장음표시 사용
241쪽
Ii66. EPIATOL E. 223 tendebat, et plane videbitis eum in nullo rustratum conatu Sagitta ejus retrorsum non abiit clypeus ejus non declinavit in bello, et hasta ejus non est
aversa: Super praedam accumbebat ut leo, ut nullus eum excitare praesumeret vel visu terrebat hostes,
vicini se inclinabant obsequiis, remoti principes
amicitias expetebant colebatur a suis, honorabatur ab extraneis, praedicabatur a cunctis, a bonis diligebatur, sed maxime a clero qui eum colebat supra vires, pro Viribus venerabatur, et unanimi proposito
diligebat super amorem mulierum Quid multa λRerum expetibilium omnium abundantia, quod ad humanum judicium, fruebatur sublato timore it sollicitudine, nisi quam non necessitas, aut ratio, Sed Voluntas, aut impetus ingerebat Sed quo fine haec universa Dei dona conclusit, si tamen sine poenitentia et satisfactione substiterit in finibus istis Ut singularum ecclesiarum, quas ante per ignorantiam, ut putabatur, aut sui juris praetextu laeserat injurias taceamus, Tolosam bello aggressurus, omnibus contra antiquum morem et debitam libertatem indixit ecclesiis, ut pro arbitrio ejus, et Satraparum suorum conferrent in censum, nec permisit ut ecclesiae saltem
proceribus coaequarentur in hac contributione vel magis exactione tam indebita quam injusta. amecclesiae in deteriori calculo vertebantur, utpote quae rebus suis aut honore videbantur indignae Sed quem successum attulit haec pecuniarum immensitas, tantis exactionibus et injuriis acquisita nonne projecta est in saccum pertusum, ut hosti suscipienti proficeret, et effundenti non modo esset inutilis, sed
damnosa mumquid non ab ea die fortuna ejus
retrorSum cessit, et successuum ubertas emarcuit ZSed dicet aliquis, quoniam haec indictio census et clesiarum vexatio, in cancellarium ejus, qui nunc,
242쪽
aut archiepiscopatur, ut credo, aut archiepiscopari contendit, ut aemuli mentiuntur, ponitus retorquenda est, qui regem tunc ad omnia pro arbitrio impellebat, et haec sicut alia multa mala induxit. Quod etsi ego salsum esse noverim, utpote qui eum scio tunc non auctoritatem praestitisse libidini sed obsecundationem necessitati, tamen quia eum ministrum iniquitatis fuisse non ambigo, jure optimo taliter arbitror puniendum, ut eo Potissimum puniatur auctore, quem in talibus Domino bonorum omnium auctori praeserebat, eique sit vice VerS in poenam, quem habebat et uudabat suas perversitatis auctorem. am in sapientium corde et ore celebre est illud Sapientiae, quoniam per quae peccat quis, per hos et punitur. Sic Caim primus homicida occisus est Chanaam servitutem ingerens aliis, perpetua servitute damnatur; hara in aquis submersus est cum potentatu suo, quibus Hebraeos submerserat innocentes. Patent in hunc modum quamplurima; sed esto, nunc poenitentiam agit: agnoscit et, confitetur culpam, et Si cum Saulo quandoque ecclesiam impugnavit, nunc pro ea cum mulo
ponere paratus est et animam Suam.
Quis ergo negabit judicium jam coepisse a domo Domini, quum jam principes populi in patibulis suspendantur ad solem ut justitia Dei in conspectu gentium reveletur Νonne enim principes populi sunt hi duo, quorum alter dispensat spiritualia, alter temporalia administrat. Nonne lex dispensationis et ministerii hujus manibus istorum tractanda committitur λ Hi enim sunt duo horubim, quorum alis lex
et propitiatorium adumbratur, se mutuo respicientia, versis tamen vultibus in propitiatorium, quia sic sibi invicem debent aspectu mutuo complacere, ut legem Dei in arca pectoris jugiter inspiciant et venerentur, nec pro se ad invicem, ob aliam causam admittant, unde
243쪽
225 propitiationem Dei debeant demereri. Non enim licet
Propitiatori vultus avertere. Si ergo in his suis angelis reperit Deus pravitatem, eamque puniat, quis subditorum causas apud Altissimum jam ventilaridissidit, aut esse ventilatas circumserat quis oculos mentis et intueatur quot et quales adversarios ei Dominus suscitaverit, ex quo adversus Dominum indepressione Ecclesiae erexit calcaneum suum, et Plan mirabitur, et si prudens est venerabitur, judicium Domini, qui non imperatores, O reges, non principes nationum, ut ipsum domaret, elegit, sed extremos hominum Britones, Nivi collino primo, et Postea illos ad contradictionem et solemne certamen animaVit, qui vestigia pedum ejus consueverant adorare, et haec
quidem, ut non glorietur omnis caro, sed nomen
Domini sitiensdictum in secula. Sic ad puniendam
ingratitudinem Salomonis recedentis a Domino, non tam principes erexit, quam latrunculo et Servos Et abjectos. Nec suspicetur quispiam ut amodo Pros peretur conditio ejus, nisi Domino propitiante per Poenitentiam revertatur, et magis pio utatur consilio.
Νam, ut propheta loquitur, in diebus et regionis nostris inuenti mi tum principm Taphneos, qui regi suo consilium dederunt insipiens. Urunt eum undique sollicitudines, sed bellum quod adversus
Christum et ecclesiam exercet, ulterius Praegravat, et
ei videtur inextricabilis labyrinthus et execrabilis labor. ccitis ergo nuper ad colloquium Chinonenso magnatibus suis cum familiaribus, qui rerum malarum industriam habere dignoscuntur et usum, et Sapientes sunt ut dictent et laetant mala, studiosius inquisivit,
cum promissis, minis, et Obtestatione quamplurima, quonam consilio sibi utendum esset adversus Ecclesiam, de Cantuariensi archiepiscopo gravisSime Onquerens, o Sine gemitibus et suspiriis multis et ut
244쪽
IOANNIS SARESBERIENSIS A tunc irae Sentes loStea aetulerunt, lacrimatus est,
dicens quod idem Cantuariensis, ei corpus et unimam pariter auferret tandem dixit quod omnes proditores erant, qui eum adhibita opera et diligentia ab unius hominis infestatione nolebant expedire Ad haec
dominus Rotho magentis aliquantulum eXcanduit, Orripiens eum, mitius tamen more suo in spiritu lenitatis, quum causa Dei magis exigeret, seVeritatem et auctoritatem Iontificis morbo languentis, rationis, et fidei fuisse adhibitam. Erat autem dolor acerbior, urgente metu, quem conceperat ex litteris quas am- dictus Cantuariensis illi et matri sum transmiserat. Eaium eXemplum vobis transmittitur murobatur quidem, et merito D ne in terram ejus interdicti, et in personam anathematis sententia citissime erretiir, exauctoritate it mandato summi pontificis Quum igitur his angustiis premerentur, LexovieDSi episcopus unicum dixit esse remedium, imminentem sententiam appellati Ovis obstaculo Praepedire: et ita nescio quo pacto, nisi quia veritas ventilata plus pollet, et justitia, quo magis concutitur, eo magis convalescit, dum rex per avitas consuetudine appellationum jus evacuare conatur, magis confirmat, dum ipsemet pro capite suo ad appellandi refugium cogitur evolare.
Ab illo ergo concilio egressi sim a facio domini et regis sui exoriensi e Sagiensis episcopi, ad
saepedictum Cantuariensem Properantes, ut appellatione interposita usque ad octavas Paschae suspen derent sententiam e uia octo agensis quoque cum ei profectu ESt, non quidem appellaturus, ut ait, Sed de pace quam desiderabat tractaturus Archiepiscopus vero noster in Procinctu serendae sententiae constitutus iter a puerat ad urbem Suessionum, orationis causa ut beatae Virgini, cujus ibi memoria cele-
245쪽
bris est, et beato Drausio, ad quem confugiunt pugnaturi, et beato Gregorio Anglicans ecclesiae undatori, qui in eadem urbe requiescit, agonem suum Precibus Commendaret. Est autem beatus Drausius glorioSassimus Consessor, qui, sicut Franci et Lotharingi credunt, pugiles, qui ad memoriam ejus Pemoctant, reddit invictos, ut et de Burgundia et Italia in tali neeessitate confugiatur ad ipsum. Nam et Obertus de Montesorti et emoctavit adversus Henricum de Essexta dimicaturus. Sic ergo Domino iaciente delusa est sollicitudo episcoporum regalium, quia quum venissent Pontiniaeum, archiepiscopum quem appellarent non invenerunt, sed mistrati a Pro-Posito suo reversi sunt, queruli quia sua Consumpse rant, laboraverant, et non Perseeerant. Archiepiscopus em quum in praefatis sanctorum memoriis triduo pernoctasset, die proxima post Ascensionem versus VeZiliacum properabat, ut ibi in dies Pentecostes in regem, et suo anathematis sententiam
daret, sed nutu divino contigit, ut dum esset in ecclesia minensi, L seria jamdictam praecedente
solemnitatem, nunciatum esset ei certissimo et verissime quod rex Anglorum gravissima laborabat infimmitate, ut ad colloquium regis Francorum, quod multo desiderio et magnis muneribus expetierat, accedere non Potuerit, Sed miserit excusatores mear- dum Pictaviensem et Ricardum des Humaz, qui causam hanc absentiae ejus, praestito juramento, volebantastruere. Hac ergo ratione quum Oe per nuntium Regis Francorum innotuisset archiepiscopo, in regem sententiam ferre distulit, sicut ei ante consuluerat Joanne vester suadens, ne ad poenitentiam properaret. Joannem vero de Oxenesord publice denuntiavit eXcommunicatum, et auctoritate Romani pontiscis excommunicavit, ut verbis ejus utar, eo quod in
246쪽
haeresim damnatam inciderit, praestando inperatori
Sacrilegum sacramentum, et communicavit Coloniensi schismatico, Et contra mandatum domini Papae usu pavit decanatum Sareshemensi ecclesiae. Has autem
causas allegavit in pulpit in auditu omnium, qui Vigellaei de diversis Dationibus ad diem festum comvenerant Ibidem etiam allegatis variis causi et justis excommunicavit Ricardium Pictaviensem archidiaconum, Ricardum de Luci, Joeelinum de Bailles, Randulfum de Broc, IIugonem de Sancto Claro, et Thomam filium Bernardi, et omnes qui de caeter in
possessiones et bona Cantuariensis ecclesiae manus cxtenderint, ut eis abutantur, aut eorum Su impediant, quorum necessitatibus deputata sunt. Regem vero, quem aut per litteras et uncios Secundum regulam et morem ecclesiae vocaverat ad satisfactionem, publicata vocatione ad fructum cenitentas invitavit, comminans Se in eum laturum sentetitiam anath
matis in brevi, nisi resipuerit, et de tantis adver8us ecclesiam ahisis satisfecerit: quod tamen non nisi invitus faciet, nec novi aliquem domesticorum Su rum, qui ad lationem hujus sententiae pronus sit. Praeterea scriptum illud, in quo continentur Pr vitates malignantium adversus ecclesiam, quas aritas Consuetudines dicunt, Publice condemnavit, Omnes innodans anathematis vinculo, quicumque de caetero auctoritate illius scripti utentur, et nominatim de consilio ecclesiae Romanae, haec capitula imprimis damnata sunt: QUOD non liceat episcopo exeommunicare aliquem, qui de rege teneat, Sine licentia ipsius : QUOD non liceat episcopo coercere aliquem parochianorum suorum pro periurio vel fide laesa: QUOD ad seculari judicia trahantur clerici QUOD laici, Sive rex Sive alius, causa de ecclesiis vel decimis tractent QUOD non appelletur pro causa
247쪽
aliqua ad sedem apostolicam, nisi regis et ossicialium Suorum venia ampetrata. QUOD non licea archiepiscopo, vel episcopo, vel aliis Personis venire ad vocationem Homitii lapsae absque licetitia regis Alia quoque in hunc modum, quae divinis legibus, et constitutionibus sanctorum patrum inveniuntur adversa. Episcopos vero Omnes absolvit a promissione, quam de seripto illo servando contra institutionem cel siasticam decerant. Hoc etiam seri litteras suas archiepiscopis, et episcopi denuntiavit, sicut ei abeeelesia Romana consultum fuerat. Maec quidem interim gessit archiepiscopus; et rex uod ad vestram motitiam venisse mon ambigo virum bonum Magistrum Mallorum ies Insula misit in Angliam eum litteris a colloqui, Chinonensi, ut insulanos super facta appellatione Iraemuniret, et portus et transitus sacer et diligentius Observari, et clerum ab obediendo suspenderet, quum tamen nondum facta sit appellatio, et archiepiscopus possit facile inveniri. Nee dubito qui praedicto Magistro Walter machitiatio ista displiceat, cum OmDibu quae Proe Sumuntur advorsus ecclesiam Dei, quoniam Dominum timet. Aceivit etiam ad se rex dominum CiceSL et alios, per quorum priadentiam, malitiam consilii sui adversus Dominum posse credit armarici Sed Profecto, si saperent, vel sibi et suis parcerent in hac causa, quoniam
Pinna reversura est in eaput ista suum.
De caetero dominus a Parin urbe ProSPeratur. Cremona contra Teutonicum cum aliis octo civitatibus
pro certo dicitur rebellare. Piscopus Tusculanus et Humbaldus cardinalis diem obierunt obiit quoque Willetinus rex Siculus, cui successerunt filii sui alter in regnuna, alter in ducatum Apuliae, et in exu mi agens lx millia orinorum Ioanni Neapolitano tradi secit ad usum domini papae Filius quoque
248쪽
ejus, qui ei successit in regnum, totidem misit. Rex
Francorum Cantuariensi archiepiscopo patrocinatur In lumbus, et eum mais veneratur quam fratrem, quae autem circa Anglorum curiam innovantur, ubi rerum crebrae mutationes sunt, vobis notiora esse arbitror quam nobis. Vigeat et prosperetur in Domino Paternitas vestra, et nos Sanctorum rationab studeat commendare, ut nos consolentur in omni tribulatione nostra. Revertemur autem quum ei
placuerit, qui nos egregavit ad exulandum, et pro quo, quatenus ei beneplacitum fuerit, voluntate promptissima decrevimus exulare, et adversa Pati quae jusserit, et ad haec perserenda roboraverit infimmitatem nostram. De utinam sua gratia Patientiae PerSe Verantiam, qui indignis pro se patiendi contulit voluntatem lValeat pro voto et oratione mea Ecclesia, et domus veStra Ota, et omnes qui intercessionum beneficio communicant nec Sitati nostrae. EPISTOLA CXLVL AD IOANNEM PICTAVIENSEM EPISCOPUM JA. D. II 66.J Domino Pictave LLICE apud nos ortuna novorum parens, Et fama nutrix et propagatri eventuum verorum et fictor Im, nihil renovaverint relatu dignum, et quod vobis oportuerit intimari, scribendi tamen necessitatem rumor tristis invexit, et quo post discessum boni, et utinam semper beati domini nostri, nihil omnino, quod verbis meis Dominus et conscientia attestantur,
tristius audivi vel vidi, quamvis sors mea periculis cunctis exposita sit et jactata procellis indesinentibus, ab ea die, qua patrem nobis ei dominum dispositio divina subtraxit Siquidem socii nostri, qui Parisiis
249쪽
moram aciunt, mihi nuper scripserunt, Se a quibusdam migerulis accepisse quod vos lecto decumbere compulerat aegritudo, quam non natura, vel
solitus, ut fit, humanitu casus intulerat, sed malicia veneficorum, qui nesci cujus instinctu vobis, et
cuidam viro religioso toxicum miscuerunt. Dictum est et quod vir ille religiosus Ex ea causa jam obiit. Quia ergo invidiam quorumdam vobis cohabitantium a multis diobus audieram, et aliorum noveram crudelitatem, nonnullorum etiam audax ambitio venit in mentem, timui, et timeo, et donec veritas ipsa sit certius explorata, timebo supra modum, ne diabolo
et angeli ejus, qui modo sere pro libitu in ecclesiam
debacchantur, eatenus in honos Saevire coneeSSum sit. Ante quidem timueram De castrum eccleSia vobis auferretur, ne vos bonis vestris iniqui proscriberent, ne illi qui libito coaequant licitum, competilerent et vos ecclesiae filiis et fidelibus coexulare. Sed ecce duorum timorum circa eundem dominum et amicum major denigrat et omnino absorbet alterum, ut perinde hunc accipiam ac si animam meam Pertranseat gladius, et humerus meus a junctura Sua cadat, et brachium cum ossibus conteratur Spiritui meo non erit requies, donec veritas certius innotescat. Placeat itaque dignationa vestrae, quae Circa OS Sunt,
sub omni celeritate mihi interim certitudinis desiderio languenti significare et si vos ipsi, quod utinam
Sit huic petitioni moae vacare non OtBSti S, PIecor attentius ut Magistor Scholarum eam cum omni diligentia et festinatione exequatur.
250쪽
RUMOR acerbissimus mXulceravit, et gravissime affigit animam meaim, uec erit requies donec me litteris vestris, super his quae minime timeo certiorari
contingat Scripsemant eniim mihi socii Parisienses, quod illi qui quaerunt animam domini Pictaviensis,u ei quorum utente ministerio et arte inerti et Omnino execranda, et xenenim ProPinaverunt ex quo
jum quidam religiosus Prior, qui calicis toxicati suerat particeps, obiit et episcopus, ut aiunt, incidit in
langitorem Timui ergo, et timeo Supra modi m eo quod audivi quorumdam invidiam, et aliquem de episcopis PictavienSibus nuper Venen PeremPtum. An fama haec idoliter asserat incertum est, aliorum vero tanta crudelitas St, ut nec vicinos lateat nec remotos unctis autem innotuit quam Praeceps et audax sit, et ignara timoris Domini, caeca ambitio, ut metus quam fiduciae cauSae hirimae concurrero videantur Precor itaque, ut sub omni festinatione, quae circa vos Sunt, diligentissime perscribatis, et domino episcopo, aegritudine, qu absit, non praepeditur, Persuadeatis, ut et ipse scribat, quae fuerint scribenda pro tempore. Fueram rogaturiis ut ipse et vos scriberetis do his quae gesta sunt in colloquio Chinonensi, et postea, pro nobis, et contra nos, et quid rideatur vobis de hoc, quod morialiter Sentavit, ut nec pacem receperim cum aliis subjuramento ot conditionibus oblatis, quia extunc non vidi litteras vestras Sed cauSa major, quae me nunc compulit ast seribendum, omne. hujusmodi iuras absorbuit, si tamen, quod utinam Dominus largiatur,