Summa apologetica de Ecclesia Catholica ad mentem S. Thomae Aquinatis

231쪽

Art. III. Utrum ecclesia Romana sancta sit. 2l 52' Disquisitio ecclesiae severa Examinantur enim canoni-Zandorum Scripta, mores, miracula et a Pardinalibus pluribus

et ab aliis plurimis viris prudentibus, ex quibus Sacra Rituum Congregatio constat de factorum veritate juridide, adhibitis multis es libus de dignis, diu multumque in utramque partem inquiritur cum de miraculo anationi sermo St, adsciscuntur a ausae postulatoribus medici lique omnes, qui curam aegroti susceperunt; adjiciuntur alii medici doctrina praestantes, ut rem inquisitam iterum X pendant, eici, qui omnes et singuli nonnisi interp0sito uri urandi saeramento

suam po88unt aperire ententiam. s. egregium monumentum De servorum Dei beati scatione et beatorum canonizatione;

Moigno, e mirael au tribunal de a science Perrone, Deloc. theoL p. I. n. 236. et specimen diligentissimae inquisitionis de miraculis, Hisf.-pol. l. B. XXXI. p. 158.

Arg. II. Sanctitas illi ecclesiae competit, quae speciali Dei

providentia ad bonum divinum ordinatur. Hae autem ordinatio in ecclesia R0mana eminet. Ergo celesia Romana Sancta est. Probatur minor n0nnullis saetis historicis valde manifestis. a Mundi conversio ad Christum solius sere ecclesiae Romanae pera persecta St. infra art. 4.b Ecelesia Romana Christiani nominis per omnes aetates strenuus defensor 88 non 'siit. Defendit enim fidem in unum Deum contra Caesares Christi divinitatem contra Arium; justitiam, castimoniam, humanitatem contra barbaros ecclesiae libertatem contra principes potentissimos, ut S. Martinus .

' 654 et Pontifices complures contra Bygantinis uium S. Gre-g0rius Vi I. contra Henricum IV. S. Innocentius III. ejusque

succe8sore eontra Fredericum lΙ. imperatorem Pius VII. contra Nap0leonem sanctitatem denique et perpetuitatem matrimonii contra haeresin protestantium de divortii et repudiis, necnon c0ntra principum inconstantiam. Quam ad rem init Leo XIV. omnis admirabitur posteritas invicti animi documenta a Nic0la I edita adversus Lotharium, ab Urbano II et a-sehali II. adversus Philippum I. regem Galliarum a Caelestino III. et Innocenti III adversus Philippum II principem

232쪽

2l Quaestio VII. me ecclesia, cui sanctitatis, etc. notae competant.

Galliarum a Clemente VII. et Paulo II adversus Henricum VIII. denique a Pio VII. sanctissimo seriissimoque ontifice adversus Napoleonem L, secundis rebus et magnitudine

imperii exultantem. Encyel Arcanum divinae sapientiae consilium. - Atque etiam hoc saeculo XIX. ecclesia Romana religionis Christianae incolumitatem contra errore quOScunque iam digne fermeque tuetur, ut cuncta plendore superans velut lumen in caelo splendeat. 6 Perennis vitalitas. Nam adversus eam tot saeculorum decursu nec hostilis politica, neque philosophia salsa, neque p0pulorum clades, neque haereses aut ipsorum fidelium desectiones praevaluerunt atque damna, ipsi urenter illata, mirabiliter resarcit et, morum etiam corruptela fideles multos invadente, interna virtute perpetuo, ut ita dicam, rena8citur.

0 . I. Quidquid homines a Christo avertit, sanctum diei

nequit. Jam Ver multa Romana dogmata homines a Christo avertunt. Igitur ratione doctrinae sanctitas Romana deficit. rob. minor MisSae aeriscium eo spectat, ut meritorum Christi sufficientia negetur cultus Dei parae animos a Christo, Redemptore n08tro, ab8trahit confessio sacramentalis et indulgentiae mores depravant doctrina de sacramentis, eae opere Operato sanctificantibus, es scit, ut vita Christiana res mere exteriore88 credatur.

Resp. Concessa majori, minorem dis e celesiae R0manae dogmata a Christo avertunt, in se, nego; ab adversarii depra-Vata, couc. Iam ad singula.

a Missae sacri scium Christi sufficientiam excludit, dist.:

si diversum esset a crucis sacri scio, quantum ad substantiam et pretium, conci quantum ad modum tantum et applicationem pretii, nego. Haec in cone. Trid. Se8S XXII cap. II.: Una enim eademque est hostia, idem nunc offerens sacerd0tum ministerio , qui seipsum tune in cruce obtulit, sola serendi ratione diversa. Item . . cap. 1. dicitur Christus sponsae suae ecclesiae visibile sacrificium reliquisse, quo cruentum illud semel in cruce peragendum repraesentaretur ejuSque

233쪽

Art. III. Utrum celesia Romana a nota sit. 217

memoria in nem usque saeculi permaneret; atque illius salutaris virtus in remissionem eorum quae a nobis quotidie committuntur, peccatorum applicaretur . s. S. Thoria. II. quaest. LXXX lII, art. 1 et 2. Jam Vero, nihil obstat, qu0- minus ea ratione Christus it semper icens ad interpellandum pro nobis. Hebr. VII. 26.b Quod colenda Dei para homines a Christo abstrahi

dicuntur, dist. eultu in ordinato, conci cultu Ordinato, nego.

Colendae B. Mariae praecipuum motivum 8 dignita matris Dei ex quo intelligitur, ad Christum reserri, quidquid honoris Dei parae tribuitur. Res etiam docuit, Christum ab iis maxime diligi, qui matrem Dus sincere Venerantur, velut a S. Bernardo, ab Angelico. s. S. Thom. I. q. XXVI. art. 6. In Sent. . dist. XLIV. q. I. art. 3 ad 4. 6 Qu0d confessio mores depravare dicitur, pariter dist.: confessio juxta fidem catholicam, nego juxta omnia protestantium, conc Protestantes salso contendunt, in ecclesia catholicare non contriti delicta vi solius consessionis exterioris deleri. Docet enim concilium ridentinum, Sess. XIV. cap. IV. , COU- tritio, quae primum locum inter dictos poenitentis actu habet,

animi dolor ac delestatio est de peccato commiSSO, cum proposito n0n peccandi de caetero. Fuit autem quovis temp0re ad impetrandam veniam peccatorum hic contritionis motus nece88arius. Hujus vero consessionis utilitas est maxima. Ad rem

Origenes ' c. 230): qui peccaverunt, si quidem occultant et

retinent intra se peceatum intrinseeus urgentur et propemodum suffocantur a phlegmate vel humore peccati. Si autem ipse sui accusator sat, dum accusat semetipsum et constetur, simul evomit et delictum atque omnem morbi digerit causam. μHom. . in psalm XXXVII. Quod idem millia millium catholicorum tam sacerdotum quam laicorum confirmant. )

Voltatre ait: Les ennem is de 'Eglis Romaine, qui se Ont eleves contre ne institutio si salutatre confessio auricularis sem- blent avoir te aux Ommes e plus gran Dein qu 'On eu metire aleurs erimes secret S. Annales de Empire, t. I. - Marmoniel: Iln'existe pas de meilleur m yen Our mainteni la eunesse dans lapuret des moeur que a confession de to us les mois. minoires, I. I.

234쪽

218 Quaestio VII. me ecclesia, cui sanctitatis, etc. notae competant.

Similiter ad ea, quae de indulgentiis objiciuntur, respondendum videtur. Adver8arii scilicet, ut ecclesiam Romanam in summam invidiam apud omnes inducant, indulgentiarum

genus nescio quod invenerunt, ut non contritorum crimina et praeterita et futura condonarentur. At omnium theologorum et documentorum testimonio con8tat, peccatorum tantum sensulatiori, id e8t, poenarum indulgentiam sincere ad Deum conversis, et expiata peccatorum mortiserorum labe concedi.

Quare . h0mas Quodlibet I art. 16. de crucesignatis ait: Ad hoc ergo quod indulgentia alicui aleat . . . . requiritur, ut it in statu caritatis ille, qui indulgentiam percipere vult. μεθ Quod doctrina de opere operato vitam Christianam ad

externam mere sanetitatem redigit, dist. doctrina conficta, conci doctrina Vera, nego. Opus operatum S: Sacramentorum

vis, qua e meritis et institutione Christi gratiam instrumentaliter effieiuni; requiritur autem in suseipientibus, tanquam conditio sine qua n0n, ut obicem gratiae non ponant. Horrentheterodoxi sanaticam operis operati opinionem et Vim, ut Munt, magicam. At supernaturale inter et magicum quid intersit, haud considerant; neque sanatica dicenda est opinio, quae suscipientium dispositionem requiri as firmat, sed eam dispositionem causam e scientem gratiae 8Se, negat. 0 . II. Saepe ecclesia Romana in morum perversitatem lapsa St. Ergo rati0ne membrorum sancta dici nequit. Antec innumeris exempli probatur. Etenim Alexandrum I. et alios Romanos ontis es moribus corruptos fuisse constat; clerus ineunte saeculo XVI. ab evangelio deflexerat ordines

religiosi conditoribus suis haud digni fuerunt late vitiis

imbuti unt. Resp. a Generaliter. Diff. ante: Saepe hujusmodi perversitas visa est in multis ecclesiae membris, cono ; in ipsa ecclesia, nego. Nihil huic thesi 0strae adversatur, qu0d peccatores in ecclesia Romana reperiuntur . in hoc enim agro, docente Christo, giganta et triticum usque ad me88em crescunt Matth. XVI. 30.). At tria haec consideranda videntur 1' mores non vi doctrinae catholicae, sed ea pror8u8

235쪽

art. III. Utrum occlesia Romana sancta sit. 219

repugnante, corrupti unt 2 vel in maxima temporum invidia praestantissimarum suerunt exempla virtutum multo. rumque orda munda vitiis 3 ecclesiae vitalitas nova semper suis membris paravit auxilia, quibus temporum iniquitatem

Superavit.

O inflictim. 1 Quod de Romano Pontisce asserunt,

dist. Pontifices paucissimi mali fuerunt, transeat plureS, nego. Concedamus, Alexandrum I. gravius in vilia corruisse. Sed

stinguitur. Primo Ponti sees etiam illi, qui pessimi fuisse

seruntur, doctrinae sanctitatem ervarunt incolumem secundo,

paucis exceptis Ponlisees Romani probatissimi fuerunt et in plurimis tam magna eluxit vitae integritas, ut Sedes Apostolica

omnes inter samilias regias sanctitate longe praestet tertio, ex ipsis pr0testantibus nonnulli viri, veritatis cupidiore quam impr0perii, accusationes, in Romanos Pontifices saetitatas, documentis certissimis redarguerunt. CL Volgi, Gregorius VII.; Fred. Hurter, Innocentius III. etc. 2 Quod de clero, religiosis ordinibus et laicis dicunt, dist. in illis non conspicitur sanctita absolute, conci relative, nego. Ecelesiae Conditor malos etiam in ecclesia futuros esse praedixit; neque is est status eleri, ut in eo vitae genere nihil possit esse imperfectum. Nihilo setius ecclesia Romana sanctitate membrorum relative fulgere non desiit. 1 Iu ea heroica innocentiae tum p0enitentiae exempla nunquam non cernuntur 2 in durissimis temporibus ecclesia Romana propria vitalitate iantum semper effecit, ut disciplinam labentem salutari morum reformatione suppleret. Rusmodi reformatores juxta cor Dei se praebuerunt S. Benedictus, . Gregorius VH. S Bernardus S. S. Franciscus et Dominicus, et erupto Luthero S. Ignatius S. Franciscu8Salesius, . Carolus Borro maeus, . ius V etc. )

236쪽

220 Qua ostio VII. me ecclesia, oui sanctitatis, te notae competant.

0bj. III. Nationes atholicae vulgo protestanticis nationibus

honestate inferiores sunt. Ergo sanctitas ecclesiae Romanae nota dici non potest. Patet anteα, ex eo quod Borussi a V. g. et Anglia moribus Galliae, Hispaniae, Italiae antecellunt. Rev. Dist ante c. nationes catholicae protestanti eis honestate inferiores sunt, in quantum fidem catholicam deserunt, transeat; in quantum dem catholicam retinent, nego. Falsa veris intermiscent, qui haec nobis objiciunt. Quamobrem laeta nonnulla, quae manifesta sunt, hoc loco complectar. 1 Copiae, incrementa bonorum materialium et disciplina militaris causis pluribus connectuntur; nec a est, eju8-

modi bonis sanctitatem Christianam metiri. 2 Adversarii minime probant, in regnis, quae ab iis dicuntur catholica, plus pro Deo et ex dilecti ine Jesu Christi patrari ab ea holicis, quam in cath0licis regnis ab iis, qui idem catholicam

servarunt. 3 In regnis catholicorum mores labentes labenti fidei respondent. 4' n regnis catholicorum, plurimis annis sub dominatu societatum clandestinarum depressae, cultu Dei et virtutis Christianae ac supernaturalis indicia plurima effulgent. 5 Inter acatholicos religio torpet; nulla pectantur pro Deo heroica sacrificia nec ullo modo apparet, in illis regnis non late fundi scelera. 6 Inter catholico principia pe8sima sparguntur; ecclesia Romana habet principia sancti ficae vim ea servandi in maxima temporum calamitate. Cf. Leotiis XIII encyclicas, nominatim encycl. Sapientiae christiana 8.

, Cum plane compertum sit, disquisitionem completam quaestionum, qua agitavimu8, ad alios libros pertinere, consulantur almes, Le proteStantisme compare a catholicisme Lacordaire, G Dences, annees 844-1845 Ravignan, Conferences passim etc. Nulla tamen ratione, Si quandoque unius alteriusve populi conspicitur labes, hoc Pii IX. obliviscimur: summopere dolendum, quod certum non est, hanc Vel illam nationem pretiosissimum divinae no trae fidei religionisque thesaurum Semper esse servaturam. Eneycl. Non semel, 29. Oct. 1 66.

237쪽

Αrt. IV. Utrum ecclesia Romana sit catholica. 221

ARTICULUS V. Utrum ecclesia Romana sit catholica.

Ι. Adversarii. Diversa nomina nobis imponere haeretisti consueverunt; at Vetu8ii8Simum catholici nomen cf. Ignat. M. Ad my . VIII. ecclesiae Romanae nemo unquam eripuit. ἡ Velint nolint enim, ait S. Augu8tinus, ipsi quoque haeretici, et schi8matum alumni, quando non cum suis, edeum extraneis loquuntur, catholicam nihil aliud quam catholicam vocant. Non enim possunt intelligi, nisi hoc eam nomine

discernant quo ab univer80 orbe nuncupatur. De vera religione c. H. cf. Contra Epi8t Manich. quam vocant fundament. c. IV. Thesis: Ecclesia Romana est catholica.

Arg. I. Catholicum est, qu0d est ubique unum. Atqui ecclesia Romana est ubique una. Ergo est catholica Prob.

Est una, prout antea probaVimu8. 8 tibique, moraliter quidem, non physice. Namque 1 a principio ferme praedicationis in omnibus mundi cogniti partibus, quae adiri poterant, fideles Christo genuit et nostra aetate in quinque mundi partes sonus ejus exivit; ' tam numero8a St, ut eam vere, etsi moraliter, in terris fundatam, non tantum huc illuc dispersam esse videamus. Arg. II. Cath0licitas respondet mandato Christi, dicentis: Euntes ergo docete omnes gentes Matth. XXVIII. 19. Jam vero mandatum illud in ecclesia Romana egregie adimpletur. Ita celesia Romana optimo jure nominatur catholica.a Ecclesia Romana, per8ecutionibus aepissime turbata, in dies magis dilatata est omnesque ectas numero longe Superavit.b Ecclesia Romana Europam universam ante rebellionem

238쪽

222 Quasisti VII. me ecclesia, cui sanctitatis, etc. notae competant.

Lutherianam ad dem et vitam Christianam adduxit in aliis autem mundi partibus sola pondus diei, et aestus p0rtavit, et fere sola in asperis gentilium barbarorumque terris viam Domini paravit. 6 Ecclesia Romana sola gloriari potest eximiis evangelii praeconibus permirisque praedicationis fructibus, quales invii S. Vincentii Verrerit S. Lud0vici Bertrandi, S. Francisci Xaverit, beati Joannis de Britto admiramur. Cath0licitatis monumenta sunt Propaganda Romana institutum, quod dicitur L propagatio de la sol in Gallia, etc. Libelli, qui inscribuntur Annales de a propagatio de labo seu Annales propagandaesdei, et vitae vir0rum apostolicorum consi mant, ecclesiam Romanam altricem esse dei in universo mundo. y Haec igitur occlesia Christi est, quoniam tillic mandavit Dominus benedictionem et vitam usque in saeculum. Ps. XXXII.

0M. I. liqu0 gentes sunt, quae ecclesiam Romanam non nisi po8 multa saecula cognoverunt. Ergo ecclesia Romana semper catholica non fuit. Resp. Dist antee. ejusmodi gentes aliquot sunt mundi incogniti, irranseat; mundi cogniti, subdist. et id probat non fuisse catholieitatem metaphy8icam, concis moralem, nego. Ecclesiae Conditor evangelii praecones non regionum detectores, sed regionum detectarum praedicatores constituit. Quapropter cath0licitati non repugnat, quod ante Columbum Americanis evangelium minime praedicatum est. Sed per regiones cognitas ecclesia locum tentorii sui Is. LIV. 2.)dilatare non destitit. Et si Tertullianus suo jam tempore de Christo affirmare non dubitavit tibique regnat, tibique adoratur Adv. Jud. cap. VII.), profecto hodierna ecclesia numero atque Xtensione tantum valet, ut moraliter nullis regionum finibus contineatur. 0 . II. Praedicandi charisma n0 est ecclesiae Romanae proprium. Ergo intima catholicitatis causa ex eo probari non

239쪽

Art. IV. Utrum e clesia Romana sit catholica. 223

potest. Probatur antec a Missionarii protestantium lucem evangelieam ubique terrarum diffundunt; M vastum Russorum

imperium a Photianis Christi dem didicit.

Resp. Dist antee. Praedicandi charisma non est ecclesiae Romanae proprium, materialiter, concis formaliter, nego.

Distinctio patet ex iis, quae supra discussimus. Ad probatione autem reSp0ndeo.

a Quod de protestantibus asseritur, nego. Quidquid enim protestantium missionarii societatesque biblicae perseere Satagunt, unitas ip8i dee8t, qua sublata, atholicitas ne cogitari quidem pote8t. Jam silentio praetereo, quae de mi88ionum sterilitate, deque apostol0rum protestantium qualitate dicta sunt.b Quod de Russorum conversione perhibetur, pariter nego. Namque maxima Ru880rum pars ad dem Christianam eruditi sunt anno 85T-1015, praesertim ol0dimiro regnante 980-l0lb), quo tempore uni Russorum cum Sede Romana disrupta non erat. Praeterea praedicandi charisma non ideo conspicitur, quod opiniones in unum alterumve regnum Sparguntur; U88orum autem ecclesia extra Ru88iam nulla At, ac intra agello et corruptela pr0pagatur. 0nstat enim inter omnes, ab anno 1772 praecipuos evangelii praecones fuisse Catharinam II. Nicolaum et Alexandrum II., quorum Siema8Zkο et Opiet mercenarii fuerunt. Dices Romanum excludit catholicum, quia catholicitas vocabulo Romani restringitur. Resp. Dist. Pomanum catholicitatem explicat, concis re-8tringit, nego. Revera cath0licum dicitur, quod est tibique unum ad catholicitatem igitur, perinde atque in circulo, centrum et circumferentia requiritur Romanum autem tinitatis centrum, catholicum latum ecclesiae ambitum designat. Est igitur Romano, catholicum ipsissimae catholicitatis expressio magis e plicita et apprime vera.

Rom B. I S. 33-l82. - Ol Oubinski, eatholicus in Bist. cel. Rus-8icae, cap. VII. latetur, separationem ab ecclesia Romana non factame8Se ante annum 105 L

240쪽

224 Quaestio VII. me ecclesia, cui sanctitatis, etc. notae competant.

ARTICULUS V.

Utrum ecclesia Romana sit apostolica.

I. Adversarii nihil antiquius habent, quam ut ecclesiae

Romanae apostolicitatem explodant: quin etiam complures Merum catholicitatis conceptum ami8erunt. Videndum est ergo, utrum ecclesia Romana ea, quam ante expo8ulmus, apo8tolicitate insignita sit. Dogmatici singulorum dogmatum originem apostolicam veterum testimoniis confirmant nobis autem quibusdam factis publicis ac manifesti generatim probandum est, apostolos, Chri Si nuntios, cele8iae Romanae sui88 auctores. Ad ecclesiam autem Romanam pertinent quicunque in radice cum Petri cathedra manserunt. Protestantes Luther, Calvin)et increduli Renan, Reville etc. religionis Christianae origines et ecclesiam Romanam valde inter se dissimiles esse contendunt. Thesis Ecclesia Romana est apostolica.

Arg. I. Ad apostolicitatem requiritur a successio publica, legitima, non interrupta b in dentitate doctrinae, sacramentorum et regiminis. Et haec omnia in ecclesia Romana reperiuntur. Ergo eccle8ia Romana est apostolica Prob. min. a Successio publicα, legitima, non interrupta liquet exsacto publico Romanorum Pontificum beato Petro in Sede Romana succedentium. Id quod inserius, de primatu Romano

tractantes, argumenti ostendimus. Unum idemque . Augustinus no admonet, dicens: Tenet me in ecclesia, ab ipsa sede Petri Apostoli, cui pascenda oves Sua Dominu e0mmendavit, Sque ad prae8entem epi Scopatum, ueceSSi Sacerdotum. Contra Epist fundam. 3 p. IV.b identitas doctrinae, sacramentorum et regiminis Servatur

ab iis, qui apostolis legitime succedunt; sicut ex hierarchiae institutione patet. Atqui sola Romaria ecclesia hujusm0di successionem documenti confirmare p0te8t. argo in ea semper