장음표시 사용
51쪽
Ol. LXXXVIII in Certamen commissum fuisse. Et primum quidem solvit difficultatem, quae inde oritur, quod in Acharnn legitur, S. 54:
in Εquitibus vero, posteriore anno doctis, haec Verba inVentUntur, S. 289.
Animad Vertenda duplex ratio annorum . . computandorum. In CharnenSibUS poeta ab invasione in Atticam facta exordiens, belli annos computa Vit, quorum quinque, ex mensibus additis, ad huius anni Lenaea intercesserant. In quitibus ArChonte enumeraVit, quam rationem etiam in usu fuisse iam supra ostendimus. Vid et Odw. Ann. p. III. Fuit autem Stratocles octavus a Pythodoro. Silen praetereo argumenta, quae duxit Rankius e legatione ad ersarum Regem et ad Sitalcen missa, de quibus iudicium se peritioribus reliquit vir doct. Incertior autem videtur eiusdem Coniectura de occasione, qua mulcta Cleoni, Equitum potiSSimum aUCtoritate, illata fuerit 1 . Maioris certe momenti, quod ultimo loco attulit, argumentum eSt, ex annui in egaridem irruptionibus petitum. Suo loco dictum est de custodia, quam Nicias in ino insula collocavit, quo facto incolas omni commeatu prohibuit. Duplicem tamen illam quotannis invasionem non ultra sequentem annum fecerUnt Athenienses vid ad illum a. . Quum autem Aristophanes in hae comoedia MegarenSem spectandum dederit, inopia ita laborantem, ut vel liberos vendere cogatur VS PI 6 sqq.), apparet charnenses ad illa tempora reserendos esse, quo Megarense sam OppreSSi
Cratini Eupolidisque comoediis nullum temporis indicium elici potest, quippe quarum nullum inveniatur fragmentum. Vid. Elmsi ad Acharran. argm et Rauhius p. 45. n. 4.
I Herm. Progrmn in Aristoph. II. p. 43. negat qui autem, qui tum in B. P. meritis effecturi esse, ut quidquid tibus poenae irrogandae ius suisse , quod Graniniatici per unanimi consensu vellent, etiam nudo legi limo tur adiuti, coniecturam tantum ex Aristophanis verbis collegerint. Putat a plebe impetrare potuerint.
52쪽
Aristophaneum vero di ama, quum Optimo iure ad hunc annum reseratur, simul de nonnullarum Euripidis fabularum temporibu eatenu certiora docemur, ut eas hoc anno priores fuisse intelligamus. Quarum aliquam multa quum in sua comoedia perstrinxit poeta, tum complures aperta parodia additiSque nominibus traduxit. Cons praecipue uss. 393 sqq. ubi deinceps prodeunt Oeneus, hoenix, hiloctetes, Bellerophon, elephus, prae ceteris exagitatus, Thyestes, e Cressis sabula desumtus I), Ino. Alias tacita irrisione tetigit Cuius exemplum praebet S. 11 9. ad quem locum ScholiaStes annotat respici Medeam, quamquam verba ab eo Citata, in dramate nobi SuperStite non leguntur. Brun Chius Vero, ad Acharnn. s. 858. primus, quod sciam, ostendit, Alcestidem quoque Poetae materiem parodiae praebuisse, ut etiam haec riStophani comoediam tempore praecesserit. Quo fundamento innixi posteriore interpreteS, e numerorum quoque puritate, hiam inde ab Ol. XC. poetae minia curare coeperunt a), argumenta petierunt, quibus Alcestis primis . . temporibus tribueretur. Quin UeStemannus, Ut notat Ρηughius in raef. ad Alc. p. 4. ex honorifica Spartanorum iVitatis mentione, tragoediam ante Ol. LXXXVII. 1. actam putavit. Egregie confirmatur illa suspicio Didascalica nota, quam, nuper in Cod. Vat. repertam, e novissima Dindorsi editione 3 nobiscum communicavit Elcherus in Mus Rhen ΙΙΙ. . . o8. Inde, omiSSi iiS, quae a nostro
'Aλκηστιδι. Quae autem adduntur: τ δὲ δραμα κωμικωτερα εχε την κατασκευην Dind. καταστροφην , CauSam Stendunt, ob quam AlceSti Contra tragiCum morem, hilariorem invenerit exitum. Etenim, quod monuit elCherias, noVo quodam invento,
in locum Satyrici ramatis venit huiusmodi tragoedia, ad quam et reStem pertinuisse, probabilis est eiusdem viri docti opinio.
si Cons. alch. Diatr. p. 12 Matthiaeus Torn. IX. p. 129. s2 cf. s. BEEMARNI Elementa et Metricae Lips. I 8I6. qui et de ceteris hisce iragoediis, quarum non nisi Da p. 3. 23. Opusco. I. p. 35 sq. III. l. I 48. sq. ubigmenta habemus, consulatur Aegeum et rcchtheum iam tamen addit, Alcestidem bis editam sibi videri, et iterunt antea cli Baetalensibus duisse molatos suspiceris e Suida, quidem eo tempore , quo iam irrepserat ea incuria.
in v. Αἰγέα. 3 Prodiit illa editio Oxonii 834.
53쪽
Artaphernes, qui a rege Artaxerxe legatu ad Lacedaemonios missus, ab Aristido Atheniensium praetore interceptus fuerat, OS Publice PraelectaS, quas secum ferebat epistolas, Ephesum remiSSUS St. Cum eo AthenienSium legati profecti sunt, quibus,
quum advenerant, Un Ciu adfertur, Regem nuper vita decessi Sse Thuc. IV. o. Ita satis magnum temporis intervallum ponenditan videtur inter Artaphernis capturam regisque obitum, Ut illa fortasse ad priorem annum sit reserenda. De morte Artaxerxis a plerisque viris doctis priori huius anni parti tributa, haec certo constant eum non ante septimum Decembris diem decessisse, neque ultra Vigesimum primum artii diem fuisse superstitem. Ρrius probat canon Astronomicus, SiV Kανων
βασίλεων vel βασιλειωH, de quo vid. . delerus, . . p. 1Ο9 sqq. CCen Setur ibi
Artaxerxi Tegno etiam annus 324. aerae Nabo assareae, cuius primus mensis Thoth incepit 7. Decembris die anni 495. . . Conf. Ideleru l. l. p. 98. Coll. v. q. 2Ο. q. Posterius Thucydide ratio postulat. Is postquam Artaxerxis obitum, et moenia Chiorum eversa memoravit, Cap. I. addit: καὶ ὁ χειμων τελευτα καὶ βδομον τOς, τ λ. Confiiod. XII. 64 ibique eSS. - Αlia progressias via, eodem fere pervenit Dod ellus, Ann. p. 76. Coll. II 6. Sed audaciae temeritatisque culpa minime Vacuus. Huc enim referens
decimum tertium Darii Nothi annum, quo regnante, uti huc testatur VIII 58. foedus Lacedaemonios inter ac Persas factum est, deinde sic pergit odwellus: Iunctum est illud foedia SioSt τροπὰς χειμερινας, dum Vigesimus B Ρ annus agebatur quum autem illi id Et phebotionem mensem ineuntem 27. Febr. 411 A C. PraeceSSerit, quam tempori notam lucratus est Dodw e CCCC dominatione, Darioque, qui Artaxerxi Successor fuit, tertius decimus imperii annus nondum expletia fuerit sequitur, ut Artaxerxe post Vigesimum septimum Februarii diem mortuus sit, sed tamen ante vigesimum secundum artii ob caumsam modo indicatami.' Ingeniosa profecto Computatio, at temeraria. Nam omnem omnino fidem negat iis, quae non tantum Diodorus XII. I. verum etiam Ctesias in Persicis in
1 Vitiosi ii Ravennati Todicae scriptura Ιππάρ χου, suspicione di pro έχρι 'IGαρχου speciosam nobiscum cuius meminit Clintonus, emendatius scripta degitur in coniecturam communicavit Tobetius, vir ramie. ν μέχρ et Veneto. occurrit et Isarchi nomen apud cicholiasten ad 'Αρχίου. - Olympionicas enumerat Orsinus. Pac. s. Ἐ55. quamquam haud sine aravi torruptelae
54쪽
44-48. Eusebius in Chronico p. 54 ac Manetho laudatus ab Africano apud Syncellum p. 75. D. Io3. C. de regno Xerxis d. ac Sogdiani memorarunt. In Chronico Paschali p. 133 C. pro ετη ξ , haud dubie legendum μῆνας ζ . Nec dicas omnes ex eodem fonte sua hauSisse,
cuius rei contrarium in eo apparet, quod Diod. l. C. duas a se invicem diversas praebet computationes, ceteri etiam scriptores leviter inter se discrepant. At Dodwellus : Medium annum Xerxi ΙΙ tribuendum, nullum agnoscit Canon Astronomicus vel Thucydides.
Audio; sed ne dicam, inaccurate hic loqui virum cel de uno tantum rege Sogdiano prorsus omisso nemo mirabitur, de horum imperio tacuisse Thucydidem, qui illis tantum locis Regum mentionem fecit, ubi Graecis aliqua cum Persis fuit necessitudo, cuiusmodi nulla in brevissimo Xerxis II et Sogdiani regno fuit. Quod autem ad Canonem ΑStronomicum attinet: delerus post alios docuit, in hoc Canone initium cuiusque imperii adscribi mensi Thoth qui proxime praecesserit. Itaque primo hoth anni 25. aerae Nabolin. qui convenit septimo Decemb. 4 4 A C. Darius II regnum accepiSSe in anone
traditur; sed Artaxerxis, qui primo hoth 324. aer Nab nondum mortuu erat, regno Canon, annos non dividens, brevia Xerxis ΙΙ. Sogdianique imperia annumeraVit. ConfΙdel. l. l. p. 15. q. ΙΩΙ. Clint. App. c. 18 p. 324 3u6. Itaque quum probaSSe mihi videar, Dodwelli rationem, decimo tertio Darii V anno ixam admitti non poSSe priori
Ad hucydidem redeamus. Incipit octavus belli annus IV. c. p. a Solis defectu. To δ επιγιγνομ ενου θερους ευδυς του τε ν λιου κλιπες τι γενετ περ νουμηνίαν. Ponitur ille defectus ab Astronomis vigesimo primo Martii die, cf. HeiSiii l. l. P. O. q.)qui dies quum extremo Anthesterioni secundum elonis Cyclium conveniat, huc verba κατὰ σεληνην mittere potuit. Cons DodW. Ann. p. 76. ubi haud incongrue iterum monuit, hucydidem elonico Cyclo in notandis temporibus usum fuisse, a praecedente Embolimaeo mense osi leone II., ab Elaphebolione ver computaSSe. Eodem hoc mense
ineunte Graecia terrae motu ConquaSSata St.
Alytilenaei, ab Atheniensibus urbe expulsi, reliquis Lesbiorum exsulibus sibi adiunctis, Continente profecti, primum Rhoeteum i), deinde et Antandrum occupant, quod oppidum, ut Cetera CiVitate Actaeas appellatas, prius possederant Mytilenaei. Erant autem perquam idoneae ad Lesbum infestandam, omniumque maxime Antandrus, ubi propter magnam lignorum Copiam, aedificandarum classium copia erat ThuC. IV. I. Antandrus ab Atheniensibus eadem hac aestate recuperata est id infra. Niciae in insulam Cythera, variasque eloponnesi regiones expeditio, eo in primis memorabilis, quod Lacedaemonii tanto inde terrore perculsi sunt, ut, qU Semper maxime alieni irant immutationis rerumque novarum, praeter conSuetudinem quadringent OS
55쪽
equites sagittariosque ConStituerent, ut Subito Atheniensium egressus arcerent. Hi vero ex insula Cytheris in Epidauriam tranSVecti eaque VaStata, hyream Ceperunt, quam
Aeginetis patria expulsis a. 431. incolendam dederant Lacedaemonii. Nulli Aeginetarum
pepercerunt Athenienses, Tantalum Lacedaemoniorum in urbe praesectum, eodem loco quo in Sphacteria captos habuerunt. huc. IV. 53-57. Diod. XII. 65 imprudenter haec repetens C. O. Plut in Nic. C. 6 p. 526. F. Coll. Comp. c. 4. p. 567. C. Cons oppoΡrolegg. I. I. P. ΟΙ. DOdwelluS, Diodorum SecutuS hanc expeditionem Isarcho Archonte SUSCeptam refert, quamquam brevi poStipSe SenSit, hac ratione plura posteriori huius anni aestati adscribi, et consuetae Diodori negligentiae recordatur. Diodorus tamen hac itire ita defendi poterit, Ut statuamus, priori Archonte Susceptam fuisse expeditionem, ad finem vero perductam, Sarcho Eponymi munere fungente. Utroque enim imperante Nicias praetor Copiis praefuit. Vertente aestate praetores, qui Lacheti successores in Siciliam missi fuerant, Athenas redierunt, pace inter Siculos Hermocratis ope composita. Minime illud populo placuit, qui Pythodorum Sophoclemque exsilio, Eurymedontem pecunia mulctarunt, trilli pecunia Corrupti, res Siculas in suam potestatem redigere neglexissent. huc. IV. 58 65. Diod intempestive XU. 54. Aristid. r. Sic. I. p. 374. Iustin. IV. 3. fin Schol. ad Vespp VS. 24o. Sed Vide Si ad a. 495. p. p. Invasio, quam Athenienses e Periclis decreto his quotannis facere solebaiat in ega ridem, hoc anno laetos ipsis fructu tulit. Nam proditione popularis factionis, longimuri ab Hippocrate et DemoSthene occupati sunt, portia Sque NiSaea expugnatus. Urbs ipsa non nisi aegre Servata est, et BruSidae auxilio Unita. Itaque Athenienses praesidio Nisaeae relicto, domum redierunt, ne in OSterum solennes in Megaridem fecerunt irruptiones, teste huc. ΙΙ. 31. id porro IV. 66-74. Di Od. XII. 66. q. quem errantem correxit ess. Non assentior iis, qui lita referunt lutarchi verba in Nic. C. 6. p. II. A. 5λιγω δ' στερον ε ταυτης ορμωμενος ισαιας κρατησεν. Ons ad a. 4;7. Brevissima defungi poterimus mentione Antandri ytilenaei ereptae, rerumque a Lamacho in Ponto gestarum. Thuc. IV. 5. Diod. H. u. Iustin. XVI. 3. Omissa quoque diserta consiliorum enarratione, quae, Statim OS di SceSSum X agro Μegarensi, inierunt Hippocrates et DemoSthenes, Ut res in Boeotia immutarent, de quibus agendi infra opportunus locus erit maxime hic memorandum est Brasidae iter in Thraciam, quo haud scio an Atheniensium res maxime imminui coeperint. Horum enim potentia sita erat in sociis civitatibus, quae Brasidae celebritate virtutibusque permotae, ab hoc inde tempore certatim quasi ab Atheniensibus defecerunt a quibus non amplius, ut antea, in officio contineri, vel, ut nuper Lesbii rebellantes, armoriam vi Statim coerceri potuerunt. Et, quamVi nonnulla oppida defectionis poenas dederint, variae tamen civitates sui iuris factae eo magi se pristinae dominationi oppoSuerunt, quo diutius eam O-6.
56쪽
lerare debuerant. Sed 1lluc revertor Brasidam cum Septingentis Spartanis 1 terra iter facientem Thessalorum principe per Suam regionem duXerunt, renitente primum populari factione. Ne igitur plures ad prohibendum conVenirent, Bra Sidas omni usus celeritate, cito pervenit εις τὰ επὶ Θρακης, ubi Se erdiccae adiunxit, quem Athenienses nuper hostem renunciaVerant, quique Sperabat fore ut Brasidas sibi auxilium praestaret contra Arrhibaeum Lyncestarum regulum. Initio id tamen frustra fuit, nam suas res agere malebat Brasidas, et Chalcidensium civitates ab Atheniensibus alienare, quod feliciter ei cessit. Defecerunt enim, ολθον πρ τρυγητου circa Sept. Acanthus, nec multo post Stagirus. huc. IV. o. in 78-88. Diod. XII. 67 qui uterque nobis tradit, Brasidam hac in re partim minarum terrore, partim verborum blanditiis usum fuisse, quippe non indisertum, ut Laconem scilicet uti Thuc annotavit V. 4. Hunc locum respexit Aelian. V. H. XII. o. aliorum imitationes indicavit Duli. Ex Plutarcho in Lysand C. 18. P. 443 patet, BraSidam Acanthiosque post defectionem sacra quaedam Delphico Apollini dicasso. id etiam de Pyth. OraC. C. 4. 5. P. 4ΟΟ. q. Haud minoris momenti vulnus accepit Atheniensium civitas, quum ineunte hieme post 15. Oct. ad Delium ci gravissima clade affecta fuit. Quae pugna per omne aeVUm adeo celebris fuit, ut potiora tantum paucis altigisse Sufficiat. In causa fuerunt insidiae
quas Hippocrates ac Demosthenes, Boeotis quibusdam rogantibUS , Struxerant ad Democratiam Boeotiae civitatibus conciliandam. Convenerat igitur inter praetores, ut Hippocrates Delium occuparet, ibique pollini templum muniret, Demosthenes eodem tempore Naupacto profectus, Siphas, Boeotiae oppidum Corinthiaco inui adiacens 3), proditione caperet. Aberratione Vero a Statuto tempore facta, inSidiisque patefactis, Demosthenes repulsu est ab Universis Boeotis. Qui enim ab altera Boeotiae parte invadero debebat, Hippocrates ero Delium advenit. Ibi per quatuor die moratuS, quum maxima munitionis parte abSoluta, exercitum remisisset, ipse ad custodia et quidquid reliquum esset constituenda, ibi mansit. Tum vero Boeoti Athenien Se domum petentes aggrediuntur, maioremque exercitUS e peregrini CivibUSque PromiSCU Collecti, partem profligant. Hoplitae qui in acie manSerant, undique CircumVenti, quamquam fortissime pugnantes tandem ero in fugam Conversi sunt, plurimis interfectis in his ipse dux Hippocrates, qui Simul Sibi nunciatum esset, Boeotos contra AthenienSe Venire, statim ad eos se contulerat. raesidiariis ad Delium relictis a Boeoti caduceator missus est; qui quum inde discedere recusarent, munimenta machini igneque expugnata Sunt
adiungere voluerant, crudelissime ira Perside mecarunt ubi inter alia Ieguntur: χ δ ει Λῆλον ποστελλοιτο θSpartani. Ihuc Diod. l. c. Plut qui sua e Thuo petivit. θει ρία θυει λ μάντις εἰς IH Μαραθωνι
2 Cons. Poppo I. . p. 286. q. quocum conserendus sa Poppo Ι. . p. 290.
57쪽
A. C. N. 424 L. LXXX 45 decimo septimo a pugna die. Alii caesi, alii ducenti numero vivi capti sunt. Reliquinavibus domum Se receperunt. Huc. V. 89-Io I. Diod. XII. 69. q. salutiferam eSS. manum expertUS. lut in Nic. C. 6. P. 526. E. ausan. III. 6. o. IX. 6. - . raeter Xenophontem I), cuius meminit Clintonus, huic pugnae interfuerunt etiam Laches, Socrates, Alcibiades. Cons f. latonis aliorumque Vett. Scripti loci citati a oppone ad Τhuc. IV. 6. et talib. ad Symp. C. 6. P. III. A., qui bil addantur lut de Gen. Socr. c. II.
p. 81. D. quo loco 'rilampes Antiphontis filius 'hebanis captus dicitur; porro adv.
Colotem. C. 8 p. IIIJ Liban. Pol SOCr. ΙΙΙ. p. 45. 4. Hipponicum in illa pugna praetorem fuisse, multis persuasit PSeudo Andoc C. Alc. c. 13. quorum errorem POStalio castigavit Oppo ad. c. 76 94. Io I. Nec lato ibi Ugnavit, merito negante Perigoni ad Ael. ΙΙ. 4. Maiori iure dicas Cleonymum Delii scutum abiecisse Aristophane enim, qui iam in Acharnn. s. 88 8o9. Equiti. 53. I9o. 369. istum nebulonem XagitaVerat tamquam mollem, Vanum Voracemque hominem, nusquam tamen ibi ριφασπιδος meminit. In iis Vero, quas postea edidit, comoediis hoc nomine fere vocavit: Nubb. 352. Vespp. 9 sqq. 59 . 29. Pac. 438. q. 56. q. 26Ο. VV. 29Ο.I475. Sqq. loco in primi festivo propter Opportunam ingruentis hiemis mentionem. Demosthenes post irritam adversus Siphas expeditionem in Sicyoniam egressu multos
de Ui Proelio umiSit, quorum Corpora per adiaceatorem recepit, victoriae honore hosti concesso. huc. IV. ΟΙ. Circa haec tempora in Thracia mortilia est Sitalces, Odrysarum rex, quocum Athenienses soCietatis Vinculo coniuncti erant. Cuius regis obitum, ne in . . enarrando
parvi ducamus, cavit Gallius in DisS de Sitalce, quam oppo roleg g. ad huc inseruit Ι. u. p. 4o8 sqq. Sati etiam illi id apparet ex crebri legationibus quas Athenienses ad hunc regem miserunt. Cons Bankiu l. c. p. 35I., qui tamen levi errore regem Archonte Stratocle obiisse refert. Et nondum finis malorum. Namque in Thracia Brasidas, quum per proditionem, tum armis ac vi praecipuam illic urbem Amphipolin theniensibus eripuit Myrcinus, Galepsus, oesyma Ua ponte Spartani Se applicuerunt a). Etiam Elonem cepisset Spartanorum imperator, nisi hucydides, audito Brasidae Consilio, ex Thaso in continentem traiectus, quae Servari adhuc poterant, Atheniensibus Conservasset. Hi tamen Amphipolin amissam graviter serentes, quum putarent illam urbem a Thucydide servari potuisse, praetorem in XSilium egerunt. ΤhuC. IV. Iou-Io8. Coll. V. 26. Diod. XII. 68
Quod quamvis inique factum putemus, infectum tamen haud facile cupiamus. iuic enim
I Xenophontem in hoo procli ab hostibus captum suspi forum catalogus , qui invenitur in Boeokhiano Corp. n. Tl. , catur Letronnius, quem resutavit Welcherussus Rhen. I. I. S. apud 0sannum n. 5. cuius coniecturam P. 22.), si cum Boeck- 2 Ad has pugnas , in Thracia conserias, refertur occi trio probes, ad seq. quoque annum idem marmor Pertinebit.
58쪽
exsilio grati posteri τι κτῆμα εἰς dis acceptum referunt. Conss. praeter Clintoniani, Scripti cit a Wassio et Popp. ad huc. ll. li et Marcell. 3 23 46. quibus addantur lin
Hist. Nat. d. c. o. init Liban. p. 1Ο78. Commemoranda etiam expeditio ab Atheniensibus Suscepta Isarcho Archonte, et ante Dionysia is στει, quo festo Aristophanis εφελαι, πρωται in Cenam CommiSSae Sunt. Vid. Nubb. s. 13. q. hilochorus apud Schol ad riStoph. VeSpp. s. Ι 8 περυσιν
ad VS. Ι5. Coniicimus eo tempore civium δοκιμιασιαν iterum institutam fuisse, ut agri et frumenta inter populum dividenda legitimis civibus cederent. Idem tunc accidi SSevidetur, quod ante viginti annos fecerat Pericles, ut civium iuribus privarentur Complures, qui Demagogi minus grati essent. Et hic Conferri poterit Rankiu p. 25o. Boockhius Oec Ci V. I. P. 8. bellicis rebus transitu facto ad humaniora studia, nihil fere nobis Se offert, excepta Aristophanis comoedia 'Ιππῆς inscripta, quae Lenaeis primas tulit ClintonUS putat octavum belli annum us 79o. a pugna ad solidaeam computandum esse. Quid autem nobis hac de re videatur, ad priorem annum indicavimus. De ipso anno nemo dubitabit propter yli mentionem pacisque a Lacedaemoniis oblatae, resistente Vero Cleone, ab Atheniensibus reiectae, denique ob Niciae expeditionem. Cons. RankiUS P. 374 sqq.
qui, ut confirmaret Didascalicam notam, ubi comoedia Lenaeorum feSto acta memoratur, huc contulit S. 877 sqq. plura tempori indicia SilpervaCane exiStimanS. Est tamen non
parvi momenti, quod legitur s. 544. Ubi poeta Spectatorum audientiam his verbis expetit:
Usus os hoc loco et Ultrichiu l. l. p. v. not. 3. qui tamen quo modo ex Acharnn. s. 476. sqq. demonstrare Voluerit Eqq. S. 4Ο5 de Lenaeorum festo SSe intelligendum, equidem non satis intelligo. Immo vero hi loci prorsus sibi contrarii Sunt, quum ibi οἱ ζενοι abesse dicantur, hic vero a Gint. Itaque locus ex Eqq. multo magi ad Dionysia ει ὰστει spectare Videretur, Cons. d. a. 496. p. o. niSi constaret, in Lenaei quoque magnam adfuisse peregrinorum multitudinem quod ut probem, Agathoni Utar exemplo, qui in Lenaeis victor, a Platone Symp. c. 3. p. 175. dicitur δεφανὴς γενέσθαι is γὰρτυσι τῶν Ελληνίον πλέον η τρισμυριοις. inime vero audiendus C. G. LUCaS, qui in Diss. de Crat et Eupol. p. 3. riStophanem in hac comoedia s. 23. respeXisSe putat ad Cratini ytinam, Sequenti demum anno, una cum Nubibus doctam.
59쪽
Λ. C. N. 424 OL. LXXX Ex qui tum Didascalia apparet eodem tempore Cratini Σατυρους 1 Aristomenisque
'Oλοφυρμους 2 actas fuisse. Utraque comoedia quum interciderit, nullam inde temporis notam elicere potuimus. Prioris dramati iacturam eo magis dolemus, quo maiori foret momenti in diiudicanda lite quam Hermannus Elchstaedii movit de Di amate Comico- Satyrico 3). Nonne et illud Eiclistaedito, cuius tamen opinionem ex adversario tantum cognoVi, opponi possit, Satyricum drama Comicis eam ob causam minus convenire, quod non, ut Tragici trilogias docerent, quibus quartum drama Satyrici argumenti adiungeretur; sed uno tantum dramate certarent i Eupolideam fabulam θες dictam clade ad Delium accepta fuisse priorem, e quarto fragmento apud Hesych. s. v. Ιερευς ιο σου, coli Schol ad ann. 38o.), Colligit Runkelius. Eodem fortassis argumento utaris, ut Antiphontis Oratio κατὰ 'Iπποκρατους στρατηγου hoc anno prior statuatur Confi liat. X. r. I. p. 833.
Longos muros egara mari iungente sed ab Atheniensibus occupatos, hosti eripiunt incolae, deinde illos Sol aequant. Eodem tempore in Thracia Brasidas, conciliatis sibi oppidis ad litus 'Aκτην proprio sic dictam sitis, ad Toronam accedit, eiusque urbi per proditionem potitur. Brevi post etiam in 11dem accipit Lecythum, quo Se receperant Athenienses, qui Oronae in praesidio fuerant. huc. IV. 1o9-116. Diod XU. 68. in. Annuas inducias hac aestato ab Atheniensibus cum Lacedaemoniis DCtas, magnam mihi creare difficultatem, fateri cogor Aria egerus omni molestia se expedivisse videtur;
l Runk ad Crat. rgmm. p. 55. quo loco duplex ope mannus. Clintono , alteram sententiam probanii, commemorarum error mendandus. randi et prant uss. Nubb. 6St. Vespp. I 267. Schol ad VespΡ. 2 Meineh. q. S. II. p. S. Rankius p. 383. s. 466. Diogetiis vero Laertii locus, III 3. huc non pertinet, 3 opusco. I. p. 44 sqq. verum ad Epaminonem a. 429 Archontem mei nekii coniectu- 4 Schol ad Nubb. s. l. nugas spernere docui Rer ra, Q. S. II. p. 42. Proposita, vereor ut satis ceria vocari possit.
60쪽
quo vero iure illud de se praedicare potuerit, nondum perspicio. Dixit Thuc. IV. 17 το θερος iam incepisse, quum fierent induciae a legimu cap. Seq. αρχειν δε τηνδε την ημερα τετραδα - δεκα του Κλαφεβολιωνος μηνος Quum vero non praeceS- serit Embolimaeus mensis, aestatis Thucydideae initium a unychione computandum est. Itaque, donec meliora edoctus Sim, acquieSco in Dod elli opinione Ann Thuc. p. 78. A. dua. a huc memorari inducias priores nondum annuas, sed eo conSilio initas, ut Ultro citroque mitterentur legati operam daturi, ut omnium ConSensu annuae Confirmarentur induciae posteriores eas ipsas annuas per quas peram darent, ut induciae in pacem mutarentur. Priorum igitur induciarum initium ab indicato Elaphebo-lionis die χ4. Martii ex nostra rationi, posteriores a sequentis ernalis et pro Thucydidis mente arat iis νουμηνια Io. Apr. , arcessendae sunt. Haec fere Vir Celeb. Cui tamen in iis quae de Pythiis secundo quovis Olympiadum anno actis adiicit, nullo modo adsentiri possumus; id quod ad sequentem annum e Clintoni maxime Sententia StendemuS. mPenSO autem miramur esselingium, ubi ad Diod Bibl. XII. c. 65 init. praeeunte CaSailbon ad Athen. V. 8 p. I 8. Thucydidem et Diodorum culpat, quod nullam harum induciarum mentionem fecerint. At vide huc. IV. c. 11 - 119. Ne Diodorus quidem has inducias silentio praetermisit, Sed consueto sibi more ad alium Archontem retulit. C. a. n. 4O., quo loco ipse ess Thuc contulit et Athen. l. l.
Μiratur autem Poppo in ann orit ad Thuc. l. l. Viro docto dierum numerum tentasSe,
Antequam menSe inter se conciliassent Elaphebotionis enim alteram decadem hic Gerastii Laconici secundae, at lib. V. c. 10. eiusdem Elaphebotionis tertiam decadem Artemisit Laconici tertiae respondere. delerus, quem frustra se evolviSSe dicit . ., hanc difficultatem ita solvere conatus est, ut illud inde factum diceret, quod diverso Singuli populi Embolismi Cyclo uterentur, quo facto idem Atticus mensis duobus Laconicis Convenire potuerit Ench. Chron. I. p. 363. Ipse vero Idelerus non satis observasse videtur discrimen dierum biduo maius esse, nec odwelii Goellerique coniecturae satis firmoniti videntur fundamento. Arnoldus satis probabile: Fierine poteSt, Ut priore tempore Lacedaemoniorum, posteriore Atheniensium magistratus alterorum legatis foedus iureiurando firmaverint, antequam in alteram urbem mitteretur, ut ibi acciperetur V Quae vero addit Herodoti loCum Ι. 1o6. probare, quum magna celeritate opuS SSet, biduum ad spatium, quod inter Athenas et Spartam est, emetiendum suffecisSe ipse non intellexit discrimen non duorum sed quatuor dierum esse observandum. QuodSi menSeS, qui diversa ratione intercalari solebant, ita nec eiusdem apud utrumque populum longitudinis erant, et ipsi die differre potuerunt. Quum vero harum rerum peritissimi iudices fateantur, Sibi non SSe eam astorum Laconicorum notitiam, quae eo ad a reSomnino enucleanda idoneo reddat, neque ego mihi tantum sumere Velim, Ut quidquam affirmem.