Summa apologetica de Ecclesia Catholica ad mentem S. Thomae Aquinatis

201쪽

Art. IV. Ecclesia Romana, qua dicitur etc. 85

Arg. I. Societas Londinensis undamento innititur, quo divina ecclesiae constitutio subvertitur. Ergo catholici huic adscribi jure optimo vetantur Prob. antec. a Societas supponit, veram Christi ecclesiam constare partim ex Romana ecclesia, partim ex holianorum et Anglicanorum coetibus. Omnes autem catholici prostentur,ihotianum coetum schi8ma esse, Anglicanum haeresin. Ergo catholicos societati Londinensi adscribi nefas est.b Preces ab ea societate et sacriscia indicuntur, ut a Deo gratia cujusdam unitatis impetretur, quae non sit ecclesiae Romanae unitas. Jam hoc aut e spectat, ut unita vera in ecclesia Romana defecisse asseratur, aut si non amiserit, ut amittat, oretur. Ergo catholici, quos ab utroque abh0rrere necesse e8t, societati mem0ratae adscribi jure optimo prohibentur. Arg. . Cath0lici, qui in societatem Londinensem conspirant, indifferentismo favent et scandalum ingerunt. Ergo abscribendi non sunt Prob. antec.

Mandisserentismo fovent. Societatis enim illius conditores

et rectore asserunt, tres ecclesias esse tres ejusdem verae

religionis Christianae formas unam eandemque ip8arum manere sdem quo sit, ut in Photianismo et in Anglicanismo aeque ac in ecclesia catholica Deo placere datum sit.b Scandalum ingerunt 1 acatholicis, cum lacile futurum sit, ut ipsi studium unitatis Romanae deponant ex vana illaeXSpectatione, ut tres communiones integrae et in sua quaeque persua8ione persistentes simul in unum coeant; ' catholicis,

cum sit timendum, ne fallaci novae Christianae unitatis desiderio abripiantur, qui societati isti favent.')

0bj. I. In programmate suo societas Londinensis non affirmat, tres communiones catholicum nomen aequo jure ibi

Cf. Manning England an Christendom, p. 13 et sqq.; Newman, Notes of a risit to the Russian inureh. y the late illiam Palmer, M. A. Selecte an arrange by Card NeWman.

202쪽

18 Quaestio Ι De ecclesia, cui te Art. IV. Eccle8ia Romana te.

vindieare, sed societatis undatores facti, non iuris, quae Sti0nem tractarunt. Jam nihil est, qu0d in ejusmodi 88ertione ath0lie0s deterreat. Ergo societas Londinensis absque cau8a culpatur. Resp. Dist majorem quaestio juris non tractatur his

ip8i Verbi 8, concedo; re, nego. Et nego minorem cum conelusione . Societas illa catholicitatis factum tribus communitatibus attribuit. Foctum autem verae catholicitatis tribus communitatibus attribui nequit, qui jus unitatis negligatur. Catholicita enim absque unitate non dicitur. Ergo quoniam unitatis et jus et factum ex irresormabili Christi institutione sim id semper in ecclesia jus adsunt tanquam uerti 8Sima n0ta, qua Vera eclesia Semper a sectis quibuscunque tuto e facile e- cernatur, allegata distinctio seu abstractio juris a fracto cath0licos ure merit0que deterret ius scilicet unittitis ea distinctione, implicite saltem, negatur. 0 . II. 0eietas non aliud desiderat quam illam, quae ante Orientis et Occiden iis scissionem intercommunio Oeeu mente exstitit, unius eju8demque dei catholi eae professionestabilitam et compaetam. Et id adjuvare catholicis licet. Ergo fodietati Londinensi adseribi immerito prohib0ntur. Resp. Dist majorem: 0eieta Londinen Sis intercommunio, ne illam desiderat, illaesa unitate Romana nego ea in directe

saltem rejecta, concedo. Minorem et Onelu Sionem nego. Supponitur enim ab adversariis nostris re communiones, in sua quamque per Suasione adhuc persiste 3ttes et nondum a Suis erroribus ereptas veram ocere ecclesiam. Sed si re communiones erroribus non obstantibus vera eccleSia esse censeantur, insallibilitate pr0cul dubio singulae arent, quandoquidem insallibilitas errorem excludit. Ex quo consequens est, ' ut ecclesiae Romanae principium unitati esseacissimum, insallibilitas, ab-judicetur; ' ut communione in Sua quaeque perSuaSione persistente Simul in unum coire possint, cum judex insallibilis, ad diffiniendum quaenam communionum persuasio Sit erronea

necne, nuSquam ade8se Videatur.

Denique intercommunio Oecumenica ante schisma Photianum Oriente tot viguit, quia Orientales celesiae nondum a

debito Apostolicae Cathedrae obsequio desciverant. Neque ad

203쪽

Quaestio VII. De ecclesia, oui etc. art. Ι. Utrum sanctitas etc. 187 optatissimam hanc intereoni munionem restaurandam satis St,

ἡ simultates et odia in Romanam Ecelesiam deponere, sed omnino, ex praecepto et instituto Christi oportet . Romanae Ecclesiae fidem et communionem amplecti . Card Patrigi in epist. 8. Nov. 1865.

Notae gratiam illam manifestant, quae a capite Christo in ecclesiam, corpus Mus mysticum, profluit. Coetus religio Sus, si gratia illa destituatur, nulla nota effulgebit; si gratia non

destituatur, ceterae notae, ubi una e iis adest, abes 8 nequeunt: in eadem enim causa, quae est Chri Stus, quatuor notae DB-junguntur. Porro superius probavimus, unitati nota tam prote8tantes quam Photianos carere; at eam in ecclesia Romana reperiri. Ex quo in directe esseitur, sanctitatem, catholicitatem et apostolicitatem, quae cum unitate intime cohaerent, eccle8iae Romanae Soli competere. Restat, ut de notis illis directe agamus h 0c enim pacto ecclesiae Romanae veritas magis elucescet. Quaeritur autem Primo . Utrum sanctitas, at holicitas et apostolicitas ecclesiis protestanticis competant. Secundo Utrum notae illae Photianismo competant. Tertio. Utrum ecclesia Romana uncta Sit. Quarto Utrum ecclesia Romana sit catholica. Quinto Utrum ecclesia Romana sit apostolica.

ARTICULUS I.

Utrum sanctitas, catholicitas et apostolicitas ecclesiis protestanticis competant.

Observationes quatuor generales. 1 Nota recen-8ita eo, qui supra quaest. V. art. 1. stabili tus est, sensu intel-

204쪽

188 Quaestio VII. io ecclesia, cui sanctitatis, etc. notae competant.

ligimus; spectantur ergo et facta et principia, atque notae tam formaliter quam materialiter 2 De sanctitate disserentes eam notam ecclesiis protestantici competere negamus, sed omnes, qui hunc errorem bona fide sequuntur, De displicere nequaquam affirmamus. 3 Quod ad Anglo- catholicos seu Ecclesiam constitutam pertinet, hoc omitti non p0test, pem catholicitatis absque centro unitatis inanem esse et titulum sine re 4 Apost0licitati demonstrandae non satis est quascunque omnium aetatum haerese undique colligere, e successio publica, non interrupta, legitima omnino requiritur. Recolantur, quae de ingularum notarum indole disputata sunt Thesis: Sanctitas, at holicitas et apostolicitas ecclesiis

protestanticis non competunt.

1 Sanctitas ecclesiis protestanticis non competit.

Arg. I. Eae principiis et aliquibus doctrinis Protestantismi. Protestantismi a principia bymulta doctrinae capita sanctitati

contraria sunt. Ergo protestantismus ratione doctrinae n0n est sanetus Prob. antec.

a Principia fundamentalia sunt sola Scriptura et solasdes Ilaec autem pugnant eum sanctitate doctrinae.1 Sola Scriptura. Hoc principium Christi doctrinam spiritui privato tradit. Sed seri non potest, ut 0ctrina sublimissima morumque corruptelae maxime contraria, sanctitate

integra servetur, nisi auctoritas legitima privatas opiniones corrigat. Ergo protestantismus doctrinae sanctitati essentialiter adversatur. Adde qu0 spiritus privatus, auctoritate despecta, mentis superbiam alit. 2 Sola des. Hoc principium caritatis excellentiam despicit, ut apparet ex libro, quem Luther e captivitate Babylonica in Scripsit, et ex ejusdem epistola, anno 152 ad Melanchionem scripta, in qua legitur: Esto peccator et ecca fortiter sed fortius fide. Idem principium AE tres alii

205쪽

Art. I. Utrum sanctitas, etc. ecclesiis protestant eompetant l89 errore inter se cohaerent, quorum primus e8t 0c notum: justificatio per imputationem mere aetrinsecam Secundu negatio

liberi arbitrii seu libertatis a necessitate, 08 Adae lapsum in homine relictae Luther, De servo arbitrio Calvinus, Instit. lib. II capp. . et 3.); tertius decretum horribile e systema reprobationis positivae, quae non sit e praevisi demeritis. Calv. Instit. lib. III.).b Doctrinae capita sanctitati contraria. 1 C0ntemptu jejunii, virginitati8, con8iliorum evangelicorum, invocationis Matris Dei, cultus sanctorum et rerum plurimarum, quae sanctimoniae subsidia aut fructus merito habentur.

2 Err0 de divortiis et repudiis, quem patres ridenti ui

anathemate perculerunt.' 3 Essatum talolatriae: cvjus regio hujus et religio. Superstitiosa Sectarum , quae sanaticae dicuntur, vecordia earumque salsa de pietate pinio. 5 Modern0rum naturalismus aversaque Supernaturalibus praedicatio, quae in medio protestantismo grassatur. Arg. II. Ratione sacramentorum. Eo nomine Ocip8 Sacramenta, O sacrificium, o hierarchiam, d liturgiam complectimur. Sed in his omnibus protestantismi sanctitas descit.

Ergo protestantismus ratione sacramentorum non 8 Sanctu8.

Prob. minor. 8aires au saluti putuam ais etre condamnee Elle te ut par Melanchion et par ous es luthsiriens, en plusleur de leurs 88emblees, et en particulier dans celle de orm en 557. Histoire de Variations,liv. V. Sess. XXIV. an. .: Si quis dixerit, propter haeresim, aut molestam cohabitationem, aut assectatam absentiam a conjuge dissolvi posse Matrimonii vinculum a. s. - Item can. VII. Si quis dixerit, Ecclesiam errare, cum docuit et docet, juxta vangelicam et Apostolicam doctrinam, propter adulterium alterius conjugum, Matrimonii Vinculum non posse dissolvi, et utrumque, Vel etiam innocentem, qui causam adulteri non dedit, non posse, alter conjuge Vivente, aliud Matrimonium contrahere moecharique eum, qui dimissa adultera, aliam duxerit; et eam, quae dimisso adultero, alii nupserit a. s. Consultis et dispensantibus Luthero, Bucer et Melanchione

Philippus, Hassiae landgravius, anno 1bέ Vivente Christina, uxore legitima, Margaritam de Saal matrimonio sibi junxit. I. Ossuet, -- stoire des variations liv. VI.

206쪽

190 Quaostio VII. me ecclesia cui sanctitatis, etc. notae Ompetant.

a Sanctissima septem sacramentorum plenitudo in protestantismo ad unum alterumve decrevit imo vero non desunt moderni, qui ne unicum quidem baptismi sacramentum admittant. Accedit quod protestanti8mu de sacramentorum anctitate multum dei 0gavit, docens per n0Vae legi Sacramentae opere Perato non conserri gratiam. O Protestantismus contra antiquissimum eccle8iae Onsensum es. p. 143. S. Missam ut idolatriam apisti eam μ et ἡ impiam fabulam μ detestari consuevit in Germania, Anglia, et H0llandia Missae odio perdiu tabuit. Id pr0bant Lui heri liber

De missa privata Calvini institutiones, lib. IV. cap. 18.; ecclesiae Anglicanae art. 31. Sermones no etc. 6 Hierarchie instittit sanctitas, de personis enim jam non agitur in protestantismo deleta est, defectu ordinationis, quam omiserunt aut essentialiter corruperunt defectu missionis, quia Romano Pontisce spreto reformatores nullum auctoritatis suae titulum proferunt desectu ministrationis, quia nec aera faciunt, neque auctoritate divinitu accepta p0pulum Dei regunt. do Liturgia sacramenta, Sacrificium, hierarchiam comitatur. Atqui haec omnia pr0pemodum in protestanti Sm interierunt. Ergo nec litui giae sancti tu permansit. exordine everso novatore spreverunt illud Aegidii Viterbiensis: Homines per sacra immutari fas est, non acra per homineS.

Arg. III. Natione membrorum. ProteStaniis mi nec auctores principales, neque fructu Sancti suerunt. Ergo ratione membrorum sanetus diei non debet. Probatur iantec. a Auctores principales fuere Luther, vir truculentus, superbus, maledicus, Librorum divinorum adulterator, Votorum tran8gre 8Sor, Dia10r, auctoritati 00ntempt0r, populi urbat 0r, quem c0tivi eii nullius nulliusque sordidi dicti unquam suppuduit. )- Cialvinus, h0mo frigidus, m0rdax crudelis, arrogans insallibilitatis suae vindex, veteribus ecclesiae patribu despectis, Lui heri hanc laudem tribuit teStamur eum inoc habere

f. Lutheri opera, non excepto libro, qui inscriptus est Pisch-τeden; Janssen, . Geschichte des deutSchen Othes Euers, Martiniuilier.

207쪽

Art. I. Utrum sanctitas, etc. ecclesiis protestant competant I9lpro insigni Christi apostolo. Henricus VIII., adulter et inters clor. - Elisabeth Henrici, patris sui, dissimulatione immutata es sigies. b Protestantismus sanctitatis fructus non ludit. 1' Luther ait: ,. Mundus in dies sit deterior sunt nunc homines magis vindictae cupidi, magis avari, magis ab omni misericordia remoti, magis immodesti et indisciplinati, multoque deteriores quam fuerint in papatu. Postilla in Evang. dom. I. Adv. - Melanchion queritur: Saeculum est plenum celeris et sui oris et magis aman Sycophantiarum, quam sui illa aetas. Omnino crescit manifestus contem plus religioni8. Majorum nostrorum Saeculo nondum fuit talis ingluvies, qualis apud nostros homines magi8 magisque crescit. Ideo veniunt bella, expilationes immodi eae et aliae calamitates magnae, quia certatim student omne Sobtinere immoderatam libertatem et institiam licentiam omnium

cupiditatum suarum. Erasmus: Sei inquit USquam fuisse maj0rem luxum, plus adulteriorum, quam inter Vangeli eos, sic enim appellari gaudent. Nonne Lutherus dixit, se malle pristinum papae et monachorum regnum, quam hoch0ntinum genus u Evangelii praetextu in Sogdianorum vitam Sese proripientium Nonne idem suis ad me literis deploravit Melanehion Nonne idem in colloquio fassus est Oec0lampadiu8 . . . Quum iam mulla submoveant, nihil succedit melius. Haec reformationis primordia suerunt Merit Dietrich, proteStans, eodem tempore seripsit hcrescit cyclopica seritas ubique. orr. Psolmi sectindi auctore Lus hero. Sane doctrina protestan lantae corruptelae conducebat. )' Resp. contra Pugium, De libero arbitrio C Audin, Histoire de a vie, des uvrages et doctrines de Calvin Bossu et ait: S 'illaui faire a comparat son de ces de ux Ommes, it ' a per8onne quin'aimat mi eucessuyercia colere impetu eus et insolente deci 'un Lutheriin, que a profonde malignite et amertum de 'autre, qui se antei 'etrede sang-1roid, quan il repand tant de pot80 dans es difico urs. Hist. des variat. li V. IX.

208쪽

192 Quaestio VII. me ecclesia, cui sanctitatis, etc. Otae Ompetant.

2 Praeterea protestantismi sanctitas Veris vitae supernaturalis indiciis nullo unquam tempore manifeStata est. Dee8t ipsi heroica sanctorum virtus jacent evangelica consilia non florescunt instituta, heroi8 in caritatis, ap08tolatus, poenitentiae, abnegationis praeclara missiones nullis insignibus virtutum fructibus aut eorum, qui praedicant, aut eorum, qui errores suo relinquunt, obsignantur. Nullos veri nominis martyres genuit. 3' Nulla denique in protestantismo miracula conspiciuntur, neque spes miracul0rum aliqua. Luther ait: h nobis qui negamus liberum arbitrium, miracula exigi non debent. De servo arbitrio Calvinus ad regem Galliae scribit: Quod miradula nobis postulant, improbe aciunt. Instit. Praef. rasmus affirmat: Nullus illorum adhuc exstitit, qui vel equum claudum sanare potuerit. Diatrib. De libero arbitrio. - hanc horam miraculorum charisma haud magis quam rasmi temporibus in protestantismo apparuit.

2 of holicitas ecclesiis protestanticis non competit. Arg. l. Catholicitas est ecclesiae proprietas, qua c0nspicue numero8 et ubique una per omnes pene mundi termin08 emanat. Atqui haec pr0prietas protestantismo non competit. Ergo protestantismus catholicitate non signatur. Prob. minor. a Protestantismus non est unus, ut supra probatum St. Ergo nec catholicus. U Per omnes pene mundi terminos non emanat tanta mi8sionum fertilitate, ut in eo Christi mandatum adimpleri conspiciatur, dicentis docete omnes gentes Matth. XXVIII. 19. t- enim 1 in Europa ferro atque igni primum propagatus, deinde

regnorum nonnullorum terminis pene circum 8criptu est; 0do divisionibus consumitur. 2 ' Mi 88ione ejus, Scept Sueee8Su,

qui vi pecuniae et clientela obtinetur, sterilitate laborant. )a lieu Pavancer, Our deux raisons: 'une, queri'autori te etait detruite; l'autre, que a nouvelle doctrine portat a retaehement. Histoire de Variations liv. V. CL Wiseman, Lectures o the cath. hurch, ecl. V. Marshall,

209쪽

Art. I. Utrum sanctitas, etc. ecclesiis protestant competant I936 Coetus protestanti ei, qui plus ducenta sectas efficiunt,

etiamsi conjungantur, catholicis numero longe inseriore Sunt. Accedit quod protestantismus ecclesias nationales doctrina factisque admisit ecclesiae autem nationales catholicitatem, ut liquet, excludunt. 3 Apostolicitas eccilesiis protestantici non competit.

Arg. I. cclesia dicitur ap0stolica, si a per legitimam

past0rum uece88ionem, b ab apo8toli nunquam interruptam, eo in identitate doctrinae, sacramentorum et regimini continuatur. Haec autem in protestantismo nullo modo conspiciuntur. Haec ergo religio dici nequit apostolica Prob. min. ab Ad legitimam pastorum successionem requiritur 1 ordinatio valida; 2 missio legitima ab iis, qui apostolis succeS- serunt. At neutrum in protestantismo reperitur. Igitur apostolicus non 8t.1 Ordinationis alidae, si Anglicanos excipias, ne umbra quidem profertur. Id inter omnes constat. Validitas autem ordinum in ecclesia Anglicana seu constituta, etiamsi firmissimae negandi rationes non suppeterent, ' non nisi paucis, membris cilicet ecclesiae constitutae, quidpiam opitulari posset.

Les mission chraiennes librum anglice scriptum gallice reddidit De WaZiers. - Prote8tantismus, cum anni 130 de propaganda Christi doctrina ne cogitasset quidem, Anglica civilitate compellente anno 1646 per Joannem Ellio in coloniis Americae septentrionalis missionum opus aggre88us 8t. Cf. . . sicourt, he question Os Anglican ordinations. Auctor concludit, ordinationes Anglicanas esse invalidas, 1 quia ab anno 554 praxis ecclesiae catholicae fuit, eas ordinationes invalidas habere 2 quia valde dubium est, utrum Bario episcopias ordinatus esset, a quo Parher est consecratus 3 quia veteres ordinationis formae ita mutatae sunt, ut quaevis intentio conferendi aut reeipiendi sive Sacramentum, sive gratiam sacramentalem, sive characterem Spiritualem, Sive potestatem sacerdotalem aut episcopalem qualemcunque excludatur 4 quia formae memoratae consulto mutatae sunt, ut X- cluderetur dea, sacerdotem in ordinatione sacrificii offerendi potestatem accipere; ' quia episcopi et sacerdotes Anglicani, cum in Ordinando contraria fidei atholicae de S.S. Sacrificio profiteantur, mentem et intentiones erroneas earundem mutationum suscipiunt; ' quia du bium est, utrum Vocabulum pri est' in formis Anglicanis sacerdotem

210쪽

194 Quaestio VII. me ecclesia, cui sanctitatis, etc. notae competant.

2' Missio legitima in protestantismo ex stirpe deleta est.

Nam reformatores neque ordinariam neque eaetraordinariam

missionem sibi vindicare poluerunt. Non ordinariam, quoniam ejusmodi missionem ab ecclesia jam X8istente obtinere oportuit reformatores autem ab ecclesia jam exsistente non missi 8unt, Sed c0ntra eam rebellarunt ac protestati sunt. Neque eaetraordinariam, quae gratis 88eritur; cui facta contradicunt; quam Servator a missione legitima et ordinaria nullo unquam tempore Separandam esse docuit Firma plane est ea rati0; nec mirum, Lutherum intra annos 2 sententiam de missione Sua contra ecclesiam catholicam quaterdecies mutavisse. )D Multo minus protestantismus publica Succe88i0ne usque ad apostolos adscendit Id duo probant.1 Inter reformatores c0nvenit ecclesiae primordia et heVangelium purum magno illo, quo eccle8iae d0etrina, Sacramenta, regimen corruptissima erant, intervallo dividi. ' Ergo protestantismi connexio cum ecclesia apostolica interrupta est. 0nsequentia patet. Connexionem scilicet disrupit Babyἰon, Antichristi regnum apocalyptica bestia sic enim ecclesiam Romanam reformatores indicare solebant. - ccedit quod ecclesia vetus plurima reformatorum dogmata jam dudum damnaverat. 2 Protestantismus est ecclesia nova. Ergo non po8tOlica Antec saetis publicis palam est. Protestantismus enim ecclesiam, quae per Succe8sionem non interruptam Romanorum

Pontiscum ad beatum Petrum adscendit, rebellis reliquit Ideo,

in sensu catholi eo et sacrificum significet; ' quia earundem formarum significatio illustratur ex praescripto ἡOrderis administrationis HolyCOmmunion μ communionis administrandae in Libro precum Book of Common Prayer , quod fidei catholicae de S.S. Sacrificio et Eucharistia contradicit. Cf. etiam Gallwey, Anglican Ordera, inter alia p. 601 et seqq. , ubi emendatur opinio rev. D. Estcouri de decreto Rom. diei 10. Apr. 1704.

Dollinger, Die Re formation, d. III S. 13-223.

y Calvinus ep. 90. ait: Papae tyrannide abrupta fuit vera ordinationis series novo subsidio nunc Opus est ad ecclesiae instaurationem. Lutheran et Calviniani cantilenam eandem canunt, ubi de Papae tyrannide agendum est. - Gui ZOt, protestans, ait: Je