus : ut si tempus adveniat, quod tantam sortitudinem a nobis reposcat, in minoribus latea rebus exercitati, praeclari in scammate compareamus: coram principibus ille ac regibus libero locutus est hoc nos suciamus nunc quoque ac si in opuleniorum et illustrium Paganorum conventibus Consideamus, fidem cum fiducia profiteamur : irrideamus illorum erro res Quod si res quidem Suas magnifice esseri e nostras autem deprimere aggrediantur, ne taceamus, nove leniter seramus : sed ipsorum turpitudinem detegentes, multa cum sapientia fiduciaque res omnes Christianorum laudibus evehamus : et ut in admodum Imperator in capite dia dema, sic et nos ubique consessionem de circumforamus. Non enim illum de corona, ut nos sides ejusque consessio solet exornare non Verbis tantum, sed etiam

rebus ipsis id agamus, et Vitam consessione dignam in omnibus exhibeamus : ne dogmata Operum improbitate dedecoremus, sed in omnibus Dominum nostrum glorifican-

327쪽

ios cum hujus saeculi, tum illius honore potiamur quem nos omnes utinam Consequamur gratia et benignitate Domini nostri Jesu Christi, per quem et cum quo Patri gloria, imperium et honor una cum sancto ac vivi sic Spiritu nunc et Semper et in Saecula Saeculorum, Amen.

HOMILIA

De sancto Hieromartyre ab M. Ι Volebam equido hodierno die debitum reddere quod nuper vobis, cum hic essem , promisici sed quid a clam P boatus Babylas interveniens apparuit, et ad seipsum nos Vocavit; non quod ocem miserit, sed quod splendidi oris dignitate nos ad se converterit. Ne igitur

aegro se ratis, si reddere disseramus : omnino enim quanto protrahitur tempus longius, tanto Vobis et scenus augetur: nam pecuniam Cum scenore perSolvemus : quando ita Dominus jussit , qui nostrae illam ido commisit. In tuto ergo rem creditam Ore considenteS , Ut pote cum sors Obis ot lucrum immota et orta maneant, interrepentem hodie quaestum ne praetermittamus, sed praeclaris boati

Babylae facinoribus oblectemur anim Ver quo pacto prae socius huic Ecclesiae nostrae fuerit, et in mediis pro- csillis, tempestatibus, fluctibusque sacram hac navim servarit, quantamque sidUCiam, cum Imperatorem alloqueretur, prae se tulerit, et 'la pacto pro Ovibus animam suam posuerit, ac beatam illam caedem subi orit, haec talia ejusmodi senioribus commemoranda doctoribus et

Vide D. Guillon, tom. xvi, P. 574-575. - Luc. XIX, 25.

328쪽

communi patri nostro relinquemus : res enim antiquior spraeclare vobis a senibus possunt Irrarici Ude Vero non ita pridem ac nostra adlato sunt gesta, vobis taxeni ego Durrabo, quae nimirum post obitum, post Xequi 38 3P- lyris ac dum in suburbi moraretur, acciderunt. Ac scio equidem soro ut promissum nostrum gentiles irrideant, quod post obilum et Xequias ejus, qui sepultus sit, et in cinerem dissolutus, o praeclara facinora Commemor 3turo promittamus : non tamen idcirco tacebimus , sed ob hoc ipsum potissimum Verba faciemus, Ut cum rem istam mirabilem ostenderimus, risum et sannas in illorum caput convertamus. Nam hominis quidem cujusvis recte facta post mortem esse neque iant, Martyris Ver et multa et

magna possunt non ut ille stat illustrior neque enim illo commendatione indiget vulgici sed ut tu discas, insidetis,

mortem Mart rum non esse mortem, sed initium vitae melioris, magisque Spiritia ali con Versationis praeludium, atque a dolorioribus ad moliora transmigrationem. Nolionim hoc spectare , Udum Martyri corpii animae pe-

ration destitutum esse propositum sed illud considera majorem ipsa anima virtutem illi usuadam assidere Spiritus sancti virtutem , quo editi a Se miraculis omnibus spem certam resurrectionis ejus sacit. Si enim mortuis corporibus et in pulverem resolutis maiorem, quam vivis omnibus virtutem Deus turgitus est, milli magis Vitam illis prior potiorum ac feliciorem, UO tempore Coronas dividet, largietur. Quae tandem igitur ejus sunt reclus acta verumtamen nolite turbari, Si paulo altius sermo noui duxerimus : nam et qui recte volunt imagines spectanda proponere, Cum Spectatores paululum a tabula

secedere jusserint, illas deinde retegunt, ut ipsius distantia beneficio clarius ab is possint viderici patimini ergo

vos quoque Petrorsum rationem nos retrahere. Postquam

329쪽

enim is qui cunctos impietate superavit in Imperatorium

thronum ascendit Julianus, et sceptrum accepit, OnseS-lim in eum, a quo creatus fuerat, Deum manus sustulit. bene moritum de se ignoravit, ac de terra in serius in coelum respicietis, rabidorum more conum allatrabat, qui in homines a quibus non aluntur, et in eos pariter, a qui bus aluntur, clamorem tollunt imo ver saevior quam

illi furore porcitus erat. Nam illi quidem et domesticos et

alienos pariter aversantur et Oderunt hic vero ad inonibus ab ejus saluto alienis blandiebatur, atque omni Oscultus genere colebat bene autem de Se meritum ac Ser-Vatorem suum, quique ne sidio quidem suo unigenito ipsius causa pepercit aversabatur et Oderat, crucemque deridebat, rem quae terrarum orbem pronum in aciem provolutum erexit , quae tenebras unde quaque discussit, et solaribus radiis splendidiorem lucem invexit. Neque vero huc usque tantum progressus est ejus uror, sed ex orbo terra rnua exterminaturum so Galilaeorum nationem pollicebatur : sic enim nos appellare solitus erat : quanquam si Christianorum nomen abominandum esse arbitrabatur, rem multae plenam ignominide, ira de causa non inde

nos, sed peregrini nominis illius ignominia notare cupiebat At enim probe noverat nomen illud quod necessitudinem aliquam cum Christo designat, non hominibus tantum, sed et Angulis, ct supcrioribus virtutibus magno

esse ornament : ideo nullum non lapidem movebat, ut hoc nos ornamento spoliaret, ac praedicationem dissolve rei. Verumtamen fieri non poterat illud , O miser et in sortunate, ut neque fieri poterat, ut coelum destrueres, solem

extingueres, terrae sun lamenta concutereS,ratqueCVerteres,

idque praedixit olim Christus cum ita dixit et Coelum et

terra, transibunt; verba autem mea non transibunt .

330쪽

Sed Christi verba sorro non potes, vocem igitur a lorum ipsorum admitto : nam ego quidem, cui scire contingit quid sit denuntiatio divina , quam potens et invicta res illa sit, ipso naturae ordine , saetorumque omnium experientia certiorem ac si de digniorem illam osse credo. Tu cro qui humi serpis adhuc, o humanarum cogitationum disquisitionibus es addictus, os limonium factorum ad mille nihil Contra dico, non contendo. II. Quid ergo res gesta narrant Dixit Christus facilius esse, ut udum et terra dispere lint, Nam ut unum aliquod rborum ejus intercidat contra dixit his Imperator, et Christiana Se dogmata exterminaturum commina

tus est ubi nunc igitur os ille qui alia comminatus est ppuriit et o medio sublatus est, jamque apud inferos inevitabili supplicio torquetur tibi vero Christus est, a quo illa sunt denuntiata in coelis, in extura Patris altissimum gloriae thronum obtinens ubi verba Imperatoris blasphema, et insolens illa lingua P cinis et pulvis, et ver. mium cibus evasit : ubi Christi denuntiatio ab ipsa veritate rerum gestarum lucet , C anquam ab aurea columna quadam ab Ventu factorum coruscat. a mulsi nihil ab Imperatore lum praetermiSSum St, quo se ad bellum nobis inserendum compararet sed et vates ac Cersebat et praestigiatores convocabat, Omnia quo daemonibus et malignis spiritibus redundabant. Qiti tandem igitur cultus istius fuere praemia P civitatum eversiones, et fames quovis genere famis acerbior Scitis enim utique ac recordamini, quo pacto venalibus rubus destitutum fuerit forum , ac plena tumultu Um Ollicinae, cum unusquisque quod prim Um occurri SSUt praeripere Contenderet, ac discedere. Sed quid ego famem dico, cum vel ipsi quis dos li- tuti sontes essent, sontes qui copia fluentorum flumina ipsa superabant Quando autem in sontium mentionem

SEARCH

MENU NAVIGATION