장음표시 사용
281쪽
rum, ne anima mea unquam responSa quaesivit umbrarum omnia Sacrilega sacramenta detestor A te, Domine Deus meus, cui humilem famulatum ac simplicem debeo, quanti mecum Suggestionum machinationibus agit inimicus ut signum aliquod petam Sed obsecro te per Regem nostrum , et patriam IeruSalem , Simplicem, CaStam, ut quemadmodum a me longe est ista consensio, ita sit semper longe atque longius. Pro Salute autem Cujusquam cum te rogo, alius multum dis erens sinis est intentionis meae, et te facientem quod vis das mihi, et dabis libenter equi. LVII. Verumtamen in quam multis minutissimis et contemptibilibus rebus curiositas quotidie nostra tentatur, et quam saepe labamur, quis enumerat Θ Quoties narrantes inania , primo quasi toleramus ne offendamus infirmos, deinde paulatim libenter advertimus Canem currentem post leporem jam non Specto cum in circo sit: at vero in agro Si casu tranSeam , Vertit me fortassis, et ab aliqua magna cogitatione , atque ad Se convertit illa venatio, non deviare cogens corpore umenti, sed cordis inclinatione. Et nisi jam mihi demonstrata infirmitate mea, cito admoneaS, aut ex ipS Visione per aliquam considerationem, in te SSurgere, aut totum contemnere atque transire , Vanu hebesco. Quid cum me domi se dentem stellio musca captans, Vel aranea retibus suis irruentes implicans, saepe intentum facit 3 Num quia parva sunt animalia, ideo non re eadem gerituret ergo inde ad laudandum te creatorem mirificum atque ordinatorem rerum omnium , Sed non inde intentus esse incipio. Miud est cito surgere, aliud est non cadere. Et tali bus vita mea plena est, et Una spe mea magna Valde misericordia tua. Cum enim hujuscemodi rerum conceptaculum sit cor nostrum , et portat copiosae Vanitatis ca-
282쪽
tervas, hinc et orationes nostrae saepe interrumpuntur atque turbantur, et ante conspectum tuum dum ad aures tuas vocem cordis intendimus, nescio unde irruentibus nugatoriis cogitationibus res tanta praeciditur.
Ut se habet ad tertium tentationis genuS, quod EStδὶ erbiae. LVIII. NuΜquin etiam hoc inter contemnenda deputabimus, aut aliquid nos reducet in spem nisi tota misericordia tua quoniam coepisti mutare nos Et tu scis quantae parte mulaVeris, qui me primitus sanas a libidine vindicandi me, ut propitius ias etiam caeteris omnibus iniquitatibus meis, et sanes omne languore meOS, et redimas de corruptione vitam meam, et Orone me in miseratione et misericordia, et saties in bonis desiderium meum qui compressisti a timore tuo superbiam meam, et mansuefecisti jugo tuo cervicem meam. Et nunc porto illud, et lene est mihi, quoniam sic promisisti et fecisti et vere sic erat, et nesciebam quando id subire metuebam. Sed numquid, Domine, qui solus sine typho dominaris, quia solus verus Dominus es qui non habes dominum; numquid hoc quoque tertium tentationis genus cessavit a me, aut cessare in hac tota vita potest 'LIX. Τimeri et amari velle ab hominibus, non propter aliud, sed ut inde sit gaudium quod non est gaudium, misera vita est, et foeda jactantia. Hinc sit vel maxime
283쪽
non amare te, nec caste timere te. Ideoque ita superbis resistis, humilibus autem das gratiam , et intona Super ambitiones saeculi, et contremunt fundamenta montium. Itaque nobis, quoniam propter quaedam humanae Ocietatis ossicia necessarium est amari et timeri ab hominibus, instat adversarius verse beatitudinis nostrae, ubique pargens in laqueis : Euge, euge ut dum avide colligimus, incaute capiamur, et a Veritate tua gaudium nostrum deponamus, atque in hominum fallacia ponamus , libeatque nos amari et timeri, non propter te, sed pro tes atque isto modo sui similes factos secum habeat, non ad Oncordiam Charitatis, sed ad consortium supplicii, qui statuit Sedem suam ponere in Aquilone, ut te perversa et distorta via imitanti', tenebrosi frigidique servirent. NOS autem, Domine, pusillusare tuus ecce sumUS'; tu nOS POSSide, Praetende alas tuas, et fugiamus sub eas. Gloria nostra tu esto propter te amemur, et Verbum tuum timeatur m nobis. Qui laudari vult ab hominibus vituperante te, non defendetur ab hominibus judicante te, nec eripietur damnante te. Cum autem non peccator laudatur in desideriis animae uae, nec qui iniqua gerit benedicituri, sed laudatur homo propter aliquod donum quod dedisti ei, at ille plus gaudet sibi laudari se, quam ipsum donum habere unde laudatur etiam iste te vituperante laudatum et melior an ille qui laudavit quam iste qui laudatus est. Illi enim placuit in homine donum Dei, huic amplius placuit donum hominis quam Dei.
284쪽
Ut mouetur laudibus humanis. LX. ΤΕΛΥΑΜun his tentationibus quotidie Domine, Sine Cessatione tentamur. Quotidiana fornax nostra Sthumana lingua. Imperas nobis et in hoc genere continentiam: Da quod jubes, et jube quod vis. u nosti de hac re ad te gemitum cordis mei, et flumina oculorum meorum. Neque enim facile colligo quam sim ab ista peste mundatior, et multum time occulta mea 3 quae norunt oculi tui, mei autem non. Est enim qualiscumque in aliis generibus tentationum mihi faculias explorandi me in hoc
pene nulla est. Nam et a Voluptatibus carnis, et a Curiositate supervacanea cognOSCendi, Vide quantum aSSecutus sim posse refrenare animum meum, cum ei rebus careo vel Voluntate, Vel cum absunt. Τunc enim me
interrogo quam magis minusve mihi molestum sit non habere Divitiae vero quae ob hoc expetuntur ut alicui istarum trium cupiditatum, vel duabus earum, Vel omnibu Ser-Viant, Si persentiscere non potest animus utrum eas habens contemnat, possunt et dimitti ut se probet Laude vero ut careamuS, atque in O Xperiamur quid possumus, numquid male vivendum est, et tam perdite atque immaniter , ut nemo nos noverit qui non detestetur Quae major dementia dici aut cogitari potest At si bonae vitae bonorumque Operum come et Solet et debet esse lauda-
285쪽
tio, tam comitatum ejus, quam ipsam honam vitam deseri non oportet. Non autem sentio sine quo SSe aut aequo animo, aut aegre pOSSim, nisi cum abfuerit.
LXI. Quid igitur tibi in hoc genere tentationis, Domine, confiteor uil nisi delectari me laudibus; sed amplius ipsa veritate quam laudibus 8 Nam si mihi proponatur,
utrum malim furens, aut in omnibus rebus errans, ab omnibus hominibus laudari, an constans, et in Veritate Certissimus, ab omnibus vituperari, video quid eligam. Verumtamen nollem, ut Vel augeret mihi gaudium cujus- libo honi mei suffragatio oris alieni. Sed auget, fateor non solum, sed et Vituperatio minuit. Et cum ista miseria mea perturbor, subintrat mihi excusatio, quae qualis sit, tu scis, Deus, nam me incertum facit. Quia enim nobis imperasti non tantum continentiam, id est, a quibus rebus amorem cohibeamus, verum etiam justitiam, id est, quo eum conferamus ne te tantum voluisti a nobis, verum etiam proximum diligi saepe mihi videor de profectu aut spe proximi delectari, cum bene intelligentis laude delector et rursus ejus malo contristari, Um eum audio vituperare quod aut ignorat, aut bonum est. Nam et contristo aliquando laudibus meis, cum vel ea laudantur in me, in quibus ipse mihi displiceo vel etiam bona
minora et levia pluris aestimantur quam pestimanda Sunt. Sed rursus unde Scio, an propterea Sic asticior, quia nolo do me ipso a me dissentire laudatorem meum; non quia illius utilitate moveor, sed quia eadem bona quae mihi in me placent, jucundiora mihi sunt cum et alteri placent' Quodam modo enim non ego laudor, cum de me Sententia mea non laudatur quandoquidem aut illa laudantur quae mihi displicent, aut illa amplius quae mihi minus placent. Ergo-ne de hoc incertus sum mei pLXII. Ecce in te, Veritas, vido non me laudibus meis
286쪽
propter me, sed propter proximi utilitatem moveri oportere. Et utrum ita sit nescio. Minus mihi in hac re notus sum ipse quam tu obsecro te, Deu meus, et me ipsum mihi indica, ut confitear oraturis pro me fratribus meis quod in me saucium comperero. Iterum me diligentius interrogem. Si utilitate proximi moveor in laudibus meis, cur minus moveor, Si quisquam alius injuste Vituperetur, quam si ego cur ea contumelia magis mordeor quae in me, quam quae in alium eadem iniquitate coram me acitur ΤΛn et hoc nescio Etiam-ne id restat ut ipse me seducam, et Verum non faciam coram te in corde et lingua mea pInsaniam istam, Domine, longe sacra me, ne leUm peccatoris mihi sit os meum ad impinguandum caput
Et virtuti Periculum a vana gloria. LXIII EGENus et pauper ego sum, et melior in occulto gemitu displicens mihi, et quaerens misericordiam tuam
donec resiciatur defectus meus, et perficiatur usque in pacem quam nescit arroganti oculus Sermo autem Ore procedens, et facta quae innotescunt hominibus, habent tentationem periculosissimam ab amore laudis, qui ad privatam quamdam excellentiam contrahit emeiadicata suffragia tentat et eum a me in me arguitur, eo ipSo quo arguitur, et saepe homo de ipso Vanae gloriae contemptu
Vanius gloriatur; ideoque non jam de ipso contemptu
287쪽
gloriae gloriatur. Non enim eam contemnit, cum gloriatur intuS.
Amoris Proserii vis et natura. LXIV. 111 intus est aliud in eodem genere tentationis malum, quo inanescunt qui placent sibi de se, quamvis aliis vel non placeant, vel displiceant, nec placere asseC- terit caeteris. Sed sibi placentes multum tibi displicent, non tantum de non honis quasi bonis; verum etiam de bonis tuis quasi uix aut etiam sicut de tuis, sed tanquam ex meritis suis aut etiam sicut ex tua gratia, non tamen socialiter gaudentes, sed aliis invidentes ea. In his omnibus atque hujuscemodi periculis et laboribus vides tremorem Ordis mei; et vulnera mea magis subinde a te Sanari, quam mihi non infligi sentio.
288쪽
Quod in se et co teris rebus Deum inpegligauit.
LXV. si non mecum ambulasti, Veritas, docens quid caveam et quid appetam, cum ad te referrem inferiora visa mea quae potui teque consulerem Lustravi mundum soris sensu quo potui, et attendi vitam corporis mei de me, sensusque ipsos meos. Inde ingressus sum in recessus memoriae meae multiplices amplitudines plenas miris modis copiarum innumerabilium, et ConSideraVi, et eXpavi, et nihil eorum discernere potui sine te, et nihil eorum esset inveni. Nec ego ipse inventor qui peragravi omnia, et distinguere et pro suis quaeque dignitatibus aestimare conatus sum, excipiens alia nuntiantibus sensibus, et interrogans alia mecum commixta sentiens, ipsosque nuntios dignoscens atque dinumerans, jamque in memoriae latis opibus alia pertractans alia recondens, alia eruenS. Nee ego ipse cum haec agerem, id est, vis mea qua id agebam, nec ipsa eras tu, quia luce tu permanens quam de Omnibus consulebam an essent, quid essent, quanti pendenda essent. Et audiebam docentem ac jubentem; et saepe istud facio. Hoc me delectat, et ab actionibus necessitatis quantum relaxari possum, ad istam voluptatem refugio. Neque in his omnibus quae percurro Consulens te inVenio Lutum locum animae meae nisi in te, quo Olligantur Sparsa mea, nec a te quidquam recedat ex me. Et aliquando intromittis me in assectum multum inusitatum introrsus ad nescio
quam dulcedinem, quae si perficiatur in me, nescio quid
289쪽
orit quod vita ista non erit. Sed recido in haec aerumnosis ponderitius, et reSOrbeor Solitis, et teneor, et multum fleo, sed multum teneor. antum consuetudinis sarcina degravat. Hic esse valeo, nec volo illic Volo, nec Valeo miser utrobi JUe.
LXVI. DEoqucconsideravi languores peccatorum meOrum in cupiditate triplici, et dexteram tuam invocavi ad salutem meam. Vidi enim splendorem tuum corde saueio, et repercussus dixi. Quis illuc potest Projectus sum a sa-cie oculorum tuorum auis Verita Super omnia praesidens : at ego per Varitiam meam non amittere te volui, sed volui tecum possidere mendacium; siCut nemo vult ita falsum dicere, ut nesciat ipse quid Verum sit. Itaque amisi te, quia non dignaris cum mendaci possideri.
290쪽
Nonnulli ad do mones tanquam redeundi ad Deum mediatores infeliciter recu remini. LXVII. QuΕΜ invenirem qui me reconciliaret tibi Ambiendum mihi fuit ad Angelos Qua prece quibus
sacramentis Multi conantes ad te redire, neque per Se ipsos Valentes, Sicut audio, tentaVerunt haec, et inciderunt in desiderium curiosarum visionum, et digni habiti sunt illusionibus. Elati enim te quaerebant doctrinae fastu, exerentes potiusquam tundente pectora, et adduxerunt sibi per similitudinem cordis sui, conspirante et Ocias superbiae suae potestates aeris hujus is quibus per potentias magicas deciperentur, quaerente mediatorem per quem purgarentur, et non erat Diabolus enim erat trans-sigurans se in Angelum lucis . Et multum illexit superbam carnem, quod carne corpore ipse non esset. Erant enim illi mortales et peccator es; tu autem Domine, Cui reconciliari superbe quaerebant, immortalis et Sine peccato Mediator autem inter Deum et homines δ, oportebat
ut haberet aliquid simile Deo, aliquid simile hominibus
ne in utroque hominibus similis, longe esset a Deo aut in utroque Deo similis, longe esset ab hominibus, atque ita mediator non esset. Fallax itaque ille mediator, quo per secreta judicia tua, Superbia mereretur illudi, unum cum hominibus habet, id est, peccatum aliud videri vult habere cum Deo, ut quia carnis mortalitate non tegitur,