장음표시 사용
191쪽
1159-64. EPIATOL E. 178tium icolaus a venerabili ratre nostro David
Μenevens episcopo, archidiaconatu, quem canonice habebat, contra omnem reverentiam juris absens spoliatus, inauditus, non conventus, occasione litterarum quas quidana Iordannus, sorte vobis incognitus, falsis precibus, non sine admiratione totius Anglicanae ecclesiae a vestra clementia impetravit.
Hic est, pater optime, hic est ille publice periurus, homicidii ex precedenti insimulatione publica respersus infamiu, quem ob crimen salsi in Apostolicis
apicibus commissi, sanctus decessor Vester Eugenius ossicio et beneficio ecclesiastico condemnavit qua ille prostratus sententia, exquisitis ignotarum gentium angulis latuit, donec praedictum patrem rebus humanis cognovit exemptum. Supplicamus itaque majestati vestrae, quatenus latoris praesentium inspecta justitia et miserabili paupertate, quod in eum enormiter factum est, misericorditer corrigatis, et eo restituto causam ubeatis per legitimos tramites suo marte discutere, si tamen decessori vestri sententiam evacuandum esse decernitis, et homini jam damnato actionem potius deberi quam poenam. EPISTOLA CXXV.-AD EUΝDEΜ. Domino Papae Alexandro.Quumomnes fideles sanctae Romanae ecclesiae Praesidio gaudeant, ad sinum misericordiae rius fiducialius in necessitate confugiunt, quorum desideriis justitia suffragatur, qui sanctae conversationis incitamento virtutes promoVent proximorum. Tales esse
fratres qui apud Theochesberiam Domino devotissime
famulantur, publico praeconantis famae testimonio didicimus iro eis ergo tam sincera quam securas
192쪽
1 4 IOANNIA AREABERIENSIS A. D. Preces Vestrae porrigimus majestati, quanta possumus devotione supplicantes, ut eorum justa desideria compleatis, ut exitu negotiorum facili et felici exhilarati, utriusque vitae successus vobis praecordialius studeant ab Altissimo promereri. Inter caetera miles quidam ecclesiam, quam X annis inconcusse tenuerunt, eis molitur auferre sub praetextu advocationis quam adversus ecclesiam Dei laici apud nos perniciosissime vendicant. Trahuntur ob hoc ad sedem apostolicam, ac si possent inde injuriarum reportare molestiam, ubi jura nascuntur. Sed auctore Domino, sanctorum decessorum Vestrorum vestigiis inhaerendo, ita unius temeritatem retundetis, ut ejus exemplo alii instructi ad similia nequaquam audeant asPirare.
JUxra sanctitatis vestrae mandatum, nobilem virum Hugonem de overa diligenter commonuimus, ut
monachis sancti Bertini ecclesiam de Chilleliam, quam ad jus monasterii sui, ut dicebant, pertinentem, sibi
violenter, et absque judicio querebantur ablatam, restitueret. Ille autem se mandatis apostolicis, et uri promisit devotissime per omnia pariturum Verum falsitatem precum, quas vobis monachi PorreXerant, in multis arguebat. Primo quidem jamdictam ecclesiam ad jus monasterii non pertinere asseruit, quam nunquam ipsius, vel alicujus praedecessorum suorum
assensu habuerant, praesertim quum non assentiente, nedum reluctant fundatore status ecclesiae mutari
non possit, aut subjici servituti. Deinde monachos nunquam suo nomine Possedisse dicebat, sed cujusdam Odonis, quem famosissimus ille tyrannus et ecclesiae
193쪽
1159-64. EPIsTOLE. 175 nostrae gravissimus Persecutor, Willelmus de pra, exhaeredato domino fundi, utcumque in possessionem admitti impetraverat. Fraude vero collusionis intervenientis, ut eis praefatam ecclesiam cederent, monachos praefato doni certos reditus assignasse, et hoc etiam publice notum esse asserebat, et ita mediante Simonia detentionem ecclesiae qualemcumque habuisse, venerabili fratre nostro mero Eboracensi qui nunc est, tunc Cantuariensi archidiacono. Hoc ipsum apostolica auctoritate inhibente, postremo Abbatem et monachos sancti Bertini, qui adfuerant, quum supradictus tyrannus a regno Anglis exterminaretur, liti et detentioni quam habuerant, in perpetuum renuntiasse dicebat, ut fructus supradictae ecclesiae, permittente Domino, liceret asportare. Haec quidem omnia promisit se sufficientissime probaturum. Praeterea se ad majestatem vestram, ut ibi fraudem et malitiam monachorum detegeret jam nuntios destianasse dicebat: nihilominus in nostra audientia suam paratus innocentiam et justitiam demonstrare. Quum ergo de veritate recum, ut oportebat, cognoscere volentes, monachis praefigeremus diem, ipsi se non subituros causam, nisi citra cognitionem restituerentur, responderunt. os ergo in praejudicium rei, et subversionem juris procedere nolentes, mandatum expectamus, Vobis in omnibus, et per omnia parituri.
EPISTOLA CXXVII. D EUNDEΜ. Domino Papae Aleaeandro. LICET in ore nuntiorum nostrorum, quibus merito honestatis et fidei fidem haberi oportet, posuerimus verba nostra, litterarum tamen indicio paternitati vestrae significare curavimus, qualiter in praesentia
194쪽
176 IOAΝNIA SAREABERIEΝSIS A. D. nostra processum sit in causa monachorum sancti
Bertini super ecclesia de Chilham. obilis vir Hugo
demovera a nobis ex mandato vestro commonitus,
ut praelatam ecclesiam cum ablatorum integritato restitueret monachis, qui se ab eo violenter spoliatos esse conquerebantur respondit eis nullo jure restitutionem competere, quum destitui non potuerint qui nunquam fuerant instituti. Detentionem si quidem rerum jamdictae ecclesiae, ex qua niti videbantur, non suo, sed nomine alieno habuisse dicebat, cujusdam scilicet donis, quem nos ipsi scimu memoratam ecclesiam possedisse sed quod ei renuntiaverit, aut eam alii cesserit penitus ignoramus. Certum quoque habemus archidiaconum nostrum, qui nunc est Eboracensis archiepiscopus, appellatione interposita prohibuisse, ne monachi rebus illius ecclesiae se immiscerent. Veruntamen, quia dies muli erant, et famosus ille tyrannus, et ecclesiae nostrae gravissimus Persequutor Willelmus de pra, cui jamdictus do adhaerebat, nostris capitibus imminebat, necesse habuimus dissimulare, quando patrimonio illelmi contempta appellatione monachi res donis, qui sibi
prospiciebat in posterum, nomine ejus contrectare coeperunt. raeterea etiam si constaret monachos suo nomine possedisse, petitionem eorum submovebat,
dicens eos possessioni et liti renuntiasse, quando eis fructus ecclesiae asportare permisit, offerens se hoc sufficientissime probaturum. Quum ergo miles instaret, ut monachi suam fundarent intentionem, aut exceptionis ejus admitteretur probatio, monachi declinantes conflictum se citra cognitionem cauSse restitui postulabant. Ad haec miles vestram majestatem non praecepisse, ut illi instituerentur, sed restituerentur, et ex Verbo restitutionis, aliis quae in sacro rescripto vestro continebantur, causae cognitionem nobis
195쪽
159-64. EPIATOL E. 77 plenissime demandari et quia religionem vestram, ut dicebat, falsa suggestione circumvenerant, ii in probatione procedere nolebant, Se omnia ad consultationem vestram dix relaturum, et vobis tanquam patri et domino in omnibus pariturum. Procedente vero tempore, antequam ejus nuntius ad vos pervenisset, mandatum Vestrum de coercendo milito terastis. os itaque mandatis vestris debitam reverentiam et Obedientiam exhibentes, licet miles se justitiae semper offerret, et e contra monachi eventum judicii sugerent, ecclesiam cum omnibus pertinentiis suis, etiam cum Periculo nOStro equestraVimus, eam retinentes in manu nostra, donec vobis et rei veritas, et nobis voluntas Vestra plenius innotescat. Si vero chartam nomine nostro conceptam illi protulerint, eam ut imperfectum nostrum lateamur, a nobis vi et metu supradicti tyranni sciatis extortam. Hoc quoque et vestram non lateat majestatem, quod devotus vester Joannes thesaurarius Eboracensis, quem monachi, saepe nominatam ecclesiam per manum laicam
asserunt occuPasse, nunquam ad eam manum extendit,
aut causae ejus se aliquo modo immiscuit, nisi quod fideliter astitit veteri amico, quem sine dedecore, et amicorum enormi damno non Poterat in necessitate deserere. Supplicamus ergo dignationi vestrae quatinus ea moderatione quod placebit super hoc praecipiatis, ut monachi, si quid juris habent, id ita consequantur, ne nos indignationem domini regis, et persequutionem omnium Procerum, qui scandaligati sunt in hoc verbo, incurramus, Precamur ut fidelem vestrum, dilectum filium vestrum Joannem thesaurarium Eboracensem, cui vitiosa monachorum suggestione aliquatenus laetitiam excussistis, debitae consolationis beneficio exhilaretis.
196쪽
178 IOANNIA AREABERIENSIS A. v. EPISTOLA CXXVIII. DMILLELMUWEPI1. NORW. A.D. 1156.JEpiscopo Orwicenti. ΝUNTIO nostros a domino rege redeuntes sanos recepimus, promittentes in adventu regis, optatum petitionibus nostris effectum. In omnibus enim consilio domini archiepiscopi adquiescet, et honori, et utilitati ecclesiae tota mentis intentione studiosius invigilabit. Verum interim scutagium remittere non potest, et a quibusdam exactionibus abstinere, quoniam fratris gratia male sarta nequicquam coiit, sed ob hoc perniciosissime scissa est, quod domino regi frater totam haereditatem paternam, nominatim te ram, cujus ei possessionem vis major abstulit, noluit jurare, quum tamen munitione et regi cedere, et obsides dare paratus esset, ut terram quam dono patris habuerat, recuperaret. Prosectus ergo ad regem Francorum, comitis Theobaldi fretus auxilio, Francos sollicitat in dispendia nostra, et jugulos eorum divitiis nostris, viribus, et potestati tentat opponere. Agit forte ut vel sic fortuna possit gravius promereri, quomodo regem et gentem Francorum, favente justitia, det in manibus nostris. Implebimus in eo mensuram
Patrum nostrorum, si tamen eorum sorte voluerimus
esse contenti. Sed profecto majus est quod nobis restituto Vernon fortuna promittit. Peratum colloquium nobis subtraxerunt Franci consilio comitis Theobaldi Dominus rex ab Andegavis et Pictavia rediens ad nos transmittet qui summam rerum gerant, et absentes ipsius damna commissa sibi juris admini
197쪽
HABENT a capite membra ut Vigeant, et a sancta Romana ecclesia Domino auctore. Salus est Ouinium ecclesiarum. Unde necesse est omnes ad vos rectirrere, incumbente necessitati articulo, quem per se
nequeunt Xpedire Est autem apud nos causa disti-cilis inter onerabilem fratrem nostrum Michaelem Landavensem episcopum, et Obertum filium ante cessoris sui, quam, nisi apoStolica auctoritas interveniat, finem diebus nostri non credimus habituram. Vexati sumus in ea diutius, sed temeritatem praelati Robserti nullo correctionis genere Potuimus Coercere, quin novissima ejus Proia nobis reserebantur, semper essent deteriora prioribus. Ut enim de corporis immunditia taceamus, incendia, rapinas, et varias figuras
criminum ejus ad nos plurimi Perserebant. Quoties
inter eum Et adversarios suos multo studio multoque labor reformavimus Pacem, toties ab eo Pax scissa et reformata recesSit tandem excommunicatus ab Episcopo suo vestram adiit majestatem, sed an abs lutionis vestrae meruerit gratiam ignoramus. ρο-
stolicas tamen litteras retulit, quibus venerabilis si a ter noster Wigornensi episcopus praecipiebatur illi, et quibusdam complicibus suis, de episcopo Landa-vensi, et ad archidiacono suo justitiam exhibere: Deinde paucis diebus elapsis adversarii eius nobis vestrae beatitudinis Pices attulerunt, praecipientes causam fine debito sine appellationis subterfugio te
minari, non obstante rescriPto quod Robertus a ve tra mansuetudino per subreptionem Obtinuit Partibus itaque in nostra praesentia juxta mandutum
198쪽
adver sarii ejus crimina multa in modum Xceptionis, Opposuerint, inmitibus etiam conveniebant eum Sta Percrimine laesae majestatis, dicentes eum commisisse salsum inii tori, vestri quas proferebat. Vobis qui idem. o fratribus vestris qui aderant obstiti, dissimilitudinena, et litteras quas de industria fecisse visus M. omnino suspectas et ideo, ut nobis visum St, ad celsitudinis vestrae examen omittendas. Ipse vero Constanter se causam a vobis ccepisse dicebat, et omnium qua continentur in litteris, Romanum Ponti- seem laudabat auctorem. Unde habito fratrum noStrorum consilio, accepta ab eo juratoria cautione quod vestro stabit iandato, easdem vobis transmittimus per dilectum filium vestrum Rad Landavensem archidiaconum, rogantes ut sum in justis postulati nibus suis audiatis, et miserias Landav. Ecclesiae, quas Vobis eXPonet, oculis propitiationis vestrae respiciatiS. Praeterea nobis, si placet rescribite, qua animadVersione feriendi sunt corruptores litterarum VeStrarum. Dissicito enim psi ad singula hujusmodi quae emergunt, majestatis vestrae consilium XPectare. EPISTOLA CXXX. D ABBATIS M. NEGLIGENTIAE tuae, ut interim sic dicatur, uiuitiplices et graves excessus ulterius dissimulare nou Possumus, quum ad aures Romani pontificis delicta tua pervenerint, et adversus innocentiam vestram Sanctae manae ecclesiae provocent indignationem. Te quidem Ssepe monuinaus, ut a famosa familiaritate et coli bitatione Hugonis officiatis, toti qui tum religioni est in offensionen et scandalum, modis omnibus abstineres, quum ex mandato Domini etiam pes vel oculus
199쪽
ll 56-64. EPISTOLAE. 181 sit ob hujusmodi causam projiciendus. Huc usque
contemPtum Vestrum, utcumque portamus, adhuc de periculo animae tuae et famae dolemus, et te prosecto siue mora dolere faciemus, nisi vitam tuam in melius commutaveris, et domus tuae famam correctione celere studueris resormare Apostolicum namque mandatum et increpationes suscepimus, quae nobis indicunt non esse parcendum, si tibi ulterius pepercerimus in erroribus tuis. Proinde in virtute obedientiae tibi praecipiendo mandamus, ut Praelatum Hugonem a familiaritate ot conversatione domus tuae amoveas infra septimum diem a susceptione praesentium litterarum, et administrationes ecclesiae tuae gerere non Permittas, ne si adversus haec Venire Praesumpseris, te domjni papae auctoritate sentias condemnatam. Vale. EPISTOLA CXXXI. AD LEXANDRUΜ PAPA Μ. Domino Papin Aleaeandro. J de his, quae a nobis ad majestatis vestrae examen transeunt, possitis commodius judicare, sanctitati vestrae gestorum series est fideliter intimanda.
Apud nos inter Philippum de anteheia, et Raginaldum de Ledescumba hujusmodi controversia
vertebatur. Osmundus de Saresbr'. nomine amdicti Philippi, ecclesias de Renebera, et Lidescumba, et F lesleia possidebat Porro jamdictus Reginaldus ecclesias de Lidecumba et Falesloia praefati procuratoris nomine osmundi videlicet, possidebat, reddens ei
annuam pensionem Quum itaque membratus Os- mundus infirmitate gravatus se religioni regularium fratrum canonice contulisset, Philippum, qui possidebat, Vocavit ut ei res suas resignaret. Rationibus ergo procuratoris expletis pacifice Philippus ingressus est in
200쪽
ecclesiam de piateberia Transiens autem ad Ldecumi, et alesleiam, a supradicto Raginaldo ruinariae admissus est. Implorato autem ad vina propulsandam praesidio judicis quum in possessionem inducendus videretur, Raginaldus, qui jam possesSionem induerat, ad nostrana audientiam appellavit. Die igitur complacita assistentibus partibus nostro C spectui, P. testibus, et instrumentis et chartis Sar episcopi, et monasterii Ambres beriensis sussicienter munitus, Ecclesias de Lidecumba et alesleia suas esse, et Se EaSPeri possedisse dicebat. Ad haec aginaldus se eas diu tanquam suas quiete possedisse dicebat, Sed aninus instructum venisse, quum instrumenti et testibus abundaret unde ei circiter quorum Patium
menSium, quo Rusam Suam Procurare uisceret,
duximus indulgendum. Quo fere elapso saepedictus Raginaldus nobis apparuit dicens se Curiam OStram habere suspectam, et testium et instrumentorum sibi
ob hoc deesse copiam, quod ante dictus Philippus
domesticus noster et cognatus esset, et eum ideo multis esse terribilem. Nos autem Parat eramuScompellere testes, Si quos haberet, ut darent testimonium veritati, aut causam alii episcopo, de quo magis confiderent, delegarent, ne sibi nostra auctoritas in aliquo obesse videretur ipse vero ob ho nihilO- minus, ad vestram appellans audientiam, festum beati Andreae examinationa caus praescripsit. Nos itaque vestro pro voto et debito deserentes honori, vobis causam transmittimus, id solum Postulantes, ut SerVata utriusque justitia causam si ab aliis decidi jubeatis, ut nobis omnis suspicionis occasio, et laboris