장음표시 사용
191쪽
, periculis 3 Et per quot pericula pervenitur ad grandius periculum p Et quando istuc erit Amicus autem Dein Si Voluero, ecce nunc si10 η Dixit hoc, et turbidus parturitione novae vitae, reddidit oculos paginis, et legebat et mutabatur intus ubi tu videbas , et exuebatur mundomen ejus, Ut mox apparuit. Namque dum legit et volvit fluctus cordis sui, infremuit aliquando et discrevit, decrevitque meliora jamque tuus, ait amico suo Ego am, abrupi me ab illa spe nostra , et Deo Servire Statui, et, hoc ex hora hac in hoc loco aggredior. e si piget imi- η tari, noli adversari. η Respondit ille adhaerere se Ocium tantae mercedis tantaeque militiae. Et ambo am tui sedificabant turrim sumptu idoneo relinquendi omnia sua et sequendi te rium Pontilianus, et qui cum eo per alias horti partes deambulabant, quaerentes eos deVenerunt in eumdem locum, et invenientes admonuerunt ut redirent, quod declinasset dies. At illi narrato placito et proposito suo, quoque modo in eis talis Oluntas orta esset atque firmata, petiverunt ne sibi molesti essent, si adjungi recusarent. Isti autem nihilo mutati a pristinis, fleverunt se tamen, ut dicebat, atque illis pie congratulati sunt et Commendaverunt se rationibus eorum, et trahente Corin terra, abierunt in palatium; illi autem afligentes cor Coelo, manserunt in casa. Et ambo habebant sponsas. Quae posteaquam hoc audierunt, dicaverunt etiam ipso virginitatem tibi.
192쪽
Rodebatur intus audito Pontiliano.
XVI. Νάκη akae haec ontilianus .au autem Domine, inter verba ejus retorqueba me ad me ipsum, auferens me a dorso meo ubi me pOSueram, dum nossem me attendere, et constitueba me ante faciem meam, ut viderem quam turpis essem, quam distortu et Sordidus, maculosus et ulcerOSus. Et Videbam et horrebam, et quo a me fugerem non erat. Et Si conabar a me Vertere aspectum, narrabat ille quod narrabat; et tu me rursus Opponebas
mihi, et impingebas me in oculos meos, ut invenirem iniquitatem meam et Odissem. NOVeram eam, sed dissimulabam, et connivebam, et obliviscebar. XVII. unc vero quanto ardentius amabam illos de quibus audiebam salubres assectus, quod se totos tibi sanandos dederant, tanto execrabilius me comparatum eis oderam. Quoniam multi mei anni mecum effluxerant, forte duodecim anni, ex quo ab undevigesimo anno aetatis meae, lecto Ciceronis Ortensio, excitatus eram studio sapientiae , et disserebam contempta felicitate terrena ad eam inVeStigandam Vacare , cujus non
inventio, sed vel sola inquisitio jam praeponenda erat, etiam inventis thesauris regnisque gentium , et ad nutum circumfluentibus corporis Voluptatibus. At ego adolescens miser, valde miser, in exordio ipsius adolescentis etiam potieram a te astitatem, et dixeram: Da mihi castitatem et continentiam, sed noli m0d0. imebam enim ne me
193쪽
cito exaudires, et cit Sanare a morbo concupiscentiae, quam malebam expleri quam extingui. Et eram per vias pravas superStitione Sacrilega , non quidem Certus in ea, sed quasi praeponens eam caeteris, quae non pie quaerebam, sed inimice oppugnabam. XVIII. Et putaveram me propterea differre de die in diem, contempta Spe Saeculi, te solum sequi, quia non mihi apparebat certum aliquid quo dirigerem Cursum meum. Et venerat dies quo nudare mihi, et increparet in me conscientia mea : Ubi est lingua Nempe tu dicebas propter incertum verum nosse te abjicere sarcinam Vanitatis. Ecce jam certum est, et illa te adhuc premit, humerisque liberioribus pennas recipiunt, qui neque ita inquirendo attriti sunt, nec decennio et amplius ista meditati. Ita rodebar intus et confundebar pudore horribili vehementer, cum Pontilianus talia loqueretur. Τerminat autem Sermone et Causa qua Venerat, abiit ille. Et ego ad me, quae non in me dixi PQuibus sententiarum verberibus non flagellavi animam meam, ut sequeretur me Conantem post te ire Et renitebatur, recusabat, et non e XCUSabat. Consumpta erant et con Victa argumenta Omnia , remanserat muta trepidatio, et quasi mortem reformidabat restringi a fluxu consuetudinis quo tabeScebat in mortem.
194쪽
In hortum Secedit quid ibi egerit. XIX. sv in illa grandi rixa interioris domus meae
quam fortiter excitaveram cum anima mea in cubiculonOStro corde meo . tam Vultu quam mente turbatus , in-Vad Alypium, et exclamo : Quid patimur 3 quid est ho pquid audisti Surgunt indocti et coelum rapiunt, et nOS
cum doctrinis nostris sine corde, ecce ubi volutamur in carne et sanguine An quia praecesserunt, pudet Sequi, et non pudet nec saltem sequi I Dixi nescio quae talia, et ahripuit me ab illo aestus meus, cum taceret attonitus intuens me. Neque enim solita sonabam , plusque loquebantur animum meum frons, genae, oculi, Color moduS Voci , quam Verba quae promebam. Hortulus quidam erat hospitii nostri quo nos utebamur sicut tota domo mam hOS- pes ibi non habitabat dominus domus Illuc me abstulerat tumultus pectoris, ubi nemo impediret ardentem litem quam mecum aggressus eram, donec Xiret quat Sciebas ego autem non, sed tantum insaniebam salubriter et moriebar vitaliter gnarus quid mali essem, et ignarus quid boni post paululum futurus essem. AhScessi ergo in hortum , et Alypius pede post pedem. Neque enim Secretum meum non erat, ubi ille aderat. Aut quando me sic affectum desereret Sedimus quantum potuimus remoti ab aedibus: ego fremebam spiritu indignans turbulentissima indignatione , quod non irem in
195쪽
placitum et pactum tecum, Deus meus, in quod eundum eSS Omnia ossa mea clamabant, et in coelum tollebant laudibus , et non illuc ibatur navibus, aut quadrigis, aut pedibus , quantum saltem de domo in eum locum ieram, ubi sedebamus. Nam non Solum ire, Verum etiam pervenire illuc, nihil erat aliud quam velle ire, sed velle
fortiter et integre , non semisauciam hac atque hac Versare et jactare Voluntatem, parte assurgente cum alia parte cadente luctantem.
XX. Denique tam multa faciebam corpore in ipsis cunctationis aestibus, quae aliquando volunt homines, et non Valent, si aut ipsa membra non habeant, aut ea Vel colligata vinculis, vel resoluta languore, Vel quoquo modo impedita sint. Si vulsi capillum, si percussi frontem , si consertis digitis amplexatus sum genu quia Olui, feci. ΡΟ- tui autem velle et non facere, si mobilitas membrorum non obsequeretur. am multa ergo feci, ubi non hoc erat velle quod posse : et non faciebam, quod et incomparabili affectu amplius mihi placebat, et mox ut Vellem pOSSem quia mox ut vellem utique vellem. Ibi enim facultas ea
quae voluntas, et ipsum Velle jam facere erat, et tamen non siebat faciliusque obtemperabat corpus tenuissimae Oluntati animae, ut ad nutum mentis membra OVerentur, quam ipsa sibi anima ad voluntatem suam magnam in Sola voluntate persiciendam.
196쪽
Un est ut animus myeret ibi et re sistatur.
XXI. UNDE hoc monstrum, et quare istud luceat misericordia tua, et interrogem si forte mihi respondere possitat latebrae poenarum hominum, et tenebrosissimae contritiones filiorum Adam. Unde hoc monstrum, et quare istud lImperat animus corpori, et paretur statimo imperat animus sibi, et resistitur. Imperat animus ut moveatur manus, et tanta est facilitas ut vix a servitio discernatur imperium et animus animia est, manus autem CorpuS St.
Imperat animus ut velit animus , nec alten est, nec facit tamen. Unde hoc monstrum , et quare istud Imperat, inquam , ut Velit, qui non imperaret nisi vellet, et non sit quod imperat. Sed non ex toto vulta non ergo ex toto imperat. Nam in tantum imperat, in quantum vult et in tantum non sit quod imperat, in quantum non Vult. Quoniam voluntas imperat ut Sit VoluntaS , nec alia , Sed ipsa. Non utique plena imperat, ideo non est quod imperat. Nam si plena esset, nec imperaret ut esset, quia jam SSet. Non igitur monstrum partim velle, partim nolle sed aegritudo animi est, quia non totus assurgit Veritate subleVatUS, consuetudine praegravatus. Et ideo sunt duae Voluntates, quia Una earum tota non est, et hoc adest aliori quod deest alteri.
197쪽
Adi orsus Manichoeo. qui ex duabus contrarii Swoluntatibus dua contraria naturas' GSSE E-
XXII. ΡΕΗΕΛN a facie tua, Deus , sicuti pereunt vanilo qui et mentis seductores, qui cum duas voluntates in delibe rando animadverterint, duas naturas duarum mentium SseaSSeVerant, unam bonam , alteram malam Ipsi vere mali Sunt, Cum ista mala sentiunt; et iidem ipsi boni erunt si Vera SenSerint, VeriSque Consenserint, ut dicat eis Apostolus tuus Fuistis aliquando tenebrae, nunc autem luxu in Domino Isti enim dum volunt esse lux, non in Domino, sed in se ipsis putando animae naturam hoc esse quod Deus est cita acti sunt densiores tenebrae quoniam longius a te recesserunt horrenda arrogantia, a te ero lumine illuminante omnem hominem venientem in hunc mundum ' Attendite quid dicatis, et erubescite ; et ac codite ad eum et illuminamini, et vultus Vestri non erubescent δ. Ego cum deliberabam ut jam servirem Domino Deo meo , sicut diu dispoSueram , ego eram qui volebam, ego qui nolebam, ego ego eram. Nec plene Volebam, nec plene nolebam. Ide mecum contendebam , et dissipabara me ipso. Et ipsa dissipatio me invito quidem siebat, nec tamen ostendebat naturam menti alienae, Sed poenam meae. Et ideo non jam ego operabar illam, sed quod ha-
198쪽
bitabat in me peccatum te supplicio liberioris peccati,
quia eram silius Adam. XXIII. Nam si tot sunt contrariae naturae, quot Voluntates sibi resistunt non jam duae, sed plures erunt. Si deliberet quisquam utrum ad conventiculum eorum pergat. an ad theatrum clamant isti. Ecce duae naturae, una bona hac ducit, altera mala illa reducit. Nam unde ista cunctatio sibimet adversantium voluntatum P Ego autem dico ambas malas, et quae ad illos ducit, quae ad theatrum reducit. Sed non credunt nisi bonam esse qua itur ad eos. Quid si ergo quisquam nostrum deliberet, et Secum altercantibus duabus voluntatibus fluctuet, utrum ad theatrum pergat, an ad ecclesiam nostram, nonne et isti quid respondeant fluctuabunt Aut enim fatebuntur, quod nolunt, bona Voluntate pergi in ecclesiam nostram, sicut in eam pergunt qui Sacramentis ejus imbuti sunt atque
detinentur aut duas mala naturas, et duas mala mentes in uno homine confligere putabunt et non erit verum quod solent dicere, unam bonam et alteram mala in aut convertentur ad Verum, et non negabunt cum quisque deliberat animam unam diversi Voluntatibus aestuare. XXIV. Iam ergo non dicant, cum duas voluntates in homine uno adversari sibi sentiunt, duas Contrarias mentes de duabus contrariis substantii et de duobus contrariis principiis contendere, nam bonam, alteram malam. Nam tu, Deus eraX, improba eOS et redargui atque convincis eos, Sicut in UtraqUe mala VOIuntate, cum quisque deliberat utrum hominem Veneno interimat an ferro utrum fundum alienum illum, an illum inVadat, quando atrumque non potest mirum emat Voluptatem luxuria , an pecuniam serVet aVariti. Utrum ad Circum pergat, an ad theatrum, si uno die utrumque exhibeatur: addo etiam
199쪽
tertium, an ad furtum de domo aliena, si subest occasio addo et quartum, an ad committendum adulterium , Si et inde simul facultas aperitur, si omnia concurrant in Unum articulum temporis, pariterque cupiantur omnia quae simul agi nequeunt. Discerpunt enim animum sibimet adversantibus quatuor voluntatibus, vel etiam pluribus
in tanta copia rerum quae appetuntur, nec tamen tantam
multitudinem diversarum substantiarum solent dicere ita et in bonis voluntatibus. Nam quaero ab eis, utrum bonum sit deluctari lectione Apostoli, et utrum bonum sit delectari psalmo sobrio , et utrum bonum sit Evangelium disserere. Respondebunt ad singula : Bonum. Quid si ergo pariter delectent omnia simulque uno tempore Nonne diversae voluntates distendunt cor hominis, Cum deliberatur quid potissimum arripiamus Et omnes bonae
sunt, et certant Secum donec eligatur unum , quo feratur tota Voluntas una, quae in plures dividebatur. Ita etiam cum aeternitas delectat superius, et temporalis boni voluptas retentat inferius, eadem anima est non tota Oluntate illud aut hoc volens et ideo discerpitur graVi molestia dum illud veritate praeponit, hoc familiaritate non
200쪽
Lucta Piritus et carnis in AuguStino.
XXV. Sic aegrotabam, et excruciabar aecuSan memetipsum solito acerbius nimis, ac volvens et Versan me in Vinculo me , donec abrumperetur totum quo jam exiguo tenebar, Sed tenebar tamen. Et instabas tu in occultis meis, Domine, Severa misericordia flagella ingeminans timoris et
pUdoriS, ne rurSUSCessarem, et non abrumperetur idipsum exiguum et tenue quod remanserata et reValesceret iterum,
et me robustius alligaret. Dicebam enim apud me intus Ecce modo stat, modo stat. Et cum verbo jam ibam in placitum Iam pene faciebam, et non faciebam nec relabebar tamen in pristina, sed de proximo stabam, et respirabam. Et item conabar, et paulo minus ibi eram, et paulo minus jamjamque attingebam et tenebam; et non ibi eram, ne attingebam, nec tenebam, haesitans mori morti, et Vitae Vivere , plusque in me valebat deterius nolitum quam melius insolitum iunctumque ipsum temporis quo aliud
futuria eram, quanto propitis admoVebatur, lani ampliorem incutiebat horrorem sed non recutiebat retro, nec avertebat, Sed suspendebat. XXVI. Retinebant nugae nugarum , et Vanitates anitatum antiquae amicae meae et succutiebant VeStem meam Carneam, et Submurmurabant Dimittis-ne nos et momento si non erimus tecum ultra in aeternum, et
momento isto non tibi licebit hoc et illud ultra in aeternum Et quae Suggerebant in eo quod dixi, hoc t