장음표시 사용
281쪽
Αrt Utrum insallibil objectum sint omnia immediate revelata. 265
Instabis. Erraverunt apostoli, jam misso Spiritu ancto. Ergo etiam ecclesia in nonnullos errores incidere potest. Prob. antec. Crediderunt apostoli scriptisque docuerunt, universale instare judicium V. g. S. Paulus I. ad Cor. X. 11. ait: Haec . . .
scripta sunt autem ad correptionem nostram, in quos fines saeculorum devenerunt I. Joan. cap. II. v. 18. Apoc. XXII. 20. Resp. Nego antec et conseq. Ad probationem anteo. AL: S. Paulus indicat sextam, ut Munt, mundi aetatem, concis instantem mundi nem, nego. lapsis plurimi saeculis,
Christi tempus advenit. Haec mundi aetas, quae a Christo ad diem judicii eourrit in . Scriptura novissima ἡnoVi88ime, diebus istis μ), Id Hebr. I. 1. 2. plenitudo temporis, sal. IV. 4. Ephes. II. 11. et a scholasticis exta aetas appellatur, qu0 quinque priores ab Adam ad oe, a Noe ad Abraham, ab Abraham ad David a David ad transmigrationem Babyl0nis, a transmigratione ad Christum transierint. S. homa8, In Psalm. I. n. 1. XXXVI. n. 18. Ceterum apostolus fideles
adh0rtatur, ne rumore terreantur, quasi instet dies Domini, II. Thess. II. 2. Urgebis. Quaedam a posterioribus tanquam revelata creduntur, quae prius non credebantur. Ergo quaedam revelata ab ecclesia aut ignorata aut conscia sunt. Rem Dist antein quae prius non credebantur ab aliquibus ecclesiae membris, cono. ab ecclesia simpliciter subdist. n0 tam explicite, conm; non implicite, nego.
Veritates dei aut explieite aut implicite reVelatae sunt. De implicite revelatis p0stest. Sed et veritates explicite reVelatae certam explicationem admittunt, quae assistente Spiritu Sancto, ab ecclesia perscitur, 1 in quantum Veritate sub conceptu Verborumque forma clarius proponit 2 in quantum veritatem prius directe propositam sub uno conceptu adverSUS aliquem errorem, postea sub alio coneeptu adversu alium err0rem declarat. Cujus explicationis exemplum insigne habetur explicati dogmatis Incarnationis , saeculo IV. et V adver8us Arianos, Nestorianos, Monophysitas aliasque haereses a Supremo ecclesiae magi8terio propo8ita.
282쪽
266 Quaestio VIII. dotibus ecclesiact.
ARTICULUS I. Utrum infallibilitatis objectum sint conclusionem theologicae.
L Definiti conclusionis theologicae. Conclusio theologica definitur conclusio, quae per proprium di8curgum infertur eae tina aut duabus praemissis formaliter et immediate revelatis. s. Salmantie . , rael. XVII. De de, disp. I. ub. IV. g. 4. Billuari, Di 88. prooem. De theologia, art. 7. Canus, De locis theolog. lib. XII. cap. I. Itaque ad conclusionem beologicam requiritur et susscit, ' ut alterutra aut utraque praemissa immediate reVelata sit; ' ut praemissa naturalis, si adsit, in dubium vocari non possit; ' ut con clusio per discursum proprium e praemissi colligatur discursus autem proprius locum habet, Si conclusi in praemissis continetur ut proprietas in e88entia vel ut effectus in causa; 4 ut conclusio per consequentiam nece88ariam ex praemi88i8 derivetur. II Conclusiones theologicae virtualiter revelatae sunt. Ea virtualiter revelata dicuntur, quae non in seipsis revelantur, sed in principiis, in quibus includuntur et ex quibu eruuntur per proprium discursum. Hoc loco triplex expendatur modus, quo conclusiones in praemissi continentur. 1 Continentur ut pars in toto, vel ut Singulare in universali, vel ut implicitum in explieito terminis aequivalentibus expre88um quod quidem conclusionum genu immediate revelatis annumerari, articulo quinto praenotaVimUS. 2 Conclusio, quae per proprium discursum e duabus praemissis immediate revelatis derivatur, formaliter conclusio theologica, specifcative vero veritas formaliter- implicite revelata dicitur Formallia enim, id est, praecise Spectata ut 0nclu8io per pr0prium discursum e praemissis illata, hujusmodi conclusio immediatius praemissarum veritate et connexione quam revelatione divina nititur speciscative, Seu praeeiSeratione objecti, dicitur formaliter revelata, saltem implicite, quia formaliter implicite c0nclusionem revelat, qui 0rmaliter
283쪽
Art. I. Utrum in falli hil objectum sint conelusiones theologicase 267
explicite revelat praemissas. s. Salui. l. c. n. 130 134. Dixi saltem implicite. Namque fieri potest, ut aliunde immediate et explicite revelatum sit, quod in casu e praemi 88is revelatis insertur.3' Conclusio, quae per proprium discursum e una praemissa immediate revelata et ex altera naturali certa infertur, simpliciter et absque ulla distinctione triti aliter revelat eteonclusio theologica dieitur. Quapropter argumenta m0X X-p0nenda hasce conclusiones theologi eas expresse attingunt, alias autem conclusiones, sub numeris 1 et 2 explicatas, a fortiori; e0que efficacius, quo magis veritatum immediate revelatarum naturam habent; siquidem immediate revelata sunt insallibilitatis objectum primarium. Quaeres, utrum Onelu8io, illata ex duabus praemissis mediate tantum revelatis, theologica habeatur. Resp. Billuari hami malive, etsi forte non ita triete. Quia adhuc deducuntur sub revelatione virtuali, licet non immediate, et p0test reduci saltem mediate in formaliter revelata Sicut in scientiis naturalibus est vera demonstratio, quamvis pr0cedat e principii mediate tantum per e notis, alioquin paucissimae forent Vera demonstrationes. Di88. prooem. De theologia art. 7. III. De ratione sub qua conclusione theologicae
insallibilitatis objectum haberi debent. Haec ratio sub
qua est ratio connexionis inter immediate revelata et ea, quae ad veritates sic revelata cu8todienda8, proponendas, X-plicandas et defendenda requiruntur Media scilicet debent sui esse proportionata. Finis autem insallibilitatis alius esse non potest atque ni muneris docendi, quod Christus ecclesiae commisit. Sed ni ille haud dubie est revelata custodire ae declarare, quod patres Vaticani in hunc m0dum signis earunt: h Neque enim dei doctrina, quam Deus reVelavit, velut philosophicum inventum proposita est humanis ingeniis perscienda, sed tanquam divinum depositum Christi 8p0nsae tradita, deliter custodienda et insallibiliter decla
randa. Const. dogm Dei Filius, cap. IV. Et profecto revelata declarari oportet, me obscurentur; iu8t0diri, me corrum-
284쪽
268 Quaestio VIII. me dotibus ecclesiae.
pantur. Jam Vero revelata obscurari et corrumpi possunt1 illis doctrinis, nae immediate revelati directe repugnant; 2 ex affirmatione salsa aut errone negatione earum doctrinarum, quae cum revelatis tam rete colligantur, ut iisdem obseuratis aut orrupti ipsa de revelata i 0 pereat, at certe aegrotet. Ad quam fidem - ait S. homas, aliquid pertinet dupliciter . . . uno modo directe et principaliter, sicut articuli fidei alio modo indirecte et secundario, sicut ea ex quibus negatis equitur corrupti alicujus articuli; et circa utraque potest esse haeresis, eo modo quo et fides. II. II. quaest. I. art. mino tria inseruntur 1 Conclusiones theologicae, et quidquid sub ratione jam dici ad fidem pertinet, supremo ecclesiae judicio decernuntur, quod Spiritui sancto visum sit, non qu0 sic discursum sit: h discursu ipse, ait Joannes a S. Thoma, et disputatio humano modo facta, non est ratio definiendi et credendi; sed quia visum est Spiritui aneto, non quidem de novo revelanti illam veritatem, sed occultam revelationem actam illuminanti et manifestanti legitimum sensum occultum . . . quia Sic Vi8um est Spiritui sancto, qui illam veritatem primo dixit, et postea manifestavit sic ibi contineri, non per novam revelationem, Sed per novam manifestationem revelationis antea factae ad qu0 habet eclesia assistentiam infallibilem Spiritus sancti. μ
2 Infallibilis Spiritus sanet assistentia ad ea procul dubio porrigitur, quae cum deposito I. im. I. 10. revelationis cohaerent et quae ab eclesia sine errore dijudicari
nece8se est, ut de revelata tuto custodititur et declaretur.
Ob eamque rem conclusi0nes theologicae insallibili ecclesiae judicio, si salsae sint, damnari poterunt, approbari, Si verae. 3' Neque tamen illimitatum infallibilitatis objectum adstruitur. Multa enim sunt, quae nulla ratione ad fidem revelatam referri censentur. Non autem ad corruptionem fidei
christianae pertinet, ait Angelicus, si aliquis habet aliquam salsam opinionem in his quae non sunt fidei, puta in geometricalibus, vel in aliis hujusmodi, quae omnino ad fidem
pertinere non possunt. II. II. quae8t. I. art. 2.
285쪽
Art. I. Utrum infallibit obj0otum sint coriolusion os theologistae 269 IV. Sententia catholica. Insallibilitatis extensio ad ea, quae dicto modo revelatis connectuntur, veritas est theologice tam certa, ut ju negatio ex plurium ententia haeretica, ut alii censent erronea, aut haeresi proaeima, omnibu autem consentientibus error gravissimus haberi debeat. s. Frangelin, Traci de diu trad. etc. p. 123. Edit. 3.
Thesis Conclusiones theologicae sunt in allibilitatis objectum.
Arg. I. Media debent esse in proportionata. Atqui deposito fidei custodiendo media proportionata desunt, nisi insallibilitas ad conclusiones the0logicas extenditur. Ergo insallibilitatis objectum sunt etiam conclusiones theologicae. Prob.
minor Veritas revelata ecclesiae coneredita est, ut ad multiplicia vitae momenia adhibeatur: quod haud dubie conclusionibus deducendis seri solet. At error in conclusione ipsas praemissas afficit, obseurat, infirmat. Ergo, Major patet ex hac manifesta Christi lege docentes eos Servare omnia quaecunqυ mandavi vobis, Matth. XXVIII. 20.; atque ex ipsa religionis Christianae indole, quae non est abstractio aut mere speculativa, sed perquam practica. Unde Angelicus: ἡ regulae, inquit ejus religionis Christianae universales dicuntur, utpote totam vitam hominis et omne quod ad ipsum quolibet modo pertinet, continente et ordinantes. In Loet. De Trin. quaest. III. art. 3, Minor etiam satis eviden videtur. Conclusio enim pro-p0sitionibus, e quibus vi di8 cursu proprii insertur, necessario
e0git inferius concedere, et quum inferi u negaveri S Superius item negare cogit μ. Canus, De loc theol. lib. XII. cap. I. Arg. l. In fallibilitatis objectum tantum patet, quantum depositi custodiendi officium postulat. Jam depositum, sublata insallibilitate quantum ad conclusiones theologicas, rite cu8tOdiri non poterit. Ergo Major patet. Servator enim, eum fidei suae custodiam ecclesiae commiserit, ni huic certi 88ime aptavit media Prob. minor. Hominis est ex iis, quae certo Scit, conclusiones evolvere quae tamen in religiosis et mora-
286쪽
270 Quaestio VIII. me dotibus celeAiae.
libus sunt nimium saepe errores. Atqui celesia hujusmodi errore efficaciter arcere non potest, simulatque infallibilitate destituitur, qua definitive judicet, utrum dictae conclu8iones cum veritatibus immediate revelatis discrepent Ergo. Arg. III. cclesia alli non potest in determinando suae infallibilitatis objectum cum ex objecto suo incerto insallibilitas ipsa praetice incerta fieret. Jam vero catholica ecclesia docet, insallibilitatis objectum esse conclusiones theol0gicas. Ergo.
a Eae doctrina communi ecclesiae Patre vaticani declarant: Ecclesia, quae una cum apostolico munere docendi,
mandatum accepit fidei depositum custodiendi, jus etiam et officium divinitus habet salsi nominis scientiam proscribendi, ne qui decipiatur per philosophiam, et inanem fallaciam. Quapropter omnes christiani fidele hujusmodi opiniones, quae
fidei doctrinae' contrariae 88 cognoscuntur, maxime Si ab Ecclesia reprobatae fuerint, non solum prohibentur tanquam legitimas scientiae conclu8ione defendere, sed pro erroribus potius, qui fallacem Veritati Speciem prae se ferant, habere tenentur omnino. Con8t dogm Dei Filius, cap. IV. s. l. c. Dejide et ratione, an III et epist Pi l X ad archiep. Monae. et Frising. Gravissimas inter 11. Dec. 1862. - Rursus Leo XIII. :ἡjudicare p08se Pontifex pro auctoritate debet quid eloquia divina contineant, quae cum eis doctrinae e0ncordent, quae discrepent: eademque ratione ostendere quae honesta int, quae turpia: quid agere, quid fugere, saluti adipiScendae cau8Sa, nece88e sit aliter enim nec eloquiorum Dei certus interpres, nec dux ad vivendum tutus ille esse homini posset. neyel. Sapientiae Christianae. - Accedit omnium theol0gorum OnSenSUS.b praae ecclesiae. 0ncilium Constantiense sessione VIII. contra icless, sessione XV contra Hu plures articulos damnavit in rebus mediate revelatis, conciliique sententia a Martinos confirmata est; item inter theses, quas Pius V. dam-
y Coloss. II 8. - DCum non exprimantur verba: doctrinae etiam mediate revelatae contrariae', thesis nostra tantummodo insinuatur. Cf. Coll. Lae. t. VII. c. 208.
287쪽
Art. VI Utrum insallibil objectum sint eonclusiones theologi eao. 27 Inavit c0ntra Mum inter 101 propositiones, a Clemente XI. damnatas contra Quesneli in Constitutione dogmatica Auctorem dei qua Pius I. Pistoriensium et Janseni8tarum errores, cuique appositi notis, damnavit et reprobavit, conclusiones theologicae reperiuntur. Jam vero totius orbis ecclesia istis sententii eam obedientiam et subjectionem profitetur, quam praestare tenemur auctoritati insallibili. Ergo ecclesia est infallibilis in proponendis conclusionibus theologici8. Quam quidem conclusionem S. Paulus complecti videtur his verbis: O Timothee, depositum custodi, devitans profana vocum novitates, et oppositiones falsi nominis scientiae, quam quidam promittentes, circa fidem aeciderunt d. im VI 20, 21.
0 . . Infallibilitatis objectum est revelata doctrina de
fide et 0ribus. At conclusio theologi ea non 8 revelata. Ergo theologicam conclusionem infallibilitatis objectum esse, salso asseritur. Resp. Dist. M. Insallibilitatis objectum est revelata doctrina et quae ad eam referuntur, conci revelata doctrina in se tantum, nego. Item dist. min. conclusio theologica non est revelata immediate, concis mediate Seu Virtualiter, nego. Christi ecclesia e lumine divinae revelationis de aliis etiam judicat veritatibus, quatenus cum revelatis cohaerent. EO
ipso igitur inquit et Zigliara, quod supernaturali criterio Edelesia infallibili judici decernit de omnibus revelatis, etiam p0titur ipsa ure infallibiliter decernendi de doctrinis quae illis
Instabis. Ad fidem et 0res non pertinent illae propositi0nes philosophicae aliarumque cientiarum conclusiones, quae de fide et moribus non agunt. Ergo hujusmodi certe propositi0nes ab ecclesia insallibiliter damnari aut approbari non
Resp. Dist antee. ad dem non pertinent prop08iti0ne8, quae derade et moribus non agunt directe nec indirecte, conci; directe Solum nego. Ostensum est enim ecclesiae infallibili-
288쪽
272 Qua osti VIII. me dotibus eccleRiae. talem ambitu uo complecti tum ea, quae in se revelata unt,
tum ea, quae ad dei depositum conservandum, proponendum et defendendum requiruntur. Itaque sicut jussi corpus servare hoc et nutrire et tueri a noxii tenemur, ita S. Spiritus a corpore Christi mystico, quod est eclesia, noxio errore8 repellit.
ARTICULUS VII. utrum infallibilitatis objectum sint facta dogmatica.
I. Synopsis historie Jan senis mi οὐ Anno 1585 prope oppidum Leerdamense apud Batavos natus est Cornelius au senius, qui 1635 prensis in Belgi episcopus creatus, 1638
de vita exivit. Jansenium Lovani studiorum causa commorantem Jacobus ansonius doctrinae Manae studiosissimus theologiam docuit. Deinde ansenius plus 20 annis usque ad moriem desudavit in consciendo libro, qui Augustinus inseribitur; quem librum, explicata re Liberto romondo, rectori magnifico, capellano suo Reginaldo Lamae edendum commisit. Auctor vero in testamento suo de opere edendo: si tamen inquit Romana Sedes aliquid mutari velit, sum obediens filius, et illius Ecclesiae in qua semper vixi usque ad hunc lectum mortis obediens sum. Augustinus prensis, plurimum mutatus a S. Augustino Hipponensi, libertate humana non salva gratiae nimis tribuit Joannes Du Verger ' 1643), vulgo dictus aint-Cyran et amicus ansenii, Gallos quosdam in angenii sententiam perduxit. Famosissimi in Gallia sectatores fuere Antonius Arnavid, qui mortuo aint-Cyran, an8e- nisi arum Gallicorum dux effectus usque ad mortem 8. Aug. 1694 sectam suam aeri studio defendit Blasius Pascal ' 19. Aug. 662 , qui rationis elegantia conclusionumque cavillatione causae parum honestae patronus exstitit vaser; Paschasius Quesneli, quondam oratorii presbyter, qui ansenistarum sectae, cum A. rnaul Bruxellis supremum diem explevisset, usque ad mortem 2. Dec. 17 19 praefuit. Janse-nismus etiam aliquos Germaniae inferioris sacerdotes infecit, primusque in hac regione Petrus odii archiepiscopus Ultra-
289쪽
Art. VII. Utrum insallibilitatis objectum sint acta dogmatio a. 273jectensis schismaticus fuit; cui Cornelius Steenhoven, Theodorus an de Croon aliique usque adhuc Successerunt. y Jansenismus magis in notitiam hominum venit, cum Antonius Arnaul librum, qui inscribitur De la frequente Communio u 1643), et Pasca Litteras provinciales, an . 1656-Mart. 165 Ty), edidissent. Ian senis mi Deus fuit ort-Royal. Jan senistarum primus error fuerunt quinque prop08iti0neS, qua ex libro, qui inseribitur Augustinus, excerptas damnavit Innocentius X., bulla Cum occasione 1653. Cf. libro dogmaticos Alteri error circa insallibilitatis exten8ionem ser8atur. M Jans enistae, ne bullae auctoritate comprimerentur, quinque propositiones ab Innocentio X. legitime damnatas esse c0n
seni libro reperiri negarunt. Haec est amosa distinctio juris et facti, qua ectae fautores auctoritatem ecclesiae tam pers de impugnaverunt, ut ainte-BeuVe, atheus, ipsi illuserit, dicens: , Les an8enistes otii oujour e te an rufage de avol les intentions de pape mieu que e papes euX-memes. Histoire de Port-Γval. Ancipitem distinctionem defendunt A. Arnatild, qui 1656 edito libro, in Scripto Letire a ui duc et air, ecclesiam infallibilem esse profitetur quoad 0ctrinam jus , sed eam fallibilem esse in judicando, utrum propositione damnatae in aliquo libro V. g. in υgustino factum reperiantur. Cf. Pascat in Litteris provincialibus XVII et XVIII. Quesnelli libro Reseaeions morales 1687. At Alexander VII. in bullas sacrum ann 165 definivit, quinque prop0sitiones ex libro
Augustinus excerpta ac in en8 ab auctore intento damnatas fuisse. Jam tum praetextus silentii religiosi adhiberi coeptus est; ansentani scilicet ecclesiae judiciis, quantum ad quaestionem facti, non abnuerunt ilentium obsequiosum seu reli-
Cf. C. P. Hoync van Papen d recht, Hist eccl. Ultrajectinae ' Les Provinciales, ii lettres erites par ouis de Montalio Pascat a n provincia de se amis, ave les notes de G. endrocli Nicole). Plus sexaginta libri editiones fuere, quem Voltatre immortalia mendacia Sieel de Louis XIV.); De Ravigna mendacii leaei-
290쪽
274 Quasisti VIII. me dotibus ecclesiae. gi08um, nullam vero mentis adhaesionem iis deberi contendebant. Demum anno 1702 editus est casus conscientiae euli bellus, qui inscriptus erat: Cas de conscience. Alexander VII anno 1665 hoc formularium Galliae ecclesiasticis subscribendum misit: ,Εgo N. constitutioni apostolicae Innocenti X et Alexandri II me subjieio, et quinque propositiones ex Cornelii Jansenti libro cui nomen Augustinus, excerptas, in Sensu ab eodem auctore intento, prout illas sedes Apostolica damnavit, incero animo rejicio ac damno, et ita
juro etc. Quaeritur autem in casu conscientiae, utrum ab8Oluti denegari possit ecclesiastico, qui, subscripta Alexandrimi mula, quantum ad quaestionem facti obsequiosum autum et sufficere silentium. At Clemen XI. edito solemni decreto silentium obsequiosum doctrinamque casus conscientiae in hunc m0dum damnavit: condi8cant, hac nostra perpetuo alitura
Constitutione, obedientiae, quae praeinsertis constitutionibus Innocenti X et Alexandri ΙΙ. debetur, obsequioso illo silentio minime satisfieri; sed damnatum in quinque praestatis propositi0nibus ansentani libri sensum, quem illarum verba prae Seserunt, ut praesertur, ab omnibus Christi delibus, ut haereti- eum, non ore Solum, Sed et corde rejici et damnari debere, nec alia mente, animo et credulitate supradictae formulae subscribi licite p0sse. ulla Vineam Domini Sabaoth, 1705. Jan. seni Starum ad extremum obloquentium casus ulteriores omitto. )II. Notio facti dogmatici Faetum dogmaticum est
factum in quo e rimitur doctrina, Seu factum conneaeum cum
jure doctrinae. Triplex cilicet factorum genus est 1 factum Simpliciter particuliare et personale, de quo S. Thomas ait: h In alii vero sententiis, quae ad particularia acta pertinent, ut cum agitur de possessionibus, vel de criminibus, vel de ejusmodi, possibile est judicium ecclesiae errare. Quodl. IX.
art. 16. - 2 Factum generale, velut Sanctu canonigandus,
quod ali loco persequemur. - Factum dogmaticum Seu doctrinale quod duabus rebus continetur: Icilicet quaestione