장음표시 사용
221쪽
Art. II. Utrum sanctitas, catholicitas etc. Photianismo competant. 205
aetate reperiri non negamu8. Quantum ad eos, qui strictiori sen8 sancti dicuntur, Photiani Smus plero'que colit, quos ab antiqua habet catholica ecclesia alii vero, quos Graeci aut Russi schismatici sibi proprios esse gloriantur, aut argumentis nullis seu admodum exilibus ancti dicuntur, aut extra schi8matis culpam positi haberi possunt.')Dices. Saltem veteres sancti, qui ante divisionem cele- Siarum vitam posuerunt, n0minatim Cyrillus et Methodius ad Photianismum exclusive pertinent.')Γesp. Nego assertum a Sancti ad eam ecclesiam aeclusive pertinent, quae ante Photium primatum Romani Pontis eis tanquam articulum dei revelatae et ab apostolis traditae, publice professa est. Atqui holianismum eam ecclesiam non
b S. S. Cyrillus et Methodius, Photii novitates minime secuti, Apostolicae Sedis primatum deliter professi sunt.
Revera ' sanet fratres, cum Romam Venissent 867), cum Hadriano ΙΙ. Ponti se Romano et Nicolai Magni successore, in pace communi0nis ecclesiasticae vixerunt. I S. Cyrillus,
Cf. Bolland Τοm. I. Mi Prasatio. - De sanctis aliquibus,
quos illemon aut forsitan ejus interpolator extra communionem ecclesiae Romanae mortuos esse falso asserit, i. Oll. Om. I. Aug. ract. praelim. p. 48. etc.
Inter alios Platono in Anti- encyclica contra encyclicam Grande munus 30 Sept. 1880 et in Responsum auctoris Anti encyclicae
contra Stro88mayer episcopum de Diacovo, Cyrillum et Methodium Photianismo assignat. In eodem errore Versatur Boudilovi teli, De charactere Graecin Stavonico actuum S. S. Cyrilli et Methodii. SS. e XIII. sanctorum fratrum cum Romana ecclesia conjunctionem his vel bis indicavit: duo isti christiani nominis propagatores, de quibus locuti sumus, Constantinopoli quidem ad ethnicos populos diseesserunt; sed tamen eorum missionem ab hac Apostolica Sede catholicae unitatis centro, aut Omnino imperari, aut, quod plus visi simplici actum est, rite sancteque approbari potuit Revera hic in Urbe Roma ab iis est et suscepti muneris rati reddita, et ad accusatione responsum hic ad sepulcra Petri et Pauli in fidem catholicam juratum, con8ecratioque episcopalis accepta una cum potestate sacri imperii, retento ordinum discrimine, constituendi. Grande munus.
222쪽
206 Quaestio VII. me ecclesia, cui sanctitatis, etc. notae competant.
eo tempore Romae mortuus 14. Febr. 869), in basilica sancti Clementis comp08itus e8 magnamque in urbe venerationem habuit. ' Meth0diu autem, archiepisc0pus atque legatus Sedis Apostolicae creatus ad evangelium Pannoniis aliisque gentibus praedicandum profectus est. 4 Methodius, ab adversariis accusatus, jubente Summo Pontifice Romanum iter ingressus est. 5 Joannes VIII. beatum Methodium diligenter , coram positi fratribus noStri8 interrogatum, in omnibus ecclesiasticis d0ctrinis et utilitatibus orthodoxum et proficuum repertum 88 declaravit 880). Replicabis. Ex Commonitorio Stephani V., Succe880ris
Joannis VIII., pr legatis missis ad lavos et ex epistolis ejusdem Pontiscis patet, facinora quaedam Methodii Romano Pontifidi displicuisse. Ergo.
Resp. Posita auctoritate documentorum illorum, disti: R0manus Pontifex improbavit ista facinora tanquam errores deprimatu nego tanquam errore in disciplina, subdist. ex sal8a criminatione cone. ob aliquam contumaciam Methodii, nego. Wiehingus Meth0dium plus semel accusavit. Joannes VIII.
Methodium Romam evocatum, culpa carere cogn0Verat virum sanctissimum, ad uo rever8um iterumque pre88um, ut parenScon8olatus est. At anno 885, cum Joannes VIII. obiisset, Wiehingus rem e adduxit, ut Stephanus V adversariis Methodii ex parte a88entiendum esse arbitraretur. Sed interea S. Methodiushea ita, quae ibi via in coelum fuit, placidissime defunetus est ie XIII. Grande munus, 30. Sept. 880.')0M. II. Ap08t0licitas in ea permansit ecclesia, quae ab antiqua ecclesia secessionem non secit. Atqui secessio nulla ab iis, qui Photiani dicuntur, sed a Romanis facta est Ergo
CL Stimmen aias Maria-Laach, B. XXII. studia de S. Cyrill et Methodio, quibus illustratur Opus card Dom Bartolini, quod inseribitur Memori storico-critiche archeologiche de santi Cirillo e Me lodio, etc. Rev. des uestion histor. t. XXVIII. S. Ahod et les lettres des ouveratris Pontifes conservias a Britis Museum
t. XXXVI. Q gende Italique de S. S. Cyrille et mihode; Mullooly, in Clement an his Basilica in Rome. idit. 2.
223쪽
Art. II. Utrum sanetitas, catholicitas etc. Photianismo competant. 207Ph0tianorum ecclesiae apostolicitas c0mpetit. Probatur minor. Ecclesia antiqua a vocabulum Filioque symbolo non inseruit; f primatum Romanum n0 cognovit 6 in sermentato ueharistiam esse celebrandam a Christo edocta 8t. Jam haec tria Photianismus servavit. Ergo apostolicus merito dicitur. Resp. Conc majorem Negata min0ri et conclu8ione, ad singula probationis partes respondeo ab Ecclesia antiqua Ocn-bulum Filioque symb0lo non inseruit dist. quia d0ctrinam os
Filioque ejecit, nego; quia generatim quidquam symb0lo ingeri
Vetuit, subdist. Simpliciter, nego Secundum quid, Onc. Tantum abest, ut antiqua eccle8ia doctrinam, quae Oea-bul Ilioque exprimitur, erroneam 88 crediderit, ut patres etiam Graeci ante schisma et post schisma in concilio Florentino docuerint, Spiritum sanctum ex Patre et Fili aeternaliter tamquam ab uno principio et unica piratione procedere. s.s criptore d0gmatic08. Quod autum patres symbolo Nicaeno-Cp0litano quidquam addi vetuerunt, id secundum quid ab iis statutum est; quaedam
enim ad eaeponendum, non ad corrumpendum, addi nefas SSenon censuerunt, dummodo ab auctoritate justa gravesque ob
causas id fieret. 0rro particula Filioque symb0l addita est ' grassante errore contra processionem Spiritus Sancti; ')2 auctoritate Romani Pontificis, quem ecclesia universalis Secuta St, non excepit Graecis, qui in conciliis Lugdunensi et Florentino factum probarunt.bi Quod Photiani Pontificum R0manorum primatum ab antiqua ecclesia non admissum fuisse affirmant, illud ex argumentis allati et postea exponendi apparet 88 salsum. 6 Quantum ad usum fermentati, dist. fermentatum est
Vocabulum Filioque primum symbolo suo inseruisse videtur concilium Toletanum, quod anno Mi habitum est dicitur enim S. Spiritus a Patre Filioque procedens'. Patre Toletani Leonem M. Sequebantur, qui in p. ad Turibium c. 1. de S. Spiritu dixerat qui de utroque proceSsit. Mansi, t. v. p. 1290. Cf. Hefele, Concilienseschichte, B. II S. 306-30T Cf. S. Thomam, Contra errores Graecorum.
224쪽
208 Quaestio VII. me ecclesia, cui sanctitatis, etc. notae competant. materia neceSSaria, nego; AE0nveniens, subdisti: 80la, nego;
Mota contra Latino accu8aiione, quod in pane Zymo S. S. ueharistiam conscerent, Michael Caerularius materiam schismatis igni praebuit. At Zymus panis triticeus est hoc autem unice ad materiae nece88itatem pertinet, ut Eucharistia in pane triticeo consciatur. Unde Graeci eum Latinis in concilio Florentino definierunt: in gymo sive fermentat pane triticeo corpus Christi Veraciter consei. μ )Neque in ea lite seu αρτομαχία chismaticorum cum,agymitis rationes convenientiae Photianis avent. Etenim ἡ consuetudo de pane Zym celebrando, ait Angelicus rationabilior 8t, primo quidem propter institutionem Christi, qui hoc sacramentum instituit prima die azymorum, ut habetur
Matth. XXVI. et Marci XIV. et Lucae XXII., qua die nihil fermentatum in domibus Judaeorum esse debebat, ut habetur Exodi XII. Secundo, quia panis S proprie acramentum corporis Christi, quod siue corruptione conceptum e8t, magi quam divinitatis ipsius . . . Tertio, quia hoc magis competit sinceritati fidelium, quae requiritur ad usum hujus sacramenti, Secundum illud L Corinth. V. 7. Pascha nostrum immolatus est Christus itaque epulemur in azymis sinceritatis et veritatis III. q. LXXIV. art. 4. - Ceteroqui Gregorius VII. L. VIII. p. 1.
ait: Graecorum sermentatum nec Vituperamus nec reprobamus. Neque S. homa Graecorum c0n8uetudinem reprobat. i. c.
Urgebis. te ΙΙΙ. Romanus Pontifex, docet a patribus
h Contra . Sirmondum, qui agymum ab anno 867 usque ad 053
inter Latino receptum arbitratur, et card Bona existimat, primis ecclesiae saeculis Latinos pro temporum atque locorum Opportunitate pane agymo et fermeritat promiseu usos esse 2 J. abillon in ecclesia Latina fermentatum nunquam fuisse receptum; ' S. Thomas In IV. Sent dist. IV. quaest. II. art. 3. Solutio 3 affirmat usum panis agymi, ab apostolis acceptum, imminenti haeresi bionitarum, qui dicebant simul cum Evangeli legalia observanda, ad tempus a patribus, ne haereticis consentire Viderentur, relictum fuisse postea, cessante haeresi, celesiam Romanam, non Graecam, ad pristinum morem rediisse.
225쪽
Art. III. Utrum ecclesia Romana saneta sit. 209
Velitum 88e, novum ultra symbolum a quoquam qualibet necessitate seu salvandi homines devotione condere, et inveteribus tollendo, addendo mutandove quidquam inserere. μErgo Filioque symbolo inseri nulla ratione cuit.
Resp. Dist antec. haec patrum prohibitio privatas persona afficit, conci auctoritatem ecle Siae Supremam, stibdist.: directiVe, concedo praecep live, nego. Ephe8inum scilis et decretum his verbis conceptum est: Statuit sancta synodus, alteram idem nemini licere proferre, aut con Scribere, arat componere, praeter de in Ham a sianctis citribus, qui in Niouea cum Spicitu Sancto congregoti fuertini' etc. Sess. VII. an. Ι. Jam vero, uni quidam patre Synodi oecurrieni eae Chalecd0nensis, quae pauci p08 anni habita Si S. Le0nis, Papae, epistolam ob eum canonem admittendam 8Se non cen Serent, inter alia huc responsum legitur: Si omne contenti es8entsdei constituto, et pietas is semitam nulla innovatione turbarent; deceret Ecclesiae filios nihil amplius excogitare, quam Symbolo conssat esse declaratum. Sed quia multi a recta linea per
menta quoque eorum devia salutaribus adjectionibus refutare elc. Allocutio, Sess. V. ec syn0di phesinae Chalcedonensis interpretatio. Adjectiones auteni dei consentaneae, quanquam privatis illas symb0l inserere vetitum est, ab iis fieri pu88unt, pene quo eadem poteStas St, quae pene patre8 Ephesi nos, decretum suum an eientes. Jam vero p0testas illa in conditiis ecumenicis perseverat et in Sede p08tolica.
Utrum ecclesia Romana sancta sit. I. Adversariorum sententia. Discessio schismaticorum et haereticorum ab ecclesia Romana talis fuit, ut egressis celesiam illam pessimam haberi expediret ecclesiae Romanae nimirum corruptio videbatur desectionis excusatio. Huc spectat 1 perpetua, quam singunt, Romanensium desormatio, et renata Romae Babylon f. Apoecit. XIV. etc. Cognito
226쪽
210 Quasisti VII. me ecclesia, cui sanctitatis, etc. notae competant.
scilicet, ab eclesia Romana nullam vim emendatricem vitae in mores hominum influere, concluderes, legitimam esse reformationem, n0 intra ecclesiam, sed eaetra. 2 N0 consideraverunt, quantum intersit inter vitia nonnullorum membrorum et ipsam fidem, cultum, regimen. ' Quaesiverunt ecclesiam, quae esset in omnibus et singulis membris immaculata cum tamen divinus ecclesiae Conditor peccatores in ecclesia fore docuerit quaest. III. art. 3. Thesis Ecclesia Romana Sancta St.
Arg. I. celesia R0mana est sancta in doctrina, aeramentis et membris. Ergo Prob. antec. A. In doctrina. 1 In doctrina dogmatica Ecclesia de Deo, de incarnatione, de redemptione, de gratia, de hominum sne sanctissima quaeque docet. Ergo Cui rei indicio est, negative, quod nullus unquam articulus dei R0manae sancti. tali contrarius ab adversariis ostenditur. Idem probatur positive e conciliorum canonibus, qui a Nicaena synodo et subsequentibus, n0minatim a patribus ridentinis et Vaticanis editi sunt; deinde ex ecclesiae patribus et doctoribus, in quorum ordinibus . Augustinus et S. homas quina eminent; postremo ex facto publico damnationis, qua ecclesia Romana haereses veritati Christianae contrarias sola cunctas impugnaverit. 2' celesiae Romanae doctrina moralis sancta est; etenim omnia hominem issicia erga Deum, seipsum et proximum perfectissime docet jura civilis auctoritatis, ' libertatem Christianae religionis, ' unitatem matrimonii, ' praestantiam consiliorum evangelicorum a quacunque doctrinarum sive dissolutione sive nimia severitate defendit; singulis hominibus, societati domesticae, civili hominum societati sanctissimam morum disci-
Cf. Litt. encycl. Leonis XIII. Quod apostolici munus, 28. Dec. 1878 Diuturnum illud 29. Juni 188l.
f. Litt. encycl. Leonis XIII. Immortale Dei, 1. Nov. 188b. CL Liti. encycl. Arcanum divinae sapientiae consilium. 10. Febr. 1880.
227쪽
Art. III. Utrum ecclesia Romana saneta sit. liplinam demonstrat. Cui rei documento uni Conciliorum acta, Corpus juris canonici, Summorum Ponti cum encyclicae etc. Quorum nobilissima praecepta S. Augu8tinns ad compendium videtur contulisse, ecclesiam his verbi compellans: Tu pueriliter pueros, fortiter juvenes, quiete enes, prout cujuSque n0ncorporis tantum, Sed et animi aetas est, Xerce ac doce8.
Tu seminas viris suis non ad explendam libidinem, sed ad propagandam prolem, et ad rei familiari societatem, casta et fideli bedientia subjicis. Tu viros conjugibus, non ad illudendum imbecilliorem sexum sed inceri amori legibus prae- seis. Tu parentibus filios libera quadam servitute subjungis,
parentes filiis pia dominatione praeponi . . . Tu cive civibus, tu gentes gentibus, et pror8u homine prim0rum parentum recordatione, non societate tantum, Sed quadam etiam raternitate conjungis. 0ces reges prospicere p0puli 8, mone 90pulos
se subdere regibus. Quibus h0nor debeatur, quibus assectus, quibus reverentia, quibus timor, quibus c0n Solatio, quibus admoniti0, quibus cohortatio, quibus disciplina, quibus objurgatio,
quibus upplicium, sedulo doces; 8tenden quemadmodum et non omnibus omnia, et omnibus caritas, et nulli debeatur injuria. De moribus ecci cathol. lib. I. cap. XXX.
H. In Sacramentis. Sacramentorum sanctitas considerari
p0tes 1 in ipsis sacramentis, potissimum in Missae sacrificio; 2 in liturgia, quae sacrorum usum explicat; ' in hierarchia, cui sacrorum custodia et administrati committitur. Atqui ecclesiae R0manae sanctitas in singulis est eximia. Ergo Prob. min. 1 Septem sacramentis, quae ab ip8a conservantur incolumia hominum saluti optime conSulitur, cum t0tum vitae cui Suma primo natali die ad horam supremam iis praesidiis c0mmuniat, quae mirabiliter ad duo ordinantur, scilicet ad per- sciendum hominem in his, quae pertinent ad cultum Dei, Secundum religionem Christianae vitae, et etiam in remedium contra desectum peccati. Thom. III. q. LXV. art. 1. Sacerdotes autem cath0lici ubique terrarum rem divinam faeiunt. Et quoniam contrari juxta se p08ita magis apparent, idcirco ecclesiam Romanam sanctitate protestantismum superare h0c etiam argumento cognoscimus quod sectarum cultus serme
228쪽
212 Quasisti VII. me ecclesia, cui sanctitatis, etc. notae competant.
totus praedicatione continetur catholici vero centrum cultus
religiosi sacriscium St. 2 Liturgiae sanctitas in Missali, Ritualibus ceterisque libris liturgidis c0nspicua est. Quidquid enim sacerdos in Mi 88a orat ac peragit, orationes, caeremoniae, id est omne religiosissimum.' Similiter exprimitur de caritatisque sanctitas in ritibus sacris de consecratione ecclesiae, de altaris On-8ecratione, de ordinatione presbyteri, id est, in toto Pontis eali Romano in ossetis de Nativitate Domini, pro hebdomada sancta, de Resurrectione Domini, in festo Corporis Christi, in estis B. M. Virginis, pro Defunctis, in tot Missali in anticis: Veni Creator Spiritus, exilla Regis, Stabat Mater, Dies irae, Pangelingua, etc. De caeremonii Missae s. S. Thom. III. quaest. LXXXIlI. art. 4 et 5. 3 Hierarchiae institutum, destructo aut charactere aut ordinis ratione, profanatur. Sed ecclesia Romana hierarchiae et characterem et ordinis rationem adversus haereticos et Caesaropapistas tueri nunquam desiit. Quapropter ecclesia Romana hierarchiae sanctitate praecellit protestantismum, utpote qui hierarchiae characterem prorsus amiserit Photianismum superat, a quo hierarchiae totius ordo ad Petrum subversus est atque imperio civili subjugatus. C. In membris. Membrorum sanctitas apparet ' in auctore ecclesiae 2 in membris 3 in institutis 4 in miraculis. Atqui hujusmodi sanctitas in ecclesia Romana conspicua est. Ergo Prob. min. 1 Auctores ecclesiae Romanae sunt Christus et apostoli. Ergo Prob. antec. Primo Ecclesia Romana habet successionem publicam, qua per Pontifices suos ad S. Petrum et ad divinum ecclesiae Conditorem adscendit. CL art. 5. Deinde haereti ei et schismatici humanam ecclesiae Romanae originem
adhuc probare nequiverunt. 2 Membra sancta h0minesque clarissimae virtutis in eccle- C Gueranger, annis litur stique N. Gihr, Da helliste Messo er S. Missae sacrificium); Thalliolar, Handbuch der atholischen
229쪽
Art. III Utrum ecclesia Romana saneta sit. 213
si Romana non desecerunt, verum etiam abundarunt. Summorum Ponti fictim tertia sere pars martyrio aut heroica con-DSsorum virtute claruerunt, inter qu0 Clernen I. Leo Magnu8, Gregorius Magnus, Nicolaus Ι. Gregorius VII. In nostentius III., Pius V. Praeterea confissorum, martyrum, virginum ma Ximus numerus, in quorum numero recen Sentur illustrissimi principes:
Ludovicus IX. Εduardus, Stephanus, Henricus, imperator, Cune-gonda, lisabelli episcopi Ignatius Antiochenus, Irenaeus, Athanasius, Chrysostomus, Martinus Turonensis, Bonifacius, Cyrillus et Methodius, Anselmus, B0naventura, Antoninu FlOrentinus, Carolus Borro maeus, Franciscus Salesius, Alphonsus de Ligorio sacerdotes Hieronymus, Bernardus, Thoma Aquinas, Vincentius Ferrerius Franciscus Xaverius Philippus Nerius, Vincentius a Paulo virgines Caecilia, Agnes, Clara, Catharina Senensis, heresia, Angela Mericia martyrum fortitudine, ab iis, qui in calacum bis olim dep08iti sunt usque ad eos, qui Japonensium et Sinensium furore heroes invicti exstiterunt, R0mana ecclesia nobilitari non desiit. Quorum omnium heroica
sanctitas partim veracissimis hi Storiae monumentis c0nsignatae8t, partim canonigationum processibus diligenter exquisita. Atque ne longum it, Romana uni Bollandiana volumina. 3' Sancta instituta et Mirtutum eaeercitationes, quae quidem omnia et singula restensere nihil attinet pauca tamen memorabo. Primo ordines et congregia tioue religiosae, quorum sundatore plerique inter sanetos rite relati sunt, Velut S. Benedi eius, . Franciscus de Assisi, S. Dominicus S. Ignatius de Loyola, S. Alphonsus de Ligorio ex quibus innumeri viri et
muliere prodierunt, sanctitate, caritali operibus, martyrio, tam in Europa quam in maximis missionum periculis, hodie etiam conspicui verbi causa, solus S. Vincentius a Paulo virginum millia excitavit, quae corpora animasque Deo et pr0ximis addicerent. Secundo, confraternitates, quae pro adorandi 8Christi mysteriis te institutae ad fovendam fidelium devotionem apii SSimae sunt, puta, societas ad 0rationis S. S. Eucha ristiae S. S. Cordis esu, sacratissimi Rosarii. Tertio, eae vitae caelibis pro clero Latino. Quarto, raaeis orandi, quae festis diebus anniversariis, ordinata piarum exercitationum fer-
230쪽
214 Quaestio VII De ecclesia, cui sanctitatis, etc. notae competant.
illitate, cultu sanctorum, potissimum B. Mariae Virginis, commemoratione passionis Dominicae lege horarum canoni earum, institutis ordinibus contemplativis, etc. diu noctuque aestenditur. Quinto, praaeis jejunandi, quam catholici non pauci convenienter, religiosi Carthusiani, rappistae etc. austere conservant. Seaeto prctaeis confessionis et S. Communionis, qua millia sidelium
peccata turpissima Vicerunt aut magnam conscientiae puritatem custodierunt. Septimo, cultus consiliorum evangelicorum et vitae asceticae, quo factum est, ut eclesia Romana librorum asceti-
eorum 0rem tulerit, in quibus . Cypriani De habitu virginum Chry808t0m De compunctione Ambrosii De virginibus; Augustini Solitoquia Cassiani Collationes Isidori De contemtumundi Bernarii De diligendo Deo; quibus addenda sunt opera ascetica S. Bonaventui , auteri, enrici Susonis, h0 maea empis De imitatione Christi, opera S. Catharinae Senensis, Ludovici Granatensis, . heresiae S. gualii Mercitia spirittiolia, ete. Octavo, id etiam maXinii momenti est, quod auctoritatis principium in ecclesia Romana dei humilitatem gignitatque nutrit. d Miracula Gratiam miraculorum perseverasse in ecclesia Romana, fidem faciunt 1 testes de digni 2 disquisitio
ecclesiae severa. Miraculorum igitur charisma ecclesiae Romanae competit. Prob. antec.
1 Testes de digni sunt S. Irenaeus, Adv. aer. II. 32. et 36. S. Ambrosius, Sermo in translatione reliquiarum S. Gervasti et rotasti; S. Augustinus, Consess. IX. 17. De civitate Dei, XXII. . Similiter per aetate subsequentes testes de Vis aut de auditu, iique graves, plurimorum miraculorum
Veritatem et naturam comprobarunt; Sunt enim miracula certissima, quae a S. Bernardo, Dominico, Francisco de Assisi, Francisco averto patrata leguntur. Quod collectis documentis, perpensis etiam actis diligentius, abunde confirmant tam
Bollandianorum volumina, quam opus a Benedicto XIV. elucubratum De servorum Dei beatiscatione et beatorum canonizatione. Quin etiam pagani Christianos ob miracula patrata, magicos μ appellarunt. Cf. Origenes, Contra Celsum I. I.; Lucanus, Pharsal. . . Suet0nius, In Neron eap. XVI. te.