장음표시 사용
271쪽
Ut se gerit ad tentationes ulin. XLIII. Es alia malitia diei, quae utinam sussiciat ei.
Refficimus enim quotidianas ruinas corporis edendo et bibendo, priuSquam esca et Ventrem deStruas, cum Occideris indigentiam meam satietate mirifica, et corruptibile hoc indueris incorruptiolae sempiterna Nunc autem suavis est mihi necessitas et adversus istam suavitatem pugno ne capiar et quotidianum bellum gero in jejuniis saepius in servitutem redigens corpus meum' et dolores mei voluptate pelluntur. Nam fames et sitis quidam dolores sunt: urunt et sicut febris necant, nisi alimentorum medicina succurrat. Quae quoniam praesto est,eX Consolatione munerum tuorum, in quibus nostrae infirmitati aerra et aqua et coelum serviunt, calamitas deliciae Vocantur. XLIV. Hoc me docuisti ut quemadmodum medicamenta, Si alimenta Sumpturus accedam. Sed dum adquietem satietatis ex indigentis molestia transeo, in ipso transitu mihi insidiatur laqueus Concupiscentiae. Ipse enim transitus Voluptas est, et non est aliti qua tranSeatur quo transire cogit necessitas. Et cium salus sit causa edendi et bibendi, adjungit se tanquam pedissequa periculosa n-cunditas, et plerumque praeire Conatur, ut ejuS CRI Sa Iat, quod salillis causa me facere vel dico vel volo nec idem modus utriusque est. Nam quod saluti satis est, delectationi
272쪽
parum est. Et saepe incertum sit, utrum adhuc necessaria corporis cura Subsidium petat an voluptaria cupiditatis fallacia ministerium suppetat. Ad hoc incertunii hilarescit infelix anima, et in eo praeparat excusationi patrocinium, gaudens apparere quid Satis sit moderationi valetudinis, ut obtentu salutis obumbret negotium Voluptatis. His tentationibus quotidie conor resistere, et invoco dexteram tuam ad salutem meam, et ad te refero aeStu meos, quia consilium mihi de hac re nondum Stat. XLV. Audio vocem ubentis Dei mei st Non graventuris corda vestra in crapula et ebrietate' u Ebrietas longe est a me misereberi ne appropinquet mihi Crapula autem nonnunquam Subrepit Servo tuo : misereberis ut longe stat a me. Nem enim potest esse continenS, nisi tu
des. Multa nobis orantibus tribuiso et quidquid honi antequam oraremu accepimus, a te accepimus et ut hocpOStea cognOSceremUS a te accepimUS. Ebriosus nunquam fui; sed ebriosos a te sobrios factos, ego novi. Ergo a te factum est ut hoc non essent qui nunquam fuerunt, a quo factum est ut hoc non Semper e8Sent, qui fuerunt, a quo etiam factum est ut scirent utrique a quo factum eSt. Λudivi aliam vocem tuam Post concupiscentia tua nonis eaS, et a Voluntate tua vertere . , Audivi et illam ex munere tuo quam multum amaVi Neque si manducaven rimus, abundabimux neque Si non manducaVerimus,
is deerit nobis δ. mo est dicere Nec illa res me copiosum aciet, nec illa aerumnosum. Audivi et alteram Ego, enim didici in quibus sum sussiciens esse; et abundares noVi et penuriam pati novi. Omnia possum in eo quis me consorta P . v Ecce mile ea Strorum Coelestium, non
pulvis quod nos sumus. Sed memento, Domine, quia pul-
273쪽
vis sumus, et de pulvere secisti hominem'. et perierat, et invetitus est . Nec ille in se potuit, quia idem pulvis fuit
quem talia dicentem illatu tuo inspirationis adamavi. Omnia possum, inquit, in eo qui in confortat si Onsoria me ut possim. Da quod jubes, et jube quod vis iste Se ac episse consitetur, et quod gloriatur, in Domino gloriatur ' Audivi alium rogantem ut accipiat Aufer a me, , inquit, concupiscentias Ventriiq. Unde apparet, Sancte Deus meus, te dare, Cum sit quod imperas steri. XLVI. Docuisti me, Ρater hone: Omnia munda mun-s disci, sed malum esse homini qui per Offensionem man-
γ, ducat et i Omnem creaturam tuam bonam SSe,
, nihilque abjiciendum quod cum gratiarum actione per- γγ Cipituri et Quia esca nos non commendat Deo 7; , et, Ut nemo nos judicet in cibo aut in potu et i it, qui manducat non manduCantem non Spernat et qui a non manducat, manducantem non judicet ' , Didici haec gratias tibi laudes tibi, Deo meo, magiSir meo, pulsatori aurium mearum, illustratori Cordi mei eripe m rab omni tentatione. Non ego immunditiam obsonii timeo. sed immunditiam cupiditatis. Scio, Noe Omne Carni genus quod Cibo esset usui, manducare permissum Eliam cilio carnis resectum yy; Ioannem mirabili abstinentia praeditum, animalibus, hoc est, Iocustis, in escam cedentibus non fuisse pollutum in . Et scio Esaii lenticulae concupiscentia deceptum hy, et David propter a lupo desiderium a se ipso reprehensum et regem nostrum non de Carne, sed de pane esse tentatum k Ideoque et populia in eremo
274쪽
non quia carnes desideravit, sed quia sese desiderio ad Versus Dominum murmuravit, meruit improbari XLVII. In his ergo tentationibus positus, certo quotidie adversus concupiscentiam manducandi et bibendi. Non enim est quod semel praecidere et ulterius non attingere decernam sicut de concubitu potui. Itaque freni gutturis temperata relaxatione et constrictione tenendi sunt. Et quis est Domine, qui non rapiatur aliquantulum extra metas necessitatis Quisquis est, magnus est, magnissicet nomen tuum. Ego autem non Sum, quia peccator homo sum. Sed et ego magni sic nomen tuum et interpellat te pro peccatis meis qui vicit Saeculum', numerans me inter infirma membra corporis sui, quia et imperfectum ejus viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes Scribentur ε.
Ut se gerit ad odorum illecebras. XLV ΙΙΙ. Da illecebra odorum non satago nimis. Cum
absunt non requiro Cum adsunt non reSpuo paratu Setiam eis semper carere. Ita mihi videor fortasse fallor. Sunt enim et ista plangendae tenebrae, in quibus me latet saeulias mea quae in me est, ut animus meus de viribus suis ipse se interrogans non facile sibi credendum existimet quia et quod inest, plerumque Oeculium St, nisi experientia manifestetur. Et nemo securus esse debet in ista vita, quae tota tentati nominatur Α, utrum qui sieri po-
275쪽
tuit ex deteriore melior, non stat etiam ex meliore deterior. Una Spes una Iducia , una firma promissio, misericordia tua.
Ut se gerit adisoluptate. aut ium. XLIX. VoLupΥΛΤΕ aurium tenacius me implicaverant et Subjugaverant, sed resolvisti et liberasti me. Nunc in
Soni quo animant eloquia tua, cum suavi et artificiosa Voce cantantur, fateor, aliquantulUm acquieSCO, non quidem ut lipeream , sed ut Surgam cum Olo Attamen Cum ipsis sententiis quibus vivunt, ut admittantur ad me quaerunt in corde meo nonnullius dignitatis locum, et vix eis praebeo congruentem Aliquando enim plus mihi videor honoris eis tribuere quam decet, dum ipsis sanctis dictis
religiosius et ardentius sentio moveri animos nostros inflammam pietatis, cum ita cantant ir, quam si non ita Cantarentur et omnes assectus spiritus nostri pro sui clive sitate habere proprios OdOS in Voce atque Cantu, quorum nescio qua occulta familiaritate excitentur. Sed delectatio carnis meae, Cui mentem enervandam non oportet dari, saepe me fallit, dum rationem sensus non ita comitatur ut patienter Sit posterior sed tantum quia propter illam meruit admitti, etiam praecurrere ac ducere Onatur. Ita in his pecco non sentiens, Sed postea Sentio.
L. liquando autem hanc ipsam fallaciam immoderatius cavens erro nimia severitate ; sed valde interdum, ut melos Omne cantilenarum suavium quibus Davidicum
276쪽
Psalterium frequelitatur ah auribus meis removeri velim atque ipsius Ecclesio, tutiusque mihi videtur quod duΛlexandrino episcopo Athanasio saepe mihi dictum com-naemini, qui tam modico flexu vocis faciebat sonare lectorem Psalmi ut pronuntianti vicinior esset quam canenti. Verumtamen cum reminiscor lacrymas meas quas fudi ad cantus Ecclesiae tuae in primordiis recuperatis side meae, et nunc ipso quod OVeor, non Cantu, Sed rebu quae cantantur, cum liquida Voce et convenientissima modulatione cantantur, magnam instituti hujus utilitatem rursus agnosco. Ita fluctuo inter periculum voluptatis et experimentum salubritatis magisque adducor, non quidem irretractabilem sententiam proferens, Cantandi Consuetudinem approbare in Ecclesia ut per oblectamenta aurium infirmior animus in assectum pietati assurgat. I amen cum mihi accidit ut me amplius cantu quam re quae Canitur moveat' poenaliter me peccare conssiteor, et tunc mallem non audire cantantem. Ecce ubi Sum, flete mecum
et pro me flete, qui aliquid boni vobiscum intus agilis
unde saei procedunt. Nam qui non agitis, non vos pecmovent. Tu autem Domine Deu meuS, Xaudi, reSpice,C Vide, et miserere, et Sana me, in cujus oculis mihi quaestio factus Sum et ipse est languor meus.
277쪽
Ut se gerit ad oculorum illecebras.
LI. Esaehae voluptas oculorum istorum Carnis me Cile qua loquar Consessiones, quas audiant aures templi tui, aure fraternae ac piae, ut concludamus tentationes Onc lapiScentiae carnis, quae me adhuc pulsant ingemiscentem et aabita ciuium molim quod de coelo est, superindui Cupien- Qm'. Pulchrassormas et varias, nitidos et amoenos ColoreSamant oculi. Non teneant haec ninaam meam teneat eam Deus qui fecit hoste bona quidem Valde sed ipse est bonum meum non haec. Et tangunt me vigilantem totis diebus, nec requies ab eis datur mihi, sicut datur a vocibus Canoris aliquando ab omnibus in silentio. Ipsa enim regina colorum lux ista perfundens Cuneta, quae CerninaUS,
ubi ubi per diem fuero, multi modo allapsu blanditur mihi
aliud agenti, et eam non advertenti. Insinuat autem Se ita vehementer, ut si repente subtrabatur, cum deSiderio requiraturo et si diu absit, contristat animum. LII. O lux quam videbat obias, cum clausis oculis istis silium docebat vitae viam, et ei praeibat pede charitatis nuSquam errans . Aut quam videbat Isaac praegravatis et opertis senectute carnei luminibus, cum filios non agnoScundo benedicere, sed benedicendo agnoscere meruit - , Aut quam videbat Iacob, cum et ipso prae grandi aetate
captus oculis, in siliis praesignata futuri populi genera lumi-
278쪽
noso corde radiavit; et nepotibus suis ex Ioseph divexasmyStice manu S, non Sicut pater eorum foris corrigebat, sed sicut ipse intus discernebat imposuit Ipsa est lux, Una St, et Unum Omne qui Vident et amant eam. Λ ista corporalis de qua loquebar, illecebrosa ac periculosa dulcedine condit vitam saeculi caecis amatoribus. Qui autem et de ipsa laudare te norunt Deu creator omnium,a8Sumunt eam in hymno tuo, non absumuntur ab ea in Somno Suo : Sic esse cupio. Resisto seductionibus oculorum, ne implicentur pedes mei quibus ingredior viam tuam: et erigo ad te invisibiles oculos, ut tu evellas de laqueo pedes meos . Τ subinde evellis eos, nam illaqueantur.' non eSSas evellere, ego autem crebro haereo in ubique sparsis insidiiso quoniam non dormieS, neque dormitabis, qui custodis Israel . LIII. Quam innumerabilia variis artibus et opificiis, in
VeStihUS , calceamentis, Vasis, et cujuscemodi fabricalionibus, picturis etiam diversisque sigmentis, atque his usum necessarium atque Oderatum, et iam significationem longe transgredientibus, addiderunt homines ad illecebras oculorum , oras sequentes quod faciunt, intus relinquentes a quo facti sunt, et exterminantes quod facti Sunt Λ ego, Deus meus et decus meum, etiam hinc dico tibi hymnum, et sacrisico laudem sacrificatori me quo niam pulchra trajecta per animas in manus artificiosas, ab illa pulchritudine veniunt, quae super animas St, Cui SUSpirat anima mea die ac nocte. Sed pulchritudinum exteriorum operatores et sectatores inde trahunt approbandi modum, non autem inde trahunt utendi modum. Et hi est et non Vident eum, ut non eant longius, et fortitudinem suam ad te custodiant', nec eam spargant in deliciosas lassitudines. Ego
279쪽
autem haec loquens atque discernens, etiam istis pulchris gressum innecto Sed tu evellis, Domine, Velii tu, quOniam misericordia tua ante oculos meos est . Nam et ego capior miserabiliter, et tu evellis misericorditeri aliquando non sentientem, quia suspensius incideram aliquando cum dolore, quia jam inhaeSeram.
Ut se habet ad secundum tentationis genuS, quod Stcur Sitatis. LIV. Huc accedit alia forma tentationis multiplicius periculosa Praeter eam enim concupiscentiam carnis, quae inest in delectatione omnium sensuum et voluptatum, Cui servientes de pereunt, qui longe se faciunt a te , inest animae per eosdem sensus corporis quaedam non embleC-tandi in carne, sed experiendi per carnem vana et CuriOSacupiditas, nomine cognitionis et scientiae palliata. Quae quoniam in appetitu noscendi est, oculi autem sunt ad cognoscendum in sensibus principes Concupiscentian Oculorum v eloqui divino appellata est . Ad oculos enim proprie videre pertinet. Utimur autem hoc verbo etiam in caeteri Sensibus, cum eo ad cognoscendum
intendimus. Neque enim dicimus: Audi quid rutilet aut, Olsa quam niteat , aut, GUSta Uam Splendeat aut, Palpa quam fulgeat : videri enim dicuntur haec Omnia. Dicimus autem non solum : Vide quid luceat, quod soli
280쪽
oculi sentire possunt sed etiam, Vide quid sonet Vide quid oleat Vide quid sapiat Vide quam durum sit. Ideoque generali experientia sensuum concupiscenti sicut dictum est oculorum vocatur quia videndi ossicium in quo primatum Oculi tenent, etiam caeteri sensus si hi dusimilitudine usurpant, cum aliquid cognitionis explorant. LV. Ex hoc autem evidentius discernitur quid voluptatis, quid curiositatis agatur per sensus quod voluptasPUlchra, Canora, Suavia, Sapida, lenia Sectatur curiositas autem etiam his contraria tentandi causa, non ad Subeundam molestiam, sed experiendi noscendique libidine. Quid enim voluptatis habet videre in laniato cadavere
quod exhorreas ; et tamen sicubi jaceat, OnCUrrunt ut contristentur, ut palleant. iment etiam ne in somnis hoc videant quasi quisquam eos Vigilante Videre coegerit, aut pulchritudinis ulla fama persuaserit. Ita et in Caeteris Sensibus, quae persequi longum est. Ex hoc morbo cupiditatis in spectaculis exhibentur quaeque miracula. Hinc ad perscrutanda naturae quae praeter nos est
operta proceditur, quae scire nihil prodest, et nihil aliud tuam scire homines cupiunt. Hinc etiam, si quid eodem
perversae cientiae suae per arte magicas quaeritur. Hinc
etiam in ipsa religione Deus tentatur, cum Signa et prodigia flagitantur, non ad aliquam Salutem, sed ad solam experientiam desiderata. LVI. In hac tam immensa sylva plena insidiarum et periculorum, ecce multa praeciderim et a meo corde dispulerim, sicuti donasti me facere, Deus salutis meae attamen quando audeo dicere, cum circumquaque quotidianam vitam nostram tam multa hujus generis rerum circumstrepant, quando audeo dicere nulla re tali me intentum fieri ad spectandum , et vana cura capienduma Sane me jam theatra non rapiunt, nec Cur nosse transitu Side-