장음표시 사용
151쪽
retur causa pugnandi, et ita pugnandi ut quaedam portio tua et membrum tuum vel proles de ipsa substantia tua misceretur adversis potestatibus et non a te creatiS naturis, atque in tantum ab eis corrumperetur et Commutaretur in deterius, ut a beatitudine in miseriam Verteretur et indigeret auxilio quo erui purgarique posset et hanc eSSe animam, cui tuus sermo servienti liber, et contaminatae purus, et Corruptae integer subveniret: sed et ipse
corruptibilis, quia ex una eademque substantia. Itaque sit quidquid es, id est, substantiam tuam qua es, inCOrruptibilem dicerent : falsa esse illa omnia et execrabilia si autem corruptibilem id ipsum jam falsum et prima voce abominandum Sat ergo erat istud adversus eos omni modo eVOmendos a preSSura pectoris, quia non habebant qua exirent sine horribili sacrilegio cordis et linguae, sentiendo de te ista et loquendo.
Liberum arbitrium cauS PECCati. IV. SED et ego adhuc, quamvis incontaminabilem et inconvertibilem, et nulla ex parte mutabilem dicerem,
firmeque sentirem Dominum nostrum Deum Verum , qui fecisti non solum animas nostras, Sed etiam Corpora, nec tantum animas nostras et Orpora, Sed Omne et Omnia, non tenebam explicitam et enodatam causam malici quae- Cumque tamen Sset, Sic eam quaerendam Videbam, ut non per illam constringere Deum incommutabilem mutabilem credere, ne ipse fierem quod quaerebam. Itaque
152쪽
illi dicerent, quos toto animo fugiebam : quia videbam
quaerendo Unde malum, repletos malitia, qua Opinarentur tuam potius substantiam male pati quam Suam malefacere.
V. Et intendebam ut cernerem quod audiebam , liberum voluntatis arbitrium Causam esse ut male faceremUS, et rectum judicium tuum ut pateremur it eam liquidam Cernere non alebam. Itaque aciem mentis de profundo educere conatus, mergebar iterum et Saepe conatUS, mergebar iterum atque iterum. Sublevabat enim me in lucem tuam, quod tam me sciebam habere voluntatem, quam me vivere. Itaque cum aliquid vellem aut nollem non alium quam me velle ac nolle certissimus eram, et ibi esse causam peccati me jam jamque animadvertebam.
Quod autem invitus facerem, pati me potius quam facere videbam et id non culpam, sed poenam esse judicabam qua me non injuste plecti te justum cogitans, cito fatebar. Sed rursus dicebam : Quis secit mel Nonne Deus meUS non tantum bonus, sed ipsum bonum Unde igitur mihi male velle et bene nolle, ut esset cur juste poenas luerem PQuis in me hoc posuit, et insevit mihi plantarium amaritudinis, cum totus sierem a dulcissimo Deo meo Si diaboliis auctor, unde ipse diabolus Quod si et ipse per-Versa voluntate ex honoangelo diabolus factus est unde et in ipso voluntas mala qua diabolus sieret, quando totus Angelus a conditore optimo factus esset bonus piis cogitationibus deprimebar iterum et suffocabar Sed non usque ad illum infernum subducebar erroris, ubi nem cons1-tetur tibi, dum tu potius mala pati, quam homo facere
153쪽
Deum incorruptibilem ESSE OPOrtet. VI. Sic enim nitebar caetera invenire, ut jam inveneram melius esse incorruptibile quam corruptibile , et ideo te, quidquid esses, esse incorruptibilem confitebar. Neque enim ulla anima unquam potuit, poteritve cogitare aliquid quod sit te melius, qui summum et Optimum bonum S. Cum autem Verissime atque certissime incorruptibile corruptibili praeponatur, sicut jam ego praeponebam poteram jam cogitatione aliquid attingere quod esset melius Deo meo, nisi tu esses incorruptibilis. Ubi igitur videbam incorruptibile corruptibili esse praeferendum, ibi te quaerere debebam, atque inde advertere unde sit malum, id est, unde sit ipsa corruptio, qua Violari substantia tua nullo modo potest. Nullo enim prorsus modo Violat corruptio Deum nostrum iussa voluntate, nulla necessitate , nullo impro-ViSo casu quoniam ipse est Deus, et quod sibi vult bonum est, et ipse est idem bonum Corrumpi autem non est bonum. Nec cogeris invitus ad aliquid, quia voluntas tua non est major quam potentia tua. Esset autem major, si te ipso tu ipse major esses Voluntas enim et potentia
Dei, Deus ipse est. Et quid improvisum tibi qui nosti
Omnia, et nulla natura est, nisi quia nosti eam P Et ut quid multa dicimus, cur non sit corruptibilis substantia quae Deus est, quando si hoc csset, non esset Deus P
154쪽
Qui erit iterum unde malunὶ, et quo radix ejuS. VII. Eae quaerebam unde malum , et male quaerebam et in ipsa inquisitione mea non videbam malum. Et consetituebam in conspectu spiritus mei univerSam creaturam, quidquid in ea cernere possumus Sicuti St terra, et mare, et aer, et Sidera, et arbores, et animalia mortalia et quidquid in ea non videmus, Sicut sirmamentum Coeli, insuper et omnes Angelos et cuncta Spiritalia ejus sed etiam ipsa, quasi corpora essent, locis et locis ordinavit imaginati me et feci unam massam grandem distinctam generibus Corpora in creaturam tuam miVe quae Vera
corpora erant, Sive quae PS pro Spiritibus sinxeram : et eam feci grandem, non quantum erat quod Scire non poteram; Sed quantum libuit undiqueversum sane finitam. Τ autem. Domine, ex Omni parte ambientem eam et penetrantem, Sed usquequaque infinitum tanquam imare esset ubique et undique per immensa spatia infimitum Solum mare, et haberet intrarae Spongiam quamlibet magnam, Sed simitam tamen plena esset utique spongia ilia
ex omni Sua parte e immenso mari sic creaturam tuam finitam, et infinito plenam putabam, et dicebam : Ecce Deus, et ecce quae CreaVit Deu S, et bonus est Deus, atque
his validissime longissimeque praestanti O sed tamen bonus bon creaVit, et ecce quomodo ambit atque impletea. Ubi ergo malum, et unde et qua liti irrepsit 3 Quod radix ejus, et quod Semen ejus An omnino non est Cur
155쪽
ergo timemus et caVemus quod non est A ut si inaniter timemus, certe Vel timor ipse malum est, quo incassum stimulatur, et excruciatur cor. Et tanto graViu malum quant non est quod timeamus, et timemus. Idcirco aut est malum quod timemus, aut hoc malum est quia timemus. Unde est igitur, quoniam Deus fecit haec omnia honus bona Majus quidem et Summum honum, minora fecit bona sed tamen et Crean et Creata, bona sunt omnia. Unde est malum An unde fecit ea materies alqua mala erat, et formavit atque ordinaVit eam; sed reliquit aliquid in illa , quod in bonum non converteret Curet hoc An impotens erat totam Vertere et Commutare, ut nihil mali remaneret, cum sit Omnia potens Postremo cur inde aliquid facere voluit, acclion potius eadem omnipotentia fecit, ut nulla esset omnino Aut vero existere poterat contra ejus Voluntatem Aut si aeterna erat, cur tam diu per infimita retro spatia temporum sic pam sivit esse, ac tanto post placuit aliquid ex ea facere laut jam si aliquid subito voluit agere' hoc potius ageret Omnipotens ut illa non esset, atque ipse Solus SSet totum , Verum et summum et infimitum bonum Aut si non erat bene ut non aliquid boni etiam fabricaretur, et conderet qui bonus erat, illa sublata et ad nihilum redacta materia quae mala erat, bonam ipse institueret unde omnia crearet. Non enim esset Omnipotens, Si condere non posset aliquid boni, misi ea , quam ipse non condiderat, adjuvaretur materia. I aha OlVebam pectore misero, ingravidato curis mordacissimis de timore mortis, et non inventa veritatera stabiliter tamen haerebat in corde meo, in catholica Ecclesia sides Christi tui Domini et Salvatoris nostri, in multis quidem adhuc informis, et praeter doctrinae normam fluitan , sed tamen eam non relinquebat
animus, imo in dies magis magisque imbibebat.
156쪽
Mathematicorum ruinatione rejicit. VIII. JάΜ etiam Mathsmaticorum fallaces divinationes, et impia deliramenta deceram. Confiteantur etiam hinc
tibi de intimis viscerit)us animae meae miseratione tuae, DeUS meus. Τ enim tu omnino jam quis alius a morte Omnis erroris reVocat nos, nisi ita quae mori nescit, et
sapientia mentes indigentes illuminans, nullo indigens Iuniine, qua mundus administratur usque ad arborum volatica folii oti procurasti pervicaciae meae qua Obluctatus sum Vindiciano acuto seni, et Nebridio adolescenti mirabilis animae cissi vehementer affirmanti, huic cum dubitatione quidem aliqua, sed tamen crebro dicenti, non SSe ullam artem futura praevidendi conjecturas autem hominum habere Saepe Vim sortis, et multa dicendo dici pleraque Ventura, nescientibus eis qui dicerent, Sed in ea non tacendo incurrentibus. Procurasti ergo tu hominem amicum, non quidem Segnem OnSultorem Mathematicorum, nec eas litteras bene callentem,
sed ut dixi consultorem curiosum, et tamen Scientem aliquid quod a patre suo se audisse dicebat, quod quantum valeret ad illius artis opinionem evertendam igi orabat. Is ergo Vir nomine Firminus, liberaliter institutus et excultus eloquio, Cum me tanquam charissimum de quibusdam suis rebus in quas Saeculari Spes ejus intumuerat, consuleret quid mihi secundum suas quas constellationes
appellant, Videretur ego autem qui jam de hac re in
157쪽
Nebridii sententiam flecti coeperam , non quidem abnluerem conjicere ac dicere quod nutanti occurret)at sed tamen Subjicerem, prope am esse mihi persuasum ridicula esse illa et inania. iam ille mihi narravit patrem suum fuisse librorum talium curiosissimum, et habuisse amicum aeque illa simulque sectantem, qui pari studio et collatione flatabant in eas nugas ignem cordis sui, ita ut mutorum quoque animalium, si quae domi parerent, Obser- Varent momenta naSCentium, atque ad ea positionem coeli notarent, unde illius quasi artis experimenta colligerent. Itaque dicebat audisse se a patre suo, quod cum eumdem Firminum praegnans mater esset, etiam illius paterni amici famula quaedam pariter utero grandescebat quod latere non potuit dominum, qui etiam canum suarum partus examinatissima diligentia nosse curabat Atque ita factum esse, ut cum iste conjugis ille autem ancillae dies
et horas, minutioresque horarum articulos cautissima observatione numerarent, enixae essent ambae simul, ita ut easdem constellationes usque ad easdem minutias utrique nascenti facere cogerentur, iste silio, ille servulo. Nam cum mulieres parturire coepissent, indicaverunt sibi ambo quid in sua cujusque domo ageretur, et paraVerVnt quos ad se invicem mitterent simul ut natum quod parturiebatur esset cuique nuntiatumo quod tamen ut Continuo nuntiaretur, tanquam in regno suo facile effecerant.
Atque ita qui ab alterutro missi sunt, tam ex paribus domorum intervallis sibi obviam factos esse dicebat, ut aliam
positionem siderum, aliaSque particula momentorum neuter eorum notare Sineretur et tamen Firminus amplo
apud suos loco natus, dealbatiores vias speculi cursitabat, augebatur divitiis, sublimabatur honoribus : SerVUS autem ille conditionis jugo nullatenus relaxat dominis sorviebat, ipso indicante qui noVerat eum.
158쪽
IX. His itaque auditis et creditis, talis quippe narraVerat, omnis illa reluctati mea resoluta concidit et primo Firminum ipsum conatus sum ab illa curiositate revocare, cum dicerem constellationibus ejus inspectis ut vera pronuntiarem, debuisse me utique videre ibi parentes inter suo esse primarios, nobilem familiam propriae civitatis, natale ingenuos, honestam educationem, liberalesque doctrinas. Λ si me ille servus ex eisdem OnStellationibus, quia et illius ipsae essent consuluisset, ut eidem quoque Vera proferrem, debuisse me rursum ibi videre abjectissimam familiam , conditionem Servilem et caetera longe a prioribus aliena, longeque distantia. Unde autem ieret ut eadem inspiciens diversa dicerem si vera diceremo si autem ea leni dicerem, salsa dicerem inde certissime colligi ea quae vera consideratis constellationibus dicerentur , non arte dici, Sed Sorte , quae autem salsa, non artis imperitia, sed Sortis mendacio. X. Hinc autem accepto aditu , ipse mecum talia ruminando , ne quis eorumdem delirorum qui talem quaestum Sequerentur, quos jam jamque inVadere atque irrisos refellere cupiebam mihi ita resisteret, quasi aut Firminus mihi aut illi pater falsa narraverit, intendi considerationem in eos qui gemini nascuntur: quorum plerique ita
post invicem funduntur ex utero, ut parvum pSum tem poris intervallum quantamlibet vim in rerum natura habere contendant, colligi tamen humana Observatione non possit, litterisque ignari omnino non valeat, qua mathematicus inspecturia est ut Vera pronuntiet. Et non erunt
Vera, quia eaSdem litteras inspiciens, eadem debi sit dicere de sali et Iacob sed non eadem utrique acciderunt. Falsa ergo diceret aut si Vera diceret, non eadem diceret, etiamsi eadem inspiceret. Non ergo arte, Sed sorte vera diceret. Τ enim , Domine ustissime modera-
159쪽
tor universitatis, consulentibus consultisque nescientibus occulto instinctu agis , ut dum quisque consulit, hoc audiat quod eum oportet audire occultis meritis animarum
ex abysso justi judicii tui, cui non dicat homo : Quid est hoc 3 Ut quid hoc Non dicat, non dicat homo est enim.
Misere torquetur inquiren. unde Sit malum. XΙ ΙΑΜ itaque me, adjutor meus, illis vinculis solveras, et quaerebam unde malum , et non erat exitus. Sed me non sinebas ullis filictibus cogitationis auferri ab ea sidequa Credebam et esse te, et esse incommutabilem substantiam tuam, et esse de hominibus curam et judicium tuum, et in Christo silio tuo Domino nostro, atque in
Scripturis sanctis quas Ecclesiae tuae catholicae commendaret auctoritas, iam te posuisse salutis humanae, ad eam Vitam quae post hanc mortem futura est. His itaque Sal Vis, atque inconcusse roboratis in animo meo, quaerebam aestuans unde Sit malum. Quae illa tormenta parturientis cordis mei, qui gemitus , Deus meus lint ibi erant aures tuae nesciente me. Et cum in Silenti fortiter quaererem, magnae voces ei an ad misericordiam tuam tacitae contritiones animi mei. ii sciebas quid patiebar, et nullus hominum. Quantum enim erat quod inde digerebatur per linguam meam in aures familiarissimorum meorum 'Numquid totus tumultus animae meae, Cui nec tempora, nec O meum sussiciebat, sonabat eis pootum tamen ibat inauditum tuum , quod rugiebam a gemitu cordis mei, et
160쪽
ante te erat desiderium meum, et lumen oculorum meorum non erat mecum Intus enim erat, ego autem foris.
Nec in loco illud : at ego intendebam in ea quae Iocis continentur, et non hi inveniebam locum ad requiescendum nec recipiebant me ista ut dicerem : Sat est, et bene est nec dimittebant redire, ubi mihi satis esset bene. Superior enim eram istis, te vero inferior, et tu gaudium verum mihi subdito tibi, et tu mihi subjeceras quae
infra me creasti. Et hoc erat rectum temperamentum, et media regio salutis meae, ut manerem ad imaginem tuam, et tibi serviens dominare corpori. Sed cum Superbe contra te urgerem, et currerem adVersus Dominum in cervice crassa scuti mei', etiam ista insima supra me facta Sunt et premebant, et nusquam erat laXamentum et respiramentum. Ipsa Occurrebant undique acervatim et conglobatim cernenti, cogitanti autem imagine corporum ipsae opponebantur redeunti, quasi diceretur Quo is, indigno et sordides Et haec de vulnere me CreVerant, quia humiliasti tanquam Vulneratum superbum et tumore me Separabar abs te , et nimis inflata facies clau