장음표시 사용
211쪽
majora properanti pRevocat enim me recordatio mea, et
dulce mihi sit, Domine, consitori tibi quibus internis me
stimulis perdomueris, et quemadmodum me Complanaveris humiliatis montibus et collibus cogitationum mearum , et tortuosa mea direxeris, et aspera lenieris, quoque modo ipsum etiam lypium fratrem cordis mei subegeris nomini unigeniti tui Domini et Salvatoris nostri Iesu Christi, quod primo dedignabatur inseri litteris nostris Magis enim eas volebat redolere gymnasiorum CedrOS quas ani contrivit Dominus, quam salubres herbas ecclesiasticas adversas Serpentibus. VIII. Quas tibi, Deus meus, voces dedi, cum legerem Psalmo David, cantica sidelia, et Sonos pietatis excludentes turgidum spiritum, rudi in germano amore tuo, catechumenus in villa cum catechumeno Alypio feriatus,
matre adhaerente nobis muliebri habitu, virili side , anili Securitate, materna charitate, Christiana pietate Θ Quas tibi voces dabam in Psalmis illis, et quomodo in te inflammabar exeis, et accendebar eos recitare si possem toto orbe terrarum, adversus typhum generis humani. Et tamen toto Orbe cantantur, et non est qui se abscondat a calore tuo. Quam vehementi et acri dolore indignabar Manichaeis, et miserabar eos rursus, quod illa aeramenta, illa medicamenta nescirent : et insani essent adverus antidotum quo Sani esse potuissent. Vellem ut alicubi juxta essent tunc, et me nesciente quod ibi essent , intuerentur faciem meam , et audirent VO-Ce mea , quando legi quartum salmum , in illo tunc otio, quid de me fecerit ille Psalmus si Cum invoca-n rem exaudivit me Deus justitiae meae in tribulationes dilatasti mihi miserere mei, Domine, et exaudi oratio, nem meam Audirent, ignorante me utrum audi
Explicatio salini quartici Cum inse carem.
212쪽
relit, ne me propter se illa dicere fuarent quin inter haec verba dix0rim. Quia et revera nec ea dicerem , nee
sic ea dicerem, si me ab eis audiri viderique sentirem nec Si dicerem, Sic acciperent quomodo mecum et mihi coram te de familiari affectu animi mei. IX. Inhorrui timendo, ibidemque inferbui sperando et exultando in tua misericordia, Pater. Et haec omnia exibant periculos meos et vocem meam, cum OnVerSUS ad
nos Spiritus tuus bonus ait nobis Filii hominum, quous, que graVes corde 'Ut quid diligitis vanitatem, et quaeritis, mendacium n Dilexeram enim Vanitatem, et quaesieram mendacium. Et tu, Domine, jam magnificaVera sanctum tuum, Suscitans eum a mortuis, et collocans ad dexteram tuam' unde mitteret ex alto promissionem suam Paracletum Spiritum veritatis et miserat eum jam', Sed ego nesciebam Miserat eum, quia jam magnificatus erat, re- Surgens a mortuiS, et ascendens in Coelum Ante autem Spiritus nondum erat datus, quia Iesus nondum erat clarificatus ε et clamabat prophetia i Quousque graVes, corde Ut quid diligitis vanitatem, et quaeritis menda- ,, tum Et scitote quoniam Dominus magnificavit Sanctum, Suum , Clamat si uouSque , , Clamat si Scitote. , Et ego tandiu nesciens vanitatem dilexi, et mendacium quaesivi ; et ideo audivi et contremui quoniam talibus dicitur qualem me fuisse reminiscebar. In phantasmatibus enim quae pro Veritate tenueram, Vanitas erat et mendacium. Et insonui multa graviter et fortiter in dolore recordationis meae. Quae Utinam audissent qui adhuc usque diligunt Vanitatem et quaerunt mendacium Forte Conturbarentur,
MarC. LUI, 9. - Oan. XIV, 6. II. - Act. II, - . - Ioan . vii 30. - Augustinus in hujus opeii lib. iii, cap. 6 phantaSias vocat eorum quae omnino non sunt corporum imagines, quasi ipse Manicharis olim adhaerens pro veritate amplex3batur.
213쪽
et evomuissent illud; et exaudires eos, cum Clamarent ad te quoniam Vera morte carnis mortuus est pro nobis, qui te interpellat pro nobis. X. Legebam :qΙrascimini, et nolite peccare. η Et quomodo moVebar, Deus meus, qui jam didiceram irasci mihi de praeteritis, ut de caetero non peccarem Et merito irasci, quia non alia natura gentis tenebrarum de me peccabat, sicut dicunt qui sibi non irascuntur, et thesaurigant sibi
iram in die irae et revolationis justi judicii tui' Nec ambona mea foris erant, nec oculis carneis in isto sole quaerebantur. Volentes enim gaudere forinsecus facile evanes-Cunt , et est induntur in ea quae videntur et temporalia Sunt et imagines eorum famelica cogitatione lambunt. Et o si fatigentur inedia, et dicant: u Quis ostendet nobis, bona , Et dicamus, et audiant si Signatum est in nobis, lumen vultus tui Domine. γ, Non enim lumen nos sumus quod illuminat omnem hominem , sed illuminamur a te, ut qui fuimus aliquando tenebrae, simus lux in te . O si viderent internum aeternum, quod ego quia gUStaVeram, frendebam, quoniam non eis poteram Stendere, si asserrent ad me cor in oculis suis foris a te, et dicerent: si uis, ostendet nobis bona , Ibi enim ubi mihi iratus eram intus in cubili, ubi compunctus eram, ubi sacrificaVeram mactans Vetustatem meam, et inchoata meditatione renovationis meae sperans in te ibi mihi dulcescere coeperas et dederas laetitiam in corde meo. Et exclamabam egens haec foris, et agnoscens intus' nec volebam multiplicari terrenis bonis, devorans tempora, et devoratu temporibus, cum haberem in aeterna simplicitate aliud frumentum et vinum et Oleum. XI. Et clamabam in consequenti versu clamore alto
cordis mei in paces o in idipsum his quid dixit:
214쪽
obdormiam et somnum capiam , Quoniam quis resistet nobis, Cum siet sermo qui scriptus est Absorpta St, mors in victoriam J4 Et tu es idipsum valde qui non mutaris; et in te requies obliviscens laborum omnium, quoniam nullus alius tecum nec ad alia multa adipiscenda quae non Sunt quod tu sed: Tu, Domine, singulariter inii Spe constituisti me , Legebam et ardebam; nec inveniebam quid facerem surdis mortuis, ex quibus fueram pesti8, latrator amarus et caecus adversus litteras de melle
coeli melleas, et de lumine tuo luminosas et super inimicis Scripturae hujus tabescebam. XII. Quando recordabor omnia dierum illorum feriatorum Sed nec oblitus sum, nec silebo flagelli tui asperitatem, et misericordis tuis mirabilem celeritatem Dolore dentium tunc excruciabas meo et cum in tantum ingraVesceret ut non valerem loqui, ascendit in Cor meum admonere omnes meo qui aderant, ut deprecarentur te
pro me, Deum Salutis omnimodae. Et scripsi hoc in cera, ct dedi ut eis legeretur Mox ut genua supplici affectusiximus, fugit dolor ille. Sed quis dolor, aut quomodo fugit Expavi, fateor, Domine meus, Deus meus, nihil enim tale ab ineunte aetate expertus fueram. Et insinuati sunt mihi in prosundo nutus tui et gaudens in fide laudavi
nomen tuum. Et ea sides me securum esse non sinebat de
praeteritis peccatis meis, quae mihi per baptismum tuum
215쪽
Ambrosium consulit quid legendum. XIII. RENubaei Lu peractis vindemialibus, ut scholasticis suis Mediolanenses venditorem verborum alium providerent, quod et tibi ego servire delegissem, et illi prosessioni prae dissicultate spirandi ac dolore pectoris non susticerem. Et insinuavi per litteras antistiti tuo, viro sancto Ambrosio pristinos errores meos, et praeSen Votum meum, ut moneret quid potissimum mihi de libris tuis legendum esset, quo percipiendae tantae gratiae paratior aptiorque ierem. At ille jussit Isaiam prophetam ; credo, quod pro caeteris Evangelii revocationisque Gentium sit praenuntiator apertior. Verumtamen ego primam hujuS lectionem non intelligens, totumque talem arbitrans, diS- tuli repetendum exercitatior in dominico eloquio.
Mediolani baselizatur cum Aly m et Adeo to.
XIV. INDE ubi tempus advenit, quo me nomen dare oporteret, reliet rure, Mediolanum remeavimus Placuit et Alypio renasci in te mecum, jam induto humilitate sacramentis tuis congrua, et sortissimo domitori corporis,
216쪽
usque ad Italicum solum glaciale nudo pede obterendum insolito ausu. ΑΦ unximus etiam nobis puerum Adeodatum ex me natum Carnaliter de peccato meo. thene e Cera eum. Ianorum erat ferme quindecim, et ingenio praeveniebat multos grave et doctos Viros. Munera tua tibi confiteor, Domine Deus meus, Creator Omnium, et
multum potens reformare nostra deformia, nam ego in illo puero praeter delictum nihil habebam. Quod enim enutriebatur a nobis in disciplina tua, tu inspiraVeras nobis, nullus alius munera tua tibi confiteor. Est liber noster
qui inscribitur de Magistro : ipse ibi mecum o luitur. Tuscis illius esse sensa omnia quae inseruntur ibi ex persona Collocutoris mei, cum esset in annis sexdecim. Multa ejus alia mirabiliora expertus sum. Horrori mihi erat illud ingenium, et qui praeter te talium miraculorum opifex PCito de terra abstulisti vitam ejus, et Securior eum recordor, non timens quidquam pueritiae, nec adoleScentiae nec omnino homini illi. Sociavimus eum coaevum nobis
in gratia tua, educandum in disciplina tua, et baptigati sumus, et fugit a nol)is sollicitudo vitae praeteritae Nec satiabar illis diebus dulcedine mirabili, considerare altitudinem consilii tui super salutem generis humani Quantum levi in humilis et canticis tuis, suave sonantis ECClesiae tuae Vocibus commotus acriter i Voces illae influebant auribus meis, et eliquabatur Veritas in cor meum, et exaestuabat inde affectus pietatis, et Currebant lacrymae, et l)ene mihi erat cum eiS.
217쪽
Ecclesiastici cantus institutio Mediolani. mentio Cor Porum Sanctorum ProtaSi et GermaSii. XV. No longe coeperat Mediolanensis Ecclesia genus
hoc consolationis et exhortationis celebrare, magnoratudio fratrum concinentium vocibus et cordibus Nimirum annUS erat, aut non multo amplius, cum Iustina Valentiniani regis pueri mater, hominem tuum Ambrosium per- Sequeretur haeresis suae causa, qua fuerat seducta ab Arianis Excubabat pia plebs in Ecclesia, mori parata cum episcopo SUO, SerVO tuo. Ibi mater mea, ancilla tua, sollicitudinis et vigiliarum primas tenens, Orationibu Vivebat. Nos adhuc frigidi a calore Spiritus tui, excitabamur tamen civitate attonita atque turbata. unc hymni et psalini ut canerentur Secundum morem Orientalium partium, ne populus moeroris taedi contabesceret, institutum est; et ex illo in hodiernum retentum, multis jam ac pene Omnibus gregibus tuis, et per caeter Orbis imitantibus. XVI. unc memorato antistiti tuo per Visum aperuisti, quo loco laterent Martyrum corpora rotasti et ervasit, quae per tot annos incorrupta in thesauro secreti tui recondideras, unde Opportune promere ad coercendam rabiem foemineam, sed regiam. Cum enim propalata et effossa digno cum honore transferrentur ad Λmbrosianam basilicam, non solum quos immundi exabant spiritus, consessis eisdem daemonibus anabantur, Verum etiam quidam plures annos caecus civis civitatique notissimus,
218쪽
cum populi tumultuantis laetitiae causam quaesisset atque audisset, exilivit, eo Iue se ut duceret, Suum ducem Ogavit. Quo perductus impetravit admitti, ut sudario tangeret feretrum pretiosae in Conspectu tuo mortis Sanctorum tuorum Quod ubi fecit, atque admovit oculis, confestim aperti sunt. Inde fama discurrens, inde laudes tuae erventes lucentes, inde illius inimicae animus etsi ad credendi sanitatem non ampliatus, a persequendi tamen furore compressus est Gratias tibi, Deus meus. Unde et quo duxisti recordationem meam, ut haec etiam confiterer tibi quae magna oblitus praeterieram Et tamen tunc cum ita fragraret Odor unguentorum tuorum, non currebamu POStte Α, et ideo plus flebam inter cantica hymnorum tuorum, olim suspirans tibi, et tandem respirans, quantum patet aura in domo Oenea.
Eoodii conuersio. Matris obitus, ejuSque a teneris annis educatio. XVII. Qui habitare facis unanimes in OmOM, Consociasti nobis et Evodium juvenem ex nostro municipio. Qui cum agens in rebus militaret, prior nobis ad te conversus est et baptigatus, et relicta militia speculari, accinctus in tua Simul eramus, simul habitaturi placito Sancto. Quaerebamus quisnam locus nos utilius haberet servientes tibi lariter remeabamus in Africam. Et cum apud ostia Τiberina essemus , mater defuncta est. Multa
219쪽
praetereo, quia multum festino. Accipe confessiones meas et gratiarum actiones, Deus meus, de rebus innumerabilibus etiam in silentio. Sed non praeteribo quidquid mihi anima parturit de illa famula tua, quae me parturivit, et
cari, ut in hanc temporalem, et corde ut in aeternam lucem nascerer. Non ejus, Sed tua dicam dona in ea, neque enim se ipsam fecerat aut educaverat se ipsam. creasti O3m, nee pater ne mater Sciebat qualis ex eis fieret. Et
erudivit eam in timore tuo virga Christi tui, regimen unici Filii tui in domo fidei hono membro Ecclesiae tuae. Nec tantam erga suam disciplinam diligentiam matris praedicabat, quantam famulae cujusdam decrepitae, quae patrem ejus infantem portaverat, sicut dors grandiuscularum puellarum parvuli portari solent. Cujus rei gratia et propter senectam ac mores Optimos in domo Christiana satis a dominis honorabatur. Unde etiam Curam dominicarum siliarum commissam sibi diligenter gerebat, et erat in eis
atque in docendis Sobria prudentia. Nam eas praeter illas
horas quibus ad mensam parentum moderatissime alebantur, etiamsi exarde8cerent siti, nec aquam bibere sinebat, praecavenS OnSuetudinem malam , et addens verbum sanum si Modo aquam bibitis, quia in potestate vinum non habetis; cum autem ad maritos Veneritis , factae dominae apothecarum et cellariorum, qua Or-
, debit, sed mos potandi praevalebit lima ratione praecipiendi et auctoritate imperandi frenabat aviditatem tenerioris petatis, et ipsam puellarum sitim formabat ad honestum modum, ut jam nec liberet quod non deceret. XVIII. Et surrepserat tamen, sicut mihi silio famula tua narrabat, surrepserat ei vinolentia. am cum de more tanquam puella Sobria uberetur a parentibus de cuppa vinum depromere, Submisso poculo qua desuper patet,
220쪽
priusquam in lagunculam funderet merum, primoribus labris sorbebat exiguum, quia non poterat ampliuS, SenSurecusante. Non enim ulla temulenta cupidine faciebat hoc, sed quibusdam superfluentibus aetatis exceSSibus, qui Iudicris motibus ebulliunt, et in puerilibus animis majorum pondere premi solent. Itaque ad illud modicum quotidiana modica addendo, quoniam qui modica spernit, paulatim decidit , in eam consuetudinem lapsa erat, ut prope amplenos mero caliculos inhianter hauriret. Ubi tunc sagax anus, et vehemens illa prohibiti, Numquid valebat aliquid adversus latentem morbum , nisi tua medicina , DO-mine, vigilaret Super nos Absente patre et matre et nutritoribus tu praesens qui creasti, qui Vocax qui etiam per praepositos homines boni aliquid agis ad animarum salutem , quid tunc egisti, Deus meus P unde curasti unde
Sanasti Nonne protulisti durum et acutum ex altera anima conVicium tanquam medicinale ferrum ex occuliis proVi-Sionibus tuis, et uno ictu putredinem illam praecidisti ΤΛncilla enim cum qua solebat accedere ad cuppam, litigans cum domina minore , Ut sit, Sola cum sola , Ob ecit hoc crimen, amariSSima insultatione vocans merit,ibulam. Quo illa stimulo percussa, respexit foeditatem Suam , Onfestimque damnavit atque exuit Sicut amici adulantes pervertunt, sic inimici litigantes plerumque corrigunt. Nec tu quod per eos agis, sed quod ipsi voluerunt retribuis eis. Illa enim irata, exagitare appetivit minorem dominam, non sanare, et ideo clanculo aut quia ita eas invenerat locus et tempus litis' aut ne forte et ipsa periclitaretur quod tam sero prodidisset. At tu, Domine rector
coelitum et terrenorum, ad USUS UOS Contorquen profunda torrentis, fluxum seculorum ordinans turbuleni uinci etiam de alterius animae insania sanasti alteram me